Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka, Sędziowie Sędzia WSA Alina Dominiak, Sędzia WSA Felicja Kajut (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Hanna Tarnawska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 czerwca 2016 r. sprawy ze skargi B.P.i M. Z. na decyzję Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego [...] z dnia 23 grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie aktualizacji operatu ewidencji gruntów i budynków oddala skargę.

[...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego decyzją z dnia 23 grudnia 2015 r. (nr [...]), działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.) oraz art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 520), po rozpoznaniu odwołania B. P. – Z. i M. Z. utrzymał w mocy decyzję Starosty z dnia 25 września 2015 r. (nr [...]) wprowadzającą aktualizację użytku gruntowego na działce nr [...], obręb [...], R. polegającą na zmianie użytku gruntowego "B" - tereny mieszkaniowe na użytek "Br/RV" - grunty rolne zabudowane.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że wnioskiem z dnia 23 lipca 2015 r. Z. P. i A. P. wystąpili o uaktualnienie użytków na działce nr [...], obręb [...] w R. przy ulicy [...] - której są współwłaścicielami - uzasadniając, że na ww. działce znajdują się budynki gospodarcze służące do obsługi prowadzonego gospodarstwa rolnego.

W związku z powyższym Starosta, na podstawie art. 24 ust. 2b pkt 2 ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne w związku z brakiem wniosku wszystkich współwłaścicieli, wszczął w dniu 10 sierpnia 2015 r. postępowanie administracyjne o czym zawiadomił wszystkich współwłaścicieli nieruchomości.

W dniu 20 sierpnia 2015 r. B. P. – Z. oświadczyła, że nie wyraża zgody na przeprowadzenie aktualizacji, gdyż na działce nie wystąpiły zmiany przedmiotowe ani podmiotowe, które uzasadniałyby aktualizację danych objętych ewidencją gruntów i budynków. Zdaniem B. P. – Z. wnioskodawcy od około 15 lat nie prowadzą na przedmiotowej działce gospodarstwa rolnego. Zwróciła uwagę, że wg zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, działka nr [...] znajduje się na terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, wielorodzinną i usługową oraz, że na terenach wyłączonych z produkcji rolnej wprowadza się całkowity zakaz chowu i utrzymywania zwierząt gospodarskich (uchwała w sprawie utrzymania czystości i porządku na terenie Gminy [...]).

Pismem z dnia 1 września 2015 r. M. Z. podtrzymał stanowisko B. P. – Z. i również nie zgodził się na przeprowadzenie aktualizacji ewidencji gruntów i budynków.

Podczas oględzin nieruchomości przeprowadzonych w dniu 21 września 2015 r. przez geodetę - pracownika Wydziału Geodezji – U. S. w celu ustalenia rzeczywistego sposobu użytkowania działki, w którym wzięły udział wszystkie strony stwierdzono, że działka nr [...] jest zabudowana budynkiem mieszkalnym, budynkami gospodarczymi i stodołą. W budynkach tych znajdował się traktor, samochód dostawczy, worki z płodami rolnymi oraz nawozami, maszyny rolnicze oraz zwierzęta inwentarskie. Na podwórzu stała przyczepa do ciągnika.

B. P. – Z. i M. Z. podtrzymali sprzeciw twierdząc, że budynki nie służą gospodarstwu rolnemu, przyczepa nigdy nie stała na podwórku a traktor wykorzystywany jest okazjonalnie. Z. P. nie zgodził się z tymi zarzutami i oznajmił, że po przejęciu gospodarstwa w dalszym ciągu je osobiście prowadzi (posiada kilka hektarów gruntów rolnych w powiecie [...] i [...]).

W związku z powyższym Starosta w dniu 25 września 2015 r. wydał decyzję orzekającą o wprowadzeniu do operatu ewidencyjnego, zmian wynikających z wykazu zmian danych ewidencyjnych dołączonego do operatu geodezyjnego [...], przyjętego do Powiatowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego w dniu 4 sierpnia 2015 r. Ustalono, że do 2004 r. w ewidencji gruntów i budynków na przedmiotowej działce wpisany był użytek B/RV. Zmianę użytku gruntowego z "B/RV" - grunty rolne zabudowane na "B" - tereny mieszkaniowe, wprowadzono na podstawie wykazu zmian sporządzonego w 2004 r. na zlecenie Starosty.

Od powyższej decyzji B. P. – Z. i M. Z. wnieśli odwołanie zarzucając decyzji naruszenie przepisów postępowania, art. 85 § 1 k.p.a. w zw. z art. 80 k.p.a. polegające na naruszeniu zasady swobodnej oceny dowodów przez błędną ocenę wyniku oględzin działki nr [...], skutkującą przyjęciem, iż na wymienionej działce prowadzone jest gospodarstwo rolne oraz błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydanej decyzji polegający na przyjęciu, iż na działce prowadzone jest gospodarstwo rolne. W ocenie odwołujących się organ pierwszej instancji po przeprowadzonych oględzinach, na których stwierdził, że na przedmiotowej działce znajdują się urządzenia i budynki gospodarskie, nie ustalił, czy są one wykorzystywane do produkcji rolnej i czy w ogóle się do niej nadają. Zdaniem stron przedmiotowa działka stanowi jedynie składowisko starego i nieużywanego sprzętu rolniczego, co wydaje się niezgodne z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

[...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego, w trybie odwoławczym, uznał za zasadną aktualizację użytków na działce nr [...] poprzez przywrócenie na niej gruntów rolnych zabudowanych. Nie uwzględnił tym samym zarzutów skarżących odnośnie sprzeciwu na zmianę użytku gruntowego z powodu przeznaczenia działki w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako terenu zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, wielorodzinnej oraz zabudowy usługowej. Zdaniem organu odwoławczego, dokument ten nie decyduje o zakwalifikowaniu gruntu do danej kategorii użytku gruntowego. Znaczenie przy określaniu użytku ma faktyczny sposób wykorzystywania gruntu w momencie dokonywania aktualizacji ewidencji gruntów i budynków.

Organ w uzasadnieniu decyzji wskazał, iż dowód z wizji w terenie potwierdził, że sposób użytkowania przedmiotowej działki odpowiada użytkowi wskazanemu przez geodetę w wykazie zmian danych ewidencyjnych. Przytoczył również opisaną w załączniku nr 6 do rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (tj. Dz. U. z 2015 r. poz. 542 ze zm.), definicję gruntów rolnych zabudowanych, oznaczonych symbolem "Br", do których zalicza się grunty objęte zabudową zagrodową w ramach istniejącej działki siedliskowej, w szczególności: 1) zajęte pod budynki przeznaczone do produkcji rolniczej, nie wyłączając produkcji rybnej, w szczególności: spichlerze, przechowalnie owoców i warzyw, stodoły, budynki inwentarskie, budynki na sprzęt rolniczy; 2) zajęte pod budynki przeznaczone do przetwórstwa rolno-spożywczego, z wyłączeniem gruntów pod przemysłowe zakłady przetwórstwa rolniczego bazujące na surowcach pochodzących spoza gospodarstwa rolnego, w skład którego wchodzą te budynki; 3) zajęte pod budynki mieszkalne oraz inne budynki i urządzenia, w szczególności: komórki, garaże, szopy, kotłownie, podwórza, place składowe, place postojowe i manewrowe, śmietniki, składowiska odpadów itp., jeżeli tworzą z gruntami rolnymi i budynkami, o których mowa w pkt 1 i 2, zorganizowaną całość gospodarczą; 4) położone między budynkami i urządzeniami, o których mowa w pkt 1-3, lub w bezpośrednim sąsiedztwie tych budynków i urządzeń i niewykorzystywane do innego celu, który uzasadniałby zaliczenie ich do innej grupy użytków gruntowych, w tym zajęte pod rabaty, kwietniki, warzywniki.

Organ odwoławczy ponadto ustalił, że Z. P. posiada drugi budynek mieszkalny na działce nr [...], obręb [...] w R., przy ul. [...], oznaczonej użytkiem rolnym "RV". Z oświadczenia Z. P. z dnia 10 grudnia 2015 r., wynika że na działce nr [...] rozpoczął budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego, który jest w stanie surowym i nie może określić kiedy zostanie wykończony. Jednakże jeżeli to nastąpi, gospodarstwo wraz z działką siedliskową przekaże synowi. Strona podtrzymała jednocześnie, że jego jedynym miejscem zamieszkania jest dom przy ul. [...] i budynki znajdujące się tam wykorzystuje do prowadzenia gospodarstwa rolnego.

W skardze na ww. decyzję skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku B. P. – Z. i M. Z. wnieśli o zmianę zaskarżonej decyzji ewentualnie o uchylenie w całości i przekazanie do ponownego rozpoznania.

Skarżący zarzucili, że decyzja organu odwoławczego została wygadana z naruszeniem art. 77 § 1 w związku z art. 85 § 1 k.p.a. oraz art. 80 k.p.a. Skarżący zarzucili naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów przez błędną ocenę wyniku oględzin działki nr [...], skutkującą przyjęciem, że na wymienionej działce prowadzone jest gospodarstwo rolne oraz błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydanej decyzji polegający na przyjęciu, iż na działce prowadzone jest gospodarstwo rolne. Jakkolwiek skarżący nie kwestionują tego co zostało stwierdzone w czasie oględzin, nieruchomości, nie zgadzają się z ich interpretacją i wnioskami płynącymi z dokonanych oględzin. W ocenie skarżących, przedmioty oraz zwierzęta zastane w trakcie oględzin na działce w żadnym stopniu nie świadczą o charakterze gruntu. Przedmioty te albo nie nadają się do wykonywania produkcji rolnej, albo nie są do niej wykorzystane. Skarżący wskazywali, iż na przedmiotowej działce prowadzący gospodarstwo rolne Z. P. składuje stary i nieużywany sprzęt rolniczy, co niezgodne jest z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Dalej skarżący podnieśli, że zgodnie z obowiązującymi przepisami, dom w zabudowie siedliskowej może wznosić wyłącznie rolnik. Zabudowa taka jest bowiem bezpośrednio związana z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Rolnik może posiadać wyłącznie jedno siedlisko. W ocenie skarżących, taki charakter ma nieruchomość zlokalizowana na działkach nr [...].[...] i [...]. Zgodnie z decyzją z dnia 27 stycznia 2009 r., nr [...] wydaną przez Starostę, zatwierdzony został projekt budowlany i wydano pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego, budynku gospodarczego oraz tymczasowego zbiornika na ścieki sanitarne na działce nr [...] w ramach siedliska rolno - ogrodniczego na działkach nr [...],[...] i [...], obręb [...] przy ul. [...] w R.; jako inwestora w decyzji wskazano Z. P. Charakteru takiego jednak z całą pewnością nie ma działka nr [...], która w żadnym stopniu nie jest związana z prowadzonym gospodarstwem rolnym.

Tym samym , zdaniem skarżących, zmiana polegająca na aktualizacji użytków gruntowych na działce nr [...] z użytku "B" - tereny mieszkaniowe na użytek "Br/RV" - grunty rolne zabudowane, była nieuprawniona.

W odpowiedzi na skargę [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego wniósł o jej oddalenie nie znajdując podstaw do zmiany swojego wcześniejszego stanowiska.

W piśmie z dnia 6 czerwca 2016 r. Z. P. odniósł się do przedstawionego w skardze stanowiska skarżących i wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

W myśl art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. z 2014r., poz. 1647 ze zm.) oraz art. 3 § 1 w zw. z art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2016 r., poz. 718), zwanej dalej "p.p.s.a.", wojewódzkie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji w toku postępowania nie naruszyły przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania w sposób, który miał lub mógł mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Art. 134 § p.p.s.a. stanowi, że sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Sądowa kontrola legalności, przeprowadzona w niniejszej sprawie, wykazała że skarga nie zasługiwała na uwzględnienie.

Spór w niniejszej sprawie dotyczył tego, do jakiego rodzaju użytku gruntowego należy zaliczyć działkę, której współwłaścicielami są skarżący – czy do terenów mieszkaniowych, czy do gruntów rolnych zabudowanych.

Problematyka dotycząca ewidencji gruntów i budynków, czyli publicznego rejestru nieruchomości należy do regulacji publicznoprawnej, w pierwszej kolejności należy w tej sytuacji mieć na uwadze unormowania prawne dotyczące bezpośrednio tego zagadnienia.

Ewidencję gruntów i budynków, w myśl art. 22 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne ( tj. Dz.U. z 2015 r. poz.520 ze zm.), zwanej dalej "ustawą", prowadzą starostowie.

Sposób zakładania i prowadzenia ewidencji gruntów i budynków oraz szczegółowy zakres informacji objętych tą ewidencją określony został w rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania zaskarżonej decyzji), zwanego dalej "rozporządzeniem".

Zgodnie z § 46 ust. 1 rozporządzenia dane zawarte w ewidencji podlegają aktualizacji z urzędu lub na wniosek.

W myśl § 47 ust. 1 rozporządzenia aktualizacji operatu ewidencyjnego dokonuje się niezwłocznie po uzyskaniu przez starostę odpowiednich dokumentów określających zmiany danych ewidencyjnych.

Przepis § 47 ust. 3 rozporządzenia stanowi natomiast, że w przypadku gdy aktualizacja operatu ewidencyjnego wymaga wyjaśnień zainteresowanych lub uzyskania dodatkowych dowodów, starosta przeprowadza w sprawie tej aktualizacji postępowanie administracyjne lub stosuje art. 22 ust. 3 ustawy.

Rodzaje użytków gruntowych wykazywane w ewidencji normuje § 67 i 68 rozporządzenia.

Zgodnie z § 68 ust. 1 pkt 1 e) rozporządzenia grunty rolne zabudowane oznacza się symbolem Br, a zgodnie z § 68 ust. 3 pkt 1) rozporządzenia – tereny mieszkaniowe oznacza się symbolem B.

Przepis § 68 ust. 6 rozporządzenia stanowi, że zaliczanie gruntów do poszczególnych użytków gruntowych określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.

Zgodnie z tym załącznikiem ( Lp.5 tabeli), do gruntów rolnych zabudowanych Br- zalicza się grunty objęte zabudową zagrodową w ramach istniejącej działki siedliskowej, w szczególności:

1) zajęte pod budynki przeznaczone do produkcji rolniczej, nie wyłączając produkcji rybnej, w szczególności: spichlerze, przechowalnie owoców i warzyw, stodoły, budynki inwentarskie, budynki na sprzęt rolniczy;

2) zajęte pod budynki przeznaczone do przetwórstwa rolno-spożywczego, z wyłączeniem gruntów zajętych pod przemysłowe zakłady przetwórstwa rolniczego bazujące na surowcach pochodzących spoza gospodarstwa rolnego, w skład którego wchodzą te budynki;

3) zajęte pod budynki mieszkalne oraz inne budynki i urządzenia, w szczególności: komórki, garaże, szopy, kotłownie, podwórza, place składowe, place postojowe i manewrowe, śmietniki, składowiska odpadów itp., jeżeli tworzą z gruntami rolnymi i budynkami, o których mowa pkt 1 i 2, zorganizowaną całość gospodarczą;

4) położone między budynkami i urządzeniami, o których mowa w pkt 1-3, lub w bezpośrednim sąsiedztwie tych budynków i urządzeń i niewykorzystywane do innego celu, który uzasadniałby zaliczenie ich do innej grupy użytków gruntowych, w tym zajęte pod rabaty, kwietniki, warzywniki.

W przypadku gdy w granicach istniejącej działki siedliskowej znajdują się tylko budynki i urządzenia, o których mowa w pkt 3, to grunty zajęte pod te budynki i urządzenia zalicza się do gruntów rolnych zabudowanych, jeżeli z projektu zagospodarowania działki lub terenu wynika, że stanowią one zorganizowaną całość gospodarczą z innymi projektowanymi budynkami, przeznaczonymi do produkcji rolniczej, objętymi ważnym pozwoleniem na budowę.

Jak wynika z powyższego grunty rolne zabudowane to grunty znajdujące się w ramach działki siedliskowej objęte zabudową zagrodową. Zauważyć przy tym należy, że brak jest w przepisach ustawy i rozporządzenia definicji "działki siedliskowej" i "zabudowy zagrodowej". W związku z powyższym, w orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się na konieczność dokonania systemowej wykładni ww. przepisów rozporządzenia. Naczelny Sąd Administracyjny wskazywał w takich przypadkach na dorobek orzeczniczy Sądu Najwyższego oraz odsyłał do pojęcia "zabudowy zagrodowej", o jakiej stanowi § 3 pkt 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, według którego należy przez to rozumieć w szczególności budynek mieszkalny, budynki gospodarcze lub inwentarskie w rodzinnych gospodarstwach rolnych, hodowlanych lub ogrodniczych oraz w gospodarstwach leśnych. Mając to na uwadze Sąd ten uznał, że "istniejącym siedliskiem rolnym", jest miejsce stanowiące zaplecze gospodarstwa, zabudowane budynkiem mieszkalnym oraz innymi budynkami gospodarczymi i rolnymi, czy też samymi zabudowaniami gospodarczymi i inwentarskimi, służące do racjonalnego prowadzenia gospodarstwa. Siedliskiem nie są natomiast same grunty, nawet wykorzystywane rolniczo ( zob. wyroki NSA z dnia 24 października 2012r. II OSK 1173/11 i 29 czerwca 2012r. II OSK 609/11, wyrok WSA w Lublinie z dnia 17 kwietnia 2009r. II SA/Lu 778/08 wszystkie opublikowane w Centralnej Bazie Orzeczeń Sadów Administracyjnych).

Odnosząc powyższe do okoliczności faktycznych sprawy Sąd stwierdził, że organy trafnie ustaliły, że przedmiotowa działka stanowi gruntu rolny zabudowany oznaczony symbolem Br.

Z akt administracyjnych sprawy wynika, że Z. P. i A. P. złożyli wniosek o dokonanie zmiany wpisu w ewidencji gruntów i budynków dla działki nr [...], obręb [...] w R. przy ulicy [...] - której są współwłaścicielami - uzasadniając, że na ww. działce znajdują się budynki gospodarcze służące do obsługi prowadzonego gospodarstwa rolnego. Wnioskodawcy przedłożyli jednocześnie sporządzony przez geodetę J. O. Wykaz zmian danych ewidencyjnych, który w dniu 4 sierpnia 2015 r. został przyjęty do Powiatowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego. Do wniosku dołączono oświadczenie Z. P., że działka [...] jest jego siedliskiem rolniczym związanym z prowadzonym gospodarstwem rolnym, na dowód czego przedłożono wypisy z rejestru gruntów z których wynika, że Z. P. jest właścicielem gruntów rolnych, łąk trwałych i gruntów pod rowami. W toku postępowania ustalono, że Z. P. prowadzi gospodarstwo rolne o powierzchni ok. 7 ha i są to grunty położone na terenie R. oraz w D. W. gm. K.

W wykazie zmian gruntowych wykazano zmianę użytkowania przedmiotowej działki w ten sposób, że cała działka została oznaczona jako grunt rolny zabudowany.

W dniu 21 września 2015 r. zostały przeprowadzone oględziny przedmiotowej działki. Z oględzin tych sporządzony został w tym samym dniu protokół. Z protokołu tego wynika, że działka nr [...] jest zabudowana budynkiem mieszkalnym, budynkami gospodarczymi i stodołą. W budynkach tych znajdował się traktor, samochód dostawczy, worki z płodami rolnymi oraz nawozami, maszyny rolnicze oraz zwierzęta inwentarskie. Na podwórzu stała przyczepa do ciągnika.

Ze znajdującej się w aktach sprawy mapy sytuacyjnej działki, jak również mapy znajdującej się w wykazie zmian gruntowych wynika, że budynki położone na działce, z wyjątkiem budynku mieszkalnego, są oznaczone kodem funkcji użytkowej budynku "g" co oznacza, że są to budynki gospodarstwa rolnego.

Podstawowym zdaniem organów orzekających w niniejszej sprawie było ustalenie czy znajdujące się na gruncie budynki i urządzenia służą aktualnie produkcji rolnej. W ocenie Sądu organy opierając się na zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym dokonały prawidłowej oceny, że zabudowa działki stanowi siedlisko rolnicze, a położone na niej budynki służą działalności rolniczej. Tym samym nie doszło w sprawie do naruszenia § 68 ust. 1 pkt 1 lit. e) w związku z załącznikiem nr 6 - Lp. 1.5. rozporządzenia.

Odnosząc się do zarzutów skargi Sąd stwierdza, że nie podziela stanowiska skarżących, że doszło w sprawie do naruszenia przepisów postępowania administracyjnego, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Zdaniem Sądu postępowanie administracyjne zostało przeprowadzone wyczerpująco, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy oceniony został właściwie, a mające zastosowanie w sprawie przepisy zostały prawidłowo zinterpretowane.

Warto zauważyć, że skarżący, nie zgadzając się z dokonaną przez organy oceną materiału dowodowego, sami przyznają, że Z. P. prowadzi gospodarstwo rolne. Próbują jednak wykazać, że siedlisko rolne ww. nie znajduje się na przedmiotowej działce, lecz na działkach nr [...],[...] i [...] przy ul. [...] w R. Jak wynika z akt sprawy, prowadzona przez Z. P. budowa nowego domu przy ul. [...] w R., w dniu wydania zaskarżonej decyzji nie została ukończona, zaś Z. P. nadal zamieszkuje wraz z rodziną w budynku przy ul. [...] w R.

Skarżący twierdzili również, że dokonana przez organ interpretacja i wnioski płynące z oględzin działki są mylne. W ocenie skarżących, przedmioty oraz zwierzęta zastane w trakcie oględzin na działce w żadnym stopniu nie świadczą o charakterze gruntu, a nadto nie nadają się do wykonywania produkcji rolnej, albo nie są do niej wykorzystane.

W tym miejscu podkreślić należy, że Lp. 5 załącznika nr 6 do rozporządzenia nie wymaga, by na gruntach, które mogą być uznane za grunty rolne zabudowane prowadzona była produkcja rolnicza, lecz by budynki znajdujące się na tych gruntach były przeznaczone do produkcji rolniczej, czyli służyły np. do przechowywania płodów rolnych czy maszyn. Z kolei odnośnie znajdujących się na działce pojazdów mechanicznych i sprzętów, to z opisu znajdującego się w protokole oględzin wynika, że są to maszyny i sprzęty mające związek z produkcja rolną. Nie mogą przy tym skarżący wymagać, by organ w przypadku każdej z tych maszyn i sprzętów sprawdzał, czy jest on sprawny oraz czy był i nadal jest używany do prowadzenia gospodarstwa. Nadto nawet w przypadku, gdyby któryś z nich nie był sprawny, nie stanowi to dowodu, że nie jest on wykorzystywany w prowadzeniu gospodarstwa, bowiem w każdej chwili można go naprawić. Dodać należy, że, jak wynika z protokołu oględzin, B. P.-Z. stwierdziła, że traktor wykorzystywany jest okazjonalnie, co świadczy o tym, że jest on sprawny.

W końcu nie ma znaczenia w sprawie, że przedmiotowa działka znajduje się na terenie przeznaczonym w planie zagospodarowania pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne. Prawidłowe jest stanowisko organu odwoławczego, że treść planu zagospodarowania przestrzennego nie ma wpływu na zakwalifikowanie danego terenu do kategorii użytku gruntowego.

Z powyższych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku nie stwierdził, że zaskarżona decyzja wydana została z naruszeniem przepisów postępowania, które mogłoby mieć wpływ na wynik sprawy ( art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a.). Nadto Sąd oceniając zaskarżoną decyzję w zakresie o którym mowa w art. 134 § 1 p.p.s.a. nie stwierdził żadnych innych uchybień, których istnienie powinien uwzględnić z urzędu.

Z tych też powodów - na podstawie art. 151 p.p.s.a. - orzeczono jak w sentencji.