Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Czarnecki (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Grzelak Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Gajewiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 września 2011 r. sprawy ze skargi B. Sp. k. z siedzibą w W. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy [...] oddala skargę

Decyzją z dnia [...] marca 2011 r. Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie art. 245 w związku z art. 132 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (j.t. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.) – dalej jako p.w.p. – utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] sierpnia 2010 r. o odmowie udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy słowno – graficzny [...] zgłoszony w dniu [...] sierpnia 2008 r. pod nr [...] przez [...] Kancelaria Prawna Spółka Komandytowa z siedzibą we W. – dalej jako zgłaszająca lub skarżąca.

Decyzją wydano w następujących ustaleniach;

Podaniem z dnia [...] sierpnia 2008 r. zgłaszająca wystąpiła o udzielenie prawa ochronnego na wymieniony znak towarowy przeznaczony do oznaczania usług prawniczych klasa 45. Znak określono jako słowno – graficzny w kolorach niebieski i czarny.

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2010 r. Urząd Patentowy, na podstawie art. 132 ust. 2 pkt 2 w związku z art. 145 ust. 1 p.w.p., odmówił udzielenia prawa ochronnego na zgłoszony znak [...] uznając, że znak ten jest kolizyjnie podobny do wspólnotowego znaku towarowego [...] zarejestrowanego na rzecz [...], K. (dalej jako BSO), pod nr [...] z pierwszeństwem od dnia [...] października 2002 r. Wskazując na przepis art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. Urząd Patentowy stwierdził, że zgłoszony znak, ze względu na wcześniejszą rejestrację znaku przeciwstawionego, może wywoływać u odbiorców przekonanie, że usługa pochodzi od uprawnionego do znaku ze wcześniejszym pierwszeństwem, w sytuacji istnienia podobieństwa usług. Porównywane usługi są częściowo identyczne, a częściowo bardzo podobne. Znak wcześniejszy służy do oznaczania doradztwa w zakresie własności przemysłowej, w tym doradztwa prawnego, prowadzenia spraw w zakresie znaków towarowych, patentów, wzorów itp. Natomiast znak zgłoszony służy do oznaczania usług prawnych, a więc w szerokim pojęciu również pomocy prawnej w zakresie własności intelektualnej. To, że zgłaszająca zajmuje się w szczególności prawem handlowym, podatkowym, pracy, nieruchomości, zamówień publicznych itp. nie zmienia faktu, w ocenie organu, że pod zgłoszonym znakiem mogłaby udzielać pomocy prawnej również z innych dziedzin prawa, w tym z zakresu objętego znakiem wcześniejszym.

Ponieważ czym bardziej podobne są usługi, tym bardziej rygorystycznie należy oceniać podobieństwo oznaczeń, ocena całościowa obu znaków, zdaniem Urzędu Patentowego, wskazuje na ich kolizyjne podobieństwo ze względu na elementy zbieżne znaków.

Znak zgłoszony jest fonetycznie identyczny z jedynym elementem znaku chronionego ([...] ), a element ten jest dominujący w znaku zgłoszonym, natomiast element znaku zgłoszonego ([...]) jest pozbawiony zdolności odróżniającej, jako wyrażenie w. (prawo i podatki), które jak przyznaje zgłaszająca, określa jedynie zakres jej działalności. Wyrażenie to jest w znaku mało zauważalne, napisane bardzo małymi literami w jego dolnej części, dlatego nie ma znaczącego wpływu na percepcję odbiorców. Niewątpliwe akronim [...] ma charakter dominujący, a to że znak zgłaszającej składa się z trzech wyrazów (znak wcześniejszy z jednego - [...] ) nie ma w tej sytuacji decydującego znaczenia dla oceny podobieństwa.

Zdaniem organu grafika znaku zgłoszonego nie jest dominującym elementem. Przedstawienie w niej paragrafu nie jest na rynku prawniczym niczym szczególnym dla oferowanych usług przez zgłaszającą. Znak wcześniejszy nie ma grafiki i warstwa ta nie została zgłoszona do ochrony. Dlatego nie można porównywać obu znaków w tym zakresie, co powoduje możliwość porównywania wyłącznie w warstwie elementów słownych znaków. Dystynktywna część słowna znaku ([...]) jest identyczna jak w znaku wcześniejszym, co powoduje, że nawet u uważnego odbiorcy, przy dodatkowych elementach znaku zgłaszającej ([...] i wizerunek paragrafu są elementami opisowymi znaku), pojawi się wątpliwość co do tożsamości źródła usług.

Dla Urzędu Patentowego różne terytorialnie siedziby w różnych państwach obu kancelarii nie miało istotnego znaczenia z uwagi na fakt, że ochrona znaku obejmuje całe terytorium Unii Europejskiej. Natomiast specyfika świadczenia usług prawnych pozwala i polega nierzadko na świadczeniu ich przez jedną kancelarię lub jej filię w wielu krajach Unii.

Od decyzji, [...] Kancelaria Prawna Spółka Komandytowa z siedzibą we W. wniosła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Zdaniem skarżącej nie występuje jednorodzajowość usług świadczonych pod oboma znakami. BSO w K. jest kancelarią rzeczników patentowych zorientowaną na doradztwo zarządzania biznesem, reklamą, uzyskiwania patentów, znaków towarowych oraz na inne usługi związane z prawem własności przemysłowej i intelektualnej. Natomiast zgłaszająca jest kancelarią prawną zajmującą się doradztwem prawnym i podatkowym w zakresie prawa handlowego, pracy, nabywania nieruchomości i realizacji projektów inwestycyjnych, prawa zamówień publicznych, ochrony środowiska, prawa energetycznego, reprezentacji procesowej i opracowywaniu umów. Zatem po jednej stronie jest biuro rzeczników patentowych, a po drugiej typowa kancelaria prawna, nie ma więc tożsamości usług.

Skarżąca stwierdzała również, że nie zachodzi kolizyjne podobieństwo obu oznaczeń. Badając te oznaczenia na ich podobieństwo w całości, ogólne wrażenie, jakie znaki wywołują pod kątem podobieństwa koncepcyjnego, wizualnego i fonetycznego prowadzi do wniosku o braku podobieństwa, w szczególności podobieństwa kolizyjnego. Znak skarżącej [...] przez dodatkowe elementy ([...] ) jest wyraźnie niepodobny do znaku [...] składającego się wyłącznie z tych liter. Nadto te dodatkowe elementy znaku skarżącej wyraźnie dookreślają przedmiot świadczonych usług, czego nie ma w znaku przeciwstawionym. Dodatkowo znak skarżącej zawiera grafikę o znaczącym i zauważalnym wymiarze w całości znaku.

Wszystkie te elementy znaku zgłaszającej prowadzą, w jej ocenie do wniosku, o braku ryzyka wprowadzenie potencjalnych odbiorców usług w błąd co do pochodzenia tych usług oznaczanych oboma znakami. Także fakt świadczenia usług w różnych obszarach terytorialnych, przy braku jednorodzajości tych usług, nie może prowadzić do konkluzji, przez czynienie założeń hipotetycznych, o możliwości wprowadzenia w błąd potencjalnych klientów.

Decyzją z dnia [...] marca 2011 r. Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Urząd podkreślał, że określenie usług, jako usługi prawne, powoduje faktyczne pokrywanie się obu usług świadczonych pod znakami przeciwstawionymi. Powoduje to niebezpieczeństwo przyjęcia, nawet przez uważnego odbiorcę tych usług, że pochodzą one od tego samego usługodawcy. Przy czym różne siedziby uprawnionego i zgłaszającej, w sytuacji przynależności obu podmiotów do Unii Europejskiej, z czym się wiąże możliwość świadczenia usług w każdym z tych państw, nie ma znaczenia.

Co do podobieństwa obu oznaczeń organ administracji nie miał wątpliwości o jego występowaniu zarówno w płaszczyźnie słownej, fonetycznej, jak i znaczeniowej.

Znak zgłoszony posiada zaimplementowany w całości znak uprawnionego ([...]) i ten element w znaku zgłaszającej jest dominujący. Elementy dodatkowe znaku skarżącej pozbawione są znaczenia odróżniającego, gdyż posiadają jedynie charakter opisowy usług świadczonych przez zgłaszającą. Dlatego ich obecność nie eliminuje możliwości pomylenia znaków. Zatem w warstwie słownej znaki są podobne stwarzając ryzyko pomylenia pochodzenia usług przez nie oznaczanych.

W warstwie fonetycznej znaki są również podobne. Decyduje o tym dominujący w obu oznaczeniach element [...], jako jedyny posiadający cechy dystynktywne.

Na płaszczyźnie znaczeniowej również występuje podobieństwo obu znaków ze względu na akronim [...] będący abstrakcyjny w stosunku do świadczonych usług, gdyż pozostałe dookreślenia w znaku skarżącej jedynie informują o rodzajach usług.

Warstwa graficzna znaku zgłaszającej nie czyni tego oznaczenia niepodobnym do znaku uprawnionego. Oznaczenie chronione, jako jedyne wyrażenie słowne, jest bardziej postrzegane i odróżniane od kompozycji graficznej w znaku. Jest to wyrażenie słyszalne, a więc nie wymagające dodatkowego zaangażowania zmysłu wzroku, lepiej zatem oddziaływuje na klienta niż grafika. W liternictwie znaku skarżącej wysuwa się akronim [...], natomiast pozostałe wyrażenia, jako napisane dużo mniejszą czcionką, są mało zauważalne. Graficzna postać stylizowanego paragrafu jest elementem często spotykanym na rynku prawniczym przez co nie będzie on traktowany jako istota oznaczenia.

Wszystkie te elementy znaku zgłoszonego, w sytuacji dominującego charakteru wyrażenia [...] w obu oznaczeniach, może sugerować, że znak skarżącej jest odmianą znaku uprawnionego lub jednym z serii jego znaków.

Co do powoływania się przez skarżącą na inną rejestrację, Urząd Patentowy podkreślał, że nie wydaje decyzji na zasadach analogii do innych rozstrzygnięć podjętych w innych sprawach, gdyż każda sprawa jest indywidualna podlegająca indywidualnej ocenie.

Od decyzji [...] Kancelaria Prawna Spółka Komandytowa z siedzibą we W. złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z wnioskiem o uchylenie decyzji i zasądzenie kosztów postępowania.

Decyzji zarzucono naruszenie art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. przez wadliwe ustalenie stanu faktycznego przyjmującego, że w dacie decyzji funkcjonowało w obrocie prawnym prawo ochronne na znak [...] nr [...] . Zarzucono błędne ustalenie co do podobieństwa usług świadczonych pod oboma oznaczeniami, błędne uznanie podobieństwa tych oznaczeń i błędne uznanie wywołania znakiem skarżącej ryzyka wprowadzenie w błąd odbiorców.

Skarga zarzuciła również naruszenie przez organ administracji przepisów postępowania (art. 7, art. 8 oraz art. 32 Konstytucji RP, art. 77 § 1, art. 80 w związku z art. 107 § 3 k.p.a.).

Skarżąca wskazując na naruszenie art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. podkreślała, że w dniu wydania decyzji prawo ochronne na znak [...] nie istniało na skutek jego wygaśnięcia z dniem [...] stycznia 2010 r. Doszło zatem do naruszenia przepisów postępowania przez nieustalenie i nierozpatrzenie tej okoliczności przez Urząd Patentowy, jako istotnej w sprawie.

Organ bezpodstawnie przyjął identyczność usług, gdyż usługi świadczone pod znakiem [...] zawierają się w klasach 35, 41 i 42, natomiast usługi skarżącej w klasie 45 - wg klasyfikacji nicejskiej. Nie można zatem twierdzić, jak czyni to organ administracji, że usługi te są częściowo identyczne. Zakres świadczonych usług przez [...] w K. ogranicza się do usług świadczonych przez rzeczników patentowych w zakresie prawa własności intelektualnej nie wkraczając w inne dziedziny prawa. Natomiast usługi świadczone przez skarżącą nie wkraczają w zakres usług świadczonych przez kancelarię k., gdyż wykonywane są przez adwokatów i radców prawnych a nie przez rzeczników patentowych. Potencjalny odbiorca tych usług z całą pewnością odróżnia te zawody prawnicze.

Zdaniem skarżącej przeciwstawione znaki nie są podobne z tego względu, że w znaku zgłoszonym do rejestracji wyrażenie [...], aczkolwiek precyzujące działalność spółki, w zestawieniu pozostałymi jego elementami czyni znak ten niepodobny do znaku [...] . Wyrażenie to, na płaszczyźnie słownej, fonetycznej i wizualnej, pogłębia bowiem różnice pomiędzy oboma znakami.

Użycie w znaku symbolu paragrafu nadaje mu cechy wyróżniające ze względu na oryginalność tego symbolu o indywidualnym charakterze w koncepcji plastycznej i kolorystycznej, a nie jak próbuje ten element ująć organ – pisany standardową czcionką.

Zdaniem skarżącej zarejestrowanie jej znaku nie wywoła ryzyka wprowadzenia w błąd odbiorców usług ze względu na brak podobieństwa obu oznaczeń, rodzaj usług świadczonych pod tym znakami i odmienny zakres terytorialny funkcjonowania przedsiębiorstw. Urząd Patentowy w sposób nieuprawniony przyjął hipotezę o świadczeniu przez [...], K. usług na terytorium Polski. Usługi te nie są przez [...] wykonywane na terytorium zbieżnym ze skarżącą i ta okoliczność faktyczna, a nie sięganie do hipotetycznych stanów, powinna być przedmiotem ustaleń organu.

W związku z tymi zarzutami skarga zarzuciła organowi administracji naruszenie przepisów postępowania przez nieustalenie stanu faktycznego i nierówne traktowanie strony. W tym zakresie zarzucono, iż organ stwierdził, że znak skarżącej może być postrzegany jako odmiana znaku [...], a nie zauważył, że skarżąca ma już zarejestrowany znak z wyrażeniem [...] co powinno stanowić argument dla organu, że znak zgłoszony obecnie może właśnie być postrzegany jako odmiana jej znaku wcześniejszego "[...] ".

W ocenie skarżącej organ administracji dokonując jedynie zbadania cech wspólnych przeciwstawionych znaków nie odniósł się do różnic w nich występujących, co wyłączałoby ryzyko pomyłki pomylenia obu oznaczeń.

Ustalając poziom uwagi przeciętnego odbiorcy Urząd Patentowy nieprawidłowo uznał, że odbiorca należycie poinformowany, uważny i racjonalny nie odróżni usług świadczonych przez adwokata i radcę prawnego od wykonywanych przez rzecznika patentowego, tym bardziej, że w jej znaku wprowadzono dodatkowe dookreślenie usług wyrażeniem [...] .

Skarżąca zarzuciła decyzji brak wskazania dowodów, na których organ oparł rozstrzygnięcie, przez co naruszył przepisy postępowania, ograniczając się do polemiki ze stanowiskiem zgłaszającej znak do ochrony.

W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej, uznając swoją argumentację prezentowaną w zaskarżonej decyzji za prawidłową i wyczerpującą, wnosił o oddalenie skargi.

W replice na odpowiedź na skargę skarżąca, podkreślając zarzuty przedstawione w skardze, zwracała ponownie uwagę na fakt wygaśnięcia prawa ochronnego na znak [...] nr [...] .

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje;

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz.1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle paragrafu drugiego powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Chodzi więc o kontrolę aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dokonywaną pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi, nie zaś według kryteriów słuszności.

Sprawy należące do właściwości sądów administracyjnych rozpoznają, w pierwszej instancji, wojewódzkie sądy administracyjne (art. 3 § 1 ww. ustawy).

Rozpoznając skargę w świetle powołanych wyżej kryteriów należy uznać, iż jest ona niezasadna.

Podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji stanowił przepis art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. - nie udziela się prawa ochronnego na znak towarowy identyczny lub podobny do znaku towarowego, na który udzielono prawa ochronnego lub zgłoszonego w celu uzyskania prawa ochronnego (o ile na znak taki zostanie udzielone prawo ochronne) z wcześniejszym pierwszeństwem na rzecz innej osoby dla towarów identycznych lub podobnych, jeżeli zachodzi ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd, które obejmuje w szczególności ryzyko skojarzenia znaku ze znakiem wcześniejszym. Cytowany przepis określa warunki odmowy rejestracji znaku towarowego z późniejszym pierwszeństwem od następujących okoliczności: identyczności lub podobieństwa (w rozumieniu podobieństwa kolizyjnego) obu oznaczeń, wcześniejszego pierwszeństwa zgłoszenia znaku objętego już ochroną, identyczności lub podobieństwa towarów lub usług, ryzyka wprowadzenia odbiorców w błąd w szczególności przez skojarzenie ze znakiem z wcześniejszym pierwszeństwem.

W rozpoznawanej sprawie spór zaistniał na skutek odmowy udzielenia przez Urząd Patentowy ochrony znaku zgłoszonego przez skarżącą [...] Kancelaria Prawna Spółka Komandytowa z siedzibą we W. z tego powodu, że przed datą zgłoszenia przez spółkę znaku i w dacie tego zgłoszenia był zgłoszony i funkcjonował słowny wspólnotowy znak towarowy [...] nr [...] na który zostało udzielone prawo ochronne na rzecz [...] K., na który następnie prawo ochronne wygasło.

Należy zatem wskazać, iż zgodnie z art. 123 ust. 2 p.w.p. zgłoszenie uważa się za dokonane w dniu, w którym wpłynęło ono do Urzędu Patentowego. Przepisy art. 13 ust. 2-9 stosuje się odpowiednio (przepisy te, mówiąc ogólnie, określają środki techniczne zgłoszenia). Zgodnie z art. 123 ust. 1 p.w.p. pierwszeństwo do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy oznacza się, z zastrzeżeniem art. 124 i 125 (przepisy te nie mają zastosowania w sprawie), według daty zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym. Zgłoszenie przez skarżącą znaku do ochrony nastąpiło w dniu [...] sierpnia 2008 r., a więc w dacie prawnego funkcjonowania znaku [...].

Jak podkreślała skarżąca znak wspólnotowy [...] wygasł z dniem [...] stycznia 2010 r., a więc po dniu zgłoszenia przez spółkę spornego znaku, zatem zasada wcześniejszego pierwszeństwa z art. 123 p.w.p. znaku [...] nie powinna budzić wątpliwości. W tych okolicznościach fakt wygaśnięcia znaku wspólnotowego [...], po zgłoszeniu przez spółkę spornego znaku, dla udzielenia prawa ochronnego na znak skarżącej nie miała, w świetle przepisu art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p., istotnego znaczenia. Data zgłoszenia znaku ma bowiem istotne znaczenia w zakresie obejmującym jego okres ochrony, jak i ewentualnych roszczeń uprawnionego z prawa ochronnego.

W świetle tych wstępnych rozważań oraz mając na względzie to, że Sąd bada jedynie legalność zaskarżonej decyzji nie będąc uprawniony do dokonywania ponownych ustaleń faktycznych, należy uznać, że Urząd Patentowy nie uchybił przepisom procesowym w zakresie zgromadzenia, rozpatrzenia i oceny materiału dowodowego pozwalającego na wydanie rozstrzygnięcia.

Organ administracji zbadał sporny znak i znak przeciwstawiony w aspekcie ich podobieństwa w warstwach słownych, fonetycznych i znaczeniowych. Nie mogąc porównać znaków w warstwie graficznej, gdyż znak [...] jest wyłącznie znakiem słownym, Urząd Patentowy wypowiedział się również co do walorów graficznych znaku skarżącej.

Niewątpliwie w znaku spółki skarżącej w całości zaimplementowano wyrażenie "[...]" ze znaku z wcześniejszym pierwszeństwem. Wyrażenie to jest wyraźnie w znaku eksponowane, stąd przyznanie przez Urząd Patentowy temu wyrażeniu cech dystynktywnych było zasadne. Odbiór znaku przez przeciętnego odbiorcę w zasadzie sprowadza się do tego wyrażenia. Potencjalny klient nie powie, że korzysta z usług firmy mającej symbol niebieskiego stylizowanego paragrafu lub z firmy, która ma wpisane jakieś obcojęzyczne określenia, lecz że jest klientem firmy [...]. Zatem organ administracji słusznie przyjął wyrażenie [...] za wyróżniające w zgłoszonym oznaczeniu, będące dla przeciętnego odbiorcy podstawowym określeniem firmy, z której korzysta lub zamierza skorzystać. Ponieważ wyrażenie [...] jest identyczne w znakach przeciwstawionych, należało podzielić w tym zakresie stanowisko Urzędu Patentowego o kolizyjnym podobieństwie obu oznaczeń.

Dodatek obcojęzyczny pod akronimem [...] można traktować jako dookreślenie specjalizacji spółki. Dodatek ten jest wyraźnie pisany dużo mniejszymi literami, a więc znacząco mniej zwracający uwagę niż sam akronim [...]. Nadto dookreśla on specjalizację kancelarii skarżącej, co nie oznacza, że kancelaria ta nie może zajmować się innymi sprawami, gdyż jej skład prawniczy nie wyklucza podejmowania się innych spraw poza sprawami podatkowymi. W tych okolicznościach owe dookreślenie specjalizacji może wskazywać jedynie w jakich sprawach spółka jest szczególnie biegła, a nie jakich spraw może się wyłącznie podejmować. Z tych względów należy zgodzić się z Urzędem Patentowym, że ten dodatek w zgłoszonym oznaczeniu nie czyni go wyróżniającym w relacji do wyrażenia [...].

Badając zatem wyrażenie [...] w warstwie fonetycznej, jako wyrażenie dystynktywne spornego oznaczenia, Urząd Patentowy zasadnie uznał jego identyczność w odbiorze w stosunku do znaku przeciwstawionego.

Badając oznaczenie skarżącej w jego warstwie graficznej organ administracji podkreślał niemożność porównania go w tym zakresie ze znakiem przeciwstawionych, gdyż znak [...] jest wyłącznie znakiem słownym. Jednakże dokonując oceny tej warstwy oznaczenia zgłoszonego stwierdził, iż stylizowany paragraf jest symbolem powszechnie przyjętym jako oznaczenie osób i podmiotów świadczących usługi prawne i Sąd w składzie orzekającym zgadza się z tym poglądem. Widok paragrafu (obojętnie jakiego koloru i w jakiejkolwiek stylizacji lecz rozpoznawalnego jako paragraf) jest odbierany jako związek z prawem. Trudno więc przyjąć, że ów paragraf w grafice oznaczenia skarżącej wyróżnia spółkę spośród innych podobnych świadczeniodawców. W związku z tym, w ocenie składu orzekającego Sądu, Urząd Patentowy zasadnie uznał tę graficzną część oznaczenia skarżącej za nie dającą podstaw do uznania jej za wyróżniającą w takim zakresie, by można na niego udzielić prawo ochronne.

Urząd Patentowy odniósł się również do zarzutu skarżącej o różnicy w terytorialnym działaniu obu podmiotów. W tej kwestii nie sposób odmówić trafności argumentacji organu administracji, który stwierdzał, że różnice terytorialne w lokalizacji obu kancelarii są nieistotne, gdyż ochrona znaku obejmuje całe terytorium Unii Europejskiej, a zarówno skarżąca, jak i [...] , K. znajdują się na terytorium Unii Europejskiej w jej Państwach Członkowskich.

Argumentacja skarżącej o różnicach w świadczeniu usług przez obie kancelarie również została dostrzeżona i omówiona przez Urząd Patentowy. W tej kwestii należy zgodzić się z organem administracji, że przy rodzaju działalności zgłoszonej przez skarżącą – usługi prawne – fachowy skład jej kancelarii i [...] w istocie nie jest na tyle różny, by można było te dwa podmioty uznać za wykonujące całkowicie odrębne usługi. Jest truizmem stwierdzenie, że adwokaci i radcowie prawni mogą również podejmować się spraw z zakresu własności przemysłowej. Zatem przy tak pojemnym określeniu w zgłoszeniu znaku zakresu usług, jak usługi prawne, spółka może również świadczyć usługi prawne z zakresu prawa własności przemysłowej, gdyż przedmiot zgłoszenia skarżącej na to pozwala. Nie można więc w tym zakresie zarzucić organowi stawiania hipotetycznych wniosków, gdyż wynikają one wprost z przedmiotu zgłoszenia i kompetencji prawników samej spółki. Przeciętny odbiorca usług prawnych przychodząc do kancelarii obsługiwanej przez adwokatów i radców prawnych po prostu zleca swoją sprawę w przekonaniu, że zwraca się do osób kompetentnych. Nie sposób bowiem odmówić kompetencji adwokatowi lub radcy prawnemu w załatwieniu sprawy z zakresu własności przemysłowej, gdyż przedmiot z zakresu tej dziedziny prawa jest także objęty egzaminem dla osób predestynujących do tych zawodów. Zatem stwierdzenie skarżącej o różnych zakresach wykonywanej działalności przez oba podmioty (skarżąca spółkę i [...]), przy zakresie usług objętych zgłoszonym oznaczeniem, sprowadzałoby się do zasadnego wniosku o szerszym zakresie usług świadczonych przez skarżącą w stosunku do usług spółki [...] , a więc obejmującego zakresowo również usługi świadczone przez tę ostatnią, co czyni, w ocenie Sądu orzekającego w sprawie, zarzut skarżącej o istotności odmienności usług obu podmiotów nieuzasadnionym.

W tych warunkach Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 151 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji wyroku.