Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 1 września 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Sędzia WSA Hanna Raszkowska (spr.) Protokolant Grzegorz Knop po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 września 2009 roku sprawy ze skargi I. Ż. na bezczynność Burmistrza w udzieleniu informacji publicznej I. zobowiązuje Burmistrza do udostępnienia I. Ż. w terminie 14 dni od doręczenia wyroku ze stwierdzeniem jego prawomocności informacji objętej wnioskiem z dnia "[...]" w postaci: - umów wraz z aneksami zawartych pomiędzy Urzędem Miasta a Spółką A dotyczących nieruchomości dworcowej, - dokumentów dotyczących nadania nazwy ulicy, - umowy dotyczącej wydzierżawienia obiektu Urzędu Miasta w celu kręcenia zdjęć do filmu oraz wskazania wysokości kosztów eksploatacji, sposobu ustalenia tych kosztów oraz ich zapłaty; - wykazu kosztów poniesionych na użytkowanie służbowych telefonów komórkowych z rozbiciem na poszczególne numery przypisane określonej osobie (stanowisku), w zakresie w jakim zawierają one informację publiczną, albo wydania w tym terminie decyzji administracyjnej o odmowie udzielenia tej informacji; II. w pozostałym zakresie skargę oddala; III. zasądza od Burmistrza na rzecz I. Ż. kwotę 100 zł (słownie: sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W dniu 4 czerwca 2009 r. I.Ż. zwrócił się do Burmistrza Miasta G. o udostępnienie informacji publicznej dotyczącej treści wszystkich umów zawartych pomiędzy tym organem a PKP, dotyczących dworca w G., treści dokumentu w sprawie nadania nazwy Osiedle "[...]" ul. "[...]", treści umowy dzierżawy budynku Urzędu Miasta w celu kręcenia zdjęć do filmu oraz udzielenia informacji w zakresie wysokości kosztów eksploatacji, sposobu ustalenia tych kosztów oraz ich zapłaty, ilości interwencji Straży Miejskiej w 2008 r. spowodowanych naruszeniem prawa przez właścicieli psów, kosztów poniesionych przez organ w celu promocji W.B. i wyjaśnienia zasadności finansowania jej występu w miejscu kultu religijnego, podanie informacji dotyczących działalności międzyszkolnego punktu katechetycznego, wskazanie podmiotów uczestniczących w programach: "[...]". Wnioskodawca domagał się również podania informacji o osobach, które dysponują kartami płatniczymi Miasta G. i wykazu wszystkich numerów służbowych telefonów komórkowych będących w gestii tego organu, przypisanych określonej osobie wraz z kwotą należności za ich użytkowanie w 2008 r. Zażądał również wyjaśnień dotyczących nazwy udostępnionego w wersji elektronicznej załącznika nr 1 do zarządzenia nr 189/2009 Burmistrza Miasta G. z dnia 20 marca 2009 r., podstaw prawnych zezwalających na dowóz przez Straż Miejską produktów żywnościowych do siedziby Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, przyczyn zmiany nazwy ulicy L. na Ś. i wyjaśnienie, dlaczego niektóre obszary miasta Straż Miejska patroluje z kasjerką.

W piśmie z dnia 18 czerwca 2009 r. Sekretarz Gminy Miejskiej G. wyjaśnił, że organ administracji wystąpił do PKP o zgodę na udostępnienie treści umów, gdyż posiadają one klauzulę tajemnicy przedsiębiorcy. Wskazał, że uchwała Miejskiej Rady Narodowej w sprawie nadania nazwy osiedla znajduje się w Archiwum Państwowym

w O., natomiast co do nadania nazwy ulicy G. załączono kopię uchwały podjętej w tej sprawie. Wyjaśniono, że najemca części obiektu Urzędu Miasta G., zgodnie z zawartą umową, zapłacił za energię elektryczną i wynajem agregatu prądotwórczego. Podano ponadto, w ilu przypadkach dotyczących naruszenia prawa przez właściciela psa w 2008 r. interweniowała Straż Miejska. Zawarto również wyjaśnienia dotyczące występu W.B. i zakupu wydanych przez nią płyt. Wskazano, gdzie znajdują się międzyszkolne punkty katechetyczne, kto dopowiada za ich prawidłowe funkcjonowanie i jakie są ich cele działania. W przedmiotowym piśmie wyjaśniono również, że we wskazanych przez wnioskodawcę programach brały udział dzieci i młodzież ze publicznych szkół podstawowych i gimnazjów w G. i ze szkół w V. na Litwie. Poinformowano, że kartami płatniczymi w Urzędzie Miasta dysponuje wyłącznie Burmistrz Miasta i Naczelnik Wydziału Promocji. Wskazano też sześciu pracowników tego organu posiadających telefony służbowe i podano łączny koszt ich używania w 2008 r. Organ administracji wyjaśnił również kwestię nazwy załącznika do zarządzenia nr 189/2009 Burmistrza Miasta oraz dowozu produktów żywnościowych i konwojowania wartości pieniężnych przez Straż Miejską. Podano również, że nazwę ul. L. zmieniono uchwałą Rady Miejskiej w G. z dnia 19 czerwca 1998 r.

W złożonej skardze I.Ż. zarzucił Burmistrzowi Miasta G. bezczynność i wniósł o zobowiązanie tego organu do wydania w określonym terminie informacji publicznych wskazanych we wniosku i zasądzenie od organu zwrotu kosztów postępowania sądowego. Zarzucił, że do dnia wniesienia skargi organ nie udzielił mu informacji, o które wnosił ani nie wydał stosownych decyzji.

W odpowiedzi na skargę Burmistrz Miasta G. wniósł o jej oddalenie, ewentualnie o odrzucenie skargi. Podał, że w dniu 4 czerwca 2009 r. skarżący złożył wniosek o udostępnienie informacji publicznej i wystąpił o udzielenie informacji w innych sprawach. Pismem z dnia 18 czerwca 2009 r. Urząd Miejski udzielił odpowiedzi. Wyjaśniono ponadto, że po otrzymaniu pisma od PKP Oddział Gospodarowania Nieruchomościami w O., pismem z dnia 13 lipca 2009 r. poinformowano skarżącego o odmowie udostępnienia umów dzierżawy, wobec czego w tym zakresie skarga powinna być odrzucona ze względu na właściwość sądów powszechnych. Uchwałę o nadaniu nazwy ulicy G. przekazano skarżącemu w dniu 18 czerwca 2006 r. Ponadto poinformowano go, że Urząd Miejski nie posiada uchwały o nadaniu nazwy Osiedle "[...]". Wyjaśniono, że nie wydawano decyzji administracyjnej w tej sprawie, opierając się na treści wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 11 września 2008 r., sygn. II SAB/Bk 14/08. Wskazano ponadto, że poinformowano skarżącego o warunkach udostępnienia pomieszczeń dla potrzeb kręcenia filmu. Należności wynikające z dokonanych ustaleń zostały w całości zapłacone na podstawie faktur wystawionych przez Urząd, wobec czego nie było możliwe udostępnienie umowy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył co następuje.

Kwestią sporną w niniejszej sprawie jest, czy Burmistrz Miasta G. pozostaje

w bezczynności w udostępnieniu informacji publicznych, o które wnosił skarżący we wniosku z dnia 4 czerwca 2009 r.

Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.) kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych

w pkt 1-4a, tj. w spawach skarg na: decyzje administracyjne, postanowienia wydane

w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty, postanowienia wydane

w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, inne niż wyżej wymienione akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa oraz pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach. W tych przypadkach kontrola Sądu sprowadza się do sprawdzenia, czy rzeczywiście organ administracji publicznej pozostaje w zwłoce z załatwieniem sprawy. Uznając skargę na bezczynność organu za zasadną sąd zobowiązuje bowiem organ administracji do wydania aktu lub dokonania czynności bądź przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa (art. 149 p.p.s.a.).

Powyższy przepis nie ma jednak zastosowania, gdy organ usunął stan bezczynności przed datą rozpoznania sprawy przez sąd administracyjny. Jeżeli zatem do dnia orzekania przez sąd organ administracji publicznej, którego dotyczyła skarga na bezczynność, wyda akt lub podejmie czynność, których domagali się skarżący, to bez względu na to, że pozostawał w zwłoce, przestaje trwać w bezczynności.

Informacją publiczną, zgodnie z art. 1 ust. 1 i art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198, ze zm., dalej jako u.d.i.p.), jest każda informacja o sprawach publicznych, w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 u.d.i.p., wytworzona przez szeroko rozumiane władze publiczne oraz inne podmioty, które tę władzę realizują lub gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa, w zakresie swoich kompetencji. Podkreślenia wymaga, że informacja publiczna odnosi się do faktów, co wynika jednoznacznie z art. 6 u.d.i.p., nie zaś np. do przyczyn lub skutków określonych działań władz publicznych czy podmiotów,

o których mowa w art. 4 ust. 1 i 2 u.d.i.p. (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 marca 2003 r., II SA 4059/02, LEX nr 78063).

Zgodnie z art. 4 ust. 3 u.d.i.p. obowiązane do udostępniania informacji publicznej są podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2, które są faktycznie w posiadaniu takich informacji. Ustawodawca przewidział, że podstawowym sposobem udostępniania informacji publicznej jest jej ogłaszanie w Biuletynie Informacji Publicznej, udostępnianym za pośrednictwem sieci teleinformatycznej. Dopiero w sytuacji gdy określone informacje nie zostały udostępnione w Biuletynie, podlegają udostępnieniu na wniosek bądź w drodze ich wyłożenia lub wywieszenia w miejscach ogólnie dostępnych lub przez urządzenia umożliwiające zapoznanie się z tymi informacjami. Ustawa przewiduje również możliwość bezpośredniej obserwacji przebiegu posiedzeń kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów. Udostępnienie informacji na wniosek następuje w formie czynności materialno-technicznej (art. 10), natomiast odmowa udzielenia żądanej informacji i umorzenie postępowania wymaga wydania decyzji (art. 16 ust. 1 u.d.i.p.). Przy czym należy zauważyć, że zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 i 2 u.d.i.p., prawo do informacji publicznej obejmuje prawo do uzyskania każdej tzw. prostej informacji publicznej, uzyskanie zaś informacji przetworzonej jest możliwe tylko w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego a omawiane prawo obejmuje również wgląd do dokumentów urzędowych zdefiniowanych w art. 6 ust. 2 u.d.i.p.

Zatem, bezczynność organu w zakresie dostępu do informacji publicznej ma miejsce, gdy podmiot zobowiązany do udzielenia informacji publicznej nie podejmuje we wskazanym w art. 13 u.d.i.p. terminie, stosownych czynności, tj. nie udostępnia informacji lub nie wydaje decyzji o odmowie jej udzielenia (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 maja 2006 r., sygn. akt I OSK 601/05, LEX nr 236545).

W rozpoznawanej sprawie skarżący wnioskiem z dnia 4 czerwca 2009 r. zażądał m.in. treści umów zawartych przez Burmistrza Miasta G. z PKP dotyczących dworca w G., treści dokumentu w sprawie nadania nazwy Osiedle "[...]" i ul. G., treści umowy dzierżawy budynku Urzędu Miasta w celu kręcenia zdjęć do filmu i informacji o wysokości kosztów eksploatacji z tym związanych oraz numerów służbowych wszystkich telefonów komórkowych używanych przez pracowników tego organu i podania kwot należności za ich użytkowanie w 2008 r.

Przede wszystkim należy stwierdzić, że żądanie skarżącego w powyższym zakresie dotyczy dostępu do informacji publicznych. Mieści się ono bowiem w tym zakresie w art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. d, pkt 4 lit. a oraz w pkt 5 lit. c u.d.i.p.

Organ administracji pismem z dnia 13 lipca 2009 r. odmówił skarżącemu udostępnienia umów dzierżawy, gdyż PKP nie wyraziło zgody na udostępnienie treści tych aktów. Ponadto, pismem z dnia 18 czerwca 2009 r., wyjaśnił, że uchwała Miejskiej Rady Narodowej w sprawie nadania nazwy osiedla znajduje się w Archiwum Państwowym w O., najemca części obiektu Urzędu Miasta G. zapłacił za energię elektryczną i wynajem agregatu prądotwórczego oraz podał imiona, nazwiska i stanowiska służbowe pracowników, którzy posiadają telefony służbowe i łączny koszt ich używania w 2008 r. Przesłano też skarżącemu kopię projektu uchwały podjętej w sprawie nadania nazwy m.in. ulicy G.

Należy zgodzić się ze skarżącym, że powyższe działania nie są zgodne

z przepisami u.d.i.p. Skoro bowiem skarżący żądał dostępu do informacji publicznej organ powinien był załatwić wniosek zgodnie z przepisami tej ustawy, tj. udzielając informacji albo odmawiając jej w formie decyzji administracyjnej. Odmowa w innej formie jest niezgodna z art. 16 ust. 1 u.d.i.p. i stanowi bezczynność organu. Przy czym należy wskazać, że ustawodawca przewidział m.in. w art. 5 ust. 1 u.d.i.p. możliwość ograniczenia dostępu do informacji publicznej w zakresie i na zasadach określonych w przepisach

o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych. Prawo do informacji publicznej podlega również ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy, z zastrzeżeniem, że ograniczenie to nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa (ust. 2). Niemniej jednak w takiej sytuacji organ jest zobowiązany do wydania decyzji na podstawie art. 16 ust. 1 u.d.i.p. Tylko w przypadku gdy żądana informacja nie stanowi informacji publicznej bądź dotyczy takiej informacji, w stosunku do której istnieje odmienny tryb dostępu, organ może odmówić jej udzielenia w formie zwykłego pisma (por. np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 marca 2003 r., II SA 4059/02, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 kwietnia 2007 r., sygn. akt II SA/Wa 162/07, LEX nr 322803, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia

17 lutego 2009 r., sygn. akt II SA/Ol 991/08, LEX 481026).

W tym też zakresie, uznając skargę za uzasadnioną, Sąd postanowił zobowiązać Burmistrza Miasta G. do udostępnienia skarżącemu w terminie 14 dni od doręczenia prawomocnego wyroku informacji objętej wnioskiem z dnia 4 czerwca 2009 r. w postaci: umów wraz z aneksami zawartych pomiędzy Urzędem Miasta a PKP dotyczących nieruchomości dworcowej w G., dokumentów dotyczących nadania nazwy ulicy G. i Osiedle "[...]", umowy dotyczącej wydzierżawienia obiektu Urzędu Miasta w celu kręcenia zdjęć do filmu oraz wskazania wysokości kosztów eksploatacji, sposobu ustalenia tych kosztów oraz ich zapłaty, wykazu kosztów poniesionych na użytkowanie służbowych telefonów komórkowych z rozbiciem na poszczególne numery przypisane określonej osobie (stanowisku), w zakresie w jakim zawierają one informację publiczną albo wydania w tym terminie decyzji administracyjnej o odmowie udzielenia tej informacji.

Skargę na bezczynność w pozostałej części Sąd oddalił uznając, że skarżącemu udzielono informacji publicznych w zakresie przewidzianym ustawą o d.d.i.p., zaś polemika z treścią odpowiedzi nie uzasadnia zarzutu bezczynności.

Wobec powyższego, na podstawie art. 149 p.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł, jak w sentencji. O zwrocie kosztów postępowania orzeczono stosownie do art. 200 p.p.s.a.