Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Herman (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Barbara Orzepowska-Kyć, Sędzia WSA Marzanna Sałuda, Protokolant Specjalista Beata Kujawska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi R. K. na akt Dyrektora "A" w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postępowania konkursowego na stanowisko zastępcy Dyrektora Przychodni Specjalistycznej uchyla zaskarżony akt.

Pismem z dnia 29 października 2019 r., R.K. (dalej: wnioskodawca, skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na akt (rozstrzygnięcie) Dyrektora A w K. (dalej: Dyrektor A) z dnia [...] r., nr [...]w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postępowania konkursowego na stanowisko Zastępcy Dyrektora ds. [...] A w K..

Stan faktyczny i prawny sprawy przedstawia się następująco:

Dyrektor A w Katowicach w dniu 27 września 2019 r., na podstawie art. 49 ust. 1 pkt 4 i ust. 2 ustawy z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2190 z późn. zm., dalej: ustawa) w związku z § 4 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Zdrowia z 6 lutego 2012 r. w sprawie przeprowadzania konkursu na niektóre stanowiska kierownicze w podmiocie leczniczym niebędącym przedsiębiorcą (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 393, dalej: rozporządzenie), ogłosił konkurs na stanowisko Zastępcy Dyrektora ds. [...] A w K. W ogłoszeniu wskazano termin składania ofert do 11 października 2019 r.

Dyrektor A, powołał 12-osobową Komisję Konkursową, której zadaniem było przeprowadzenie konkursu na ww. stanowisko.

W postępowaniu konkursowym na stanowisko Zastępcy Dyrektora ds. [...] A w K. zgłosiło się trzech kandydatów, w tym skarżący, który złożył komplet wymaganej w ogłoszeniu dokumentacji. Oferta skarżącego została przyjęta i nie została odrzucona na żadnym etapie.

Pismami z 27 września 2019 r., Dyrektor A powiadomił wszystkich członków Komisji Konkursowej, że posiedzenie komisji, podczas którego odbędzie się rozpatrzenie kandydatur zgłoszonych do konkursu na ww. stanowisko odbędzie się 15 października 2019 r. o godzinie 10.00 w siedzibie Zespołu.

Przebieg posiedzenia Komisji Konkursowej przedstawia protokół, z którego wynika, że wszystkie trzy oferty zostały złożone w terminie oraz zawierały wszystkie wymagane dokumenty. Rozmowa została przeprowadzona z jednym kandydatem, który jako jedyny przybył na rozmowę. W głosowaniu wzięło udział 10 członków komisji, którzy oddali swoje głosy na tego kandydata. Pozostali kandydaci otrzymali zero głosów.

W dniu 16 października 2019 r. została opublikowana Informacja o Wyniku Konkursu na stanowisko Zastępcy Dyrektora ds [...] A w K. ze wskazaniem osoby wybranej w postępowaniu konkursowym.

W dniu 18 października 2019 r., skarżący złożył wniosek o stwierdzenie nieważności konkursu z powodu naruszenia § 8 pkt 7) rozporządzenia t.j. niepowiadomienia skarżącego jako kandydata o terminie posiedzenia komisji.

W dniu 25 października 2019 r. skarżący otrzymał pismo Dyrektora A z dnia 23 października 2019 r. o odmowie unieważnienia postępowania konkursowego na stanowisko Zastępcy Dyrektora ds. [...] A w K., ponieważ o terminie posiedzenia komisji skarżący został powiadomiony ustnie przez pracowników A i tym samym zarzut skarżacego jest nieuzasadniony. Dyrektor ponadto wskazał, że że forma powiadomienia jest dowolna.

Skarżący, pismem z dnia 28 października 2019 r. złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy i unieważnienie postępowania konkursowego, oświadczając, że gdyby został powiadomiony o posiedzeniu komisji, wówczas z pewnością stawiłby się na rozmowie kwalifikacyjnej.

Dyrektor A pismem z 31 października 2019 r. zarzucił skarżącemu wadliwą interpretację przepisów i nie zmienił zajętego uprzednio stanowiska w sprawie.

Pracownik A A.M. w dniu 7 listopada 2019r. złożyła pisemne oświadczenie, że skarżącego powiadomiła ustnie o terminie posiedzenia komisji w dniu 3 października 2019 r. podczas składania dokumentów. Oświadczyła przy tym, że do złożenia ww. oświadczenia nie została zmuszona, ani nie grożono jej zwolnieniem z pracy.

W tym stanie faktycznym, skarżący złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na odmowę stwierdzenia nieważności postępowania konkursowego na stanowisko Zastępcy Dyrektora A.

Wskazał, że na podstawie art. 50 § 1 p.p.s.a., zaskarżone rozstrzygnięcie dotyczy bezpośrednio interesu prawnego skarżącego, który jako kandydat na stanowisko kierownicze uczestniczył w postępowaniu konkursowym, jednak jego kandydatura nie została rozpatrzona. Skarżący ma więc interes prawny we wniesieniu skargi na rozstrzygnięcie Dyrektora A o odmowie uwzględnienia jego wniosku o stwierdzenie nieważności postępowania konkursowego.

Skarżący zarzucił naruszenie art. 49 ust. 8 ustawy o działalności leczniczej w zw. § 8 pkt 1 ppkt 7) oraz pkt 2. oraz pkt 3 oraz w zw. z § 13 rozporządzenia Ministra Zdrowia dnia 6 lutego 2012 r.

Skarżący podniósł, że Dyrektor A, pomimo zaistnienia wad nieważności postępowania konkursowego, o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 2 i pkt 7 rozporządzenia Ministra Zdrowia dnia 6 lutego 2012 r., nie uwzględnił wniosku skarżącego o stwierdzenie nieważności tego postępowania.

W uzasadnieniu skargi wskazał, że zaskarżone rozstrzygnięcie Dyrektora A w sprawie stwierdzenia nieważności postępowania konkursowego na stanowisko kierownicze w wojewódzkim podmiocie leczniczym niebędącym przedsiębiorcą zostało podjęta w sprawie z zakresu administracji publicznej (dotyczy bowiem zatrudniania i zwalniania personelu w drodze konkursu na podstawie art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej w związku z § 4 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 lutego 2012 r. w sprawie sposobu przeprowadzenia konkursu na niektóre stanowiska kierownicze w podmiocie leczniczym nie będącym przedsiębiorcą.

W ocenie skarżącego, Dyrektor A, w sposób istotny naruszył art. 49 ust. 8 ustawy o działalności leczniczej w zw. § 8 pkt 1 ppkt 7) oraz pkt 2. oraz pkt 3 oraz w zw. z § 13 rozporządzenia Ministra Zdrowia dnia 6 lutego 2012 r. Skarżony organ pomimo zaistnienia wad nieważności postępowania konkursowego, o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 2 i pkt 7 rozporządzenia Ministra Zdrowia dnia 6 lutego 2012 r., nie uwzględnił wniosku skarżącego o stwierdzenie nieważności tego postępowania

Skarżący wniósł o uchylenie tego aktu.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie.

Wskazał, że Zespół A nie jest organem administracji publicznej. Jest samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej, którego powołanie i sposób działania w pierwszej kolejności reguluje ustawa o działalności leczniczej. Organem założycielskim podmiotu jest Samorząd Województwa Śląskiego. A nie wykonuje żadnych czynności z zakresu administracji publicznej.

Wyjaśnił, że przedmiotowy konkurs na stanowisko Zastępcy Dyrektora ds. [...] został przeprowadzony na podstawie art. 49 ust. 2 ustawy o działalności leczniczej, który mówi, że konkurs na stanowisko kierownika ogłasza podmiot tworzący, a na pozostałe stanowiska - kierownik. Wynika z powyższego, że kierownik zakładu jest wyłącznie uprawniony do przeprowadzenia konkursu, a następnie zawarcia odpowiedniej umowy z kandydatem wybranym na dane stanowisko. Na żadnym etapie postępowania, inne podmioty nie mają ani kompetencji władczych, ani opiniodawczych.

Jednocześnie zgodnie z § 8 rozporządzenia stwierdza się nieważność przeprowadzonego postępowania w przypadku niepoinformowania kandydatów o terminie posiedzenia komisji konkursowej. Takiego stwierdzenia dokonuje podmiot organizujący konkurs, w przedmiotowym przypadku Dyrektor A w K. W ocenie Dyrektora odmowa dokonania unieważnienia konkursu na stanowisko Zastępcy Dyrektora ds. [...] nie ma charakteru decyzji administracyjnej i nie podlega kontroli sądowo- administracyjnej. Podmiotem organizującym konkurs nie jest podmiot administracji publicznej, co może mieć miejsce przy konkursie na stanowisko kierownika publicznego zakładu opieki zdrowotnej, gdzie organem założycielskim jest odpowiedni samorząd, nie zaś w przedmiotowym przypadku. Podejmowanym przez Dyrektora czynnościom nie można zatem przypisać cech czynności z zakresu administracji publicznej, dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. Takich uprawnień do działania w formie rozstrzygnięć (decyzji) nie można doszukać się wśród przepisów regulujących postępowanie konkursowe. Zatem skarga jest w ogóle niedopuszczalna.

Na wezwanie Sądu, Dyrektor A w zakreślonym terminie przedstawił akta postępowania konkursowego oraz statut A.

Skarżący złożył pismo procesowe z 3 lutego 2020 r, które do akt sprawy dołączono po ogłoszeniu wyroku.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. 2018, poz. 2107) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Oznacza to, że badaniu w postępowaniu sądowoadministracyjnym podlega prawidłowość zastosowania przepisów prawa w odniesieniu do istniejącego w sprawie stanu faktycznego oraz trafność wykładni tych przepisów. Uwzględnienie skargi następuje w przypadku naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub innego naruszenia przepisów postępowania, jeśli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - j.t. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, dalej powoływana jako p.p.s.a.).. Badając zgodność z prawem zaskarżonej decyzji sąd nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą, ale rozstrzyga w granicach danej sprawy, stosownie do art. 134 § 1 p.p.s.a. Sąd wydaje wyrok na podstawie akt sprawy (art. 133 § 1 p.p.s.a) i stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne do jej załatwienia (art. 135 p.p.s.a.).

Natomiast zgodnie z art. 3 § 2 p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:

1) decyzje administracyjne;

2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty, z wyłączeniem postanowień wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowień, przedmiotem których jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu;

4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 oraz z 2019 r. poz. 60, 730, 1133 i 2196), postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), postępowań, o których mowa w dziale V w rozdziale 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2019 r. poz. 768, 730, 1520, 1556 i 2200), oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw;

4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach; opinie zabezpieczające i odmowy wydania decyzji zabezpieczających;

5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;

6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;

7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;

8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1 - 4a.

Katalog spraw, w których orzekają sądy administracyjne kontrolując działania organów administracji publicznej lub ich bezczynność, rozszerzają ponadto – stosownie do treści art. 3 § 2 p.p.s.a. - przepisy ustaw szczególnych.

W rozpoznawanej sprawie przedmiotem wniesionej skargi jest rozstrzygnięcie Dyrektora A o odmowie stwierdzenia nieważności postępowania konkursowego na stanowisko Zastępcy Dyrektora ds. [...] A.

Skarżący przystąpił do konkursu na to stanowisko, ale go nie wygrał. Nie zgłosił się na posiedzenie Komisji Konkursowej, bowiem nie został powiadomiony o terminie tego posiedzenia. W aktach postępowania konkursowego brak dowodów powiadomienia kandydatów na ww. stanowisko o terminie posiedzenia komisji. Wskazanego braku nie eliminuje późniejsze oświadczenie pracownika A o ustnym powiadomieniu skarżącego o terminie posiedzenia komisji, które jak zaznaczono nie zostało złożone pod groźbą utraty pracy, ani w wyniku nakłaniania przez Dyrektora A.

Konkurs na stanowisko zakończony został w dniu 15 października 2019 r. a o jego wynikach skarżący dowiedział się 16 października 2019 r. W tym samym dniu skarżący zgodnie z § 8 pkt 2 rozporządzenia złożył wniosek o stwierdzenie nieważności postępowania konkursowego. Wniosek ten został rozstrzygnięty odmownie w dniu [...] r.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie wniosku o którym mowa w § 8 ust. 2 ww. rozporządzenia ma charakter rozstrzygnięcia ostatecznego i jako takie może podlegać zaskarżeniu do sądu administracyjnego. Dyrektor dysponuje środkami publicznymi i wykonuje w tym zakresie zadania z zakresu administracji publicznej na podstawie art. 49 ust. 1 pkt 2 ustawy i § 1 pkt 1 ppkt b) i § 2 i następne rozporządzenia. Realizuje przy tym statutowe zadania określone w uchwale Sejmiku Województwa Śląskiego z 21 września 2015 r.

Zgodnie z art. 53 § 2 zdanie pierwsze p.p.s.a., jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4, wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności.

W rozpoznawanej sprawie początkiem biegu terminu do wniesienia skargi jest data doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia Dyrektora A z dnia [...] r., co w tej sprawie nastąpiło w dniu 25 października 2019 r. Skarga została wniesiona w dniu 7 listopada 2019 r. (data prezentaty na skardze), a zatem termin do wniesienia skargi został dochowany. Przypomnieć należy, że przepis art. 50 § 4 p.p.s.a., zgodnie z którym wniesienie skargi do sądu winno poprzedzić wezwanie na piśmie właściwego organu do usunięcia naruszenia prawa, został uchylony z dniem 1 czerwca 2017 r. ustawą z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2017 r. poz. 935). Skoro w niniejszej sprawie zostały spełnione wymogi formalne warunkujące merytoryczne rozpoznanie sprawy, należało przejść do oceny legalności zaskarżonego aktu oraz oceny zarzutów skargi.

W myśl § 8 ust. 1 rozporządzenia, postępowanie konkursowe jest nieważne w przypadku:

1) niezachowania kolejności czynności, o których mowa w § 4 ust. 1;

2) niedokonania jednej lub więcej czynności określonych w § 4 ust. 1;

3) niespełnienia warunków określonych w § 9;

4) rozpatrzenia kandydatury osoby, która nie złożyła jednego lub więcej dokumentów, o których mowa w § 12;

5) ujawnienia, po zakończeniu postępowania konkursowego, że do składu komisji konkursowej powołane zostały osoby, o których mowa w § 5 ust. 1;

6) naruszenia tajności głosowania;

7) niepowiadomienia kandydata lub członka komisji konkursowej o terminie posiedzenia komisji.

Wszystkie czynności związane z organizacją, przeprowadzeniem konkursu oraz ewentualnym stwierdzeniem jego nieważności muszą być zaliczone do władczej sfery szeroko rozumianego "administrowania" przez podmioty, w których kompetencji leży dokonanie wymienionych czynności. Nie bez powodu postępowanie konkursowe przewidziano w odniesieniu do wyłonienia kandydatów na wskazane w ustawie stanowiska w podmiocie leczniczym niebędącym przedsiębiorcą. Chodziło o to, aby zwłaszcza w tego typu placówkach zagwarantować w interesie ogółu potencjalnych odbiorców usług świadczonych przez te placówki optymalne warunki obsadzenia najważniejszych stanowisk, a więc przez osoby dające najlepszą z możliwych rękojmię należytego wykonywania obowiązków, których wykonywanie zostanie im powierzone. Realizacji tego celu niewątpliwie służy obowiązkowe postępowanie konkursowe, które już z tego choćby powodu należy zatem zamieścić w ogólnym pojęciu sprawy administracyjnej. Należy przy tym podkreślić, że Dyrektor A dysponuje środkami publicznymi, a nie prywatnymi. Wskazać jednocześnie trzeba na jednolitą linię orzecznictwa sądów administracyjnych prezentujących pogląd opierający się na stwierdzeniu, że czynności podejmowane w toku konkursu, na podstawie i w granicach prawa, przez organ administracji publicznej (a zdaniem części judykatury – także przez powołaną przez ów organ komisję konkursową), mają charakter władczych czynności publicznoprawnych, których adresatem są uczestnicy konkursu realizujący swoje własne uprawnienia do udziału w konkursie.(por. m.in. postanowienie WSA w Opolu, sygn. II SA/Op 467/15). Przepisy rozporządzenia mają na celu zapewnienie przejrzystości procedury konkursowej, a ich adresatem jest w przypadku konkursu na stanowisko zastępcy kierownika, kierownik podmiotu leczniczego niebędącym przedsiębiorcą. Ogłoszenie konkursu i zgłoszenie w nim udziału przez określoną osobę nie jest źródłem powstania zobowiązaniowego stosunku prawnego pomiędzy uczestnikiem konkursu, a organem administracji publicznej lub komisją konkursową. Powstałe w związku z prowadzeniem konkursu stosunki prawne między uczestnikami konkursu, a organem administracji publicznej (i komisją konkursową), nie są oparte na równości (równorzędności) podmiotów. Sytuacja prawna uczestników konkursu jest kształtowana w drodze jednostronnych władczych rozstrzygnięć podejmowanych przez organ administracji publicznej (oraz, jak przyjmuje część judykatury, przez komisję konkursową); (por.: postanowienie NSA z 24 kwietnia 2012 r., I OSK 857/12, CBOSA; postanowienie SN z 13 stycznia 2000 r., III RN 123/99, OSNP 2000, nr 21, poz. 779; a także orzeczenia WSA: wyrok z 28 października 2008 r., II SAB/Ol 32/08; wyrok z 19 grudnia 2007 r., II SA/Ke 596/07; wyrok z 6 grudnia 2007 r., III SA/Lu 516/07; postanowienie z 8 stycznia 2009 r., II SA/Go 689/08 – dostępne: orzeczenia.nsa.gov.pl). Konieczność zaliczenia z podanych wyżej powodów do kręgu spraw administracyjnych czynności związanych z postępowaniem konkursowym organizowanym w celu wyłonienia kandydata na stanowiska wymienione w art. 49 ust. 1 ustawy, przesądza o dopuszczalności zaskarżenia do sądu administracyjnego na podstawie art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. rozstrzygnięcia o odmowie stwierdzenia nieważności konkursu na stanowisko Zastępcy Dyrektora ds. [...].

Podkreślić należy, że przepisy regulujące postępowanie konkursowe ze względu na konieczność zapewnienia legalności i transparentności konkursu mają charakter bezwzględnie obowiązujący, co oznacza, że organizator konkursu, którym jest podmiot tworzący, a w tym przypadku Dyrektor A nie może tych przepisów stosować w sposób dowolny, tak jak to miało miejsce w rozpoznawanej sprawie.

Skoro niepowiadomienie kandydata lub członka komisji o terminie posiedzenia komisji skutkuje nieważnością postępowania konkursowego, to nie ulega najmniejszej wątpliwości, że organ organizujący konkurs powinien zadbać o prawidłowe i rzetelne wypełnienie tego wymogu i dysponować, na wypadek wniosku o stwierdzenie nieważności postępowania konkursowego z tej przyczyny, pisemnym dowodem doręczenia powiadomienia, co w tej sprawie nie miało miejsca. Tego podstawowego braku nie usuwa późniejsze, złożone na użytek sprawy, oświadczenie pracownika o ustnym powiadomieniu skarżącego o terminie posiedzenia komisji, wobec konsekwentnego stanowiska skarżącego o braku takiego powiadomienia i w sytuacji, w której był on przecież zainteresowany udziałem w posiedzeniu komisji i wynikiem postępowania. Zatem w przedmiotowej sprawie Dyrektor A wykazał niefrasobliwość i brak dbałości o zapewnienie pełnej i weryfikowalnej dokumentacji postępowania konkursowego. Zarzut skarżącego podniesiony w skardze jest zatem w pełni uzasadniony.

Podsumowując, wobec uznania, że w rozpoznawanej sprawie Dyrektor A bezpodstawnie odmówił stwierdzenia nieważności postępowania konkursowego, chociaż zaistniały przesłanki nieważnościowe określone w § 8 ust. 1 pkt 7) rozporządzenia, rozstrzygniecie tego organu na podstawie art. 146 § 1 p.p.s.a należało uchylić. O kosztach postępowania Sąd nie orzekał, wobec braku złożonego w tym przedmiocie wniosku.

Dyrektor A ponownie rozpatrując wniosek skarżącego o stwierdzenie nieważności postępowania konkursowego – zgodnie z art. 153 p.p.s.a.– uwzględni wskazania i ocenę prawną zawartą w uzasadnieniu niniejszego wyroku.