drukuj    zapisz    Powrót do listy

6480 658, Dostęp do informacji publicznej, Prezes Sądu, Zobowiązano ... i stwierdzono, że bezczynność miała miejsce bez rażącego naruszenia prawa, II SAB/Wa 422/16 - Wyrok WSA w Warszawie z 2016-12-21, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Wa 422/16 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2016-12-21 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2016-06-29
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Andrzej Góraj
Iwona Maciejuk /sprawozdawca/
Janusz Walawski /przewodniczący/
Symbol z opisem
6480
658
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Skarżony organ
Prezes Sądu
Treść wyniku
Zobowiązano ... i stwierdzono, że bezczynność miała miejsce bez rażącego naruszenia prawa
Powołane przepisy
Dz.U. 2015 poz 2058 art. 16 ust. 1, art. 21, art. 4 ust. 1
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Walawski, Sędziowie WSA Iwona Maciejuk (spr.), Andrzej Góraj, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 21 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi A. C. na bezczynność Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o udostępnienie informacji publicznej 1. zobowiązuje Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego do rozpatrzenia wniosku A. C. z dnia [...] maja 2016 r. o udostępnienie informacji publicznej, w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdza, że bezczynność Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego na rzecz A. C. kwotę 100 (słownie: sto) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

A. C. w dniu [...] maja 2016 r. skierowała do Sądu Najwyższego,

w drodze poczty elektronicznej, wniosek o udostępnienie informacji publicznej

w zakresie kopii treści wszystkich umów zawartych przez Sąd Najwyższy w miesiącu kwietniu 2016 r. Wniosła o "zasłonienie danych prywatnych, tj. adres zamieszkania, numer PESEL, kontrahentów, ale zachowanie np. imion i nazwisk wykonawców, nazw przedsiębiorców ".

W odpowiedzi na wniosek, Dyrektor Biura Studiów i Analiz Sądu Najwyższego

w piśmie z dnia [...] czerwca 2016 r. (przesłanym wnioskodawczyni w drodze poczty elektronicznej na adres podany we wniosku) poinformował, że umowy prawa cywilnego lub umowy prawa pracy, których stroną jest Skarb Państwa – Sąd Najwyższy/Pierwszy Prezes SN – w wypadku umów prawa pracy – Sąd Najwyższy jako pracodawca, 1) nie świadczą o działalności Sądu Najwyższego/Pierwszego Prezesa SN w znaczeniu,

w którym o takiej działalności jest mowa w art. 61 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, 2) nie są dokumentami, o których mowa w art. 61 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, 3) nie świadczą o sprawach publicznych w znaczeniu,

w którym o takich sprawach jest mowa w art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, 4) nie są również dokumentami, o których mowa w art. 6 ust. 2 powołanej powyżej ustawy.

Wyjaśnił, że od reguły niestosowania ustawy o dostępie do informacji publicznej do umów prawa pracy oraz umów prawa cywilnego istnieją pewne wyjątki. Dotyczą one, między innymi, umów zawieranych z zastosowaniem przepisów o zamówieniach publicznych. W art. 139 ust. 3 ustawy - Prawo zamówień publicznych stwierdza

się bowiem, że takie umowy są jawne i podlegają udostępnieniu na zasadach określonych w przepisach o dostępie do informacji publicznej.

Poinformował jednocześnie, że w kwietniu 2016 r. Sąd Najwyższy nie zawierał umów z zastosowaniem unormowań o zamówieniach publicznych.

Natomiast umowy zawierane przez Skarb Państwa – Sąd Najwyższy/ Pierwszego Prezesa SN poza trybem zamówień publicznych mogą być ewentualnie udostępniane osobom trzecim wyłącznie na zasadach określonych w ustawie

o rachunkowości. Takie umowy w połączeniu z fakturami , a także dokumentami świadczącymi o ich zapłacie są bowiem dowodami księgowymi (powołano się na art. 71 ustawy o rachunkowości). Wskazano, że wniosek z dnia [...] maja 2016 r. nie jest wnioskiem, o którym mowa w tym przepisie.

Wskazano przy tym, że nie ulega wątpliwości, że treść umów zawartych przez jednostkę sektora finansów publicznych objęta jest tajemnicą pracowniczą w rozumieniu art. 100 § 2 pkt 4) i 5) Kodeksu pracy. Oznacza to, że przy braku wyraźnego nakazu ze strony ustawy lub sądu ewentualne udostępnienie umowy osobie trzeciej wymaga wyraźnej zgody Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego. Podniesiono, że kwestią prawnie obojętną jest stworzenie przez wnioskodawczynię możliwości dokonania anonimizacji.

A. C. w dniu 10 czerwca 2016 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia [...] maja 2016 r.

o udostępnienie informacji publicznej w zakresie kopii treści wszystkich umów zawartych przez Sąd Najwyższy w kwietniu 2016 r. Zarzuciła naruszenie art. 61 ust. 1

i 2 Konstytucji RP oraz art. 1 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 i art. 13 ust. 1 ustawy

o dostępie do informacji publicznej poprzez nieudostępnienie informacji publicznej zgodnie z wnioskiem w określonym terminie.

Podniosła, że organ co prawda podjął działania na skutek jej wniosku, albowiem wystosował pismo z dnia [...] czerwca 2016 r. jednakże udzielona odpowiedź

nie wyczerpuje prawnych obowiązków organu. Zarzuciła, że do dnia wniesienia skargi wniosek nie został należycie rozpatrzony. Wniosła o zobowiązane organu do dokonania czynności w zakresie udostępnienia informacji publicznych zgodnie z jej wnioskiem

z dnia [...] maja 2016 r. oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, reprezentowany przez radcę prawnego,

w odpowiedzi na skargę wniósł o jej: 1) odrzucenie ze względu na brak drogi postępowania sądowo – administracyjnego dla oceny sposobu odniesienia się do wniosku podlegającego ewentualnemu rozpoznaniu w trybie i na zasadach określonych w ustawie o finansach publicznych oraz w ustawie o rachunkowości, 2) w przypadku przyjęcia skargi do merytorycznego rozpoznania o jej oddalenie w całości jako nieuzasadnionej. Pełnomocnik powołał się na wyjaśnienia zawarte w odpowiedzi udzielonej skarżącej pismem z dnia [...] czerwca 2016 r.

Pełnomocnik podniósł, iż w świetle części orzecznictwa sądów administracyjnych można przyjmować, że odpowiedzi na wnioski o udostępnienie informacji, które podlegają rozpoznaniu z zastosowaniem innych unormowań niż zawarte w ustawie o dostępie do informacji publicznej, nie podlegają merytorycznej kontroli sądów administracyjnych, a zarazem, ewentualna odmowa udostępnienia informacji tego rodzaju w ramach ustawy o dostępie do informacji publicznej nie może przyjąć kształtu decyzji administracyjnej, co uzasadnia wniosek o odrzucenie skargi.

Pełnomocnik wskazał, że SN w nawiązaniu do art. 1 ust. 2 u.d.i.p. wyraźnie wykluczył możliwość stosowania u.d.i.p. do wniosku o udostępnienie danych znajdujących się w zasobach podmiotu określonego w art. 4 ust. 1 lub ust. 2 powołanej ustawy, do których dostęp limitowany jest ustawą o rachunkowości. Stąd też zdaniem pełnomocnika, adresat wniosku nie mógł: a) ani przez ewentualne nawiązanie do art. 14 ust. 2 u.d.i.p., poinformować wnioskodawcy o braku, w tym przypadku prawnych możliwości udostępnienia określonych informacji w sposób i w formie, jakie zostały w nim wskazane, w połączeniu z dokonaniem innych czynności nakazanych w tym przepisie, b) ani wydać decyzji administracyjnej na podstawie art. 16 ust. 1 i 2 powołanej ustawy. Natomiast, gdy żądana informacja jest informacją publiczną w rozumieniu u.d.i.p., to dopuszczalną i właściwą formą odniesienia się do wniosku

o udostępnienie takiej informacji jest wyłącznie pismo zawiadamiające wnioskodawcę

o braku możliwości zastosowania przepisów tej ustawy z uwagi na inny tryb dostępu.

W niniejszej sprawie skarżąca została powiadomiona, w jakim trybie mogą ewentualnie zostać Jej przedstawione poszukiwane przez nią informacje. Zaznaczono przy tym, że aktualnie mają one status tajemnicy pracowniczej, jak również, że treść umów zawartych z zastosowaniem innych przepisów niż o zamówieniach publicznych podlega udostępnieniu i ochronie na zasadach określonych w ustawie o finansach publicznych oraz w ustawie o rachunkowości. Ustawy te nie stwarzają zaś możliwości wydawania decyzji administracyjnych w odniesieniu do wniosków o udostępnienie zbiorów danych w rozumieniu art. 71 ustawy o rachunkowości.

Skarga nie powinna być zatem uznana za skargę na bezczynność w znaczeniu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a. w związku z art. 3 § 2 pkt 1 P.p.s.a., czy też w związku z art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a.

Pełnomocnik Pierwszego Prezesa SN podniósł jednocześnie, że ani treść wniosku z dnia [...] maja 2016 r. ani treść skargi nie pozwala na ustalenie: czy i dlaczego kopie wszystkich umów zawartych przez Sąd Najwyższy w kwietniu 2016 r. miałyby stanowić przedmiot zainteresowania publicznego.

Stowarzyszenie [...] pismem z dnia

[...] września 2016 r. wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o dopuszczenie do udziału w postępowaniu sądowoadministracyjnym ze skargi A. C.. Żądanie to Stowarzyszenie uzasadniało odwołując się do zapisów statutowych i realizowaną od 10 lat przez Stowarzyszenie działalnością obywatelską w zakresie przestrzegania art. 61 Konstytucji RP i ustawy o dostępie do informacji publicznej. Stowarzyszenie poparło skargę A. C..

Postanowieniem z dnia 10 października 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie dopuścił Stowarzyszenie [...] do udziału w niniejszej sprawie w charakterze uczestnika postępowania na podstawie art. 33 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

W piśmie z dnia [...] sierpnia 2016 r., które wpłynęło do Sądu w dniu [...] sierpnia 2016 r., skarżąca podtrzymała skargę. Powołując orzecznictwo sądów administracyjnych podkreśliła, że informacją publiczną jest m.in. treść umów cywilnoprawnych dotyczących majątku publicznego, a także faktur, czy rachunków związanych z takimi umowami. Dla oceny publicznego charakteru umowy nie ma znaczenia tryb w jakim została ona zawarta, albowiem wszystkie umowy zawierane przez organy władzy publicznej mają charakter informacji publicznej

Zwróciła uwagę na brak po stronie Sądu Najwyższego praktyki publikowania na stronach Biuletynu Informacji Publicznej danych o zawieranych umowach. Wskazała na przypadek niezgodnego z prawem zaniechania stosowania trybów przewidzianych przez ustawę - Prawo zamówień publicznych przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego. Skarżąca zaznaczyła, że udostępnianie wszystkich umów ma istotne znaczenie z punktu widzenia praktycznej i faktycznej realizacji zasady jawności finansów publicznych. Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego jest organem

o szczególnym znaczeniu w naszym państwie. Jest bowiem naczelnym organ władzy sądowniczej w Polsce i sprawuje nadzór nad działalnością sądów powszechnych

i wojskowych (vide: art. 83 ust. 1 Konstytucji RP).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Sprawa ze skargi A. C. na bezczynność Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia [...] maja 2016 r.

o udostępnienie informacji publicznej podlega kognicji sądu administracyjnego.

Skarga ta jest dopuszczalna i nie ma podstaw do jej odrzucenia.

Przepis artykuł 21 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2015 r. poz. 2058 ze zm.), zwanej dalej u.d.i.p. stanowi, iż do skarg rozpatrywanych w postępowaniu o udostępnienie informacji publicznej stosuje się przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm), zwanej dalej P.p.s.a. Powyższy przepis, odsyłając do stosowania przepisów P.p.s.a., określa właściwość rzeczową sądów administracyjnych do rozpatrywania skarg nie tylko na decyzje odmawiające udostępnienia informacji publicznej (art. 3 § 2 pkt 1 P.p.s.a. w zw. z art. 16 ust. 1 u.d.i.p.), ale i bezczynność podmiotu obowiązanego do jej udostępnienia (art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a.).

W tym kontekście podkreślenia wymaga, iż w przedmiocie udostępniania informacji publicznej bezczynność organu ma miejsce wówczas, gdy wniosek dotyczy dostępu do informacji będącej informacją publiczną, a organ ani nie udziela tej informacji wnioskodawcy, nie informuje o innym sposobie otrzymania danej informacji, nie informuje o braku posiadania wnioskowanej informacji publicznej, ani też nie wydaje decyzji odmawiającej udzielenia informacji (lub decyzji o odmowie udzielenia informacji publicznej w celu ponownego wykorzystywania, decyzji o warunkach ponownego wykorzystywania informacji publicznej oraz o wysokości opłat za udzielenie takiej informacji) lub decyzji umarzającej postępowanie.

Jeżeli podmiot obowiązany do udostępnienia informacji publicznej nie podjął wymaganej na gruncie u.d.i.p. w danej sprawie czynności, to dla dopuszczalności skargi na bezczynność nie ma znaczenia powód, z uwagi na który to nie nastąpiło. Wskazania wymaga przy tym, że skarga na bezczynność w przedmiocie informacji publicznej nie musi być poprzedzona żadnym środkiem zaskarżenia (v. wyrok NSA z dnia 24 maja 2006 r. sygn. akt l OSK 601/05 LEX nr 236545).

W sytuacji, gdy A. C. złożyła do Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego wniosek o udostępnienie informacji publicznej, a wniosek ten, w ocenie wnioskodawczyni, nie został należycie (czyli w jednej z form przewidzianych w u.d.i.p.) rozpatrzony w wymaganym terminie, to w świetle powołanych wyżej przepisów przysługiwało jej prawo wniesienia do sądu administracyjnego skargi na bezczynność Pierwszego Prezesa SN.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał więc skargę za dopuszczalną. Jej rozpoznanie nastąpiło, zgodnie z art. 119 pkt 4 i art. 120 P.p.s.a. w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym.

Jednocześnie Sąd stwierdził, że skarga na bezczynność Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego była zasadna w chwili jej wniesienia, a tym samym organ pozostawał w bezczynności w zakresie rozpatrzenia wniosku z dnia [...] maja 2016 r.

o udostępnienie kopii treści wszystkich umów zawartych przez Sąd Najwyższy

w kwietniu 2016 r.

Przepisy ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi

nie definiują pojęcia bezczynności. W piśmiennictwie i orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się, że bezczynność organu administracji publicznej zachodzi wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub nie podjął stosownej czynności określonej w art. 3 § 2 pkt 1-4a P.p.s.a. (T. Woś [w:] T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2011, s. 109). Skarga na bezczynność ma na celu zwalczenie zwłoki w załatwieniu sprawy poprzez spowodowanie wydania przez organ oczekiwanego aktu lub podjęcia określonej czynności. Okoliczności, które powodują zwłokę organu w rozpatrzeniu wniosku oraz stopień przekroczenia terminów, wpływają na ocenę, czy istniejąca bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, czy też nie.

W przypadku złożenia skargi na bezczynność w zakresie udostępnienia informacji publicznej obowiązkiem Sądu jest w pierwszej kolejności zbadanie,

czy sprawa mieści się w zakresie podmiotowym i przedmiotowym u.d.i.p. Dopiero bowiem stwierdzenie, że podmiot, do którego zwrócił się wnioskodawca, był zobowiązany do udzielenia informacji publicznej, oraz że żądana informacja miała charakter informacji publicznej w rozumieniu przepisów u.d.i.p., pozwala na dokonanie oceny, czy w konkretnej sprawie można skutecznie zarzucić wskazanemu podmiotowi bezczynność w zakresie realizacji wniosku o udostępnienie informacji publicznej.

Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, jako reprezentujący SN, jest organem władzy sądowniczej. Obowiązany jest zatem do udostępniania informacji publicznej będącej w jego posiadaniu (art. 4 ust. 1 w zw. z art. 4 ust. 3 u.d.i.p.; v. wyrok NSA z dnia 2 kwietnia 2014 r. sygn. akt I OSK 1741/13). Zobowiązane do udzielenia informacji publicznej zostały nie tylko władze publiczne, lecz również podmioty wykonujące zadania publiczne, nie będące organami władzy publicznej (v. wyrok NSA z dnia 18 sierpnia 2010 r. sygn. akt I OSK 851/10, Lex nr 737513).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 u.d.i.p., każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu i ponownemu wykorzystaniu na zasadach i w trybie określonych w niniejszej ustawie. Ta ogólna definicja została przez ustawodawcę uszczegółowiona w przepisie art. 6 ust. 1 u.d.i.p., poprzez przykładowe wyliczenie, w formie katalogu otwartego, informacji posiadających przymiot informacji publicznych.

W świetle orzecznictwa sądowoadministracyjnego informacją publiczną

w rozumieniu ustawy jest każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej

i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa (v. wyrok NSA z dnia 25 marca 2003 r. sygn. akt II SA 4059/02, Lex Polonica nr 361165). Za informację publiczną uznaje się m.in. treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do szeroko rozumianego organu władzy publicznej lub podmiotu niebędącego organem administracji publicznej, lecz wykonującego zadania publiczne. Są nią zarówno dokumenty bezpośrednio przez te podmioty wytworzone, jak i dokumenty, których używają one przy realizacji przewidzianych prawem zadań, nawet gdy nie pochodzą wprost od nich.

Z art. 6 ust. 2 lit. f) u.d.i.p. wynika, że udostępnieniu podlega informacja publiczna o podmiotach wymienionych w art. 4 ust. 1 w tym o majątku, którym dysponują. Majątek, którym dysponuje Sąd Najwyższy, jest majątkiem publicznym i sposób dysponowania tym majątkiem jest informacją publiczną, co wynika zarówno z art. 6 ust. 2 lit. f) ustawy, jak i art. 1 ust. 1 ustawy. Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych informacja może dotyczyć sprawy publicznej, nie tylko wtedy, gdy została wytworzona przez podmioty wskazane w art. 4 ust. 1 ustawy, ale również wtedy, gdy odnosi się do nich w zakresie wykonywanych przez nie zadań publicznych i gospodarowania majątkiem publicznym.

Wobec powyższego, żądanie we wniosku z dnia [...] maja 2016 r. kopii treści wszystkich umów zawartych przez Sąd Najwyższy stanowi żądanie udostępnienia informacji publicznej.

Pogląd, że zakresem u.d.i.p. objęte są umowy zawierane przez organy władzy publicznej oraz osoby pełniące funkcje publiczne, w zakresie wykonywanych przez nie zadań publicznych i gospodarowania majątkiem publicznym utrwalony jest nadto w orzecznictwie sądowoadministracyjnym. Z tego względu informacją publiczną jest treść umów cywilnoprawnych dotyczących majątku publicznego. W wyroku z dnia 11 września 2012 r., sygn. I OSK 916/12 (publ. https://orzeczenia.nsa.gov.pl ) Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż co do zasady wszystko co wiąże się bezpośrednio z funkcjonowaniem i trybem działania podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy stanowi informację publiczną.

Za nietrafne w niniejszej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał twierdzenie organu, iż udostępnieniu w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej podlegają tylko te umowy cywilnoprawne, do których zastosowanie ma ustawa – Prawo o zamówieniach publicznych. Zgodnie z art. 139 ust. 3 tej ustawy, umowy w sprawach zamówień publicznych zawierane w trybie tej ustawy są jawne i podlegają udostępnianiu na zasadach określonych w przepisach o dostępie do informacji publicznej. Jednakże nie można w tej sytuacji, a contrario do cytowanego art. 139 ust. 3 ustawy uznać, że skoro ustawa ta ustanawia zasadę jawności dla umów, których wartość przekracza 14 000 euro i przewiduje ich udostępnianie na zasadach określonych w przepisach o dostępie do informacji publicznej, to do umów o mniejszej wartości wyłącza stosowanie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Ze względu na doniosłość umów zawieranych w trybie ustawy Prawo o zamówieniach publicznych ustawodawca zapisem art. 139 ust. 3 poszerzył dostęp do umów zawieranych w trybie tej ustawy.

Jawność umów w sprawach zamówień publicznych na gruncie u.d.i.p. wyłącza możliwość odmowy ich udostępnienia z powołaniem się na którąkolwiek z tajemnic ustawowo chronionych. Nie jest zatem dopuszczalne wydanie decyzji odmawiającej udostępnienia umów w sprawach zamówień publicznych, gdyż są one jawne (v. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 lutego 2012 r. sygn. akt I OSK 2215/11).

Sąd rozpoznający niniejszą sprawę nie podziela poglądu organu wyrażonego

w odpowiedzi na wniosek z dnia [...] maja 2016 r., że ustawa o dostępie do informacji publicznej nie znajduje zastosowania do udostępniania umów zawartych poza trybem zamówień publicznych. Stąd też odpowiedź organu wystosowana do wnioskodawczyni pismem z dnia [...] czerwca 2016 r. nie stanowiła właściwego rozpatrzenia wniosku

o udostępnienie informacji publicznej. Odesłanie w wystosowanej odpowiedzi z dnia [...]czerwca 2016 r. do ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U.

z 2013 r., poz. 330 ze zm.) nie było prawidłowe. Powołany akt prawny nie reguluje bowiem trybu dostępu do dokumentów żądanych we wniosku z dnia [...] maja 2016 r.

W odniesieniu do wyrażonego w udzielonej wnioskodawczyni odpowiedzi z dnia [...] czerwca 2016 r. poglądu adresata wniosku, wedle którego do udostępnienia umów prawa pracy nie znajduje zastosowania u.d.i.p., wskazania wymaga, że w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego za błędne uznaje się stanowisko apriori wyłączające ze zbioru informacji publicznej umowy o pracę zawarte z organem państwa, albowiem umowy te dotyczą w istocie wydatkowania środków publicznych

i dlatego mieszą się w pojęciu informacji publicznej. Wskazuje się, że inne będzie rozstrzyganie organu w ramach dostępu do informacji publicznej w przypadku umów pracowniczych zawartych ze zwykłymi pracownikami - zwłaszcza w kontekście art. 5 ust. 2 w zw. z art. 16 u.d.i.p. i art. 100 Kodeksu pracy - a inne wobec umów o pracę z pracownikami decyzyjnymi, czy pełniącymi funkcje publiczne (v. wyroki NSA z dnia 10 kwietnia 2015 r. sygn. akt I OSK 1108/14; z dnia 31 lipca 2013 r. sygn. akt I OSK 742/13; z dnia 19 kwietnia 2011 r. sygn. akt I OSK 125/11).

Natomiast w sprawach umów cywilnych zawieranych przez podmiot publiczny w kontekście informacji publicznej, a zwłaszcza art. 5 ust. 2 u.d.i.p. wielokrotnie wypowiadał się zarówno Naczelny Sąd Administracyjny (v. wyroki: z dnia 5 lutego 2015 r. sygn. akt I OSK 531/14; z dnia 11 grudnia 2014 r. sygn. akt I OSK 213/14), jak też Sąd Najwyższy (v. wyroki: z dnia 8 listopada 2012 r. sygn. akt I CSK 190/12, z dnia 19 listopada 2003 r. sygn. akt I PK 590/02), podkreślając pełną transparentność prawa do informacji w tego typu sprawach.

W sytuacji, gdy wniosek dotyczy informacji będącej informacją publiczną, tak jak w niniejszej sprawie, organ (podmiot obowiązany) powinien: 1) udostępnić tę informację w formie czynności materialno-technicznej, co winno nastąpić bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku oraz w sposób i w formie zgodnej z wnioskiem; 2) wydać, na podstawie art. 16 ust. 1 u.d.i.p., decyzję o odmowie jej udostępnienia w razie uznania, że zachodzą podstawy do takiej odmowy, 3) udzielić informacji, o których mowa w art. 13 ust. 2 i art. 14 ust. 2 u.d.i.p., wyjaśniając przyczyny braku możliwości udostępnienia informacji w terminie bądź zgodnie z wnioskiem, przy jednoczesnym wskazaniu, w jakim terminie, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie lub 4) poinformować pisemnie wnioskodawcę,

że nie posiada żądanej informacji.

Adresat wniosku nie stwierdził w niniejszej sprawie, że nie posiada żądanej informacji publicznej. W odpowiedzi z dnia [...] czerwca 2016 r. wskazano jedynie,

że nie zawarto w kwietniu 2016 r. żadnej umowy z zastosowaniem unormowań ustawy – Prawo o zamówieniach publicznych. Adresat wniosku nie zanegował zatem faktu posiadania żądanej informacji publicznej. Jednocześnie nie udostępniono w terminie

14 dni od dnia złożenia wniosku z dnia [...] maja 2016 r. żądanej informacji publicznej, nie udostępniono jej także do dnia rozpatrzenia niniejszej skargi na bezczynność (do Sądu nie wpłynęła żadna informacja w tym zakresie), ani nie wydano decyzji o odmowie jej udostępnienia. Organ nie udzielił także stronie na piśmie informacji, że nie posiada żądanych danych.

W świetle powyższego Sąd stwierdził, że skarga na bezczynność Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego jest zasadna. Z tego względu, Sąd zobowiązał Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego do rozpatrzenia wniosku A. C. z dnia [...] maja 2016 r. o udostępnienie informacji publicznej w terminie 14 dni od dnia doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy.

Jednocześnie Sąd stwierdził, że bezczynność organu nie miała w niniejszej sprawie miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Adresat wniosku podjął działania

w sprawie, udzielił wnioskodawczyni odpowiedzi na piśmie w terminie 14 dni, o których mowa w u.d.i.p. Wyjaśnił swoje stanowisko w kwestii udostępnienia treści wszystkich umów zawartych przez Sąd Najwyższy w kwietniu 2016 r. Odmienna ocena organu od oceny wnioskodawcy w zakresie zastosowania u.d.i.p. nie uzasadnia zdaniem Sądu –przypisania Pierwszemu Prezesowi Sądu Najwyższego braku należytego działania

z rażącym naruszeniem prawa.

Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 149 § 1 i § 1a w zw. z art. 119 pkt 4 i art. 120 ustawy – Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w w punkcie 1 i 2 wyroku.

O zwrocie kosztów postępowania sądowego Sąd orzekł, jak w punkcie 3 wyroku, na podstawie art. 200 powołanej ustawy.



Powered by SoftProdukt