drukuj    zapisz    Powrót do listy

6322 Usługi opiekuńcze, w tym skierowanie do domu pomocy społecznej, Pomoc społeczna, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Oddalono skargę, I SA/Wa 1017/09 - Wyrok WSA w Warszawie z 2010-01-06, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I SA/Wa 1017/09 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2010-01-06 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2009-07-01
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Agnieszka Miernik /przewodniczący/
Małgorzata Boniecka-Płaczkowska
Maria Tarnowska /sprawozdawca/
Symbol z opisem
6322 Usługi opiekuńcze, w tym skierowanie do domu pomocy społecznej
Hasła tematyczne
Pomoc społeczna
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2008 nr 115 poz 728 art. 2 ust. 1
Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej - tekst jednolity.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Miernik Sędziowie: Sędzia WSA Małgorzata Boniecka - Płaczkowska Sędzia WSA Maria Tarnowska (spr.) Protokolant Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi W. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na zmianę placówki 1. oddala skargę; 2. przyznaje od Skarbu Państwa i nakazuje wypłacić ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata W. P. kwotę 292,80 (dwieście dziewięćdziesiąt dwa 80/100) złotych, w tym: tytułem opłaty kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, tytułem 22% podatku od towarów i usług kwotę 52,80 (pięćdziesiąt dwa 80/100) złotych.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. decyzją z dnia [...] maja 2009 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez W. od decyzji Dyrektora [...] Centrum Pomocy Rodzinie z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...], odmawiającej wyrażenia zgody na zmianę przez W. S. placówki z Domu Pomocy Społecznej [...] przy ul. [...] w L. na Dom Pomocy Społecznej [...] przy ul. [...] w W. - utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. podało, że wnioskiem z dnia 26 stycznia 2009 r. W. S. wystąpiła o zmianę domu pomocy społecznej z Domu Pomocy Społecznej [...] przy ul. [,...] w L. na Dom Pomocy Społecznej [...] przy ul. [...] w W. Wnioskodawczyni podniosła, iż po zmianie będzie miała bliżej do lekarzy specjalistów przy ul. [...] w W., gdzie leczy się od kilku lat, jest związana z W. od najmłodszych lat, ma tam dużo krewnych, przyjaciół i znajomych.

Po rozpatrzeniu tego wniosku, decyzją z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] Dyrektor [...] Centrum Pomocy Rodzinie odmówił wyrażenia zgody na zmianę przez W. S. placówki z Domu Pomocy Społecznej [...] przy ul. [...] w L. na Dom Pomocy Społecznej [...] przy ul. [...] w W., podkreślając, m.in., iż obecnie na terenie W. na zamieszkanie w domach pomocy społecznej dla osób w podeszłym wieku i przewlekle somatycznie chorych oczekują w środowisku 163 osoby, w tym 10 osób na miejsce w Domu Pomocy Społecznej [...] przy ul. [...] w W. To właśnie tym osobom W. jest zobowiązane zapewnić miejsce w domach pomocy społecznej w pierwszej kolejności, natomiast wnioskodawczyni pozostaje pod opieką domu pomocy społecznej, który jest w stanie zapewnić jej wszelką pomoc i opiekę, zgodnie z obowiązującymi standardami.

W. S. wniosła odwołanie od powyższej decyzji, podnosząc, iż organem do wydania decyzji zmieniającej decyzję o skierowaniu do domu pomocy społecznej osoby umieszczonej na podstawie skierowania wydanego przed 1 stycznia 2004 r. jest starosta właściwy ze względu na położenie domu, w którym przebywa osoba (art. 155 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej). Oznacza to, jej zdaniem, że organem właściwym do rozpatrzenia jej wniosku jest Starosta L.

W uzasadnieniu decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. stwierdziło, że z akt sprawy wynika, iż W. S. po raz pierwszy została skierowana do domu pomocy społecznej - do Domu Pomocy Społecznej przy ul. [...] w W. - w dniu [...] stycznia 2001 r. [...]. Obecnie W. S. przebywa w Domu Pomocy Społecznej [...] przy ul. [...] w L., do którego została skierowana decyzją Dyrektora Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w G. z dnia [...] listopada 2008 r.

Stosownie do art. 155 ust. 3 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2008 r., Nr 115, poz. 728, z późn. zm.), w stosunku do osób umieszczonych w domu pomocy społecznej na podstawie skierowania wydanego przed dniem 1 stycznia 2004 r., zmieniające decyzje o odpłatności i o skierowaniu do domu pomocy społecznej wydaje starosta właściwy ze względu na położenie domu. Ponadto, w myśl art. 59 ust. 2 tej ustawy, decyzję o umieszczeniu w domu pomocy społecznej wydaje organ gminy prowadzącej dom pomocy społecznej lub starosta powiatu prowadzącego dom pomocy społecznej.

Oznacza to, iż rozpatrzenie wniosku W. S. z dnia 26 stycznia 2009 r. sprowadza się do oceny, czy istnieją podstawy do zmiany decyzji Dyrektora Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w G. z dnia [...] listopada 2008 r. o skierowaniu jej do domu pomocy społecznej w Domu Pomocy Społecznej [...] przy ul. [...] w L. Wnioskodawczyni domaga się przeniesienia do Domu Pomocy Społecznej [...] przy ul. [...] w W., w związku z czym organem właściwym do rozpatrzenia jej wniosku będzie Prezydent W. jako organ prowadzący ten dom.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. wskazało również, iż gdyby nawet przyjąć pogląd zaprezentowany w rozpatrywanym odwołaniu za trafny, to i tak organem właściwym do rozpatrzenia wniosku W. S. byłby Prezydent W. jako prezydent miasta na prawach powiatu; jego właściwość również określiłoby położenie domu, do którego chce się przenieść odwołująca.

Stosownie do art. 54 ust. 1 ustawy, osobie wymagającej całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, niemogącej samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych, przysługuje prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej, zgodnie zaś z art. 54 ust. 2 tej ustawy, osobę, o której mowa w ust. 1, kieruje się do domu pomocy społecznej odpowiedniego typu, zlokalizowanego jak najbliżej miejsca zamieszkania osoby kierowanej (...), chyba że okoliczności sprawy wskazują inaczej.

Jak wynika z przytoczonych powyżej okoliczności, W. S. przebywa obecnie - przeniesiona z innego ośrodka i skierowana tam na własną prośbę – w Domu Pomocy Społecznej [...] przy ul. [...] w L. Jak wynika z analizy akt niniejszej sprawy, dom ten spełnia jej wszystkie niezbędne potrzeby życiowe. Brak jest również podstaw do uznania, że obecne miejsce pobytu odwołującej uniemożliwi jej korzystanie z niezbędnej pomocy lekarskiej czy utrzymywanie kontaktów z rodziną czy przyjaciółmi.

Ponadto, zdaniem organu, nie bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy pozostaje fakt, iż pierwszeństwo do skierowania do domu pomocy społecznej przy ul. [...] w W. mają byli pracownicy oświaty. W. S. uprawnień takich nie posiada, również zatem z tego względu skierowanie jej do tego domu nie jest w chwili obecnej możliwe.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. zauważyło, iż przed dniem [...] stycznia 2009 r. W. S. podjęła przynajmniej dwie próby przeniesienia się do domu pomocy społecznej przy ul. [...] w W. - decyzją z dnia [...] lipca 2007 r. Dyrektor [...] Ośrodka Pomocy Rodzinie odmówił skierowania W. S. do tej placówki; decyzja ta została utrzymana decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] sierpnia 2007 r.; W. S. skarżyła tę decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który, wyrokiem z dnia 10 grudnia 2007 r. sygn. akt I SA/Wa 1631/07 oddalił skargę.

W uzasadnieniu tego wyroku Sąd podkreślił, m.in., iż "wniosek o przeniesienie do Domu Pomocy Społecznej [...] w W. skarżąca uzasadniła brakiem aklimatyzacji w Domu Pomocy Społecznej w N., chęcią poprawy warunków lokalowych, większą dostępnością do specjalistycznej opieki medycznej oraz podtrzymywaniem kontaktów z rodziną i znajomymi.

W ocenie Sądu słusznie organ uznał, że w sprawie brak było podstaw do uwzględnienia przedmiotowego wniosku.

Ze zgromadzonego w rozpoznawanej sprawie materiału dowodowego jednoznacznie wynika, że mieszkańcy placówki, w której obecnie przebywa skarżąca, mają zapewniony dostęp do specjalistycznej opieki medycznej i nie można przyjąć, że (...) opieka ta będzie niewystarczająca (gorsza), w porównaniu z opieką, którą skarżąca mogłaby ewentualnie otrzymać mieszkając w Domu Pomocy Społecznej [...] w W. Jak wskazano w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, nie ma żadnych podstaw do przyjęcia, że lekarze pracujący w N. są gorszymi specjalistami od lekarzy zatrudnianych przez placówki w W. W ocenie Sądu prawidłowo organ uznał, że skarżąca ma obecnie możliwość korzystania z pomocy lekarzy specjalistów i zmiana placówki nie wpłynie na jakość tej opieki (...).

Z akt wynika również, że na dzień wydania zaskarżonej decyzji, na umieszczenie w Pomocy Społecznej [...] w W. oczekiwały 4 osoby, czas oczekiwania na pokój jednoosobowy w tej placówce wynosi zaś około 3-4 lata. Prawidłowo zatem organ stwierdził, że również z tej przyczyny brak było podstaw do wyrażenia zgody na zmianę domu pomocy społecznej.

Zgodzić się ponadto trzeba z twierdzeniami organu, że kolejna zmiana placówki nie gwarantuje, iż skarżąca nie będzie odczuwała dyskomfortu i będzie w pełni zadowolona z warunków panujących w danej placówce. Zwłaszcza, że W. S. wielokrotnie zmieniała już domy pomocy społecznej i zawsze odbywało się to na jej własną prośbę".

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. stwierdziło, iż podziela w pełni wywód reprezentowany w przywołanym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, i nie może go pominąć przy rozstrzygnięciu niniejszej sprawy.

Skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożyła W. S.

Skarżąca podniosła, że wnioskowała o zmianę decyzji kierującej w części dotyczącej skierowania jej do Domu Pomocy Społecznej w W., ul. [...], na własną prośbę, ze względu na potrzebę przebywania w środowisku, które jest jej najbliższe; w DPS [...] w L. przebywa na podstawie skierowania wydanego przed 1 stycznia 2004 r., jest to placówka dla osób w podeszłym wieku.

Skarżąca podniosła, że organem do wydania decyzji zmieniającej decyzję o skierowaniu do domu pomocy społecznej osoby umieszczonej na podstawie skierowania wydanego przed 1 stycznia 2004 r. jest starosta właściwy ze względu na położenie domu, w którym osoba przebywa (art. 155 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej). Prezydent W., który błędnie wydał decyzję nr [...] z dnia [...] lutego br., nie jest organem uprawnionym do wydania wnioskowanej decyzji, a SKO nie odniosło się prawidłowo do ww. wskazań.

Skarżąca zarzuciła również, że SKO nie wskazało na jakiej podstawie można odmówić zmiany domu pomocy, a zdaniem skarżącej nie ma żadnej podstawy prawnej do odmowy zmiany skierowania do dps z powodu wielu zmian dps-ów; zmiany dps, jak twierdzi skarżąca, spowodowane są niedopasowaniem placówki do jej potrzeb. Tymczasem właśnie placówka na [...] w W., ze względu na swoje położenie i typ, jest dla skarżącej spełnieniem oczekiwań, zna i akceptuje warunki zamieszkiwania w tym Domu. DPS [...] na ul. [...] w W., jak twierdzi skarżąca, nie jest domem środowiskowym dla pracowników oświaty - obecnie jest przeznaczony dla osób w podeszłym wieku bez ograniczenia środowiska pracy. Skarżąca podkreśliła, że pragnie zmienić dps na dom tego samego typu, w którym mieszka – dla osób w podeszłym wieku. W 2006 i 2007 r. była w kolejności oczekiwania na miejsce w domu na ul. [...] na 3-5 miejscu, lecz ponieważ była zmuszona odwoływać się do wyższych urzędów jej oczekiwanie na placówkę na [...] odwlekło się aż do tej pory.

Skarżąca podniosła, że starała się o umieszczenie w tym dps już w 2006 r., wnioskiem z dnia 21 grudnia 2006 r., lecz wtedy załatwiono jej sprawę odmownie, oddalając skargę (wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 grudnia 2007 r. sygn. akt I S.A./Wa 1631/07). Sąd argumentował, że zaskarżana decyzja SKO nie naruszała prawa, tym samym skarga była niezasadna i oddalono ją. Oczywiście, zdaniem skarżącej, sąd nie może gwarantować, że kolejna placówka w pełni zadowoli osobę zamieszkującą w niej - nie mniej nie może to być przesłanką odmowy zmiany placówki. Klient może zmienić dps i przysłowiowe 100 razy - czyż jest to zakazane? Skarżąca podniosła również, iż nie można in spe zakładać problematyczności u klienta i bezpodstawnie odmawiać pomocy.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. wniosło o oddalenie skargi i podtrzymało stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

1. Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli Sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji orzekając w sprawie nie naruszyły prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy.

Stosownie do art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.), sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

2. Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji odmawiającą wyrażenia zgody na zmianę przez W. S. placówki z Domu Pomocy Społecznej [...] przy ul. [...] w L. na Dom Pomocy Społecznej [...] przy ul. [...] w W.

3. Dokonując oceny zaskarżonej decyzji Sąd uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ zarówno zaskarżona jak również poprzedzająca decyzja nie naruszają prawa.

Sąd podziela stanowisko organu przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, a nie podziela zarzutów skargi.

4. Dokonując oceny zaskarżonej decyzji Sąd uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ zarówno zaskarżona jak również poprzedzająca decyzja nie naruszają prawa.

5. Z akt sprawy wynika, że skarżąca spełnia warunki do umieszczenia jej w domu pomocy społecznej, określone w przepisach ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2008 r. Nr 115, poz. 728 z późn. zm.). Zgodnie z art. 54 ust. 1 tej ustawy, osobie wymagającej całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, niemogącej samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych, przysługuje prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej.

Skarżąca W. S. od wielu lat z takiej pomocy korzysta, zmieniając kilkakrotnie, na własną prośbę, domy pomocy społecznej; po raz pierwszy skarżąca została umieszczona w domu pomocy społecznej L. przy ul. [...] w K., i przebywała tam do lipca 1994 r.

Ostatni wniosek o przeniesienie do Domu Pomocy Społecznej [...] w W. przy ul. [...] skarżąca złożyła w dniu 30 stycznia 2009 r., przebywając w Domu Pomocy Społecznej [...] w L. od dnia 25 listopada 2008 r., i uzasadniła go twierdząc, iż miałaby bliżej do lekarzy specjalistów u których się leczy, a poza tym ten dom pomocy społecznej jest najbliżej miejsc i osób, z którymi skarżąca jest związana.

Z akt sprawy wynika również, że obecnie skarżąca W. S. ma zapewniony dostęp do specjalistycznej opieki medycznej, i obecne miejsce pobytu nie uniemożliwia jej korzystania z niezbędnej pomocy lekarskiej czy utrzymywania kontaktów z rodziną lub z przyjaciółmi.

6. Jak podniósł w swojej decyzji Prezydent W., obecnie na terenie W. na zamieszkanie w domach pomocy społecznej dla osób w podeszłym wieku i przewlekle chorych oczekują 163 osoby – w tym 10 na miejsce przy ul. [...], i właśnie tym osobom W jest zobowiązane zapewnić miejsce w domach pomocy społecznej w pierwszej kolejności.

Art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej stanowi, iż pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości. Pomoc społeczna wspiera osoby i rodziny w ich wysiłkach zmierzających do zaspokojenia niezbędnych potrzeb i umożliwia im życie w warunkach odpowiadających godności człowieka (art. 3 ust. 1).

Potrzeby osób i rodzin korzystających z pomocy powinny zostać uwzględnione, jeżeli odpowiadają celom i mieszczą się w możliwościach pomocy społecznej (art. 3 ust. 4 tej ustawy).

Z przepisów powyższych wynika, i wymaga to podkreślenia, iż ustawa o pomocy społecznej jest ukierunkowana na udzielanie wsparcia osobom rzeczywiście go potrzebującym, i dopiero niemożność samodzielnego ich pokonania stanowi przesłankę włączenia się instytucji państwa, ponieważ pomoc społeczna ma charakter uzupełniający, a zakres tej pomocy, co również należy podkreślić, jest uzależniony od możliwości organu administracji.

Sąd w zupełności podziela stanowisko Prezydenta W., iż właśnie osobom oczekującym na zamieszkanie w domach pomocy społecznej W. jest zobowiązane zapewnić miejsce w domach pomocy społecznej w pierwszej kolejności, ponieważ te osoby pomocy państwa potrzebują – i jeszcze jej nie uzyskały, natomiast skarżąca W. S. korzysta z pomocy społecznej już od wielu lat przebywając w domu pomocy społecznej, który zapewnia jej wszelką pomoc i opiekę, a w którym to domu skarżąca została umieszczona na własną prośbę.

Zdaniem Sądu, odmawiając zgody skarżącej na zmianę placówki organy obu instancji nie naruszyły prawa.

Skarga jako niezasadna, nie mogła zostać uwzględniona.

7. Mając powyższe na uwadze, Sąd, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.), orzekł jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt