Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędziowie Sędzia NSA Jan Grzęda (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Artur Kot, po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 12 lipca 2018 r. sygn. akt I SA/Wr 477/18 w sprawie ze skargi I. [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych. oddala skargę kasacyjną.

Wyrokiem z 12 lipca 2018 r., sygn. akt I SA/Wr 477/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną przez I. sp. z o.o. z siedzibą w W. interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 lutego 2018 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W skardze kasacyjnej od tego wyroku wniesionej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej jego pełnomocnik podniósł zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego tj.: art. 14c § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U z 2019 r. poz. 900 ze zm., dalej "O.p.") przez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że w wydanej interpretacji indywidualnej organ ma obowiązek odniesienia się do wszystkich argumentów wnioskodawcy przedstawionych we wniosku, o ile stanowisko wnioskodawcy uznane zostało za nieprawidłowe.

Ponadto na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, dalej "P.p.s.a.") zaskarżonemu wyrokowi organ zarzucił naruszenie przepisów postępowania w stopniu, który miał istotny wpływ na wynik sprawy tj.:

- art. 134 § 1 oraz art. 141 § 4 P.p.s.a. w zw. z art. 14b § 1-3 oraz art. 14c § 1 i 2 O.p. przez przyjęcie jako podstawę swojego rozstrzygnięcia stanowiska organu odmiennego od przedstawionego w zaskarżonej interpretacji indywidualnej, tj. uznanie, że w zaskarżonej interpretacji organ dokonując oceny stanowiska wnioskodawcy pominął istotne elementy stanu faktycznego, na które wskazała strona,

- art. 146 § 1 P.p.s.a. w zw. z art. 121 § 1 oraz art. 14h O.p. przez uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej na skutek przyjęcia, że wydana interpretacja narusza przepis art. 14c § 1 O.p. w zw. z brakiem spełnienia wymogów określonych w tym przepisie.

Organ interpretacyjny domagał się uchylenia zaskarżonego wyroku w całości i oddalenia skargi ewentualnie uchylenia zaskarżonego wyroku w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji. Wniósł również o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna jest niezasadna dlatego została oddalona.

Na aktualnym etapie postępowania przedmiotem sporu są jedynie kwestie procesowe. Sąd pierwszej instancji nie zajął bowiem stanowiska w zakresie wykładni przepisów prawa materialnego, będących przedmiotem wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej. Jest to wynikiem uwzględnienia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny zarzutów skargi, odnoszących się do naruszenia przepisów postępowania. Uznano bowiem, że organ podatkowy nie odniósł się do wszystkich elementów przyszłego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Regulacja treści interpretacji indywidualnej zawarta jest w art. 14c. O.p. Zgodnie z § 1 interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z kolei § 2 stanowi, że w razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym.

Uzasadnienie interpretacji powinno być na tyle wyczerpujące, aby wynikało z niego, że organ ocenił wszystkie istotne dla sprawy elementy stanu faktycznego oraz argumenty wnioskodawcy. Interpretacja indywidualna powinna natomiast zawierać ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny, co wynika z art. 14c § 1 O.p. Ocena ta musi być na tyle konkretna i jednoznaczna, aby podmiot żądający interpretacji mógł się do niej zastosować. W praktyce ocena stanowiska wnioskodawcy powinna sprowadzać się do wskazania, czy jego stanowisko w sprawie przedstawione we wniosku jest prawidłowe, czy też jest nieprawidłowe. Z kolei uzasadnienie prawne tej oceny nie może polegać jedynie na wyjaśnieniu treści przepisów prawnych, które wskaże zainteresowany we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Organ wydający interpretację nie tyle wyjaśnia podatnikowi, w jaki sposób należy interpretować konkretny przepis prawa podatkowego, co raczej wskazuje, w jaki sposób należy zakwalifikować prawnie konkretny opisany przez podatnika stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe (zob. wyrok NSA z 9 stycznia 2020 r., sygn. akt II FSK 161/18, z 28 sierpnia 2020 r., sygn. akt I FSK 1027/16).

Analizując treść zaskarżonej interpretacji trzeba zgodzić się z Sądem pierwszej instancji, że organ interpretacyjny dopuścił się na ruszenia art. 14c § 2 O.p. Naruszenie to polegało na pominięciu w zaskarżonej interpretacji istotnych elementów stanu faktycznego. Słusznie Sąd pierwszej instancji wskazał, że organ oderwał swoje stanowisko od stanu faktycznego przedstawionego przez spółkę. Nie wyjaśniono w sposób logiczny i przekonujący, dlaczego planowany przez stronę skarżącą mechanizm ustalania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów z tytułu wynagrodzenia autorskiego (honorarium) nie spełnia wymagań z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., dalej "u.p.d.o.f."). Dlaczego kalkulacja wynagrodzenia autorskiego nie może zostać oparta także na czasie poświęconym przez pracownika na stworzenie utworu pracowniczego, gdy dochodzi do przekazania owego utworu na rzecz wnioskodawcy (praw majątkowych) i prowadzona jest przy tym stosowna ewidencja utworów. Takie oderwanie przeczy istocie interpretacji przepisów prawa podatkowego, która nie ma sprowadzać się do abstrakcyjnej wykładni przepisów lecz ma zawierać wykładnię osadzoną w konkretnych realiach tj. stanach faktycznych opisanych przez wnioskodawcę we wniosku o interpretację indywidualną, co ma szczególne znaczenie z uwagi na funkcję ochronną tego aktu dla podatnika przewidziana w art. 14k O.p.

Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 P.p.s.a. oddalił skargę kasacyjną. O kosztach postępowania kasacyjnego rozstrzygnięto zgodnie z art. 209 w zw. z art. 204 pkt 2 P.p.s.a.