Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Makowska, Sędziowie Sędzia NSA Stefan Kłosowski,, Sędzia WSA Maria Mysiak (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Aneta Kukla, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 4 grudnia 2014 r. sprawy ze skargi M. J. na przewlekłość postępowania Starosty w przedmiocie rozpoznania wniosku oddala skargę.

Pismem z dnia [...] r. M. J. złożył skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Starostę, w której wniósł o:

1. zobowiązanie Starosty do dokonania czynności w zakresie rozpoznania jego wniosku z dnia 23 maja 2014 r.;

2. stwierdzenia, iż przewlekłość nastąpiła z rażącym naruszeniem prawa;

3. zasądzenie kosztów postępowania sądowego według norm przepisanych.

W swej skardze podał, że pismem z dnia 23 maja 2014 r. złożył do Starosty wniosek o podjęcie działań w sprawie szczegółowo opisanej we wniosku. Starosta pismem z dnia 2 czerwca 2014 r. wezwał go do złożenia dodatkowych wyjaśnień, w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania. Mimo, iż wezwanie nie spełniało wymagań formalnych opisanych w art. 54 K.p.a., albowiem nie zawierało określenia skutków prawnych niezastosowania się do wezwania, to Starosta pismem z dnia 16 czerwca 2014 r. "pozbył się" wniosku odsyłając go do Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego. ZWINGiK wniosek odesłał Staroście wskazując, iż to Starosta jest właściwym do rozpoznania sprawy. W dniu 10 lipca 2014 r. Starosta wezwał go do złożenia pisma z dnia 23 maja 2014 r. w formie pisemnej.

Według skarżącego, działanie to jest o tyle kuriozalne, że dopiero po blisko dwóch miesiącach organ stwierdził, że sprawy nie może rozpoznać, bo wniosek wpłynął drogą e-mail, mimo że wcześniej taka forma złożenia wniosku nie była przez organ kwestionowana.

Dalej skarżący wyjaśnił, że na takie postępowanie Starosty złożył zażalenie, w trybie art. 37 K.p.a., które zostało przez SKO nie uwzględnione. Zdaniem skarżącego, zapewne z uwagi na zatajenie przez Starostę faktu, iż w odpowiedzi na wezwanie z dnia 10 lipca 2014 r. złożył oryginał wniosku w formie pisemnej - tak jak sobie Starosta bezzasadnie zażyczył, tj. w dniu 11 lipca br. wysłał trzy pisma oznaczone jako zał. [...]

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie wskazując, że skarżący w dniu 23 maja 2014 r. przesłał na adres e-mail sekretariatu Starostwa Powiatowego pismo datowane na 23 maja 2014 r. adresowane do Starosty zatytułowane: "Dotyczy Postanowienia [...] z dnia [...] roku". W piśmie tym Skarżący wnosił o ponowne załatwienie jego wniosku z dnia 13 listopada 2013 r. o wydanie zaświadczenia. Wniosek M. J. z dnia 13 listopada 2013 r. został przez organ załatwiony postanowieniem z dnia [...] r., nr [...] odmawiającym wydania zaświadczenia. Na postanowienie to M. J. złożył zażalenie do Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego. ZWINGiK postanowieniem z dnia [...] r., nr [...] utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie Starosty M. J. zaskarżył postanowienie ZWINGiK z dnia [...] r. do WSA w Szczecinie.

Następnie organ podał, że z uwagi na to, iż w swoim wniosku z 23 maja 2014 r. skarżący nie określił jasno żądania w stosunku do organu administracji, a jednocześnie w treści wniosku odwoływał się do postępowania zakończonego ostatecznym postanowieniem, w stosunku do którego wniósł skargę w trybie sądowoadministracyjnym, wezwał M. J. (pismem z dnia 2 czerwca 2014 r.) do sprecyzowania treści żądania, w terminie 7 dni od otrzymania wezwania. Ponieważ skarżący nie złożył wyjaśnień w zakreślonym terminie, pismem z dnia 16 czerwca 2014 r. podanie M. J. zostało przekazane do organu wyższego stopnia, jako dotyczące postępowania sądowoadministracyjnego. ZWINGiK zawiadomieniem z dnia 26 czerwca 2014 r. zwrócił ww. podanie M. J. uznając, iż dotyczy ono "ponownego załatwienia sprawy z wniosku z dnia 13 listopada 2013 r.", w związku z czym to Starosta jest właściwy do jego rozpatrzenia.

Mając na uwadze stanowisko organu wyższego stopnia, Starosta wezwał skarżącego (pismem z dnia 7 lipca 2014 r.) do uzupełnienia braków formalnych wniosku poprzez złożenie jego oryginału, zgodnie z art. 64 § 2 K.p.a.,

i wyznaczył 7-dniowy termin oraz pouczył o skutkach jego niedochowania.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie, w dniu 11 lipca 2014 r., na adres e-mail wpłynęła kopia (skan) pisma z daty 11 lipca 2014 r. oraz - jako załączniki do tego pisma - kopie następujących dokumentów: wezwania Starosty z dnia

7 lipca 2014 r., zawiadomienia ZWINGiK z dnia [...] r., pisma przekazującego wniosek Skarżącego do ZWINGiK z dnia [...] r. oraz wezwania Starosty z dnia 2 czerwca 2014 r. Wiadomość e-mail nie zawierała kopii pisma skarżącego z dnia 23 maja 2014 r. Natomiast w dniu 14 lipca 2014 r. do Starostwa Powiatowego wpłynęła przesyłka polecona zawierająca oryginał pisma z dnia 11 lipca 2014 r. wraz z załącznikami w postaci kopii (wydrukowanych skanów) tych samych pism, które skarżący przesłał pocztą e-mail w dniu 11 lipca 2014 r. Dodatkowo załącznikiem do tego pisma była również kopia pisma skarżącego z dnia 23 maja 2014 r.

Dalej Starosta podał, że skarżący w rzeczywistości nie wykonał wezwania

z dnia 7 lipca 2014 r. i nie usunął braku formalnego wniosku z dnia 23 maja 2014 r., gdyż nie przedłożył tego wniosku z oryginalnym podpisem. Dołączył do oryginału pisma z dnia 11 lipca 2014 r. jedynie kopię swojego pisma z dnia 23 maja 2014 r., mającą postać wydruku zeskanowanego dokumentu. Wobec bezskutecznego upływu terminu wyznaczonego na uzupełnienie braków, organ pismem z dnia 22 lipca

2014 r. zawiadomił skarżącego o pozostawieniu jego wniosku z dnia 23 maja 2014 r. bez rozpoznania.

Wojewódzki Sad Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisami ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t.Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - powoływanej dalej jako "P.p.s.a.", kontrola działalności organów administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach decyzji administracyjnych, postanowień wydanych w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończących postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; postanowień wydanych w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie oraz innych niż określone powyżej akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających

z przepisów prawa (art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a.). Podkreślenia przy tym wymaga również, że w trakcie rozpatrywania skargi wniesionej na bezczynność organu administracji publicznej lub przewlekłość postępowania sąd administracyjny, będąc stosownie do art. 134 § 1 P.p.s.a. związany granicami sprawy, ogranicza się wyłącznie do ustalenia, czy organowi można przypisać lub nie - stan bezczynności lub przewlekłe załatwianie sprawy. Sąd nie jest natomiast władny zajmować stanowiska w kwestiach merytorycznych.

Bez wątpienia zgodnie z przepisem art. 12 § 1 ustawy z dnia 14czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 267 - dalej "K.p.a.", organy administracji publicznej powinny działać w sprawie wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia. Powyższa zasada pozostaje w bezpośrednim związku z art. 7 i 8 K.p.a. zobowiązującymi wymienione organy do stania na straży praworządności i uwzględniania słusznego interesu obywateli, a także pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa.

Wyrażona w art. 12 K.p.a. zasada szybkości postępowania została skonkretyzowana w art. 35 K.p.a., którego § 1 stanowi, że organy administracji publicznej mają obowiązek załatwiać sprawy bez zbędnej zwłoki, a § 3 określa terminy załatwiania spraw - załatwienie sprawy wymagającej postępowania wyjaśniającego powinno nastąpić nie później niż w ciągu miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej - nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od dnia wszczęcia postępowania. Do wskazanych wyżej terminów nie wlicza się terminów przewidzianych przepisami prawa dla dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania i okresów opóźnień spowodowanych z winy strony, czy wreszcie powstałych z przyczyn niezależnych od organu (art. 35 § 5 K.p.a.).

Analizując utrwalony w aktach przebieg postępowania zainicjowanego wskazanym w skardze wnioskiem, Sąd doszedł do wniosku, że nie można zarzucić wskazanemu w skardze organowi bezczynności ani też przewlekłości postępowania. Bezczynność to zaniechanie podejmowania czynności, natomiast przewlekłość to nadmierne długie prowadzenie postępowania przy braku jakichkolwiek faktycznych podstaw do przekroczenia ustawowych terminów załatwienia sprawy.

Wbrew twierdzeniu skarżącego złożony przez niego do Starosty wniosek z dnia 23 maja 2014 r. wcale nie zawierał precyzyjnie sformułowanego i jednoznacznie określonego żądania. Odwoływanie się w treści wniosku do wcześniej wydanego przez ten organ postanowienia, nie można uznać za szczegółowe opisanie działań, podjęcia jakich oczekuje skarżący od organu. Wręcz przeciwnie mogło wzbudzić wątpliwości co do treści żądania, czy jest to ponowny wniosek w tej samej sprawie, czy też podanie skierowane do organu wyższego stopnia o ponowne skontrolowanie wydanego postanowienia. Dlatego za słuszne należy uznać działanie organu zmierzające do wyjaśnienia tej kwestii.

Słusznie też Starosta uznał, że złożony przez skarżącego wniosek z dnia

23 maja 2014 r. zawierał braki formalne. Wniosek ten złożony został drogą elektroniczną, jednak nie za pośrednictwem profilu zaufanego ePUAP, nie zawierał też bezpiecznego podpisu elektronicznego. W takiej sytuacji prawidłowo Starosta wezwał skarżącego, w trybie art. 64 § 1 w związku z art. 63 § 3 K.p.a., do uzupełnienia braku formalnego wniosku, poprzez jego podpisanie. Skarżący nie wykonał wezwania w wyznaczonym terminie, ani później. Rację ma Starosta, że przesłanie przez skarżącego pisma skopiowanego przy pomocy nowoczesnych technik kopiujących, nie można uznać za wykonanie wezwania. Nadesłane pismo stanowiło, nie opatrzoną własnoręcznym podpisem skarżącego, kopię, której nie można było nadać biegu.

Zgodnie z treścią przepisu art. 64 § 2 K.p.a. - pismo, którego braków formalnych nie usunięto w wyznaczonym terminie, pozostawia się bez rozpoznania, o czym powiadamia się wnoszącego podanie, co też Starosta w rozpoznawanej sprawie, zawiadomieniem z dnia 22 lipca 2014 r., prawidłowo uczynił.

Powyżej przedstawiony przebieg postępowania nie pozwala w ocenie Sądu uznać, iż Starosta pozostawał w bezczynności, bowiem wykonywał przewidziane prawem niezbędne czynności. Organowi nie można też zarzucić przewlekłości postępowania dotyczącego rozpoznania wniosku skarżącego z 23 maja 2014 r. Nie bez znaczenia dla prowadzenia postępowania była niejednoznaczna treść pierwotnego wniosku skarżącego oraz brak współdziałania skarżącego w wyjaśnieniu czego dotyczy jego żądanie. Mimo takich okoliczności organ i tak zawiadmomienie o pozostawieniu podania z dnia 23 maja 2014 r. bez rozpoznania wystosował do skarżącego w dniu 22 lipca 2014 r., tj. w terminie 2 miesięcy od daty wpływu podania.

Skarżącemu wyjaśnić również należy, w związku z jego pismem z dnia 22 października 2014 r. skierowanym do Sąd i zawartym w nim wniosku o doręczenie przez Sąd Staroście podania skarżącego z dnia 23 maja 2014 r., że ani przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, ani Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie przewidują doręczania wniosku skierowanego do organu za pośrednictwem Sądu. Nadto skarżący powinien mieć świadomość, że wykonanie wezwania organu po upływie wyznaczonego terminu nie wywołuje skutku w postaci usunięcia braków formalnych wniosku. Prawidłowe wniesienie podania po terminie powoduje, że jest to nowe podanie, wszczynające nowe postępowanie.

W tym stanie rzeczy Sąd nie znalazł uzasadnionych okoliczności do uwzględnienia skargi i dlatego oddalił ją na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.