Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Iwona Tomaszewska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Maria Mysiak,, Sędzia NSA Danuta Strzelecka-Kuligowska, Protokolant Joanna Białas-Gołąb, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 marca 2013 r. sprawy ze skargi Spółki A. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej I. oddala skargę, II. nakazuje ściągnąć od strony skarżącej Spółki A. na rzecz Skarbu Państwa -Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie kwotę [...] ([...]) złotych tytułem nieuiszczonego wpisu od skargi.

Dyrektor Izby Celnej decyzją z dnia [...] r., Nr [...] , na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., art. 87 ust.1, art. 92a ust. 1, ust. 6 i ust. 7 pkt 5, art. 92b ust. 1 i 2, art. 92c ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jedn. Dz.U. z 2007 r., Nr 125, poz. 874 ze zm.), art. 6 ust. 1, art. 7, art. 8 ust. 2 – 4 i ust. 6, art. 15 ust. 2, art. 19 rozporządzenia (WE) nr 561-2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz.Urz. UE.L 102 z 11.04.2006r.), po rozpatrzeniu odwołania Spółki A. , od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...] r., Nr[...] – o nałożeniu kary pieniężnej w kwocie [...] zł – utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Uzasadniając decyzję organ wskazał, że podstawę faktyczną rozstrzygnięcia stanowiło :

- przekroczenie maksymalnego dziennego czasu prowadzenia pojazdu,

- przekroczenie maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu bez przerwy,

- skrócenie dziennego czasu wypoczynku,

- skrócenie tygodniowego czasu wypoczynku,

- nieuzasadnione użycie kilku wykresówek w ciągu tego samego 24 – godzinnego okresu – za każdy dzień.

Dyrektor Izby Celnej wskazał, że powyższe okoliczności stwierdzono podczas kontroli przeprowadzonej w dniu [...] r. w miejscowości B. , na drodze krajowej nr [...] , przez funkcjonariuszy Izby Celnej– Referatu Grupa Mobilna którzy zatrzymali do kontroli zespół pojazdów, składający się z ciągnika samochodowego marki [...] i naczepy ciężarowej[...] , zarejestrowanych na Spółkę A. . Pojazdem kierował A. Z. i w trakcie kontroli nie przewożono ładunku.

Kontrolą objęto dokumenty wymagane przy wykonywaniu transportu drogowego rzeczy oraz dokonano analizy czasu pracy kierowcy, zarejestrowanego przez tachograf analogowy na wykresówkach, obejmujących okres od [...] r. Kierujący pojazdem A Z przedstawił m.in. : wypis z licencji nr [...] na wykonywanie krajowego transportu drogowego rzeczy, wydanego Spółce A. roczną kartę opłaty drogowej dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej co najmniej 12 ton, prawo jazdy, zaświadczenie o zatrudnieniu ww. spółce i[...] wykresówek za okres od[...] .

Z przeprowadzonej kontroli w dniu[...] r. został sporządzony protokół, w którym stwierdzono w wyniku analizy danych zarejestrowanych przez tachograf analogowy, że w okresie od [...] r. kierowca naruszył przepisy o czasie prowadzenia pojazdu, obowiązujących przerwach i odpoczynkach, poprzez :

- skrócenie dziennego czasu odpoczynku przy wykonywaniu przewozu drogowego [...]

- przekroczenie maksymalnego dziennego okresu prowadzenia pojazdu przy wykonywaniu przewozu drogowego [...]

- za długie zapisywanie wykresówek [...]

- przekroczenie maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu bez przerwy przy wykonywaniu przewozu drogowego [...]

- nieuzasadnione użycie kilku wykresówek w ciągu tego samego 24-godzinnego okresu,

- skrócenie tygodniowego czasu odpoczynku przy wykonywaniu przewozu drogowego[...]

Kierujący pojazdem A. Z. wyjaśnił, że w dniu kontroli wykonywał przejazd bez ładunku z K. do R., gdzie miał odebrać ładunek cukru, z którym miał wykonać przejazd do S.. Ponadto wyjaśnił, że naruszenia norm dotyczących czasu pracy, przerw i odpoczynków w czasie wykonywania transportu drogowego powstały w wyniku złej organizacji dostaw przewożonych towarów. Wskazał, że terminy związane z realizacją zleceń, zmuszają go do przekraczania przepisów, żeby zdążyć odebrać towar albo go dostarczyć, jest zmuszony czasem skrócić odpoczynek albo przekroczyć czas prowadzenia samochodu.

Pismem z dnia[...]. organ I instancji zwrócił się do Starostwa Powiatowego o informację, czy na dzień [...] r., przedsiębiorca – S. Z., zgłosił ciągnik samochodowy marki [...] do licencji. W dniu[...]. organ celny otrzymał pismo Starostwa Powiatowego informujące, że pojazd marki [...] i., był zgłoszony do licencji udzielonej Spółce A.

Następnie postanowieniem z dnia[...]., Naczelnik Urzędu Celnego wszczął z urzędu wobec P. postępowanie w sprawie naruszenia przepisów ustawy z dnia 06.09.2001 r. o transporcie drogowym (tekst jednolity Dz. U. Nr 125/2007, poz. 874 ze zm.).

Pismem z dnia. [...], organ I instancji wezwał stronę o wyjaśnienie kwestii związanych z "charakterem przewozu" wykonywanego w dniu [...] r. oraz przesłanie stosownych dokumentów (np. faktury za usługę transportową, zlecenia przewozu), w celu prawidłowej klasyfikacji naruszeń przepisów ustawy o transporcie drogowym.

Strona wyjaśniła w piśmie z dnia[...]., że w dniu [...] r. wykonywany był transport drogowy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, natomiast w momencie kontroli przewóz był wykonywany nieodpłatnie, ponieważ samochód przejeżdżał z miejsca rozładunku do miejsca załadunku. Ponadto w piśmie z dnia [...] r. strona wniosła o odstąpienie od wydania decyzji o wymierzeniu kary pieniężnej, gdyż "postanowienie o wszczęciu postępowania administracyjnego winno być wydane w ciągu 30 dni od daty popełnienia wykroczenia".

Decyzją nr [...] z dnia. [...], Naczelnik Urzędu Celnego nałożył na przedsiębiorstwo o nazwie: Spółka A. , kary pieniężne za następujące naruszenia:

1. Przekroczenie maksymalnego dziennego czasu prowadzenia pojazdu:

a) o 30 minut (rozpoczęty o godzinie[...] . dzienny czas prowadzenia pojazdu zakończono o godzinie [...]. Łączny czas prowadzenia pojazdu w ww. okresie wyniósł [...] godzin i [...] minut) - kara pieniężna w kwocie [...] zł z ł.p. 5.1.1. załącznika Nr 3 do u.t.d.- o czas powyżej 15 minut do jednej godziny);

b) o [...] godzin i [...] minut (rozpoczęty o godzinie [...] dzienny czas prowadzenia pojazdu zakończono o godzinie [...]. Łączny czas prowadzenia pojazdu w ww. okresie wyniósł [...] godzin [...] minut) - kara pieniężna w łącznej wysokości [...] zł; tj. 100 zł z l.p. 5.1.1. (o czas powyżej 15 minut do jednej godziny) oraz 2800 zł (14x200) z l.p. 5.1.2. (za każdą następną rozpoczętą godzinę) załącznika Nr 3;

c) o [...] godzinę i [...] minuty (rozpoczęty o godzinie [...] dzienny czas prowadzenia pojazdu zakończono o godzinie [...]. Łączny czas prowadzenia pojazdu w ww. okresie wyniósł [...] godzin i [...] minuty) - kara pieniężna w łącznej wysokości 300 zł (tj. 100 zł z l.p. 5.1.1. oraz 200 zł z l.p. 5.1.2. załącznika Nr 3);

d) o [...] minut (rozpoczęty o godzinie [...] dzienny czas prowadzenia pojazdu zakończono o godzinie [...]. Łączny czas prowadzenia pojazdu w ww. okresie wyniósł [...] godzin i [...] minut) - kara pieniężna w kwocie [...] zł (tj. 100 zł z l.p. 5.1.1. załącznika Nr 3).

Łączna kwota kary pieniężnej nałożonej przez Naczelnika Urzędu Celnego za naruszenie określone w l.p. 5.1.1. wyniosła [...] zł (4x100), zaś za naruszenie określone w l.p.5.1.2. wyniosła [...] zł.

2. Przekroczenie maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu bez przerwy:

a) o [...]

b) o [...]

Nałożono karę pieniężną w łącznej wysokości [...] zł, tj. za przekroczenie maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu bez wymaganej przerwy:

- o czas powyżej [...] minut do[...] minut (l.p. 5.2.1. załącznika Nr 3 do u.td.) w wysokości 150 A

- za każde następne rozpoczęte 30 minut (l.p.5.2.2. załącznika do u.t.d.) w wysokości [...] zł.

3. Skrócenie dziennego czasu odpoczynku:

a) o[...] godzinę i [...] minut (odebrany przez kierowcę odpoczynek mieszczący się w 24-godzinnym okresie rozliczeniowym, zaliczany do odpoczynku dziennego wyniósł [...]

Nałożono karę pieniężną w łącznej wysokości [...] zł, tj. 100 zł (zgodnie z l.p. 5.3.1. załącznika Nr 3 do u.t.d., w którym za skrócenie dziennego czasu odpoczynku o czas powyżej 15 minut do jednej godziny wskazano karę w wysokości 100 zł) oraz 200 zł (zgodnie z l.p. 5.3.2. tego załącznika, w którym wskazano, iż za każdą następną rozpoczętą godzinę kara wynosi 200 zł).

b) o[...] godziny i [...] minut (odebrany przez kierowcę odpoczynek mieszczący się w 24-godzinnym okresie rozliczeniowym, zaliczany do odpoczynku dziennego wyniósł[...] r.). .

Nałożono karę pieniężną w łącznej wysokości [...] zł, tj. 100 zł na podstawie l.p. 5.3.1. oraz [...] zł (3x200 zł) na podstawie l.p. 5.3.2.

c) o [...] godzin i [...] minut (odebrany przez kierowcę odpoczynek mieszczący się w 24- godzinnym okresie rozliczeniowym, zaliczany do odpoczynku dziennego wyniósł [...]

Nałożono karę pieniężną w łącznej wysokości [...] zł, tj. 100 zł na podstawie l.p. 5.3.1. oraz [...] zł (7x200 zł) na podstawie l.p. 5.3.2.

d) o [...] minut (odebrany przez kierowcę odpoczynek mieszczący się w 24-godzinnym okresie rozliczeniowym, zaliczany do odpoczynku dziennego wyniósł [...]

Nałożono karę pieniężną w wysokości [...] zł na podstawie l.p. 5.3.1.

e) o [...] godziny i [...] minut (odebrany przez kierowcę odpoczynek mieszczący się

w 24-godzinnym okresie rozliczeniowym, zaliczany do odpoczynku dziennego wyniósł [...]

Nałożono karę pieniężną w łącznej wysokości [...] zł, tj. 100 zł na podstawie ł.p. 5.3.1. oraz [...] zł (3x200 zł) na podstawie l.p. 5.3.2.

f) o[...] godziny i [...] minut (odebrany przez kierowcę odpoczynek mieszczący się

w 24-godzinnym okresie rozliczeniowym, zaliczany do odpoczynku dziennego wyniósł 6

godzin i 40 minut, tj. pomiędzy godz. [...]

Nałożono karę pieniężną w łącznej wysokości [...] zł, tj. 100 zł na podstawie l.p. 5.3.1. oraz[...] zł (2x200 zł) na podstawie l.p. 5.3.2.

g) o [...] godziny i [...] minut (odebrany przez kierowcę odpoczynek mieszczący sięw 24-godzinnym okresie rozliczeniowym, zaliczany do odpoczynku dziennego wyniósł [...] godzin i [...] minut, tj. pomiędzy godz. [...]

Nałożono karę pieniężną w łącznej wysokości [...] zł, tj. 100 zł na podstawie l.p. 5.3.1. oraz [...] zł (2x200 zł) na podstawie l.p. 5.3.2.

Łączna kwota kary pieniężnej wynikająca ze stwierdzonych przypadków skrócenia odpoczynku dziennego wyniosła: [...] zł, tj. [...] zł (6x100 zł) na podstawie l.p. 5.3.1. oraz 3600 zł (18x200 zł) na podstawie l.p. 5.3.2.

4. Skrócenie tygodniowego czasu odpoczynku o [...]

Nałożono karę pieniężną w łącznej wysokości [...] zł, tj. 50 zł, zgodnie z l.p. 5.4.1. załącznika Nr 3 do u.t.d., w którym za skrócenie tygodniowego czasu odpoczynku o czas do jednej godziny wskazano karę w wysokości [...] zł, oraz [...] zł (7x100 zł), zgodnie z l.p. 5.4.2. tego załącznika, w którym wskazano, iż za każdą następną rozpoczętą godzinę kara wynosi 100 zł.

5. Nieuzasadnione użycie kilku wykresówek w ciągu tego samego 24-godzinnego okresu - za

każdy dzień, tj.

a) w 24-godzinnym okresie [...] r. użyto dwóch wykresówek.

b) w 24-godzinnym okresie [...] r. użyto dwóch wykresówek.

c) w 24-godzinnym okresie [...] r. użyto dwóch wykresówek.

Nałożono karę pieniężną w łącznej kwocie[...] zł (3x200zł), zgodnie z l.p. 6.3.1. załącznika Nr 3 do u.t.d., w którym za ww. naruszenie wskazano karę pieniężną w wysokości [...] zł za każdy dzień (maksymalny wymiar kary pieniężnej nie może przekroczyć 2000 zł).

W odwołaniu od powyższej decyzji Spółka reprezentowana przez W. P. wniosła o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji, zarzucając naruszenie :

- art. 35 i art. 12 k.p.a., poprzez rażące przekroczenie terminu załatwienia sprawy;

- art. 6 k.p.a., poprzez naruszenie zasad praworządności;

- art. 8 k.p.a., poprzez naruszenie zasady pogłębiania zaufania.

W uzasadnieniu odwołania strona podniosła jako główny zarzut to, że dopiero po 19 miesiącach od dnia przeprowadzenia kontroli drogowej, organ wydał postanowienie o wszczęciu postępowania, czym naruszył przepisy k.p.a. Stwierdziła, że błędna jest argumentacja organu, wskazująca na datę[...]., jako dzień wszczęcia postępowania administracyjnego, gdyż wszczęcie nastąpiło z chwilą dokonania kontroli i przesłuchania kierowcy.

Organ odwoławczy pismem z dnia[...]., mając na uwadze treść przepisu art. 92b u.t.d., zwrócił się do strony o nadesłanie wymienionych w piśmie informacji i dokumentów, w celu określenia, czy strona spełnia przesłanki wymienione w tym przepisie.

W piśmie z dnia [...]., strona wyjaśniła, że Spółka A. zatrudnia [...] pracowników. Zakresy obowiązków określone są w umowie o pracę oraz w regulaminach, a wykresówki kontrolowane są regularnie i ich wyniki uwidocznione w premiach uznaniowych. Przedłożyła też następujące dokumenty:

- umowy o pracę zawarte z A. Z. na okres próbny z dnia [...] r., na okres 1 – go miesiąca z [...] r. i na czas nieokreślony z [...]

- ADR - zaświadczenie z przeszkolenia kierowców pojazdów przewożących materiały niebezpieczne (Seria[...] ), wydane A. Z.

- zaświadczenie Nr[...] o uczestnictwie A. Z. w dniach od[...] . do[...] i ukończeniu kursu szkolenia okresowego w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy zorganizowanego przez "G. .,

- zaświadczenie o uczestnictwie A. Z. w dniach od [...] kursu szkolenia okresowego w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy pracowników zatrudnionych na stanowisku - kierowca ciężarowy zorganizowanego przez Ośrodek Doskonalenia Kadr "E.

- Orzeczenie Psychologiczne Nr[...].z dnia . [...] stwierdzające brak przeciwwskazań psychologicznych do wykonywania przez A. Z. pracy na stanowisku kierowcy, ważne do [...]

- Orzeczenie Lekarskie Nr [...] z dnia [...]. stwierdzające brak przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania przez pana A. Z. pojazdami silnikowymi, ważne do [...]

- zaświadczenie nr [...] z dnia[...]. o ukończeniu przez A. Z. w dniu [...]. kursu dokształcającego kierowców przewożących rzeczy,

- zaświadczenie nr[...] z dnia [...]. o ukończeniu przez A. Z. w dniu [...]. kursu dokształcającego kierowców przewożących rzeczy,

- kartę wynagrodzeń pracownika A. Z. za okres od [...]

- Regulamin Wynagradzania Spółki A. wraz z Załącznikiem 1,

- Regulamin Pracy Przedsiębiorstwa Spółki A.

Organ odwoławczy ponownie rozpoznając sprawę podkreślił, że w dniu 1 stycznia 2012r. weszły w życie zmiany do ustawy o transporcie drogowym, wprowadzone ustawą z dnia 16 września 201 lr. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 244 z 20lir., poz. 1454).

Wskazał, że obowiązujący w dniu kontroli załącznik do ustawy o transporcie drogowym został uchylony z dniem 01.01.2012r. Obecnie, po zmianach tej ustawy, obowiązują trzy załączniki, z których załącznik nr 3 dotyczy kar pieniężnych nakładanych w drodze decyzji administracyjnej. W związku z powyższym zarówno organ I instancji, jak i Dyrektor Izby Celnej zobowiązany był orzekać w niniejszej sprawie na podstawie zmienionych przepisów, tj. na podstawie ustawy u.td. obowiązującej od dnia 01.01.2012r. oraz załącznika Nr 3 do tej ustawy.

Dyrektor Izby Celnej uznał, że w pierwszej kolejności należy zatem ustalić, czy kontrolowany przewóz, stanowił przewóz drogowy w rozumieniu ustawy o transporcie drogowym oraz rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. Urz. UE L 102 z 11.04.2006, str. 1).

Zgodnie z art. 4 pkt 6a ww. ustawy przewóz drogowy tó transport drogowy lub niezarobkowy przewóz drogowy, a także inny przewóz drogowy w rozumieniu przepisów rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. Urz. UE L 102 z 11.04.2006, str. 1).

Zgodnie z art. 4 pkt 3 ww. ustawy transport drogowy obejmuje swym zakresem krajowy transport drogowy lub międzynarodowy transport drogowy.

Definicję krajowego transportu drogowego zawiera art. 4 pkt 1 ustawy o transporcie drogowym, zgodnie z którym krajowy transport drogowy to podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób lub rzeczy pojazdami samochodowymi zarejestrowanymi w kraju, za które uważa się również zespoły pojazdów składające się z pojazdu samochodowego i przyczepy lub naczepy, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przy czym jazda pojazdu, miejsce rozpoczęcia lub zakończenia podróży i przejazdu oraz droga znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że w dniu[...] . funkcjonariusze Izby Celnej zatrzymali do kontroli na drodze krajowej w miejscowości B. zespół pojazdów, którym wykonywany był przez Spółkę A. w ramach krajowego transportu drogowego rzeczy przejazd po ładunek cukru z K. do R.

Przy wykonywaniu przewozu kierowca A. Z. okazał do kontroli m.in. wypis Nr [...] z licencji nr [...] na wykonywanie krajowego transportu drogowego rzeczy, wydanej przedsiębiorcy: Spółka A. . . Ciągnik samochodowy marki [...] o nr rejestracyjnym [...] był zgłoszony do ww. licencji nr [...]

Organ odwoławczy uznał, że powyższe ustalenia wskazują, że w dniu . [...] Spółka A. wykonywało krajowy transport drogowy, zdefiniowany w art. 4 pkt 1 ustawy o transporcie drogowym.

W dalszej części uzasadnienia organ odwoławczy podniósł, że od 1 maja 2004 r. czas pracy kierowców zatrudnionych na podstawie stosunku pracy regulują przepisy ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. Nr 92, poz. 879 z późn. zmianami).

Podniósł, że w artykule 1 ust. 1 tej ustawy wskazano, że ustawa określa czas pracy kierowców wykonujących przewóz drogowy (w rozumieniu przepisów Rozporządzenia (WE) nr 561/2006), zatrudnionych na podstawie stosunku pracy, obowiązki pracodawców w zakresie wykonywania przewozów drogowych, zasady stosowania norm dotyczących okresów prowadzenia pojazdów, obowiązkowych przerw w prowadzeniu i gwarantowanych okresów odpoczynku, określonych Rozporządzeniem (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającym rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającym Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. Urz. UE L 102 z 11.04.2006, str. 1), zwanym dalej "rozporządzeniem (WE) nr 561/2006" oraz Umową europejską dotyczącą pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR), sporządzoną w Genewie dnia 1 lipca 1970 r. (Dz. U. z 1999 r. Nr 94, poz. 1086 i 1087), zwaną dalej "Umową AETR", okresy prowadzenia pojazdów, obowiązkowe przerwy w prowadzeniu i gwarantowane okresy odpoczynku kierowców, zatrudnionych na podstawie stosunku pracy, niebędących pracownikami -wykonujących przewozy regularne na trasach nieprzekraczających 50 km pojazdami, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 561/2006.

Rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów (..) ustanawia przepisy dotyczące czasu prowadzenia pojazdu, przerw i okresów odpoczynku kierowców wykonujących przewóz drogowy rzeczy lub osób w celu ujednolicenia warunków konkurencji pomiędzy poszczególnymi rodzajami transportu lądowego, zwłaszcza w odniesieniu do sektora transportu drogowego oraz w celu poprawy warunków pracy i bezpieczeństwa drogowego.

Artykuł 4 lit. a tego rozporządzenia zawiera definicję przewozu drogowego. Zgodnie z tym artykułem przewóz ten oznacza każdą podróż odbywaną w całości lub części po drogach publicznych przez pojazd, z ładunkiem lub bez, używanym do przewozu osób lub rzeczy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. a i b ww. rozporządzenia, ma ono zastosowanie do przewozu drogowego rzeczy, gdy dopuszczalna masa całkowita pojazdów łącznie z przyczepą lub naczepą przekracza 3,5 tony lub osób, pojazdami skonstruowanymi lub trwale przystosowanymi i przeznaczonymi do przewozu więcej niż dziewięciu osób łącznie z kierowcą.

Zgodnie natomiast z ust. 2 lit. a i b ww. artykułu rozporządzenie stosuje się, niezależnie od kraju rejestracji pojazdu, do przewozu drogowego wykonywanego wyłącznie na terytorium Wspólnoty oraz pomiędzy Wspólnotą Szwajcarią i państwami będącymi stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

W dniu kontroli wykonywany był zatem przejazd po drodze powiatowej pojazdu będącego w trakcie wykonywania transportu drogowego rzeczy, którego dopuszczalna masa całkowita przekraczała 3,5 tony (DMC zespołu pojazdów wynosiła 40000 kg), a zatem przejazd ten spełnił przesłanki do uznania go za przewóz drogowy w rozumieniu ww. art. 4 lit a Rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów (..).

W tej sytuacji, organ uznał, że w niniejszej sprawie będą miały zastosowanie przepisy Rozporządzenia (WE) nr 561/2006, zatem należy sprawdzić, czy realizowany przez stronę w dniu kontroli przewóz drogowy nie podlegał wyłączeniom określonym w art. 3 oraz art. 13 Rozporządzenia (WE) nr 561/2006. (których treść przytoczono w uzasadnieniu).

Zdaniem organu odwoławczego, analiza zgromadzonego materiału dowodowego w sprawie wykazała, że realizowany przez stronę w dniu kontroli przewóz drogowy nie podlegał żadnemu z wyłączeń wskazanych w Rozporządzeniu (WE) 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006r., wobec powyższego uznał, że ma ono zastosowanie w niniejszej sprawie.

Wskazał, że w niniejszej sprawie funkcjonariusze Izby Celnej objęli kontrolą okres od r[...]. (15 dni), natomiast kierowca pan A. Z. przedstawił do kontroli [...] szt. wykresówek.

Z protokołu kontroli z dnia [...] r. oraz analizy wykresówek załączonych do akt sprawy wynika, że kierowca dopuścił się naruszeń polegających na: 1. Przekroczeniu maksymalnego dziennego czasu prowadzenia pojazdu:

a) o [...] minut (rozpoczęty o godzinie[...] r. dzienny czas prowadzenia pojazdu zakończono o godzinie [...] w dniu[...] r. Łączny czas prowadzenia pojazdu w ww. okresie wyniósł [...]

b) o [...] godzin i [...] minut (rozpoczęty o godzinie [...] dzienny czas prowadzenia pojazdu zakończono o godzinie. [...] Łączny czas prowadzenia pojazdu w ww. okresie wyniósł [...]

c) o [...] godzinę i [...] minuty (rozpo[...] częty o godzinie d[...] dzienny czas prowadzenia pojazdu zakończono o godzinie. Łączny czas prowadzenia pojazdu w ww. okresie-wyniósł [...]

d) o [...] minut (rozpoczęty o godzinie [...]. dzienny czas prowadzenia pojazdu zakończono o godzinie [...]. Łączny czas prowadzenia pojazdu w ww. okresie wyniósł [...]

Zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 - "Dzienny czas prowadzenia pojazdu nie może przekroczyć 9 godzin. Jednakże dzienny czas prowadzenia pojazdu może zostać przedłużony do nie więcej niż 10 godzin nie częściej niż dwa razy w tygodniu." Pojęcie tygodnia zdefiniowane zostało w art. 4 lit. "i" niniejszego rozporządzenia i "oznacza okres od godz. 00.00 w poniedziałek do godz. 24 w niedzielę."

W załączniku Nr 3 do u.t.d. wskazano, że przekroczenie maksymalnego dziennego czasu prowadzenia pojazdu:

- o czas powyżej 15 minut do jednej godziny podlega karze pieniężnej w wysokości 100 zł (l.p.5.1.1.),

- za każdą następną rozpoczętą godzinę podlega karze pieniężnej w wysokości 200 zł (l.p. 5.1.2.).

Wobec powyższego organ odwoławczy stwierdził, że za powyższe naruszenia polegające na przekroczeniu maksymalnego dziennego czasu prowadzenia pojazdu:

a) o [...] minut zasadne jest nałożenie kary pieniężnej w kwocie [...] zł z l.p. 5.1.1. załącznika Nr 3 do u.t.d.);

b) o [...] godzin i [...] minut zasadne jest nałożenie kary pieniężnej w łącznej wysokości 2900 zł, tj. 100 zł z l.p. 5.1.1. oraz 2800 zł (14x200zł) z l.p. 5.1.2. załącznika Nr 3;

c) o 1 godzinę i 4 minuty zasadne jest nałożenie kary pieniężnej w łącznej wysokości[...] zł, tj. 100 zł z l.p. 5.1.1. oraz 200 zł p. 5.1.2. załącznika Nr 3;

d) o [...] minut zasadne jest nałożenie kary pieniężnej w kwocie 100 zł z l.p. 5.1.1. załącznika Nr 3.

Łącznie kara pieniężna wynosi;

- [...] za naruszenie określone w l.p. 5.1.1,

- [...] za naruszenie określone w l.p. 5.1.2.

2. Przekroczeniu maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu bez przerwy:

a) o [...] minuty (w dniu [...] r. kierowca nie odebrał wymaganej 45 minutowej po trwającym cztery i pół godziny okresie prowadzenia pojazdu. Łączny czas prowadzenia pojazdu bez prawidłowej przerwy, stwierdzony pomiędzy godziną [...] a godziną [...], wyniósł [...] godziny i [...] minuty. W okresie tym kierowca odebrał jedną przerwę trwającą minimum 15-minut;

b) o [...] minuty (w dniu [...]. kierowca nie odebrał wymaganej 45 minutowej po trwającym cztery i pół godziny okresie prowadzenia pojazdu. Łączny czas prowadzenia pojazdu bez prawidłowej przerwy, stwierdzony pomiędzy godziną[...] a godziną[...] , wyniósł [...] godzin [...] minut. W okresie tym, kierowca nie odebrał przysługującej 45 minutowej przerwy.

W myśl art. 7 rozporządzenia (WE) 561/2006 - "Po okresie prowadzenia pojazdu trwającym cztery i pół godziny kierowcy przysługuje ciągła przerwa trwająca co najmniej czterdzieści pięć minut, chyba że kierowca rozpoczyna okres odpoczynku. Przerwę tę może zastąpić przerwa długości co najmniej 15 minut, po której nastąpi przerwa długości co najmniej 30 minut, rozłożone w czasie w tak sposób, aby zachować zgodność z przepisami akapitu pierwszego."

Nadmienił, że każda dobrze odebrana przerwa odcina okres jazdy ciągłej.

W załączniku Nr 3 do u.t.d. wskazano, że przekroczenie maksymalnego czasu prowadzenia

pojazdu bez przerwy:

- o czas powyżej [...] minut do [...] minut (l.p. 5.2.1. załącznika Nr 3 do u.t.d.) podlega karze pieniężnej w wysokości[...] zł,

- za każde następne rozpoczęte 30 minut (l.p.5.2.2. załącznika do u.t.d.) podlega karze pieniężnej w wysokości 200 zł.

Łącznie kara pieniężna wynosi [...] zł. 3. Skróceniu dziennego czasu odpoczynku:

a) o [...] godzinę i [...] minut (odebrany przez kierowcę odpoczynek mieszczący się w 24-godzinnym okresie rozliczeniowym, zaliczany do odpoczynku dziennego wyniósł [...] godzin i [...] minut, tj. pomiędzy godz. [...]

b) o[...] godziny i [...] minut (odebrany przez kierowcę odpoczynek mieszczący się w 24-godzinnym okresie rozliczeniowym, zaliczany do odpoczynku dziennego wyniósł [...] godzin i [...] minut, tj. pomiędzy godz. [...]

c) o [...] godzin i [...] minut (odebrany przez kierowcę odpoczynek mieszczący się w 24-godzinnym okresie rozliczeniowym, zaliczany do odpoczynku dziennego wyniósł [...] godziny [...] minut, tj. pomiędzy godz. [...]

d) o [...] minut (odebrany przez kierowcę odpoczynek mieszczący się w 24-godzinnym okresie rozliczeniowym, zaliczany do odpoczynku dziennego wyniósł [...] godzin i [...] minut, tj. pomiędzy godz. [...]

e) o [...] godziny i [...] minut (odebrany przez kierowcę odpoczynek mieszczący się w 24-godzinnym okresie rozliczeniowym, zaliczany do odpoczynku dziennego wyniósł [...] godzin i [...] minuty, tj. pomiędzy godz. [...]

f) o[...] godziny i [...] minut (odebrany przez kierowcę odpoczynek mieszczący się w 24-godzinnym okresie rozliczeniowym, zaliczany do odpoczynku dziennego wyniósł [...] godzin i [...] minut, tj. pomiędzy godz. [...]

g) o [...] godziny i [...] minut (odebrany przez kierowcę odpoczynek mieszczący się w 24-godzinnym okresie rozliczeniowym, zaliczany do odpoczynku dziennego wyniósł [...] godzin i [...] minut, tj. pomiędzy godz. [...]

Zgodnie z art. 8 ust. 2-4 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15.03.2006r. w każdym 24 godzinnym okresie po upływie poprzedniego dziennego okresu odpoczynku lub tygodniowego okresu odpoczynku kierowca musi wykorzystać kolejny dzienny okres odpoczynku. Jeśli część dziennego okresu odpoczynku zawarta w 24 godzinnym okresie wynosi co najmniej 9 godzin, ale mniej niż 11 godzin, wówczas ten dzienny okres odpoczynku uznaje się za skrócony dzienny okres odpoczynku. Dzienny okres odpoczynku może zostać przedłużony do rozmiarów regularnego lub skróconego tygodniowego okresu odpoczynku. Kierowca może mieć najwyżej trzy skrócone dzienne okresy odpoczynku pomiędzy dwoma tygodniowymi okresami odpoczynku.

W załączniku Nr 3 do u.t.d. wskazano, że skrócenie dziennego czasu odpoczynku:

- o czas powyżej 15 minut do jednej godziny (L.p. 5.3.1. załącznika Nr 3 do u.t.d.) podlega karze pieniężnej w wysokości 100 zł,

- za każdą rozpoczętą godzinę (L.p.5.3.2. załącznika Nr 3 do u.t.d.) podlega karze pieniężnej w wysokości 200 zł.

Wobec powyższego organ stwierdził, że za naruszenie określone w L.p. 5.3.1. zasadne jest nałożenie kary pieniężnej w wysokości [...] na podstawie l.p. 5.3.1. oraz [...] na podstawie L.p. 5.3.2. 4. Skróceniu tygodniowego czasu odpoczynku.

Kierowca do godziny. [...] wykonywał regularny odpoczynek tygodniowy trwający co najmniej 45 godzin. Licząc następne sześć okresów 24-godzinnych od zakończenia odpoczynku tygodniowego, następny odpoczynek tygodniowy powinien rozpocząć się najpóźniej o godzinie[...] . W tym okresie stwierdzono, że najdłuższy okres odpoczynku zawarł się pomiędzy godziną[...] . i trwał do godz. [...] w dniu[...] r.).

Powyższe wskazuje, że w okresie tym skrócono odpoczynek tygodniowy o [...] godzin [...] minuty, który powinien wynosić minimum 24 godziny.

Zgodnie z art. 8 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15.03.2006r. w ciągu dwóch kolejnych tygodni kierowca wykorzystuje co najmniej: dwa regularne tygodniowe okresy odpoczynku, lub jeden regularny tygodniowy okres odpoczynku i jeden skrócony tygodniowy okres odpoczynku trwający co najmniej 24 godziny. Skrócenie to należy jednak skompensować równoważnym odpoczynkiem wykorzystanym jednorazowo przed końcem trzeciego tygodnia następującego po danym tygodniu. Tygodniowy okres odpoczynku rozpoczyna się nie później niż po zakończeniu sześciu okresów 24 godzinnych licząc od końca poprzedniego tygodniowego okresu odpoczynku.

W załączniku Nr 3 do u.t.d. wskazano, że skrócenie tygodniowego czasu odpoczynku:

- o czas do jednej godziny (l.p. 5.4.1. załącznika Nr 3 do u.t.d.) podlega karze pieniężnej w wysokości 50 zł,

- za każdą następną rozpoczętą godzinę (l.p. 5.4.2. załącznika Nr 3 do u.t.d.) podlega karze pieniężnej w wysokości 100 zł.

Wobec powyższego organ stwierdził, że za naruszenie określone w l.p. 5.4.1. zasadne jest nałożenie kary pieniężnej w wysokości 50 zł, a za naruszenie określone w l.p. 5.4.2. - łącznie [...]

Dyrektor Urzędu Celnego podniósł, że zgodnie z art. 12 ww. rozporządzenia (WE) nr 561/2006 pod warunkiem, że nie zagraża to bezpieczeństwu drogowemu oraz umożliwia osiągnięcie przez pojazd odpowiedniego miejsca postoju, kierowca może odstąpić od przepisów w art. 6-9 w zakresie niezbędnym dla zapewnienia bezpieczeństwa osób, pojazdu lub ładunku.

Przepis ten pozwala kierowcy na odstępstwa od wymogów w zakresie minimalnego czasu odpoczynku i maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu, jednak nie upoważnia kierowcy do odstępstw od rozporządzenia z powodów, które były znane przed rozpoczęciem podróży.

Dokument z opisem winien być przedstawiany do kontroli łącznie z innymi dokumentami potwierdzającymi przebieg pracy kierowcy w wymaganym okresie .

W niniejszej sprawie kierowca A. Z. nie okazał podczas kontroli dokumentów potwierdzającego konieczność przekroczenia maksymalnego czasu prowadzenia, skrócenia przerw i odpoczynków.

5. Nieuzasadnionym użyciu kilku wykresówek w ciągu tego samego 24-godzinnego okresu -za każdy dzień, tj.

a) w 24-godzinnym okresie [...] r. użyto dwóch wykresówek (w dniu[...] kierowca włożył do tachografu wykresówkę, którą wyjął o godz. . [...] Następnie o godz. [...] tego samego dnia, włożył kolejną wykresówkę (drugą), która wyjęta została o godz. [...] dnia r[...]. (zgodnie z datą na wykresówce, wskazaniem stanów licznika)).

b) w 24-godzinńym okresie r[...]. użyto dwóch wykresówek (w dniu [...] kierowca włożył do tachografu wykresówkę, którą o godz. [...] wyjął. Następnie o godz. [...] w tym dniu, włożył kolejną wykresówkę (drugą), którą wyjął o godzinie[...] w dniu. [...] (zgodnie z datą na wykresówce, wskazaniem stanów licznika)).

c) w 24-godzinnym okresie [...] r. użyto dwóch wykresówek (w dniu [...] kierowca włożył do tachografu wykresówkę, którą wyjął w dniu[...] r. o godz. [...]. Następnie o godz. [...], tego samego dnia włożył kolejną wykresówkę (drugą), którą wyciągnął o godz. [...] i przedstawił w trakcie trwającej kontroli drogowej. Zgodnie z art. 15 ust. 2 Rozporządzenia Rady (EWG) 3821/85 z dnia 20.12.1985r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz. Urz. WE L 370 z 31.12.1985r.), kierowcy stosują wykresówki w każdym dniu, w którym prowadzą pojazd, począwszy od momentu, w którym go przejmują. Nie wyjmuje się wykresówki z urządzenia przed zakończeniem dziennego okresu pracy, chyba że jej wyjęcie jest dopuszczalne z innych powodów. Wykresówka nie może być używana przez okres dłuższy niż ten, na który jest przeznaczona.

Jeżeli w wyniku oddalenia się od pojazdu kierowca nie jest w stanie używać urządzenia rejestrującego, zainstalowanego w pojeździe, to wszystkie inne okresy pracy, okresy dyspozycyjności oraz przerwy i okresy dziennego odpoczynku nanoszone są na wykresówkę ręcznie, automatycznie lub w inny sposób, czytelnie i bez zabrudzenia. Przez "okres dyspozycyjności", należy rozumieć:

- czas oczekiwania, tzn. okres w którym kierowcy pozostają na stanowisku pracy tylko w celu odebrania informacji i rozpoczęcia bądź wznowienia jazdy lub wykonywania innej pracy;

- czas spędzony obok kierowcy prowadzącego pojazd;

- czas spędzony w kuszetce, gdy pojazd jest w ruchu.

Z powołanego przepisu wynika, że w każdym 24-godzinnym okresie przejęcia pojazdu, na wykresówce muszą być zaznaczone nie tylko okresy prowadzenia pojazdu, ale również wszystkie inne okresy wymienione w art. 15 Rozporządzenia rady Nr 3821/85. Jest to niezbędne z uwagi na konieczność zapewnienia kontroli, m.in. dziennego okresu odpoczynku kierowcy.

W załączniku Nr 3 do u.td. wskazano, że nieuzasadnione użycie kilku wykresówek w ciągu tego samego 24-godzinnego okresu - za każdy dzień, podlega karze pieniężnej w kwocie 200 zł (l.p. 6.3.1. załącznika Nr 3 do u.t.d.).

Wobec powyższego organ odwoławczy stwierdził, że za powyższe naruszenie określone w l.p. 6.3.1. zasadne jest nałożenie kary pieniężnej w wysokości [...] zł [...]

W sumie zatem w niniejszej sprawie nałożone kary pieniężne wynoszą[...] zł.

Organ odwoławczy dodał, że gdyby w sprawie wszystkich nałożonych w zaskarżonej decyzji kar pieniężnych, organ celny rozstrzygał przed zmianą prawą w 2012 roku, orzeczenie z tego zakresu opierałoby się na przepisach w identycznym brzmieniu. Obowiązujący do dnia nowelizacji załącznik do u.td., zawierał ww. naruszenia, które treścią oraz kwotami odpowiadały naruszeniom za które wymierzono kary pieniężne. Z protokołu kontroli sporządzonego w dniu [...] wynika również, że oprócz naruszeń, za które organ I instancji nałożył decyzją z dnia [...] r. kary pieniężne, funkcjonariusze dokonujący kontroli stwierdzili również, iż wykresówki z przełomu [...] r. były za długo zapisywane (Ip. 11.2.2. załącznika do u.td w brzmieniu obowiązującym do dnia [...] r.). W związku z tym jednak, że z uwagi na znowelizowanie z dniem [...] r. przepisy u.t.d., ww. naruszenia nie zostały przewidziane w załączniku Nr 3 obowiązującym od dnia 01.01.2012r., organ I instancji nie nałożył kary pieniężnej za powyższe naruszenia.

Odnosząc się do zarzutu odwołania, że decyzja winna zostać uchylona, gdyż po 19 miesiącach od kontroli wszczęto postępowanie organ podniósł, że zgodnie z art. 61 § 1 k.p.a. postępowanie administracyjne wszczyna się na żądanie strony lub z urzędu. W myśl paragrafu 4 tego artykułu, o wszczęciu postępowania z urzędu lub na żądanie jednej ze stron należy zawiadomić wszystkie osoby będące stronami w sprawie.

Z powyższego przepisu wynika, że za datę początkową wszczęcia z urzędu postępowania administracyjnego należy uznać wyłącznie datę zawiadomienia strony w danej sprawie.

W niniejszej sprawie strona skarżąca nie została powiadomiona przez organ I instancji o pierwszej czynności organu, tj. sporządzeniu ww. protokołu kontroli z dnia [...] r. (z materiału dowodowego nie wynika też, aby Strona dowiedziała się w inny sposób, iż sporządzenie w dniu kontroli protokołu z tej kontroli, i przekazanie jego kopii kierowcy, wszczęło w niniejszej sprawie postępowanie administracyjne), wobec tego zdaniem organu nie można daty jego sporządzenia uznać za początek wszczęcia postępowania w niniejszej sprawie.

Organ odwoławczy wyjaśnił, że dopiero w przypadku zawiadomienia strony o wszczęciu postępowania administracyjnego umożliwiona jest stronie realizacja uprawnień procesowych określonych przepisami k.p.a. przez podejmowanie przez nią czynności procesowych mających wpływ na ustalenie stanu faktycznego i prawnego sprawy administracyjnej. Uzyskanie przez stronę informacji o wszczęciu postępowania administracyjnego w określonej sprawie umożliwia jej podjęcie stosownych działań w danej sprawie i pozwala na zadbanie o należytą ochronę własnych interesów prawnych. ( vide wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 lutego 2012r. o sygn. akt I OSK 1169/11, w którym Sąd podniósł, że zawiadomienie strony o wszczęciu postępowania w sprawie jest jednym z najistotniejszych aspektów realizacji zasady ogólnej czynnego udziału strony w postępowaniu).

W przypadku orzekania przez organ przed wejściem w życie nowych przepisów (01.01.2012r.), byłby on zobowiązany do nałożenia kar pieniężnych w tej samej wysokości określonej w poprzednio obowiązującym załączniku. Wydanie rozstrzygnięcia już po znowelizowanych przepisach, było korzystne dla strony. W przepisach ustawy o transporcie drogowym po zmianach w dniu 01.01.2012r. (m.in. załączniku Nr 3 do u.t.d., który zawiera katalog naruszeń i wysokości kar za te naruszenia dotyczący przedsiębiorców), nie przewidziano już sankcji za naruszenie polegające na zapisywaniu za długo wykresówki. Zwlekanie z zawiadomieniem strony przez organ I instancji ostatecznie przyniosło stronie tę korzyść, iż organ nałożył kary pieniężne w niższej wysokości, niż w tej, gdyby wszczął i zakończył postępowanie bez zwłoki, jeszcze przed zmianą tych przepisów.

Odnosząc się do kwestii, czy strona wypełniła przesłanki wynikające z art. 92 b ust. 1 pkt 1 i 2 oraz art. 92c ust. 1 pkt 1 ustawy o transporcie drogowym, Dyrektor Izby Celnej stwierdził, że z okoliczności faktycznych sprawy nie wynika, aby zaistniały jakiekolwiek zdarzenia lub okoliczności, których strona, będąc przedsiębiorstwem wykonującym transport drogowy, nie mogła przewidzieć, a więc zdarzenia nagłe (takie jak np. awaria pojazdu, nagła choroba, czy inne zdarzenia losowe). Ponadto strona nie przedstawiła żadnych dowodów i nie wskazała na żadne okoliczności, które mogłyby być podstawą do uwolnienia jej od odpowiedzialności za powstałe naruszenia. Kierowca dopuścił się w kontrolowanym okresie czasu (ok. 2 tygodni), bardzo wielu naruszeń, co wskazuje na brak właściwego nadzoru nad jego pracą przez przedsiębiorstwo i na złą organizację pracy w przedsiębiorstwie i samego kierowcy, leżącą u podstaw tych nieprawidłowości.

Organ odwoławczy wezwał stronę do udzielenia informacji oraz nadesłania dokumentów w celu stwierdzenia, czy spełnione zostały przesłanki określone w art. 92 b ust. 1 pkt 1 i 2 u.t.d. (aby organ mógł odstąpić od nałożenia kar pieniężnych na podstawie art. 92 b ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o transporcie drogowym, przesłanki w nim wymienione muszą zaistnieć łącznie).

W odpowiedzi na powyższe wezwanie W. P. nadesłał dokumenty (umowy o pracę zawarte z panem A. Z. , kartę wynagrodzeń pana A. Z. , regulamin wynagradzania, regulamin pracy oraz zaświadczenia z uczestniczenia w [...] r. w szkoleniu okresowym bhp pracowników zatrudnionych na stanowisku kierowca ciężarowy, orzeczenie psychologiczne, orzeczenie lekarskie, zaświadczenia o ukończeniu kursu dokształcającego kierowców przewożących rzeczy z dnia . [...]), które nie dają podstawy do uznania, iż kierowca był przez przedsiębiorcę regularnie szkolony z zakresu czasu pracy kierowców. Uczestniczenie przez pracownika zaledwie raz na kilka lat w szkoleniach z zakresu czasu pracy kierowców (w [...] roku), to zdaniem Dyrektora Izby Celnej zdecydowanie za mało. Zmiany przepisów w tym zakresie są częste i w związku z tym też częstsze niż to wykazała strona, powinny być szkolenia. Wiedza kierowców o zmianach w przepisach jest jednym z warunków ich właściwej pracy, a dostęp do niej to sprawa pracodawcy, który odpowiada bezpośrednio za właściwą organizację procesu pracy.

Ponadto strona nie wypełniła przepisu art. 92b ust. 1 pkt 2, gdyż w regulaminie wynagradzania firmy (Tabela nr 1 Załącznika 1 do regulaminu wynagradzania) wskazano, iż kierowca firmy może otrzymywać wynagrodzenie według stawki za przejechany 1 km. Taki zapis może powodować, że kierowcy przedsiębiorstwa, kierując się chęcią zysku, mogą przekraczać dopuszczalne normy prowadzenia pojazdów. Zapis ten może również w inny sposób prowokować kierowców do naruszania przepisów. W ocenie organu jest to regulacja mogąca zachęcać pracowników Spółki do naruszania przepisów rozporządzenia, o którym mowa w pkt 1 lit. a, lub do działań zagrażających bezpieczeństwu ruchu drogowego.

Z wyjaśnień kierowcy zawartych w protokole przesłuchania z dnia kontroli wynika, że terminy związane z realizacją zleceń "zmuszają" go do przekraczania przepisów. Kierowca wyjaśnił, że nieprawidłowości powstały głównie z tego powodu. Wyjaśniania te wskazują na świadomie podejmowane przez niego (jak i przedsiębiorstwo) ryzyko, iż w związku z natłokiem pracy może dojść do naruszania ww. przepisów, co zresztą miało miejsce, a zatem mamy tu ewidentnie do czynienia ze świadomym naruszaniem dyscypliny pracy przez pracownika, jak również pracowników nadzorujących jego pracę. Wskazuje to również na brak właściwej organizacji pracy kierowcy i w przedsiębiorstwie.

Zdaniem organu strona skarżąca, winna sprawować ścisły nadzór nad swoim pracownikiem, ponieważ jako pracodawca ma możliwość reagowania na działania osób, którymi posługuje się przy wykonywania transportu drogowego, między innymi poprzez bieżącą kontrolę dokumentacji obrazującej czas pracy kierowcy i stosowanie, w przypadku stwierdzenia, naruszeń właściwych środków dyscyplinujących. Przyjęcie regularnej praktyki kontroli wykresówek (Strona wskazuje co prawda, że regularnie kontroluje wykresówki, jednak nie nadesłała w tym zakresie żadnego dokumentu to potwierdzającego), prowadzenie regularnych szkoleń w zakresie zachowań W różnych trudnych i niespodziewanych sytuacjach skutkowałyby z pewnością wyeliminowaniem niewłaściwych zachowań u kierowcy i w konsekwencji przedsiębiorstwo uniknęłoby konieczności ponoszenia kar pieniężnych. Ze zgromadzonego materiału dowodowego nie wynika, aby działania takie były podejmowane, są natomiast dowody przeciwne. Stwierdzone naruszenia były wielokrotne, co wskazuje, że nienależycie była nadzorowana praca kierowcy i tolerowano jego zachowanie.

Powyższa decyzja została zaskarżona przez Spółkę A. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

Strona zarzuciła naruszenie przepisów :

1) art. 6 k.p.a., poprzez naruszenie zasad praworządności;

2) art. 8 k.p.a., poprzez naruszenie zasady pogłębiania zaufania uczestników do władzy publicznej;

3) art. 35 i art. 12 k.p.a., poprzez rażące przekroczenie terminu załatwienia sprawy.

W uzasadnieniu skargi skarżący wskazał, że w dniu [...] r. funkcjonariusze celni zatrzymali do kontroli zespół pojazdów, będących własnością strony.

Z kontroli sporządzono protokół, w którym postawiono zarzuty objęte sankcjami wskazanymi w załączniku do ustawy o transporcie drogowym. Jednak dopiero w dniu [...]r. tj. dziewiętnaście miesięcy po przeprowadzonej kontroli, organ wydał postanowienie o wszczęciu postępowania. Zgodnie z orzecznictwem "za datę wszczęcia postępowania z urzędu należy przyjąć pierwszą czynność urzędową wobec strony lub czynność podjętą w sprawie przez organ administracji publicznej z urzędu (wyrok 1364/97, LEX nr 47892 oraz Naczelnego Sądu Apelacyjnego z 20.01.2010 r., sygn.akt II GSK 321/09). Skarżący podniósł też, że w orzecznictwie sądowym przyjmuje się, iż za datę wszczęcia postępowania administracyjnego z urzędu można przyjąć dzień złożenia zeznań przez stronę postępowania lub świadków w sprawie będącej przedmiotem decyzji. Dyrektor Izby Celnej w uzasadnieniu swojej decyzji przyznał, że organ I instancji zwlekał z zawiadomieniem skarżącego, nadto pozostawał w zwłoce ze wszczęciem i zakończeniem postępowania. Zdaniem skarżącego, argumentacja organu, że zwłoka wywołała korzystne dla niego skutki, jest zupełnie sprzeczna z zasadami prawa. Organ ma bowiem działać bez zbędnej zwłoki. Przewlekłość postępowania podważa zaufanie i wiarygodność organów administracji. Ponadto organ błędnie przyjął, że powinien orzekać na podstawie przepisów obowiązujących od dnia [...] r. Podstawą w tym zakresie powinny pozostać przepisy obowiązujące w dniu dokonanej kontroli.

Zdaniem skarżącego powyższą czynnością uruchamiającą bieg postępowania z urzędu była kontrola dokonana przez osoby uprawnione do działania w imieniu organu (wyrok NSA z 05.04.2006 r., sygn.akt II GSK 28/06). Do takich czynności można też zaliczyć np. przesłuchanie świadka (wyrok NSA z 20.01.2010 r., sygn.akt II GSK 321/09). W tych okolicznościach, zdaniem skarżącego błędna jest argumentacja organu, wskazująca [...] r. jako dzień wszczęcia postępowania administracyjnego. Nie można bowiem samowolnie przyjąć, że pierwszą czynnością w sprawie jest zawiadomienie stron o jego wszczęciu. W niniejszej sprawie, wszczęcie postępowania nastąpiło z chwilą kontroli i przesłuchania kierowcy. Opracowanie wyników kontroli nie powinno zostać rozstrzygnięte w czasie na ponad półtora roku.

Skarżący wskazał też, że zgodnie z art. 35 k.p.a. organ administracji publicznej powinien załatwić sprawę bez zbędnej zwłoki (a nie ponad półtora roku). Użyty w tym przepisie zwrot "bez zbędnej zwłoki" oznacza zakres nieuzasadnionego przedłużania postępowania oraz obowiązek prowadzenia go w taki sposób, aby zakończenie nastąpiło w najkrótszym możliwym czasie (wyrok WSA w Warszawie z 10.07.2008 r., sygn.akt I SAB/WA 170/07, wyrok NSA z 21.10.2009 r., sygn.akt II GSK 130/09).

Ponadto organ I instancji nie informował skarżącego o późniejszym terminie wydania decyzji, zatem nie tyle pozostawał w zwłoce, co w bezczynności.

Dyrektor Izby Celnej odpowiadając na skargę wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny z w a ż y ł, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności organów administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270).

Przedmiotem kontroli Sądu w niniejszym postępowaniu jest decyzja nakładająca na skarżące Spółka A. na podstawie art. 92a ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania decyzji (Dz.U. z 2007 r., Nr 125, poz. 874 ze zm.), kary pieniężnej w wyniku przeprowadzonej kontroli drogowej zespołu pojazdów przeprowadzonej w dniu[...] r. Stosownie do art. 92a ust. 1 ustawy o transporcie drogowym, podmiot wykonujący przewóz drogowy lub inne czynności związane z tym przewozem z naruszeniem obowiązków lub warunków przewozu drogowego, podlega karze pieniężnej w wysokości od 50 złotych do 10.000 złotych za każde naruszenie. Wykaz naruszeń obowiązków lub warunków, o których mowa w ust. 1, oraz wysokość kar pieniężnych za poszczególne naruszenia określa załącznik nr 3 do ustawy (art. 92a ust. 6).

Zgodnie z art. 92a ust. 2 powyższej ustawy suma kar pieniężnych za naruszenia stwierdzone podczas jednej kontroli drogowej nie może przekroczyć kwoty 10.000 złotych.

Organ I instancji, stwierdzając szereg naruszeń przepisów ustawy o transporcie oraz przepisów regulujących czas pracy kierowców, nałożył na stronę skarżącą karę pieniężną w wysokości [...] złotych, wskazując w uzasadnieniu decyzji jakie jednostkowe naruszenia i przypisane im kary składają się na powyższe rozstrzygnięcie. Dyrektor Izby Celnej utrzymał tą decyzję w mocy.

W rozpoznawanej sprawie organy orzekające dokonały prawidłowych ustaleń co do zaistnienia okoliczności uzasadniających nałożenie kary pieniężnej, a jej wysokość określona została zgodnie z przepisami prawa.

Ustalenia te zostały dokonane w wyniku kontroli drogowej, przeprowadzonej przez uprawnionych funkcjonariuszy służby celnej. Wyniki kontroli zostały utrwalone w protokole kontroli, który jako dokument urzędowy, sporządzony w przepisanej formie przez powołany do tego organ, stanowi, stosownie do art. 76 k.p.a. dowód tego, co zostało w nim urzędowo zaświadczone.

Ustalenie w trakcie kontroli, że doszło do wskazanych naruszeń pozwalało na jednoznaczne stwierdzenie, że w przedmiotowej sprawie spełnione zostały przesłanki do wymierzenia stronie skarżącej kary pieniężnej na podstawie art. 93 ustawy o transporcie drogowym. Przepis art. 93 ust. 1 stanowi bowiem podstawę prawną do wydania decyzji o nałożeniu kary pieniężnej na podmiot wykonujący przewozy drogowe lub inne czynności związane z tym przewozem.

Nakładając na stronę skarżącą karę organ nie przekroczył maksymalnej kwoty. Prawidłowo dokonał kwalifikacji stwierdzonych naruszeń na podstawie wykazu ujętego w załączniku nr 3 do ustawy i na jego podstawie prawidłowo określił wysokość kar za poszczególne naruszenia. Przepis art. 92a ust. 6 ustawy odsyła bowiem do załącznika nr 3 wskazując, że jest on wykazem naruszeń i przypisanych im wysokości kar pieniężnych. Wysokość tych kar jest określona w sposób sztywny, co oznacza, że organ nie może wymierzyć kary w innej wysokości niż ta, która wynika z załącznika do ustawy.

Podkreślić należy, że w istocie rzeczy strona skarżąca nie kwestionuje prawidłowości ustaleń faktycznych i ich oceny prawnej. Strona skarżąca zarzuca natomiast , że wydając zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji, naruszone zostały przepisy art. 8 k.p.a., art. 9 k.p.a., art. 35 k.p.a. i art. 12 k.p.a. W związku ze stawianymi skargą zarzutami naruszenia zasad ogólnych postępowania administracyjnego wyrażonych w tych przepisach, należy zauważyć, że o skutecznym naruszeniu tych zasad można byłoby mówić gdyby naruszenia te występowały w powiązaniu z naruszeniem konkretnych przepisów regulujących postępowanie (Dział II Kodeksu postępowania administracyjnego), a taka sytuacja nie wystąpiła w sprawie.

Podkreślić należy, że wszczęte postępowanie w sprawie naruszenia przepisów ustawy z dnia 06 września 2001 r. o transporcie drogowym jest postępowaniem administracyjnym, a nie postępowaniem karnym. Ustawa o transporcie drogowym w art. 92a ust. 1 przewiduje odpowiedzialność za delikt prawa administracyjnego a nie za wykroczenie lub przestępstwo, zatem przepisy dotyczące przedawnienia wszczęcia postępowania w sprawach o wykroczenia (art. 45 Kodeksu wykroczeń) na gruncie kontrolowanego postępowania nie mają zastosowania. Ewentualne zasady przedawnienia możliwości karania za delikty administracyjne muszą wynikać z przepisów prawa materialnego, a więc w tym przypadku ustawy o transporcie drogowym. Ustawa ta nie zawiera jednak takich przepisów. W postępowaniu administracyjnym uregulowanym w omawianym art. 92 a ust. 1 ustawy o transporcie drogowym, ustalenie odpowiedzialności nie wiąże się z ustaleniem winy sprawcy, gdyż jest to odpowiedzialność obiektywna. Zaistnienie bowiem faktu prawotwórczego określonego w dyspozycji art. 92a ust. 1 skutkuje wymierzeniem określonej w załączniku nr 3 do ustawy sankcji. Ustawodawca przewidział w art. 92b i art. 92c ustawy o transporcie drogowym okoliczności wyłączające tę odpowiedzialność, ale jak wynika to z ustaleń zaskarżonej decyzji okoliczności takie w niniejszej sprawie nie wystąpiły, co szczegółowo wykazał organ odwoławczy w uzasadnieniu swojej decyzji.

Skarżący zaś nie naprowadził żadnych okoliczności w świetle których należałoby podważyć stanowisko organu odwoławczego.

Analiza przepisów ustawy o transporcie drogowym prowadzi do wniosku, że odnośnie do wskazanych w niej naruszeń za które ustawodawca przewidział sankcję w postaci kary pieniężnej, nie występują przepisy określające w jakim terminie dopuszczalne jest wszczęcie postępowania administracyjnego w przedmiocie nałożenia tej kary lub określające dopuszczalny termin do jej orzekania. Dlatego, mimo że postępowanie w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenia ustalone w toku kontroli w dniu [...] r., zostało wszczęte w dniu r[...]., co niewątpliwie nie jest dobrą praktyką w postępowaniu organów administracji publicznej, to jednak okoliczność ta nie daje podstaw do uchylenia zaskarżonej decyzji.

Co do podnoszonego skargą zarzutu błędnego zastosowania przez organ przepisów ustawy o transporcie drogowym obowiązujących w dacie orzekania stwierdzić trzeba, że zarzut ten jest chybiony. Wyjaśnić trzeba, że zarówno w dacie wszczęcia postępowania w niniejszej sprawie tj. [...] r., jak i w dacie orzekania tj. [...] r., obowiązywała ustawa o transporcie drogowym w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 244, poz. 1454). Poza tym nawet gdyby postępowanie było wszczęte pod rządem ustawy o transporcie drogowym w brzmieniu przed 1 stycznia 2012 r., to w dacie wydania zaskarżonej decyzji należałoby stosować również przepisy ustawy nowej. Zgodnie bowiem z art. 10 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym, przepisy ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się w sprawach o nałożenie kary pieniężnej za naruszenie obowiązków lub warunków przewozu drogowego, wszczętych i nie zakończonych decyzją ostateczną przed dniem jej wejścia w życie.

Sądowa kontrola legalności zaskarżonej decyzji nie może opierać się na okolicznościach, które nie zaistniały, a zatem nie ma podstaw do czynienia rozważań jakie prawo powinien stosować organ gdyby postępowanie w niniejszej sprawie zostało wszczęte w terminie wcześniejszym niż faktycznie zostało wszczęte.

Reasumując, w ocenie Sądu, obciążając odpowiedzialnością i nakładając na stronę skarżącą karę pieniężną, organ prawa nie naruszył.

W tych okolicznościach, Sąd na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę oddalił.

Na podstawie art. 223 § 2 tej ustawy Sąd nakazał ściągnąć od strony kwoty 280 złotych tytułem nieuiszczonego wpisu od skargi. Zgodnie bowiem z § 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.). Wpis stosunkowy zależy od wysokości należności pieniężnej objętej zaskarżonym aktem i wynosi do 10.000 zł – 4% wartości przedmiotu zaskarżenia, nie mniej jednak niż 100 zł. W rozpoznawanej sprawie skarżona należność pieniężna wynosiła[...] złotych, zatem opłata winna wynosić [...] złotych. Skarżący uiścił opłatę w kwocie 100 zł, zatem pozostałą kwotę [...] złotych należało pobrać od strony.