Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tomasz Zbrojewski po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M.N. i E.N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 22 stycznia 2019 r. sygn. akt IV SA/Po 1240/18 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi M.N. i E.N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] października 2018 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy postanawia oddalić zażalenie.

Postanowieniem z 22 stycznia 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, sygn. akt IV SA/Po 1240/18, odrzucił skargę M.N. i E.N. (dalej: "Skarżący") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z [...] października 2018 r. w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że skarga z 28 listopada 2018 r. została złożona z uchybieniem ustawowego terminu, gdyż zaskarżona decyzja została doręczona pełnomocnikowi Skarżących 12 października 2018 r. Sąd wyjaśnił przy tym, że wprawdzie zaskarżona decyzja została także doręczona odrębnie każdemu ze Skarżących, ale za prawnie skuteczne należało uznać doręczenie wykonane w stosunku do pełnomocnika, podczas gdy doręczenie decyzji mocodawcy ma jedynie walor informacyjny.

Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem, Skarżący pismem z 31 stycznia 2019 r. złożyli zażalenie, w którym wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia. W uzasadnieniu Skarżący podnieśli, że ich pełnomocnik jako inżynier budownictwa lądowego nie miał kompetencji wymaganych do reprezentowania ich przed sądami administracyjnymi i umocowany był wyłącznie do reprezentacji Skarżących w postępowaniu administracyjnym. Argumentowali, że w związku z koniecznością osobistego złożenia skargi do sądu administracyjnego termin do wniesienia skargi do sądu powinien być liczony od daty doręczenia decyzji Skarżącym.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.), dalej: "p.p.s.a.", skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu.

Jednocześnie, w myśl art. 40 § 2 zd. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2018 r. poz. 2096, z późn. zm.), dalej: "k.p.a.", jeżeli strona ustanowiła pełnomocnika, pisma doręcza się pełnomocnikowi.

Analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że ustanowienie przez stronę postępowania administracyjnego pełnomocnika wywołuje ten skutek, iż prawnie skutecznymi doręczeniami w tym postępowaniu są doręczenia dokonywane w stosunku do ustanowionego pełnomocnika, który w takim postępowaniu działa w imieniu i na rzecz strony. Oznacza to, że doręczenie pisma procesowego w stosunku do pełnomocnika wywiera skutek w stosunku do reprezentowanej przez niego strony. Odrębne, dodatkowe doręczenie pisma stronie postępowania administracyjnego może mieć jedynie charakter informacyjny (por. komentarz do art. 40 k.p.a., W. Chróścielewski, Z. Kmieciak, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, lex online, teza 3). Z uwagi na powyższe, termin do wniesienia skargi do sądu administracyjnego liczony jest od dnia doręczenia zaskarżonego aktu stronie działającej bez pełnomocnika albo ustanowionemu pełnomocnikowi strony. Bez znaczenia pozostaje przy tym fakt, że organ dokonał dodatkowego doręczenia zaskarżonego aktu mocodawcy pełnomocnika, gdyż terminem skutecznego doręczenia aktu był termin doręczenia go ustanowionemu w sprawie pełnomocnikowi (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 sierpnia 2014 r., II GSK 1795/14).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, należy wskazać, że w postępowaniu administracyjnym Skarżący byli reprezentowani przez pełnomocnika, któremu w dniu 12 października 2018 r. doręczona została zaskarżona decyzja. Stosownie do art. 57 § 1 k.p.a., od dnia następnego rozpoczął bieg 30-dniowy termin na złożenie skargi do sądu administracyjnego. Fakt późniejszego odrębnego doręczenia zaskarżonej decyzji każdemu ze Skarżących miał jedynie walor informacyjny i nie wpływał na sposób liczenia terminu do wniesienia skargi. Jednocześnie należy wyjaśnić, że brak uprawnień pełnomocnika ustanowionego w toku postępowania administracyjnego do reprezentowania Skarżących w postępowaniu sądowoadministracyjnym, w tym do wniesienia w ich imieniu skargi do tego sądu, nie miał wpływu na liczenie terminu do wniesienia skargi. Termin ustalony w dniach liczy się bowiem od dnia następnego po dniu, w którym nastąpiło doręczenia zaskarżonego aktu pełnomocnikowi strony skarżącej ustanowionemu w toku postępowania administracyjnego albo doręczenia go stronie, w przypadku gdy nie ustanowiła takiego pełnomocnika. Mając na uwadze, że Skarżący w toku postępowania administracyjnego byli reprezentowani przez ustanowionego przez siebie pełnomocnika, termin do wniesienia skargi przez Skarżących należało liczyć od 13 października 2018 r. Z tych przyczyn skargę wniesioną 28 listopada 2018 r. należało odrzucić jako wniesioną z naruszeniem ustawowego terminu.

W świetle powyższych wywodów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.