Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Przepis art. 246 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (j. t. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.) zakreśla dwa warunki do wniesienia sprzeciwu: termin 6 miesięcy od opublikowania w "Wiadomościach Urzędu Patentowego" informacji o udzieleniu prawa (ust. 1) i podanie okoliczności uzasadniających unieważnienie patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji (ust. 2), określając te okoliczności, jako podstawę sprzeciwu. Brak w sprzeciwie określenia jego podstawy (w rozumieniu art. 246 ust. 2 Prawa własności przemysłowej) powoduje nieskuteczność sprzeciwu także w sytuacji dokonania tego uzupełnienia po terminie wskazanym w art. 246 ust. 1.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka Sędziowie Sędzia WSA Dorota Wdowiak Sędzia WSA Andrzej Czarnecki (spr.) Protokolant Aneta Stefaniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi "P". sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] października 2008 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy [...]nr [...] 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji; 2. stwierdza, że decyzja, o której mowa w pkt 1 nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz skarżącej "P." sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 1600 ( jeden tysiąc sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

VI SA/Wa 1970/09

Uzasadnienie

Urząd Patentowy decyzją z dnia [...] października 2008 r., na podstawie art. 246 i art. 247 oraz art. 131 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (j. t. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.) - dalej jako p.w.p. - unieważnił prawo ochronne na znak towarowy "Veraderm żel silikonowy" o nr [...] udzielone na rzecz P. Ltd. sp. z o.o. z siedzibą w W. przyznając koszty postępowania na rzecz R. N.V. z siedzibą w B. (Holandia).

Wydanie decyzji nastąpiło na podstawie następujących ustaleń;

W dniu [...] kwietnia 2002 r. P. Ltd. sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (dalej jako P.) złożyła do Urzędu Patentowego podanie o rejestrację znaku towarowego słowno-graficznego "Veraderm żel silikonowy". Według opisu znaku, na białym tle umieszczono napis "Veraderm" w kolorze niebieskim zaczynający się od dużej litery pisany czcionką Ariel. Pod napisem "Veraderm" znajduje się niebieski pasek z rozjaśnieniem koloru po stronie prawej. Wewnątrz paska po stronie prawej znajduje się czarny napis "żel silikonowy" czcionką Ariel. Znak był przeznaczony do oznaczania towarów według klasyfikacji nicejskiej 05: maści leczniczych do celów farmaceutycznych, środków do leczenia oparzeń, preparatów farmaceutycznych do pielęgnacji skóry, materiałów opatrunkowych i preparatów chemiczno-farmaceutycznych.

Urząd Patentowy decyzją z dnia [...] listopada 2005 r. udzielił prawo ochronne na zgłoszony znak towarowy wydając świadectwo ochronne nr [...]. Informacja o udzieleniu prawa ochronnego na przedmiotowy znak towarowy została opublikowana w Wiadomościach Urzędu Patentowego nr [...] w dniu [...] kwietnia 2006 r.

W dniu [...] października 2006 r. R. N.V. z siedzibą w B. (Holandia) - dalej jako R. - złożyła, wskazując jako podstawę prawną art. 246 p.w.p., sprzeciw wobec decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy "Veraderm żel silikonowy" [...].

Spółka P. poinformowana zawiadomieniem z dnia [...] stycznia 2007 r. o złożonym sprzeciwie i wezwana do ustosunkowania się do podniesionych w sprzeciwie zarzutów, pismem z dnia [...] lutego 2007 r. uznała sprzeciw za bezzasadny stwierdzając jednocześnie, że nie zawierał on uzasadnienia wymaganego art. 246 p.w.p., tym samym nie spełniał warunków z art. 247 p.w.p. do skierowania go do dalszego postępowania.

Odpowiedź na sprzeciw została przesłana spółce R. przy piśmie Urzędu Patentowego z dnia [...] kwietnia 2007 r. i doręczona tego samego dnia.

W odpowiedzi R. N.V. z siedzibą w B. złożyła w Urzędzie Patentowym [...] lutego 2008 r. "pismo wnioskodawcy" z uzasadnieniem sprzeciwu. Spółka podkreślała, że sprzedaje swoje wyroby m.in. na terenie Polski za pośrednictwem dystrybutorów, którym w Polsce wyłącznie była spółka P. na podstawie umowy z dnia [...] grudnia 1997 r. Umowę te spółka P. wypowiedziała [...] października 2002 r. sygnalizując jednocześnie ewentualny zamiar dalszej współpracy w zakresie dystrybucji produktów oznaczanych przez R. znakiem "Zeraderm" - przeznaczonym do leczenia blizn. W liście przesłanym pocztą elektroniczną z dnia [...] listopada 2003 r. spółka P. poinformowała o rezygnacji z dalszej dystrybucji produktu "Zeraderm Ultra". W piśmie z dnia [...] listopada 2003 r. R. zapytała się, czy rezygnacja obejmuje również dystrybucję produktu "Zeraderm" i bezpośrednio po wysłaniu tego listu na stronie internetowej spółki P. pojawił się produkt o nazwie "Veraderm". Jak podano, w dniu [...] kwietnia 2002 r., po zakończeniu współpracy spółka P. zgłosiła do rejestracji znak towarowy "Veraderm żel silikonowy" będący przedmiotem postępowania. Zgłoszony i zarejestrowany znak towarowy "Veraderm żel silikonowy" jest używany w odniesieniu do produktów farmaceutycznych do pielęgnacji skóry podobnie jak znak towarowy "Zeraderm".

Zdaniem składającej sprzeciw podobieństwo znaków w warstwie słownej nie budzi wątpliwości. Znaki różnią się jedynie pierwszą literą "Z" i "V" posiadając tą samą końcówkę "derm" z greckiego - skóra. Oba znaki są pisane tą samą czcionką, a ich podobieństwo wzmaga dodanie dodatkowych elementów słownych "scar żel" oraz "żel silikonowy" umieszczonych poniżej głównego napisu z prawej strony. Znaki w odbiorze wizualnym również są podobne, gdyż są usytuowane na ciemno niebieskim pasku umieszczonym na całej długości nazwy "Zeraderm" i "Veraderm".

W tych warunkach, zdaniem spółki R. rejestracja znaku "Veraderm żel silikonowy" nastąpiła w warunkach art. 131 ust. 2 pkt 1 p.w.p. - w złej wierze. Mając bowiem na uwadze wieloletnią współprace obu spółek polegającą na prowadzenie dystrybucji przez P. produktu spółki R. o nazwie "Zeraderm", zgłoszenie znaku "Veraderm żel silikonowy" o identycznej grafice i dla identycznych towarów nie było przypadkowe. Swoją rejestracją spółka P. nadużyła zaufania uprawnionej ze znaku "Zeraderm" oraz zablokowała jej możliwość uzyskania prawa ochronnego na terenie Polski.

Przy kolejnym piśmie złożonym [...] maja 2008 r. R. N.V. z siedzibą w B. przedłożyła następne dowody mające uzasadniać zarzut złej wiary P. Ltd. sp. z o.o. z siedzibą w W. przy rejestracji znaku "Veraderm żel silikonowy". Na okoliczność tę przedłożono korespondencję oraz faktury mające potwierdzać, że spółce P. przed zgłoszeniem do rejestracji spornego znaku znane było stosowanie przez wnioskodawcę oznaczenia "Zeraderm scar gel".

Po przeprowadzeniu rozprawy w dniu [...] października 2008 r. Urząd Patentowy wydał wymienioną na wstępie decyzje administracyjną.

Wskazując na treść art. 131 ust. 2 pkt 1 p.w.p. stwierdził, że naganność postępowania uprawnionej z rejestracji znaku "Veraderm żel silikonowy" należy ocenić na podstawie całokształtu ustalonego stanu faktycznego, a wg art. 7 k.c. należy domniemywać istnienie dobrej wiary. Natomiast w postępowaniu administracyjnym ciężar dowodu spoczywa na tym, kto z określonego faktu wyprowadza skutki prawne, a więc w niniejszej sprawie na stronie zgłaszającej sprzeciw.

Uprawniona ze znaku "Veraderm żel silikonowy" (spółka P.) od grudnia 1997 r. do listopada 2003 r. była dystrybutorem żelu spółki R. o nazwie "Zeraderm". Spółka P. zgłosiła do rejestracji w dniu [...] kwietnia 2002 r. swój znak towarowy nie informując o tym kontrahenta pomimo, że w tym czasie nadal z nim współpracowała w zakresie sprzedaży produktów oznaczanych znakiem "Zeraderm". Zdaniem Urzędu Patentowego zgłaszająca działała w złej wierze, gdyż prowadząc dystrybucję produktów oznaczanych znakiem "Zeraderm" jeszcze w piśmie z dnia [...] października 2002 r. stwierdzała, że "jest z niego zadowolona i stworzyła jego skuteczną i stabilną sieć dystrybucyjną". Zdaniem organu świadczy to o tym, że wymienionym pismem wypowiadając umowę spółka P. nie chciała zrezygnować z dalszej sprzedaży produktu "Zeraderm", gdyż cieszył się on uznaniem wśród odbiorców. Zgłaszając zatem swój znak miała na celu wykorzystanie popularności oznaczenia "Zeraderm".

Porównanie znaku "Veraderm żel silikonowy" świadczy, w ocenie organu administracji, o daleko idącym naśladownictwie oznaczenia "Zeraderm". Zastosowano bowiem identyczną czcionkę, co prawda w innym kolorze oraz identyczną niebieską linię na dole oznaczenia. To porównanie sprowadziło organ do wniosku, że celem uprawnionej było maksymalne upodobnienie znaku spornego do znaku "Zeraderm" z jednoczesnym użyciem drobnych elementów odmiennych, jak pierwsze litery oraz kolor w jakim zapisano słowo "Veraderm", jednak elementy te nie eliminują ryzyka skojarzenia znaków. Okoliczności te, w ocenie Urzędu Patentowego, prowadzą do konkluzji, że uprawniona zgłosiła w celu uzyskania wyłącznego prawa znak bardzo podobny do oznaczenia używanego przez inne przedsiębiorstwo, z którym łączył ją szczególny stosunek zaufania. Natomiast brak identyczności pomiędzy znakami przeciwstawionymi nie wyklucza złej wiary uprawnionego. Uprawniona bowiem mając na celu wykorzystanie popularności na rynku leku "Zeraderm" zarejestrowała na swoją rzecz znak łudząco podobny do tego oznaczenia, wprowadzając jedynie różnicę w postaci pierwszej litery "V" oraz niebieskiego koloru słowa "Veraderm". Jednak ta zmiana nie ma większego znaczenia, ponieważ klienci z pewnością będą kojarzyć te dwa artykuły przekonani, że lek "Veraderm" jest zmodyfikowaną wersją starszego produktu.

Uprawniona ze znaku "Veraderm żel silikonowy" podnosiła, że producentem żelu "Zeraderm" nie jest wnoszący sprzeciw, lecz firma H. Inc. ze Stanów Zjednoczonych, natomiast dystrybuowany przez nią żel "Veraderm" jest produkowany przez firmę I. Inc. ze Stanów Zjednoczonych. Zdaniem organu administracji w sprawie mniej istotne jest jednak to, kto jest faktycznym producentem żelu "Zeraderm", kluczowa jest natomiast okoliczność uprzedniej współpracy uprawnionej i wnoszącej sprzeciw w zakresie sprzedaży tego towaru na terytorium Polski, która w dniu zgłoszenia spornego oznaczenia wciąż trwała. Istotną jest bowiem kwestia praw do znaku, a te ma spółka R. posiadając zarejestrowany znak "Zeraderm" w kraju pochodzenia. Znak ten został zarejestrowany pod nr [...] z pierwszeństwem od dnia [...] marca 1995 r. w Urzędzie Patentowym Beneluxu do oznaczania m.in. produktów farmaceutycznych. Firma R. jest również właścicielem praw do znaku wspólnotowego nr [...] z pierwszeństwem od dnia [...] listopada 1998 r. dla strzykawek.

Ponieważ uprawniona ze znaku "Veraderm żel silikonowy" potwierdziła na rozprawie autentyczność faktur wystawionych przez spółkę R. za dostarczone towary, kwestia wcześniejszej współpracy jest bezsporna. W związku z tym, zdaniem organu, brak nazwy produktu "Zeraderm" w umowie z dnia [...] grudnia 1997 r. było nieistotne, gdyż pozostałe materiały dowodowe pozwalają stwierdzić, że współpraca obejmowała ten produkt. Kluczowymi dowodami świadczącymi o przebiegu współpracy handlowej pomiędzy stronami jest ich wzajemna korespondencja oraz przedstawione faktury sprzedaży towarów. Natomiast niepodpisana przez R. N.V. umowa dystrybucji ma jedynie charakter pomocniczy, świadczy bowiem o tym, że wzajemne kontakty stron miały w ogóle miejsce.

Uprawniona wykluczała podobieństwo znaków "Veraderm" i "Zeraderm" argumentując to tym, że zarejestrowane są również podobne do nich znaki, takie jak "[...]", "[...]", "[...]", "[...]", "[...]" i "[...]". Zdaniem Urzędu Patentowego stanowisko to jest niesłuszne, ponieważ wspomnianych znaków nie można uznać za podobne do oznaczeń "Veraderm" i "Zeraderm" ze względu na znacznie większą ilość elementów odmiennych.

Zarzut zgłoszenia znaku "Veraderm żel silikonowy" w złej wierze był uzasadniony, bowiem uprawniona zgłosiła swój znak w okresie współpracy ze spółką R. Strony łączył wzajemny stosunek zaufania, zgodnie z którym każda ze stron zobowiązana była do uczciwego informowania partnera handlowego o swoich działaniach, tak jak nakazują zasady uczciwości kupieckiej. Uprawniona nie poinformowała kontrahenta o zgłoszeniu znaku ukrywając przed nim ten fakt i łudząc go perspektywą dalszej współpracy. Sama natomiast podejmowała kroki wprowadzenia swojego znaku łudząco podobnego do znaku spółki R. na rynek. Przyjmuje się, że zgłoszenie znaku towarowego w złej wierze ma miejsce wówczas, gdy następuje ono pomimo wiedzy lub w wyniku niewiedzy o istnieniu cudzego prawa, które może być przez to naruszone, lub gdy jest ono dokonane w innym celu, niż chęć posiadania prawa jego wyłącznego używania dla oznaczania własnych towarów. W przedmiotowej sprawie zdaniem Urzędu Patentowego uprawniona, działając w złej wierze, zgłosiła sporny znak w trakcie współpracy handlowej z R. N.V., która polegała na dystrybucji w Polsce towarów tej firmy, w tym żelu "Zeraderm".

Od decyzji P. Ltd. sp. z o.o. z siedzibą w W. złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z wnioskiem o uchylenie decyzji i zasądzenie kosztów postępowania.

Decyzji zarzucono naruszenie przepisów postępowania: art. 7 w związku z art. 77 ust. 1 k.p.a. poprzez dokonanie błędnych ustaleń faktycznych i przyjęcie, że skarżąca sprzedawała na polskim rynku żel "Zeraderm" na podstawie umowy o dystrybucji zawartej z wnioskodawcą, że graficzne przedstawienie znaku słowno-graficznego "Veraderm żel silikonowy" może być przesłanką oceny podobieństwa z oznaczeniem słownym "Zeraderm", że oznaczenie "Zeraderm" jest oznaczeniem popularnym na rynku, naruszenie wymienionych przepisów postępowania poprzez dokonanie ustaleń faktycznych przeciwnych do zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i przyjęcie, że uprawniona na rozprawie potwierdziła autentyczność faktur wystawionych przez R. N.V., podczas gdy z protokołów rozpraw wyraźnie wynika, że taka sytuacja nie miała miejsca oraz poprzez dokonanie dowolnych, nie popartych zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym ustaleń faktycznych i przyjęcie, że uprawniona ukrywała fakt zgłoszenia spornego znaku do rejestracji, podczas gdy sama podejmowała kroki w kierunku wprowadzenia na rynek polski towaru o łudząco podobnej nazwie i szacie graficznej. Decyzji zarzucono również naruszenie prawa materialnego (art. 131 ust. 2 pkt 1 p.w.p.) poprzez jego zastosowanie pomimo tego, że stan faktyczny sprawy w sposób jednoznaczny wskazuje, że uprawniona do znaku towarowego "Veraderm żel silikonowy" nie dokonała zgłoszenia tego znaku w złej wierze oraz poprzez przyjęcie, że podobieństwo oznaczeń stanowi przesłankę oceny złej wiary zgłaszającego.

Wskazując na wymienione zarzuty skarżąca stwierdzała, że w umowie dystrybucyjnej złożonej przez wnioskodawcę do akt niniejszej sprawy brak jest jakiejkolwiek wzmianki o żelu "Zeraderm", zatem dokument ten, nie stanowi dowodu na okoliczność zawarcia pomiędzy uprawnioną, a wnioskodawcą umowy na wyłączną na terenie Polski dystrybucję żelu "Zeraderm". Nadto umowa ta nie została podpisana przez skarżącą, a więc nie może stanowić dowodu o wzajemnych handlowych kontaktach stron.

Co do stwierdzenia Urzędu Patentowego opartego na piśmie z dnia [...] października 2002 r. stwierdzającego, że uprawniona jest zadowolona z produktu "Zeraderm" i stworzyła jego stabilną i skuteczną sieć dystrybucji to nie jest to równoznaczne z popularnością tego produktu i nie może decydować o złej wierze.

Należy zatem zauważyć, że po pierwsze, nawet stworzenie stabilnej sieci dystrybucji nie stanowi dowodu na popularność produktu. Bowiem sieć dystrybucji nie oznacza, że produkt cieszy się zaufaniem i popularnością wśród klientów. Stworzenie sieci dystrybucji może jedynie oznaczać, że dostawca zbudował swą własną wiarygodność wśród kontrahentów, w tym wypadku odbiorców pośrednich, ponieważ produkt jest rozpowszechniany przy pomocy aptek. W żadnym wypadku nie można uznać faktu zbudowania dobrych relacji bussines to bussines za równoznaczny z popularnością produktu wśród końcowych odbiorców. Apteka jest tylko pośrednikiem i zdarza się, że produkt zalega w aptekach lub następują jego zwroty. Zatem na podstawie jednego zdania zawartego w liście o charakterze negocjacyjnym, który nie stanowi żadnego wiążącego zobowiązania, co do zakresu współpracy, nie można wnioskować - jak błędnie uczynił to Urząd Patentowy - o popularności produktu. Budowa sieci dystrybucji pośredniej może być jedynie przyczynkiem na przyszłość do ewentualnego sukcesu produktu u końcowych odbiorców, ale w żadnym razie nie jest równoznaczna z popularnością produktu. Zdaniem skarżącej, gdyby Urząd Patentowy prawidłowo ocenił materiał dowodowy, to nie doszedłby do wniosku, że można skarżącej przypisać złą wiarę przez wykorzystanie popularności produktu oznaczanego jako "Zeraderm".

Urząd Patentowy błędnie ustalił podobieństwo znaków przeciwstawionych przez porównanie ich grafiki, a to dlatego, że znak "Zeraderm" zarejestrowany w Holandii za nr [...] jest znakiem słownym, a nie słowno-graficznym. Forma przedstawieniowa znaku "Zeraderm", na którą powoływał się Urząd Patentowy (załącznik do protokółu rozprawy z dnia [...] lutego 2008 r.), dotyczy znaku "Zeraderm" nakładanego na produkt dystrybuowany przez skarżącą, a więc grafika ta należy do skarżącej, gdyż wnioskodawca zaczął używać innej grafiki po rozwiązaniu współpracy. Przy czym ta forma przedstawieniowa znaku "Zeraderm" została, zdaniem skarżącej, przygotowana wyłącznie dla celów sprawy, ponieważ podana w piśmie wnioskodawcy z dnia [...] lutego 2008 r. i w załączniku nr 9 do tego pisma jest zupełnie inna. Dowody te Urząd Patentowy, z naruszeniem przepisów postępowania, pominął.

Zwrócono również uwagę na to, że wyrażenie "Derm" nie może stanowić elementu odróżniającego ponieważ występuje w szeregu znakach towarowych przeznaczonych dla produktów przeznaczonych dla skóry. Natomiast elementy graficzne i różnica w czcionkach obu oznaczeń nie czyni je podobnymi, bowiem znak "Zeraderm" jest pisany inną czcionką - jaśniejszą - niż znak "Veraderm", nadto ten ostatni jest podkreślony grubą ciemnoniebieska linią.

W ocenie skarżącej mogła ona zrezygnować ze współpracy z wnioskodawcą, gdy ta przestała być dla niej korzystna i kupować ten produkt u producenta dystrybuując go pod własnym znakiem. Nie działała przy tym w złej wierze, gdyż zgłoszenie znaku nie miało na celu dyktowania warunków wnioskodawcy i nie stanowiło zagrożenia dla niego. Oba znaki koegzystują na rynku i skarżąca nie zgłaszała roszczeń w stosunku do wnioskodawcy, jak i wnioskodawca do niej. Nadto spółka R., zdaniem skarżącej, nie udowodniła swojego prawa do elementów graficznych znaku "Zeraderm" zatem dowolne pozostaje stwierdzenie Urzędu Patentowego o ukrywaniu faktu zgłoszenia znaku "Veraderm" do rejestracji. Co więcej wnioskodawca nie próbował nawet dokonać rejestracji swojego znaku w Polsce, a więc nie można mówić o jakichkolwiek działaniach skarżącej blokujących tą rejestrację, tym bardziej, że oba znaki funkcjonują na rynku polskim.

Fakt posługiwania się przez wnioskodawcę odmienną grafiką jego znaku niż grafika znaku "Veraderm" nie pozwala na przyjęcie złej wiary w rejestracji znaku skarżącej. Ponadto Urząd Patentowy źle zinterpretował art. 131 ust. 2 pkt 1 p.w.p. uznając podobieństwo znaków za przesłankę złej wiary. Taka interpretacja stanowiłaby niedozwolone rozszerzenie zakresu działania tego przepisu. Ratio legis tej regulacji leży w zapobieganiu zgłaszania znaków identycznych w sposób niejako nieuczciwy, zdeterminowany nieuczciwym zamiarem. Natomiast o kryterium podobieństwa znaków stanowi art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p.

Przyjęcie przez Urząd Patentowy potwierdzenia autentyczności faktur było niewłaściwe, bowiem ani uprawniona ani jej pełnomocnik nie posiadają wiedzy i uprawnienia do potwierdzania autentyczności takich dokumentów.

W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy wnosił o jej oddalenie. Zdaniem organu administracji z pisma skarżącej z dnia [...] października 2002 r. jednoznacznie wynikało, że produkt "Zeraderm", dystrybuowany przez skarżącą, cieszył się u odbiorców polskich popularnością, gdyż w przeciwnym przypadku spółka rezygnując w tym liście z dystrybucji pozostałych produktów również zrezygnowałaby i z tego.

Odnosząc się do zarzutu braku analizy znaku słownego "Zeraderm" w relacji do znaku słowno-graficznego "Veraderm" stwierdzono, że porównaniu poddano wersję znaku "Zeraderm" w jakiej był on obecny na rynku, a nie w jakiej występuje obecnie. Chodziło bowiem o porównanie znaków z okresu współpracy stron.

Natomiast zdaniem organu mniej istotne jest to, że znak "Zeraderm" zarejestrowany przez spółkę R. N.V. jest znakiem słownym, gdyż produkt był dystrybuowany przez skarżącą w opakowaniach ze słowno-graficzną wersją znaku, do której jest bardzo podobny znak sporny. Skarżąca powołała się na wersję znaku "Zeraderm" z inną czcionką, lecz ta wersja nie była przedmiotem współpracy. Jednakże podstawą przyjęcia tezy o łudzącym naśladownictwie znaku wnioskodawcy było znaczne podobieństwo całości obu oznaczeń pod względem słownym i graficznym. W rezultacie rejestracja znaku skarżącej doprowadziła do zablokowania wnioskodawcy potencjalnej możliwości rejestracji jego oznaczenia.

Wskazując natomiast na protokół rozprawy z dnia [...] października 2008 r. organ stwierdził zasadność swojego argumentu o potwierdzeniu przez skarżącą autentyczności faktur. W rezultacie tym potwierdzeniem strona przyznała fakt współpracy w zakresie sprzedaży leku "Zeraderm".

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje;

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle paragrafu drugiego powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Chodzi więc o kontrolę aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dokonywaną pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi, nie zaś według kryteriów słuszności.

Sprawy należące do właściwości sądów administracyjnych rozpoznają, w pierwszej instancji, wojewódzkie sądy administracyjne (art. 3 § 1 ww. ustawy).

W myśl art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Rozpoznając skargę w świetle powołanych wyżej kryteriów należy uznać, iż jest ona zasadna, aczkolwiek nie z przyczyn wskazanych bezpośrednio w skardze.

Stosownie do art. 255 ust. 1 pkt 9 p.w.p. Urząd Patentowy - w trybie postępowania spornego - rozstrzyga sprawy o unieważnienie patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji na skutek złożonego sprzeciwu uznanego przez uprawnionego za bezzasadny. Przepis ten jednak określa ten etap postępowania, do którego dochodzi skutkiem zaistnienia okoliczności wskazanych w art. 247 ust. 2 p.w.p., tj. wówczas, gdy uprawniony z rejestracji w odpowiedzi na zawiadomienie przez Urząd Patentowy, o wniesieniu sprzeciwu, o którym mowa w art. 246 p.w.p. podniesie zarzut, że sprzeciw jest bezzasadny. Wówczas sprawa zostanie przekazana do rozstrzygnięcia w postępowaniu spornym. W przeciwnym przypadku, przy braku odpowiedzi uprawnionego na sprzeciw, Urząd Patentowy wydaje decyzję uchylającą decyzję o udzieleniu patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji, umarzając jednocześnie postępowanie rejestracyjne. Innymi słowy, gdy uprawniony z prawa rejestracji znaku towarowego nie złoży, na skutek zawiadomienia przez Urząd Patentowy o wniesieniu sprzeciwu, odpowiedzi na to zawiadomienie nie podnosząc zarzutu bezzasadności sprzeciwu, to do postępowania spornego nie dochodzi, bowiem nie dojdzie do sporu pomiędzy uprawnionym a składającym sprzeciw co do okoliczności wskazanych w art. 246 ust. 2 p.w.p., gdyż postępowanie sporne zostaje zainicjowane odpowiedzią uprawnionego na sprzeciw.

Prawodawca tymi postanowieniami wyraźnie rozgraniczył postępowanie sporne wszczynane wnioskiem, od tego postępowania spornego, do którego dochodzi na skutek złożenia przez uprawnionego z prawa z rejestracji znaku towarowego odpowiedzi na zawiadomienie przez Urząd Patentowy o złożeniu sprzeciwu. Aby zatem mogło dojść do skierowania sprawy do postępowania spornego osoba zainteresowana unieważnieniem prawa z rejestracji posiadanego na znak towarowy przez uprawnionego musi spełnić wymagania z art. 246 p.w.p.

Według przepisu art. 246 p.w.p. każdy może wnieść umotywowany sprzeciw wobec prawomocnej decyzji Urzędu Patentowego o udzieleniu patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji w ciągu 6 miesięcy od opublikowania w "Wiadomościach Urzędu Patentowego" informacji o udzieleniu prawa (ust. 1), a podstawę sprzeciwu, o którym mowa w ust. 1, stanowią okoliczności, które uzasadniają unieważnienie patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji (ust. 2). Termin 6 miesięcy podany w art. 246 ust. 1 p.w.p. zakreśla ramy czasowe do złożenia sprzeciwu, przekroczenie których powoduje nieskuteczność złożenia sprzeciwu. W terminie tym składający sprzeciw powinien złożyć sprzeciw z właściwą jego motywacją, lub może ewentualnie sprzeciw uzupełnić o tę motywację na skutek wezwania przez Urząd Patentowy do jego uzupełnienia. Jest to uzasadnione faktem, iż w trybie art. 246 p.w.p. sprzeciw, zmierzający do unieważnienia prawa z rejestracji znaku towarowego, może wnieść każdy w przeciwieństwie do złożenia wniosku na podstawie art. 164 p.w.p., gdyż osoba składająca sprzeciw nie musi wykazywać interesu prawnego w unieważnieniu prawa z rejestracji znaku towarowego uprawnionego, natomiast składająca wniosek w tym samym celu ten interes prawny wykazać musi. Zatem prawodawca w art. 246 ust. 1 p.w.p. rygorystycznie zakreślił ramy czasowe do złożenia sprzeciwu ustanawiając jednocześnie dodatkowe wymaganie dla składającego sprzeciw sprowadzające się do tego, że wniesiony sprzeciw musi być umotywowany. Jak stanowi bowiem art. 246 w ust. 2 p.w.p. podstawę sprzeciwu stanowią okoliczności, które (w ramach motywów przedstawionych w sprzeciwie) uzasadniają unieważnienie prawa z rejestracji. To, że motywy sprzeciwu muszą zostać przedstawione w samym sprzeciwie daje się wyprowadzić ze zdania pierwszego art. 246 ust. 1 p.w.p. zgodnie z którym "Każdy może wnieść umotywowany sprzeciw...", natomiast to, że motywacja sprzeciwu (co najmniej w zakresie zasadniczym wskazanym w ust. 2 tego przepisu) nie może wykraczać poza ramy 6 miesięcy od opublikowania w Wiadomościach Urzędu Patentowego informacji o udzieleniu prawa, daje się wywieść ze zdania drugiego art. 246 ust. 1 p.w.p. Innymi słowy, aby pismo podmiotu żądającego unieważnienia prawa z rejestracji znaku towarowego osoby uprawnionej spełniało wymagania sprzeciwu z art. 246 p.w.p. powinno zawierać motywację tego żądania, a sprzeciw i ta motywacja powinny zostać wniesione w terminie 6 miesięcy od dnia publikacji w WUP informacji o udzieleniu prawa ochronnego (prawa z rejestracji), gdyż jedynie przy spełnieniu tych warunków sprzeciw może zostać wniesiony przez każdego, a nie jedynie przez osobę, która wykaże się interesem prawnym w żądaniu unieważnienia prawa uprawnionego z rejestracji.

W rozpoznawanej sprawie R. N.V. z siedzibą w B. wniosła sprzeciw w dniu [...] października 2006 r. Informacja o udzieleniu prawa z rejestracji na znak towarowy skarżącej "Veraderm żel silikonowy" [...] ukazała się w WUP nr [...] w dniu [...] kwietnia 2006 r., a więc pismo zatytułowane sprzeciw zostało wniesione na dzień przed upływem terminu sześciu miesięcy do wniesienia sprzeciwu. Następnie organ pismem z dnia [...] grudnia

2006 r. wezwał spółkę R. do przedłożenia pełnomocnictwa składającego pismo i do jego opłacenia, co zostało wykonane [...] listopada 2007 r. Samo natomiast pismo nazwane sprzeciwem zawierało (podając w skrócie) treść sprowadzającą się do określenia podmiotu, który je złożył, uprawnionej z rejestracji spółki P. Ltd. sp. z o.o. z siedzibą w W., to że było kierowane wobec decyzji udzielającej prawo z rejestracji na znak "Veraderm żel silikonowy" nr [...] (nie podano daty wydania tej decyzji), wskazanie, że pismo to wniesiono w trybie art. 246 p.w.p. oraz dwa żądania: że jest to sprzeciw wobec decyzji o rejestracji wymienionego znaku towarowego oraz żądanie zasądzenia kosztów postępowania.

W piśmie tym, z niedopełnieniem wymagania z art. 246 p.w.p., nie podano ani słowem motywów uzasadniających okoliczności żądania unieważnienia prawa z rejestracji znaku towarowego uprawnionej. Pomimo tego Urząd Patentowy procedował dalej kierując do uprawnionej ze znaku "Veraderm żel silikonowy" zawiadomienie z dnia [...] stycznia 2007 r. o wniesieniu sprzeciwu w celu, jak to zostało w tym zawiadomieniu ujęte: "ustosunkowania się do podniesionych w sprawie zarzutów". W tych warunkach nie powinno się wydać niewłaściwym, że uprawniona z rejestracji, uznając sprzeciw za bezzasadny, nie odniosła się do jakichkolwiek zarzutów, jako że sprzeciw ich nie zawierał. Uprawniona z rejestracji znaku towarowego "Veraderm żel silikonowy", chroniąc się przed konsekwencjami z art. 247 ust. 2 p.w.p., uznała w odpowiedzi na pismo zatytułowane "sprzeciw" jego bezzasadność. Jednocześnie podkreśliła, że pismo R. N.V. z siedzibą w B. z dnia [...] października 2006 r. nazwane sprzeciwem nie zawierało jego umotywowania co do okoliczności uzasadniających żądanie unieważnienia prawa z rejestracji znaku uprawnionej i zarzut ten został dodatkowo podniesiony na rozprawie.

W zaistniałej sytuacji Urząd Patentowy, będąc już związany stanowiskiem uprawnionej zawartym w odpowiedzi na pismo zatytułowane "sprzeciw", zgodnie z art. 247 ust. 2 p.w.p. zdanie pierwsze przekazał pismem z dnia [...] marca 2007 r. sprawę do postępowania spornego.

W ocenie Sądu w składzie orzekającym Kolegium Orzekające Urzędu Patentowego po otrzymaniu sprawy do rozpatrzenia w postępowaniu spornym mogło i powinno odnieść się do odpowiedzi P. Ltd. sp. z o.o. z siedzibą w W. zawartej w piśmie z dnia [...] lutego 2007 r. stwierdzającej, że pismo R. N.V. z siedzibą w B. złożone w dniu [...] października

2006 r. nie spełniało warunków sprzeciwu określonych w art. 246 p.w.p. i korzystając z możliwości wskazanej w art. 252 p.w.p. - w sprawach nieuregulowanych w ustawie do postępowania przed Urzędem Patentowym stosuje się (...) odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego - rozważyć inną możliwość zakończenie postępowania niż poprzez jego merytoryczne rozstrzygnięcie.

Tymczasem Urząd Patentowy procedował dalej przekazując pismo P. Ltd. sp. z o.o. z siedzibą w W. z dnia [...] lutego 2007 r. spółce R. N.V. z siedzibą w B., która to spółka po prawie dwóch latach "pismem wnioskodawcy" złożonym [...] lutego 2008 r. przedstawiła motywy, które powinien zawierać sprzeciw. Organ administracji przyjął zatem z naruszeniem art. 246 p.w.p., iż pismo R. N.V. z dnia [...] października 2006 r. odpowiadało wymaganiom z tego przepisu jako umotywowany sprzeciw wniesiony w ciągu 6 miesięcy od publikacji w Wiadomościach Urzędu Patentowego informacji o udzieleniu prawa z rejestracji na znak towarowy "Veraderm żel silikonowy" dla P. Ltd. sp. z o.o. Godzi się w tym miejscu zauważyć, iż organ administracji nie wzywał R. N.V., po wpłynięciu do organu pisma tej spółki zatytułowanego "sprzeciw", do jego uzupełnienia przez podanie okoliczności uzasadniających żądanie unieważnienia prawa z rejestracji znaku towarowego "Veraderm żel silikonowy". Urząd Patentowy pismem z dnia [...] grudnia 2006 r. wezwał jedynie tą spółkę do przedłożenia pełnomocnictwa oraz do uiszczenia opłaty. Zdaniem Sądu taki tryb uzupełniający sprzeciw, zastosowany przez organ administracji w oparciu o art. 64 k.p.a. w związku z art. 252 p.w.p., mógłby skutecznie doprowadzić do konwalidacji sprzeciwu jeżeli uzupełnienie to nastąpiłoby w terminie zakreślonym w art. 246 ust. 1 p.w.p. Jednakże w rozpoznawanej sprawie już wezwanie Urzędu Patentowego o uzupełnienie pisma spółki R. N.V. o przesłanie pełnomocnictwa i o wniesienie opłaty (bez wezwania do umotywowania "sprzeciwu"), zostało sporządzone po upływie terminu z art. 246 ust. 1 p.w.p., zatem i dalsze działania tej spółki nie mogły doprowadzić do uznania jej pisma zatytułowanego "sprzeciw" jako spełniającego wymagania z tego przepisu.

W ocenie Sądu w składzie orzekającym przedmiotowe pismo spółki R. N.V. z siedzibą w B. nie mogło zostać uznane za sprzeciw z uwagi na brak motywów, które zgodnie z art. 246 ust. 2 p.w.p. stanowią podstawę uzasadniającą okoliczności unieważnienia prawa z rejestracji znaku towarowego skarżącej. Podstawa ta (okoliczności) została wskazana dopiero w piśmie z dnia [...] lutego 2008 r. jako zła wiara skarżącej w rejestracji znaku towarowego "Veraderm żel silikonowy". Tym samym Urząd Patentowy procedował w oparciu o pismo nie stanowiące sprzeciwu, a więc w warunkach wskazanych w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. Nie powinno bowiem budzić wątpliwości, że treść przepisu art. 246 p.w.p. nie nastręcza żadnych wątpliwości interpretacyjnych co do warunków jakie musi spełniać sprzeciw. Podkreślenia natomiast wymaga, że jako rażące kwalifikowane są nie tylko naruszenia przepisów prawa materialnego, lecz także przepisów procesowych (por. J. Borkowski /w/ Kodeks postępowania administracyjnego, Komentarz, 7. wydanie zaktualizowane i rozszerzone, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2005, s.735). Uznanie przez Urząd Patentowy pisma R. N.V. z siedzibą w B. z dnia [...] października 2006 r. za sprzeciw, pomimo niespełnienia przez to pismo wymagań z art. 246 p.w.p., jako nie podającego okoliczności uzasadniających żądanie unieważnienia prawa z rejestracji znaku towarowego skarżącej, doprowadziło do wydania zaskarżonej decyzji przy braku sprzeciwu. Doszło zatem do wydania decyzji unieważniającej znak towarowy skarżącej z oczywistym naruszeniem art. 246 p.w.p., którego charakter nie budzi wątpliwości interpretacyjnych. Jeszcze raz należy bowiem wskazać, iż przepis ten w ust. 2 wymaga, by w motywach sprzeciwu sprzeciwiający podał podstawę sprzeciwu stanowiącą okoliczności uzasadniające unieważnienie prawa z rejestracji. Pozostaje natomiast poza wątpliwościami, że pismo spółki R. N.V. z dnia [...] października 2006 r. nazwane "sprzeciwem" takiego umotywowania nie zawierało.

Zatem zaskarżona decyzja została wydana w warunkach określonych przepisem art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. w związku z czym Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 i art. 152 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji wyroku, postanawiając o kosztach postępowania w oparciu o art. 200 w związku z art. 205 § 4 p.p.s.a.