Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

W przypadku kolizji dwóch zarejestrowanych znaków towarowych słownych, z których jeden jest znakiem jedno - a drugi znakiem wielowyrazowym, nie może być podstawą żądania stwierdzenia nieważności prawa ochronnego z rejestracji znaku z gorszym pierwszeństwem wyłącznie podobieństwo znaczeniowe jednego słowa składającego się na znak wielowyrazowy, jeżeli pozostałe wyrazy użyte w tym znaku nadają mu wystarczającą zdolność odróżniającą w zwykłych warunkach obrotu handlowego.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Drachal, Sędziowie NSA Tadeusz Cysek, Jan Grabowski (spr.), Protokolant Anna Wróblewska, po rozpoznaniu w dniu 13 września 2006 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej K. z siedzibą w L., H. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 grudnia 2005 r. sygn. akt VI SA/Wa 587/05 w sprawie ze skargi K. z siedzibą w L., H. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 grudnia 2004 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy oddala skargę kasacyjną

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 20 grudnia 2005 r., sygn. akt VI SA/Wa 587/05 oddalił skargę K. z L. w H. (zwanej dalej skarżącą) na decyzję Urzędu Patentowego RP z dnia 14 grudnia 2004 r., Nr [...] wydaną na podstawie art. 164 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r., nr 119, poz. 1117 oraz z 2004 r., nr 33, poz. 286, zwanej dalej p.w.p.) w zw. z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych ( Dz. U. Nr 5, poz. 17 ze zm., zwanej dalej u.z.t.) oraz w zw. z art. 315 ust. 3 p.w.p., oddalającą wniosek K. z L. w H. przeciwko M. z K. w N. o unieważnienie prawa z rejestracji międzynarodowej znaku towarowego EXTASE EXOTIC NATURE nr IR- 671 573.

Sąd I instancji podzielił ustalenia i stanowisko Urzędu Patentowego, który stwierdził, że w dniu 23 grudnia 2002 r. skarżąca wystąpiła do Urzędu Patentowego na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t. w związku z art. 315 ust. 3 p.w.p. z wnioskiem o unieważnienie prawa z międzynarodowej rejestracji na znak towarowy EXTASE EXOTIC NATURE nr IR-671 573, przeznaczonego do oznaczania towarów w klasie 3, a mianowicie artykułów perfumeryjnych, olejków eterycznych, kosmetyków, płynów do układania włosów, środków do czyszczenia zębów, mydeł, do którego uprawnionym jest M. z K. w N.

Urząd Patentowy w uzasadnieniu decyzji przedstawił stanowisko skarżącej, która podniosła we wniosku, że jest uprawniona z rejestracji znaku towarowego słownego EXTAZA R-57075 z pierwszeństwem od dnia 6 lutego 1979 r. Znak ten jest przeznaczony do oznaczania towarów w klasie 3 (środki do prania i bielenia, środki do czyszczenia, polerowania, usuwania tłuszczu i ścierniwo, mydła, perfumeria, olejki eteryczne, kosmetyki, środki do mycia włosów, środki do mycia zębów). Zdaniem skarżącej, jej prawo wyłączne do znaku EXTAZA R-57075 jest naruszane ze względu na podobieństwo między znakami bowiem słowo EXTAZA jest polskim tłumaczeniem angielskiego słowa EXTASE, co wskazuje na podobieństwo fonetyczne i graficzne obu słów użytych w znakach, w szczególności polegające na tej samej liczbie użytych liter w słowach oraz identycznym trzonie wyrazów "EXTA-", a jedyną różnicą są ostatnie sylaby "-SE" i "-ZA", które w warstwie fonetycznej brzmią podobnie. Skarżąca stwierdziła, że sporny znak składa się jeszcze z dwóch elementów: EXOTIC i NATURE, ale jej zdaniem, w odniesieniu do towarów - kosmetyków, dla których zostały przeznaczone, słowa te mają charakter opisowy. EXOTIC można odczytać jako egzotyczny (zapach, aromat) a NATURE będzie sugerowało jego naturalne (ekologiczne) pochodzenie, a tego typu oznaczenia o charakterze jedynie informacyjnym współwystępują w wielu znakach towarowych zarejestrowanych i dopuszczonych do używania w obrocie gospodarczym w Polsce i powołała przykłady praw wyłącznych udzielonych przez Urząd Patentowy na oznaczenia zawierające wymienione słowa. Ryzyko wprowadzenia w błąd będzie polegało na mylnym przekonaniu, że skarżąca oznacza produkty o nowych właściwościach i cechach znakiem, będącym wersją - odmianą znaku zarejestrowanego. We wniosku skarżąca poinformowała również o odmowie rozszerzenia na terytorium Polski rejestracji znaku EXTASE o nr 2R-278 352, do którego uprawnionym jest firma M., której podstawą było stwierdzone podobieństwo w rozumieniu art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t. do znaku towarowego EXTAZA R-57075. Ponadto podkreśliła, że firma M. złożyła wniosek o wydanie decyzji o wygaśnięciu prawa z rejestracji znaku towarowego EXTAZA R-57075 świadczący o przyznaniu, że oznaczenia EXTASE i EXTAZA są do siebie podobne oraz że postępowanie to zakończyło się (dnia 23 października 2003 r.), decyzją oddalającą wniosek.

W uzasadnieniu decyzji oddalającej wniosek skarżącej Urząd Patentowy RP porównał sporne znaki w warstwie fonetycznej, znaczeniowej oraz wizualnej. Podkreślił, że słowa użyte w tych znakach pochodzą z języka greckiego lub łacińskiego i posiadają swoje odpowiedniki w innych językach, także w języku polskim (np. w formie rzeczownikowej - ekstaza, egzotyka, natura). Słowo EXTAZA można odczytać jako ekstazę, natomiast słowa użyte w znaku EXTASE EXOTIC NATURE mogą oznaczać ekstaza egzotyczna natura - przyroda tworząc tym samym semantyczną całość, tym samym odróżniając ten znak od znaku wnioskodawcy. Oceniając warstwę wizualną Urząd Patentowy stwierdził, że znak do którego jest uprawniony wnioskodawca jest znakiem jednoelementowym, natomiast znak sporny składa się z trzech słów, co wizualnie jest do odróżnienia. Ponadto, każde z użytych w spornym znaku słów pełni swoją określoną funkcję, a słowom EXOTIC i NATURE nie można zarzucić braku dostatecznych znamion odróżniających, dla towarów dla których przeznaczono ten znak i nie świadczy o tym ilość udzielonych praw wyłącznych, w których słowa te są elementem znaku towarowego. Urząd Patentowy stwierdził, że w postępowaniu prowadzonym w trybie spornym (...) stronami były te same podmioty, natomiast przedmiotem tego postępowania nie były te same znaki oraz że postępowanie związane z udzieleniem prawa wyłącznego, czy też postępowanie prowadzone w trybie spornym jest uzależnione od występowania konkretnych okoliczności w konkretnej sprawie.

Reasumując, Urząd Patentowy uznał, że wnioskodawca wykazał interes prawny w żądaniu nienaruszania jego prawa wyłącznego do używania znaku EXTAZA R-57075, natomiast nie wykazał, aby rejestracja znaku EXTASE EXOTIC NATURE IR-671 573, naruszała jego prawa ze względu na mylące podobieństwo do znaku, do którego jest uprawniony.

W skardze na powyższą decyzję do WSA w Warszawie skarżąca wniosła o jej uchylenie zarzucając naruszenie art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t. oraz art. 7, art. 77, art. 80 i art. 107 § 3 k.p.a. W uzasadnieniu skargi podniosła między innymi, że prezentowana w toku postępowania spornego analiza podobieństwa znaków jednoznacznie wskazała, że brak wzięcia pod uwagę zwykłych warunków obrotu jest okolicznością mającą istotny wpływ na właściwe zastosowanie art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t. Ponadto, uznanie przez Urząd Patentowy za okoliczność bezsporną faktu jednorodzajowości towarów powinno determinować ostrzejsze kryteria analizy obu znaków towarowych w zakresie ich podobieństwa. Skarżąca zarzuciła, że jedynym wyróżniającym elementem spornego znaku jest oznaczenie EXTASE, zaś Urząd Patentowy nie podzielił jej poglądu i przeprowadził badanie tego znaku w pełnym zakresie. Konsekwencją uwzględnienia zasady, iż porównanie i ocena dotyczy całego znaku powinno być - zdaniem skarżącej - prawidłowe zanalizowanie zdolności odróżniającej wszystkich elementów znaku, a nie bezwarunkowe przyjęcie, że oznaczenia informacyjne mają wpływ na odmienny charakter znaku. Nieprawidłowe jest skoncentrowanie analizy Urzędu Patentowego na całości oznaczenia i na tej podstawie wysnuwanie wniosku co do zdolności odróżniającej wszystkich elementów spornego znaku oraz jego odmienności pod względem wizualnym, fonetycznym i znaczeniowym ponieważ taka metoda stoi w sprzeczności z koniecznością prawidłowego zdefiniowania, jakie elementy mają w znaku charakter odróżniający, a jakie pełnią rolę informacyjną. W ocenie skarżącej, z uwagi na wysoki stopień podobieństwa oznaczeń EXTAZA i EXTASE przeciętni odbiorcy uznają, że kosmetyki oraz inne produkty drogeryjne nimi oznaczone pochodzą z tego samego przedsiębiorstwa. Użycie słów EXOTIC NATURE wraz z oznaczeniem EXTASE powodować będzie wśród klientów mylne przekonanie, iż skarżąca oferuje im produkt o nowych cechach zapachowych (EXOTIC) i właściwościach (NATURE), będący nową wersją wcześniejszych kosmetyków.

W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy RP podtrzymał swoje stanowisko w sprawie i stwierdził, że słowom EXOTIC NATURE nie można odmówić zdolności odróżniającej nie tylko ze względu na wcześniejsze rejestracje z użyciem tych słów, ale przede wszystkim dlatego, że w odniesieniu do towarów, dla których zostały przeznaczone (najogólniej kosmetyki) nie mają charakteru opisowego. Wszystkie słowa użyte w spornym znaku EXTASE EXOTIC NATURE są zrozumiałe dla przeciętnego odbiory, a ponadto tworzą semantyczną całość również prawidłowo odczytywalną. Urząd Patentowy podkreślił, że w zaskarżonej decyzji znalazło się również uzasadnienie obejmujące wykazanie różnic w warstwie fonetycznej i wizualnej, które skarżący pomija, podnosząc jedynie podobieństwo poszczególnych - wybranych elementów znaków, pozostałym nadając jedynie walor dodatkowych o charakterze informacyjnym. Zdaniem Urzędu Patentowego warstwa znaczeniowa, fonetyczna jak również graficzna przedmiotowego znaku EXTASE EXOTIC NATURE jest odmienna od znaku przeciwstawionego EXTAZA w takim stopniu, który nie powoduje możliwości wprowadzenia w błąd potencjalnych nabywców.

WSA w Warszawie oddalając skargę na powyższą decyzję podzielił stanowisko Urzędu Patentowego RP stwierdzając, że wnioskodawca - strona skarżąca miała uzasadniony interes prawny w dążeniu do unieważnienia prawa z rejestracji znaku EXTASE EXOTIC NATURE. Odnosząc się do kwestii podobieństwa spornych znaków towarowych Sąd I instancji podkreślił, że niedopuszczalna jest rejestracja znaków towarowych, gdyby w jej wyniku powstało prawo, którego zakres pokrywałby się chociaż częściowo z zakresem prawa z rejestracji z wcześniejszym pierwszeństwem. O tym czy znaki towarowe są podobne, rozstrzyga się na podstawie kryterium niebezpieczeństwa wprowadzania w błąd odbiorców co do pochodzenia towarów. Sąd I instancji powołując się na poglądy wyrażone w doktrynie stwierdził, że niebezpieczeństwo wprowadzenia w błąd odbiorców co do pochodzenia towarów jest wypadkową podobieństwa towarów i oznaczeń.

Sąd I instancji podzielił stanowisko Urzędu Patentowego, że podobieństwo towarów sklasyfikowanych w klasie 3 nie przesądza o podobieństwie samych oznaczeń, stanowiąc jedynie jeden z elementów analizy i oceny podobieństwa oraz że dokonując oceny oznaczeń EXTASE EXOTIC NATURE i znaku EXTAZA należy porównać je w warstwie fonetycznej, znaczeniowej oraz wizualnej i dokonać oceny całego znaku będącego przedmiotem ochrony.

Odnosząc się do wywodów strony skarżącej zmierzających do wykazania, iż przy porównaniu znaków EXTASE EXOTIC NATURE i EXTAZA należy oceniać w spornym znaku jedynie słowo EXTASE, które jest jedynym elementem wyróżniającym powyższego znaku, a pozostałe słowa EXOTIC oraz NATURE mają jedynie charakter oznaczenia informacyjnego, Sąd I instancji stwierdził, że sporny znak składa się z trzech wyrazów, co w sposób oczywisty odróżnia go od znaku strony skarżącej, który zawiera tylko jeden wyraz. W ocenie Sądu dwa pozostałe człony znaku, to jest EXOTIC NATURE są wystarczająco znaczące, aby nadać przedmiotowemu znakowi, jako całości, cechy odróżniające w stosunku do przeciwstawionego znaku. Elementy te należy uznać za wyróżniające, gdyż nadają one zgłoszonemu znakowi odrębność fonetyczną, wizualną i znaczeniową, co w sposób prawidłowy wykazał Urząd Patentowy RP w zaskarżonej decyzji. Znaki te mają zupełnie inną fonetykę, słowa użyte w tych znakach należą do słów zrozumiałych, prawidłowo odczytywanych pod względem ich znaczenia przez przeciętnego odbiorcę oraz różni się wizualnie budowa tych znaków.

W ocenie Sądu I instancji, uchybienie polegające na nieustosunkowaniu się Urzędu Patentowego RP do okazanego na rozprawie towaru opatrzonego spornym znakiem, w tym do zarzutu, że słowo EXTASE napisane jest dużą czcionką, a dwa pozostałe EXOTIC NATURE małą, nie miało wpływu na wynik rozstrzygnięcia. Urząd Patentowy RP rozpatrując powyższą sprawę badał słusznie tylko uprawnienia wynikające z rejestracji znaku. Znak EXTASE EXOTIC NATURE został bowiem zarejestrowany jako znak słowny i tylko w tym zakresie podlegał badaniu. Zarzuty dotyczące wielkości użytych czcionek, eksponowania słowa EXTASE, a więc zarzuty dotyczące grafiki znaku - która nie została zarejestrowana i nie podlega ochronie - nie mogą stanowić podstawy unieważnienia prawa z rejestracji znaku towarowego słownego. Tego typu zarzuty, w ocenie Sądu, mogą stanowić podstawę dochodzenia roszczeń np. w oparciu o art. 10 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003 r. nr 153 poz. 1503).

Również zarzut pominięcia dotychczasowej praktyki Urzędu Patentowego, w ocenie Sądu I instancji nie mógł stanowić podstawy uchylenia zaskarżonej decyzji, gdyż każda sprawa jest rozpatrywana indywidualnie.

W ocenie Sądu I instancji, również uchybienie polegające na niezbadaniu przez Urząd Patentowy podobieństwa znaków w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego nie miało wpływu na wynik rozstrzygnięcia, gdyż zarówno w ocenie Urzędu Patentowego, jak i Sądu, brak jest podobieństwa samych oznaczeń, a więc nie ma potrzeby badania oznaczeń w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego.

K.. z L. w H. wniosła skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego zaskarżając powyższy wyrok w całości, domagając się jego uchylenia oraz zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Zaskarżonemu wyrokowi strona wnosząca skargę kasacyjną zarzuciła:

Naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 133 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., poprzez brak oparcia rozstrzygnięcia o materiał dowodowy zgromadzony w aktach sprawy w zakresie zwykłych warunków obrotu towarami, dla których przeznaczone są znaki towarowe EXTAZA R-57075 i EXTASE EXOTIC NATURE nr IR-671 573, co w istotny sposób wpłynęło na wynik postępowania;

Naruszenie art. 145 § 1 ust. 1 lit. c) p.p.s.a. poprzez dokonanie sprzecznych ustaleń stanu faktycznego z materiałem dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy w zakresie braku istnienia podobieństwa znaków towarowych EXTAZA R-57075 i EXTASE EXOTIC NATURE nr IR-671 573 oraz w zakresie warunków obrotu towarami oznaczanymi przy pomocy tych znaków towarowych i oddaleniu skargi pomimo wydania decyzji Urzędu Patentowego z naruszeniem art. 7 i art. 77 k.p.a., co w istotny sposób wpłynęło na wynik sprawy;

Naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 9 ust 1 pkt.1 u.z.t., poprzez nieuwzględnienie wynikających z niego przesłanek, zwykłych warunków obrotu gospodarczego, przeciętnego odbiorcy towarów oraz pośredniego niebezpieczeństwa wprowadzenia w błąd.

Naruszenie prawa materialnego poprzez uznanie, że w stanie faktycznym niniejszej sprawy przepis art. 9 ust 1 pkt.1 u.z.t., nie znajduje zastosowania.

Naruszenie art. 145 § 1 ust. 1 lit. a) p.p.s.a. poprzez oddalenie skargi w sytuacji braku podstaw do uznania, że decyzja Urzędu Patentowego jest zgodna z przepisami prawa materialnego, tj. art. 9 ust. 1 pkt. 1 u.z.t., co w istotny sposób wpłynęło na wynik sprawy.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej skarżąca podniosła, że WSA w Warszawie nie wywiązał się z obowiązku wynikającego z przepisu art. 133 p.p.s.a. i nie ocenił tak istotnych okoliczności dla wyniku postępowania, jak zwykłe warunki obrotu towarami skarżącej i uprawnionego ze znaku EXTASE EXOTIC NATURE IR-671 537, oraz rozpowszechnionego w przemyśle kosmetycznym wykorzystywania słów EXOTIC i NATURE pomimo, że posiadał zgromadzone w aktach odpowiednie dowody. Tym samym WSA nie rozważył całego materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy, co miało istotny wpływ na wynik postępowania, w postaci przyjęcia braku konfuzyjnego podobieństwa tych oznaczeń.

Skarżąca zarzuciła WSA w Warszawie wadliwe rozumienie przepisu art. 9 ust 1 pkt 1 u.z.t. WSA w uzasadnieniu wydanego wyroku wyliczając przesłanki zastosowania tego przepisu wskazał jedynie na rejestrację znaku dla towarów tego samego rodzaju, podobieństwo do znaku zarejestrowanego na rzecz innego przedsiębiorstwa i konieczność zaistnienia kwalifikowanego podobieństwa znaków to znaczy takiego, które może odbiorcę wprowadzić w błąd, co do pochodzenia towarów, pomijając całkowicie konieczność dokonywania oceny istnienia tych przesłanek w zwykłych warunkach obrotu w odniesieniu do przeciętnego odbiorcy, co wynika wprost z przytaczanej normy. Skarżąca powołała się na wyrok z dnia 7 października 2004 r. (Sygn. akt II SA 3320/03, LEX nr 159945), w którym WSA w Warszawie wyraził pogląd, że do stwierdzenia podobieństwa nie jest konieczne rzeczywiste pomylenie znaków przez odbiorców oraz że oceny dokonuje się z pozycji odbiorców towarów (usług), w zwykłych warunkach obrotu tymi wyrobami.

Zdaniem skarżącej, zaskakujące jest zatem stanowisko WSA wyrażone w zaskarżonym wyroku, zgodnie z którym zwykłe warunki obrotu nie są brane pod uwagę przy ocenie podobieństwa oznaczeń. Taka teza jest sprzeczna z istotą znaków towarowych, które jako dobra niematerialne są zupełnie zależne od sposobu ich używania i otoczenia, w jakim występują. Prawidłowa ocena podobieństwa znaków może być dokonana dopiero w warunkach zwykłego obrotu określonymi towarami, a więc ryzyko konfuzji nie może być oceniane jedynie na podstawie przesłanek wynikających z rejestru znaków towarowych. W ocenie skarżącej, w niniejszej sprawie efektem braku uwzględnienia przez WSA ryzyka pośredniego niebezpieczeństwa wprowadzenia w błąd, było ustalenie niezaistnienia ryzyka konfuzji pomiędzy spornymi znakami, co miało istotny wpływ na wynik postępowania.

Skarżąca podniosła, że kluczowe znaczenie dla oceny wystąpienia ryzyka wprowadzenia odbiorców w błąd mają elementy zbieżne, które są podstawowymi elementami znaku. Powyższa teza znajduje - w ocenie skarżącej - zastosowanie w niniejszej sprawie, gdyż obydwa kolizyjne znaki zawierają element, który bezspornie jest tożsamy, to jest słowo EXTAZA / EXTASE. W związku z tym udzielenie prawa ochronnego na znak EXTASE EXOTIC NATURE nr IR-671 573 pokrywa się z zakresem ochrony prawa z rejestracji znaku towarowego EKSTAZA R-57075.

Strona skarżąca zarzuciła, że Sąd I instancji nie zastosował poprawnej interpretacji pojęcia ryzyka konfuzji. Potraktował bowiem ryzyko wprowadzenia w błąd, jako niezależną od zwykłych warunków obrotu przesłankę zastosowania art. 9 ust 1 pkt 1 u.z.t. podczas, gdy podobnie jak i inne powinna ona być rozpatrywana przez pryzmat realiów rynkowych.

Skarżąca podkreśliła, że na podobieństwo przedmiotowych znaków wskazuje także zachowanie samego uprawnionego ze znaku EXTASE EXOTIC NATURE nr IR-671 573, który uznając go za kolizyjny ze znakiem skarżącej, podjął działania zmierzające do jego wygaszenia. W wyniku przeprowadzonego postępowania Urząd Patentowy w prawomocnej decyzji z dnia 23 października 2003 r. (Sp. 128/01) stwierdził, "że używanie znaku EXTASE jest używaniem znaku EXTAZA" i tym samym potwierdził tożsamość tych wyrazów.

Zdaniem strony skarżącej, słowo EXTASE stanowi nie tylko element nadający dodatkową zdolność odróżniającą znakowi EXTASE EXOTIC NATURE, ale wręcz stanowi w spornym znaku element najsilniej dystynktywny. Wynika to z faktu, że pełni rolę podmiotu, podczas gdy słowa EXOTIC oraz NATURE odnoszą się wyłącznie do jego charakteru i - pełniąc funkcję przymiotnikową - opisują ten wyraz. Powszechność używania wyrazów EXOTIC i NATURE była podnoszona przez skarżącą, jednak WSA pominął tę okoliczność w swych ustaleniach.

Skarżąca zarzuciła ponadto, że błędnie ustalony stan faktyczny wpływa na naruszenie w wyroku WSA normy wynikającej z art. 145 § 1 ust. 1 lit. c) p.p.s.a., poprzez niezastosowanie jej w sytuacji naruszenia przepisów postępowania przez Urząd Patentowy, tj. art. 7, art. 77 k.p.a. Zgodnie z brzmieniem art. 145 § 1 ust. 1 lit. c) p.p.s.a. WSA winien uchylić decyzję, gdy ta została wydana z naruszeniem przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na jego wynik. WSA oceniając prawidłowość ustaleń faktycznych dokonanych przez organ orzekający uznał w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, że zostały one dokonane poprawnie i znajdują potwierdzenie w materiale dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy, a tym samym, że w niniejszej sprawie nie doszło do naruszenia przepisów postępowania (art. 7 i art. 77 k.p.a.)

Zdaniem strony skarżącej, stanowisko WSA nie znajduje uzasadnienia, gdyż ustalenia faktyczne uznane przez Sąd za prawidłowe, są sprzeczne z materiałem dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy, w zakresie podobieństwa znaków towarowych i zwykłych warunków obrotu towarami oznaczanymi przy ich pomocy.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie znajduje usprawiedliwionych podstaw.

Podstawowym zarzutem skargi kasacyjnej jest zarzut naruszenia przez Sąd I instancji prawa materialnego, t.j. art 9 ust 1 pkt 1 u.z.t., poprzez błędna wykładnię prowadząca w efekcie do niezastosowania tego przepisu w rozpatrywanej sprawie. Wskazane w petitum skargi kasacyjnej zarzuty naruszenia prawa procesowego, w szczególności art. 145 § 1 ust. 1 lit. a/ i c/ oraz art. 133 § 1 p.p.s.a., mają w istocie charakter wtórny, gdyż dotyczą niewłaściwej, zdaniem skarżącej, oceny przez Sąd I instancji materiału dowodowego zebranego w sprawie, co spowodowało stwierdzenie braku określonych w art. 9 ust. 1 pkt 1 przesłanek dla stwierdzenia nieważności rejestracji prawa ochronnego na znak towarowy EXTASE EXOTIC NATURE nr IR 671573 zastrzeżonego na rzecz uprawnionego - M.

W tej sytuacji, ocena zasadności podniesionych w skardze kasacyjnej zarzutów naruszenia przez Sąd I instancji wskazanych wyżej przepisów prawa procesowego musi być poprzedzona zbadaniem prawidłowości rozstrzygnięć tego sądu w zakresie oceny prawidłowości ustaleń organu administracji odnośnie do zaistnienia, lub braku spełnienia przesłanek materialnoprawnych ,określonych w art. 9 ust. 1 pkt 1u.z.t., przy podejmowaniu decyzji w przedmiotowej sprawie. Sąd I instancji poddał bardzo rzetelnej analizie zarówno argumenty skarżącej, wskazujące na istnienie znacznego podobieństwa pomiędzy spornymi znakami towarowymi ,tj. EXTAZA i EXTASE EXOTIC NATURE, jak też argumentację organu, wskazującą na istnienie wyraźnych cech odróżniających obydwa znaki, zarówno w płaszczyźnie graficznej, fonetycznej jak też znaczeniowej - w stopniu wykluczającym możliwość konfuzji oznaczanych nimi towarów w zwykłych warunkach obrotu handlowego . Stwierdzenie tych właśnie różnic między spornymi, rejestrowanymi znakami towarowymi dało Urzędowi Patentowemu podstawę do do oddalenia wniosku o unieważnienie prawa ochronnego na znak EXTASE EXOTIC NATURE, z którym występowała skarżąca w trybie postępowania spornego.

Skarżąca twierdziła, iż przy porównywaniu obydwu znaków należy oceniać w spornym znaku wyłącznie słowo "EXTASE" , które w jej opinii było jedynym elementem wyróżniającym znaku. Pozostałe słowa, tj. EXOTIC oraz NATURE, mają - zdaniem skarżącej - wyłącznie charakter oznaczenia opisowo-informacyjnego i mogą występować w wielu znakach towarowych na podobne towary, rejestrowanych w Polsce. Naczelny Sąd Administracyjny zgadza się ze stanowiskiem Sądu I instancji, który nie podzielił powyższego poglądu.

Sąd I instancji trafnie stwierdził, akceptując stanowisko Urzędu Patentowego, że sporny znak towarowy musi być oceniany, przy rozpatrywaniu jego podobieństwa ze znakiem wcześniej rejestrowanym, jako całość, w związku z czym brak jest podstaw do porównywania podobieństwa tylko jednego słowa składającego się na ten znak (tj. EXTASE ) ze znakiem EXTAZA. Sporny znak składa się bowiem z trzech słów, co odróżnia go w sposób oczywisty od znaku skarżącej, który zawiera tylko jedno słowo. Naczelny Sąd Administracyjny podziela pogląd, że dwa pozostałe słowa znaku, tj. "EXOTIC NATURE" nadają spornemu znakowi jako całości wystarczające cechy odróżniające w stosunku do znaku wcześniej rejestrowanego "EXTAZA".

Powyższe stanowisko znajduje pełne potwierdzenie w tezie wyroku Sądu I instancji ETS w Luksemburgu z dnia 19 października 2006 r. /Komunikat Prasowy nr 91/06/. W sprawie tej przedsiębiorstwo niemieckie Bitburger Brauerei Th. Simon GmbH , które miało zarejestrowany słowny znak towarowy "BIT" oraz znak słowno-graficzny "Bitte ein Bit", wniosło do Sądu Pierwszej Instancji o stwierdzenie nieważności zgłoszenia, jako wspólnotowego słownego znaku towarowego "BUD" oraz dwóch graficznych znaków towarowych (American BUD i Anheuser Busch BUD) przez amerykańskie przedsiębiorstwo Anhauser Busch.

W sprawie tej Sąd orzekł, że pomimo niewielkiego stopnia podobieństwa na gruncie wizualnym i fonetycznym , zgłoszone znaki towarowe oceniane jako całość różnią się od wcześniejszych niemieckich znaków towarowych. Sąd zbadał podobieństwo fonetyczne, koncepcyjne i wizualne między spornymi znakami towarowymi, stwierdzając w uzasadnieniu wyroku, m. in., że gdy chodzi o podobieństwo fonetyczne, to wymowa samogłosek "i" oraz "u" pozwala przeciętnemu konsumentowi na rozróżnienie między "BIT" i "BUD". W konkluzji Sąd Pierwszej Instancji stwierdził, że jako całość omawiane znaki nie są podobne i nie zachodzi prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd konsumentów.

Naczelny sąd Administracyjny stwierdza, że zarówno Urząd Patentowy, jak też Sąd I instancji prawidłowo dokonały analizy podobieństwa oraz cech odróżniających spornych znaków towarowych, zarówno co do przyjętej metody, jak też stopnia szczegółowości porównania. Naczelny Sąd Administracyjny wyraża pogląd, że w przypadku kolizji dwóch rejestrowanych znaków towarowych słownych, z których jeden jest znakiem jedno- a drugi znakiem wielowyrazowym, nie może być podstawą żądania stwierdzenia nieważności prawa ochronnego z rejestracji znaku z gorszym pierwszeństwem wyłącznie podobieństwo znaczeniowe jednego słowa składającego się na znak wielowyrazowy, jeżeli pozostałe wyrazy użyte w tym znaku nadają mu wystarczającą zdolność odróżniającą w zwykłych warunkach obrotu handlowego.

W tym stanie rzeczy za bezzasadny należy uznać podstawowy zarzut skargi kasacyjnej, jakoby Sąd I instancji zastosował w rozpatrywanej sprawie błędna wykładnię prawa materialnego, tj. art. 9 ust.1 pkt 1 u.z.t. Nie znajdują też uzasadnionych podstaw zarzuty dotyczące rzekomego naruszenia wskazanych w petitum skargi przepisów p.p.s.a. , gdyż przyjęte w wyroku I instancji rozstrzygnięcie w kwestii zdolności odróżniającej znaku EXTASE EXOTIC NATURE zostało oparte na rzetelnej analizie stanu faktycznego i poparte szczegółowym, przekonującym uzasadnieniem prawnym.

W tej sytuacji skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie i podlega oddaleniu na podstawie art. 184 p.p.s.a.