Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Dominiak, Sędziowie Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak, Sędzia WSA Jolanta Sudoł (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Kinga Czernis, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2019 r. sprawy ze skargi I. B. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia 10 stycznia 2019 r. nr [...] w przedmiocie aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Prezydenta Miasta [...] z dnia 13 lipca 2018 r. nr [...].

Decyzją z dnia 13 lipca 2018 r., nr [...]. Prezydent Miasta, na podstawie art. 24 ust. 2 b pkt 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo Geodezyjne i Kartograficzne (t.j.: Dz. U. z 2017 r., poz. 2101) oraz art. 104, art. 127, art. 129 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1257) z urzędu orzekł o aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że w dniu 2 maja 2018 r. do Miejskiego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego przyjęto operat techniczny nr [...] wykonany przez uprawnionego geodetę J.J., dotyczący aktualizacji budynków wraz z wykazami zmian danych ewidencyjnych, które stały się podstawą do aktualizacji operatu ewidencyjnego.

W związku z brakiem wniosku właścicieli, organ pismem z dnia 11 czerwca 2018 r. wszczął postępowanie administracyjne z urzędu. Właściciele nieruchomości zostali zawiadomieni o możliwości zapoznania się w terminie 7 dni z aktami sprawy przed wydaniem rozstrzygnięcia kończącego postępowanie w sprawie aktualizacji danych dotyczących budynków. Zastrzeżenia wniosła A.W. pismem z dnia 19 czerwca 2018 r. oraz I.B. pismem z dnia 20 czerwca 2018 r.

Organ podkreślił, że uwagi zgłoszone przez współwłaścicieli nie mają wpływu na postępowanie, które dotyczy czynności technicznej polegającej na ujawnieniu nowej powierzchni zabudowy budynków w operacie ewidencji gruntów i budynków, a strony na poparcie zarzutów nie przedłożyły dokumentacji sporządzonej przez geodetę uprawnionego, która kwestionowałaby wyniki pomiaru zawarte w ww. operacie technicznym.

Odwołanie od przedmiotowej decyzji Prezydenta Miasta z dnia 13 lipca 2018 r. złożyła I. B.-K..

W uzasadnieniu odwołania zarzuciła, że dokumentacja na podstawie której dokonano aktualizacji ewidencji gruntów i budynków zawiera błędy, jest niezgodna ze stanem faktycznym poprzez: nieprawidłowe przedstawienie na mapie zasadniczej (notatniku zmian) muru oporowego na granicy pomiędzy działką 829 i 830; braku równoległej do muru oporowego ściany garażu; wadliwe oznaczenie garażu jako oddzielnego budynku o numerze ewidencyjnym 436, gdy w rzeczywistości nie posiada on własnych ścian i nie spełnia warunków, wynikających z przepisów prawa; pomiar tylko jednego okna piwnicznego i pominięcie dwóch podobnych okien. Zwróciła także uwagę, że oświadczenia geodety o "braku zainteresowania pozostałych właścicieli" pracami na gruncie jest niezgodne z prawdą i wniosła zastrzeżenia odnośnie sprzedaży garaży przez Prezydenta Miasta (część wspólna nieruchomości, a nie wyłączna własność Gminy). Brak fizycznego dostępu do garaży uniemożliwia sporządzenie dokumentacji przez geodetę uprawnionego przedstawiającą rzeczywisty stan zabudowy.

Decyzją z dnia 10 stycznia 2019 r., nr [...]Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w zw. z art. 24 ust. 2 b pkt 2 ww. ustawy oraz § 45 ust. 1 pkt 1 i § 85 ust. 2 rozporządzenia Ministra rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2016 r., poz. 1034), utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy szczegółowo przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania i przepisy prawa, dotyczące zasad prowadzenia i aktualizacji ewidencji gruntów i budynków.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że zarówno budynek mieszkalny o numerze ewidencyjnym [...] i budynek transportu i łączności o nr ewidencyjnym [...] zostały ujawnione w ewidencji gruntów i budynków na działce nr [...] w wyniku prac geodezyjnych związanych z modernizacją ewidencji gruntów i budynków w zakresie danych ewidencyjnych dotyczących budynków, skompletowanych w dokumentacji technicznej nr [...]. W ww. dokumentacji znajduje się m.in. kartoteka danych budynkowych, budynku mieszkalnego oraz budynku transportu i łączności. Budynek mieszkalny, został ujawniony w kartotece jako budynek nr [...] na działce nr [...], arkusz nr [...] (...) o pow. zabudowy 225m2, natomiast budynek transportu i łączności został ujawniony jako budynek nr [...] na działce [...], arkusz nr [...]o powierzchni zabudowy 25 m2. Obecnie działka ewidencyjna nr [...] posiada numer ewidencyjny [...], a budynki, numery ewidencyjne [...] i [...] w obrębie [...] – K.G. w Mieście G.

Organ odwoławczy wskazał, że proces przeprowadzenia modernizacji ewidencji gruntów i budynków reguluje art. 24a ustawy, przywołując jego brzmienie oraz przedstawił jego przebieg. Zawiadomienie o wyłożeniu do wglądu osób zainteresowanych projekt operatu opisowo-kartograficznego modernizacji ewidencji gruntów i budynków zostało wywieszone na tablicy Urzędu Miasta G. oraz wydrukowane w "Gazecie Wyborczej" (nr ogłoszenia [...]), w "Rzeczpospolitej" (nr ogłoszenia [...]) oraz na stronie nr [...] Informatora Rady i Prezydenta Miasta G. "Ratusz" Nr [...] z dnia 12-18 grudnia 2008 r. Po upływie ustawowego terminu na zgłoszenie uwag do danych ujawnionych w projekcie operatu, Prezydent Miasta ogłosił w Dzienniku Urzędowym Województwa z dnia 22 maja 2009 r. (Nr 68, poz. 1373), że projekt operatu opisowo-kartograficznego, modernizacji ewidencji gruntów i budynków dla miasta, z dniem 26 stycznia 2009 r. stał się operatem ewidencji gruntów i budynków. Ponieważ ówcześni właściciele przedmiotowych budynków nie składali zarzutów, to dane zawarte w projekcie operatu opisowo-kartograficznego stały się wiążącymi danymi ewidencji gruntów i budynków.

Odnośnie zarzutu, dotyczącego procedury modernizacji organ odwoławczy wyjaśnił, że przepisy rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (t.j.: Dz. U. z 2016r., poz. 1034 ze zm.) regulowały niezależną od art. 24a ustawy procedurę. Stosownie do § 85 ust. 2 cyt. Rozporządzenia, dokumentacja geodezyjna, określająca dane ewidencyjne, przyjmowana do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego powinna spełniać wymagania rozporządzenia w zakresie formatu danych i standardów technicznych tych danych oraz zawierać wykaz zmian danych ewidencyjnych. Przeprowadzając aktualizację ewidencji gruntów i budynków należy zatem mieć na uwadze jakość pomiaru obiektów, które objęte są ewidencją gruntów i budynków.

Jakość danych objętych ewidencją wynikać będzie z przestrzegania norm zawartych w rozporządzeniu egib oraz rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (Dz. U. Nr 263, poz. 1572, dalej jako rozporządzenie ws. standardów). Przyjęta do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego dokumentacja geodezyjna obejmowała pomiar oraz obliczenie pola powierzchni zabudowy budynków o numerze ewidencyjnym [...] i [...], zmieniająca numeryczny opis konturów budynków oraz, co za tym idzie, pole powierzchni ich zabudowy z 225m2 na 233m2 oraz z 25m2 na 24m2. Dokumentacja jest kompletna i zawiera wykaz zmian danych ewidencyjnych. Dotyczyła danych ewidencyjnych powstałych wcześniej, tj. 26 stycznia 2009 r. w procedurze modernizacji ewidencji gruntów i budynków, czyli przed datą wejścia w życie rozporządzenia ws. standardów. Dokumentacja zawiera aktualny numeryczny opis konturu budynku, a także pole powierzchni zabudowy budynku mieszkalnego o numerze ewidencyjnym [...] oraz budynku transportu i łączności o numerze ewidencyjnym [...].

Organ odwoławczy zaznaczył, że organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków nie posiada instrumentów prawnych do uzupełnienia dokumentacji przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Uwagi dotyczące konturów ścian obiektów objętych ewidencją gruntów i budynków nie mogły być uwzględnione, gdyż nie miały potwierdzenia w odpowiedniej dokumentacji geodezyjnej wykonanej przez geodetę uprawnionego oraz przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

Organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków orzekając w przedmiocie zaktualizowania numerycznego opisu konturu budynku oraz pola powierzchni zabudowy budynku nie zamknął stronom możliwości zlecenia sporządzenia dokumentacji geodezyjnej oraz złożenia wniosku o aktualizację ewidencji gruntów i budynków w przedmiocie danych o budynkach.

Dokumentacja przyjęta do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego nie podlega dodatkowej kontroli w trybie administracyjnym w wydawanych decyzjach, zaś geodeta wykonujący swoje zadania z naruszeniem przepisów prawa, nie dochowujący należytej staranności lub wykonujący swoje zadania niezgodnie z zasadami współczesnej wiedzy technicznej ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną (art. 46 ustawy). Organ odwoławczy zaznaczył, że uwagi odnośnie muru oporowego nie są przedmiotem niniejszego postępowania, gdyż obiekt ten nie jest objęty ewidencją gruntów i budynków, podobnie jak samowolne wznoszenie obiektów budowlanych czy sprawy związane z ich prawem własności.

W złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skardze I.B.K. zarzuciła oparcie decyzji na dokumencie zawierającym błędy, niezgodnym ze stanem faktycznym.

Skarżąca wskazała, że dokument nr [...] nieprawidłowo wskazuje budynek o numerze ewidencyjnym [...] jako budynek transportu i łączności, nie jest budynkiem w rozumieniu ustawy - Prawo budowlane oraz rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Ponadto, zarzuciła błędne odwzorowanie przebiegu muru oporowego stanowiącego jednocześnie rozgraniczenie działki [...] i [...]. Podniosła również, że w dokumentacji geodezyjnej nie wykazano wewnętrznej ściany działowej, stanowiącej rozdzielenie lokali garażowych oraz nie wykazano wszystkich "okien przyziemnych z betonową opaską" w budynku mieszkalnym nr [...]. W uzasadnieniu skargi przedstawiła argumentację przemawiającą, jej zdaniem, zasadnością zarzutów skargi.

Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Stosownie do art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 2107 ze zm.) sąd administracyjny sprawuje, w zakresie swej właściwości, kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.

Zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej również w skrócie - "p.p.s.a."), sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Przedmiotem kontroli sądowej jest decyzja Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia 10 stycznia 2019 r., utrzymująca w mocy decyzję Prezydenta Miasta G. z dnia 13 lipca 2018 r., którą dokonano aktualizacji informacji zawartych w operacie ewidencji gruntów i budynków.

Skarga jest zasadna i podlega uwzględnieniu, choć nie z przyczyn w niej wskazanych.

Zarówno zaskarżona przez I. B.- K. decyzja z dnia 10 stycznia 2019 r., jak i poprzedzająca ją decyzja z dnia 13 lipca 2018 r. obarczone są wadą, którą na mocy art. 145 § 1 pkt 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Sąd ma obowiązek wziąć pod uwagę z urzędu, czyli ze względu na stwierdzenie, że zachodzą przesłanki określone w art. 156 k.p.a. dające podstawę do stwierdzenia nieważności badanego rozstrzygnięcia.

W niniejszej sprawie, w ocenie Sądu orzekającego, jest to rażące naruszenie prawa.

Materialnoprawną podstawę zaskarżonej decyzji stanowiły m.in. przepisy ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r., poz. 2101 ze zm., zwana dalej - "ustawą") i Rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2016 r., poz. 1034 ze zm., dalej w skrócie - "rozporządzenie") w brzmieniu obowiązującym w dacie rozstrzygania.

Ustawa - Prawo geodezyjne i kartograficzne określa przedmiot ewidencji oraz podstawowe wymagania co do jej zawartości, nie określa natomiast zasad jej prowadzenia. Zasady te zostały zawarte w ww. rozporządzeniu, które w Rozdziale III określa sposób prowadzenia ewidencji gruntów i budynków oraz szczegółowe zasady wymiany danych ewidencyjnych.

Przepis art. 22 ust. 1 ustawy stanowi, że ewidencję gruntów i budynków (...) prowadzą starostowie.

Zgodnie z art. 24 ust. 2a ustawy, informacje zawarte w ewidencji gruntów podlegają aktualizacji:

1) z urzędu, jeżeli zmiany tych informacji wynikają z:

a) przepisów prawa,

b) dokumentów, o których mowa w art. 23 ust.1- 4,

c) materiałów zasobu,

d) wykrycia błędnych informacji;

2) na wniosek podmiotów, o których mowa w art. 20 ust. 2 pkt 1 lub władających gruntami na zasadach samoistnego posiadania.

Aktualizacja informacji w drodze czynności materialno-technicznej następuje między innymi na podstawie: przepisów prawa; wpisów w księgach wieczystych; prawomocnych orzeczeń sądu; ostatecznych decyzji administracyjnych, aktów notarialnych, aktów poświadczeń dziedziczenia; zgłoszeń budowy budynku, zawiadomień o zakończeniu budowy budynku oraz zgłoszeń rozbiórki budynku; wpisów w innych rejestrach publicznych; wniosku zainteresowanego podmiotu ewidencyjnego i wskazanej w tym wniosku dokumentacji geodezyjnej przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (art. 24 ust. 2b pkt 1 ustawy).

W drodze decyzji administracyjnej - w pozostałych wypadkach (art. 24 ust. 2b pkt 2 ustawy).

Natomiast odmowa aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków następuje w drodze decyzji administracyjnej (art. 24 ust. 2c ustawy).

Wprowadzenie zmian danych ewidencyjnych może nastąpić więc w dwojakim trybie, tj. czynności materialnoprawnej lub decyzji administracyjnej.

W świetle regulacji ustawy i rozporządzenia - istota prowadzenia ewidencji gruntów i budynków sprowadza się do ciągłej - aktualizacji w operacie ewidencyjnym zbioru informacji podmiotowych i przedmiotowych, i to zasadniczo na podstawie dokumentów powstałych poza postępowaniem ewidencyjnym.

Prowadząc ewidencje gruntów i budynków, organy administracji publicznej, rejestrują jedynie stany w oparciu o określone dokumenty i nie mogą samodzielnie rozstrzygać w kwestii uprawnień objętych tymi dokumentami. Ewidencja jest tylko zbiorem informacji, rejestr ewidencji jest wyłącznie odzwierciedleniem danych wynikających z przedłożonych organowi dokumentów i stąd ma on charakter deklaratoryjny, a nie konstytutywny. Innymi słowy, ewidencja nie kształtuje nowego stanu prawnego lecz potwierdza stan zaistniały. Aktualizacja wpisów w ewidencji gruntów i budynków ma charakter materialno-techniczny, deklaratoryjny, czyli wtórny wobec już zaistniałych zdarzeń prawnych. Organy ewidencyjne rejestrują więc stany prawne ściśle ustalone w innym trybie lub przez inne organy orzekające.

W dniu 2 maja 2018 r. do Miejskiego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego przyjęto operat techniczny nr [...] wykonany przez uprawnionego geodetę J.J., dotyczący aktualizacji budynków wraz z wykazami zmian danych ewidencyjnych. Prawidłowo w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego wskazał, że ponieważ organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków - Prezydent Miasta, nie był w posiadaniu właściwego wniosku, nie mógł dokonać aktualizacji ewidencji gruntów i budynków w drodze czynności materialno-technicznej i w konsekwencji zgodnie z art. 24 ust. 2b pkt 2 ustawy aktualizacja informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków nastąpiła w drodze decyzji administracyjnej.

Niemniej, wydanie przez organ ewidencyjny - decyzji administracyjnej - wiąże się z przestrzeganiem przez ten organy wymogów prawa. Trzeba bowiem podkreślić, że zgodnie z art. 107 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm., zwanej dalej "k.p.a."), decyzja powinna zawierać: oznaczenie organu administracji publicznej, datę wydania, oznaczenie strony, powołanie podstawy prawnej, rozstrzygnięcie, uzasadnienie faktyczne i prawne, pouczenie, czy i w jakim trybie służy od niej odwołanie, podpis z podaniem imienia i nazwiska.

Zatem podstawowym i obligatoryjnym elementem decyzji administracyjnej jest jej rozstrzygnięcie.

Przy czym, mając na uwadze treść powołanego wyżej przepisu stwierdzić należy, że sentencja decyzji musi zawierać rozstrzygnięcie - co do istoty - sprawy. Dlatego też z uzasadnienia nie można wywodzić wniosków co do przedmiotu rozstrzygnięcia, jego zakresu czy też praw przyznanych stronie lub nałożonych na nią obowiązków.

W powoływanym wielokrotnie w orzecznictwie wyroku z dnia 12 kwietnia 1999r., sygn. akt IV SA 1886/96 - Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że rozstrzygnięcia decyzji nie można wyprowadzać z treści uzasadnienia. Rozstrzygnięcie decyzji musi być sformułowane w taki sposób, ażeby możliwe było następnie wykonanie decyzji i by nie było wątpliwości, nawet po latach, czego ono dotyczyło.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że w rozpoznawanej sprawie organ pierwszej instancji naruszył powyższe elementarne zasady.

Decyzja organu pierwszej instancji nie zawiera bowiem rozstrzygnięcia istoty niniejszej sprawy, gdyż nie określa co było przedmiotem dokonanej przez organ ewidencyjny aktualizacji w ewidencji gruntów i budynków. Innymi słowy, nie wskazano w niej - jakie dane (informacje) - podlegały aktualizacji przez organ ewidencyjny i na czym aktualizacja tych danych (informacji) polegała.

Stosownie do § 45 ust.1 rozporządzenia, aktualizacja operatu ewidencyjnego następuje poprzez wprowadzanie udokumentowanych zmian do bazy danych ewidencyjnych w celu: 1) zastąpienia danych niezgodnych ze stanem faktycznym, stanem prawnym lub obowiązującymi standardami technicznymi odpowiednimi danymi zgodnymi ze stanem faktycznym lub prawnym oraz obowiązującymi standardami technicznymi; 2) ujawnienia nowych danych ewidencyjnych; 3) wyeliminowania danych błędnych.

Wydana przez organ ewidencyjny w dniu 13 lipca 2018 r. decyzja zawiera rozstrzygnięcie następującej treści: "orzekam o aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków dotyczących budynków usytuowanych na działce nr [...] położonej w obrębie ewidencyjnym [...], stanowiącej współwłasność I.B. W.K. oraz D.K., J.K. oraz E.T.-K., A.S. i A.W. zapisanej w księdze wieczystej nr [...]".

Jest oczywiste, że tak sformułowane rozstrzygnięcie nie spełnia wymogów, o których była wcześniej mowa, gdyż jak już podniesiono, nie wynika z niego jakich danych (informacji) aktualizacja dotyczyła oraz na czym polegała. Brak jest zatem istoty rozstrzygnięcia.

Decyzja nie zawiera więc rozstrzygnięcia, tym samym rażąco narusza ww. przepisy.

Jak przyjął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 30 maja 2012 r. sygn. akt I GSK 843/11, LEX 1295799, aby rozstrzygnięciu można było zarzucić, że zostało wydane z rażącym naruszeniem prawa, jego treść musi pozostawać w sprzeczności z przepisami prawa w sposób bezsporny, tzn. fakt istnienia naruszenia prawa powinien być oczywisty i nie rodzić dyskusji. W świetle poczynionych rozważań, nie może budzić wątpliwości, że taka sytuacja zachodzi w przedmiotowej sprawie.

Organ odwoławczy utrzymując w mocy zaskarżoną decyzję w całości, wskazanej powyżej istotnej wadliwości nie dostrzegł. Tyma samym decyzja organu odwoławczego rażąco narusza prawo, gdyż utrzymuje w mocy decyzję organu pierwszej instancji, dotkniętą wadą nieważności.

Takie zachowanie się organu odwoławczego, podobnie jak i organu pierwszej instancji musi być oceniane jako rażące naruszenie prawa. Zaskarżona więc decyzja, jak i poprzedzająca ją decyzja organu pierwszej instancji zostały wydane z rażącym naruszeniem prawa (art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.).

Jeżeli sąd stwierdzi, że zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach dających podstawę do stwierdzenia nieważności decyzji, uwzględniając skargę Sąd stwierdza jej nieważność - art. 145 § 1 pkt 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Stosownie bowiem do treści tego przepisu, Sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy organy powinny uwzględnić przedstawione powyżej uwagi oraz ocenę prawną, i wydadzą ponownie decyzję zawierającą rozstrzygnięcie, które będzie określało jakie dane (informacje) podlegają aktualizacji w ewidencji gruntów i budynków i na czym ta aktualizacja polega. Stosownie do treści art. 153 p.p.s.a., ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenia postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Na marginesie można wskazać, że w orzecznictwie sądów administracyjnych treść rozstrzygnięć organów ewidencyjnych orzekających w formie decyzji administracyjnych, nie nasuwa wątpliwości (zob. chociażby uzasadnienie wyroku WSA w Rzeszowie z dnia 6 marca 2019 r. w sprawie II SA/Rz 1381/18, w którym na str. 1-2 zostało przywołane rozstrzygnięcie decyzji organu I instancji, dotyczące zmiany (aktualizacji) powierzchni i numeracji działek; orzeczenie dostępne w internetowej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych orzeczenia.nsa.gov.pl).

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 w zw. z art. 135 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji.