Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krystyna Daniel (spr.) Sędziowie: WSA Paweł Darmoń WSA Aldona Gąsecka-Duda Protokolant: Anna Balicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 lutego 2015 r. sprawy ze skargi P. S. w przedmiocie niewykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 17 czerwca 2014 r. sygn. akt II SAB/Kr 119/14 przez Prokuratora Rejonowego w M. I. wymierza Prokuratorowi Prokuratury Rejonowej w M. grzywnę w wysokości 100 (sto) złotych; II. stwierdza, że bezczynność Prokuratora Rejonowego w M. nie miała charakteru rażącego naruszenia prawa; III. zasądza od Prokuratora Rejonowego w M. na rzecz skarżącego P. S. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Wyrokiem z 17 czerwca 2014 r., sygn. akt II SAB/Kr 119/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie po rozpatrzeniu skargi P.S. na bezczynność Prokuratora Rejonowego w M. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej zawartej we wniosku z 20 marca 2014 r. w punkcie I. zobowiązał Prokuratora Rejonowego w M. do dokonania czynności lub wydania aktu w sprawie w terminie 14-stu dni; w punkcie II. stwierdził, że bezczynność Prokuratora Rejonowego w M. nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; w punkcie III. orzekł, że w pozostałym zakresie skargę oddala w punkcie IV. zasądził na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania.

W uzasadnieniu wyroku sąd wskazał, że wnioskiem z 20 marca 2014 r. skarżący zwrócił się do Prokuratora Rejonowego w M. o wydanie kserokopii (wraz z załącznikami) wszystkich zarządzeń i instrukcji obowiązujących w Prokuraturze Rejonowej w M. na przestrzeni 2013 r. We wniosku skarżący wskazał, że chodzi o zarządzenia i instrukcje, o których mowa w § 57 ust. 1 zarządzenia nr [...] Prokuratora Generalnego z 31 marca 2010 r. w sprawie organizacji i zakresu działania sekretariatów oraz innych działów administracji w powszechnych jednostkach organizacyjnych prokuratury. Sąd uznał, że wniosek skarżącego spełniał dwa podstawowe elementy formalne pozwalające na jego rozpoznanie tj. wskazywał zakres żądanych informacji oraz sposób ich dostarczenia. Sąd oddalił skargę w pkt III wyroku w zakresie żądania wymierzenia organowi grzywny.

W dniu 19 listopada 2014 r., za pośrednictwem Prokuratury Rejonowej w M. P.S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na niewykonanie wyroku z 17 czerwca 2014 r., sygn. akt II SAB/Kr 119/14, domagając się wymierzenia organowi grzywny. Skarżący podniósł, że organ do chwili obecnej ani nie dokonał czynności ani nie wydal aktu, zamiast tego w piśmie z 22 września 2014 r. wezwał do uiszczenia opłaty w wysokości 1 zł od każdej strony kserokopii nieuwierzytelnionej bądź 6 zł od każdej strony uwierzytelnionej, uzależniając od tego udostępnienie informacji publicznej. W ocenie skarżącego żądanie opłaty nie ma podstawy prawnej, albowiem prokurator bezpodstawnie oparł się na rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z 2 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości opłaty za wydanie kserokopii dokumentów oraz uwierzytelnionych odpisów z akt sprawy (Dz. U. 2003 nr 107 poz. 1006), czyli na delegacji art. 156 § 6 ustawy z 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego. W związku z tym albo Prokurator z rozmysłem usiłuje zastosować rozporządzenie niemające zastosowania albo nie odróżnia trybu karnego od trybu administracyjnego przewidzianego dla postępowania o udostępnianie informacji publicznej.

W piśmie z 20 czerwca 2014 r. skarżący wezwał Prokuratora Rejonowego w M. do wykonania wyroku. Ponowił wezwanie w piśmie z 17 listopada 2014 r.

W odpowiedzi na skargę, Prokurator Rejonowy w M. wniósł o oddalenie skargi. Wyjaśnił, że w piśmie z 10 września 2014 r. wyraził zgodę na wydanie skarżącemu żądanych dokumentów, jednocześnie zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej wzywając go do uiszczenia stosownej opłaty od wydanych kserokopii. Organ podkreślił, że zastosował się do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 17 czerwca 2014 r. bowiem wbrew twierdzeniem skarżącego w piśmie z 10 września 2014 r. wyraził zgodę na udostępnienie żądanych informacji publicznych. Decyzja w tym zakresie została podjęta w przeciągu 2 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy, a więc czyni zadość przepisowi art. 35 k.p.k. i art. 288 § 2 p.p.s.a. W związku z powyższym Prokurator Rejonowy w M. nie pozostawał w jakiejkolwiek zwłoce w wykonaniu wyroku, tym samym przepis art. 154 p.p.s.a. nie ma zastosowania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Stosownie do art. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 , poz. 270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie p.p.s.a. sądy administracyjne powołane są do kontroli działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.

Skarga zasługuje na uwzględnienie .

Zgodnie z treścią art. 154 § 1 p.p.s.a. w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania oraz w razie bezczynności organu lub przewlekłego prowadzenia postępowania po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu lub czynności strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie, żądając wymierzenia temu organowi grzywny .

§ 2. Sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1, może ponadto orzec o istnieniu lub nieistnieniu uprawnienia lub obowiązku, jeżeli pozwala na to charakter sprawy oraz niebudzące uzasadnionych wątpliwości okoliczności jej stanu faktycznego i prawnego. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

§ 3. Wykonanie wyroku lub załatwienie sprawy po wniesieniu skargi, o której mowa w § 1, nie stanowi podstawy do umorzenia postępowania lub oddalenia skargi.

§ 4. Osobie, która poniosła szkodę wskutek niewykonania orzeczenia sądu, służy roszczenie o odszkodowanie na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym.

§ 5. Odszkodowanie, o którym mowa w § 4, przysługuje od organu, który nie wykonał orzeczenia sądu. Jeżeli organ w terminie trzech miesięcy od dnia złożenia wniosku o odszkodowanie nie wypłacił odszkodowania, uprawniony podmiot może wnieść powództwo do sądu powszechnego.

§ 6. Grzywnę, o której mowa w § 1, wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów.

Z niewykonaniem orzeczenia sądu w rozumieniu cyt. art. 154 p.p.s.a. mamy do czynienia wówczas, gdy właściwy organ po wydaniu przez sąd administracyjny prawomocnego wyroku, uwzględniającego na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lub 2, albo § 2 pkt 1-7, art. 146-148 lub 150 p.p.s.a., skargę na akt lub czynność w zakresie określonym w art. 3 § 2 pkt 1-7 i uchylającego lub stwierdzającego nieważność aktu lub czynności, nie wydał stosownego aktu lub nie dokonał stosownej czynności w powtórnym postępowaniu prowadzonym w wykonaniu wyroku sądu administracyjnego w terminach w prawie określonych.

Zasadniczą przesłanką do zastosowania cyt. przepisu art. 154 p.p.s.a. i wymierzenia organowi grzywny jest ustalenie, że do dnia wniesienia skargi w tym przedmiocie organ administracji nie wykonał wyroku sądu. Należy wskazać, że termin do załatwienia sprawy określa przepis art. 286 § 2 p.p.s.a., zgodnie z którym termin do załatwienia sprawy przez organ administracji określony w przepisach prawa lub wyznaczony przez sąd liczy się od dnia doręczenia akt organowi. Przepis ten znajduje zastosowanie także do skargi na bezczynność, ale w tym znaczeniu, że wyznaczony przez sąd termin do załatwienia sprawy liczy się od dnia zwrotu akt nadesłanych w związku ze skargą na bezczynność. Niewykonanie wyroku będzie miało miejsce gdy po zwrocie akt administracyjnych organowi przez sąd administracyjny, oceny prawne i wskazania sądu co do dalszego postępowania administracyjnego, wyrażone w prawomocnym wyroku sądu nie zostaną zrealizowane terminowo (por. wyrok NSA w 25 listopada 2011 r. sygn. akt II OSK 1975/11).

Odnosząc powyższe do okoliczności rozpatrywanej sprawy należy wskazać, że skarżący P.S. przed złożeniem przedmiotowej skargi pismem z 17 listopada 2014 r. wezwał Prokuratora Rejonowego w M. o wykonania wyroku WSA w Krakowie z 17 czerwca 2014 r. sygn. akt II SAB/Kr 119/14., w którym Sąd uznając, iż organ znajdował się w bezczynności zobowiązał Prokuratora Rejonowego w M. do dokonania czynności lub wydania aktu w sprawie z wniosku P.S. z 20 marca 2014 r. w terminie 14 dni.

W ww. piśmie z 17 listopada 2014 r. skarżący jednocześnie powiadomił organ, że zmienia nośnik, na którym ma być udzielona żądana przez niego informacja publiczna i w miejsce kserokopii wnosi o udzielenie informacji na "płycie kompaktowej CD", rezygnując z żądania udostępnienia informacji publicznej w formie kserokopii.

Jak wynika z przedłożonych akt administracyjnych sprawy żądana przez niego informacja publiczna została mu udzielona na płycie kompaktowej w dniu 24 listopada 2014 r. co potwierdza przedłożone w aktach administracyjnych pisemne pokwitowanie odbioru przesyłki, podpisane przez skarżącego.

W sprawie istotne jest, że zwrot akt administracyjnych sprawy zakończonej wydaniem wyroku WSA z 17 czerwca 2014 r., sygn. akt II SAB/Kr 119/14 do Prokuratury Rejonowej w M. miało miejsce w dniu 8 września 2014 r. Podkreślić trzeba, że w ww. wyroku WSA w Krakowie przesądzono, że wniosek skarżącego z 20 marca 2014 r. o udostępnienie wszystkich zarządzeń i instrukcji obowiązujących w Prokuraturze Rejonowej w M. na przestrzeni od 2013 r. stanowi wniosek o udostępnienie informacji publicznej, a wnioskowane dokumenty mają charakter informacji publicznej. A zatem, w takim zakresie w jakim będzie to zgodne z treścią art. 5 ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2014 r. , poz. 782), Prokurator powinien udzielić informacji publicznej albo wydać decyzję o jej odmowie w terminie 14 dni od daty zwrotu administracyjnych akt sprawy przez Sąd do organu. Oznacza to, że organ powinien najpóźniej do dnia 22 września 2014 r. wykonać wyrok tj. dokonać czynność lub wydać akt w sprawie.

Jak jednak wynika z przedłożonych akt administracyjnych sprawy Prokurator Rejonowy w M. w tym czasie nie udzielił informacji, ani nie wydał decyzji o odmowie jej wydania, nie poinformował, także, iż nie posiada informacji, o które zwrócił się skarżący we wniosku z 20 marca, 2014 r., natomiast skierował do skarżącego pismo z dnia 10 września 2014 r., w którym poinformował, że wyraża zgodę na udzielenie wnioskowanej informacji publicznej jednocześnie wzywając skarżącego do uiszczenia opłaty w wysokości 1 zł od każdej strony kserokopii nieuwierzytelnionej lub 6 zł od każdej strony kserokopii uwierzytelnionej.

A zatem do dnia złożenia skargi do WSA w Krakowie przez P.S. , co miało w dniu 19 listopada 2014 r. – Prokurator Rejonowy w M. nie wykonał wyroku WSA w Krakowie z dnia 17 czerwca 2014 r., sygn. akt II SAB/Kr 119/14 r., a bezczynność ta nie jest wynikiem okoliczności niezależnych od organu. Trzeba podkreślić, że wykonanie wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność po upływie terminu wyznaczonego przez sąd i po wniesieniu skargi – jak to miało w miejsce w rozpatrywanej sprawie – oznacza, po stronie organu miała miejsce bezczynność w wykonaniu wyroku, o jakiej stanowi przepis art. 154 p.p.s.a. Na marginesie należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 15 § 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej gdy podmiot zobowiązany do jej udostępnienia ma ponieść dodatkowe koszty związane ze wskazanym we wniosku sposobem udostępnienia, podmiot ten może pobrać od wnioskodawcy opłatę w wysokości odpowiadającej tym kosztom. Stosując powyższa normę należy jednak mieć na uwadze treść art. 15 § 2 ustawy zgodnie z którym podmiot, o którym mowa w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, powiadomi wnioskodawcę o wysokości opłaty. Udostępnienie informacji zgodnie z wnioskiem następuje po upływie 14 dni od dnia powiadomienia wnioskodawcy, chyba że wnioskodawca dokona w tym terminie zmiany wniosku w zakresie sposobu lub formy udostępnienia informacji albo wycofa wniosek. Jak zatem wynika z przytoczonego przepisu nawet jeśli organ ustali opłatę o jakiej mowa w art. 15 § 1 u.d.i.p. to nie może odmówić jej udzielenia z powodu braku uiszczenia opłaty (por. wyrok WSA w Szczecinie, sygn. akt II SA/Sz 338/13, Lex 132835). Ewentualna należność może być bowiem dochodzona w odrębnym postepowaniu

Orzekając o grzywnie Sąd uznał, że wymierzenie jej w wysokości 100 zł jest adekwatne do stopnia i okresu pozostawania organu w bezczynności w wykonaniu wyroku. Jednocześnie Sąd stwierdził, że bezczynność Prokuratury Rejonowej w M. nie miała charakteru rażącego naruszenia prawa uwzględniając, że w terminie 2 dni od zwrotu akt do organu skierowano pismo do skarżącego, jak również, że w dniu 19 listopada 2014 r. organ udzielił wnioskowanej informacji skarżącemu.

Orzeczono zatem na pod podstawie przepisu art. 154 § 1, 2 i 6 p.p.s.a. jak w punkcie I i II sentencji.

O kosztach postępowania (zwrot wpisu) orzeczono jak w pkt III sentencji podstawie art. 200 p.p.s.a.