Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Leszek Kobylski, Sędziowie Sędzia WSA Iwona Szymanowicz – Nowak, Sędzia WSA Marek Wroczyński (sprawozdawca), Protokolant specjalista Michał Syta, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2018 r. w Radomiu sprawy ze skargi K. D. i M. D. na decyzję M. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lipca 2018 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia obowiązku wykonania określonych robót budowlanych 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w R. z dnia [...] maja 2018 r. nr [...]; 2) zasądza od [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz skarżących K. D. i M. D. solidarnie kwotę [...] zł ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Zaskarżoną decyzją nr [...] z dnia [...] lipca 2018 roku [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowalnego (dalej jako [...]WINB lub organ odwoławczy) działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U z 2017 roku, poz. 1257 ze zm. dalej jako k.p.a.) oraz na podstawie art. 83 ust.2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane

(DZ.U z 2018 roku, poz. 1202, dalej jako ustawa prawo budowlane) po rozpatrzeniu odwołania Gminy J. od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego

w R. (dalej jako PINB) nr [...] z dnia [...] maja 2018 roku nakazującej Gminie J. oraz M. i K. D. usunięcie w terminie do [...] czerwca 2019 roku nieprawidłowości stwierdzonych w ekspertyzie technicznej konstrukcyjnej budynku usytuowanego przy ul. W. [...] w J. poprzez:

- podstemplowanie w trybie pilnym zdegradowanych fragmentów stropów drewnianych nad parterem;

- rozebranie przybudówki północno – zachodniej;

- dokonanie ,,zszycia’’ pękniętych fragmentów ścian i nadproży lub wprowadzenie nowych stalowych naproży zabezpieczających nadwątlone mury i otwory w nich istniejące;

- wprowadzenie w poziomie stropu nad parterem ściągów stalowych lub wieńców żelbetowych stanowiących zwieńczenie budynku;

- wykonanie schodów na poddasze zgodnie z obowiązującymi przepisami

i normatywami;

- wykonanie izolacji poziomej (np. metodą iniekcyjną) na poziomie posadzki parteru;

- wymianę stropów na niepalne – w przypadku wykorzystania poddasza do celów mieszkalnych;

- wykonanie termorenowacji obiektu;

- wykonanie nowych elewacji;

- wykonanie zabezpieczenia przeciwmgielnego w formie izolacji poziomej

i pionowej – utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Podstawą wydanego rozstrzygnięcia były następujące ustalenia faktyczne

i ocena prawna.

PINB w R. zawiadomił strony w dniu [...] czerwca 2017 roku o wszczęciu

z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie złego stanu technicznego budynku usytuowanego przy ul. W. [...] w J..

Gmina J. przedłożyła ekspertyzę techniczną sporządzoną przez biegłego K. G., z której wynika stan techniczny przedmiotowego obiektu. Przybudówka usytuowana od strony północno – zachodniej winna być rozebrana. Strop nad parterem jest zagrożony katastrofą budowlaną i winien być w trybie awaryjnym podparty. Występuje brak szczelności pokrycia dachu i logii, co powoduje zalewanie konstrukcji stropu wodami opadowymi. Ściany budynku są technicznie wyeksploatowane i nie zostały wyposażone w wieńce obwodowe oraz nie posiadają stosownej izolacji przeciwwilgociowej. Pomieszczenia parteru jak i podziemia wykazują zawilgocenia i zagrzybienia. Ściany poddasza nie posiadają odpowiedniej izolacyjności termicznej, co powoduje powstawanie tzw. ,,mostków termicznych‘’ i wykraplanie się pary wodnej zawartej w powietrzu na ścianach. Ściany podziemia nie posiadają izolacji pionowej i poziomej. W piwnicach zalega woda i ścieki, co stwarza zagrożenie bakteriologiczne oraz destrukcyjnie wpływa na stan techniczny murów. Stan techniczny kominów należy uznać za niezadowalający z racji widocznych zawilgoceń. Na ścianach zewnętrznych budynku na powierzchni tynków widoczne są zarysowania pokrywające się z zarysowaniami ścian. Obróbki blacharskie są obecnie wyeksploatowane.

Przedmiotowy budynek w obecnym stanie technicznym nie nadaje się do użytkowania i winien być z niego wyłączony. Ze względów ekonomicznych

i technicznych budynek powinien zostać rozebrany.

W przypadku podjęcia decyzji o przeprowadzeniu remontu należy podstemplować w trybie pilnym zdegradowane fragmenty stropów drewnianych nad parterem, dokonać rozbiórki przybudówki, dokonać ,,zszycia’’ pękniętych fragmentów ścian i nadproży lub wprowadzić nowe stalowe nadproża zabezpieczające nadwątlone mury i otwory w nich istniejące. Należy także wprowadzić w poziomie stropu nad parterem ściągi stalowe lub wieńce żelbetowe stanowiące zwieńczenie budynku, wykonać schody na poddasze zgodnie z obowiązującymi przepisami i normami, wykonać izolację poziomą posadzki parteru, wymienić strop na niepalny w przypadku wykorzystania poddasza do celów mieszkalnych, wykonać termorenowację obiektu

i nowe elewacje, wykonać zabezpieczenie przeciwwilgociowe w formie izolacji poziomej i pionowej.

Nadto organ wskazał, że w dniu [...] czerwca 2017 roku organ nadzoru budowlanego przeprowadził oględziny, które potwierdziły zły stan techniczny, o którym mowa w cytowanej opinii. Organ nadzoru budowlanego decyzją nr [...] z dnia [...] lipca 2017 roku nakazał opróżnienie budynku mieszkalno – usługowego z uwagi na zły stan techniczny oraz orzekł o zakazie jego użytkowania, a także wykonanie doraźnych zabezpieczeń i usuniecie zagrożenia ludzi do dnia [...] lipca 2017 roku.

Postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2018 roku PINB w R. odmówił zawieszenia postępowania w sprawie złego stanu technicznego budynku do czasu zajęcia stanowiska Wójta Gminy J. w sprawie odkupienia bądź odsprzedaży udziałów w działce przy ul. W. w J..

Decyzją nr [...] z dnia [...] maja 2018 roku nakazano Gminie J. oraz M. i K. D. usunięcie w terminie do 30 czerwca 2019 roku nieprawidłowości stwierdzonych w opinii technicznej dotyczącej przedmiotowego budynku.

Odwołanie od decyzji organu pierwszej instancji wniosła Gmina J..

Organ odwoławczy podnosił, że w myśl art. 61 ustawy prawo budowlane to właściciel lub zarządca obiektu budowlanego jest obowiązany utrzymać i użytkować obiekt zgodnie z przeznaczeniem i wymaganiami ochrony środowiska oraz utrzymywać go w należytym stanie technicznym i estetycznym nie dopuszczając do nadmiernego pogorszenia jego właściwości użytkowych i sprawności technicznej. Przeprowadzona ekspertyza i oględziny obiektu budowlanego położonego w J. przy ul. W. wskazują na jego zły stan techniczny, który uniemożliwia eksploatację tegoż obiektu.

Organ zwrócił uwagę, iż przepis art. 66 ust.1 ustawy prawo budowalne nakazuje w przypadku stwierdzenia, że obiekt budowalny lub jego część może zagrażać lub jest użytkowany w sposób zagrażający życiu lub zdrowiu ludzi, bezpieczeństwu mienia bądź środowiska, jest w nieodpowiednim stanie technicznym, bądź powoduje swym wyglądem oszpecenie otoczenia usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości, określając termin wykonania nałożonego obowiązku. Biegły przedstawił jaki zakres robót budowalnych winien być wykonany, aby przedmiotowy obiekt mógł być dalej eksploatowany.

Odnosząc się do zarzutu odwołania, iż organ winien orzec o nakazaniu rozbiórki obiektu, bądź zawieszeniu postępowania do czasu wydania zezwolenia Sądu na dokonanie czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu organ odwoławczy wskazywał, że rolą organów nadzoru budowalnego jest ochrona zdrowia i życia ludzkiego. Organ nie widział podstaw do zawieszenia przedmiotowego postępowania do czasu rozstrzygnięcia sprawy przed sądem powszechnym w sytuacji złego stanu technicznego obiektu budowlanego. Organ w takiej sytuacji nie może czekać na rozstrzygnięcie sporu prawnego w stosunku do nieruchomości zabudowanej budynkiem znajdującym się w złym stanie technicznym.

W ocenie organu dopóki decyzja o pozwoleniu na rozbiórkę nie zostanie wydana, a następnie wykonana nie można mówić o bezprzedmiotowości postępowania prowadzonego w trybie art. 66 ustawy prawo budowlane. Celem tego postępowania jest usunięcie zagrożeń związanych ze złym stanem technicznym obiektu budowlanego.

Organ odwoławczy podnosił, że nie może uchylić zaskarżonej decyzji i orzec

o nakazie rozbiórki spornego budynku w przypadku, gdy skarżący M. i K. D. nie wyrazili zgody na rozbiórkę obiektu budowalnego. Ponadto do nakazu rozbiórki obiektu budowlanego muszą być spełnione warunki związane ze stanem technicznym obiektu oraz ustalenie intencji właściciela obiektu w zakresie wykonania prac remontowych oraz obiektywnych możliwości wykonania takich prac. Jeśli wykonanie takich prac jest obiektywnie i technicznie możliwe wówczas należy wydać decyzję na podstawie art. 66 ustawy prawo budowlane, a w dalszej kolejności –

w sytuacji niewywiązywania się przez właściciela z nałożonego obowiązku wydać nakaz rozbiórki na podstawie art. 67 ustawy prawo budowlane. W ramach postępowania odwoławczego organ nie mógł orzec w innym zakresie niż organ powiatowy, gdyż spowodowałoby to naruszenie zasady dwuinstancyjności oraz biorąc pod uwagę stanowisko M. i K. D., którzy nie wyrazili zgody na rozbiórkę obiektu.

Skargę na decyzję organu odwoławczego wnieśli M. i K. D. zarzucając zaskarżonej decyzji:

- naruszenie art. 61 ust.1 k.p.a. w związku z art. 66 ust.1 ustawy prawo budowlane poprzez brak prawidłowego wszczęcia postępowania w sprawie usunięcia nieprawidłowości ponieważ w zawiadomieniu oznaczono je ogólnikowo jako postępowanie ,,w sprawie złego stanu technicznego‘’;

- naruszenie art. 107 § 1 pkt 4 w związku z art. 140 k.p.a. poprzez niepodanie podstawy prawnej decyzji, ponieważ w petitum decyzji wskazano jako materialnoprawny przepis art. 83 ust. 2 ustawy prawo budowlane, który nie daje podstaw do nakazania wykonania określonych robót budowlanych;

- naruszenie art. 7 i art. 77 k.p.a. i oparcie uzasadnienia faktycznego na podstawie dokumentu prywatnego sporządzonego na zlecenie jednego ze współwłaścicieli – opinii technicznej sprzed trzech lat bez jakiejkolwiek aktualizacji tego dokumentu w toku postępowania.

W związku z powyższym skarżący wnosili o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej jej decyzji PINB w R. z dnia [...] maja 2018 roku, nr [...].

W uzasadnieniu skargi podnosili, iż w przypadku wszczęcia postępowania administracyjnego z urzędu zakres postępowania określa organ. Oznaczenie zakresu winno odpowiadać normom prawa materialnego wyznaczając ramy postępowania,

w szczególności przedmiot postępowania dowodowego, czy właściwe przepisy dotyczące uzgodnień z innymi organami. W sprawie zakończonej zaskarżoną decyzją organ w zawiadomieniu określił przedmiot postępowania jako ,,sprawa złego stanu technicznego budynku zlokalizowanego w J. przy ul. W. [...]‘’. Organ wszczynając postępowanie nie określił jego podstaw materialonoprawnych.

Nie wskazano żadnego przepisu ustawy prawo budowalne w oparciu o który będzie prowadzone postępowanie wyjaśniające. Dopiero w decyzji organ nakazuje

i nakłada szereg obowiązków związanych z przedmiotowym budynkiem wskazując na przepis art. 66 ust.1 ustawy prawo budowalne. Jako strona dopiero po zakończeniu postępowania mogli się skarżący zapoznać z przepisem, który był podstawą wydanego orzeczenia. Taka informacja o podstawie prowadzonego postępowania winna być wskazana stronie już w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

W ocenie skarżących organ wydając zaskarżoną decyzją naruszył przepis art. 107 § 1 pkt 4 w związku z art. 140 k.p.a. ponieważ w decyzji organ winien wskazać przepis prawa materialnego, który stanowił podstawę nałożonych obowiązków. Wskazany przepis art. 83 ust. 2 ustawy prawo budowlane jest przepisem kompetencyjnym i stanowi o hierarchii organów administracji budowlanej. Takim zachowaniem zdaniem skarżących podważył prawidłowość swojego działania, gdyż prowadził postępowanie bez jasności dla stron co do jego możliwych skutków. Takim postępowaniem organ również naruszył zasadę określoną w art. 9 k.p.a. – informowania stron, która obliguje organ do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych oraz prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków.

Ostatnim zarzutem skargi był zarzut naruszenia przepisów art. 7 i art. 77 k.p.a. – co skutkowało naruszeniem zasady prawdy obiektywnej, do jakiej ustalenia powinien dążyć organ administracji publicznej. Organ ustalenia faktyczne w sprawie oparł na opinii technicznej biegłego K. G. sporządzonej na zlecenie Gminy J. w kwietniu 2015 roku. Zdaniem skarżących organ winien ustalać stan faktyczny na czas wydawania rozstrzygnięcia, a więc taka opinia winna być aktualizowana, bądź winna zostać wydana nowa. Fakt przeprowadzenia oględzin przedmiotowego obiektu

w dniu [...] czerwca 2017 roku, nie może zastąpić aktualnej oceny technicznej. Wobec braku aktualnej ekspertyzy należy przyjąć, że organ nie orzekał na podstawie aktualnego stanu faktycznego.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wnosił o jej oddalenie, podtrzymując dotychczas zaprezentowaną argumentację i nie zgodził się, iż doszło do naruszenia wskazanych w skardze przepisów.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), Sąd sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem (legalności). Ocenie Sądu podlega zatem zgodność aktów administracyjnych (w tym przypadku decyzji) zarówno z przepisami prawa materialnego, jak i procesowego. Kontrola sądów administracyjnych ogranicza się więc do zbadania, czy organy administracji w toku rozpoznawanej sprawy nie naruszyły prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na jej wynik. Ocena ta dokonywana jest według stanu prawnego i na podstawie akt sprawy istniejących w dniu wydania zaskarżonego aktu.

Zgodnie z art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 dalej jako p.p.s.a.), Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Nie może przy tym wydać orzeczenia na niekorzyść strony skarżącej, chyba, że dopatrzy się naruszenia prawa skutkującego stwierdzeniem nieważności zaskarżonego aktu lub czynności.

Sąd dokonując kontroli legalności zaskarżonej decyzji przeprowadza ocenę zgodności decyzji z prawem. W szczególności istotne jest ustalenie, czy w postępowaniu przed organami administracyjnymi zostały dostatecznie i w sposób prawidłowy wyjaśnione okoliczności faktyczne istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Ustalenie, iż okoliczności te nie zostały w sposób prawidłowy wyjaśnione uniemożliwia dokonanie oceny, czy zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem, w szczególności, czy nastąpiło naruszenie przepisów prawa materialnego mające wpływ na wynik sprawy (por. wyrok NSA z dnia 10 lutego 1981 roku, sygn. akt S.A. 910/80, ONSA 1981, nr 1, poz. 7).

W pierwszej kolejności w ocenie Sądu należy odnieść się do zarzutów naruszenia przepisów postępowania w zakresie prawidłowości przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego i prawidłowości poczynionych ustaleń faktycznych.

Dopiero na tle prawidłowych ustaleń faktycznych możemy przejść do prawidłowości oceny zastosowania i wykładni przepisów prawa materialnego.

Z zasady prawdy obiektywnej wynika obowiązek organu do wyczerpującego zbadania wszystkich okoliczności faktycznych związanych z określoną sprawą. Dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego urzeczywistnia się poprzez nałożenie na organ obowiązku wyczerpującego zebrania i zbadania całego materiału dowodowego, a następnie dokonanie oceny znaczenia i wartości tego materiału i oceny czy dana okoliczność została udowodniona (por. wyrok WSA w Bydgoszczy z 27 kwietnia 2016 roku, sygn. akt II SA/Bd 229/16).

Zdaniem Sądu organy nadzoru budowlanego dopuściły się naruszenia przepisów postępowania – art. 7, art. 75, art. 77 § 1, art. 80 k.p.a. które to naruszenie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Przy uwzględnieniu celu art. 66 ust.1 pkt 3 w związku

z art. 61 ustawy prawo budowlane, którym jest doprowadzenie do odpowiedniego stanu technicznego obiektu budowlanego, organy winny przed nałożeniem konkretnych obowiązków wyjaśnić wszelkie kwestie, aby mieć pewność, że ich wykonanie doprowadzi do skutecznego i trwałego rezultatu.

Należy zauważyć, iż współwłaściciele przedmiotowego budynku – skarżący oraz Gmina J. nie są zainteresowani remontem tego budynku, powołując się na stanowisko rzeczoznawcy, iż ze względów ekonomicznych, zdrowotnych i technicznych obiekt winien być rozebrany. Spór, który zawisł przed sądem powszechnym dotyczy zgody współwłaściciela na dokonanie czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu – zgody na rozebranie obiektu. Zasadniczo obie strony chciałyby rozebrać obiekt i nabyć udziały od drugiego współwłaściciela do przedmiotowej nieruchomości.

Należy zauważyć, iż organy nie dokonały ustaleń faktycznych co do zaistnienia

w sprawie przesłanek z art. 67 ust.1 ustawy prawo budowalne mimo, iż kwestia ta była podnoszona już w ekspertyzie z roku 2015. Należy wskazać, że niewątpliwie upływ trzech lat wpłynął na pogorszenie się stanu budynku w J.. Przepis art. 67 ust. 1 ustawy prawo budowlane stanowi, że jeżeli nieużytkowany lub niewykończony obiekt budowalny nie nadaje się do remontu, odbudowy lub wykończenia, właściwy organ wydaje decyzję nakazującą właścicielowi lub zarządcy rozbiórkę tego obiektu

i uporządkowanie terenu oraz określa terminy przystąpienia do robót i ich zakończenia. Przesłankami wydania decyzji o rozbiórce jest nieużytkowanie obiektu oraz nienadawanie się obiektu do remontu. Zwrot ,,nie nadaje się do remontu, odbudowy lub wykończenia‘’ o którym mowa w art. 67 ust.1 ustawy prawo budowalne odnosi się nie tylko do obiektywnej niemożności przeprowadzenia remontu ale również do braku zamiaru właściciela doprowadzenia obiektu do stanu zgodnego z prawem (por. wyrok NSA z dnia 8 kwietnia 2009 roku, sygn. akt II OSK 515/08, wyrok WSA w Warszawie

z dnia 11 stycznia 2012 roku, sygn. akt VII SA/Wa 1647/11)

W ocenie Sądu organ wadliwie poczynił ustalenia faktyczne uznając, iż stan techniczny obiektu budowalnego daje podstawy do nakazania na podstawie art. 66 ust. 1 ustawy prawo budowlane usunięcia nieprawidłowości stwierdzonych w ekspertyzie

z 2015 roku. Należy zgodzić się ze skarżącym, iż przedmiotowa ekspertyza określa stan techniczny na rok 2015 i w swoich konkluzjach nie jest jednoznaczna. Wskazuje na przesłanki i potrzebę rozebrania obiektu z uwagi na przesłanki techniczne, ekonomiczne i zdrowotne, a z drugiej strony stwierdza, iż istnieją podstawy do przeprowadzenia remontu. Przesłanki do wydania decyzji o rozebraniu obiektu występują wtedy gdy obiekt jest nieużytkowany oraz nienadający się do remontu. Tak więc należało jednoznacznie przesądzić, czy obiekt winien być rozebrany z uwagi na stan techniczny, czy też nadaje się do remontu. Należy faktycznie zauważyć, iż ekspertyza techniczna, która stanowiła podstawę do ustalenia stanu technicznego budynku była z roku 2015, a decyzja została wydana trzy lata później, w roku 2018. Fakt, iż w 2017 roku były oględziny obiektu nie pozwala uznać, iż w momencie wydawania decyzji organ dysponował jednoznacznym i aktualnym stanowiskiem

w zakresie stanu technicznego nieużytkowanego obiektu, położonego w J. przy ul. W..

W ocenie sądu materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie dawał podstawy do poczynienia ustaleń faktycznych na rozstrzygniecie sprawy w sposób zawarty

w zaskarżonej decyzji. Należy wskazać, że inne przesłanki muszą być spełnione aby zastosować przepis art. 66 ustawy prawo budowalne, a inne przesłanki aby zastosować przepis art. 67 ustawy prawo budowlane.

Przepisy prawne nie pozostawiają organom nadzoru budowlanego prawa wyboru pomiędzy nakazaniem wykonania czynności zmierzających do utrzymania obiektu, a nakazaniem rozbiórki obiektu. Dla każdego z tych stanów przepisy prawa budowlanego przewidują inne przesłanki, które każdorazowo winny być szczegółowo ustalone. Szczegółowe przepisy w zakresie sposobu przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w przedmiocie podstaw wydania decyzji na podstawie art. 67 ustawy prawo budowlane zawarte są w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 30 sierpnia 2004 roku w sprawie warunków i trybu postępowania w sprawie rozbiórek nieużytkowanych lub niewykończonych obiektów budowalnych (DZ.U z 2004 roku, nr 198, poz. 2043, dalej jako rozporządzenie).

W związku z powyższym sąd uznał, ze zarzuty skargi dotyczące nieprawidłowo ustalonego stanu faktycznego w zakresie stanu technicznego przedmiotowego obiektu są zasadne, a w konsekwencji doszło do błędnego, a przynajmniej przedwczesnego zastosowania art. 66 ustawy prawo budowlane i zasługują one na uwzględnienie.

Ponownie rozpoznając sprawę organ zobowiązany będzie do prawidłowego ustalenia stanu technicznego przedmiotowego budynku, biorąc pod uwagę § 2 i 3 rozporządzenia i przesądzenia czy obiekt nadaje się do remontu lub odbudowy, w tym jakie są plany współwłaścicieli w tym zakresie.

Jeżeli w wyniku oględzin powstaną uzasadnione wątpliwości trzeba będzie zlecić przeprowadzenie aktualnej ekspertyzy technicznej.

Mając powyższe na uwadze sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c) p.p.s.a. orzekł jak na wstępie. O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a.