Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Sygn. akt I SA/Kr 1398/12 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 31 października 2012r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Nina Półtorak (spr.), Sędziowie: WSA Grażyna Firek, WSA Ewa Michna, Protokolant: Iwona Sadowska - Białka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 października 2012 r., sprawy ze skargi Spółki "G" Spółka z o.o. w T., na interpretację indywidualną Ministra Finansów, z dnia 7 maja 2012 r. Nr [...], w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, I. uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, II. zasądza od Ministra Finansów na rzecz strony skarżącej koszty postępowania w kwocie 474 zł (czterysta siedemdziesiąt cztery złote) .

Spółka "G" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T., złożyła w dniu 7 lutego 2012 r. do Dyrektora Izby Skarbowej jako organu upoważnionego przez Ministra Finansów wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków w podatku dochodowym od osób prawnych ustanowienia na jej rzecz nieodpłatnej służebności.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawiony następujący stan faktyczny: Spółka w ramach swojej działalności korzysta nieodpłatnie z nieruchomości niebędących jej własnością (służebność przesyłu), tzn. przez nieruchomości te przebiega gazociąg będący własnością Spółki. W niektórych przypadkach stroną umowy przyłączeniowej są podmioty, u których kończy się sieć gazowa. Jest to specyficzna sytuacja, w której następuje zaspokojenie ściśle oznaczonego interesu właściciela nieruchomości, tj. zapewnienie mu dostawy gazu. W takim przypadku Spółka zawiera umowę ustanowienia nieodpłatnej służebności przesyłu nie po to, aby zapewnić dalszym odbiorcom dostawę gazu, ale po to, by umożliwić odbiorcy finalnemu odbiór gazu poprzez zainstalowanie odpowiednich urządzeń.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym wnioskodawca przedstawił organowi następujące pytanie: czy możliwe jest niedoliczanie do przychodu Spółki wartości bezpłatnego korzystania (służebność przesyłu) z nieruchomości będącej własnością strony umowy przyłączeniowej, u której kończy się sieć?

Zdaniem wnioskodawcy, w przedstawionych przypadkach można twierdzić, że skoro wejście na teren i korzystanie z nieruchomości przez Spółkę nieodpłatnie ma na celu jedynie zaspokojenie ściśle określonego interesu danego właściciela nieruchomości, wówczas nie można mówić o nieodpłatnym świadczeniu, bowiem po stronie właściciela nieruchomości również występuje konkretna korzyść w postaci przyłączenia do sieci gazowej. Zdaniem Spółki, jeżeli zawierana umowa wiąże się z zaspokojeniem ściśle oznaczonego interesu właściciela nieruchomości, np. w celu umożliwienia dostawy gazu, to takie świadczenie stanowi współdziałanie przy wykonaniu zobowiązania i nie jest traktowane jako nieodpłatne świadczenie. Natomiast w sytuacji, gdy zainstalowane urządzenia będą wykorzystywane również na rzecz innych odbiorców, wtedy przychód z nieodpłatnego świadczenia po stronie Spółki będzie miał miejsce. Zatem, w sytuacji, gdy Spółka korzysta nieodpłatnie z nieruchomości (nieodpłatna służebność przesyłu) właściciela będącego stroną umowy przyłączeniowej, u którego kończy się gazociąg, to takie działanie ma na celu przede wszystkim wykonanie instalacji wyłącznie na rzec udostępniającego i nie powoduje powstania po stronie Spółki przychodu z nieodpłatnego świadczenia.

W odpowiedzi na powyższy wniosek Spółki, działający z upoważnienia Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej wydał dnia 7 maja 2012 r. interpretację indywidualną znak: [...], w której stwierdził, iż przedstawione wyżej stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

W uzasadnieniu organ powołał treść przepisu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako "u.p.d.o.p."), wskazując jednocześnie, iż niezależnie od formy nieodpłatnej realizacji praw lub innych tego rodzaju świadczeń, do wyceny przychodu podatkowego tego rodzaju świadczeń stosuje się wartości rynkowe, ustalone zgodnie z art. 12 ust. 6 pkt 4 u.p.d.o.p.

Zdaniem organu, w orzecznictwie ugruntował się pogląd, iż przez nieodpłatne świadczenie rozumieć należy takie zdarzenia prawne i gospodarcze, dotyczące działalności gospodarczej, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku osoby prawnej, mające konkretny wymiar finansowy. Bez znaczenia w związku z tym pozostaje forma, w jakiej doszło do uzyskania danej korzyści, istotą nieodpłatnego świadczenia jest bowiem sam fakt uzyskania danej korzyści.

W ujęciu prawnym i gospodarczym zasadnicza cecha służebności przesyłu tkwi w regule ustalenia odpowiedniego wynagrodzenia. Jeżeli zatem została ustanowiona służebność przesyłu bez wynagrodzenia, wystąpi przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy, polegające na tym, iż Spółka nie jest zobowiązana płacić za korzystanie z cudzej nieruchomości. Przy ocenie skutków podatkowych konieczne jest przy tym uwzględnienie stosowanych instrumentów rynkowych.

W ocenie organu podatkowego, nie można uznać, iż ustanowiona nieodpłatnie służebność przesyłu nie powoduje dla Spółki przysporzenia majątkowego na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, bowiem wykorzystywanie przez nią w sposób nieodpłatny obcych gruntów w celu prowadzenia działalności gospodarczej rodzi przysporzenie mające konkretny wymiar finansowy. Spółka nie musi płacić za grunt, na którym posadowione są urządzenia służące prowadzonej przez nią działalności. Nie może być przy tym wystarczającą przyczyną uznania, że nieodpłatna służebność przesyłu nie stanowi nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych sam fakt, iż stronami umów są podmioty, u których kończy się sieć gazowa. Nie zmienia to bowiem faktu, iż uzyskanie świadczenia nastąpiło nieodpłatnie.

W konkluzji organ stwierdził, iż w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie przepis art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p.

Z opisanym stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej nie zgodziła się skarżąca Spółka, która działając przez pełnomocnika, wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa.

Pełnomocnik Spółki podniósł, iż podatnik jest operatorem systemu dystrybucyjnego, tj. przedsiębiorstwem energetycznym, zajmującym się dystrybucją paliwa gazowego i jako dystrybutor zawiera umowę przyłączeniową wraz z umową uprawniającą do korzystania z nieruchomości danego podmiotu po to, by podmiot ten mógł w dalszej kolejności zawrzeć umowę sprzedaży paliwa gazowego z przedsiębiorstwem energetycznym, uprawnionym do obrotu paliwem gazowym. Przyłączany do sieci właściciel nieruchomości nie ponosi przy tym rzeczywistych kosztów budowy przyłącza gazowego, a główny ciężar finansowy przyłączenia podmiotu do sieci ponosi przedsiębiorstwo energetyczne będące operatorem systemu dystrybucyjnego (skarżąca).

Po dokonaniu przyłączenia podmiotu do sieci, brak jest bezpośrednich relacji pomiędzy podmiotem przyłączonym a podatnikiem - operatorem systemu dystrybucyjnego. W szczególności podatnik nie otrzymuje od właściciela nieruchomości zapłaty za dostarczany do jego nieruchomości gaz.

W ocenie podatnika nie można traktować ustanowionej bez wynagrodzenia służebności przesyłu jako świadczenia nieodpłatnego. Po stronie właściciela nieruchomości wystąpi bowiem ekwiwalent w postaci przyłączenia go do sieci gazowej pomimo, iż ponosi on jedną czwartą kosztów dokonanego przyłączenia. Ponadto podatnik zawiera z właścicielami nieruchomości umowy o przyłączenie oraz umowy uprawniające do korzystania z nieruchomości nie po to, aby zapewnić dalszym odbiorcom dostawę gazu, przy jednoczesnej konieczności obciążenia nieruchomości podmiotu pośredniego, ale po to, by umożliwić właścicielowi obciążonej nieruchomości odbiór gazu od sprzedawcy paliwa gazowego (podmiotu odrębnego od podatnika) poprzez zainstalowanie w tym celu odpowiednich urządzeń na terenie nieruchomości odbiorcy.

Zdaniem podatnika, skoro wejście w teren i korzystanie z nieruchomości przez podatnika bez wynagrodzenia ma na celu jedynie zaspokojenie ściśle określonego interesu danego właściciela nieruchomości, a właściciel nieruchomości nie ponosi pełnych kosztów przyłączenia, nie można mówić o nieodpłatnym świadczeniu w rozumieniu prawa podatkowego, bowiem po stronie właściciela nieruchomości występuje ekwiwalent - konkretna korzyść w postaci przyłączenia do sieci gazowej, po cenie znacząco niższej od kosztów przyłączenia, które ponosi podatnik.

Spółka powołała się nadto na wypowiedzi doktryny i orzecznictwo, zgodnie z którymi świadczenie uzyskane przez podatnika w sytuacji, gdy spełniający świadczenie uzyskuje albo ma uzyskać od podatnika w przyszłości wzajemnie jakieś inne przysporzenie majątkowe, nie ma charakteru nieodpłatnego. Nie ma w takim przypadku znaczenia, czy oba świadczenia mają taką samą, a nawet jedynie podobną wartość finansową, albowiem kluczowe jest tutaj przekonanie stron o ekwiwalentności świadczeń.

W podsumowaniu Spółka stwierdziła, iż zasadne jest stwierdzenie, że jeżeli nieruchomość zostanie udostępniona podatnikowi przez jej właściciela bez wynagrodzenia, jedynie w celu instalacji na tej nieruchomości przyłącza gazociągu lub wykonania innych świadczeń wyłącznie na rzecz udostępniającego, a ponadto właściciel nieruchomości ponosi koszty przyłączenia do sieci jedynie w części, wówczas po stronie podatnika nie powstanie przychód.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Skargę na indywidualną interpretację prawa podatkowego znak [...] wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie Spółka "G" Sp. z o.o., wnosząc o jej uchylenie i zasądzenie kosztów postępowania.

Powołanej interpretacji skarżąca zarzuciła naruszenie przepisu art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. oraz art. 7 ust. 8 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (dalej jako "u.p.e.").

Przytaczając argumenty zawarte w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Spółka podniosła, iż organ podatkowy niezasadnie zastosował przepis art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., bowiem w okolicznościach przedmiotowej sprawy nie występuje świadczenie nieodpłatne z uwagi na ekwiwalentność świadczeń podatnika – przedsiębiorstwa energetycznego oraz podmiotu przyłączanego do sieci gazowej – udostępniającego nieruchomość. Dodatkowo, wykonanie przyłącza gazowego do danej nieruchomości powoduje wzrost jej atrakcyjności z uwagi na dodatkowe uzbrojenie terenu.

Ponadto, zdaniem Spółki, organ podatkowy całkowicie pominął fakt, iż podmiot przyłączany do sieci gazowej nie ponosi rzeczywistych kosztów budowy przyłącza gazowego, a koszty te ponoszone są w znacznej mierze przez przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się dystrybucją paliwa gazowego, jakim jest skarżąca Spółka. Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 8 pkt 1 i 2 u.p.e., właściciel nieruchomości jest obciążany opłatą za przyłączenie, którą w zależności od kategorii odbiorcy bądź to ustala się na podstawie jednej czwartej rzeczywistych nakładów poniesionych na realizację przyłączenia, bądź w oparciu o stawki opłat zawarte w taryfie, kalkulowane na podstawie jednej czwartej średniorocznych nakładów inwestycyjnych na budowę odcinków sieci służących do przyłączania podmiotów, określonych w planie rozwoju przedsiębiorstwa energetycznego.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej, działający z upoważnienia Ministra Finansów wniósł o jej oddalenie.

Organ podtrzymał dotychczas podnoszoną w sprawie argumentację, wskazując ponownie, iż zasadnym było zastosowanie w sprawie przepisu art. art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. wobec faktu, iż skarżąca otrzymuje nieodpłatne świadczenie w postaci możliwości korzystania z cudzej nieruchomości na podstawie umowy ustanowienia nieodpłatnej służebności przesyłu.

Organ uznał za chybiony zarzut naruszenia przepisów art. 7 ust. 8 pkt 1 i 2 u.p.e. ze względu na fakt, iż wskazany przepis nie jest przedmiotem prawa podatkowego (art. 3 pkt 1 i 2 Ordynacji podatkowej), zatem nie mógł być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, skarga jest zasadna.

Zasadny jest przede wszystkim zarzut Spółki dotyczący naruszenia przepisu art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. zgodnie z którym przychodami, są w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

Ustawodawca, stanowiąc o wartości otrzymanych nieodpłatnych rzeczy i praw, a także świadczeń jako o przychodzie podatkowym nie sprecyzował, co należy rozumieć pod tymi pojęciami. Ograniczył się w tym względzie jedynie do wskazania, w art. 12 ust. 5 – 6au.p.d.o.p., sposobu ustalania ich wartości.

W uzasadnieniu uchwały składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 listopada 2002 r. (sygn. akt FPS 9/02, ONSA 2003, z. 2, poz. 47) wyrażono pogląd, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zatem, aby na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., można było uznać świadczenie za świadczenie nie odpłatne, stanowiące źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, musi dojść do zdarzenia prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody objęte opodatkowaniem (np. wyrok NSA z dnia 17 czerwca 2004 r. sygn. akt III SA 558/03). Nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. nie musi wynikać z zobowiązania cywilnoprawnego. Polega ono jedynie na uzyskaniu przez podatnika przychodu bez ekwiwalentnego świadczenia wzajemnego. Musi więc nastąpić korzyść majątkowa po stronie otrzymującego świadczenie, która nie jest związana z jakimikolwiek kosztami lub inną formą ekwiwalentu na rzecz dającego świadczenie. Otrzymujący odnosi więc określoną korzyść pod tytułem darmym (wyrok NSA z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie II FSK 1578/06).

Podstawową cechą nieodpłatnego świadczenia jest to, że otrzymujący przysporzenie nie jest zobowiązany do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Aby zatem dane świadczenie mogło być uznane za świadczenie nieodpłatne, konieczne jest, by polegało ono wyłącznie na jednostronnym przysporzeniu po stronie podmiotu, który świadczenie to uzyskał (por. wyrok NSA z 16 czerwca 2011 r., sygn.akt II FSK 1007/11).

W świetle przytoczonych rozważań, stwierdzić należy, że aby dane świadczenie mogło być uznane za świadczenie nieodpłatne w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., konieczne jest, aby wystąpiło świadczenie powodujące jednostronne przysporzenie majątkowe po stronie podmiotu, który świadczenie to uzyskał. Świadczenie to musi mieć charakter majątkowy (stanowić korzyść o charakterze majątkowym), przy czym nie może ono być powiązane z istnieniem żadnego zobowiązania o charakterze wzajemnym po stronie podatnika wobec świadczeniodawcy.

W niniejszej sprawie organ wskazał, że na rzecz Spółki ustanawiana jest służebność przesyłu, która ma charakter nieodpłatny. Pominął jednak wskazywany przez Spółkę argument, że ustanowieniu służebności towarzyszy ekwiwalentne świadczenie po stronie Spółki na rzecz właściciela nieruchomości oraz, że służebność ta ustanawiana jest zarówno z korzyścią dla Spółki, jak i dla samego właściciela nieruchomości. Służebność przesyłu, jak wskazała we wniosku o interpretację Spółka, ustanawiana jest bowiem na nieruchomości, dla której dokonane jest lub ma zostać dokonane przyłączenie do sieci umożliwiające dostawy gazu. Spółka wskazała również we wniosku o interpretację, że służebność przesyłu ustanawiana jest nie po to, aby zapewnić dalszym odbiorcom dostawę gazu, ale po to, aby umożliwić odbiorcy finalnemu(właścicielowi nieruchomości, na której ustanowiono służebność) odbiór gazu przez zainstalowane urządzenia. W związku z tym, jak wskazała Spółka, ustanowienie służebności przesyłu, które umożliwia wejście i korzystanie z nieruchomości, ma na celu zaspokojenie interesu właściciela danej nieruchomości, a po stronie tego właściciela daje ono korzyść w postaci przyłączenia do sieci gazowej w celu odbioru przez niego dostaw gazu.

Nie sposób nie zaakceptować argumentacji Spółki, że w sytuacji, gdy służebność przesyłu ustanawiana jest na nieruchomości, dla której Spółka wykonuje przyłącze gazu, a służebność ta ma przede wszystkim umożliwić to przyłączenie danej nieruchomości, nie można uznać, aby po stronie Spółki powstawało nieodpłatne świadczenie. Przede wszystkim bowiem, ustanowienie tej służebności, zgodnie z tym co wskazała Spółka we wniosku o wydanie interpretacji, stanowi współdziałanie w wykonaniu zobowiązania. Innymi słowy, właściciel wnioskuje o dokonanie przyłączenia jego nieruchomości do sieci gazowniczej i - w celu wykonania tego przyłączenia - umożliwia Spółce wstęp na nieruchomość i korzystanie z niej w granicach wskazanych w służebności. Nie można uznać, aby dokonywał tego bez żadnego świadczenia ekwiwalentnego po stronie Spółki, która przecież jest zobowiązana do dokonania przyłącza i utrzymywania go w odpowiednim stanie. Spółka jest zatem również zobowiązana do wykonania świadczenia na rzecz właściciela nieruchomości, a ustanowienie służebności dokonywane jest także w interesie właściciela nieruchomości.

Dodatkowo, Spółka uzupełniając argumentację prawną we wniosku o usunięcie naruszenia prawa wskazała na przepisy ustawy prawo energetyczne, z których wynika, że właściciel nieruchomości przyłączanej do sieci, nie ponosi rzeczywistych kosztów budowy przyłącza gazowego, a główny ciężar finansowy przyłączenia podmiotu do sieci ponosi przedsiębiorstwo energetyczne będące operatorem systemu dystrybucyjnego, czyli w tym przypadku Spółka. Zgodnie z art. 7 ust. 8u.p.e., za przyłączenie do sieci pobiera się opłatę w wysokości jednej czwartej rzeczywistych nakładów na realizację przyłączenia. Korzyść jaką odnosi właściciel nieruchomości przyłączanej, na której ustanowiona zostaje służebność przesyłu, polega zatem nie tylko na samym przyłączeniu należącej do niego nieruchomości do sieci umożliwiającej na jego rzecz dostawy gazu, co, jak wskazuje Spółka, z reguły powoduje wzrost atrakcyjności nieruchomości, ale także na poniesieniu obniżonych kosztów tego przyłączenia.

Wskazać przy tym należy, że uzasadnienie zaskarżonej interpretacji w zakresie jej istoty, jest bardzo lakoniczne. Organ po obszernym przytoczeniu przepisów i ich interpretacji, w odniesieniu wprost do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o interpretację wskazał jedynie, że po stronie Spółki wystąpiło konkretne przysporzenie majątkowe. Natomiast w odniesieniu do argumentów Spółki dotyczących współdziałania w wykonaniu zobowiązania i wzajemności świadczeń, organ stwierdził jedynie, że nie jest wystarczającą przyczyną uznania, że niedopłata służebność przesyłu nie stanowi nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu, fakt, że "stronami umów są podmioty, u których kończy się sieć gazowa. Nie zmienia o bowiem faktu, iż "uzyskanie" świadczenia nastąpiło nieodpłatnie." To lakoniczne uzasadnienie nie wskazuje, czy i w jakim zakresie organ rozważył zarówno elementy stanu faktycznego skazywane przez Spółkę, jak i jej argumenty przemawiające za odmiennością opisanej przez nią sytuacji od sytuacji, gdy nieodpłatna służebność ustanawiana jest na nieruchomości, przez którą ma jedynie przechodzić sieć gazowa, a nie służyć dostarczaniu gazu na rzecz tej właśnie nieruchomości. Można wręcz odnieść wrażenie, że organ założył, iż każde świadczenie uzyskane nieodpłatnie (bez zapłaty pieniężnej), tak jak nieodpłatna służebność, zawsze jest nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów podatkowych. Tymczasem brak odpłatności nie przesądza o kwalifikacji świadczenia jako przychodu podatkowego, obok braku odpłatności, konieczne jest bowiem dla takiej kwalifikacji, zbadanie kwestii otrzymania świadczenia wzajemnego przez podatnika.

Sytuacja, jaką przedstawiła we wniosku Spółka jest odmienna od sytuacji ustanowienia nieodpłatnej służebności na nieruchomości, przez którą przebiegać ma jedynie sieć gazowa. Ta ostatnia sytuacja, nie będzie się z reguły charakteryzować świadczeniem wzajemnym po stronie podmiotu, na rzecz którego ustanowiona jest służebność. W orzecznictwie sądowym dotyczącym takich sytuacji, wskazywano, że nieodpłatnym świadczeniem jest otrzymanie korzyść polegającej na możliwości korzystania z majątku innego podmiotu za jego zgodą i bez konieczności ponoszenia z tego tytułu jakiejkolwiek zapłaty czy ekwiwalentu (np. wyrok WSA z dnia 11 stycznia 2011 r., sygn.akt III SA/Wa 993/10; wyrok NSA NSA z 16 czerwca 2011 r., sygn.akt II FSK 1007/11). W takiej sytuacji, przedsiębiorca energetyczny korzysta ze służebności nie dla potrzeb wykonania przyłącza dla danej nieruchomości, ale dla potrzeb prowadzenia własnej działalności, nie będąc zobowiązany do żadnego świadczenia na rzecz właściciela nieruchomości. Dostrzega to sama Spółka, wskazując we wniosku o interpretację, że "w sytuacji gdy zainstalowane urządzenia będą wykorzystywane również na rzecz innych odbiorców, wtedy przychód z nieodpłatnego świadczenia po stronie Spółki będzie miał miejsce." Jednocześnie Spółka wskazała na elementy stanu faktycznego i argumentację, z której wynika, że w opisanej przez nią sytuacji, nie zachodzi przesłanka braku wykonania świadczenia ekwiwalentnego. Tymczasem organ nie rozważył elementów różniących obie sytuacje i nie wskazał dlaczego, pomimo elementów stanu faktycznego wskazanych przez Spółkę i jej argumentów, nie uznał stanowiska Spółki za zasadne.

Sąd za niezasadny uznaje natomiast zarzut Spółki naruszenia przez organ w wydanej interpretacji art. 7 ust. 8 pkt 2 u.p.e. przez jego niewłaściwe zastosowanie. Wydając interpretację podatkową organ nie stosował ani nie interpretował przepisów prawa energetycznego, nie mógł w związku z tym przepisu tego naruszyć. Organ winien był natomiast odnieść się do tego przepisu jako do elementu argumentacji Spółki. Przy czym argumentacja ta została zaprezentowana w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, a więc odniesienie do niej było możliwe dopiero w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia. Odpowiedź na wezwanie takiego odniesienia nie zawiera, ogranicza się bowiem do stwierdzenia braku podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej.

Biorąc wszystkie powyższe rozważania pod uwagę, na podstawie art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz.U. z 2012 r., poz. 270), dalej "p.p.s.a.", Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

Przy ponownym rozpatrywaniu sprawy, organ będzie zobowiązany do uwzględnienia przedstawionej w wyroku wykładni przepisów prawa i wskazań z niego wynikających.

O kosztach Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 200 p.p.s.a., zgodnie z którym w razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw. Na podstawie art. 205 p.p.s.a. zasądzono zwrot kosztów obejmujący wpis od skargi, wynagrodzenie pełnomocnika ustalone w wysokości określonej w § 14 ust. 2 pkt 1 lit c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r.w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.2002 r. Nr 163 poz. 1349 ze zm.)oraz opłatę od pełnomocnictwa.