Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Elżbieta Mazur - Selwa Sędziowie WSA Krystyna Józefczyk WSA Magdalena Józefczyk /spr./ Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 3 lutego 2016 r. sprawy ze skargi A. na bezczynność Prokuratora Rejonowego w [...] w przedmiocie udzielenia informacji publicznej I. umarza postępowanie w zakresie zobowiązania organu do udzielenia informacji publicznej; II. stwierdza, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od Prokuratora Rejonowego w [...] na rzecz strony skarżącej A. kwotę 100 zł /słownie: sto złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Przedmiotem skargi stowarzyszenia A. (dalej określane mianem "Stowarzyszenia") jest bezczynność Prokuratora Rejonowego w [.] w sprawie udostępnienia informacji publicznej na wniosek z dnia 9 kwietnia 2015 r.

Wniosek powyższy został skierowany do Prokuratury Rejonowej w [.] na adres poczty elektronicznej "prokuratura. [.] @[.].po.gov.pl" i obejmował żądanie udostępnienia "skanów" postanowień wydanych w latach 2012, 2013, 2014 i 2015 w związku z postepowaniami dotyczącymi przestępstwa określonego w art. 23 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Jak podano w skardze, żądanie to nie zostało rozpoznane. W dniu 14 kwietnia 2015 r. Stowarzyszenie zostało wezwane do przesłania wniosku opatrzonego własnoręcznym podpisem, stosownie do art. 119 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania karnego. Wezwanie takie było w ocenie strony skarżącej niezasadne, gdyż wiosek wystosowano w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, a nie Kodeksu postępowania karnego. Wobec czego zażądano zobowiązania przez Sąd Prokuratora do rozpoznania wniosku z dnia 9 kwietnia 2015 r. w terminie 14 dni i orzeczenia o kosztach postępowania sądowego.

W odpowiedzi na skargę Prokurator Rejonowy w [.] wyjaśnił, że po otrzymaniu wniosku Stowarzyszenia i ustaleniu, że nie został ona opatrzony podpisem elektronicznych wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia braku formalnego podania, które nie zostało jednak wykonane. Natomiast w dniu 12 sierpnia 2015 r. wpłynęła do Prokuratury skarga na bezczynność Prokuratora. Po zapoznaniu się z jej treścią postanowiono udzielić wnioskodawcy odpowiedzi na wniosek z dnia 9 kwietnia 2015 r., co nastąpiło w dniu 17 sierpnia 2015 r. Z dołączonej do akt sądowych kopii tego pisma wynika, że Prokuratura nie prowadziła w wymienionym okresie postępowań o przestępstwo z art. 23 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:

Istota sądowej kontroli administracji publicznej sprowadza się do ustalenia czy w określonym przypadku, jej organy dopuściły się kwalifikowanych naruszeń prawa. Sąd administracyjny sprawuje swą kontrolę pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej – art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 1647 ze zm.). Zakres tej kontroli wyznacza przepis art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; zwana dalej p.p.s.a.). Należy dodać, że Sąd rozstrzyga w granicach sprawy nie będąc przy tym związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Ponadto Sąd na podstawie art. 135 p.p.s.a. uprawniony jest stosować przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia.

Skarga została rozpoznana przez WSA w trybie uproszczonym na podstawie art. 119 pkt 4 p.p.s.a. W myśl tej regulacji, sprawa może być rozpoznana w trybie uproszczonym, jeżeli przedmiotem skargi jest bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania.

Na mocy art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2014 r. poz. 782 zwana dalej ustawą), udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku. W świetle ugruntowanego stanowiska sądów administracyjnych pozostawanie w bezczynności przez podmiot obowiązany do udostępnienia informacji publicznej w rozumieniu ustawy, oznacza niepodjęcie przez ten podmiot, w terminie wskazanym w wyżej przytoczonym przepisie stosownych czynności. Do tych czynności należy albo udostępnienie informacji, co odbywa się w drodze czynności materialno – technicznej, albo też wydanie decyzji o odmowie jej udzielenia lub decyzji o umorzeniu postępowania (zob. wyrok WSA w Krakowie z dnia 25 października 2012 r., sygn. akt II SAB/Kr 122/12). Na równi z niepodjęciem tego rodzaju czynności orzecznictwo traktuje przedstawienie informacji innej niż ta, której oczekuje wnioskodawca, informacji niepełnej lub też nieadekwatnej do treści wniosku, co może powodować uzasadnione wątpliwości adresata odpowiedzi co do tego, czy organ w ogóle udzielił odpowiedzi na jego wniosek (zob. wyrok WSA w Szczecinie z dnia 10 stycznia 2013 r., sygn. akt II SAB/Sz 51/12). Niepodjęcie czynności udostępnienia informacji lub niewydanie decyzji administracyjnej rozpoznającej wniosek w terminie 14 dni od dnia wpływu wniosku uzasadnia ocenę zachowania organu w kategorii bezczynności. Stwierdzenie stanu bezczynności zobowiązuje sąd administracyjny do zastosowania art. 149 § 1 p.p.s.a.

S., składając skargę do WSA zarzuca Prokuratorowi Prokuratury Rejonowej w [.] bezczynność polegającą na nieudostępnieniu informacji publicznej w zakresie udostępnienia skanów postanowień wydanych w latach 2012, 2013, 2014, 2015 w związku z postępowaniami dotyczącymi przestępstwa wskazanego w art. 23 ustawy. Powołany przepis stanowi, że kto wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi, nie udostępnia informacji publicznej, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności, albo karze pozbawienia wolności. Analiza pytania prowadzi do wniosku, że dotycz ono informacji publicznej prostej, czyli nieprzetworzonej, będącej w posiadaniu ww. organu. W myśl art. 1 ust. 1 ustawy każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną. Każdemu przysługuje prawo dostępu do tego rodzaju informacji z zastrzeżeniem wyjątków określonych w ustawie (zob. 2 ust. 1 i art. 5 ust. 1 ustawy).

W niniejszej sprawie Sąd zobowiązany był umorzyć postępowanie w granicach określonych w pkt 1 sentencji wyroku, albowiem Prokurator Prokuratury Rejonowej w [.] przed wniesieniem skargi pozostawał w bezczynności, jednak przed jej rozpoznaniem w pełni odpowiedział na zgłoszone żądanie. Przesłanie wnioskowanych przez skarżące Stowarzyszenie informacji w postaci pisma z dnia 17 sierpnia 2015 r. nakazuje uznać, że wniosek skarżącej strony został załatwiony zgodnie z jego treścią. Udokumentowano fakt doręczenia odpowiedzi na wniosek, czyli uzyskania informacji publicznej przez stronę, po dacie wniesienia skargi do WSA. To zachowanie Organu, uczyniło postępowanie sądowoadministracyjne bezprzedmiotowym, co do rozstrzygnięcia o zobowiązaniu go do udzielania żądanej informacji publicznej, gdyż na dzień orzekania przez WSA organ nie pozostawał już w stanie bezczynności. Wobec udzielenia Stowarzyszeniu informacji publicznej zgodnie z jego wnioskiem, Sąd nie mógł zobowiązać Organu, aby w określonym terminie przekazał Stowarzyszeniu żądaną informację publiczną.

Jednocześnie należało uznać, iż udzielenie informacji przed rozpoznaniem przez sąd skargi na bezczynność, nie powoduje, że w zakresie dotyczącym rozstrzygnięcia o tym, czy bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, postępowanie sądowe stało się bezprzedmiotowe i podlega umorzeniu. W niniejszej sprawie, WSA stwierdził, że Organ pozostawał rażąco bezczynnym, gdyż nie załatwił wniosku Stowarzyszenia w terminie określonym w art. 13 ust. 1 ustawy. Otóż pomiędzy datą doręczenia wniosku o udostępnienie informacji publicznej a jej otrzymaniem przez skarżące czas około 4 miesięcy (9 kwietnia 2015r. – 17 sierpnia 2015 r.). Okres ten stanowi wielokrotność maksymalnego terminu ustawowego w jakim organ administracji publicznej winien zareagować na zgłoszone żądanie. Zgodnie z przepisami ustawy o dostępie do informacji publicznej wniosek o udzielenie informacji publicznej należy załatwić bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie 14 dni od dnia jego złożenia. Oznacza to, że termin 14 dni jest według ustawodawcy terminem nieprzekraczalnym, zaś jego naruszenie stanowić będzie rażące naruszenie prawa. W niniejszej sprawie Organ nie zastosował się także do dyspozycji przepisu art. 13 ust. 2 ustawy, który jednoznacznie wskazuje, że jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie podstawowym, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym 14 - dniowym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku. Z akt sprawy nie wynika, aby Organ miał powiadomić stronę o przyczynach swej zwłoki, a więc że doszło do zastosowania art. 13 ust. 2 ustawy.

Te okoliczności uzasadniają zakwalifikowanie bezczynności organu, jako rażąco naruszającej art. 13 ust. 1 i 2 ustawy. Ponieważ Organ przed rozpoznaniem skargi rozpoznał w całości zgłoszony przez Stowarzyszenie wniosek, Sąd nie mógł skorzystać z uprawnień przewidzianych w treści art. 149 § 2 p.p.s.a.

Jednocześnie przed tut. Sądem prowadzona jest sprawa z wniosku Stowarzyszenia pod sygn. akt II SO/Rz 8/15 o wymierzenie grzywny Prokuratorowi Prokuratury Rejonowej w [.] za nieprzekazanie w terminie do WSA w Rzeszowie skargi na bezczynność w niniejszej sprawie wraz z aktami.

Z przedstawionych względów Sąd orzekł jak w sentencji wyroku na podstawie art. 149 § 1a oraz art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. Natomiast o kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 i 205 § 1 p.p.s.a.