drukuj    zapisz    Powrót do listy

6116 Podatek od czynności cywilnoprawnych, opłata skarbowa oraz inne podatki i opłaty, Podatkowe postępowanie, Dyrektor Izby Skarbowej, Oddalono skargę, I SA/Bk 508/09 - Wyrok WSA w Białymstoku z 2010-02-11, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I SA/Bk 508/09 - Wyrok WSA w Białymstoku

Data orzeczenia
2010-02-11 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2009-11-05
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku
Sędziowie
Mieczysław Markowski /przewodniczący/
Piotr Pietrasz
Wojciech Stachurski /sprawozdawca/
Symbol z opisem
6116 Podatek od czynności cywilnoprawnych, opłata skarbowa oraz inne podatki i opłaty
Hasła tematyczne
Podatkowe postępowanie
Skarżony organ
Dyrektor Izby Skarbowej
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 1964 nr 43 poz 296 art. 365 par. 1
Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Mieczysław Markowski, Sędziowie sędzia WSA Piotr Pietrasz, sędzia WSA Wojciech Stachurski (spr.), Protokolant Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 11 lutego 2010 r. sprawy ze skargi E. F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] sierpnia 2009 r. nr [...], Dyrektor Izby Skarbowej w B. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z [...] marca 2009 r. nr [...], w której stwierdzono na wniosek Pana E. F. (dalej zwany również jako "Skarżący") nadpłatę w podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości

10.000 zł.

Z akt sprawy wynika, że [...] stycznia 2007 r. Skarżący złożył w Urzędzie Skarbowym w S. deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych (druk PCC - 1), w której ujęto umowę pożyczki w wysokości 500.000 zł i obliczono należny z tego tytułu podatek w kwocie 10.000 zł. Do deklaracji dołączono umowę pożyczki z [...] grudnia 2004 r. zawartą w S. pomiędzy Skarżącym (pożyczkodawcą), a T. G., W. G. i Z. G. (pożyczkobiorcami). Następnie jednak Skarżący w piśmie z [...] grudnia 2008 r. zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych, wskazując, że jego powództwo o zwrot przedmiotowej pożyczki zostało oddalone prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w B. z [...] lipca 2008 r. sygn. akt [...].

Organy obu instancji uznały, że prawomocny wyrok Sądu Apelacyjnego

w B. jest dowodem na to, że przedmiotowa umowa pożyczki nie została zawarta. W wyroku tym Sąd Apelacyjny w B. zmienił wyrok Sądu Okręgowego w S. z [...] stycznia 2008 r. sygn. akt [...] i oddalił powództwo E. F. przeciwko T. G., Z. G. i W. G. Sąd Apelacyjny uznał umowę pożyczki z [...] grudnia 2004 r. za niewiarygodną. W jego ocenie nie miało miejsca złożenie przez osoby wymienione w umowie jako pożyczkobiorcy oświadczeń woli oraz przekazanie pomiędzy stronami środków pieniężnych w wysokości 500.000 zł.

W uzasadnieniu swojej decyzji Dyrektor Izby Skarbowej w B. podniósł, że z przedstawionych przez stronę dokumentów nie wynika, aby istniały inne prawomocne wyroki sądowe, w których odmiennie rozstrzygnięto kwestię istnienia umowy pożyczki. Takim rozstrzygnięciem nie jest wyrok Sądu Okręgowego w S. I Wydział Cywilny z [...] grudnia 2007 r. sygn. akt [...] w sprawie o zmianę orzeczenia alimentacyjnego. Wyrok ten nie ma związku z rozpatrywaną sprawą, a Sąd oddalając apelację Pana E. F., jedynie przywołał w uzasadnieniu wyroku oświadczenie złożone podczas rozprawy apelacyjnej, iż [...] grudnia 2004 r. Skarżący pożyczył kwotę 500.000 zł.

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w B., organ pierwszej instancji zasadnie więc odmówił przeprowadzenia dowodów wskazanych przez Skarżącego w piśmie z [...] stycznia 2009 r., ponieważ okoliczności mające znaczenie dla sprawy zostały potwierdzone innym dowodem. Dodał, że dowody złożone przez Skarżącego

na etapie postępowania odwoławczego również nie mają wpływu na rozstrzygnięcie sprawy, ponieważ stan faktyczny został ustalony w sposób wystarczający

na podjęcie rozstrzygnięcia na podstawie prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego

w B. W ocenie organu odwoławczego, w związku z tym wyrokiem, nie jest konieczne przeprowadzenie dodatkowego postępowania dowodowego. Nie ma również uzasadnienia włączenie do akt niniejszej sprawy dokumentów z innych postępowań, a także przesłuchanie Skarżącego w charakterze świadka, czy też przeprowadzenie przez organ podatkowy dowodów wskazanych w piśmie z [...] października 2008 r., skierowanym do Sądu Rejonowego w S. w sprawie [...]. Zdaniem organu odwoławczego, w tej sprawie nie zachodziła również konieczność skorzystania z przepisów art. 199a § 3 ustawy z 29 sierpnia 2997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - w dalszej części uzasadnienia powoływanej w skrócie: "o.p." Nie ma bowiem wątpliwości co do istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, z którym związane są skutki podatkowe.

Nie godząc się z decyzją Dyrektora Izby Skarbowej, Skarżący wywiódł

do tut. Sądu skargę, wnosząc o uchylenie decyzji organów obu instancji

lub ich zmianę. Skarżonemu rozstrzygnięciu zarzucił błędną interpretację

i niewłaściwe zastosowanie art. 10 ust. 1 ustawy z 9 września 2000 r. o podatku

od czynności cywilnoprawnych, ponieważ prawidłowo i w zgodzie z obowiązującymi przepisami określił podstawę opodatkowania, stawkę podatku, a należny podatek wyliczył i zapłacił w prawidłowej wysokości. Ponadto, zdaniem Skarżącego zaskarżona decyzja narusza: art. 199a o.p. - poprzez rozstrzygnięcie przez organ administracyjny o treści czynności prawnej w sposób sprzeczny z zamiarem i celem stron umowy czynności; art. 180 § 1 i art. 187 o.p. - poprzez niedopuszczenie wszystkich dowodów do wyjaśnienia sprawy i nie zebranie wszystkich dowodów

i rozpatrzenie ich w sposób dowolny; art. 199 o.p. - poprzez odmowę przesłuchania strony, po wyrażeniu przez nią zgody; art. 188 o.p. - poprzez nie przeprowadzenie wniosków dowodowych; a także art. 120 o.p., art. 121 o.p. i art. 124 o.p.

W uzasadnieniu skargi Skarżący wskazał, że w okresie od [...] stycznia 2009 r. do [...] sierpnia 2009 r. przedłożył obydwu organom podatkowym liczne dowody

i wnioski dowodowe dotyczące przedmiotowego postępowania. Po ich otrzymaniu organy stwierdziły, że jedynym dowodem mającym znaczenie dla sprawy jest wyrok Sądu Apelacyjnego w B. z [...] lipca 2008 r.

Skarżący podniósł, że wśród wskazanych przez niego naruszeń przepisów postępowania najistotniejsze znaczenie ma uchybienie przepisom art. 199a § 1 o.p. Jego zdaniem organ podatkowy nie może kwestionować ważności lub skuteczności czynności prawnej jedynie na podstawie norm cywilnych, uprawnienie takie posiada sąd powszechny. Brak jest podstaw do zakwestionowania przez organy skarbowe skuteczności umowy na gruncie prawa podatkowego. W ocenie Skarżącego

w niniejszej sprawie istniały wątpliwości, co do rzeczywistego charakteru czynności prawnej, a w takiej sytuacji organ podatkowy powinien zwrócić się o ich wyjaśnienie do sądu powszechnego.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w B. wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje.

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Pierwsze, co w tej sprawie nasuwa się na myśl, to pytanie: czego

tak naprawdę Skarżący oczekiwał od organów podatkowych składając wniosek

o stwierdzenie nadpłaty? Wszak jego żądanie zostało w całości uwzględnione,

a mimo to nie zgadza się z decyzjami organów podatkowych, stawiając im zarzut braku należytego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, co ma dotyczyć ustalenia czy przedmiotowa umowa pożyczki została w rzeczywistości zawarta,

czy też nie.

Istotnie, biorąc pod uwagę przedmiot tego postępowania, kwestia istnienia

lub nieistnienia przedmiotowej umowy pożyczki była kluczowym zagadnieniem

w tej sprawie. Skarżący nie zauważa jednak, że została ona już prawomocnie rozstrzygnięta w postępowaniu przeprowadzonym przed sądami powszechnymi. Prawomocnym wyrokiem z [...] lipca 2008 r. [...], Sąd Apelacyjny w B. oddalił powództwo Pana E. F. przeciwko T. G., Z. G. i W. G. o zwrot tej pożyczki. Z przywołanego wyroku wynika, że w rzeczywistości nie doszło do zawarcia przedmiotowej umowy pożyczki. Sąd Apelacyjny uznał, że roszczenie powoda w tym zakresie nie było zasadne. Jako pozbawione mocy dowodowej Sąd uznał twierdzenia Pana E. F., dotyczące przekazania pozwanemu T. G. kwoty pożyczki.

Trzeba przy tym podkreślić, że powyższy, prawomocny wyrok Sądu Apelacyjnego w B. wiąże nie tylko strony i Sąd, który go wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby - art. 365 § 1 ustawy z 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.). Z tego wynika, że organy podatkowe, rozpatrując w tej sprawie wniosek Skarżącego o stwierdzenie nadpłaty, nie mogły dokonać odmiennej oceny prawnej i odmiennych ustaleń faktycznych, niż zwarte w przedmiotowym wyroku.

Tymczasem składane w tym postępowaniu przez Skarżącego wnioski dowodowe w istocie miały na celu wykazanie, że umowa pożyczki istniała i wiązała strony. W ocenie Sądu, tą drogą Skarżący chciał w rzeczywistości podważyć niekorzystny dla niego wyrok Sądu Apelacyjnego. Jednak dokonywanie przez organy podatkowe ustaleń wbrew temu wyrokowi sprzeciwiłoby się treści art. 365 § 1 Kodeks postępowania cywilnego i stanowiłoby niedopuszczalną ingerencję w prawomocnie ustalony stan prawny.

Bezzasadne są więc wszystkie zarzuty skargi dotyczące braku należytego wyjaśnienia stanu faktycznego tej sprawy. Stan faktyczny został tu ustalony

na podstawie prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego w B. To na jego podstawie organy podatkowe stwierdziły, że przedmiotowa umowa pożyczki w istocie nie miała miejsca, co powoduje, że kwota podatku od czynności cywilnoprawnych, jaką uiścił Skarżący [...] stycznia 2007 r., jest nienależna. W związku z brakiem przedmiotu opodatkowania, nie powstał więc obowiązek podatkowy w tym podatku, co dało to organom podatkowym podstawę do stwierdzenia nadpłaty.

W związku z powyższym Sąd stwierdza, że w rozpatrywanej sprawie postępowanie podatkowe zostało przeprowadzone prawidłowo. Nie doszło w tej sprawie do naruszenia wskazanych w skardze przepisów prawa procesowego. Organy nie mogły również naruszyć art. 10 ust. 1 ustawy z 9 września 2000 r.

o podatku od czynności cywilnoprawnych, albowiem przepis ten nie miał zastosowania w sprawie.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153,

poz. 1270 ze zm.) orzekł, jak w sentencji wyroku.



Powered by SoftProdukt