Postanowieniem z dnia 25 czerwca 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną wniesioną przez T. M. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 maja 2008 r. odrzucającego skargę strony na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2001 r. Odpis powyższego postanowienia wraz z uzasadnieniem oraz pouczeniem o prawie, sposobie i terminie zaskarżenia zażaleniem został skarżącemu doręczony w dniu 14 lipca 2008 r.
Dnia 21 lipca 2008 r. T. M. wniósł do Sądu, za pośrednictwem poczty zażalenie na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną. Zażalenie powyższe zostało sporządzone i podpisane osobiście przez stronę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Zgodnie z art. 194 § 4 zd. pierwsze oraz art. 175 § 2 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej P.p.s.a. - zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego, chyba, że sporządza je sędzia, prokurator, notariusz, albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący przedstawicielem lub pełnomocnikiem strony, a także doradca podatkowy w sprawach obowiązków podatkowych. O powyższym wymogu strona skarżąca została pouczona w piśmie przewodnim z dnia 27 czerwca 2008 r. doręczonym jej wraz z odpisem postanowienia odrzucającego skargę kasacyjną.
Z uwagi na to, że przedmiotowe zażalenie nie zostało sporządzone przez żadną z osób wymienionych w przepisach 194 § 4 oraz art. 175 § 2-3 P.p.s.a., fakt ten czyni zażalenie niedopuszczalnym.
Zgodnie natomiast z art. 197 § 2 w zw. z art. 178 P.p.s.a. Sąd odrzuca na posiedzeniu niejawnym zażalenie wniesione po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalne, jak również zażalenie, którego braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 197 § 2 w zw. z art. 178 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.
