Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Kazimierz Bandarzewski / spr. / Sędziowie WSA Agnieszka Nawara-Dubiel Aldona Gąsecka-Duda Protokolant Dorota Solarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lutego 2013 r. sprawy ze skargi T.P. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 24 września 2012 r. znak [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania skargę oddala

Postanowieniem z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w oparciu o art. 97 § 1 pkt 1 K.p.a. Prezydent Miasta K. zawiesił z urzędu toczące się z wniosku M.S. postępowanie, w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy terenu dla inwestycji pn.: "budowa zespołu ośmiu budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie szeregowej (z wbudowanymi garażami) na działkach [...] i [...] obr. [...] przy ul.[...] w K".

Uzasadniając swoje stanowisko, organ podał, że w toku postępowania stwierdzono, że ustalone jako strony postępowania: M.B.W. figurujący w ewidencji gruntów jako właściciel działki nr [...] obr. [...] i B.S. , figurująca jako właścicielka działki nr [...] obr. [...] - nie żyją.

Okoliczności te nie były znane wcześniej organowi, bowiem następcy prawni nie ujawnili tych faktów w ewidencji. Organ nadto stwierdził, że nie toczy się obecnie postępowanie spadkowe po zmarłych. Ponieważ organowi nie udało się ustalić następców prawnych wyżej wymienionych zmarłych osób, które mogłyby wstąpić do sprawy w charakterze stron, koniecznym stało się zawieszenie postępowania w oparciu o przepis art. 97 § 1 pkt 1 K.p.a.

Zażalenie na powyższe postanowienie w przewidzianym terminie, złożyła inwestorka M.S. , która stwierdziła, że nie jest prawdą jakoby nie udało się ustalić następców prawnych zmarłych B.S. i M.B. W. . Jak podała żaląca się, sama podjęła starania dla ustalenia następców prawnych zmarłych i po rozmowie z synem zmarłej, B.S.-M.S., ustaliła trzech następców prawnych zmarłej, tj. M.S. , D.S. i M.S.

Oświadczenie w tej sprawie złożył Pan M.S. Nadto w sprawie było prowadzone postępowanie spadkowe, które zakończyło się i w efekcie nastąpiły stosowne wpisy do księgi wieczystej.

Odnośnie zmarłego M.B.W. organ otrzymał, co sam potwierdził w treści zaskarżonego postanowienia, pismo jego żony, informujące o śmierci męża i o fakcie, że postępowanie spadkowe nie zostało wdrożone.

Również i w tym przypadku inwestorka dokonała ustaleń, z których wynika, że następcami prawnymi zmarłego M.W. są: żona A.T.-W., K.W. , oraz niepełnoletnia córka – A.W. . Okoliczność powyższą potwierdza również pisemne oświadczenie Pani A.T.-W. . Do złożonego zażalenia M.S. dołączyła także obydwa oświadczenia o następcach prawnych zmarłych stron postępowania.

Postanowieniem z dnia [...] września 2012 r. znak [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. uchyliło zaskarżone postanowienie Prezydenta Miasta K. z dnia [...] lutego 2012 r.

W uzasadnieniu Kolegium Odwoławcze stwierdziło po analizie akt sprawy, że zarzuty odwołania są trafne, zaś w sprawie nie zachodzi potrzeba ustalenia następców prawnych zmarłych stron postępowania, bowiem zostali już w sprawie wskazani.

Stwierdzono, że pominięcie którejkolwiek ze stron powoduje, że nie bierze ona czynnego udziału w postępowaniu, czyli jest pozbawiona przysługującego jej prawa. Toteż organ administracji ma obowiązek w każdym stadium postępowania kontrolować, czy istotnie wszystkie strony biorą udział w toczącej się sprawie. Brak prawidłowej reprezentacji wszystkich osób, które posiadają w sprawie interes prawny, jest wadą kwalifikowaną danego postępowania. W sytuacji gdy wyjdzie na jaw, że ktoś z tych osób nie żyje, należy dążyć do ustalenia następców pranych zmarłej strony, bowiem bez nich sprawy nie można prowadzić.

W toku prowadzonych czynności przygotowawczych organ skorzystał z możliwości jakie daje mu przepis art. 97 § 1 pkt 1 K.p.a., czyli zawiesił sprawę ustalenia warunków zabudowy do czasu ustalenia prawidłowego kręgu stron. Podniesiono, że jak wykazują akta sprawy i złożone przez inwestorkę zażalenie wiadomo już, kto jest następca prawnym zmarłych osób. Postępowanie administracyjne dopuszcza, by można było ustalić, w przypadku śmierci strony jego następcę prawnego, także w oparciu o oświadczenia innych osób. W aktach znajdują się oświadczenia członków rodzin zmarłych osób, które wskazują, kto jest następcą prawnym zmarłych - B.S. i M.W.

Kolegium Odwoławcze podało, że fakt ten dostrzegł także i sam organ, ponieważ akta sprawy zawierają przygotowane przez organ z datą 7 sierpnia 2012 r. (czyli już po wpłynięciu zażalenia na zawieszenie) - zawiadomienie uzupełniające o wszczęciu postępowania, kierowane do osób wskazanych jako następcy prawni zmarłych stron.

Dlatego też mając na uwadze powyższe, Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło, że zawieszenie postępowania jest w tej sytuacji bezprzedmiotowe, ponieważ zostali już wskazani następcy prawni zmarłych osób. Powyższe powoduje, że przedmiotowe postanowienie orzekające o zawieszeniu postępowania w sprawie należało wyeliminować.

Ze skargą na powyższe postanowienie wystąpił w dniu 31 października 2012 r. T.P. , który zarzucił zaskarżonemu postanowieniu naruszenie przepisów postępowania, mające wpływ na wynik sprawy, a to:

- art. 7, 77 § 1 K.p.a. oraz 107 § 3 K.p.a. poprzez nieprawidłowe ustalenie okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia, to jest pominięcie okoliczności, że M.B.W. współwłaściciel działki nr [...] oraz B.S. , właścicielka działki nr [...] - zmarli przed wszczęciem postępowania;

- art. 97 § 1 pkt 1 K.p.a. poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że nie istnieje niemożliwość wezwania spadkobierców w sytuacji, gdy informacja o tym, kto jest spadkobiercą zmarłej w toku postępowania administracyjnego strony wynika z pisemnego oświadczenia innych osób, a nie z postanowienia o nabycia spadku lub poświadczenia dziedziczenia;

- art. 97 § 1 pkt 4 K.p.a. w związku z art. 28 K.p.a i art. 10 § 1 K.p.a. poprzez jego niezastosowanie, to jest niezawieszenie postępowania mimo, że w sprawie wystąpiło zagadnienie wstępne w postaci konieczności ustalenia przez sąd kręgu osób uprawnionych do występowania w sprawie w charakterze strony w rozumieniu art. 28 K.p.a. (to jest spadkobierców M.W. ) i konieczności zapewniania im czynnego udziału w postępowaniu;

- art. 138 § 1 pkt 2 K.p.a. w związku z art. 144 K.p.a. poprzez jego zastosowanie i uchylenie zaskarżonego postanowienia, mimo że postępowanie powinno zostać zawieszone z uwagi na konieczność rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego, to jest ustalenia kręgu spadkobierców po zmarłym M.W. ;

- art. 10 § 1 K.p.a oraz art. 28 K.p.a. poprzez niezapewnienie skarżącemu oraz D.P. i S.P. - osobom mającym interes prawny do udziału w charakterze strony - czynnego udziału w postępowaniu zażaleniowym.

W oparciu o powyższy zarzut, wnoszę o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. wniosło o jej oddalenie w całości podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zakwestionowanego postanowienia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w ramach kontroli działalności administracji publicznej, przewidzianej w art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej w skrócie "P.p.s.a.", uprawniony jest do badania, czy przy wydaniu zaskarżonego postanowienia nie doszło do naruszenia przepisów postępowania, nie będąc przy tym związanym granicami skargi (art. 134 P.p.s.a.). Sąd administracyjny ocenia jedynie legalność działania administracji, co oznacza, że zobowiązany jest zbadać, czy w czasie podejmowania danego aktu administracyjnego, organ administracji nie naruszył prawa.

Skarga nie jest zasadna, a zaskarżone postanowienie nie narusza przepisów postępowania w stopniu mających wpływ na wynik sprawy.

Przedmiotem zaskarżenia jest postanowienie dotyczące uchylenia wcześniej wydanego postanowienia o zawieszeniu postępowania administracyjnego. Sprawa ta dotyczy więc kwestii proceduralnej a mianowicie oceny, czy zgodnym z prawem było uchylenie postanowienia o zawieszeniu postępowania w sytuacji, gdy zostali wskazani przez jedną ze stron spadkobiercy po zmarłych osobach.

Istota sporu sprowadza się do dwóch podstawowych kwestii: po pierwsze do dopuszczalności zawieszenia postępowania administracyjnego w przypadku, gdy dopiero po jego wszczęciu postępowania administracyjnego ujawni się okoliczność śmierci jednej ze stron, mająca miejsce przed datą wszczęcia tego postępowania i drugiej kwestii: czy dopuszczalnym jest ustalenie w postępowaniu administracyjnym kręgu następców prawnych na podstawie oświadczenia osób będących spadkobiercami, ale nie dysponujących sądowym stwierdzeniem nabycia spadku.

W ocenie Sądu co do pierwszej z ww. kwestii, organ administracji publicznej ma obowiązek ustalić strony postępowania już w chwili jego wszczęcia, a następnie przez cały przebieg postępowania kontrolować, czy miały miejsca przekształcenia podmiotowe i stosownie do tego zawiadamiać o toczącym się postępowaniu osoby, które stały się następcami prawnymi zmarłych lub nabywcami praw, a to zgodnie z art. 30 § 4 K.p.a. W sytuacji, gdy organ administracyjny ujawni dopiero w toku postępowania administracyjnego, że niektóre osoby nie zostały zawiadomione o toczącym się postępowaniu, wówczas ma on dwie możliwości: albo zawiadamia o toczącym się postępowaniu osoby, które dotychczas nie brały w nim udziału i w razie potrzeby ponawia wobec tych osób pewne czynności, albo w razie braku ustalenia takich osób zwraca się do właściwego sądu o ustanowienie kuratora dla osoby nieobecnej (ale żyjącej – art. 34 K.p.a.) bądź w przypadku ujawnienia faktu śmierci – wzywa spadkobierców zmarłej strony do udziału w postępowaniu (art. 97 § 1 pkt 1 in fine K.p.a.). Gdyby takie wezwanie nie było możliwe, wówczas organ zawiesza postępowanie administracyjne do czasu ustalenia następców prawnych po zmarłej osobie lub w sprawach dotyczących spadków nie objętych, korzysta z możliwości wynikających z art. 30 § 5 K.p.a.

Odnosząc to do niniejszej sprawy należy stwierdzić, że w przypadku ujawnienia już w toku postępowania administracyjnego dotyczącego ustalania warunków zabudowy faktu, że jedna za stron zmarła jeszcze przed wszczęciem postępowania, czynności organu administracji uzależnione są od tego, czy dysponuje on wiedzą co do spadkobierców po zmarłej osobie: jeżeli organ wie, kto jest spadkobiercą, to powinien wezwać takiego spadkobiercę do udziału w postępowaniu, jeżeli zaś nie ma takiej wiedzy – postępowanie powinno być zawieszone na podstawie art. 97 § 1 pkt 1 K.p.a. do chwili ujawnienia spadkobierców.

Skarżący w istocie nie kwestionuje, że w chwili ujawnienia w toku postępowania administracyjnego faktu, że jedna ze stron zmarła zanim zostało wszczęte to postępowanie, to postępowanie administracyjne powinno być zawieszone. Podaje jednak, że podstawą zawieszenia winien być nie art. 97 § 1 pkt 1 K.p.a., ale art. 97 § 1 pkt 4 K.p.a. Art. 97 § 1 pkt 4 K.p.a. pozwala na zawieszenie postępowania administracyjnego w przypadku, gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd. Tym zagadnieniem wstępnym miałoby być sądowe stwierdzenie nabycia spadku.

Sąd tego poglądu nie podziela.

Zagadnienie wstępne to okoliczność, która ma wpływ na sposób załatwienia sprawy. Zagadnienie wstępne ma wiec charakter "materialny", a nie procesowy. Ustalenie zaś kręgu stron w postępowaniu w sprawie określenia warunków zabudowy nie ma charakteru materialnego i nie wpływa na treść takiej decyzji. W sprawach dotyczących ustalania warunków zabudowy kwestia kręgu stron nie stanowi zagadnienia wstępnego. Oczywiście w innych przedmiotowo sprawach krąg stron może mieć także wpływ na sposób rozstrzygnięcia sprawy (np. w sprawach o zwrot wywłaszczonej nieruchomości).

Ta sama okoliczność nie może być traktowana jako umożliwiająca zawieszenia postępowania na podstawie dwóch różnych przepisów. Skoro ustawodawca wyraźnie wskazał w art. 97 § 1 pkt 1 K.p.a. jako podstawę zawieszenia postępowania śmierć strony i brak możliwości wezwania do udziału spadkobierców zmarłej osoby, to niewątpliwie ustawodawca zdawał sobie sprawę, że jest instytucja stwierdzenia nabycia spadku. Gdyby to miało być potraktowane jako zagadnienie prejudycjalne, to zbędnym byłby art. 97 § 1 pkt 1 K.p.a. Taki bowiem przypadek uregulowany byłby właśnie w art. 97 § 1 pkt 4 K.p.a. Analogicznie przypadki z art. 97 § 1 pkt 2 i 3 K.p.a. stanowią odrębne przesłanki zawieszenia postępowania, a z ich treści wynika, że istotą tego zawieszenia jest brak orzeczenia sądowego stwierdzającego czy to ustanowienie opiekuna, czy też kuratora. To także można by, w rozumieniu skarżącego, kwalifikować jako zagadnienie prejudycjalne, ale nie jest to prawidlowa wykładnia.

Jeszcze jest i inna okoliczność. Otóż w przypadku zawieszenia postępowania na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 K.p.a., organ prowadzący postępowanie ma obowiązek wystąpić do właściwego organu lub sądu o rozstrzygnięcie zagadnienia wstępnego albo wezwać stronę do wystąpienia o to w oznaczonym terminie, chyba że strona wykaże, że już zwróciła się w tej sprawie do właściwego organu lub sądu. Organ prowadzący postępowanie w sprawie ustalania warunków zabudowy (wójt, burmistrz, prezydent miasta) nie jest uprawnionym do wszczyna postępowania sądowego w sprawie stwierdzenia nabycia spadku. Także organ ten nie mógłby skutecznie zobowiązać inną osobę, nie będąca nawet potencjalnie spadkobiercą lub uprawnioną do zachowku (także zapisobiorcą, nabywcą spadku) do skutecznego wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nabycia spadku.

Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 1 czerwca 2000 r., sygn. akt IV CKN 470/00, opub. w LEX nr 52484 wyraził pogląd, że "przyznanie zbyt szerokiemu kręgowi osób uprawnienia do składania wniosków o zmianę postanowienia o stwierdzenie nabycia spadku pociągałoby za sobą dopuszczenie do ingerowania w układy rodzinno-osobiste i majątkowe osób trzecich - obcych, bez należytego usprawiedliwienia w kategoriach obiektywnego interesu. Takie uprawnienie procesowe służy w obecnym stanie prawnym prokuratorowi, jako strażnikowi porządku prawnego". Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 6 lutego 2008 r., sygn. akt II CSK 433/07, opub. w LEX nr 497677 wyraził stanowisko, że "to okoliczności faktyczne każdej konkretnej sprawy decydują o przyjęciu, czy wnioskodawca jest "zainteresowanym", w rozumieniu art. 679 k.p.c., czy też nie, oraz że prawo, o którym mowa w tym przepisie, musi być skonkretyzowane i realne, a wpływ na nie wyniku postępowania spadkowego rzeczywisty. Zawsze zatem uzasadnieniem legitymacji do złożenia wniosku z art. 679 k.p.c. jest istnienie rzeczywistego, o charakterze obiektywnym interesu prawnego".

Tym samym należałoby stwierdzić, że wykładnia art. 1025 K.c. wraz z art. 669 K.p.c. prowadzi do wniosku, że wnioskodawcą w postępowaniu w sprawie stwierdzenia nabycia spadku może być każda osoba, która może wchodzić w rachubę jako spadkobierca ustawowy bądź testamentowy oraz osoba, która ma możliwość uzyskania określonych uprawnień wynikających z otwarcia spadku (np. zapisobiorca).

Do tego kręgu nie można będzie, zaliczyć inwestora składającego wniosek o ustalenie warunków zabudowy, a to dlatego, że prowadzenie postępowania w sprawie ustalania takich warunków nie ma nic wspólnego z ustaleniem osoby uprawnionej do dziedziczenia. Gdyby więc uznać pogląd skarżącego za trafny, to organ administracyjny - w razie ujawnienia śmierci strony - zawieszałby postępowanie w sprawie ustalania warunków zabudowy w związku z zaistnieniem zagadnienia wstępnego i ani sam nie mógłby skutecznie wystąpić do sądu spadku o stwierdzenie nabycia spadku, ani też nie mógłby skutecznie zobowiązać inwestora do złożenia takiego wniosku. Taka wykładnia doprowadziłaby do sprzeczności przepisów w jednym akcie prawnym.

Do rozważenia pozostaje kolejna kwestia, mianowicie, czy w toku postępowania administracyjnego można ustalić następców prawnych na podstawie oświadczeń spadkobierców zmarłej osoby, czy też jedynym sposobem jest wydanie przez sąd postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku lub notarialny aktu poświadczenia dziedziczenia.

Sąd przychyla się do poglądu, że w toku postępowania administracyjnego dopuszczalnym jest ustalanie przez organ spadkobierców zmarłej strony również w inny sposób, niż tylko poprzez sądowe stwierdzenie nabycia spadku (notarialny akt dziedziczenia).

Sądowi orzekającemu w tej sprawie znane są poglądy wyrażanie w wyrokach sądów administracyjnych, zgodnie z którymi tylko sądowe stwierdzenie nabycia spadku (aktu poświadczenia dziedziczenia) stanowi dowód ustanowienia spadkobierców po zmarłej osobie i dopóki takiego dowodu strona nie przedłoży, dopóty postępowanie winno być zawieszone (np. tak Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z dnia 24 września 2008 r., sygn. akt II SA/Bd 510/08, opub. w LEX nr 560157; Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 5 marcac2012 r., sygn. akt IV SA/Wa 42/12, opub. w CBOSA).

Sąd jednak tego stanowiska nie podziela.

Zgodnie z art. 97 § 1 pkt 1 K.p.a. organ administracji publicznej zawiesza postępowanie w razie śmierci strony lub jednej ze stron, jeżeli wezwanie (podkreślenie składu Sądu) spadkobierców zmarłej strony do udziału w postępowaniu nie jest możliwe i nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 30 § 5 K.p.a., a postępowanie nie podlega umorzeniu jako bezprzedmiotowe.

Artykuł 97 § 1 pkt 1 K.p.a. nakazuje organowi administracyjnemu w pierwszej kolejności stwierdzenie faktu śmierci strony, a potem wezwania spadkobierców osoby zmarłej do udziału w postępowaniu. Dopiero wtedy gdy wezwanie spadkobierców zmarłej strony nie jest możliwe i nie zachodzą okoliczności określone w art. 30 § 5 K.p.a. lub postępowanie nie może być umorzone jako bezprzedmiotowe - organ administracji zawiesza postępowanie. Tym samym zawieszenie postępowania na podstawie art. 97 § 1 pkt 1 K.p.a. jest obligatoryjne wtedy, gdy ustalenie spadkobierców zmarłej strony przez organ nastręcza trudności i osób tych nie można zawiadomić o toczącym się postępowaniu.

Takie stanowisko także jest prezentowane w orzecznictwie sądowym. Np. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 czerwca 2000 r., sygn. akt I SA 972/99, opub. w LEX nr 55748 zawarł tezę, zgodnie z którą "śmierć strony w świetle postanowień art. 97 § 1 pkt 1 Kpa nie nakłada na organ administracyjny bezwzględnego obowiązku zawieszenia postępowania w każdym przypadku. Dopiero wtedy gdy wezwanie spadkobierców zmarłej strony do udziału w postępowaniu nie jest możliwe i nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 30 § 5 Kpa (w sprawach dotyczących spadków nie objętych jako strony działają osoby sprawujące zarząd majątkiem masy spadkowej, a w ich braku - kurator), a postępowanie nie stało się wobec śmierci strony bezprzedmiotowe, organ administracyjny zawiesza postępowanie. Zatem zawieszenie postępowania z przyczyny określonej w art. 97 § 1 pkt 1 Kpa jest obligatoryjne tylko wówczas, gdy ustalenie spadkobierców zmarłej strony nastręcza trudności i osób tych nie można powiadomić o toczącym się postępowaniu.". Analogiczne stanowisko zaprezentował Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 24 marca 2011 r., sygn. akt II SA/Kr 14/11, opub. w LEX nr 993229; Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 19 stycznia 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 2317/05, opub. w LEX nr 342689; Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 19 sierpnia 2005 r., sygn. akt I SA/Wa 653/04, opub. w LEX nr 2206071; Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 4 sierpnia 2010 r., sygn. akt I SA/Wa 1621/09, opub. w LEX nr 750701.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 8 grudnia 2010 r., sygn. akt II SA/Kr 1088/09, opub. w LEX nr 753406 wyraził pogląd, że "każda zmiana po stronie uprawnionych do nieruchomości, na które rozciąga się wpływ wnioskowanej inwestycji, wpływać będzie również na krąg podmiotów, którym przysługuje przymiot strony w sprawie ustalania warunków zabudowy. W razie następstwa prawnego będącego wynikiem śmierci strony w toczącym się postępowaniu administracyjnym organ administracji publicznej powinien zawiadomić o toczącym się postępowaniu spadkobierców zmarłej strony, a w sytuacji, gdy ich ustalenie jest niemożliwe, organ powinien zawiesić to postępowanie".

Tak więc pogląd zawarty w tym wyroku znajduje także potwierdzenie w stanowisku orzecznictwa sądów administracyjnych.

Zarzut braku zapewnienia czynnego udziału kilku stron w postępowaniu zażaleniowym jest zasadny, ale wada ta ma nieistotne znaczenie w sprawie dotyczącej legalności uchylenia postanowienia o zawieszeniu postępowania. Istotnie z tzw. rozdzielnika pisma organu I. instancji informującego o wniesieniu zażalenia i przekazaniu akt organowi II. instancji wynika, że D.P. i S.P. nie zostali o tym powiadomieni. Naruszenie zasady zapewnienia stronom czynnego udziału na każdym etapie postępowania administracyjnego nie skutkuje ex lege istotną wadą takiego postępowania. Dopiero wykazanie, że w związku z pominięciem poinformowania o danym postępowaniu stron w trybie art. 10 § 1 K.p.a., nastąpiły błędy w ustalaniu stanu fatycznego sprawy i miało to wpływ na wynik sprawy – to takie naruszenie winno skutkować uchyleniem aktów administracyjnych. W tej sprawie nie ma żadnego związku pomiędzy treścią zaskarżonego rozstrzygnięcia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. , a pominięciem poinformowania o wniesieniu zażalenia D. i S.P.

W związku z powyższym nie są także zasadne zarzuty naruszenia art. 7 i 77 § 1 K.p.a.

Zgodnie z art. 145 § 1 pkt 1 P.p.s.a. sąd administracyjny uchyla zaskarżony akt administracyjny tylko wówczas, gdy stwierdzi istotne naruszenie przepisów procedury administracyjnej lub prawa materialnego. Ponieważ w tej sprawie takiego naruszenia nie było (dotyczącego w istocie jedynie procedury administracyjnej), Sąd orzekł jak w sentencji wyroku, za podstawę przyjmując art. 151 P.p.s.a. i zgodnie z tym artykułem skarga została oddalona.