Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

1. (...) bez znaczenia pozostaje okoliczność, czy w gospodarstwie rolnym prowadzona jest produkcja rolnicza a także to, czy i kto uzyskuje faktycznie dochód z tego tytułu oraz w jakiej wysokości. Prawodawca uznaje bowiem, że sam fakt posiadania składnika majątkowego w postaci gospodarstwa rolnego generuje określoną szacunkową wartość, którą należy uwzględnić przy ustalaniu dochodu w sprawach z zakresu pomocy społecznej.

2. Podstawy prawne do wznowienia postępowania administracyjnego nie posiadają jednolitego charakteru. Obecnie nie można już twierdzić, że są to jedynie kwalifikowane wady procesowe tkwiące w postępowaniu organu administracji publicznej poprzedzającym wydanie decyzji ostatecznej rozstrzygającej sprawę materialną. Współcześnie przyjmuje się, że owa weryfikacja musi nastąpić nie tylko wówczas, gdy postępowanie poprzedzające wydanie decyzji dotknięte było kwalifikowaną wadą wyliczoną w przepisach prawa procesowego, ale także wówczas, gdy stan faktyczny bądź stan prawny, przyjęty za podstawę rozstrzygnięcia sprawy, okazał się następczo inny. Jeśli chodzi o stan faktyczny, to może tu wchodzić w grę sytuacja, gdy zostaje ujawniona nowa oraz istotna dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczność faktyczna (lub środek dowodowy) istniejąca uprzednio ale nieznana organowi załatwiającemu sprawę.

 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 29 października 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Janowska Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Krupiński Sędzia WSA Krzysztof Sobieralski (spr.) Protokolant st. insp. sądowy Katarzyna Stec po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 października 2019 r. sprawy ze skargi Z. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 8 maja 2019 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej oddala skargę.

Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez Z. P. jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 8 maja 2019 r. utrzymująca w mocy, wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta Opola, decyzję Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Opolu z dnia 21 stycznia 2019 r.(nr [...]), którą uchylono decyzję tego organu z dnia 1 grudnia 2017 r. (nr [...]), ustalającą odpłatność Z. P. za pobyt w Domu Pomocy Społecznej w [...] w kwocie 953,20 zł miesięcznie stanowiącej 70% jej dochodu oraz ustalo opłatę za pobyt Z. P. w Domu Pomocy Społecznej w [...]: od dnia umieszczenia w domu pomocy społecznej, tj. od dnia 21 lutego 2018 r. do dnia 30 września 2018 r. w wysokości 1.547,12 zł miesięcznie a od dnia 1 października 2018 r. w wysokości 1.615,79 zł miesięcznie, a także nadano tej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności.

Skarga została wniesiona w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Decyzją z dnia 1 grudnia 2017 r. (nr [...]), działający z upoważnienia Prezydenta Miasta Opola, Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Opolu (zwany dalej Dyrektorem) ustalił odpłatność Z. P. za pobyt w Domu Pomocy Społecznej w [...] w kwocie 953,20 zł miesięcznie stanowiącej 70% dochodu Z. P. W decyzji określono również, że odpłatność obowiązuje od dnia umieszczenia Z. P. w wyżej wymienionym domu pomocy społecznej. Postanowieniem z dnia 11 maja 2018 r., nr [...], Dyrektor wznowił z urzędu postępowanie w sprawie zakończonej ww. decyzją z dnia 1 grudnia 2017 r. ze względu na wystąpienie istotnych dla sprawy nowych okoliczności istniejących w dniu wydania decyzji, nieznanych wówczas organowi pierwszej instancji. Postanowienie doręczono stronie w dniu 17 maja 2018 r. We wznowionym postępowaniu Dyrektor wydał w dniu 25 czerwca 2018 r. decyzję (nr [...]), którą: 1/ uchylił decyzję własną z dnia 1 grudnia 2017 r., nr [...], ustalającą odpłatność Z. P. za pobyt w Domu Pomocy Społecznej w [...] w kwocie 953,20 zł miesięcznie, 2/ ustalił opłatę za pobyt Pani Z. P. w Domu Pomocy Społecznej w [...] w kwocie 2.536,98 zł miesięcznie oraz 3/ określił, że odpłatność za pobyt obowiązuje z dniem umieszczenia Z. P. w domu pomocy społecznej, tj. z dniem 21 lutego 2018 r., a także nadał decyzji rygor natychmiastowej wykonalności. Decyzję doręczono w dniu 29 czerwca 2018 r. Z. P. w dniu 9 lipca 2018 r. wniosła od niej odwołanie. Po rozpatrzeniu odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu, decyzją z dnia 27 września 2018 r. (nr [...]), uchyliło w całości wyżej wymienioną decyzję organu pierwszej instancji i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia temu organowi. W motywach uzasadnienia Kolegium wskazało m.in., że w sprawie należy poczynić dodatkowe ustalenia co do tego, czy odwołująca jest właścicielem gospodarstwa rolnego, a jeśli tak to dokładnie w jakiej części. Kolegium zauważyło także, że organ pierwszej instancji nie wyjaśnił dlaczego do obliczenia dochodu Z. P. za pobyt w domu pomocy społecznej przyjął świadczenie z ZUS uzyskane przez nią w październiku 2017 r. skoro umieszczenie strony w domu pomocy społecznej nastąpiło w lutym 2018 r.

Na skutek ponownego rozpatrzenia sprawy w dniu 21 stycznia 2019 r. Dyrektor wydał opisaną na wstępie decyzję. W uzasadnieniu swej decyzji organ pierwszej instancji wskazał, że strona od dnia 21 lutego 2018 r. przebywa w DPS w [...]. W dniu 7 maja 2018 r. do organu wpłynęło zaświadczenie z Urzędu Gminy w [...], na podstawie którego ustalono, że strona posiada gospodarstwo rolne w części 12/32 z 7,8560 ha przeliczeniowych, tj. 2,9460 ha przeliczeniowego. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 lipca 2015 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (Dz. U. z 2015 r., poz. 1058), dochód z 1 ha przeliczeniowego wynosi 288 zł. Tym samym dochód strony wynosi 848,45 zł miesięcznie (2,9460 x 288 zł). W związku z faktem, iż w dniu wydania decyzji ustalającej odpłatność strony za pobyt w DPS w [...] (01.12.2017 r.) organ pierwszej instancji nie posiadał ww. informacji co do posiadanego przez stronę gospodarstwa rolnego, to nieprawidłowo została ustalona jej sytuacja dochodowa oraz odpłatność za pobyt w DPS w [...]. W związku z powyższym wznowiono postępowanie, celem ustalenia prawidłowej kwoty odpłatności za pobyt w DPS w [...]. W trakcie postępowania ustalono, że w październiku 2017 r. (tj. w miesiącu poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku o skierowanie do domu pomocy społecznej) na dochód Z. P. składały się: świadczenie ZUS w wysokości 1.361,72 zł oraz dochód z gospodarstwa rolnego w wysokości 848,45 zł. Łącznie dochód strony w październiku 2017 r. wyniósł 2.210,17 zł. Tym samym odpłatność strony za pobyt w domu pomocy społecznej (od dnia jej umieszczenia) powinna wynosić 1.547,12 zł miesięcznie. W związku z waloryzacją rent i emerytur od marca 2018 r., wysokość świadczenia z ZUS wyniosła 1.400,90 zł, co łącznie z dochodem z gospodarstwa rolnego (848,45 zł) dało dochód w wysokości 2.249,35 zł. Kwota zmiany dochodu wyniosła 39,18 zł i nie przekroczyła 10 % kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej, w związku z czym odpłatność Z. P. za pobyt w domu pomocy społecznej nie uległa zmianie. Biorąc pod uwagę, że z dniem 1 października 2018 r. weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 lipca 2018 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (Dz.U. z 2018 r. poz. 1358), zgodnie z którym zmianie uległa kwota dochodu z 1 ha przeliczeniowego (308 zł), zmianie uległ roczny dochód strony. W październiku 2018 r. na dochód Z. P. składały się: dochód z gospodarstwa rolnego, który wyniósł 907,37 zł (tj. 308 zł x 2,9460 ha przeliczeniowego) oraz świadczenie z ZUS w wysokości 1.400,90 zł. Łącznie dochód strony w październiku 2018 r. wyniósł 2.308,27 zł. Kwota zmiany dochodu w porównaniu do dochodu z października 2017 r. wyniosła 98,10 zł i przekroczyła 10% kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej, w związku z czym odpłatność strony za pobyt w domu pomocy społecznej od października 2018 r. wynosi 1.615,79 zł miesięcznie. Organ pierwszej instancji podał, że na dzień wydania decyzji średni miesięczny koszt utrzymania w DPS w [...] wynosi 3.239,46 zł. Koszt ten został ogłoszony w Dzienniku Urzędowym Województwa Opolskiego z dnia 16 lutego 2018 r. pod poz. 492.

W odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji strona podniosła, że nie zgadza się ze stwierdzeniem organu pierwszej instancji, że czerpie korzyści z gruntów rolnych. Jak podała, po śmierci rodziców, to siostra przejęła całe gospodarstwo. Siostra płaci podatki i pobiera dofinansowania z Unii Europejskiej. Odwołująca nie zgadza się z ustalonym dochodem z tytułu gospodarstwa rolnego. Dodała, że nigdy nie płaciła żadnych podatków, a jej dochodem jest renta chorobowa z ZUS Opole.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu organ odwoławczy przedstawił charakter instytucji wznowienia postępowania administracyjnego, szczególnie w kontekście przesłanki nowych okoliczności faktycznych i nowych dowodów. Ponadto przedstawił i omówił przepisy ustawy o pomocy społecznej, które znajdują zastosowanie w sprawie ustalenia opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej. Kolegium ponownie przeanalizowało dowody zgromadzone przez organ pierwszej instancji i prześledziło tok jego postępowania, a uwzględniając nowe dowody co do sytuacji materialnej strony (jej dochodów) przeliczyło kwoty ustalonej opłaty za pobyt w Domu Pomocy Społecznej w [...], dając temu wyraz w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu Z. P., powtarzając argumentację przedstawioną w odwołaniu, podkreśliła, że nie uzyskuje żadnych dochodów z przypadającej jej części gospodarstwa rolnego. Wskazała również, że grunty rolne są niskiej klasy (piątej i szóstej) co sprawia, że nie przynoszą spodziewanych dochodów w okresie letnim nawet osobom, które je faktycznie użytkują na cele rolnicze – to znaczy siostrze i jej mężowi. W związku z tym Skarżąca kwestionuje ustalenie organów administracji obu instancji, że jej miesięczny przychód wynosi 907,37 zł. Stwierdziła, że jej jedynym dochodem jest renta pobierana z ZUS. W dalszej części skargi opisała swoją sytuację zdrowotną, rodzinną oraz finansową, uwypuklając konieczność ponoszenia znacznych kosztów leczenia. W końcowej części skargi Z. P. skierowała do Sądu prośbę "o umorzenie opłat zaległych i bieżących dla DPS z gruntów użytkowych" oraz "o zweryfikowanie dochodów z gruntów rolnych".

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu wniosło o jej oddalenie, podtrzymując argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

W trakcie rozprawy przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Opolu pełnomocnik skarżącej podtrzymał skargę i wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r., poz. 2107 z późn. zm.) w związku z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm. - dalej: P.p.s.a.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, stosując środki określone w ustawie. Kontrola sądu polega na zbadaniu, czy przy wydawaniu zaskarżonego aktu nie doszło do rażącego naruszenia prawa dającego podstawę do stwierdzenia jego nieważności, naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania, naruszenia prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy oraz naruszenia przepisów postępowania administracyjnego w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Badana jest zatem wyłącznie legalność aktu administracyjnego, czyli prawidłowość zastosowania przepisów prawa do zaistniałego stanu faktycznego, trafność wykładni tych przepisów oraz prawidłowość zastosowania przyjętej procedury. Sąd nie ma zatem możliwości merytorycznego orzekania w sprawie rozstrzygniętej przez organy administracji publicznej aktami administracyjnymi poddanymi jego kontroli.

Stosownie do treści art. 134 § 1 P.p.s.a., sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz wskazaną podstawą prawną, z zastrzeżeniem art. 57a, który nie miał w sprawie zastosowania.

Na zasadzie art. 145 § 1 pkt 1 P.p.s.a., uwzględnienie skargi na decyzję następuje w przypadku naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy (lit. a), naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego (lit. b) lub innego naruszenia przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy (lit. c). Natomiast w razie nieuwzględnienia skargi sąd ją oddala zgodnie z art. 151 P.p.s.a.

Po rozpoznaniu sprawy Sąd nie stwierdził naruszenia prawa uzasadniającego uwzględnienie skargi. Zaskarżona decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu oraz poprzedzająca ją decyzja organu pierwszej instancji zostały bowiem wydane z pełnym poszanowaniem przepisów materialnego i procesowego prawa administracyjnego.

Sprawa ustalenia odpłatności za pobyt Z. P. w Domu Pomocy Społecznej w [...] została rozstrzygnięta w toku instancji administracyjnych decyzjami wydanymi w trybie wznowienia postępowania administracyjnego. Przedmiot postępowania w sprawie wznowienia postępowania jest złożony. Zasadniczo obejmuje on dwie odmienne kwestie prawne. Pierwsza dotyczy możliwości uchylenia decyzji weryfikowanej w tym trybie nadzwyczajnym. Druga – merytorycznego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej materialnej. Sprawa administracyjna procesowa obejmuje elementy proceduralne wznowienia postępowania (badanie jego podmiotowej i przedmiotowej dopuszczalności, badanie zaistnienia przesłanek pozytywnych i negatywnych wznowienia oraz samo uchylenie dotychczasowego rozstrzygnięcia). W ramach sprawy procesowej (po uchyleniu decyzji) dochodzi do otwarcia sprawy materialnej i rozpoznania jej na nowo przez właściwy organ. Przedmiotem rozpoznania (kontroli) Sądu była więc zarówno sprawa administracyjna procesowa, jak i sprawa administracyjna materialna. W ocenie Sądu, organy obu instancji w ramach sprawy procesowej prawidłowo zweryfikowały dopuszczalność wznowienia postępowania administracyjnego zakończonego, wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta Opola, ostateczną decyzją Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Opolu z dnia 1 grudnia 2017 r. (nr [...]), ustalającą odpłatność Z. P. za pobyt w Domu Pomocy Społecznej w [...].

Ocena prawidłowości rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy materialnej w ramach wznowionego postępowania wymagała sięgnięcia do istoty instytucji wznowienia postępowania, a także do analizy powołanej przez organy przesłanki wznowienia postępowania oraz podstawy materialnoprawnej rozstrzygnięcia sprawy we wznowionym postępowaniu. W dawniejszej nauce przyjmowano, że wznowienie postępowania jest instytucją procesową stwarzającą prawną możliwość ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej zakończonej decyzją ostateczną, jeżeli postępowanie, w którym ona zapadła, było dotknięte kwalifikowaną wadliwością procesową wyliczoną enumeratywnie w przepisach prawa procesowego lub ustawach szczególnych (zob.: W. Dawidowicz, Postępowanie administracyjne. Zarys wykładu, Warszawa 1983, s. 242). Podstawy prawne do wznowienia postępowania administracyjnego nie posiadają jednolitego charakteru. Obecnie nie można już twierdzić, że są to jedynie kwalifikowane wady procesowe tkwiące w postępowaniu organu administracji publicznej poprzedzającym wydanie decyzji ostatecznej rozstrzygającej sprawę materialną. Współcześnie przyjmuje się, że owa weryfikacja musi nastąpić nie tylko wówczas, gdy postępowanie poprzedzające wydanie decyzji dotknięte było kwalifikowaną wadą wyliczoną w przepisach prawa procesowego, ale także wówczas, gdy stan faktyczny bądź stan prawny, przyjęty za podstawę rozstrzygnięcia sprawy, okazał się następczo inny. Jeśli chodzi o stan faktyczny, to może tu wchodzić w grę sytuacja, gdy zostaje ujawniona nowa oraz istotna dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczność faktyczna (lub środek dowodowy) istniejąca uprzednio ale nieznana organowi załatwiającemu sprawę. Ta właśnie okoliczność – ujęta w przepisie art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a. – stanowiła przesłankę wznowienia postępowania administracyjnego.

Nowa okoliczność to część stanu faktycznego sprawy, która nie została ujawniona w procesie głównym. Nową a jednocześnie nieznaną organowi okolicznością w sprawie ustalenia odpłatności Z. P. za pobyt w Domu Pomocy Społecznej w [...] był fakt posiadania przez stronę gospodarstwa rolnego w Gminie [...] w udziale 12/32 z 7,8560 ha przeliczeniowych, to jest 2,9460 ha przeliczeniowego. Wskazana przesłanka wznowienia postępowania administracyjnego oznacza, że organ pomocy społecznej, ustalając pierwotnie (tzn. w trybie zwykłym postępowania administracyjnego) opłatę za pobyt Z. P. w Domu Pomocy Społecznej w [...], przyjął błędną podstawę faktyczną swego rozstrzygnięcia, nie uwzględnił bowiem szacunkowych dochodów, jakie strona uzyskuje z posiadanego gospodarstwa rolnego. Dlatego sprawa administracyjna materialna – sprawa ustalenia opłaty za pobyt Z. P. w Domu Pomocy Społecznej w [...] musiała zostać ponownie rozpoznana i rozstrzygnięta we wznowionym postępowaniu z uwzględnieniem prawidłowo ustalonej podstawy faktycznej – czyli prawidłowo określonego dochodu jako przesłanki określenia opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej.

Materialną podstawę rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej we wznowionym postępowaniu stanowiły przepisy art. 8 ust. 3 i 9, art 60 oraz art. 61 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1507 z późn. zm.) – zwanej dalej "ustawą". W myśl art. 60 ust. 1 ustawy, pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania mieszkańca, z zastrzeżeniem ust.3. Średni miesięczny koszt utrzymania mieszkańca w domu pomocy społecznej o zasięgu gminnym - ustala wójt (burmistrz, prezydent miasta) i ogłasza w wojewódzkim dzienniku urzędowym, nie później niż do dnia 31 marca każdego roku (art. 60 ust. 2 pkt 1 ustawy). Ogłoszenie to stanowi podstawę do ustalenia odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej od następnego miesiąca przypadającego po miesiącu, w którym zostało opublikowane. Do tego czasu odpłatność za pobyt w domu pomocy społecznej ustala się na podstawie ogłoszenia z roku poprzedniego. W myśl art. 61 ust. 1 ustawy, w pierwszej kolejności obowiązanym do wnoszenia opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej jest mieszkaniec tego domu. Zgodnie z art. 61 ust. 2 ab initio ustawy, opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wnosi mieszkaniec domu, nie więcej jednak niż 70% swojego dochodu. Pod pojęciem dochodu ustawodawca rozumie sumę miesięcznych przychodów z miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku lub w przypadku utraty dochodu z miesiąca, w którym wniosek został złożony, bez względu na tytuł i źródło ich uzyskania, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, pomniejszoną o składniki wymienione w art. 8 ust. 3 pkt 1- 10 ustawy. Jednocześnie, zgodnie z art. 8 ust. 9 i 10 ustawy, przyjmuje się, że z 1 ha przeliczeniowego uzyskuje się dochód miesięczny w wysokości 308 zł. Przy czym dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej i z ha przeliczeniowych oraz z innych źródeł sumuje się. Posiadanie gospodarstwa rolnego musi zostać uwzględnione przy określeniu dochodu osoby, której ustalana obowiązek poniesienia opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej. Okoliczność posiadania gospodarstwa rolnego o wskazanej powierzchni, zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 lipca 2015 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (Dz. U. z 2015 r. poz. 1058), oznacza, że w okresie do dnia 30 września 2018 r. szacowany dochód Z. P. z gospodarstwa rolnego wyniósł 848,45 zł miesięcznie. Natomiast zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 lipca 2018 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1358) od dnia 1 października 2018 r. szacowany dochód Z. P. z gospodarstwa rolnego wyniósł 907,37 zł. Powołane regulacje prawne oznaczają, że wskazany dochód z gospodarstwa rolnego jest obiektywnym elementem stanu faktycznego i ma charakter szacunkowy. Ustalany jest jedynie w oparciu o fakt posiadania gospodarstwa rolnego oraz w oparciu o określony kwotowo rozporządzeniem Rady Ministrów przelicznik dla 1 hektara przeliczeniowego gospodarstwa rolnego. Dlatego – wbrew twierdzeniom skarżącej – bez znaczenia pozostaje okoliczność, czy w gospodarstwie rolnym prowadzona jest produkcja rolnicza a także to, czy i kto uzyskuje faktycznie dochód z tego tytułu oraz w jakiej wysokości. Prawodawca uznaje bowiem, że sam fakt posiadania składnika majątkowego w postaci gospodarstwa rolnego generuje określoną szacunkową wartość, którą należy uwzględnić przy ustalaniu dochodu w sprawach z zakresu pomocy społecznej.

Mając na uwadze powyższe, Sąd, działając na podstawie art. 151 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.

Poza zasadniczym rozstrzygnięciem Sąd informuje skarżącą, że kwestia umorzenia zaległości i bieżących należności z tytułu opłat za pobyt w Domu Pomocy Społecznej w [...] nie mieści się w granicach materialnych rozpoznawanej sprawy. Strona mogłaby ewentualnie dopiero zainicjować postępowanie w tej sprawie składając odrębne podanie do organu pomocy społecznej, po spełnieniu przesłanek określonych w art. 104 ustawy o pomocy społecznej względnie w trybie art. 64 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869 z późn. zm.).