drukuj    zapisz    Powrót do listy

, Dostęp do informacji publicznej, Minister Środowiska, Uchylono zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję, II SA/Wa 1726/13 - Wyrok WSA w Warszawie z 2014-01-22, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Wa 1726/13 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2014-01-22 orzeczenie nieprawomocne
Data wpływu
2013-09-02
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Andrzej Góraj
Danuta Kania /przewodniczący/
Ewa Pisula-Dąbrowska /sprawozdawca/
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
I OSK 1419/14 - Wyrok NSA z 2015-06-24
Skarżony organ
Minister Środowiska
Treść wyniku
Uchylono zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 1 art. 4 art. 5 ust. 2 art. 6
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kania, Sędziowie WSA Andrzej Góraj, Ewa Pisula-Dąbrowska (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Sylwia Rosińska-Czaykowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych nr [...] z dnia [...] lipca 2013 r. w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję ją poprzedzającą; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości. 3. zasądza od Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych na rzecz [...] kwotę 200 (słownie: dwieście) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Dyrektor Generalny Lasów Państwowych decyzją z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...], którą to decyzją odmówił Ogólnopolskiemu Związkowi Pracodawców [...] udostępnienia informacji publicznej w zakresie:

1. łącznej ilości mas (m3) drewna okrągłego (wielko i średniowymiarowego surowca tartacznego) pozyskanego w ramach sprawowanego zarządu w nadleśnictwach PGL LP z drzewostanu lasów Skarbu Państwa (odrębnie) w 2010 r., 2011 r. oraz 2012 r. w rozbiciu na:

a) drewno wielkowymiarowe iglaste, z podziałem na następujące grupy handlowe:

← dłużyce W- standard, W- z wyborem

← kłody Wk- standard, Wk- z wyborem

← pozostałe (specjalistyczne, okleina, słupy itd.)

b) drewno wielkowymiarowe liściaste, z podziałem na następujące grupy handlowe:

← dłużyce W- standard, W- z wyborem

← kłody Wk- standard, Wk- z wyborem

← pozostałe (specjalistyczne, okleina, słupy itd.)

c) drewno średniowymiarowe osobno iglaste osobno liściaste, z podziałem na następujące grupy handlowe:

1) drewno stosowe przemysłowe S-przemysł

2) drewno stosowe energetyczne S-energ.

3) drewno stosowe ogólnego przeznaczenia

4) drewno kopalniakowe S-10

5) drewno słupowe S-11

6) drewno pozostałe

2. łącznej ilości mas pozyskanego drewna (w m3), o którym mowa w pkt 1 zadysponowanej w tych latach - w rozbiciu na poszczególne nadleśnictwa oraz regionalne dyrekcje LP - do sprzedaży na potrzeby gospodarki narodowej w trybie przetargów i aukcji internetowych zorganizowanych przez PGL LP na podstawie narzuconych przedsiębiorcom i pozostałym nabywcom decyzji własnych dyrektora generalnego LP w formie: ; a) zarządzenia nr [...] z dnia [...] października 2009 r. w sprawie sprzedaży drewna przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe w 2010 r. (znak [...]),

a) zarządzenia nr [...] z dnia [...] października 2010 r. w sprawie sprzedaży drewna przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe w 2011 r. (znak [...]),

b) zarządzenia nr [...] z dnia [...] października 2011 r. w sprawie sprzedaży drewna przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe w 2012 r. (znak [...]),

c) zarządzenia nr [...] z dnia [...] kwietnia 2012 r. w sprawie sprzedaży drewna przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe na II półrocze 2012 r. (znak [...]).

3. łącznej ilości mas (m3) drewna tartacznego ze wskazaniem wym. powyżej grup handlowych, udostępnionych przez Dyrektora Generalnego LP do sprzedaży przez Skarb Państwa w tym okresie z pominięciem przetargów i aukcji, na warunkach I preferencyjnych, bo na podstawie umów zawartych wg innych zasad, niż wynikało to z i powołanych zarządzeń

4. wskazania:

a) nabywców wraz z dokładnym określeniem stron zawierających umowę,

b) rodzaju umowy - jednoroczna, wieloletnia, ewentualnie porozumienie wieloletnie,

c) ilości przyrzeczonego lub przydzielonego do zakupu przez dany podmiot surowca tartacznego (towaru), ze wskazaniem konkretnego sortymentu,

d) ceny jednostkowej towaru (w zł/m3) w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. z 2001 r. Nr 97, poz. 1050), z rozbiciem na poszczególne sortymenty,

e) ceny - w rozumieniu powołanej w pkt d) ustawy - całej . asy surowca zakupionej w i 2010 r., 2011 r. i 2012 r. przez poszczególnych nabywców,

f) nadleśnictw lub innych jednostek organizacyjnych LP realizujących tę sprzedaż.

Jako podstawę odmowy udzielenia informacji publicznej organ wskazał art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 5 ust. 2, art. 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej a także zarządzenie nr [...] z dnia [...] października 2010 r. w sprawie ustalania zasad klasyfikacji, ochrony i udostępnienia informacji stanowiących tajemnice przedsiębiorstwa w Państwowym Gospodarstwie Leśnym Lasy Państwowe.

W motywach uzasadnienia podał, że wnioskodawca, pomimo wezwania, nie wskazał szczególnego interesu w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Twierdził, że żądane informacje nie stanowią informacji prostej, tylko przetworzoną.

Nadto, że żądane informacje stanowią tajemnicę, posiadają wartość gospodarczą i mają istotne znaczenie na rynku przemysłu drzewnego - a zatem podlegają wyłączeniu w oparciu o art. 5 u.d.i.p.

W skardze do tutejszego Sądu Ogólnopolski Związek Pracodawców [...], wnosząc o uchylenie zaskarżonych decyzji, podniósł, że Generalny Dyrektor Lasów Państwowych jest podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej, ale nie jest przedsiębiorcą, więc nie obejmuje go przepis art. 11 ust. 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

Wskazywał, że żądane informacje Dyrektor Generalny Lasów Państwowych powinien posiadać z racji sprawowania zarządu - stosownie do art. 4 ust. 3 ustawy o lasach, albowiem zasady ewidencjonowania informacji, o które wnosił, określa m.in. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 września 1999 r. w sprawie szczegółowych zasad ewidencjonowania majątku Skarbu Państwa. Tym samym dane, objęte wnioskiem, powinny być bezwzględnie objęte tą ewidencją i nie powinny wymagać przetworzenia.

Odnosząc się do twierdzeń organu, iż sąd powszechny w swoich orzeczeniach uznał, że informacje dotyczące tajemnic przedsiębiorstwa są objęte tajemnicą przedsiębiorstwa podniósł, że przywołane wyroki odnoszą się jedynie do kwestii zdolności sądowej organu.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Generalny Lasów Państwowych wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie ocenić należało, czy został spełniony zakres podmiotowy i przedmiotowy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 zezm., dalej u.d.i.p.), a zatem:

1. Czy żądana informacja stanowi informację publiczną w rozumieniu art. 1 i art. 6 u.d.i.p.

2. Czy Dyrektor Generalny Lasów Państwowych jest podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej w rozumieniu art. 4 u.d.i.p.

3. Nadto ustalić należało, czy żądane informacje stanowią informację prostą, czy też przetworzoną.

4. Czy w przedmiotowej sprawie mógł znaleźć zastosowanie art. 5 ust. 2 u.d.i.p., który uzasadnia odmowę udzielenia informacji publicznej z uwagi na tajemnicę przedsiębiorstwa. Nadto, czy Dyrektorowi Lasów Państwowych można przypisać przymiot przedsiębiorcy.

W ocenie Sądu, żądane przez skarżącego informacje stanowią informację publiczną w rozumieniu art. 1 i art. 6 u.d.i.p.

Ustalając, czy Dyrektor Generalny Lasów Państwowych jest podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej, zbadać należało status tego podmiotu (organu) w świetle art. 4 i 5 u.d.i.p., który odnosi się do przedsiębiorców.

Lasy Państwowe działają, na podstawie ustawy z dnia 28 września 1991 r. o ; Lasach (Dz. U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 ze zm.), jako państwowa jednostka organizacyjna : nieposiadająca osobowości prawnej. Stosownie do art. 32 ustawy o Lasach:

1. Lasy Państwowe, jako państwowa jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej reprezentują Skarb Państwa w zakresie zarządzanego mienia.

2. W skład Lasów Państwowych wchodzą następujące jednof i xi organizacyjne:

1) Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych;

2) regionalne dyrekcje Lasów Państwowych;

3) nadleśnictwa;

4) inne jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej.

3. Jednostki organizacyjne:

1) których mowa w ust. 2 pkt 2, tworzy, łączy, dzieli, likwiduje oraz określa ich zasięg terytorialny, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw środowiska, na wniosek Dyrektora Generalnego;

2) o których mowa w ust. 2 pkt 3, tworzy, łączy, dzieli, likwiduje oraz określa ich zasięg terytorialny Dyrektor Generalny, na wniosek dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych.

Zgodnie z art. 33 ustawy o Lasach:

1. Lasami Państwowymi kieruje Dyrektor Generalny przy pomocy dyrektorów regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych.

2. Dyrektora Generalnego powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw środowiska.

3. Dyrektor Generalny w szczególności:

1) reprezentuje Skarb Państwa w stosunkach cywilnoprawnych, w zakresie swojego działania;

1a) inicjuje, koordynuje oraz nadzoruje działalność dyrektorów regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych oraz kierowników innych jednostek organizacyjnych Lasów Państwowych o zasięgu krajowym;

1b) zarządza gruntami i innymi nieruchomościami nabytymi lub wydzielonymi z bezpośredniego zarządu nadleśnictwa na potrzeby Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych lub wspólnych przedsięwzięć jednostek organizacyjnych Lasów Państwowych;

2) tworzy, łączy, dzieli i likwiduje jednostki organizacyjne o zasięgu krajowym, o których mowa w art. 32 ust. 2 pkt 4;

3) inicjuje, organizuje oraz koordynuje przedsięwzięcia na rzecz ochrony lasów, racjonalnej gospodarki leśnej i rozwoju leśnictwa;

4) organizuje planowanie urządzeniowe w lasach i prognozowanie w leśnictwie;

5) nadzoruje i koordynuje zadania w zakresie kształcenia kadr dla leśnictwa oraz popularyzacji wiedzy leśnej;

6) inicjuje, popiera i finansuje badania w zakresie leśnictwa oraz nadzoruje wykorzystanie wyników tych badań;

7) wyrównuje niedobory środków finansowych w nadleśnictwach i regionalnych dyrekcjach Lasów Państwowych, wynikające ze zróżnicowanych warunków gospodarki leśnej;

8) organizuje wspólne przedsięwzięcia jednostek organizacyjnych Lasów Państwowych;

9) powołuje i odwołuje:

a) zastępców Dyrektora Generalnego, w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska,

b) Głównego Inspektora Straży Leśnej,

c) dyrektorów regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych,

d) kierowników jednostek organizacyjnych, o których mowa w pkt 2.

Z powyższych przepisów jednoznacznie wynika, że Dyrektor Generalny Lasów Państwowych jest jednostką organizacyjną Skarbu Państwa, która nie posiada osobowości prawnej, która reprezentuje Skarb Państwa, w zakresie zarządzanego mienia (art. 32 ust. 1 ustawy). Dyrektor Generalny kieruje tą jednostką organizacyjną stosownie do art. 33 ust. 1 ustawy.

Z uwagi na fakt, iż Dyrektor Generalny reprezentuje Skarb Państwa, w zakresie zarządzanego mienia, nie ulega wątpliwości, iż jest podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej, w rozumieniu art. 4 u.d.i.p.

Przy tak określonym statusie prawnym Dyrektora Generalnego (jednostka organizacyjna Skarbu Państwa nieposiadająca osobowości prawnej) ocenić też należało, czy jednostce tej można przypisać przymiot przedsiębiorcy, w rozumieniu art. 5 ust. 2 u.d.i.p. Zaznaczyć należy, iż dopiero przesądzenie, że Dyrektor Generalny Lasów posiada status przedsiębiorcy uprawnia do rozważań (przy odmowie udzielenia żądanych Informacji) czy organ mógł powołać się, z uwagi na ochronę tajemnicy przedsiębiorcy w rozumieniu art. 5 ust. 2 u.d.i.p. w zw. z art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003 Nr 153, poz. 1503 ze zm.)

Ocenić w związku z tym należało również, na podstawie jakich przepisów należy poszukiwać odpowiedzi na pytanie, czy Dyrektor Generalny Lasów jest przedsiębiorcą, o którym mowa w art. 5 ust. 2 u.d.i.p. czy też może tylko działa i wykonuje czynności za przedsiębiorcę, którego reprezentuje.

Z treści art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r., poz. 672 ze zm.) wynika, że przedsiębiorcą - oprócz osoby fizycznej i osoby prawnej - jest "jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą". Poszukując odpowiedzi odnoszącej się do statusu organu Sąd dokonał analizy orzecznictwa SN i NSA.

W kwestii statusu prawnego Lasów i w kwestii czy Lasy Państwowe są przedsiębiorstwem wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 5 listopada 2008 r., sygn. akt III SK 5/08. W uzasadnieniu tego wyroku SN stwierdził, że nie może być wątpliwości, że Lasy Państwowe, które z kolei dzielą się- na wewnętrzne jednostki organizacyjne, w tym regionalne dyrekcje Lasów Państwowych (art. 32 ust. 2) nie zostały wyposażone w cechę, którą musi posiadać przedsiębiorca - cechę zdolności prawnej do wykonywania we własnym imieniu działalności gospodarczej. Strukturalne określenie Lasów Państwowych, jako jednostki organizacyjnej zależnej od Skarbu Państwa, zostało potwierdzone w przepisach określających pozycję Lasów Państwowych z tytułu zarządu lasami i prowadzonej w związku z tym gospodarki leśnej (por. art. 4 ust. 1 i ust. 3 ustawy). Prezentując rozważania w przedmiocie określenia statusu Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych SN stwierdził w dalszej części uzasadnienia, iż odpowiedzi co do określenia statusu RDLP poszukiwać należy w ustawie systemowej dla działalności gospodarczej - w systemowych dla działalności gospodarczej przepisach, zależnie od tego czy podmiot jest przedsiębiorcą, czy może tylko działa i wykonuje czynności za przedsiębiorcę. W przytoczonym wyżej uzasadnieniu Sąd Najwyższy wskazał też, że kwalifikacja Lasów Państwowych (jako państwowej jednostki organizacyjnej reprezentującej Skarb Państwa, strukturalnie przynależnej do podmiotowości Skarbu Państwa bez odrębnej zdolności prawnej) wynika z ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 ze zm.). Wskazał również, że nie może być wątpliwości, że Lasy Państwowe, które z kolei dzielą się na wewnętrzne jednostki organizacyjne, w tym regionalne dyrekcje Lasów Państwowych (art. 32 ust. 2), n/e zostały wyposażone w cechę, którą musi posiadać przedsiębiorca - omawianą wyżej cechę zdolności prawnej do wykonywania we własnym imieniu działalności gospodarczej.

Kwestia określenia statusu Lasów Państwowych była też przedmiotem rozważań Naczelnego Sądu Administracyjnego - vide wyrok NSA z dnia 6 stycznia 2010 r., sygn. akt II GSK 277/09.

W uzasadnieniu tego wyroku NSA stwierdził, że stosownie do treści art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493), minister właściwy do spraw Skarbu Państwa wykonuje uprawnienia wynikające z praw majątkowych Skarbu Państwa, (...) chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej. W przypadku lasów takim przepisem jest ustawa z dnia 28 września 1991 r. o lasach (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 45, poz. 435 ze zm.). W myśl art. 4 ust. 1 tej ustawy, lasami stanowiącymi własność Skarbu Państwa zarządza Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe, zwane dalej "Lasami Państwowymi". Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy o lasach, nadzór nad Lasami Państwowymi sprawuje minister właściwy do spraw środowiska. Uprawnienia nadzorcze Ministra Środowiska wobec Lasów Państwowych, w zakresie zarządzanego mienia, wynikają też z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o lasach oraz z art. 25 ust. 1 i art. 28 ust. 1 pkt 7 oraz ust. 3 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2007 r. Nr 65, poz. 437 ze zm.). W omawianym uzasadnieniu NSA wskazał, że zgodnie z art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o lasach, Lasy Państwowe, jako państwową jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, reprezentuje Skarb Państwa w zakresie zarządzania mieniem. W • ramach sprawowanego zarządu, Lasy Państwowe prowadzą gospodarkę leśną, gospodarują gruntami i innymi nieruchomościami oraz ruchomościami związanymi z gospodarką leśną, a także prowadzą ewidencję majątku Skarbu Państwa oraz ustalają Jego wartość (art. 4 ust. 3 ustawy o lasach). Z definicji gospodarki leśnej, zawartej w art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o lasach wynika, że przez gospodarkę leśną należy rozumieć m.in. działalność leśną w zakresie pozyskiwania - z wyjątkiem skupu - drewna, a także sprzedaż drewna. Oznacza to, że do zakresu działalności Lasów Państwowych w ramach wykonywanego zarządu mieniem Skarbu Państwa należy także sprzedaż drewna, jako produktu. Treść uregulowań zawartych w art. 33 ust. 3 pkt 1, art. 34 pkt 1 oraz art. 35 ust. 1 pkt 1 i 2a ustawy o lasach wskazuje, że zarówno Dyrektor Generalny, jak i dyrektorzy regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych oraz nadleśniczowie - każdy w zakresie swojego działania - reprezentują Skarb Państwa w stosunkach cywilnoprawnych. Przy czym z przepisów art. 32 i 33 ustawy o lasach wynika, że Lasami Państwowymi, jako państwową jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, obowiązaną do reprezentacji interesów majątkowych Skarbu Państwa, kieruje Dyrektor Generalny. To, że Dyrektor Generalny ma ustawowe uprawnienia do reprezentowania Skarbu Państwa w zakresie zarządzanego mienia, nie oznacza, iż tym samym został wyposażony przez ustawodawcę w atrybuty władztwa państwowego.

Wracając na grunt przedmiotowej sprawy stwierdzić należy, iż Dyrektor Generalny zarządzający państwową jednostką organizacyjną Skarbu Państwa nie może domagać się ochrony prawnej, która przysługuje przedsiębiorcom, bowiem przedsiębiorcą nie jest. Wskazać w tym miejscu ponownie należy, że u.d.i.p. nie definiuje pojęcia przedsiębiorcy, a zatem dla potrzeb ustalenia, czy dany podmiot w rozumieniu art. 5 ust. 2 u.d.i.p. posiada status przedsiębiorcy, a tym samym czy posiada prawo powołania się na tajemnicę handlową, posłużyć się trzeba definicją przedsiębiorcy zawartą w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r., poz. 672 ze zm.) oraz oprzeć należy się na ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, która precyzuje pojęcie tajemnicy przedsiębiorcy (art. 11 ust. 4).

W ocenie Sądu, Dyrektor Generalny Lasów nie miał podstaw, by zarządzaną jednostkę organizacyjną Skarbu Państwa zakwalifikować, jako przedsiębiorcę w rozumieniu art. 5 ust. 2 u.d.i.p. A skoro tak, to nieprawidłowym było zatem wydanie decyzji o odmowie udostępnienia informacji w oparciu o powołanie się organu na status przedsiębiorcy - art. 5 ust. 2 u.d.i.p.

Nawet gdyby uznać (i przyjąć elastycznie), iż Lasy Państwowe prowadzą, działalność gospodarczą, choć nie są przedsiębiorstwem, (w ślad za poglądem Sądu Najwyższego, wyrażonym w uzasadnieniu wyroku z dnia 5 listopada 2008 r., sygn. akt III SK 5/08 ), to i tak stwierdzić należy, iż organ nie dokonał żadnej analizy i oceny, które z żądanych informacji i w jakim zakresie objęte są tajemnicą w rozumieniu art. 5 ust. 2 u.d.i.p. Tym bardziej, że część żądanych informacji jest jawna bowiem wynika z danych ewidencyjnych, które jednostki organizacyjne Skarbu Państwa, muszą sporządzać w formie bilansu, zgodnie z przepisami o rachunkowości - § 8 i § 9 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 1999 r. w sprawie szczegółowych zasad ewidencjonowania majątku Skarbu Państwa - Dz. U. 1999 Nr 77, poz. 864 ze zm.

Przechodząc do ostatniej kwestii, a mianowicie, czy żądane informacje stanowią informacje proste, czy też przetworzone Sąd zważył. Organ w tym zakresie nie dokonał żadnej oceny ograniczając się do stwierdzenia, że żądane informacje stanowią informacje przetworzone. Z poglądem tym zgodzić się nie można, gdyż w kontekście treści cytowanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia ! 14 września 1999 r. w sprawie szczegółowych zasad ewidencjonowania majątku Skarbu Państwa, tj. obowiązku sporządzania bilansu zgodnie z zasadami rachunkowości (§ 8) i sprawozdań (§ 9) proste zestawienie i zebranie tych informacji od poszczególnych jednostek organizacyjnych nie nosi cech informacji przetworzonej (art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p.)

Reasumując, ponownie rozpoznając sprawę organ rozważy i oceni, które z żądanych informacji stanowią informacje proste, a które przetworzone. Nadto dokona analizy, które z żądanych informacji wynikają z jawnych bilansów i sprawozdań (§ 8, § 9 rozporządzenia wykonawczego) i wskaże w tym zakresie tzw. ścieżkę dostępu - to jest drogę publicznego dostępu do tych informacji biorąc pod uwagę, że stanowią one informacje dotyczące majątku Skarbu Państwa, których Lasy Państwowe jako jednostka organizacyjna są jedynie reprezentantem, a nie właścicielem. Ewentualnie wskaże, które z żądanych informacji znajdują się w BIP. Nadto dokona oceny i wykaże (czego nie uczynił), że posiada status przedsiębiorcy w rozumieniu art. 5 ust. 2 u.d.i.p.

Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 145 § 1 lit. a i c i art. 152 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed Sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), orzekł jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt