Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Anna Mierzejewska Sędzia WSA - Andrzej Kołodziej Sędzia WSA - Eugeniusz Wasilewski (spr.) Protokolant: - Magda Magdoń po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 maja 2006 r. sprawy ze skargi J.K. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] stycznia 2006 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji, - oddala skargę-

Minister Obrony Narodowej decyzją nr [...]z dnia [...] stycznia 2006 r., na podstawie art. 127 § 2 i art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, utrzymał w mocy decyzję Dowódcy Wojsk Lądowych nr [...]. z dnia [...] września 2005 r., w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Dowódcy [...]Okręgu Wojskowego nr [...] z dnia [...] grudnia 2002 r. w sprawie wypowiedzenia chor. szt. J. K. stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej.

W uzasadnieniu podano, iż na podstawie rozkazu Dowódcy Wojsk Lądowych nr [...] z dnia [...] września 2002 r. w sprawie zmian organizacyjnych i dyslokacyjnych w wojskowych komendach uzupełnień, Wojskowa Komenda Uzupełnień W., w której chor. szt. K. pełnił zawodową służbę wojskową uległa z dniem [...] listopada 2003 r. przeformowaniu, w wyniku czego stanowisko służbowe zajmowane przez wymienionego żołnierza zostało zlikwidowane.

O powyższym poinformowano chor. szt. K. w dniu [...] listopada 2002 r., podczas rozmowy służbowej oraz zaproponowano zainteresowanemu przyjęcie niższego stanowiska służbowego: starszy kierowca w [...] Batalionie Zaopatrzenia. Chorąży odmówił na piśmie przyjęcia proponowanego stanowiska służbowego, co odnotowano w sporządzonej w dniu [...] listopada 2002 r. notatce służbowej.

W zaistniałej sytuacji Dowódca [...] Okręgu Wojskowego, na podstawie art. 78 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55 z póżn. zm.) oraz § 137 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 7, poz. 38 z późn. zm.) - decyzją nr [...] z dnia [...] grudnia 2002 r. wypowiedział chor. szt. J.K. stosunek służbowy zawodowej służby wojskowej. Decyzję tę doręczono chorążemu w dniu 20 marca 2003 r. Zainteresowany nie odwołał się od powyższej decyzji, przez co stała się ona ostateczna.

Rozkazem personalnym Dowódcy [...]Okręgu Wojskowego nr [...] (punkt [...]) z dnia [...] kwietnia 2003 r., wydanym dla celów ewidencyjnych, chor. szt. J.K. został zwolniony z zawodowej służby wojskowej z dniem [...] kwietnia 2003 r., wskutek upływu skróconego na wniosek żołnierza terminu wypowiedzenia stosunku służbowego, dokonanego przez organ wojskowy.

W dniu 30 sierpnia 2005 r. chor. szt. rez. J. K. wystąpił na podstawie art. 156 § 1 i 2 kpa do Dowódcy Wojsk Lądowych z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Dowódcy [...] Okręgu Wojskowego nr [...] z dnia [...]grudnia 2002 r. Chorąży zarzucił, że wymienioną decyzję doręczono mu przed datą likwidacji zajmowanego przez niego stanowiska służbowego, spowodowanego przeformowaniem Wojskowej Komendy Uzupełnień W..

Po rozpatrzeniu przedmiotowej sprawy, Dowódca Wojsk Lądowych decyzją nr [...] z dnia [...] września 2005 r. stwierdził, że decyzja Dowódcy [...]Okręgu Wojskowego nr [...] z dnia [...] grudnia 2002 r. została wydana z naruszeniem prawa, jednak odmówił stwierdzenia jej nieważności, gdyż wywołała nieodwracalne skutki prawne.

Jako nieodwracalny skutek prawny wymienionej decyzji Dowódca Wojsk Lądowych wskazał, iż chor. szt. rez. J.K. - orzeczeniem [...] Wojskowej Komisji Lekarskiej nr [...] z dnia [...] maja 2004 r. został uznany za trwale niezdolnego do zawodowej służby wojskowej, co skutkuje niemożnością "przywrócenia wnioskodawcy do zawodowej służby wojskowej".

W ocenie organu odwoławczego, który podzielił stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji, w wyniku wymienionego orzeczenia zainteresowany utracił zdolność do zachowania utraconego prawa pełnienia zawodowej służby wojskowej. Stwierdzenie nieważności decyzji Dowódcy [...] Okręgu Wojskowego nr [...] z dnia [...] grudnia 2002 r. oznaczałoby, że żołnierz w sensie prawnym nie zostałby zwolniony z zawodowej służby wojskowej, równocześnie zaś nie mógłby jej pełnić, gdyż jest trwale niezdolny do pełnienia służby.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie J. K. zarzucił decyzji Ministra Obrony Narodowej naruszenie art. 156 § 1 pkt 2 kpa w zw. z art. 7 kpa oraz ogólnych zasad objętych treścią art. 4-11, 16, 17, 19 Europejskiego Kodeksu Dobrej Administracji. Wskazując na powyższe, wnosił o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Dowódcy Wojsk Lądowych nr [...]. z dnia [...] września 2005 r. oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Skarżący nie zgadza się ze stanowiskiem organów obu instancji, iż powołane orzeczenie [...] Wojskowej Komisji Lekarskiej nie stwarza możliwości przywrócenia go do zawodowej służby wojskowej, a tym samym na przyjęcie nieodwracalnego skutku prawnego decyzji Dowódcy [...] Okręgu Wojskowego nr [...] z dnia [...] grudnia 2002 r. o wypowiedzeniu stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej. Skarżący wskazuje, że w orzecznictwie pojęcie "nieodwracalnego skutku prawnego decyzji" zostało powiązane z sytuacją, w której nie jest możliwe przywrócenie stanu prawnego poprzedniego ze względu na to, że przestał istnieć podmiot, którego dotyczyło to prawo (zainteresowany zmarł), jak też podmiot utracił zdolność do zachowania tego prawa (prawa do pełnienia służby publicznej z powodu utraty obywatelstwa lub pozbawienia go obywatelstwa) lub też wygasła instytucja stanowiąca źródło prawa (przykładowo zlikwidowano organ, który posiadłby kompetencję do stwierdzenia nieważności decyzji dowódcy [...] OW o wypowiedzeniu stosunku zawodowej służby wojskowej). Tymczasem w niniejszej sprawie organ powołuje się na fakt, iż [...] Wojskowa Komisja Lekarska uznała go za trwale niezdolnego do zawodowej służby wojskowej, a zatem na okoliczność nieistotną z punktu widzenia przepisu art. 158 § 2 kpa, czy art. 156 § 2 kpa.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, powołując się na dotychczasowe ustalenia faktyczne i prawne.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Wbrew twierdzeniom skarżącego, orzeczenie [...]Wojskowej Komisji Lekarskiej nr [...] z dnia[...] maja 2004 r. w sprawie zdolności do służby wojskowej uznające J. K. za trwale niezdolnego do zawodowej służby wojskowej jest istotne w niniejszej sprawie. Wskazywało ono bowiem organowi, iż skarżący utracił zdolność do bycia żołnierzem zawodowym. Podejmując zaskarżone decyzje, organy wojskowe nie miały kompetencji do podważania powyższego orzeczenia, ani tym bardziej dokonywania badania aktualnego stanu zdrowia skarżącego, gdyż termin kolejnego badania został wyznaczony przez [...]Wojskową Komisję Lekarską na miesiąc maj 2007 r.

W tych warunkach stwierdzenie nieważności decyzji Dowódcy [...]Okręgu Wojskowego nr [...] z dnia v grudnia 2002 r. o wypowiedzeniu skarżącemu stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej powodowałoby, iż przywrócony zostałby stan prawny sprzed jej wydania, a zatem chor. szt. J.K. znalazłby się w sytuacji nieprzerwanego pełnienia służby. Tymczasem, co jest bezsporne, skarżący służby takiej pełnić nie może z uwagi na stan zdrowia. Zgodnie bowiem z niekwestionowanym przez niego orzeczeniem [...]Wojskowej Komisji Lekarskiej jest on z uwagi na rozpoznane schorzenia trwale niezdolny do zawodowej służby wojskowej i w związku z tym został zaliczony do III grupy inwalidów.

Podzielić więc należy słuszność stanowiska organu, że w przedmiotowej sprawie zaistniała nieodwracalność skutków prawnych wadliwej decyzji. Takie nieodwracalne skutki prawne dotyczą m.in. sytuacji jak w niniejszej sprawie, albowiem podmiot, któremu prawo do pełnienia służby przysługiwało, utracił je, zaś obecnie nie można go przywrócić z uwagi na stan zdrowia skarżącego wykluczający możliwość pełnienia zawodowej służby wojskowej.

Wskazywane przez skarżącego orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego wbrew stanowisku jego pełnomocnika, nie przedstawiają odmiennego poglądu prawnego niż ten, który jest prezentowany w zaskarżonych decyzjach i który w całości podziela Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. W niniejszej sprawie skutki prawne wypowiedzenia skarżącemu stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej są nieodwracalne, gdyż nie można przywrócić żołnierza do służby z uwagi na brak możliwości zdrowotnych do jej pełnienia, stwierdzonych orzeczeniem [...] Wojskowej Komisji Lekarskiej.

Z podanych wyżej względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał za chybiony zarzut naruszenia art. 156 § 1 pkt 2 kpa, a także pozostałych, wskazanych w skardze przepisów. Skarga ogranicza się jedynie do przytoczenia przepisów Europejskiego Kodeksu Dobrej Administracji z pominięciem wskazania, na czym naruszenie konkretnego przepisu miałoby polegać.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), orzeczono jak w wyroku.