Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Przemysław Szustakiewicz (spr.) Sędziowie NSA Małgorzata Pocztarek del. WSA Mariusz Kotulski Protokolant starszy asystent sędziego Joanna Ukalska po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2020 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 7 grudnia 2017 r. sygn. akt IV SA/Po 865/17 w sprawie ze skargi Z.P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy oddala skargę kasacyjną

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 7 grudnia 2017 r., sygn. akt IV SA/Po 865/17 oddalił skargę Z.P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy. W uzasadnieniu orzeczenia wskazano na następujący stan faktyczny i prawny sprawy:

Decyzją z dnia [...] września 2016 r. nr [...] Starosta [...], na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw w związku z art. 104 k.p.a., orzekł o zatrzymaniu Z.P. prawa jazdy kategorii: B, C, B+E, C+E - dokument nr: [...]; druk nr: [...]; wydanego dnia [...] listopada 2009 r. Decyzji nadano, na podstawie art. 108 § k.p.a., rygor natychmiastowej wykonalności.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wywodził, że Komendant Wojewódzki Policji w [...] przesłał do organu wnioski o kontrolne sprawdzenie kwalifikacji i skierowanie na badania psychologiczne z dnia 26 lipca 2016 r. potwierdzające, iż skarżący przekroczył dopuszczalną liczbę 24 punktów karnych za naruszenie przepisów ruchu drogowego. Podniesiono, że na podstawie ustawy z dnia 20 marca 2015 r. Starosta wydaje decyzję administracyjną o zatrzymaniu prawa jazdy lub pozwolenia na kierowanie tramwajem w przypadku przekroczenia liczby 24 punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego do czasu ustania przyczyny zatrzymania, tj. do momentu zdania egzaminu kontrolnego sprawdzającego kwalifikacje w zakresie posiadanych uprawnień do kierowania pojazdami. Odwołanie od powyższej decyzji złożył Z.P.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], po rozpatrzeniu odwołania, decyzją z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...], utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wskazał, że w myśl art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy zmieniającej (w brzmieniu nadanym przez art. 4 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o zmianie ustawy o kierujących pojazdami i niektórych innych ustaw, Dz. U. z 2016, poz. 2001) do dnia 3 czerwca 2018 r. starosta wydaje decyzją administracyjną o zatrzymaniu prawa jazdy lub pozwolenia na kierowanie tramwajem w przypadku przekroczenia liczby 24 punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego otrzymanych na podstawie art. 130 ust. 1. ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 128, dalej jako "p.r.d."). Organ wskazał, że przepis ten wszedł w życie w dniu 18 maja 2015 r. (art. 9 ustawy zmieniającej). Tym samym znajduje zastosowanie do wszystkich stanów faktycznych zaistniałych od 18 maja 2015 r. do 3 czerwca 2018 r. Norma z niego wynikająca rodzi po stronie starosty (prezydenta miasta na prawach powiatu) obowiązek orzeczenia o zatrzymaniu prawa jazdy w każdym przypadku, gdy kierowca przekroczy liczbę 24 punktów karnych za naruszenia przepisów ruchu drogowego. Decyzja ma charakter związany, co oznacza, że organ ją wydający nie ma możliwości wyboru rozstrzygnięcia, o ile tylko przesłanki zawarte w przepisie zostaną spełnione.

Kolejno SKO wywodziło, że podstawą ustaleń w zakresie liczby punktów przypisanych skarżącemu był wniosek z dnia 29 lipca 2016 r. o sprawdzenie kwalifikacji oraz wniosek z dnia 26 lipca 2016 r. o skierowanie na badanie psychologiczne. Oba sporządzone i przekazane Staroście przez KWP. Podkreślono, że w treści wniosków wskazano listę wykroczeń popełnionych w okresie od 20 czerwca 2015 r. do 12 października 2015 r., które skutkowały przypisaniem łącznie 26 punktów karnych:

• dnia 20 czerwca 2015 r., G. - obszar wiejski, przekroczenie prędkości od 21 do 30 km/h, punkty: 4;

• dnia 10 sierpnia 2015 r., G., ul. [...], kolizja drogowa, punkty: 6;

• dnia 12 października 2015 r. N. - obszar wiejski, przekroczenie prędkości powyżej 50 km/h, brak wymaganych dokumentów, niezastosowanie się do sygnałów świetlnych; punkty: 16.

Wykroczenie skutkujące przyznaniem 16 punktów karnych i zarazem przekroczeniem 24 punktów miało miejsce w dniu 12 października 2015 r. Obowiązek wydania decyzji zatrzymującej został przez ustawodawcę powiązany z faktem przekroczenia dozwolonej liczby punktów, a zatem tę datę należy, w ocenie Kolegium, wziąć pod uwagę dla rozstrzygnięcia, czy omawiana regulacja może mieć zastosowanie w sprawie. Ponieważ przekroczenie punktów nastąpiło po wejściu w życie ustawy, to Starosta miał obowiązek wydać decyzję zatrzymującą prawo jazdy.

Następnie SKO argumentowało, że do dokonywania wpisów punktów karnych właściwe są organy Policji, stosownie do art. 130 ust. 1 p.r.d. Szczegółowe zasady wpisu punktów określa rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego (Dz. U. z 2012 r., poz. 488, zwane dalej: rozporządzenie), według którego kompetencja do przypisania określonej liczby punktów karnych i ich rejestracji w odpowiedniej ewidencji należy wyłącznie do organów Policji, a odrębnych ustaleń w tym zakresie nie może dokonywać organ administracji we własnym postępowaniu dotyczącym uprawnień kierowców. Strona zainteresowana wykreśleniem punktów z ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego może zwrócić się o podjęcie określonego aktu lub czynności, a w razie milczenia organu skorzystać ze skargi w oparciu o przepis art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej jako "P.p.s.a."). Kolegium wyjaśniło jednocześnie, że wnioski Komendanta, sporządzone na podstawie wpisów w ewidencji, do której prowadzenia jest ustawowo umocowany, korzystają z przymiotu dokumentu urzędowego, w myśl art. 76 § 1 k.p.a. Stanowi zatem dowód tego, na co wskazuje jego treść. Taki dowód wiąże organ, dopóki domniemanie prawdziwości nie zostanie podważone. Kolegium podkreśliło także, że stosownie do § 7 ust. 2 rozporządzenia wniosek o skierowanie na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji, sporządza się wyłącznie na podstawie wpisów ostatecznych, na formularzu, którego wzór jest określony w załączniku nr 7 do rozporządzenia. Ostateczny wpis zaś, to taki, który dotyczy wykroczenia stwierdzonego prawomocnym orzeczeniem, a zatem niepodważalnym w zwykłym trybie i wykonalnym. Raz jeszcze podkreślono, że o przekroczeniu liczby punktów rozstrzyga czas popełnienia wykroczenia, skutkujące przypisaniem punktów ponad obowiązujący limit, nie zaś sama techniczna czynność wpisu.

Wskazano też, że z uwagi na treść § 8 ust. 6 rozporządzenia odbycie szkolenia nie powoduje zmniejszenia liczby punktów otrzymanych za naruszenia przepisów ruchu drogowego wobec osoby, która przed jego rozpoczęciem dopuściła się naruszeń, za które suma punktów ostatecznych i podlegających wpisowi tymczasowemu przekroczyła lub przekroczyłaby 24. W tej mierze Kolegium wskazało, że biorąc pod uwagę, że kurs zgodnie z zaświadczeniem nr [...] kierowca odbył w dniu 8 maja 2016 r., to niewątpliwie nastąpiło to po przekroczeniu sumy liczby punktów ostatecznych i wpisywanych tymczasowo, co stało się już z dniem 12 października 2015 r. Ponadto podkreślono, że przywołany przepis stanowi o ilości naruszeń, za które suma punktów przekroczyła lub przekroczyłaby 24, a zatem w założeniu ma sytuacje, gdy ujawnienie punktów w stosunku do daty wykroczenia jest opóźnione. Dlatego też odbyty kurs nie mógł, w ocenie Kolegium, wpłynąć na zmniejszenie liczby punktów.

Skargę na powyższą decyzję wniósł skarżący. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie przepisów postępowania, poprzez brak przeprowadzenia postępowania dowodowego celem weryfikacji twierdzeń skarżącego i oddalenia wniosków dowodowych zaoferowanych przez odwołującego się. Nadto organ nie rozważył zarzutu zawartego w odwołaniu, polegającego na tym, że zaskarżona decyzja nie spełnia wymagań w zakresie formalnych elementów decyzji administracyjnej.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko.

Powołanym na wstępie wyrokiem, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, działając na podstawie art. 151 P.p.s.a., uznał że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd pierwszej instancji podniósł, że przedmiotem skargi jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego utrzymująca w mocy decyzję organu I instancji orzekającą o zatrzymaniu skarżącemu prawa jazdy kategorii B, C, B+E, C+E. Postępowanie w sprawie toczyło się na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy zmieniającej, zgodnie z którym do dnia 3 czerwca 2018 r. starosta wydaje decyzję administracyjną o zatrzymaniu prawa jazdy lub pozwolenia na kierowanie tramwajem w przypadku przekroczenia liczby 24 punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego otrzymanych na podstawie art. 130 ust. 1 p.r.d. Na podstawie tego ostatniego przepisu organy Policji prowadzą ewidencję kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego. Danemu naruszeniu przepisów przypisuje się odpowiednią liczbę punktów w skali od 0 do 10, a stosowną adnotację umieszcza się w tej ewidencji. Punkty za naruszenie przepisów ruchu drogowego wpisane do ewidencji usuwa się po upływie 1 roku od dnia naruszenia, chyba że przed upływem tego okresu kierowca dopuścił się naruszeń, za które na podstawie prawomocnych rozstrzygnięć przypisana liczba punktów przekroczyłaby 24 punkty lub w przypadku kierowców, o których mowa w art. 140 ust. 1 pkt 3 - 20 punktów (art. 130 ust. 2 p.r.d.).

Wpisu do ewidencji dokonuje policjant lub pracownik jednostki Policji (§ 4 ust. 8 rozporządzenia z tym, że wpisu ostatecznego dokonuje się, jeżeli naruszenie przepisów ruchu drogowego stwierdzone zostanie prawomocnym wyrokiem sądu, postanowieniem sądu o warunkowym umorzeniu postępowania, mandatem karnym albo orzeczeniem organu orzekającego w sprawie o naruszenie w postępowaniu dyscyplinarnym, a wpisu tymczasowego niezwłocznie po ujawnieniu naruszenia, przy czym po stwierdzeniu naruszenia jednym z ww. rozstrzygnięć wpis ten staje się wpisem ostatecznym (§ 4 ust. 1, 2 i 4 rozporządzenia).

Sąd wyjaśnił, że zawarty w art. 7 ust. 1 punkt 5 ustawy zmieniającej zwrot "wydaje decyzję administracyjną o zatrzymaniu prawa jazdy" wyraźnie wskazuje, że decyzja wydana na podstawie tego przepisu jest decyzją o charakterze związanym. Organ administracji publicznej w takiej sytuacji nie ma żadnej dowolności i uznaniowości. Nie ma wyboru co do odstąpienia od zatrzymania prawa jazdy, w przypadku złożenia stosownego wniosku przez komendanta. Każdorazowo w przypadku przekroczenia przez kierującego pojazdem liczby 24 punktów karnych za naruszenie przepisów ruchu drogowego właściwy organ administracji publicznej jest zobowiązany do wydania decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy, w zakresie wszystkich posiadanych przez tego kierowcę kategorii. Organ administracji nie jest uprawniony do badania, w ramach prowadzonego postępowania wyjaśniającego, skuteczności wpisów w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego. Prowadzenie ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego należy do wyłącznej kompetencji właściwych organów Policji w związku z tym kwestionowanie przez kierowcę prawidłowości stanu ewidencji może mieć miejsce jedynie przed organami Policji, a następnie przed sądem administracyjnym w skardze na czynność lub bezczynność w przedmiocie wpisu do ewidencji. Natomiast do uprawnień starosty jak i SKO nie należy podważanie i badanie zgodności wpisów z prawem, lecz ustalenie, czy w oparciu o wniosek doszło do przekroczenia w określonym czasie ustalonej przez ustawodawcę liczby punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego.

W ocenie Sądu za trafne należy uznać stanowisko organów, że w sprawie zaistniała podstawa do wydania decyzji w przedmiocie zatrzymania skarżącemu prawa jazdy, skoro dane wskazane we wnioskach KWP o sprawdzenie kwalifikacji oraz o skierowanie na badanie psychologiczne, potwierdzały okoliczność, że skarżący przekroczył 24 punkty za naruszenie przepisów ruchu drogowego.

Wnioski Komendanta określały 3 przypadki naruszenia przez skarżącego przepisów o ruchu drogowym, za które otrzymał on łącznie 26 punktów. Wszystkie naruszenia miały miejsce w okresie od dnia 20 czerwca 2015 r. do 12 października 2015 r., czyli w okresie krótszym niż rok. Skarżący tych ustaleń w żaden sposób nie podważył, albowiem nie wykazał, aby którykolwiek wpis do ewidencji, wskazany przez KWP we wniosku, został z niej usunięty lub nie istniał.

Sąd pierwszej instancji podkreślił, że zatrzymanie prawa jazdy dokonywane jest w oparciu o dane wynikające z ewidencji. Przy czym to organy Policji uprawnione są do dokonywania wpisów w ewidencji i dokonywania z niej wykreśleń. Sąd, jak i organy orzekające w sprawie, czyli Starosta i Kolegium nie mogą ingerować w zapisy ewidencji i dokonywać samodzielnego ustalania ilości punktów w oderwaniu od danych wynikających z ewidencji. Postępowanie dotyczące przypisania określonej liczby punktów i zatrzymania prawa jazdy, są postępowaniami odrębnymi, a skoro tak, to kwestia prawidłowości wpisów do ewidencji dokonywanych przez właściwe organy Policji, nie może być przedmiotem oceny sądu administracyjnego w niniejszej sprawie.

WSA w Poznaniu wskazał również, że dla prowadzenia ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego istotną datą jest data naruszenia przepisów ruchu drogowego, a nie data ściśle technicznej czynności, jaką jest dokonanie wpisu tego naruszenia. Bez znaczenia dla prawidłowej wykładni przepisu art. 130 ust. 2 p.r.d. jest data dokonania przez organ rejestrujący punkty karne odpowiedniego wpisu do ewidencji czy też data przekwalifikowania punktów tymczasowych w punkty ostateczne. Nadto ugruntowana jest linia orzecznicza, zgodnie z którą z uprawnienia określonego w § 8 ust. 6 rozporządzenia mogą skorzystać tylko kierowcy, którzy przed przystąpieniem do szkolenia o którym mowa w art. 130 ust. 3 p.r.d. za naruszenie zasad ruchu drogowego otrzymali taką ilość punktów, która po ich stronie nie rodzi obowiązku poddania się kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji, a więc mniej niż 24 punkty. W przypadku przekroczenia tego limitu, odbycie przez kierowcę szkolenia pozostaje bez wpływu na liczbę uzyskanych punktów. Jak prawidłowo ustalił organ, i Sąd te ustalenia podzielił, skarżący ów limit przekroczył zanim odbył szkolenie.

Reasumując, kontrola ustaleń faktycznych organów i zastosowanych przepisów prawa doprowadziła Sąd pierwszej instancji do stwierdzenia, że nie ma podstaw do zakwestionowania zaskarżonej w sprawie decyzji, zaś organy prawidłowo zinterpretowały i zastosowały przepis art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy.

WSA w Poznaniu nie dopatrzył się także żadnych naruszeń procesowych. Decyzja Kolegium spełnia wymogi stawiane jej przez przepisy k.p.a., zaś postępowanie dowodowe zostało w sprawie przeprowadzone prawidłowo, choć nie po myśli skarżącego.

W dniu 21 lutego 2018 r. skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył Z.P., wnosząc o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu ewentualnie, na podstawie art. 188 P.p.s.a. o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości oraz uchylenie w całości decyzji SKO w [...] z dnia [...] czerwca 2017 r. i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania właściwemu organowi oraz zasądzenie na rzecz skarżącego kasacyjnie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1. naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

• art. 1 § 1 i 2 P.p.s.a w zw. z art. 3 § 1 i 2 P.p.s.a. oraz art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a, polegające na nienależytym wykonaniu obowiązku kontroli działalności organów administracji publicznej i oddaleniu skargi, pomimo że decyzje organów administracji wydane zostały z naruszeniem przepisów postępowania, zwłaszcza art. 7, art. 8, art. 9, art. 77 oraz 107 § 3 k.p.a.,

• art. 133 § 1, art. 141 § 4, art. 151 w związku z art. 145 § 1 P.p.s.a., poprzez bezpodstawne oddalenie skargi, która zasługiwała na uwzględnienie z powodu błędnej wykładni przepisów dokonanej przez SKO, skutkującą bezpodstawnym i wadliwym przyjęciem, że w przypadku zatrzymania prawa jazdy przez Starostę, zasadność wniosku o zatrzymanie prawa jazdy nie podlega badaniu przez Starostę, podczas gdy prawidłowa wykładnia spornego przepisu skutkować winna uwzględnieniem skargi na mocy art. 145 § 1 P.p.s.a., uchyleniem decyzji SKO i skierowaniem sprawy do ponownego rozpoznania przez SKO w [...] w celu zbadania przesłanek faktycznych zatrzymania skarżącemu kasacyjnie prawa jazdy oraz zapewnienia należytego udziału skarżącego w postępowaniu administracyjnym.

2. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

• art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Z 2015 r., poz. 541 ze zm., zwana dalej: "ustawą zmieniającą") w zw. z art. 130 ust. 2 p.r.d., poprzez ich błędną wykładnię skutkującą bezpodstawnym i wadliwym przyjęciem, że w przypadku wydania decyzji administracyjnej o zatrzymaniu prawa jazdy, zasadność wniosku nie podlega badaniu przez Starostę ani SKO, które to organy automatycznie wydają decyzję zgodną z tym wnioskiem, podczas gdy prawidłowa wykładnia spornych przepisów skutkować winna przyjęciem, że w przypadku zakwestionowania przez stronę wniosku w zakresie liczby punktów karnych organ administracyjny winien tę okoliczność ustalić w ramach postępowania dowodowego, zgodnie z przepisem art. 77 § 1 k.p.a., w tym w oparciu o dodatkową informację organu prowadzącego ewidencję punktów karnych;

• art. 130 ust. 2 p.r.d. poprzez błędną wykładnię skutkującą uznanie zatrzymania prawa jazdy skarżącego za uzasadnione, pomimo niewystarczającego ustalenia stanu aktywnych punktów karnych, okresu i miejsca popełnienia zarzucanych wielokrotnie naruszeń przepisów ruchu drogowego i liczby przypisywanych punktów karnych za poszczególne naruszenia.

Zdaniem skarżącego kasacyjnie Sąd pierwszej instancji nie uwzględnił, że istnieją poważne wątpliwości co do tego, czy istotnie popełnił wykroczenia, za które przypisano mu punkty karne, a jego wnioski dowodowe w tym zakresie nie zostały rozpatrzone przez organy.

Odpowiedzi na skargę kasacyjną nie wniesiono.

Naczelny Sąd Administracyjny zaważył co następuje:

Zgodnie z art. 183 § 1 P.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznając skargę kasacyjną, związany jest jej granicami. Z urzędu bierze pod rozwagę wyłącznie nieważność postępowania. W rozpoznawanej sprawie żadna z enumeratywnie wymienionych w art. 183 § 2 P.p.s.a. przesłanek nieważności postępowania nie zachodzi, stąd NSA rozpoznał skargę kasacyjną w jej granicach.

Skarga kasacyjna jest niezasadna.

W skardze kasacyjnej opartej na obu podstawach wskazanych w art. 174 pkt 1 i 2 P.p.s.a. zarzucono naruszenie norm procesowych, jak również przepisów prawa materialnego. Jednakże zarzuty, zarówno te natury procesowej, jak również dotyczące norm prawa materialnego, oscylują faktycznie wokół kwestii możliwości kontrolowania przez Starostę wniosków Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] o sprawdzenie kwalifikacji i skierowania skarżącego kasacyjnie na badania psychologiczne w związku z tym, że przekroczył on dopuszczalną liczbę 24 punktów karnych za naruszanie przepisów ruchu drogowego.

Przypomnieć należy, że zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 20 marca 2015 o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw Starosta wydaje decyzję administracyjną o zatrzymaniu prawa jazdy lub pozwolenia na kierowanie tramwajem w przypadku przekroczenia liczby 24 punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego otrzymanych na podstawie art. 130 ust. 1 p.r.d.

Przepis art. 130 p.r.d. nakłada na Policję obowiązek prowadzenia ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego, określając zasady i tryb dokonywania w niej wpisów. W ust. 3 przyjęto, że kierowca wpisany do ewidencji może na własny koszt uczestniczyć w szkoleniu, którego odbycie spowoduje zmniejszenie liczby punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego. Nie dotyczy to kierowcy w okresie 1 roku od dnia wydania po raz pierwszy prawa jazdy. W ust. 4 zawarto natomiast delegację do wydania przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu oraz Ministrem Sprawiedliwości, rozporządzenia, z jednoczesnym zastrzeżeniem co do treści tego aktu, że powinno ono uwzględniać dyscyplinowanie i wdrażanie kierujących pojazdami do przestrzegania przepisów ustawy oraz zapobieganie wielokrotnemu naruszaniu przepisów ruchu drogowego. Wykonanie tej delegacji nastąpiło poprzez wydanie rozporządzenia z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego, który w § 8 ust. 6 przyjmuje, że odbycie szkolenia nie powoduje zmniejszenia liczby punktów otrzymanych za naruszenia przepisów ruchu drogowego wobec osoby, która przed jego rozpoczęciem dopuściła się naruszeń, za które suma punktów ostatecznych i podlegających wpisowi tymczasowemu przekroczyła lub przekroczyłaby 24.

Uwzględniając powyższe unormowania Naczelny Sąd Administracyjny w składzie orzekającym uznał za prawidłową ich wykładnię dokonaną przez Sąd pierwszej instancji w rozpoznawanej sprawie. Zaznaczyć jednoznacznie trzeba, że w postępowaniu w przedmiocie skierowania kierowcy na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji organ je prowadzący nie ma uprawnień do weryfikacji przypisanej kierowcy liczby punktów, jest natomiast informacją o liczbie punktów związany. Powyższy pogląd jest ugruntowany w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, gdzie jeszcze na gruncie poprzednio obowiązującego art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b (przypominającego swoim brzmieniem art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 20 marca 2015 r.) podnoszono, że jednoznaczne sformułowanie "starosta wydaje decyzję" wskazuje, że powyższa decyzja posiada charakter związany. Organ jest zobowiązany do zatrzymania prawa jazdy w przypadku, gdy otrzyma od właściwego organu Policji informacje o przekroczeniu przez kierowcę liczby 24 punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego. W tym zakresie starosta ma jedynie możliwość wglądu do ewidencji kierowców i ustalenia, że liczba punktów w niej wpisana równa się podanej w informacji, ale to nie oznacza możliwości kwestionowania liczby uwidocznionej w ewidencji (por. wyroki NSA z dnia 8 maja 2018 r., sygn. akt I OSK 1593/16 oraz z dnia 30 października 2018 r., sygn. akt I OSK 2842/16). Co więcej, gdyby przyjąć sposób rozumowania zaprezentowany w skardze kasacyjnej oznaczałoby to, że kwestia popełnienia wykroczenia drogowego byłaby przedmiotem weryfikacji przez organ administracji publicznej, a zatem Starostę lub Samorządowe Kolegium Odwoławcze. Tymczasem jedynym możliwym trybem w tym zakresie jest postępowanie przed sądem karnym na podstawie przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 106, poz. 1148 ze zm.).

Biorąc zatem pod uwagę, że skarga kasacyjna nie zawierała usprawiedliwionych podstaw, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.