Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Herman, Sędziowie Sędzia WSA Marzanna Sałuda, Sędzia WSA Iwona Wiesner (spr.), Protokolant Starszy referent Izabela Maj-Dziubańska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 sierpnia 2019 r. sprawy ze skargi A sp. z o. o. w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Częstochowie z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na zbieranie odpadów 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Częstochowie na rzecz strony skarżącej kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Częstochowie decyzją z [...] r. znak: [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz.U.2018.2096 t.j., dalej: kpa) oraz art. 47 ust. 2 ustawy z 14 grudnia 2012 r. o odpadach (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 992 z późno zm.) po rozpatrzeniu na posiedzeniu niejawnym odwołania "A" Spółki z o.o. w K. (strona, skarżąca) od decyzji Starosty [...], wydanej z upoważnienia przez Naczelnika Wydziału Ochrony Środowiska i Rolnictwa Starostwa Powiatowego w M. z [...] r. znak: [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na zbieranie odpadów na części działki nr [...] w M. udzielonego decyzją Starosty [...] z [...] r. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

Powyższa decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym.

Starosta [...] decyzją Nr [...] z [...] r., zezwolił "A" Sp. z o.o. w K. na zbieranie [...] wymienionych w decyzji rodzajów odpadów na części działki nr [...] w M. obr. geodezyjny M., określając jednoczenie miejsce i sposób magazynowania odpadów oraz dodatkowe warunki w zakresie zbierania odpadów. Zezwolenie wydano na czas określony do [...] r.

W związku ze zgłoszeniem Straży Miejskiej dotyczącym niewłaściwie prowadzonej działalności w zakresie zbierania odpadów organ I instancji przeprowadził 24 lipca 2018 r. oględziny działki nr [...], podczas których stwierdzono swobodny dostęp do nieruchomości z uwagi na brak ogrodzenia działki od strony południowej, magazynowanie odpadów niezgodnie z wydanym zezwoleniem, a mianowicie większa część zgromadzonych odpadów tworzyw sztucznych była zmagazynowana w plastikowych workach oraz luzem na nieutwardzonym placu.

Działający z upoważnienia Starosty M., Naczelnik Wydziału Ochrony Środowiska i Rolnictwa Starostwa Powiatowego w M., pismem z 24 lipca 2018 r. wezwał spółkę do niezwłocznego zaniechania działań niezgodnych z wydanym zezwoleniem Starosty [...] z [...] r. oraz do usunięcia zmagazynowanych poza teren określonym w decyzji-zezwoleniu z [...] r. odpadów w terminie do 20 sierpnia 2018 r. oraz przekazania ich podmiotom posiadającym stosowne zezwolenia. Wyznaczył termin przekazania informacji o podjętych działaniach do 24 sierpnia 2018 r. Wyznaczony termin przeprowadzenia oględzin działki nr [...] na dzień 28 sierpnia 2018 r. na wniosek strony przesunięto na 20 września 2018 r.

Oględziny przeprowadzono 20 września 2018 r. stwierdzając, że spółka nie wykonała czynności określonych w wezwaniu: odpady nadal magazynowane były poza terenem utwardzonym pod wiatą bezpośrednio na gruncie. Wykonano dokumentację fotograficzną.

Na wniosek spółki organ I instancji wyznaczył na 3 października 2018 r. termin kolejnych oględzin, w których uczestniczył Prezes Zarządu "A" Sp. z o.o. w trakcie których stwierdzono trwające usuwanie odpadów zmagazynowanych poza terenem utwardzonym, natomiast pod wiatą odpady magazynowane były w sposób nieselektywny, nie było boksów. Sporządzono dokumentację fotograficzną.

Naczelnik Wydziału Ochrony Środowiska i Rolnictwa Starostwa Powiatowego w M. pismem z 8 października 2018 r. zawiadomił stronę o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie cofnięcia zezwolenia na zbieranie odpadów udzielonego decyzją Starosty M. z [...] r. informując o możliwości wnoszenia uwag i wniosków w terminie 7 dni od dnia otrzymania zawiadomienia. Pismem z 25 października 2018 r. organ I instancji poinformował o zakończeniu postępowania dowodowego i o uprawnieniach strony wynikających z art. 10 § 1 kpa. Na żadnym etapie postępowania strona nie wniosła żadnych uwag ani wniosków.

Organ I instancji 3 grudnia 2018 r. przeprowadził niezapowiedziane oględziny nieruchomości nr [...], a z protokołu oględzin wynika, że odpady zalegające na utwardzonym placu i poza utwardzonym placem odpowiadają odpadom ujawnionym w tych miejscach w trakcie oględzin przeprowadzonych 3 października 2018 r.

W dniu [...] r. wydana została decyzja orzekająca o cofnięciu zezwolenia na zbieranie odpadów udzielonego stronie decyzją Starosty M. z [...] r.

Od powyższej decyzji strona pismem z 18 grudnia 2018 r. złożyła odwołanie domagając się jej uchylenia i umorzenia postępowania ewentualnie o uchylenie decyzji i przekazanie sprawy organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia. W uzasadnieniu zarzucono, że organ I instancji nie wykonał wszystkich czynności koniecznych do prawidłowego rozpoznania sprawy, nie wskazał faktycznych podstaw rzekomych naruszeń, co spowodowało, iż nie było wiadomym jakie dowody należy przedłożyć, aby udowodnić brak naruszeń, nie wskazano kodów odpadów. Nieruchomość jest prawidłowo zabezpieczona przed dostępem osób nieuprawnionych, posiada ogrodzenie, którego nie widać z placu rozładunkowego o czym poinformowano podczas oględzin, a co nie zostało to zaprotokołowane. Spółka prowadzi Punkt Selektywnej Zbiorki Odpadów, które są selektywnie zbierane i segregowane przed dalszym transportem. Odbiór odpadów odbywa się w ramach umów cywilnoprawnych, których przedłożenia oraz sposobu ich realizacji organ nie wymagał.

Przekazując odwołanie wraz z aktami sprawy, organ I instancji wskazał, że spółka nie prowadzi we wskazanym miejscu PSZOK, a operatorem PSZOK w M. jest PUK "B" Sp. z o.o. w M.

Rozpatrując sprawę, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Częstochowie wskazało, że zgodnie z art. 47 ust. 1 ustawy o odpadach, jeżeli posiadacz odpadów, który uzyskał zezwolenie na zbieranie odpadów lub zezwolenie na przetwarzanie odpadów, narusza przepisy ustawy w zakresie działalności objętej zezwoleniem, w sposób istotny narusza wymagania dotyczące ochrony przeciwpożarowej lub działa niezgodnie z wydanym zezwoleniem, właściwy organ wzywa go do niezwłocznego zaniechania naruszeń, wyznaczając termin usunięcia nieprawidłowości. W przypadku gdy posiadacz odpadów, o którym mowa w ust. 1, mimo wezwania, nadal narusza przepisy ustawy, działa niezgodnie z wydanym zezwoleniem, narusza wymagania dotyczące ochrony przeciwpożarowej lub gdy prowadzony przez niego zakład recyklingu statków nie spełnia wymagań, o których mowa w art. 13 ust. 1 i 2 rozporządzenia 1257/2013, właściwy organ cofa to zezwolenie, w drodze decyzji, bez odszkodowania, określając termin jej wykonania

Treść art. 47 ust. 2 ustawy o odpadach wskazuje, że decyzja o cofnięciu udzielonego zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie zbierania odpadów ma charakter związany, co oznacza, że w przypadku niezastosowania się posiadacza odpadów do wystosowanego do niego wezwania, o jakim mowa w art. 47 ust. 1 ustawy o odpadach, organ jest zobowiązany wydać decyzję o cofnięciu udzielonego zezwolenia (wyrok WSA w Gdańsku z 5.04.2018 r. sygn. akt II SA/Gd 128/18). Organ właściwy do wydania zezwolenia zobowiązany jest do stałego monitorowania sposobu wykonywania uzyskanego przez podmiot indywidualny zezwolenia. Ustawodawca nie dopuszcza uznaniowości czy dowolności organu w kwestii podejmowania decyzji o cofnięciu zezwolenia w trybie art. 47 ustawy o odpadach.

Zezwolenie Starosty M. z [...] r. na zbieranie odpadów na części działki nr [...] w M. w pkt 5 określało miejsce i sposób magazynowania odpadów, w ten sposób, że zbierane odpady będą magazynowane na części działki nr [...] o wybetonowanym podłożu, zadaszonym wiatą w boxach dla każdej frakcji, stosownie oznakowanych. 23 rodzaje odpadów innych niż niebezpieczne, na które udzielono zezwolenia na zbieranie, miały być magazynowane selektywnie w oznakowanych kontenerach lub pojemnikach na utwardzonej powierzchni, natomiast dwa rodzaje odpadów to jest odpady [...] i [...] miały być magazynowane selektywnie w oznakowanych kontenerach lub pojemnikach lub luzem na utwardzonej powierzchni.

Wśród dodatkowych warunków zbierania odpadów nałożono obowiązek m.in. zabezpieczenia terenu prowadzonej działalności przed dostępem osób niepowołanych, obowiązek zapewnienie utwardzonego i nieprzepuszczalnego podłoża w miejscach gromadzenia odpadów.

Z oględzin przeprowadzonych na terenie nieruchomości 24 lipca 2018 r. wynikało, że magazynowanie odpadów odbywało się niezgodnie z wydanym zezwoleniem, a mianowicie większa część zgromadzonych odpadów tworzyw sztucznych była zmagazynowana w plastikowych workach oraz luzem na nieutwardzonym placu, a plac nie był ogrodzony, zatem nie był zabezpieczony przez dostępem osób nieuprawnionych.

Sytuacja ta nie uległa poprawie nawet po wystosowaniu przez organ I instancji wezwania w trybie art. 47 ust. 1 ustawy o odpadach do usunięcia naruszeń (oględziny z 20.09.2018 r.), a także w trakcie kontroli przeprowadzonej na wniosek podmiotu, odpady magazynowane były w sposób nieselektywny, nie było boksów.

Powyższy stan faktyczny, w ocenie organu odwoławczego, wypełnia przesłankę z art. 47 ust. 2 ustawy stanowiącą, że w przypadku gdy posiadacz odpadów, o którym mowa w ust. 1, mimo wezwania, działa niezgodnie z wydanym zezwoleniem, właściwy organ cofa to zezwolenie, w drodze decyzji, bez odszkodowania. Tak też postąpił organ I instancji podejmując zaskarżoną decyzję w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na zbieranie odpadów udzielonego decyzją Starosty M. z [...] r.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Częstochowie, po ponownym rozpoznaniu sprawy działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa, zdecydowało o utrzymaniu w mocy zaskarżonej decyzji. W ocenie organu odwoławczego została ziszczona przesłanka zobowiązująca organ I instancji do cofnięcia zezwolenia na zbierania odpadów z uwagi na wykazane naruszenia decyzji zezwalającej na zbieranie odpadów, stwierdzone już po wystosowaniu wezwania do zaniechania naruszeń. Organ I instancji, prowadząc postępowanie, wydłużał w interesie strony terminy poszczególnych czynności procesowych, dając czas podmiotowi na doprowadzenie nieruchomości do stanu zgodnego z warunkami decyzji zezwalającej na zbieranie odpadów. Mimo to podmiot nie podjął żadnych działań w kierunku wyeliminowania stwierdzonych nieprawidłowości.

Pismem z 1 kwietnia 2019r. strona skarżąca wniosła skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego domagając się jej uchylenia za przyznaniem kosztów postępowania.

Zaskarżonej decyzji zarzucono:

- naruszenie art. 138 § 2 kpa poprzez jego niezastosowanie w sytuacji, gdy podniesione w odwołaniu zarzuty i okoliczności podane na ich poparcie w sposób oczywisty uzasadniały przekonanie, że organ I instancji dopuścił się zaniedbań przy zbieraniu materiału dowodowego i w konsekwencji wydał zaskarżona decyzję jedynie w oparciu o własne domysły rzekomo potwierdzone wybiórczym materiałem dowodowym;

- naruszenie art. 138 § 1 pkt 1 kpa poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i utrzymanie w mocy zaskarżonej decyzji pomimo oczywistych podstaw do uchylenia zaskarżonej decyzji celem uzupełnienia materiału dowodowego;

- naruszenie art. 47 ust. 2 ustawy o odpadach poprzez jego zastosowanie jedynie w oparciu o fakt wezwania do zaprzestania naruszeń wskazanych w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji bez odwołania się do ratio legis zastosowanego przepisu oraz wyjaśnieniem istotnych okoliczności sprawy.

W uzasadnieniu skargi skarżąca w całości podtrzymała dotychczas prezentowane w sprawie stanowisko oraz towarzyszącą mu argumentację. Podkreślono, że organ odwoławczy całkowicie pominął argumentacje zawartą w odwołaniu. Ani protokół oględzin, ani decyzja nie zawiera opisu kodów odpadów, co uniemożliwiło prawidłową ocenę sposobu przechowywania odpadów. Odpady opisane w pkt 5 decyzji z [...]r. przechowywane były w oznakowanych kontenerach na utwardzonej powierzchni, pod wiatą, o czym świadczą zdjęcia wykonane podczas oględzin. Odpady selektywnie zbierane i segregowane są przewożone przeznaczonymi do tego celu pojazdami stanowiącymi tabor transportowy spółki (samochody [...]).

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, nie znajdując podstaw do uznania podniesionych tam zarzutów.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Na wstępie wyjaśnić należy, że istota sądowej kontroli administracji publicznej sprowadza się do ustalenia czy w określonym przypadku, jej organy dopuściły się kwalifikowanych naruszeń prawa. Sąd administracyjny sprawuje swą kontrolę pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej - art. 1 ustawy z 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2188). Zakres tej kontroli wyznacza przepis art. 134 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302; dalej: p.p.s.a.), stanowiąc, że Sąd rozstrzyga w granicach sprawy nie będąc przy tym związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Ponadto w myśl art. 135 p.p.s.a. Sąd stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia.

Z punktu widzenia powyższego stwierdzić należy, że skarga okazała się być zasadna.

Materialnoprawna podstawę zaskarżonej decyzji stanowi art. 47 ust. 1 ustawy o odpadach, zgodnie z którym jeżeli posiadacz odpadów, który uzyskał zezwolenie na zbieranie odpadów lub zezwolenie na przetwarzanie odpadów, narusza przepisy ustawy w zakresie działalności objętej zezwoleniem lub działa niezgodnie z wydanym zezwoleniem, właściwy organ wzywa go do niezwłocznego zaniechania naruszeń, wyznaczając termin usunięcia nieprawidłowości. W przypadku, gdy posiadacz odpadów mimo wezwania, nadal narusza przepisy ustawy lub działa niezgodnie z wydanym zezwoleniem, właściwy organ cofa to zezwolenie, w drodze decyzji, bez odszkodowania (art. 47 ust. 2 ustawy). Decyzja o cofnięciu udzielonego zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie m.in. przetwarzania odpadów ma charakter związany co oznacza, że w przypadku niezastosowania się posiadacza odpadów do wystosowanego do niego wezwania, o jakim mowa w art. 47 ust. 1 ustawy o odpadach, organ jest zobowiązany wydać decyzję o cofnięciu udzielonego zezwolenia. Odpowiedzialność przewidziana w art. 47 ustawy oparta jest na idei bezprawności, w związku z czym jest ona odpowiedzialnością obiektywną. Oznacza to, iż wystarczającą podstawą do zastosowania sankcji w postaci cofnięcia zezwolenia jest konkretne zachowanie, naganne z punktu widzenia treści normy prawnej oraz zobiektywizowanych zakazów lub nakazów z normy tej wynikających. Powyższe oznacza, że cofnięcie zezwolenia może nastąpić w ściśle określonych sytuacjach, tj. 1) naruszenia przepisów ustawy w zakresie działalności objętej zezwoleniem lub 2) działania niezgodnego z wydanym zezwoleniem (wyrok WSA w Gdańsku z 5.04.2018 r. sygn. akt II SA/Gd 128/18, wszystkie powołane na: orzeczeniansa.gov.pl).

Odnosząc powyższe rozważania do stanu rozpatrywanej sprawy należało wyżej opisane warunki cofnięcia zezwolenia rozpatrywać w powiązaniu z warunkami udzielonego [...] r. zezwolenia. W decyzji tej w sposób szczegółowy wskazano rodzaje odpadów innych niż niebezpieczne przewidzianych do zbierania oraz sposób i miejsce ich magazynowania. Opisano również metody ich odbierania za pomocą specjalistycznych samochodów i przechowywania do czasu przekazania podmiotom posiadającym stosowne zezwolenia w zakresie gospodarki odpadami.

Zaskarżona decyzja nie zawiera jednakże adekwatnego odniesienia do przywołanych warunków udzielonego zezwolenia. I tak nie zawiera ona odniesienia do pkt 7 tej decyzji w zakresie zabezpieczenia terenu prowadzonej działalności przed dostępem osób niepowołanych. Organy wskazały na brak ogrodzenia od strony południowej, nie weryfikując jednocześnie twierdzeń skarżącej o istniejącym tam ogrodzeniu. W zaskarżonej decyzji przyjęto stanowisko organu I instancji o jego braku nie odnosząc się do konkretnych i zweryfikowanych jednoznacznie ustaleń materiału dowodowego i twierdzeń skarżącej.

Podobnie nie odniesiono się do uwarunkowań transportu odpadów za pomocą specjalistycznych samochodów opisane w punkcie 6 decyzji z [...] r., pomijając w tym zakresie stanowisko skarżącej w zakresie posiadania pojazdów spełniających wymagania. Sam fakt, że organ w trybie art. 10 kpa umożliwił stronie zapoznanie się z materiałem dowodowym i pouczył o możliwości składania wniosków w postępowaniu nie jest wystarczającym by wyczerpać dyspozycję art. 7, art.8 i art. 11 kpa, gdyż to na organie administracji spoczywa ciężar wykazania, że strona postępowania naruszyła szczegółowo wskazaną normę prawną skutkującą w niniejszej sprawie cofnięciem udzielonego wcześniej zezwolenia, co warto podkreślić bez odszkodowania.

W tożsamy sposób należało ocenić stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji, a odnoszące się do oceny miejsca i sposobu magazynowania odpadów. W tym zakresie stanowisko organu odwoławczego nie zasługiwało na podzielenie, gdyż nie odnosiło się ono do treści obejmującego te kwestie punktu 5 decyzji z [...] r. Protokoły oględzin miejsca składowania odpadów wraz z towarzyszącą im dokumentacją fotograficzną w zestawieniu z argumentacją strony skarżącej nie pozwalają na jednoznaczną klasyfikację odpadów do poszczególnych pozycji wskazanych w decyzji, a w konsekwencji do odpowiedniego sposobu ich składowania. Dokumentacja z oględzin w części wskazuje na nieład na placu składowym, jednakże w kontekście wyjaśnień skarżącej, co do sposobu funkcjonowania składowiska nie daje jednoznacznej odpowiedzi w zakresie stwierdzonych nieprawidłowości. Natomiast uzasadnienie zaskarżonej decyzji nie daje jednoznacznej odpowiedzi na te kwestie, co w świetle art. 11 kpa powoduje, że ocena dokonana przez organ odwoławczy nie pozwala na jego weryfikację. Zgodnie z art. 107 § 1 pkt 6 kpa uzasadnienie faktyczne i prawne jest integralną częścią decyzji. Z istoty samego uzasadnienia wynika, że powinno ono wskazywać przesłanki, którymi kierował się organ wydając dane orzeczenie, a więc powinno w sposób wyczerpujący wyjaśniać podstawę rozstrzygnięcia i okoliczności, które za takim a nie innym rozstrzygnięciem przemawiają. Celem uzasadnienia jest bowiem przedstawienie procesów myślowych, które doprowadziły organ do wydania danego aktu, wskazanie motywów będących podstawą podjętego przez niego rozstrzygnięcia i wreszcie wskazanie argumentów tłumaczących dlaczego takie, a nie inne stanowisko było prawidłowe w określonym stanie faktycznym. Argumentacja zawarta w uzasadnieniu powinna bowiem pozwolić - zarówno podmiotowi, którego rozstrzygnięcie bezpośrednio dotyczy, jak i ewentualnie sądowi kontrolującemu następnie tę decyzję - odczytać kierunek rozważań oraz tok rozumowania organu. Uzasadnienie aktu administracyjnego, stanowiąc jego integralną część, wpływa bowiem na jego treść. Sporządzenie uzasadnienia jest więc nie tylko wymogiem formalnym - wynikającym wprost z brzmienia art. 107 § 1 i 3 kpa, ale także ma istotne znaczenie merytoryczne. Przedstawienie toku rozumowania organu administracyjnego wpływa na kontrolę rozstrzygnięcia w postępowaniu sądowoadministracyjnej (wyrok WSA we Wrocławiu z 15.02.2019 r. sygn. akt V SA/Wr 525/18). Uzasadnienie decyzji powinno odpowiadać dwóm kryteriom, a mianowicie pozwolić stronie na obronę jej interesów, zaś sądowi na przeprowadzenie skutecznej kontroli sądowoadministracyjnej (wyrok WSA w Opolu z 14.02.2019 r. sygn. akt II SA/Op 413/18). Uzasadnienie faktyczne i prawne winno być elementem składowym aktu administracyjnego i strona nie powinna być odsyłana do poszukiwania uzasadnienia rozstrzygnięcia poza aktem administracyjnym (wyrok WSA w Krakowie z 28.11.2018 r. sygn. akt III SA/Kr 977/18). Natomiast brak należytego uzasadnienia faktycznego i prawnego rozstrzygnięcia powoduje, że decyzja nosi cechy dowolności, co w ocenie Sądu miało mieć miejsce w niniejszej sprawie. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji w sposób lakoniczny i niedostateczny na potrzeby rozstrzygnięcia ustosunkowano się do zarzutów merytorycznych odwołującego się.

Stosownie do treści art. 15 kpa postępowanie jest dwuinstancyjne. Dodać również należy, że zgodnie z zasadą dwuinstancyjności, organ odwoławczy obowiązany jest ponownie rozpoznać i rozstrzygnąć sprawę będącą przedmiotem postępowania przed organem I instancji. Istota administracyjnego toku instancji polega bowiem na dwukrotnym rozstrzygnięciu tej samej sprawy. Wynika to z przytoczonego art. 138 kpa, który przyznaje organowi odwoławczemu kompetencje do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy, czego następstwem jest utrzymanie w mocy zaskarżonej decyzji, bądź uchylenie i zmiana zaskarżonej decyzji. Kwintesencję zasady dwuinstancyjności oddaje, wielokrotnie przytaczane w orzecznictwie i doktrynie, stanowisko NSA zawarte w wyroku z 12 listopada 1992 r. (sygn. akt: V SA 721/92, ONSA 1992, Nr 3-4, poz. 95) "Do uznania, że zasada dwuinstancyjności postępowania (art. 15 k.p.a.) została zrealizowana, nie wystarcza stwierdzenie, że w sprawie zapadły dwa rozstrzygnięcia dwóch organów różnych stopni. Konieczne jest też, by rozstrzygnięcia te zostały poprzedzone przeprowadzeniem przez każdy z organów, który wydał decyzję, postępowania umożliwiającego osiągnięcie celów, dla których postępowanie to jest prowadzone". Jak wskazuje się w orzecznictwie, organ rozpatrując i rozstrzygając sprawę ponownie winien ustalić jej stan faktyczny nie tylko w oparciu o materiał dowodowy zebrany w postępowaniu I instancji, lecz także, o ile to konieczne, rozszerzając granice postępowania dowodowego na istotne dla sprawy okoliczności faktyczne pominięte przez organ I instancji. W myśl art. 136 kpa, organ odwoławczy może przeprowadzić nie tylko na żądanie strony, lecz także z urzędu dodatkowe postępowanie w celu uzupełnienia dowodów i materiałów w sprawie albo zlecić przeprowadzenie tego postępowania organowi, który w I instancji wydał decyzję lub postanowienie.

Organ ponownie oceniając zgromadzony materiał dowodowy, biorąc pod uwagę stanowisko organu I instancji oraz argumentację strony zawartą w odwołaniu, winien kierując się powyższymi wywodami, dokonać ewentualnego jego uzupełnienia o przywoływaną przez skarżącą dokumentację prowadzonej działalności gospodarczej ponownej weryfikacji zakresu naruszeń powołanych przepisów oraz zasad i warunków zbierania odpadów opisana w decyzji z 16 września 2015r.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd na mocy art. 145 § 1 pkt 1 a i c ppsa.