Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Sędziowie sędzia NSA Mieczysław Markowski (spr.),, sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys, Protokolant starszy sekretarz sądowy Marta Marczuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 4 października 2016 r. sprawy ze skargi W.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] lutego 2016 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego oddala skargę

Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. utrzymało w mocy decyzję z dnia [...] grudnia 2015 roku znak [...]wydaną z upoważnienia Burmistrza w D. B. w sprawie odmowy przyznania pomocy finansowej na zakup blachy na zabezpieczenie przed deszczem w kwocie 80.000 zł oraz w kwocie 800 000 zł celem odbudowy wszystkich budynków gospodarczych i mieszkalnego.

Decyzję tę organ podjął w następującym stanie faktycznym i prawnym.

W związku z ostatecznie sprecyzowanym wnioskiem Pana W.S. o udzielenie mu pomocy finansowej na zakup blachy do przykrycia stodoły i 800 000 zł na odbudowę wszystkich budynków gospodarczych i mieszkalnego organ wszczął postępowanie w sprawie.

Po przeprowadzeniu wywiadu środowiskowego, przeprowadzeniu oględzin

z wykonaniem dokumentacji zdjęciowej zniszczonych budynków organ stwierdził, że faktycznie budynki wymagają napraw i remontu jednakże zniszczenia te nie powstały w wyniku działań huraganu lecz są wynikiem wieloletnich zaniedbań. Ustalenia te organ oparł także na materialne dowodowym zgromadzonym w sprawach z lat 2010 – 2011, w których rozpatrywał wnioski skarżącego o udzielenie pomocy finansowej

w związku ze zniszczeniem budynków, a także na podstawie dowodów

z przesłuchanych wówczas świadków.

Organ wskazał, że przyznanie pomocy na podstawie art. 40 ustawy o pomocy społecznej osobie lub rodzinie, która poniosła straty w wyniku zdarzenia losowego, klęski ekologicznej może być przyznany zasiłek celowy nie zależnie od wysokości dochodów, co w niniejszej sprawie zachodzi, ponieważ dochód rodziny skarżącego przekracza kryterium dochodowe od którego zależne jest przyznanie zasiłku celowego.

W przedmiotowej sprawie wnioskodawca ubiegał się o zasiłek celowy, ze względu na poniesione straty, w wyniku klęski żywiołowej jakim w jego ocenie była wichura, która spowodowała zniszczenia budynków. Poczynione ustalenia jednoznacznie wskazują, że stan budynków w jakim się obecnie one znajdują nie jest wynikiem wichury lecz wieloletnich zaniedbań w ich utrzymaniu. Uzasadniało to odmowę przyznania zasiłku w oparciu o art. 40 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej.

Organ rozważył też sytuację czy skarżącemu może być przyznany zasiłek celowy w oparciu o art. 41 ustawy o pomocy społecznej, który stanowi, że

w szczególnie uzasadnionych przypadkach osobie lub rodzinie niezależnie od dochodów przekraczających kryterium dochodowe może być przyznany zasiłek celowy.

Organ analizując sytuację rodzinną, dochodową i mieszkaniową skarżącego stwierdził, że nie można uznać obecnej jego sytuacji za szczególnie uzasadniony przypadek. Wskazał też, że posiada jedynie ograniczone środki finansowe, które nie pozwalają na udzielenie pomocy wszystkim ubiegającym się o tę pomoc, stąd też

w ramach uznania przyznaje je w sytuacji stwierdzenia okoliczności uzasadniających jej przyznanie. Takich szczególnych okoliczności organ nie stwierdził, zatem i z tej podstawy nie może być przyznany zasiłek celowy.

Odwołania wniesionego przez W. S., Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie uwzględniło i utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy na podstawie art. 138 § 1 kpa.

Organ II instancji ponownie przeanalizował zabrany w sprawie materiał dowodowy i dokonując jego oceny stwierdził, że ustalenia dotyczące dochodu przypadającego na członka rodziny są prawidłowe. Podniesiona okoliczność, iż

z gospodarstwa rolnego nie osiąga się takiego dochodu jaki przyjął organ I instancji jest bez znaczenia bowiem jest to dochód szacunkowy wynikający z ustawy.

Również ustalenia co do faktu, że zniszczenia budynków spowodowane były wieloletnimi zaniedbaniami w ich utrzymaniu, a nie w wyniku burz i silnych wiatrów znajdują oparcie w materialne dowodowym sprawy.

Odmawiając przyznania zasiłku w ocenie organu II instancji organ nie przekroczył granic uznania bowiem rozważył wszystkie okoliczności sprawy

w kontekście celów pomocy społecznej i możliwości jej przyznania.

Z tych też względów Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B.orzekło o utrzymaniu decyzji w mocy.

Decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego zaskarżył W.S. wskazując, że jest ona krzywdząca i oparta na fałszywych zeznaniach. Wnosił o powołanie biegłego z dziedziny budownictwa w związku z wadliwym ustaleniem ich stanu i powołanie opinii z Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o oddalenie skargi podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

Ustanowiony w ramach pomocy prawnej pełnomocnik w piśmie procesowym

z dnia 28 września 2016 roku wskazał na:

1. Naruszenie prawa – art. 40 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej polegające na błędnym uznaniu, że okoliczność zawalenia się dachu z uwagi na znaczny wiek budowli nie mieści się w kryterium zdarzenia losowego, o którym mowa

w art. 40 ust. 1 ups, w sytuacji gdy zdarzenie losowe jest pojęciem szerszym niż pojęcie klęski żywiołowej;

2. Naruszenie art. 40 ust. 3 ups przez jego niezastosowanie i nieprzyznanie zasiłku celowego wskutek błędnego stwierdzenia, że przekroczone zostało kryterium dochodowe uniemożliwiające przyznanie wnioskowanego zasiłku,

w sytuacji gdy przedmiotowa norma prawna umożliwia przyznanie zasiłku

w sytuacjach, o jakich mowa w art. 40 ust. 1 i 2 ups może zostać przyznany niezależnie od dochodu i może nie podlegać zwrotowi;

3. Ponadto organy obu instancji nie zbadały podstawowej przesłanki wynikającej z art. 40 ustawy o pomocy społecznej dającej możliwość przyznania zasiłku wynikającego z tejże normy prawnej tj. nie dokonały żadnych ustaleń odnośnie poniesionych strat przez skarżącego.

Wniósł o uchylenie decyzji organów obu instancji i przyznania kosztów zastępstwa procesowego z tytułu udzielonej pomocy prawnej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku, zważył co następuje:

Skarga jest niezasadna, albowiem w ustalonym stanie faktycznym, który Sąd uznaje za prawidłowy zaskarżona decyzja nie narusza prawa stanowiącego podstawę jej wydania.

W ocenie Sądu organu nie naruszyły art. 40 ust. 1 i 2 ustawy o pomocy społecznej. Ustalenia jakich dokonały organu jednoznacznie wskazują, że obecny stan budynków nie jest wynikiem działania burz czy silnych wiatrów, nazwanych przez skarżącego we wniosku wichurą, lecz jest wynikiem wieloletnich zaniedbań

w utrzymywaniu budynków. We wcześniejszych postępowaniach z lat 2010 – 2011, w których skarżący także domagał się przyznania zasiłku celowego z tytułu zniszczeń dokonanych przez huragany w przedmiotowych budynkach i na które powołują się organy, organ zasięgnął informacji z Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej odnośnie prędkości wiatrów występujących w miejscowości Grzebienie na terenie której położone są budynki i uzyskał informację, że prędkość wiatru o sile huraganu na tym terenie nie występowała. Znalazło to także potwierdzenie

w zeznaniach przesłuchanych świadków.

Zawalenie się budynków z powodu zaniedbania w ich utrzymaniu nie można też kwalifikować jako zdarzenia losowego. Za zdarzenie losowe uznaje się okoliczność z powodu której powstaje strata niezależna od osoby której dotyczy, co w niniejszym przypadku nie zachodzi.

W tych okolicznościach nie zachodziła też potrzeba ustalenia wysokości straty poprzez powołanie biegłego z zakresu budownictwa. Potrzeba taka zaistniałaby wówczas gdyby ustalenia wskazywały na fakt, że straty są wynikiem zdarzenia losowego czy też klęski żywiołowej co jak prawidłowo ustaliły organy w sprawie nie zachodzi.

Nie zachodziła także potrzeba zasięgnięcia kolejnej informacji z Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej. Taką informacją organy dysponowały w związku

z rozpoznawaniem sprawy o przyznanie zasiłku celowego w latach 2010 – 2011

z wniosku skarżącego i skoro obecny wniosek skarżący zgłasza z tego samego zdarzenia, zasadnie organy wykorzystały w postępowaniu uprzednio uzyskaną informację.

Niezasadnie jest także podnoszony zarzut naruszenia art. 40 ust. 3 ustawy

o pomocy społecznej. Organy rozpoznając sprawę w sposób wyraźny wskazały, że zasiłek celowy o którym mowa w art. 40 ust. 1 i 2 ustawy może być przyznany niezależnie od dochodu i nie przyznając tego zasiłku uzasadniły nie przekroczeniem kryterium dochodowego lecz brakiem zdarzeń o których mowa w art. 40 ust. 1 i 2 ustawy tj. stwierdzeniem, że straty nie są spowodowane zdarzeniem losowym czy też klęską żywiołową.

Z tych więc względów skargę jako nieuzasadnioną należało oddalić zgodnie

z art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.