Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Włodzimierz Kowalczyk, Sędziowie Sędzia WSA Iwona Owsińska-Gwiazda, Sędzia WSA Marek Wroczyński /sprawozdawca/, Protokolant Justyna Kapusta, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi W. P. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie zatwierdzenia projektu scalenia gruntów, po wznowieniu postępowania oddala skargę. Sygn. akt VIII SA/Wa 773/09 POSTANOWIENIE Dnia 8 kwietnia 2010r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Włodzimierz Kowalczyk Sędziowie Sędzia WSA - Iwona Owsińska - Gwiazda Sędzia WSA - Marek Wroczyński /sprawozdawca/ po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2010r. na rozprawie sprawy ze skargi W.P. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] sierpnia 2009r. znak [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie zatwierdzenia projektu scalenia gruntów, po wznowieniu postępowania postanawia: poinformować Prezesa Rady Ministrów o istotnych naruszeniach prawa występujących w sprawie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie zatwierdzenia projektu scalenia gruntów, po wznowieniu postępowania

Syg. akt VIII SA/Wa 773/09

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] grudnia 1995r. Nr [...] Kierownik Urzędu Rejonowego w S. działając na podstawie art. 3 ust. 1 i 2, art. 8, art. 14, art. 17, art. 27 ust. 1, 2 i 4, art. 28 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 marca 1982r. o scaleniu i wymianie gruntów (Dz. U. z 1989r. Nr 58, poz. 349 ze zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 1980r. Nr 9, poz. 26 ze. zm., zwana dalej Kpa) orzekł o scaleniu gruntów wsi Ś., gmina S. o ogólnym obszarze [...] ha, zgodnie z projektem scalenia oraz ustalił dopłaty dla uczestników scalenia w związku z wydzieleniem im gospodarstw o mniejszej niż przed scaleniem wartości.

Decyzją z dnia [...] maja 1996r. znak [...] Wojewoda [...] działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kpa, po rozpoznaniu odwołania D. i E. małżonków I., W. S., J. K., W.M., S. i C. małżonków K., M. M. uchylił decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w S. z dnia [...] grudnia 1995r. w części dotyczącej następujących uczestników scalenia K. I., D. i A. małżonków C., Z. U., M. i S. małżonków S., S. U., D. I., W. P. w projekcie scalenia gruntów wsi Ś. i wprowadził zmiany w odniesieniu do ustalonego decyzją z [...] grudnia 1995r. podziału gruntów.

Postanowieniem z dnia 11 września 1996r., sygn. akt SA/Lu 589/96 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie odrzucił skargę W.P. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] maja 1996r.

Decyzją z dnia [...] lutego 1998r. znak [...] Wojewoda [...] działając na podstawie art. 149 § 3 Kpa odmówił wznowienia postępowania scaleniowego zatwierdzonego ostateczną decyzją Wojewody [...] z dnia [...] maja 1996r.

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2002r. znak [...] Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi działając na podstawie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071 ze. zm., zwana dalej Kpa) uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez organ I instancji. Podstawę rozstrzygnięcia stanowiły uchybienia proceduralne.

Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2003r. Wojewoda [...] orzekł

o wznowieniu postępowania w sprawie zakończonej decyzją z dnia [...] maja 1996r.

Decyzją z dnia [...] października 2003r., znak [...] Wojewoda [...], biorąc za podstawę art. 151 § 1 pkt 1 Kpa odmówił uchylenia decyzji Wojewody [...] z dnia [...] maja 1996r. sprostowanej postanowieniem tego organu z dnia [...] lipca 1996r.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ przedstawił szczegółowy przebieg postępowania w sprawie. Wskazał, iż w wyniku analizy akt sprawy (w tym oględzin na gruncie przeprowadzonych w dniu [...] września 2003r.) ustalono, iż przed scaleniem skarżąca posiadała w gospodarstwie między innymi działkę siedliskową nr [...]

o powierzchni [...] ha i wartości [...] jednostek szacunkowych oraz dwie wąskie działki rolne tj. działkę nr [...] o powierzchni [...] ha i wartości [...] jednostek szacunkowych położoną za siedliskiem, oraz działkę nr [...] o powierzchni [...] ha i wartości [...] jednostek szacunkowych położoną za stodołami. W wyniku scalenia w gospodarstwie tym została zaprojektowana działka siedliskowa wraz z gruntem położonym za siedliskiem

w działce nr [...] o powierzchni. [...] ha i wartości [...] jednostek szacunkowych. D.I. przed scaleniem posiadała w gospodarstwie między innymi siedlisko składające się z trzech sąsiadujących ze sobą działek o nr [...][...][...] o łącznej powierzchni [...] ha i wartości [...] jednostek szacunkowych. W wyniku scalenia otrzymała działkę siedliskową nr [...] o powierzchni [...] ha i wartości [...] jednostek szacunkowych. Organ podał, iż zastrzeżenia skarżącej dotyczące wyprojektowania drogi dojazdowej do działki nr [...] (od działki siedliskowej nr [...]) zostały uwzględnione. Powierzchnia drogi o szerokości [...] m. została dołączona do powierzchni działki nr [...] i wyniosła [...] ha, a jej wartość - [...] jednostek szacunkowych. Zastrzeżeń D.I. dotyczących przedłużenia działki siedliskowej nie uwzględniono. Ostatecznie w wyniku postępowania odwoławczego dokonano zmian w wyodrębnionych w wyniku scalenia gruntach poprzez wydłużenie działki siedliskowej (D.I.) nr [...] połową jej szerokości do głębokości działki siedliskowej sąsiadów. Tak powstała działka otrzymała nr [...] i powierzchnię [...] ha, a jej wartość wyniosła [...] jednostek szacunkowych. Skutkiem tej zmiany w gospodarstwie skarżącej było minimalne pomniejszenie działki siedliskowej nr [...], ze zmianą nr [...] o powierzchni [...] ha i wartości [...] jednostek szacunkowych.

W ocenie organu I instancji utworzona w siedlisku D.I. dodatkowa powierzchnia wynosząca [...] ha stanowi niezbędne minimum do prawidłowej obsługi gospodarstwa, bowiem umożliwia wyjazd ze stodoły. Siedlisko skarżącej po scaleniu zostało znacznie powiększone, przez co stworzone zostały o wiele lepsze warunki do gospodarowania. Pomniejszenie uprzednio zaprojektowanej działki siedliskowej o powierzchnię [...] ha nie jest krzywdzące dla strony, bowiem nie pogorszyło warunków gospodarowania na przedmiotowej działce w stosunku do warunków posiadanych przed scaleniem. Organ stwierdził, iż na utworzonych w wyniku scalenia działkach siedliskowych w obu przypadkach tj. zarówno w gospodarstwie D. I. jak i W.P. warunki gospodarowania uległy poprawie w stosunku do istniejących przed scaleniem.

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2009r., znak [...] Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi biorąc za postawę art. 138 § 1 pkt 1 Kpa po rozpatrzeniu odwołania W.P. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Powołując treść art. 145 § 1 pkt 1 i pkt 5 organ wywiódł, iż w sprawie zakończonej ostateczną decyzją wznawia się postępowanie, jeżeli dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, okazały się fałszywe, oraz gdy wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nie znane organowi, który wydał decyzję.

Wskazał, iż z dokumentów sprawy, w szczególności protokołu z dnia [...] kwietnia 1996r., notatki służbowej z dnia [...] września 2003r., analizy rejestrów szacunku porównawczego gruntów przed scaleniem i po scaleniu oraz rejestru szacunku porównawczego gruntów po zmianie wynika, że D.I. posiadała wówczas gospodarstwo rolne i korzystała ze stodoły posadowionej w pobliżu sąsiedniej działki nr [...] wydzielonej w wyniku scalenia W.P.. Do scalenia D. I. wniosła między innymi grunty oznaczone jako sąsiadujące ze sobą działki siedliskowe nr [...][...][...], o łącznej powierzchni [...] ha. Na podstawie pierwotnej decyzji scaleniowej z dnia [...] grudnia 1995r. D.I. wydzielono między innymi grunty stanowiące działkę siedliskową oznaczoną nr [...] o powierzchni [...] ha, o czym świadczy dołączony do akt sprawy rejestr szacunku porównawczego gruntów po scaleniu.

Organ podał, iż w świetle powołanych okoliczności faktycznych sprawy zarzuty skarżącej podniesione w protokole z dnia [...] kwietnia 1997r., we wniosku z dnia

[...] stycznia 1998r., w odwołaniu z dnia [...] lutego1998r., w piśmie z dnia [...] czerwca 2003r. oraz w odwołaniu z dnia [...] października 2003r., nie wskazują na fałszywe dowody na podstawie których ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, nie wskazują także na nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nie znane wówczas Wojewodzie [...], są więc bezzasadne. Powyższe stanowi, iż

w przedmiotowej sprawie brak jest podstaw do wznowienia postępowania administracyjnego zakończonego ostateczną decyzją Wojewody [...] z dnia [...] maja 1996r.

W konkluzji organ odwoławczy stwierdził prawidłowość rozstrzygnięcia Wojewody [...] z dnia [...] października 2003r.

Skargę na powyższą decyzję do sądu administracyjnego złożyła W.P. wnosząc o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji.

Strona skarżąca wskazała, iż wydana w wyniku wznowienia postępowania decyzja organu odwoławczego uniemożliwia jej dalsze dochodzenie roszczeń. Scalanie gruntów wsi Ś. zostało dokonane niesłusznie. Podała, iż nie zostało uwzględnione jej roszczenie dotyczące wydzielenia D.I. w wyniku scalenia gruntów siedliskowych. W tym czasie D.I. nie posiadała gospodarstwa rolnego i nie korzystała z budynku gospodarczego, sytuowanego w pobliżu spornego pasa gruntów, dlatego też grunty te nie powinny przejść w jej posiadanie.

W odpowiedzi na skargę Minister Rolnictwa i rozwoju Wsi wniósł

o oddalenie skargi, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002r. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), Sąd sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem (legalności). Ocenie Sądu podlegają, zatem zgodność aktów administracyjnych (w tym przypadku decyzji) zarówno z przepisami prawa materialnego, jak i procesowego. Kontrola sądów administracyjnych ogranicza się, więc do zbadania, czy organy administracji w toku rozpoznawanej sprawy nie naruszyły prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na jej wynik. Ocena ta dokonywana jest według stanu prawnego i na podstawie akt sprawy istniejących w dniu wydania zaskarżonego aktu. Zgodnie z art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002r. Nr 153, poz. 1270 ze zm., powoływanej dalej jako p.p.s.a.), Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Nie może przy tym wydać orzeczenia na niekorzyść strony skarżącej, chyba, że dopatrzy się naruszenia prawa skutkującego stwierdzeniem nieważności zaskarżonego aktu lub czynności.

Podstawową kwestią dla rozpoznania sprawy jest problematyka związana ze wznowieniem postępowania. Wznowienie postępowania jest instytucją procesową stwarzającą prawną możliwość ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej zakończonej decyzją ostateczną, jeżeli postępowanie, w którym ona zapadła, było dotknięte kwalifikowaną wadliwością procesową wyliczoną

w przepisach prawa procesowego art. 145 § 1 Kpa (W. Dawidowicz "Postępowanie administracyjne. Zarys wykładu", W-wa 1983 r. s. 242; B. Adamiak, J. Borkowski "Polskie postępowanie administracyjne i sądowoadministracyjne", Wyd. Naukowe PWN, W-wa 1992 r., s. 214; E. Mzyk "Wznowienie postępowania administracyjnego", W-wa - Zielona Góra 1994 r., s. 19). Wznowienie postępowania następuje z urzędu

z wyjątkiem art. 145 § 1 ust. 4 i 145a lub na żądanie strony. W sprawie wznowione zostało postępowanie na wniosek skarżącej. Wszczęcie postępowania o wznowienie postępowania rozpoczyna nowe postępowanie administracyjne w stosunku do postępowania prowadzonego w trybie zwykłym.

Enumeratywne wymienione podstawy wznowienia postępowania w art. 145 § 1 Kpa nakazują organom dokonywanie ich precyzyjnej interpretacji, zwłaszcza iż wznowienie postępowania jest szczególnym nadzwyczajnym trybem weryfikacji decyzji ostatecznych. Wskazywaną przez skarżącą podstawą prawną wznowienia postępowania w niniejszej sprawie był przepis art. 145 § 1 pkt 1 i 5 Kpa, bowiem w jej ocenie nie odpowiada prawdzie "fakt jakoby w wyniku scalenia D.I. miała stracić [...] ha powierzchni siedliskowej, ponieważ zarówno przed jak i po scaleniu powierzchnia jej siedliska pozostała nienaruszona i przyznanie jej rzekomej różnicy z powierzchni siedliskowej skarżącej jest jawnym pogwałceniem prawa".

Pierwszą przesłanką wznowienia postępowania jest istnienie związku przyczynowego między dowodami, które okazały się fałszywe, a istotnymi dla sprawy okolicznościami faktycznymi. Z uwagi na szerokie pojęcie dowodu, wynikające z art. 75 § 1 Kpa., fałsz dowodu może przejawiać się nie tylko w fałszywych dokumentach, zeznaniach świadków i opiniach biegłych, ale też w fałszu innych dowodów. Stwierdzenie nieprawdziwości wyjaśnienia strony, na podstawie którego organ administracji przyjął pewien fakt za przyznany bez udowodnienia tego faktu, nie jest przesłanką do wznowienia postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 Kpa. Konieczne jest również, aby na podstawie tych fałszywych dowodów ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne. Cechę istotności będą miały te okoliczności, które dotyczą faktów prawotwórczych, tj. wpływają na określenie praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania (por. J. Borkowski (w:) Komentarz, 1985, s. 219). Zasadniczo (z wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 145 § 2-3 Kpa) okoliczność sfałszowania musi znaleźć potwierdzenie w orzeczeniu sądu lub innego organu.

Z kolei art. 145 § 1 pkt 5 Kpa wymaga kumulatywnego spełnienia następujących przesłanek: nowe okoliczności faktyczne i nowe dowody muszą zostać ujawnione po wydaniu decyzji ostatecznej, nadto te okoliczności i dowody musiały istnieć już wcześniej, to jest w chwili wydawania decyzji ostatecznej, lecz dla tego organu są one nowymi tylko dlatego, że nie były mu wcześniej znane. Spełnienie warunku ujawnienia nowych okoliczności i dowodów należy odnieść do organu a nie strony. Oznacza to, że organ nimi nie dysponował i nie były one mu znane (E. Mzyk "Wznowienie postępowania administracyjnego", op. cit., s. 78). Z powyższych ustaleń wynika, iż nowe okoliczności, o jakich mowa w art. 145 § 1 pkt 5 Kpa, przedstawiają określony stan faktyczny

i prawny, który istniał w chwili wydawania przez organ decyzji ostatecznej, lecz nie był on znany organowi z niezależnych od tego organu przyczyn, mający wpływ na status prawny strony, tj. zakres jego praw i obowiązków, a w konsekwencji na treść merytorycznego rozstrzygnięcia.

Przez nową okoliczność istotną dla sprawy należy rozumieć taką okoliczność, która mogła mieć wpływ na odmienne rozstrzygnięcie sprawy, co oznacza, iż

w sprawie zapadłaby decyzja co do swej istoty odmienna od rozstrzygnięcia dotychczasowego. Powołany przepis stanowi, że wznawia się postępowanie zakończone ostateczną decyzją, jeżeli wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, który wydał decyzję. Zatem nie każde nowe okoliczności faktyczne lub dowody, które po wydaniu decyzji i uzyskaniu przez nią przymiotu ostateczności wyszły na jaw, mogą stanowić podstawy wznowienia postępowania, a tylko te, które są istotne dla sprawy, to znaczy takie, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy.

Za nową okoliczność w rozumieniu art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. nie może być uznana inna od dokonanej przez organ w pierwotnym postępowaniu ocena znanych wówczas temu organowi okoliczności i dowodów, gdyż w takiej sytuacji nie ma miejsca ujawnienie nowych okoliczności lub dowodów, a tylko odmienna ocena tego samego stanu faktycznego. Również odbiegająca od wyrażonej przez organ w pierwotnym postępowaniu ocena, czy dokonane przez podatnika rozliczenie podatku jest prawidłowe, w znaczeniu zgodności z materialnym prawem podatkowym, nie jest nową okolicznością faktyczną lub nowym dowodem, o którym mowa w rozważanym przepisie, bowiem tego rodzaju ocena nie należy do sfery ustaleń faktycznych, lecz jest kwestią subsumcji stanu faktycznego pod określoną normę prawną (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 września 2007r., sygn. akt I FSK 1120/06).

W ocenie Sądu orzekającego w niniejszej sprawie, organy I jak i II instancji prawidłowo ustaliły, iż w sprawie nie zaistniały ustawowe przesłanki wznowienia postępowania. Skarżąca w swojej argumentacji kwestionuje prawidłowość dokonanego scalenia. Należy zauważyć, iż postępowanie wznowieniowe nie służy ponownej ocenie zgromadzonego materiału dowodowego w postępowaniu zwykłym. Taka ocena jest dokonywana wtedy gdy zachodzi któraś z podstaw wznowieniowych z art. 145 Kpa. Odmienna a nawet błędna ocena dowodu, który istniał i był znany organowi nie może stanowić uzasadnienia wznowienia postępowania w trybie art.145 § pkt 5 Kpa( por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 września 2006 roku, II OSK 1128/05, LEX nr 320867, z 4 września 2007 roku, FSK 1120/06, LEX nr 381143).

Sąd dokonuje wtedy oceny jaki wpływ na wynik sprawy ma zaistniałe uchybienie.

W niniejszej sprawie w żaden sposób nie zostało dowiedzione aby któreś z dowodów na podstawie których ustalono istotne dla sprawy okoliczności okazały się fałszywe, bądź wyszły na jaw nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nie znane organowi, który wydał decyzję. Nie uzasadnia żądania wznowienia postępowania odmienna ocena dowodu. Dokonana ocena dowodów mogła być kwestionowana w toku postępowania odwoławczego w postępowaniu zwykłym.

Sąd nie dopatrzył się także żadnych uchybień w zakresie objętym wydanymi decyzjami, ani też naruszenia przez organy orzekające w sprawie przepisów postępowania.

Mając na uwadze w/w okoliczności, Sąd na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji wyroku.

UZASADNIENIE

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 155 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwana dalej p.p.s.a.), informuje Prezesa Rady Ministrów o istotnym naruszeniu prawa, do którego doszło w toku rozpoznawania sprawy ze skargi W.P. w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie zatwierdzenia projektu scalenia gruntów, po wznowieniu postępowania.

Decyzją z dnia [...] października 2003r. znak [...] Wojewoda [...] działając na podstawie art. 151 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071 ze zm. zwana dalej Kpa) orzekł o odmowie uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie zatwierdzenia projektu scalenia gruntów, po wznowieniu postępowania.

Odwołanie W.P. na powołaną wyżej decyzję zostało przekazane Ministrowi Rolnictwa i Rozwoju Wsi w dniu [...] października 2003r. (data nadania

w urzędzie pocztowym). Komplet dokumentów wpłynął do organu odwoławczego

w dniu [...] października 2003r. (karta [...] akt administracyjnych).

Pierwsze czynności zmierzające do rozpoznania sprawy i wydania decyzji organ podjął w dniu [...] czerwca 2009r. - wezwał wówczas Starostę Powiatowego

w S. do przedstawienia uwierzytelnionych kopii aktualnych wypisów

i wyrysów z ewidencji gruntów i budynków dotyczących działek nr [...] i [...] położonych we wsi Ś. gmina S..

W dniu [...] czerwca 2009r. Starosta S.wykonał zobowiązanie Ministra i przekazał żądane dokumenty.

W dniu [...] sierpnia 2009r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi wydał decyzję, znak [...], którą utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2003r.

W toku rozpatrywania sprawy Sąd stwierdził istotne naruszenie przez organ odwoławczy przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm. dalej Kpa) tj. art. 8, art. 12, art. 35 Kpa.

Naruszenie to polegało przede wszystkim na przewlekłości postępowania administracyjnego. Z przepisu art. 35 Kpa wynika obowiązek załatwienia sprawy administracyjnej bez zbędnej zwłoki, przy czym czas załatwienia sprawy wymagającej przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego określony został na nie dłużej niż jeden miesiąc, natomiast w przypadku sprawy szczególnie skomplikowanej czas ten nie może przekroczyć dwa miesiące. Przepis art. 36 Kpa przewiduje wprawdzie sytuację, w której czas załatwienia sprawy może przekroczyć także ww. termin dwumiesięczny, zobowiązuje jednak organ do powiadomienia o tym fakcie stron postępowania z równoczesnym wskazaniem nowego terminu załatwienia sprawy oraz przyczyn załatwienia sprawy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zwraca uwagę, że organ odwoławczy przez cały czas od dnia przekazania dokumentów sprawy tj. od

[...] października 2003r. do dnia wydania zaskarżonej decyzji tj. [...] sierpnia 2009r. nie poinformował stron postępowania o niezałatwieniu sprawy w terminie, przyczynach zwłoki w rozpoznaniu sprawy oraz terminie w jakim sprawa zostanie załatwiona. Przez okres ponad pięciu lat tj. od otrzymania odwołania wraz aktami sprawy

([...] października 2003r.) do podjęcia pierwszej czynności w sprawie ([...] czerwca 2009r.) organ nie podjął żadnych czynności zmierzających do ostatecznego załatwienia sprawy wbrew ogólnej zasadzie szybkości postępowania wyrażonej

w art. 12 Kpa. Dopiero w dniu [...] czerwca 2009r. zażądał dodatkowych dokumentów, które przedstawione mu zostały w dniu [...] czerwca 2009r. Decyzja wydana została w dniu [...] sierpnia 2009r. Łącznie więc postępowanie przed organem odwoławczym trwało ponad pięć lat i dziesięć miesięcy.

Sąd stwierdza, że nierespektowanie podstawowych zasad postępowania administracyjnego prowadzi do powstania z winy organów negatywnych dla strony skutków prawnych, a w szczególności nieuzasadnionej przewlekłości postępowania. Ponadto nie służy realizacji zasady pogłębiania zaufania obywateli do organów Państwa (art. 8 Kpa). Dlatego też, Sąd uznał za uzasadnione wystąpienie z niniejszą sygnalizacją.

W związku ze stwierdzonymi, w toku prowadzonego postępowania sądowoadministracyjnego, istotnymi naruszeniami prawa, Sąd postanowił skierować w trybie przepisu art. 155 § 1 p.p.s.a, informację do Prezesa Rady Ministrów jako organu właściwego, który stosownie do § 2 powołanego przepisu postanowienie niniejsze rozpatrzy i powiadomi Sąd, w terminie 30 dni o zajętym stanowisku.