Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Nowacki (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ewa Alberciak Sędzia WSA Monika Krzyżaniak Protokolant Tomasz Porczyński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi G. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy 1. oddala skargę; 2. przyznaje adwokat M. J. prowadzącej Kancelarię Adwokacką w Ł. przy ul. A 20, kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć i 20/100) złotych obejmującą podatek od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu skarżącej G. S. oraz kwotę 17 (siedemnaście) złotych tytułem zwrotu uiszczonej opłaty skarbowej od udzielonej substytucji, łącznie kwotę 312,20 (trzysta dwanaście 20/100) złotych i nakazuje wypłacić powyższą kwotę adwokat M. J. z funduszu Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. b.a.

Decyzją z dnia [...], znak: [...] Starosta [...] działając na podstawie art. 138 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz.U. z 2005r., Nr 108 poz. 908 ze zm.) oraz art. 104 i art. 108 § 1 k.p.a., zatrzymał G. S. prawo jazdy kategorii B, nr [...] nr druku seria B [...] wydane w dniu [...] grudnia 2000 roku, nadał decyzji rygor natychmiastowej wykonalności i zobowiązał stronę do zwrotu dokumentu prawa jazdy. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, iż w dniu 7 marca 2011 r. do siedziby organu wpłynął wniosek Komendanta Wojewódzkiego Policji w Ł. o skierowanie G. S. na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji do kierowania pojazdami w trybie art. 114 ust. 1 pkt. 1 lit. b ustawy w związku z uzyskaniem przez kierowcę liczby 30 punktów w okresie od dnia 18 listopada 2009r. do dnia 5 września 2010r.

Od powyższej decyzji G. S. złożył odwołanie, w którym zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie:

- art. 138 ust. 1 ustawy - Prawo o ruchu drogowym, poprzez zatrzymanie prawa jazdy w sytuacji, gdy nie nastąpiło przekroczenie 24 punktów karnych;

- art. 107 § 1 i 3 oraz art. 108 § 1 k.p.a. poprzez zaniechanie sporządzenia uzasadnienia faktycznego i prawnego decyzji, oraz nadanie jej rygoru natychmiastowej wykonalności, pomimo braku podstaw,

- art. 6 k.p.a, poprzez wydanie decyzji sprzecznej z prawem, podczas gdy organy administracji publicznej działają tylko na podstawie przepisów prawa,

- art. 7, art. 8 i art. 11 k.p.a., poprzez wydanie zaskarżonej decyzji bez wnikliwego i rzetelnego sprawdzenia stanu faktycznego i prawnego sprawy, wydanie decyzji w sposób budzący poważne zastrzeżenia, niewyjaśnienie zasadności przesłanek zatrzymania prawa jazdy, podczas gdy organy administracji powinny prowadzić postępowanie w sposób budzący zaufanie obywateli do organów władzy publicznej, wyjaśniając zasadność wszystkich przesłanek, którymi kierowały się przy załatwieniu sprawy. Wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania w sprawie.

Decyzją z dnia [...], Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podniósł, iż stosownie do art. 135 ust. 1 pkt 1 ustawy – Prawo o ruchu drogowym, policjant zatrzymuje prawo jazdy za pokwitowaniem w razie:

a) uzasadnionego podejrzenia, że kierujący znajduje się w stanie nietrzeźwości lub w stanie po użyciu alkoholu albo środka działającego podobnie do alkoholu,

b) stwierdzenia zniszczenia prawa jazdy w stopniu powodującym jego nieczytelność,

c) podejrzenia podrobienia lub przerobienia prawa jazdy,

d) gdy upłynął termin ważności prawa jazdy,

e) gdy wobec kierującego pojazdem wydane zostało postanowienie lub decyzja o zatrzymaniu prawa jazdy,

f) gdy wobec kierującego pojazdem orzeczono zakaz prowadzenia pojazdów lub wydano decyzję o cofnięciu prawa jazdy,

g) przekroczenia przez kierującego pojazdem liczby 24 punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego,

h) przekroczenia przez kierującego pojazdem, w okresie 1 roku od dnia wydania po raz pierwszy prawa jazdy, liczby 20 punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego.

Zgodnie z art. 138 ust. 1 powołanej ustawy, zatrzymanie prawa jazdy następuje w formie decyzji administracyjnej.

W rozpoznawanej sprawie bezspornym, że w okresie krótszym niż rok (tj. od dnia 18 listopada 2009r. do dnia 5 września 2010r.) skarżący przekroczył limit 24 punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego, uzyskując łącznie liczbę 30 punktów. Okoliczność tą potwierdza wystawiony przez Komendanta Wojewódzkiego Policji w Ł. w dniu [...] lutego 2011 r. wniosek sporządzony zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 114 ust. 1 pkt. 1 lit. b ustawy - Prawo o ruchu drogowym. Wniosek ten wskazuje zarówno daty w jakich strona naruszyła przepisy ruchu drogowego, rodzaj naruszeń, jak i przypisaną tym naruszeniom odpowiednia liczbę punktów, określoną zgodnie z zasadami wynikającymi z przepisu art. 130 ust. 1 ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego (Dz. U. z 2002 r., Nr 236, poz. 1998). Ustosunkowując się do zarzutów podniesionych przez stronę w odwołaniu, organ odwoławczy podniósł, że orzekające w niniejszej sprawie organy administracji nie prowadzą ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego. Ewidencję taką, zgodnie z wyżej przywołanym rozporządzeniem, prowadzi co do zasady Komendant Wojewódzki Policji właściwy ze względu na miejsce zamieszkania ewidencjonowanych. Starosta zaś orzekając w przedmiotowej sprawie związany był domniemaniem prawdziwości informacji zawartych w dokumencie urzędowym, tj. sformalizowanej informacji Komendanta Wojewódzkiego Policji w Ł., co do uzyskania przez skarżącego liczby punktów karnych uzasadniających wydanie decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy. Decyzja o zatrzymaniu prawa jazdy kierowcy, który przekroczył liczbę 24 punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego podjęta przez organ I instancji na podstawie wyżej przytoczonej normy nie należy do kategorii decyzji uznaniowych. Stanowiący podstawę prawną art. 138 ust. 1 ustawy, przyjmuje konstrukcję tzw. decyzji związanej, co oznacza, że starosta ma obowiązek wydania decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy w sytuacji powzięcia wiadomości o przekroczeniu przez kierowcę 24 punktów w ciągu roku. Odnosząc się do pozostałych sformułowanych przez stronę zarzutów, Samorządowe Kolegium Odwoławcze podzielając zarzut dotyczący braku uzasadnienia zaskarżonej decyzji podniosło, że zastosowanie w rozpatrywanej sprawie rygoru natychmiastowej wykonalności powinno być uzasadnione z powołaniem się na jedną z przyczyn zastosowania klauzuli dodatkowej aktu administracyjnego. Za chybiony organ administracji uznał zarzut naruszenia art. 6, art. 7, art. 8 i art. 11 k.p.a. wskazując, iż skarżący został wezwany do wypowiedzenia się, - w oznaczonym terminie - co do zebranego materiału dowodowego i ewentualnego złożenia wniosków dowodowych. Zarówno jednak organ I instancji, jak i organ odwoławczy nie prowadzą postępowania, co do zasadności nałożenia na stronę punktów karnych. Niezależnie jednak od przedstawionych okoliczności Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało, że prawomocnym wyrokiem z dnia [...] grudnia 2010r. sygn. akt: [...] Sąd Rejonowy w Z. uznał G. S. za winnego popełnienia w dniu 20 listopada 2009r. wykroczenia drogowego, co oznacza, iż załączone przez stronę oświadczenie świadka zdarzenia z dnia 20 listopada 2009r. w niniejszej sprawie pozostaje zupełnie bez wpływu na podjęte w sprawie rozstrzygnięcie.

W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji. Podniósł, iż wobec złożenia do Sądu Rejonowego w Z. wniosku o przywrócenie terminu i wznowienie postępowania, decyzje organów obu instancji są przedwczesne. Zdaniem skarżącego orzekające w sprawie organy nie odniosły się do zarzutu naruszenia art. 7, art. 77 i art. 107 § 2 k.p.a.. Nie wyjaśniono podstawy prawnej i faktycznej sprawy, czym naruszono art. 10 k.p.a.. Skarżący wniósł o załączenie do akt sprawy materiału dowodowego i przeprowadzenie dowodu z dokumentów znajdujących w aktach sprawy toczącej się przed Sądem Rejonowym w Z., Sądem Okręgowym w Ł. i Komendzie Wojewódzkiej Policji w Ł.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. wniosło o oddalenie skargi podtrzymując dotychczasową argumentację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga nie jest zasadna.

Zgodnie z treścią art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku -Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem.

Natomiast, w myśl art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie:

1/ uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, jeżeli stwierdzi:

a/ naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy,

b/ naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego,

c/ inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy;

2/ stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach;

3/ stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w Kodeksie postępowania administracyjnego lub innych przepisach.

Z wymienionych przepisów wynika, iż sąd bada legalność zaskarżonej decyzji pod kątem jej zgodności z prawem materialnym, określającym prawa i obowiązki stron oraz z prawem procesowym, regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej.

Badając legalność zaskarżonej decyzji sąd nie stwierdził naruszenia przez organy administracji przepisów prawa materialnego ani procesowego w stopniu uzasadniającym jej uchylenie.

Podstawą prawną rozstrzygnięcia stanowiły przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. prawo o ruchu drogowym (Dz. U. nr 108 z 2005r. poz.908 z późn. zm.). Zgodnie z treścią art.135 ust.1 pkt.1 g.) wymienionej ustawy policjant zatrzyma prawo jazdy za pokwitowaniem w razie przekroczenia przez kierującego pojazdem liczby 24 punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego.

W myśl art.138 ust.1 cytowanej ustawy decyzje o zatrzymaniu prawa jazdy, w przypadkach określonych w art.135 ust.1 pkt. d.) i g.) wydaje starosta.

Z wymienionych przepisów wynika, iż w razie przekroczenia przez kierowcę liczby 24 punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego starosta ma obowiązek wydania decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy.

Zebrany materiał dowodowy wskazuje, iż G. S. w ciągu 12 miesięcy naruszył przepisy ruchu drogowego za co otrzymał punkty karne. Naruszenia te miały miejsce w następujących dniach: 18 listopada 2009r. w K. – 4 punkty, 20 listopada 2009r. w Z. – 6 punktów, 16 lutego 2010r. w P. – 2 punkty, 28 czerwca 2010r. w Z. – 4 punkty i 5 września 2010r. w G. – 14 punktów. Wynika to z wniosku Komendanta Wojewódzkiego Policji w Ł. skierowanego do Starosty [...] z dnia [...] lutego 2011r. o kontrolne sprawdzenie kwalifikacji G. S. do kierowania pojazdami. Należy zaznaczyć, iż podstawą wniosku o skierowanie kierowcy na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji są punkty przyznane na podstawie wpisów ostatecznych. Wniosek Komendanta Wojewódzkiego Policji, o którym mowa w art.114 § 1 pkt.1b.) ustawy z 20 czerwca 1997r., jest zatem wystawiany w oparciu o ostateczne wpisy o przyznaniu punktów karnych. Starosta otrzymujący taki wniosek jest nim związany i nie ma uprawnień do badania prawidłowości orzeczenia naliczającego punkty karne kierowcy (wyrok NSA z 13 sierpnia 2009r. w spr. I OSK 1371/08 – Lex nr 595102). W sytuacji gdy kierowca nie zgadza się z treścią wpisów lub uważa, że wpis winien być wykreślony może się zwrócić do organu prowadzącego ewidencje punktów (tzn. do Komendanta Wojewódzkiego Policji) o podjęcie określonego aktu lub czynności a w razie milczenia organu skorzystać ze skargi w oparciu o art. 3 § 2 pkt.8 p.p.s.a (wyrok NSA z 13 lipca 2006r. w spr. I OSK 1087/05 – Lex nr 275433).

W rozpoznawanej sprawie skoro Komendant Wojewódzki Policji w Ł. w dniu [...] lutego 2011r. złożył wniosek, o którym mowa w art.114 § 1 pkt.1b.) ustawy z 20 czerwca 1997r., to oznacza, iż skarżącemu przyznano punkty na podstawie wpisów ostatecznych. Wobec tego, iż G. S. przekroczył 24 punkty to obowiązkiem Starosty było wydanie decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy.

G. S. zakwestionował fakt przyznania mu punktów karnych za wykroczenie z dnia 20 listopada 2009r. Podniósł nadto, iż złożył wniosek o przywrócenie mu terminu do złożenia sprzeciwu od wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w Z. z [...] grudnia 2010r. w sprawie [...] oraz skargę o wznowienie postępowania sądowego w tej sprawie. Należy zaznaczyć, iż wyrok w sprawie [...] jest prawomocny co wynika z treści pisma Komendanta Wojewódzkiego Policji w Ł. z [...] kwietnia 2011r. (k.22 akt administracyjnych). Wpis o przyznaniu 6 punktów za wykroczenie w dniu 20 listopada 2009r. jest zatem wpisem ostatecznym (§ 4 ust.1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 20 grudnia 2002r. w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego – Dz.U. nr 236 poz. 1998r. z późn. zm.) Wbrew twierdzeniom skarżącego organ administracji w niniejszym postępowaniu nie był uprawniony do oceny prawidłowości przyznania mu 6 punktów za wykroczenie z dnia 20 listopada 2009r. Nie był zatem uprawniony do analizowania akt sprawy karnej i oceniania wiarygodności złożonego do akt oświadczenia J. S. z 2 lipca 2001r. wskazującego, iż w dniu 20 listopada 2009r. skarżący nie dopuścił się wykroczenia. Wszystkie te okoliczności G. S. mógł podnosić w postępowaniu karnym a nie w postępowaniu o zatrzymanie prawa jazdy. Starosta [...] w tym zakresie był związany treścią wniosku z dnia [...] lutego 2011r.

Nieuzasadnione jest żądanie skarżącego aby wstrzymać się z wydaniem decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy do czasu prawomocnego zakończenia postępowania o przywrócenie mu terminu do wniesienia odwołania od wyroku w sprawie [...] oraz do czasu rozpoznania skargi o wznowienie tego postępowania. Wpis 6 punktów za wykroczenie z 20 listopada 2009r. jest wpisem ostatecznym gdyż został dokonany na podstawie prawomocnego wyroku sądu karnego w sprawie [...]. W sytuacji gdy skarżący przekroczył 24 punkty to organ administracji był zobowiązany do wydania decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy. Niezasadne byłoby wstrzymywanie się z wydaniem decyzji w tym przedmiocie do czasu rozpoznania przez sąd karny wniosku o przywrócenie terminu i skargi o wznowienie postępowania. W przypadku gdyby doszło do uwzględnienia przez sąd karny wniosku skarżącego lub skargi o wznowienie to G. S. może złożyć wniosek o wznowienie postępowania administracyjnego na podstawie art.145 § 1 pkt. 8 kpa. Przyjęcie poglądu skarżącego oznaczałoby, iż G. S., mimo przekroczenia 24 punktów karnych, nadal byłby uprawniony do prowadzenia pojazdów. Uzyskanie przez niego w krótkim okresie czasu 30 punktów karnych dowodzi, iż swoim zachowaniem stwarza on zagrożenie dla życia i zdrowia własnego i innych uczestników ruchu drogowego. Również zatem względy bezpieczeństwa ruchu drogowego przemawiają przeciwko temu aby skarżący mimo przekroczenia 24 punktów nadal prowadził pojazdy mechaniczne do czasu rozpoznania jego wniosku o przywrócenie mu terminu do wniesienia odwołania i skargi o wznowienie postępowania karnego. W przekonaniu sądu niezasadny jest więc zarzut G. S., iż wydanie decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy było przedwczesne.

Nieuzasadniony jest również zarzut, iż organy administracji nie wskazały podstawy prawnej i faktycznej wydanego rozstrzygnięcia. Organy administracji, wbrew twierdzeniu skarżącego, dokładnie wyjaśniły okoliczności sprawy i szczegółowo uzasadniły swoje rozstrzygnięcie podając podstawy prawne wydanych decyzji. Zarzut ten nie znajduje potwierdzenia w zebranym materiale dowodowy.

Reasumując sąd uznał, iż skarga nie jest zasadna. G. S. przekroczył 24 punkty za naruszenie przepisów ruchu drogowego co uzasadniało wydanie decyzji o zatrzymaniu mu prawa jazdy. Rozpoznając sprawę sąd nie stwierdził naruszenia przez organ administracji przepisów prawa materialnego, bądź przepisów postępowania administracyjnego mogących mieć wpływ na wynik sprawy. Z tych wszystkich względów, na podstawie art. 151 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sąd oddalił skargę.

Na podstawie art.250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. w związku z § 18 ust.1 pkt.1c i § 2 ust.3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. nr 163 poz.1348 z późn. zm.) sąd przyznał adwokatowi M. J. kwotę 312,20 zł tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Na kwotę tę złożyło się: 240 zł – wynagrodzenie adwokata. 52,80 zł – podatek od towarów i usług i 17 opłata skarbowa.

Sąd oddalił zawarty w skardze wniosek o przeprowadzenie dowodu z akt sprawy karnej Sądu Rejonowego w Z., Sądu Okręgowego w Ł. oraz akt znajdujących się w Komendzie Wojewódzkiej Policji w Ł. W sprawie o zatrzymanie prawa jazdy zarówno organy administracji jak i sądy administracyjne nie są uprawnione do badania prawidłowości orzeczeń w oparciu o które naliczono kierowcy punkty karne. Zarzuty w tym zakresie skarżący mógł podnosić w postępowaniu karnym. Mając to na uwadze, sąd oddalił wniosek dowodowy w tej kwestii.

m.m.