![]() |
Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych
|
drukuj zapisz |
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego 658, Oświata Dostęp do informacji publicznej, Kurator Oświaty, Zobowiązano organ do dokonania czynności, II SAB/Op 51/15 - Wyrok WSA w Opolu z 2015-10-08, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA
II SAB/Op 51/15 - Wyrok WSA w Opolu
|
|
|||
|
2015-08-25 | |||
|
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu | |||
|
Elżbieta Kmiecik /przewodniczący/ Ewa Janowska Teresa Cisyk /sprawozdawca/ |
|||
|
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego 658 |
|||
|
Oświata Dostęp do informacji publicznej |
|||
|
Kurator Oświaty | |||
|
Zobowiązano organ do dokonania czynności | |||
|
Dz.U. 2014 poz 782 art. 4 ust 1 pkt 1. Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej - tekst jednolity Dz.U. 2004 nr 256 poz 2572 art. 3 pkt 8, art. 31 ust. 1 pkt 2. Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty - tekst jednolity Dz.U. 2012 poz 270 art. 149 Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity. |
|||
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędziowie Sędzia WSA Teresa Cisyk – spr. Sędzia WSA Ewa Janowska Protokolant Sekretarz sądowy Grażyna Stykała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 października 2015 r. sprawy ze skargi R. W. na bezczynność Opolskiego Kuratora Oświaty w Opolu w przedmiocie informacji publicznej 1) zobowiązuje Opolskiego Kuratora Oświaty w Opolu do załatwienia wniosku skarżącego z dnia 18 czerwca 2015 r., w zakresie objętym żądaniem w punktach: 2, 5 (z wyłączeniem załącznika - zgłoszenia ucznia), 9, 10 i 12, w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku, 2) stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 3) oddala skargę w pozostałym zakresie, 4) zasądza od Opolskiego Kuratora Oświaty w Opolu na rzecz skarżącego R. W. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. |
||||
Uzasadnienie
Przedmiotem skargi wniesionej w niniejszej sprawie przez R. W. jest bezczynność Opolskiego Kuratora Oświaty w Opolu w udostępnieniu informacji publicznej z prowadzonego postępowania wyjaśniającego o sygn. [...], w zakresie dokumentów wskazanych przez skarżącego w skardze, wymienionych także w punktach 1, 2, 5, 9,10, 11, 12 wniosku. Skarga złożona została w następującym stanie faktycznym: Wnioskiem z dnia 18 czerwca 2015 r., R. W., powołując się na ustawę o dostępie do informacji publicznej wystąpił do Kuratorium Oświaty w Opolu o udostępnienie dokumentów pochodzących z akt postępowania wyjaśniającego [...], przeprowadzonego przez Opolskiego Kuratora Oświaty w trybie "nadzoru kuratorskiego". We wniosku skarżący wskazał, że wnosi o udostępnienie dokumentów w formie kserokopii, wymieniając żądane dokumenty w punktach od 1 do 14 . W odpowiedzi na powyższy wniosek, Opolski Kurator Oświaty w Opolu, zwany dalej także organem, pismem z dnia 8 lipca 2015 r., nr [...], przesłał skarżącemu żądane kserokopie dokumentów w sprawie, które zostały zakwalifikowane przez organ jako informacja publiczna. W piśmie tym organ zawarł również wyjaśnienie, iż pozostałe dokumenty, o które wnioskował skarżący nie stanowią informacji publicznej. Na tę okoliczność organ przywołał regulację art. 1 ust. 1 i art. 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2014 , poz. 782, z póź. zm.), zwanej dalej także "u.d.i.p.". Pismem z dnia 5 sierpnia 2015 r., pełnomocnik R. W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na bezczynność Opolskiego Kuratora Oświaty w Opolu, w zakresie niezrealizowanego wniosku, w części nieudostępnionych kserokopii dokumentów, o które wnosił w trybie u.d.i.p. Zarzucił organowi błędną wykładnią art. 1 ust. 1 oraz art. 6 tej ustawy oraz brak wydania rozstrzygnięcia o odmowie udostępnienia informacji publicznej lub o umorzeniu postępowania na podstawie art. 16 ust. 1 i 2 w związku z art. 14 ust. 2 u.d.i.p. Jednocześnie wniósł o zobowiązanie organu do rozpatrzenia wniosku skarżącego o przekazanie mu kserokopii wymienionych, a niedoręczonych dokumentów z postępowania wyjaśniającego, tj. * pisma D. M. z dnia 10.02.2015 r. kierowanego do Dyrektora PSP nr [...] w [...]; * pisma z Kuratorium Oświaty w Opolu do PSP w [...] z dnia 27.04.2015, * pisma Dyrektora PSP w [...] do Kuratorium z dnia 2.03.2015 r. wraz z załącznikami: - zgłoszeniem ucznia przyjętego z innej szkoły zamieszkałego w obwodzie PSP w [...], - informacją kancelarii prawnej w sprawie przyjęcia ucznia do szkoły bez zgody drugiego rodzica, - pismem Kuratorium z 23.02.2015 r. do PSP w [...], * pisma Kuratorium do PSP w [...] z dnia 23.02.2015 r., * pisma z 26.02.2015 r. Dyrektora PSP w [...] do kuratora oświaty H. B. z załącznikami: - potwierdzeniem przyjęcia ucznia do PSP w [...] z dnia 16.02.2015 r, - zawiadomieniem o przekazaniu ucznia PSP w [...] z dnia 16.02.2015 r. * pisma PSP w [...] do D. M. z dnia 18.02.2015 r., * opinii kancelarii adwokackiej z 18.02.2015r. wydanej dla PSP w [...]. Skarżący wniósł także o zasądzenie kosztów postępowania sądowego. W uzasadnieniu skargi podał, że zwrócił się do Kuratorium Oświaty w Opolu z ww. wnioskiem o udostępnienie dokumentów dotyczących przeniesienia córki skarżącego – A., z PSP nr [...] w [...] do PSP z [...] w [...]. Odnotował również, że w dniu 17 czerwca 2015 r. pełnomocnik skarżącego, po uwzględnieniu jego prośby z dnia 3 czerwca 2015 r. w sprawie zaznajomienia się z materiałami sprawy, zapoznał się w siedzibie Kuratorium z całością dokumentów zawartych w aktach o sygn. [...]. Następnie, pismem z dnia 18 czerwca 2015 r. (data wpływu do organu - 23 czerwca 2015 r.) złożył wniosek "o udostępnienie w trybie dostępu do informacji publicznej" kserokopii dokumentów (wyliczonych w punktach od 1 do 14), zawierających szczegółowy ich opis, tj. daty, adresatów i dokładne przywołanie załączników. Realizacja w części wniosku nastąpiła pismem z dnia 8 lipca 2015 r., jednakże w końcówce tegoż pisma organ wskazał, że nieudostępnione dokumenty nie stanowią informacji publicznej. W ocenie skarżącego, skarżone stanowisko organu jest niezrozumiałe, bowiem przeczy ono wcześniejszemu działaniu Kuratorium, które udostępniło do wglądu - w siedzibie organu, uwzględniając prośbę z dnia 3 czerwca 2015 r. - wszystkie materiały. Stanowisko organu również jest nie do pogodzenia z aktualnym orzecznictwem sądowo-administracyjnym przemawiającym za maksymalnie szeroką wykładnią pojęcia "informacji publicznej" w rozumieniu u.d.i.p. W rezultacie skarżący uznał, że Kurator pozostaje w bezczynności, gdyż żądane we wniosku z dnia 18 czerwca 2015 r., a nieudostępnione dokumenty mają charakter informacji publicznej i powinny być skarżącemu udzielone w trybie wnioskowym na podstawie przepisów u.d.i.p. W odpowiedzi na skargę Opolski Kurator Oświaty wniósł o oddalenie skargi. Nawiązując do wniosku skarżącego organ stwierdził, że załatwienie sprawy nastąpiło pismem z dnia 8 lipca 2015 r. Organ podkreślił, iż z uwagi na fakt, że pozostała dokumentacja wnioskowana nie ma waloru informacji publicznej, skutkowało to brakiem jej udostępnienia, co wyjaśniono skarżącemu w ww. piśmie. Dodatkowo też podał, że zarzut bezczynności nie może być brany pod uwagę, gdyż organ ustosunkował się do wcześniejszego pisma skarżącego z dnia 3 czerwca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Skarga zasługuje na uwzględnienie. Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 1647, z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Na zasadzie art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.), zwanej dalej P.p.s.a., kontrola ta obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 a. W niniejszej sprawie skarżący wniósł w dniu 5 sierpnia 2015 r. skargę na bezczynność Opolskiego Kuratora Oświaty w Opolu w udostępnieniu informacji publicznej. Uwzględniając zatem przedmiot sprawy wskazać należy, że dostęp do informacji publicznej reguluje przywołana wcześniej ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2014 r., poz. 782, z późn. zm.), zwana w dalszym ciągu "u.d.i.p.". Jednakże istotną kwestią z punktu widzenia tego rodzaju skargi jest przede wszystkim występowanie podstawy prawnej do określonego zachowania się organu (podmiotu) wobec przedstawionego żądania strony. Powyższe determinuje zakres kontroli sądu, sprowadzającej się w tym wypadku do sprawdzenia, czy sprawa podlega załatwieniu przez organ w drodze określonego przez ustawodawcę aktu administracyjnego lub czynności. W myśl bowiem art. 149 § 1 P.p.s.a., w brzmieniu mającym zastosowanie w niniejszej sprawie sprzed jego nowelizacji, sąd uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa. W kwestii natomiast dopuszczalności skargi podnieść należy, że wniesienie skargi na bezczynność organów nie zostało przez ustawodawcę ograniczone żadnym terminem. Ponadto, skarga na bezczynność w przedmiocie informacji publicznej nie musi być poprzedzona żadnym środkiem zaskarżenia na drodze administracyjnej. Dla skutecznego wniesienia takiej skargi nie jest też wymagane uprzednie wezwanie organu do usunięcia naruszenia prawa (por. m.in. wyroki NSA: z dnia 21 lipca 2011 r., sygn. akt I OSK 678/11, LEX nr 1082797; z dnia 23 kwietnia 2010 r., sygn. akt I OSK 646/10, LEX nr 672923; z dnia 24 maja 2006 r., sygn. akt I OSK 601/05, LEX nr 236545; postanowienie NSA z dnia 31 marca 2008 r., sygn. akt I OSK 262/08, LEX nr 1028759; wyrok WSA w Szczecinie z dnia 13 marca 2014 r., sygn. akt II SAB/Sz 13/14, LEX nr 1443751). W związku z powyższym skargę na bezczynność w niniejszej sprawie uznać należało za dopuszczalną. Zgodnie z art. 13 ust. 1 u.d.i.p., udostępnianie informacji publicznej na wniosek winno nastąpić bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, z wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 13 ust. 2 i art. 15 ust. 2 tej ustawy. Ustawa nie przewiduje żadnej szczególnej formy udzielenia informacji publicznej i dlatego jej udostępnienie następuje w drodze czynności materialno-technicznej. Forma decyzji zastrzeżona została przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 u.d.i.p. i dotyczy odmowy udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenia postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 u.d.i.p. Mając na uwadze powyższe regulacje przyjąć należy, że bezczynność organu w udostępnieniu informacji publicznej występuje wtedy, gdy zobowiązany do udzielenia tej informacji organ nie podejmuje w terminie - wskazanym w art. 13 ustawy - odpowiednich czynności, tj. nie udostępnia informacji w formie czynności materialno- technicznej lub nie wydaje decyzji o odmowie jej udzielenia. W przypadku natomiast, gdy informacja o jaką ubiega się zainteresowany nie ma charakteru informacji publicznej, organ nie pozostaje w zwłoce w zakresie udostępnienia informacji publicznej. Stąd, aby można było mówić o bezczynności podmiotu zobowiązanego należy przede wszystkim stwierdzić, iż ciąży na nim wynikający z przepisów prawa obowiązek wszczęcia postępowania i podjęcia w nim stosownej czynności (odpowiedniego rozstrzygnięcia), a dopiero później, iż obowiązku tego, w nakazanym prawem terminie, nie wypełnił. Dlatego też, w sprawie ze skargi na bezczynność w przedmiocie udzielenia informacji publicznej sąd administracyjny musi ocenić, jakie działania organ podjął w celu załatwienia wniosku, czy dokonał tego w prawem wymaganej formie, a jeśli udzielił żądanej informacji, czy została ona udzielona w pełni, a więc czy wywiązał się ze wszystkich obowiązków nałożonych ustawą (por. wyrok NSA z dnia 17 kwietnia 2013 r., I OSK 3109/12, LEX nr 1368964). W przypadku wniesienia skargi na bezczynność organu, przedmiotem sądowej kontroli nie jest więc określony akt lub czynność organu administracji, lecz ich brak, w sytuacji, gdy organ miał obowiązek podjąć działanie w danej formie i w określonym przez prawo terminie. Dostrzec również trzeba, że w sytuacji, gdy organ uznaje, że żądana informacja nie stanowi informacji publicznej, sąd zobligowany jest do rozpoznania wniesionej skargi i rozstrzygnięcia, czy rzeczywiście wnioskodawca może domagać się udostępnienia interesujących go danych. W rozpoznawanej sprawie taka sytuacja właśnie występuje. Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie jest bezczynność organu - Opolskiego Kuratora Oświaty, dotycząca udostępnienia informacji publicznej w związku z wnioskiem skarżącego z dnia 18 czerwca 2015 r., w zakresie objętym punktem 1, 2, 5, 9, 10, 11 i 12, przy czym skarżący stoi na stanowisku, że wymienione informacje stanowią informację publiczną. Organ natomiast neguje stanowisko skarżącego i uznaje, że charakteru informacji publicznej nie mają ww. wnioskowane informacje. W odpowiedzi na skargę organ przyznaje, że pismem z dnia 8 lipca 2015 r. poinformował skarżącego, iż niedoręczona wnioskowana informacja nie stanowi informacji publicznej w rozumieniu ustawy. Dla oceny zasadności skargi celowe jest przypomnienie, że kontroli Sądu poddane zostało zachowanie organu, do którego wpłynął przywołany wyżej wniosek R. W. o udzielenie informacji publicznej, tj. udostępnienie kserokopii dokumentów w zakresie objętym punktami: 1, 2, 5, 9, 10, 11, 12. Bezsprzecznie, z treści wniosku wyraźnie wynika, jakich dokumentów skarżący domagał się udzielenia, jako informacji publicznej. W skardze natomiast skarżący zakwestionował sposób zachowania się organu z jego wniosku przez nieudzielenie, czyli nieudostępnienie za pismem z dnia 8 lipca 2015 r. spornych informacji, z powodu niezakwalifikowania ich przez organ jako informacji publicznej. W takim zachowaniu organu, skarżący dopatruje się bezczynności w rozpatrzeniu jego wniosku w opisanym wyżej zakresie. Stanowisko to, zdaniem Sądu, należy podzielić w części. Od razu dostrzec trzeba, iż okolicznością bezsporną w tej sprawie jest fakt, że kurator oświaty - w myśl art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r., nr 256, poz. 2572 z późn. zm.) - to kierownik kuratorium oświaty, jako jednostki organizacyjnej wchodzącej w skład zespolonej administracji rządowej w województwie, którego zakres działania określa art. 31 tej ustawy, zatem na zasadzie art. 4 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p., jest podmiotem zobowiązanym do udostępniania informacji publicznych. Zgodnie bowiem z art. 4 ust. 3 u.d.i.p., powinność udzielenia informacji publicznych spoczywa na podmiocie, o jakim mowa w art. 4 ust. 1 i 2 u.d.i.p. i który jednocześnie takie informacje posiada. Skoro obowiązek organu - kuratora oświaty do udostępnienia informacji publicznej nie jest wątpliwy w sprawie, należy dokonać oceny, czy wnioskowane przez skarżącego dane stanowią informację publiczną, podlegającą udostępnieniu w trybie omawianej u.d.i.p. Rozważania Sądu winna rozpocząć uwaga, iż każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną (art. 1 ust. 1 u.d.i.p.). Tę ogólną definicję doprecyzowuje art. 6 ust. 1 u.d.i.p., który wymienia rodzaje spraw, jakich mogą dotyczyć informacje o charakterze informacji publicznych, czyniąc to w sposób otwarty, czemu służy zwrot "w szczególności". Doktryna oraz orzecznictwo sądowe, opierając się o ogólną formułę ustawy, a także konstytucyjną konstrukcję prawa do informacji zawartą w art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP, przyjmuje szerokie rozumienie pojęcia "informacja publiczna". Za takową bowiem uznaje się wszelkie informacje wytworzone przez władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne, a także inne podmioty, które wykonują funkcje publiczne lub gospodarują mieniem publicznym (komunalnym bądź Skarbu Państwa), jak również informacje odnoszące się do wspomnianych władz, osób i innych podmiotów, niezależnie od tego, przez kogo zostały wytworzone (zob. wyrok NSA z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I OSK 2904/12, LEX nr 134662). W świetle powyższego dostrzec przyjdzie, że kurator oświaty, wykonując funkcje nadzoru pedagogicznego nad publicznymi i niepublicznymi szkołami oraz placówkami oświatowymi (art. 31 ust. 1 pkt 1 ustawy o systemie oświaty) wytwarza dokumenty kierowane do jednostek nadzorowanych, jako rezultat ustawowych zadań publicznych z zakresu nadzoru pedagogicznego, stąd dokumenty te podlegają udostępnieniu w świetle przepisów u.d.i.p. W takim przypadku, adresat wniosku o udzielenie informacji publicznej - kurator oświaty - nie jest zwolniony od dokonania oceny, czy zachodzą w konkretnej sprawie okoliczności ograniczające to prawo dostępu. W niniejszej sprawie - zdaniem składu orzekającego - nie ulega wątpliwości, iż dokumenty w zakresie objętym żądaniem wniosku w punktach: 2, 5 (z wyłączeniem załącznika - zgłoszenie ucznia), 9, 10 i 12, stanowią informacje publiczną, zatem podlegają udostępnieniu w drodze ustawy. Przywołane wyżej dokumenty, wskazane zostały we wniosku skarżącego jako: 2) pismo z Kuratorium Oświaty w Opolu do PSP w [...] z dnia 27.04.2015 r. 5) pismo Dyrektora PSP w [...] do Kuratorium z dnia 2.03.2015 r. wraz z załącznikami: - informacją kancelarii prawnej w sprawie przyjęcia ucznia do szkoły bez zgody drugiego rodzica, - pismem Kuratorium z 23.02.2015 r. do PSP w [...], 9) pismo Kuratorium do PSP w [...] z dnia 23.02.2015 r., 10) pismo z 26.02.2015 r. Dyrektora PSP w [...] do kuratora oświaty H. B. z załącznikami: - potwierdzeniem przyjęcia ucznia do PSP w [...] z dnia 16.02.2015 r, - zawiadomieniem o przekazaniu ucznia PSP w [...] z dnia 16.02.2015 r. 12) opinia kancelarii adwokackiej z 18.02.2015r. wydana dla PSP w [...]. Lektura akt, a w szczególności treść przywołanych wyżej pism wskazuje, iż jest to korespondencja pomiędzy organem nadzoru a organami nadzorowanymi w ramach prowadzonego przez kuratora postępowania sprawdzającego legalność w zakresie przyjmowania kandydatów (uczniów) do publicznej szkoły podstawowej. I tak: w piśmie, o którym mowa w pkt 2 zawarte zostały zalecenia, co do uzupełnienia zapisów statutu szkoły; przy piśmie z dnia 2 marca 2015 r. (pkt 5) przekazano kuratorowi uchwałę Rady Gminy, statut PSP oraz opinię prawną z dnia 11 lutego 2015 r.; pismo z pkt 9 dotyczy żądania przesłania dokumentów i materiałów związanych z przedmiotową sprawą; pismo organu nadzorowanego z dnia 26 lutego 2015 r. (pkt 10) stanowi realizację wezwania kuratora w ramach czynności sprawdzających; żądanie z pkt 12 obejmuje opinię prawną (kancelarii adwokackiej). Opisane wyżej pisma, Opolski Kurator Oświaty, w piśmie z dnia 8 lipca 2015 r., uznał w całości za niepodlegające udostępnieniu, bez żadnych analiz i ustaleń. Sam fakt, że ww. dokumenty są tego rodzaju, iż opisane w nich czynności nadzorcze są wynikiem podejmowanych działań, stanowią źródło informacji publicznej związanej z realizacją ustawowo przyznanych kuratorowi kompetencji. Także ww. opinie prawne sporządzone zostały na użytek organu w tej sprawie, a ich treść stała się wypowiedzią (stanowiskiem) organu w czynnościach sprawdzających legalność podejmowanych działań przez organy, w związku z czym powinny one być udostępniona w trybie wnioskowanym przez skarżącego (zob. wyrok NSA z dnia 8 czerwca 2011 r., I OSK 285/11, LEX nr 1082716). Rolą organu jest jednoznaczne ustalenie jakie informacje, którymi dysponuje nie mają waloru informacji publicznej, jak również, które z informacji publicznej podlegają ochronie ustawowej. W realiach rozpoznawanej sprawy Sąd stwierdził, że nieudzielenie skarżącemu przywołanych wyżej pism, w ramach wnioskowanego żądania informacji publicznej, spełnia przesłanki uznania pozostawania organu w bezczynności w przedmiocie informacji publicznej. Jak już wcześniej wskazano, przewidzianą w ustawie formą załatwienia sprawy z wniosku o udostępnienie informacji publicznej, jest czynność materialno-techniczna polegająca na udostępnieniu żądanej informacji, bądź decyzja o odmowie udostępnienia informacji publicznej. Jeśli nie jest możliwe udostępnienie informacji w sposób i w formie określonych we wniosku, podmiot zobowiązany do jej udostępnienia winien zastosować tryb z art. 14 ust. 2 u.d.i.p. W przypadku natomiast niedysponowania żądaną o udostępnienie informacją publiczną należy wnioskodawcę o tym poinformować. Dlatego też, uwzględniając powyższe, na podstawie art. 149 P.p.s.a. zobowiązano organ do załatwienia wniosku skarżącego z dnia 18 czerwca 2015 r. we wskazanym zakresie. Sąd za niezasadny uznał natomiast zarzut bezczynności organu w zakresie żądania udostępnienia następujących informacji: pisma D. M. z dnia 10.02.2015 r. kierowanego do Dyrektora PSP nr [...] w [...] (pkt 1); pisma PSP w [...] do D. M. z dnia 18.02.2015 r. (pkt 11); załącznika z pkt 5, tj. zgłoszenia ucznia przyjętego z innej szkoły zamieszkałego w obwodzie PSP w [...]. Powyższe pismo osoby fizycznej - matki ucznia - kierowane do dyrektora szkoły (organu) jest dokumentem prywatnym, które nie podlega udostępnieniu na podstawie omawianej ustawy. Jego treść świadczy o tym, iż jest to prywatna korespondencja, gdyż służy załatwianiu sprawy prywatnej, rodzicielskiej ucznia danej szkoły podstawowej. Podobnie, pismo pochodzące od dyrektora szkoły, będące odpowiedzią na prywatną korespondencję nie ma waloru oficjalności i nie jest informacją publiczną. Także wniosek "zgłoszenie ucznia" podpisane przez matkę ucznia jest dokumentem prywatnym. Pochodzi on od osoby fizycznej i zawiera dane osobowe ucznia oraz rodziców, zatem wszystkie dane zawarte we wniosku dotyczą wyłącznie osób fizycznych. Fakt, że wniosek ten stanowi załącznik do pisma pomiędzy dwoma szkołami (PSP) nie oznacza, że wniosek ten nabiera przez to cech dokumentu urzędowego i oficjalnego, podlegającego udostępnieniu w trybie u.d.i.p. Ustawa ta nie zapewnia bowiem publicznego dostępu do wszelkiej informacji. Pomimo szerokiego rozumienia pojęcia informacji publicznej należy jednak podkreślić, że u.d.i.p. nie może być i nie jest środkiem do wykorzystywania w celu wystąpienia z wnioskiem o udzielenie "każdej" informacji. Oznacza to, że zakres przedmiotowy u.d.i.p. wytycza i obejmuje dostęp tylko do informacji publicznej, a nie publiczny dostęp do wszelkich informacji. Uwzględniając powyższe, Sąd oddalił skargę we wskazanej wyżej części, na podstawie art. 151 P.p.s.a. Natomiast opisanej wcześniej bezczynności, zdaniem składu orzekającego w niniejszej sprawie, nie można jednak uznać za rażącą. Dokonując oceny w tym zakresie, Sąd wziął pod uwagę fakt, że organ przy piśmie z dnia 8 lipca 2015 r., przesłał skarżącemu dokumenty, z wyłączeniem tych - objętych niniejszą skargą, co do których wyraził swoje stanowisko, a wadliwe zachowanie organu - w części uwzględnionej wyrokiem - wynikało z błędnej interpretacji przepisów prawa w kwestii, czy żądana, sporna informacja stanowi informację publiczną. Zwłoka w udzieleniu informacji nie ma zatem cech lekceważącego traktowania skarżącego i obowiązków nałożonych ustawą. Dodać trzeba, że istotą rażącego naruszenia prawa jest pozbawiona jakichkolwiek wątpliwości oczywistość stwierdzonego naruszenia. Jak wskazuje się w orzecznictwie "rażącym naruszeniem prawa będzie stan, w którym bez żadnej wątpliwości i wahań, bez potrzeby odwoływania się do szczegółowej oceny okoliczności sprawy można powiedzieć, że naruszono prawo w sposób oczywisty" (por. wyrok NSA z 21 czerwca 2012 r., sygn. akt I OSK 675/12, LEX nr 1218894). Natomiast regulacje ustawy o dostępie do informacji publicznej mogą powodować i niejednokrotnie powodują wątpliwości interpretacyjne i wymagają dokonywania ich wykładni. Dostrzec też trzeba, że odpowiedź została przez organ udzielona w dniu 8 lipca 2015 r., tj. w piętnastym dniu od otrzymania wniosku, czyli bez rażącego naruszenia terminu określonego w art. 13 ust. 1 u.d.i.p. W konsekwencji nie zaistniały też podstawy do wymierzenia (z urzędu) organowi grzywny w trybie art. 149 § 2 P.p.s.a. Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 149 § 1 P.p.s.a., orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku, zobowiązując organ do załatwienia wniosku skarżącego w zakreślonym zakresie i terminie, w drugim punkcie wyroku stwierdzając, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. W punkcie 3 wyroku, w pozostałym zakresie Sąd oddalił skargę. O kosztach postępowania orzeczono na wniosek skarżącego w oparciu o przepis art. 200 i art. 205 § 1 P.p.s.a. |