Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wojciech Śnieżyński, Sędziowie: Sędzia NSA Halina Filipowicz – Kremis (spr.), Sędzia WSA Adam Habuda, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w Wydziale II w dniu 12 maja 2022 r. sprawy ze skargi P. P. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia [...] czerwca 2021 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy aktualizacji danych zawartych w ewidencji gruntów i budynków oddala skargę w całości.

Decyzją Starosty Powiatu Wrocławskiego z dnia 6 kwietnia 2021 r. nr 381/2021 znak SP-GN.6620.11.2021, odmówiono "aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków na podstawie dokumentacji geodezyjnej (...) o identyfikatorze p.0223.2021.353 w zakresie podziału nieruchomości oznaczonej jako działka ewidencyjna nr [...] obręb [...]". W podstawie prawnej organ przywołał art 24 ust. 2c ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2020 r., poz. 2052 tj.) oraz art. 104 kpa, w związku z art. 92 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U z 2020 r. poz. 1990 tj.) [dalej: ugn lub u.g.n.], w sprawie z wniosku współwłaścicieli działki nr [...] obr. [...].

Odwołanie od tej decyzji wniósł P. P., reprezentowany przez radcę prawnego M. B. – P., zarzucając jej: 1. "naruszenie art. 24 ust. 2b lit h Prawa geodezyjnego i kartograficznego z dnia 17 maja 1989 r. - poprzez jego niezastosowanie, w sytuacji gdy ziściły się wszystkie przesłanki do uwzględnienia wniosku - współwłaścicieli działki nr [...] Obręb [...] - w całości, 2. naruszenie art. 92 i następne Ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, poprzez błędne przyjęcie, że wniosek P. P. i pozostałych współwłaścicieli z dnia 10 grudnia 2020 r. winien być rozpoznany w trybie Ustawy o gospodarce nieruchomościami". W uzasadnieniu odwołania skarżący podniósł m.in., że "działka [...] przeznaczona jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (...) na cele rolne. Jedynie jej niewielka część przeznaczona została na poszerzenie ulicy [...]. (...) sytuacja ta spełnia normy art. 92 ugn, w myśl której ustawy tej nie stosuje się do podziału obszarów przeznaczonych w miejscowym planie na cele rolne". Na potwierdzenie przedstawionych argumentów przywołał wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 27 maja 2015 r., postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu z dnia 23 stycznia 2019 r. SKO 4116/2/19. Ponadto skarżący zwrócił uwagę, że jakkolwiek w myśl ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne organ dokonujący czynności materialno - technicznej mającej na celu ujawnienie podziału nieruchomości rolnej, nie ocenia zgodności podziału z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, to w rozpoznawanym przypadku dokonany podział w żaden sposób nie narusza postanowień obowiązującego planu dla działki [...] Obręb [...], ani też nie wyklucza wydzielenia w przyszłości z działki [...], części pod poszerzenie ul. [...]".

Zawiadomieniem z dnia 19 maja 2021r. nr GK-ONG.7221.22.202l.AF Dolnośląski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego poinformował strony postępowania o uprawnieniach wynikających z art. 10 § 1 Kodeksu postępowania

administracyjnego.

Decyzją z dnia 7 czerwca 2021r. (GK-ONG.7221.22.2021 .AF), na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa, w związku z art. 7b ust 2 pkt 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2020r., poz. 2052 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania P. P., reprezentowanego przez radcę prawnego M. B. – P., Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego od opisanej decyzji- utrzymał ją w mocy. Na uzasadnienie wskazano, że pismem z dnia 10 grudnia 2020 r. P. P., J. P., M. U. i K. U. wnieśli do Starosty Powiatu Wrocławskiego o "zmianę informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków na podstawie dokumentacji geodezyjnej przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego o identyfikatorze TZ.430.5304.2020", wskazując, że chodzi o "podział nieruchomości rolnej", oznaczonej jako działka ewidencyjna nr [...] położona w obrębie [...], gminy [...]. Pismem z dnia 3 lutego 2021 r. Starosta Powiatu Wrocławskiego wystąpił do Wójta Gminy [...] o "wyrażenie opinii w zakresie dopuszczalności podziału" działki nr [...], położonej w obrębie [...], "z wyłączeniem przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami tj. dokonania podziału w tzw. trybie rolnym". W odpowiedzi pismem z dnia 16 lutego 2021 r. nr RINiŚ.6831.24.2021-1 Wójt Gminy [...] poinformował, że "zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego północno - środkowej części wsi [...], zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy Kobierzyce nr XLIX/548/05 z dnia 8 września 2005 r. (...) część działki [...] na granicy z działką [...] przeznaczona jest na poszerzenie drogi ul. [...], oznaczonej na rysunku planu symbolem KDL2, natomiast pozostała część stanowi teren rolny. W związku z powyższym, dla podziału nieruchomości w pierwszej kolejności winien być zastosowany tryb art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, tj. wydzielenie poszerzenia drogi, a następnie (po wydaniu decyzji) dokonanie podziału w trybie rolnym. W tej sprawie, przed tym organem toczyło się postępowanie o podział w/w nieruchomości, lecz wniosek współwłaścicieli nieruchomości nie spełniał wymogu art. 97 ust. 1 pkt 1a ustawy o gospodarce nieruchomościami, a nadto projekt podziału nieruchomości został wykonany niezgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Współwłaściciele nieruchomości zostali wezwani o uzupełnienie wniosku na podstawie art. 64 paragraf 2 kodeksu postępowania administracyjnego, wniosek nie został uzupełniony w terminie, w związku z tym pozostał bez rozpoznania".

Zawiadomieniem z dnia 1 marca 2021 r. nr SP-GN.6620.11.2021.MD Starosta Powiatu Wrocławskiego poinformował strony o wszczęciu "z urzędu na podstawie art. 24 ust 2c ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne postępowania administracyjnego w sprawie odmowy aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków na podstawie dokumentacji geodezyjnej przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w zakresie podziału działki nr [...] obręb [...]". Jednocześnie organ wskazał na możliwość skorzystania z uprawnień, o których mowa w art. 10 § 1 kpa.

Decyzją z dnia 6 kwietnia 2021r. nr 381/2021 znak SP-GN.6620.11.2021 Starosta Powiatu Wrocławskiego odmówił "aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków na podstawie dokumentacji geodezyjnej (...) o identyfikatorze P.0223.2021.353 w zakresie podziału nieruchomości oznaczonej jako działka ewidencyjna nr [...] obręb [...]".

Rozpatrując odwołanie, Dolnośląski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego zważył:

W niniejszej sprawie podstawę materialno-prawną rozstrzygnięcia stanowią przepisy ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2020r., poz. 2052 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2019r., poz. 393). Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, pod pojęciem ewidencji gruntów i budynków rozumie się system informacyjny zapewniający gromadzenie, aktualizację oraz udostępnianie, w sposób jednolity dla kraju, informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz o innych podmiotach władających lub gospodarujących tymi gruntami, budynkami lub lokalami. Prowadzenie ewidencji gruntów i budynków należy do zadań starosty, o czym stanowi art. 7d pkt 1 ustawy. Stosownie do art. 20 ust. 1 powołanej ustawy, ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące: 1) gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas bonitacyjnych, oznaczenia ksiąg "wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty; 2) budynków - ich położenia, przeznaczenia, funkcji użytkowych i ogólnych danych technicznych; 3) lokali - ich położenia, funkcji użytkowych oraz powierzchni użytkowej. Ponadto zgodnie z art. 20 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, w ewidencji gruntów i budynków wykazuje się także m.in. właścicieli nieruchomości. Stosownie do art. 24 ust. 2a ustawy, informacje zawarte w ewidencji gruntów i budynków podlegają aktualizacji: 1) z urzędu, jeżeli zmiany tych informacji wynikają z przepisów prawa, dokumentów, o których mowa w art. 23 ust. 1-4, materiałów zasobu lub wykrycia błędnych informacji; 2) na wniosek podmiotów, o których mowa w art. 20 ust. 2 pkt 1, lub władających gruntami na zasadach samoistnego posiadania.

Zgodnie z art. 24 ust. 2b ustawy, aktualizacja informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków następuje:1) w drodze czynności materialno-technicznej na podstawie: a) przepisów prawa, b) wpisów w księgach wieczystych, c) prawomocnych orzeczeń sądu, d) ostatecznych decyzji administracyjnych, e) aktów notarialnych, ea) aktów poświadczenia dziedziczenia oraz europejskich poświadczeń spadkowych f)zgłoszeń dotyczących zmiany sposobu użytkowania budynku lub jego części, o których mowa w art.71 ust.2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, do których właściwy organ nie wniósł sprzeciwu, g) wpisów w innych rejestrach publicznych, h) dokumentacji geodezyjnej przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego; 2) w drodze decyzji administracyjnej - w pozostałych przypadkach. W myśl art. 24 ust 2c ustawy, odmowa aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków następuje w drodze decyzji administracyjnej. Uszczegółowienie przepisów ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne zawiera rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Zgodnie z § 9 ust. 1 tego rozporządzenia, działkę ewidencyjną stanowi ciągły obszar gruntu, położony w granicach jednego obrębu, jednorodny pod względem prawnym, wydzielony z otoczenia za pomocą linii granicznych. Sąsiadujące ze sobą działki ewidencyjne, będące przedmiotem tych samych praw oraz władania tych samych osób lub jednostek organizacyjnych, wykazuje się w ewidencji jako odrębne działki ewidencyjne m.in, jeżeli wyodrębnione zostały w wyniku podziału nieruchomości, a materiały powstałe w wyniku prac geodezyjnych i kartograficznych związanych z tym podziałem przyjęte zostały do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (§ 9 ust. 2 pkt 1). W razie podziału nieruchomości, nowo powstałe działki ewidencyjne oznacza się numerami w postaci ułamka q/p, w którym q jest liczbą naturalną oznaczającą numer działki ewidencyjnej pierwotnej podlegającej podziałowi, zaś p jest najmniejszą liczbą naturalną umożliwiającą wyróżnienie każdej nowej działki ewidencyjnej (§ 9 ust. 5). Ponadto w myśl § 36 pkt 2 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, przebieg granic działek ewidencyjnych wykazuje się w ewidencji na podstawie dokumentacji geodezyjnej, przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, sporządzonej m.in. w celu podziału nieruchomości. W tym miejscu organ wskazuje, że pojęcie podziału nieruchomości nie jest prawnie zdefiniowane w jakimkolwiek akcie prawnym. Jego normatywną treść można jednak ustalić na podstawie tych aktów, w których posłużono się tym pojęciem dla wskazania prawnych możliwości utworzenia nowych nieruchomości. Takim aktem prawnym jest przede wszystkim ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.), w której art. 46 § 1 określono definicję nieruchomości oraz ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r., poz. 1990 ze zm.), w której opisano procedurę służącą dokonywaniu podziału nieruchomości. W ramach ustawy o gospodarce nieruchomościami pojęcie podziału opisuje zatem normatywnie określone działania podejmowane wobec prawa własności i prawa użytkowania wieczystego przysługujące do nieruchomości lub działania podejmowane wobec samej nieruchomości jako przedmiotu tych praw. Prawnym wyróżnikiem istnienia nieruchomości w ujęciu cywilnoprawnym jest przysługiwanie do niej prawa własności określonemu podmiotowi. Według bowiem art. 46 Kodeksu Cywilnego nieruchomością jest część powierzchni ziemskiej stanowiąca odrębny przedmiot własności. W używanym doktrynalnie pojęciu podziału prawnego (cywilnego) mieszczą się działania skutkujące powstawaniem nowych nieruchomości, a więc takie działania, których wynikiem jest podział praw przysługujących do nieruchomości dotychczasowemu podmiotowi lub podmiotom. W wyniku tego podziału, dotychczasowe prawo własności zostaje podzielone na rzecz większej ilości podmiotów, którym prawo to przysługuje odrębnie do wydzielonej części nieruchomości. Każdy z nowych podmiotów prawa własności jest wyłącznym właścicielem części gruntu, które to części - przed podziałem prawnym - stanowiły jedną nieruchomość. Oprócz prawnego wyróżnika nieruchomości odwołującego się do podmiotu, któremu przysługuje do niej prawo własności, istnienie nieruchomości polega także na jej wyodrębnieniu z określonego obszaru powierzchni ziemskiej. Takiemu wyodrębnieniu służą granice, określające obszar powierzchni ziemskiej, w którym właściciel wykonuje swoje prawo w sposób wskazany w art. 140 Kodeksu Cywilnego (zgodnie z którym w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy; w tych samych granicach może rozporządzać rzeczą). Granice nieruchomości opisywane są natomiast instrumentami prawnym określonymi w przepisach ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne (oraz rozporządzeń wykonawczych), wśród których to instrumentów występuje m.in. pojęcie granic działek ewidencyjnych. Za pomocą tych granic dokonuje się oznaczenia poszczególnych części powierzchni ziemskiej, które stanowią nieruchomość lub jej część. Działkę ewidencyjną stanowi ciągły obszar gruntu, położony w granicach jednego obrębu, jednorodny pod względem prawnym, wydzielony z otoczenia za pomocą linii granicznych. Pojęcie działki ewidencyjnej służy zatem terytorialnemu oznaczeniu nieruchomości poprzez jej wyodrębnienie z danego obszaru. Podział prawny (cywilny) nieruchomości to zatem działania zmierzające do podmiotowej zmiany prawa własności w odniesieniu przynajmniej do wyodrębnionej ewidencyjnie części dotychczasowej nieruchomości. W wyniku podziału prawnego zmienia się dotychczasowa struktura własnościowa nieruchomości. Podział prawny jest wynikiem czynności cywilnoprawnych (np. umowa sprzedaży, zamiany lub darowizny, albo zrzeczenie się własności wyodrębnionej części nieruchomości, dział spadku) i zdarzeń prawnych (np. nabycie własności części nieruchomości przez zasiedzenie, nabycie własności części nieruchomości z mocy prawa), jak również rozstrzygnięć sądowych zwykle w spornych sprawach cywilnych (np. sądowe zniesienie współwłasności). Natomiast podział ewidencyjny (geodezyjny) nieruchomości polega na innym niż dotychczas, ukształtowaniu ewidencyjnym działek gruntu wchodzących w skład nieruchomości, a w szczególności na ukształtowaniu w nowy sposób linii granicznych działki lub działek gruntu wchodzących w skład nieruchomości i ich ewidencyjnej numeracji. Celem podziału ewidencyjnego (geodezyjnego) nieruchomości jest ewidencyjne wyodrębnienie w ramach jednej nieruchomości większej ilości działek gruntu bez zmiany ich dotychczasowego właściciela, mogących w przyszłości stanowić odrębne nieruchomości. Podział ewidencyjny, jako służący dokonywaniu następnie prawnego podziału nieruchomości jest uprawnieniem należącym do sfery wykonywania prawa własności oraz prawa użytkowania wieczystego, dlatego też wnioskodawcą podziału mogą być zarówno właściciel, jak i użytkownicy wieczyści nieruchomości mającej być podzieloną. Podział ewidencyjny (geodezyjny) dokonywany jest w drodze decyzji administracyjnej wydawanej przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta (art. 96 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami), albo jako czynność materialno-techniczna w zakresie prawa administracyjnego (sporządzenie dokumentacji geodezyjnej dotyczącej podziału nieruchomości rolnej lub leśnej w ramach ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne), bądź też jako wynik rozstrzygnięcia przez sąd należącej do jego wyłącznej właściwości sprawy cywilnej skutkującej podziałem prawnym (cywilnym) nieruchomości. Zgodnie z art. 92 ust 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, przepisów rozdziału Podziały nieruchomości nie stosuje się do nieruchomości położonych na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele rolne i leśne, a w przypadku braku planu miejscowego do nieruchomości wykorzystywanych na cele rolne i leśne, chyba że dokonanie podziału spowodowałoby konieczność wydzielenia nowych dróg niebędących niezbędnymi drogami dojazdowymi do nieruchomości wchodzących w skład gospodarstw rolnych albo spowodowałoby wydzielenie działek gruntu o powierzchni mniejszej niż 0,3000 ha. Natomiast w myśl § 24 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Rozwoju z dnia 18 sierpnia 2020 r. w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (Dz. U. z 2020 r., poz. 1429), na potrzeby podziałów nieruchomości, typowych postępowań sądowych i administracyjnych sporządza się mapy do celów prawnych, tj. m.in. mapy z projektem podziału nieruchomości, do których nie mają zastosowania przepisy działu III rozdziału 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami, zwane dalej "mapami z projektem podziału nieruchomości rolnej lub leśnej". Na treść mapy do celów prawnych składają się: 1) informacje określające przebieg granic działek ewidencyjnych w powiązaniu z granicami działek sąsiednich oraz użytków gruntowych i konturów klasyfikacyjnych; 2) numery działek ewidencyjnych, a także oznaczenia użytków gruntowych i konturów klasyfikacyjnych; 3) dane określające zasięg i rodzaj istniejących lub projektowanych służebności gruntowych; 4) istotne dla przedmiotu opracowania szczegóły terenowe (§ 26 rozporządzenia). Ponadto, zgodnie z § 27 ust. 1 cytowanego rozporządzenia, mapa z projektem podziału nieruchomości rolnej lub leśnej oprócz treści, o której mowa w § 26, zawiera: 1) projektowane punkty i linie graniczne; 2) oznaczenia projektowanych działek ewidencyjnych; 3) wykaz zmian danych ewidencyjnych dotyczących obiektów objętych podziałem, sporządzony zgodnie z przepisami dotyczącymi ewidencji gruntów i budynków, który może być sporządzony także w formie odrębnego dokumentu. Integralną częścią mapy do celów prawnych jest jej opis (§ 28 rozporządzenia).

Z akt sprawy wynika, że pismem z dnia 20 sierpnia 2020 r. wykonawca prac geodezyjnych M. K., prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą [...] zgłosił Staroście Powiatu Wrocławskiego pracę geodezyjną na obiekcie oznaczonym jako działka ewidencyjna nr [...], położona w obrębie [...], gminy [...]. W pkt 9 formularza zgłoszenia prac geodezyjnych o identyfikatorze TZ.430.5304.2020, jako zakładany cel zgłaszanych prac geodezyjnych, wskazano "sporządzenie mapy z projektem podziału nieruchomości". Pismem z dnia 11 stycznia 2021 r. wykonawca prac geodezyjnych zawiadomił Starostę Powiatu Wrocławskiego o wykonaniu zgłoszonych prac geodezyjnych w całości. Jednocześnie wskazał, iż wyniki zgłoszonych prac geodezyjnych zostały skompletowane w postaci operatu technicznego, który został załączony do zawiadomienia. W tym samym dniu zgodnie z art. 12b ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne organ dokonał weryfikacji wyników zgłoszonych prac geodezyjnych. Pozytywny protokół weryfikacji z dnia 11 stycznia 2020 r. stanowił podstawę przyjęcia wyników zgłoszonych prac geodezyjnych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, co potwierdzono wpisem do ewidencji materiałów zasobu pod identyfikatorem P.0223.2021.353. Dokumentacja geodezyjna zawierała m.in. mapę z projektem podziału nieruchomości rolnej oznaczonej jako działka nr [...] o powierzchni [...] ha na 2 działki: nr [...] o powierzchni [...] ha i nr [...] o powierzchni [...] ha. W sprawozdaniu technicznym wykonawca pracy geodezyjnej również wskazał, iż celem pracy było "wykonanie mapy z projektem podziału nieruchomości rolnej". Jednocześnie, współwłaściciele działki ewidencyjnej nr [...], położonej w obrębie [...] tj. P. P., J. P., M. U. i K. U. (pismem z dnia 10 grudnia 2020 r.) wnieśli do Starosty Powiatu Wrocławskiego o ujawnienie w ewidencji gruntów i budynków zmian wynikających z dokumentacji geodezyjnej zgłoszonej pod id TZ.430.5304.2020, tj. "podziału nieruchomości rolnej" oznaczonej jako działka [...]. Z przytoczonych we wstępie uzasadnienia przepisów wynika, że podziały nieruchomości przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele rolne i leśne, poza wyjątkami, o których mowa w art. 92 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie podlegają przepisom tej ustawy, a zatem nie wymagają wydania decyzji administracyjnej. Zaproponowany podział nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...] nie spowodował wydzielenia nowych dróg (niebędących niezbędnymi drogami dojazdowymi do nieruchomości wchodzących w skład gospodarstw rolnych) ani wydzielenia działek gruntu o powierzchni mniejszej niż 0,3000 ha. Z tego względu kluczowe znaczenie w zakresie możliwości podziału przedmiotowej nieruchomości z pominięciem administracyjnego trybu, opisanego w ustawie o gospodarce nieruchomościami, ma przeznaczenie przedmiotowej działki. Z pisma Wójta Gminy [...] z dnia 16 lutego 2021r. nr RINiŚ.6831.24.2021-1 wynika, że "zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego północno- środkowej części wsi [...], zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy Kobierzyce nr XLIX/548/05 z dnia 8 września 2005 r. (...) część działki [...] na granicy z działką [...] przeznaczona jest na poszerzenie drogi ul. [...] (...), natomiast pozostała część stanowi teren rolny". Informacje te potwierdza wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obrębu [...], według którego część działki jest oznaczona symbolem KD1/2 - "przeznaczenie podstawowe - droga/ulica dojazdowa" (poszerzenie istniejącej drogi - działki nr [...], wzdłuż całej wschodniej granicy działki ewidencyjnej nr [...]), a pozostały obszar symbolem RP 2, oznaczającym "grunty rolne, w obrębie których ustala się zakaz lokalizacji wszelkiej zabudowy kubaturowej, w tym również siedlisk rolników i innych obiektów związanych z produkcją rolną". Działka nr [...] nie jest zatem w całości przeznaczona na cele rolne i jest to okoliczność bezsporna. Ponadto jak wynika z "mapy z projektem podziału nieruchomości rolnej", będącej częścią dokumentacji geodezyjnej id P.0223.2021.353, zaprojektowany podział nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...] dzieli ją na dwie części, równolegle do jej południowej i północnej granicy, a prostopadle do drogi nr [...]. Następuje zatem podział nieruchomości zarówno w części przeznaczonej "na grunty rolne", jak i części przeznaczonej na "drogę". Stąd wydzielone nowe działki nr [...] i nr [...] mają przeznaczenie mieszane. Mając na uwadze powyższe organ uznał, iż podział nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...] nie może zostać dokonany na podstawie wniosku właścicieli oraz dokumentacji geodezyjnej P.0223.2021.353, a następnie ujawniony w ewidencji gruntów i budynków w trybie czynności materialno - technicznej. Działka nr [...] jest przeznaczona w części "na drogę" a zaprojektowane nowe działki nie mają jednolitego rolnego przeznaczenia. Nie jest to zatem podział nieruchomości rolnej, do którego nie mają zastosowania przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami. Jednocześnie organ zauważa, że w piśmie z dnia 16 lutego 2021 r. nr RINiS.6831.24. 2021-1 Wójt Gminy [...] wskazał, że "dla przedmiotowego podziału nieruchomości w pierwszej kolejności winien być zastosowany tryb art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami, tj. wydzielenie poszerzenia drogi, a następnie (po wydaniu decyzji) dokonanie podziału w trybie rolnym". Z tych względów decyzję Starosty Powiatu Wrocławskiego z dnia 6 kwietnia 202lr. nr 381/2021 znak SP-GN.6620.11.2021 odmawiającą "aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków na podstawie dokumentacji geodezyjnej (...) o identyfikatorze P.0223.2021.353 w zakresie podziału nieruchomości oznaczonej jako działka ewidencyjna nr [...] obręb [...]", należało utrzymać w mocy.

Na koniec organ dodaje, że co prawda organ pierwszej instancji wadliwie wskazał w zawiadomieniu z dnia 1 marca 2021 r. nr SP-GN.6620.11.2021.MD, że wszczął postępowanie z urzędu, podczas gdy postępowanie toczyło się z wniosku właścicieli działki nr [...] z dnia 10 grudnia 2020 r. Wskazuje na to sposób rozstrzygnięcia, tj. odmowa wprowadzenia żądanej zmiany, a nie umorzenie postępowania - jak w przypadku postępowania wszczętego z urzędu. Błąd ten nie miał jednak wpływu na wynik sprawy.

Odnosząc się do zarzutów sformułowanych w odwołaniu Dolnośląski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego wyjaśnia co następuje: 1. zarzut naruszenia art. 24 ust. 2b lit h Prawa geodezyjnego i kartograficznego, zgodnie z którym aktualizacja informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków następuje w drodze czynności materialno-technicznej, na podstawie m.in. dokumentacji geodezyjnej przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego jest niezasadny. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 lutego 2016 r. sygn. akt IOSK 1315/14, sam fakt przyjęcia dokumentacji geodezyjno-kartograficznej do państwowego zasobu, nie zwalnia organów prowadzących ewidencję gruntów od oceny tej dokumentacji jako środka dowodowego - materiału źródłowego - mającego stanowić podstawy wprowadzenia zmiany, w szczególności organ prowadzący ewidencję obowiązany jest ocenić, czy przedłożony dokument geodezyjno-kartograficzny - przyjęty do zasobu – jest wystarczający jako podstawa do wprowadzenia zmian z uwagi na ich przedmiot. Powyższy pogląd zgodnie z którym organy ewidencyjne są nie tylko uprawnione, ale i zobowiązane do oceny dokumentacji geodezyjno-kartograficznej przyjętej do państwowego zasobu jest powszechnie przyjmowany w orzecznictwie. Z tych względów organy obu instancji miały nie tylko prawo ale i obowiązek dokonać oceny dotyczącej możliwości podziału przedmiotowej nieruchomości, z pominięciem trybu opisanego w ustawie o gospodarce nieruchomościami; 2. zarzut naruszenia art. 92 i następnych ustawy o gospodarce nieruchomościami, poprzez "błędne przyjęcie, że wniosek P. P. i pozostałych współwłaścicieli z dnia 10 grudnia 2020 r. winien być rozpoznany w trybie Ustawy o gospodarce nieruchomościami" jest pozbawiony podstaw prawnych co wyjaśniono w uzasadnieniu niniejszej decyzji. Ponadto co do faktu, iż jedynie niewielka część działki została przeznaczona "na poszerzenie ulicy [...]" a zdecydowana większość działki "spełnia normy art. 92 ugn, w myśl której ustawy tej nie stosuje się do podziału obszarów przeznaczonych w miejscowym planie na cele rolne" wskazać należy, że zaprojektowany podział nieruchomości zmierza do wydzielenia działek nr [...] i nr [...] o niejednolitym przeznaczeniu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, w tym innym niż "cele rolne", zatem nie może zostać dokonany we wnioskowanym trybie. Odnosząc się natomiast do wyroków przywołanych w odwołaniu, tj,: — wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 27 maja 2015 r. sygn. akt II SA/Gl 47/15, w którym Sąd wskazał, że zgodnie z art. 92 ustawy o gospodarce nieruchomościami przepisów tej ustawy regulujących zasady podziału nieruchomości nie stosuje się nieruchomości położonych na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele rolne i leśne lub w przypadku braku takiego planu wykorzystywanych na takie cele, chyba, że dokonanie podziału spowodowałoby konieczność wydzielenia nowych dróg nie będących drogami dojazdowymi do nieruchomości albo spowodowałoby wydzielenie działek gruntu o powierzchni mniejszej niż 0,3000 ha. Z powyższego wynika zatem, że w sytuacji przedłożenia przez stronę podziału nieruchomości o niejednolitej funkcji - w części rolnej lub leśnej, a w części zurbanizowanej - przewidującego wydzielenie nowych działek nie tylko na terenie zurbanizowanym ale i na terenie rolnym i leśnym, nie ma podstaw prawnych do wydania decyzji zatwierdzającej taki podział. Przy czym ustawodawca wprowadził wyjątki od tej reguły, a mianowicie zgodnie z art. 93 ust. 2a ustawy można dokonać podziału nieruchomości przeznaczonej w planie na cele rolne lub leśne, jeżeli spowodowałoby to wydzielenie działek gruntu o powierzchni mniejszej niż 0,3000 ha, pod warunkiem, że działka ta zostanie przeznaczona na powiększenie sąsiedniej nieruchomości lub dokonana zostanie regulacja granic między sąsiadującymi nieruchomościami, czyli jeżeli w wyniku podziału nastąpiłaby regulacja granic miedzy sąsiadującymi nieruchomościami, albo jeżeli podział ma na celu wydzielenie gruntu pod drogi wewnętrzne (art. 92 ust. 2a). W niniejszej sprawie - jak wskazano powyżej- proponowana do wydzielenia pod zabudowę działka nr [...] ma niejednorodna funkcje, bo w części jest położona w terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową, a w części w terenie lasów. Zasadnie zatem organy obu instancji uznały, że taki podział nie może być pozytywnie zaopiniowany, ani zatwierdzony, — wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 stycznia 2013r. sygn. akt IOSK 1555/11, w którym Sąd stwierdził, że art. 92 uogn informuje do jakich nieruchomości nie stosuje się przepisów rozdziału o podziale nieruchomości, zaś kolejne przepisy regulują zasady podziału, tryb postępowania i opłaty adiacenckie. Ust. 1 art. 92 statuuje zasadę, iż do nieruchomości przeznaczonych w planach miejscowych na cele rolne i leśne, a gdy nie ma planów wykorzystywanych na te cele nie stosuje się przepisów rozdziału o podziale (ust. 2 wyjaśnia co należy rozumieć przez nieruchomości wykorzystywane na te cele). Przepis ten jednocześnie przewiduje wyjątek od tej zasady, stanowiąc, że zasady dotyczące podziału tych nieruchomości stosuje się w przypadku gdy istnieje konieczność wydzielenia nowych dróg albo gdy dokonanie podziału spowodowałoby wydzielenie działek o powierzchni mniejszej niż 3000 m2. Z mocy zatem art. 92 jeśli wpłynie wniosek o podziale nieruchomości organ właściwy (art. 96 ust. 1) bada czy jest to nieruchomość rolna lub leśna, a dalej jaki jest cel podziału - konieczność wydzielenia dróg lub jaki jest skutek - wydzielenia działek o powierzchni mniejszej niż 3000 m2. Jeżeli zachodzi któraś z tych okoliczności prowadzone jest postępowanie co do podziału, gdyż w przeciwnym wypadku nie mają zastosowania przepisy ustawy; organ zauważa, że ich uzasadnienia nie są sprzeczne z uzasadnieniem zaprezentowanym w niniejszej decyzji. Działka nr [...] nie posiada jednolitego rolnego przeznaczenia, do których to działek odnosi się wyrok NSA, zapadły w odmiennym stanie faktycznym. Natomiast w uzasadnieniu wyroku WSA w Gliwicach podnoszona jest niezasadność podziału nieruchomości o różnych przeznaczeniach w trybie decyzyjnym, ze względu na wydzielenie działek, które mają w części przeznaczenie leśne a w części inne przeznaczenie. Ma rację skarżący, ze jest to sytuacja analogiczna do zachodzącej w niniejszej sprawie, jednak wyciąga z niej błędne wnioski. Sąd w żadnym miejscu nie wskazał, że wydzielenie działek o przeznaczeniu w części rolnym (lub leśnym) i w części innym, jest dopuszczalne w tzw. trybie rolnym. Co więcej, stosując analogię można wnioskować, że wydzielenie takich działek nie jest dopuszczalne również w trybie ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne.

Decyzja niniejsza jest ostateczna w toku postępowania administracyjnego.

Skarżący: P. P., zastępowany przez radcę prawnego M. B.— P., wniósł skargę na ostateczną decyzję Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego we Wrocławiu. Decyzji zarzucono: - naruszenie art. 24 ust 2b lit h Prawa geodezyjnego i kartograficznego z dnia 17 maja 1989 — poprzez jego niezastosowanie, w sytuacji gdy ziściły się wszystkie przesłanki do uwzględnienia wniosku -współwłaścicieli działki nr [...] Obręb [...]- w całości; - naruszenie art. art. 92 i następne Ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, poprzez błędne przyjęcie, że wniosek P. P. i pozostałych współwłaścicieli z dnia 10 grudnia 2020 r. winien być rozpoznany w trybie Ustawy o gospodarce nieruchomościami, - mające wpływ na wynik postępowania, naruszenie prawa procesowego polegające na nie zastosowaniu art. 7a Kodeksu postępowania administracyjnego, w myśl którego gdy w sprawie pozostawały wątpliwości interpretacyjne co do treści normy prawnej, a przedmiotem postępowania jest nałożenie na stronę uprawnienia lub ograniczenie lub odebranie stronie uprawnienia, wątpliwości te winny być rozstrzygane na korzyść strony, a co za tym idzie, gdy w toku dotychczasowego postępowania wykazano, że w tożsamych sprawach organy jako podstawę wydawanych rozstrzygnięć wskazywał nie tylko inne przepisy, ale też różne akty prawne (co niewątpliwie świadczyło o wątpliwościach interpretacyjnych), należało nie dające usunąć się wątpliwości, rozstrzygnąć na korzyść wnioskodawców — orzec zgodnie z ich wnioskiem, -mające wpływ na wynik postępowania, naruszenie prawa procesowego polegające na nie zastosowaniu art. 8 Kodeksu postępowania administracyjnego — zgodnie z którym organy administracyjne prowadzą postępowanie w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej kierując się zasadami proporcjonalności bezstronności i równego traktowanie, a także niezastosowaniu art. 9 Kodeksu postępowania administracyjnego, zgodnie z którym organy administracji publicznej są obowiązane do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego.

W oparciu o tak sformułowane zarzuty strona skarżąca wnosi o: - uchylenie decyzji organów obu instancji to jest: decyzji z dnia 6 kwietnia 2021 r. Starosty Powiatu Wrocławskiego oraz decyzji z dnia 7 czerwca 2021 r. Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego i przekazania sprawy do ponownego merytorycznego rozpoznania - zgodnie z wnioskiem, zasądzenie na rzecz strony zwrotu kosztów postępowania w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w wysokości norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi wskazano, że w dniu 10 grudnia 2020 r. współwłaściciele działki numer [...] Obręb [...] złożyli wniosek o zmianę informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków na podstawie dokumentacji geodezyjnej przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego o identyfikatorze TZ.430. 5304.2020. Przedmiotowa dokumentacja została przyjęta i zaewidencjonowana. Wniosek, o którym mowa powyżej, miał na celu ujawnienie dokonania podziału działki [...] w tzw. trybie rolnym przewidzianym w ustawie z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne. Decyzją z dnia 6 kwietnia 2021 r. Starosta Powiatu Wrocławskiego odmówił aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków na podstawie dokumentacji geodezyjnej w zakresie podziału nieruchomość- działki [...], Wnioskodawca P. P. złożył odwołanie od przedmiotowej decyzji. Organ rozpoznający odwołanie — Dolnośląski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w dniu 7 czerwca 2021 r, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Wobec powyższego zaistniała konieczność złożenia przedmiotowej skargi. Zgodnie z brzmieniem art. 92 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (dalej: ugn) przepisów o podziale nieruchomości przewidzianych w tej ustawie nie stosuje się do nieruchomości położonych na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele rolne i leśne, a w przypadku braku planu miejscowego do nieruchomości wykorzystywanych na cele rolne i leśne, chyba że dokonanie podziału spowodowałoby konieczność wydzielenia nowych dróg niebędących niezbędnymi drogami dojazdowymi do nieruchomości wchodzących w skład gospodarstw rolnych albo spowodowałoby wydzielenie działek gruntu o powierzchni mniejszej niż 0,3000 ha. Natomiast zgodnie z brzmieniem z art. 24 ust. 2b lit h Prawa geodezyjnego i kartograficznego aktualizacja informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków następuje w drodze czynności materialno - technicznej na podstawie dokumentacji technicznej przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Zdaniem strony skarżącej nie ulega wątpliwości, że działka [...] Obręb [...] przeznaczona jest - w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w północno środkowej części [...], zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy Kobierzyce nr XLIX/548/05 z dnia 8 września 2005 r. opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Województwa Dolnośląskiego nr 232 poz. 3624 z dnia 14 listopada 2005 r.- na cele rolne. Jedynie jej niewielka część przeznaczona została na poszerzenie ulicy [...]. Innymi słowy mówiąc sytuacja ta spełnia dyspozycje normy art. 92 ugn, w myśl której ustawy tej nie stosuje się do podziału obszarów przeznaczonych w miejscowym planie na cele rolne. Zaznaczyć należy, że na tej podstawie następuje całkowite wyłączenie stosowania przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami w przypadku nieruchomości rolnych, poza wyraźnie wskazanymi w ustawie wyjątkami. Wyjątki te stanowią sytuację w których dokonanie podziału spowodowałoby konieczność wydzielenia nowych dróg niebędących niezbędnymi drogami dojazdowymi do nieruchomości wchodzących w skład gospodarstw rolnych albo spowodowałoby wydzielenie działek gruntu o powierzchni mniejszej niż 0,3000 ha. Racjonalny ustawodawca przewidział dwa odrębne, wyłączające się tryby dokonywania podziału nieruchomości rolnych. Zasadą jest, że dokonuje się go w trybie Prawa geodezyjnego i kartograficznego, a jedynie w wyjątkowych okolicznościach, wskazanych powyżej, w reżimie Ustawy o gospodarce nieruchomościami. Podkreślenia wymaga fakt, że w ustawie o gospodarce nieruchomościami brak zapisu, z którego wynikałoby, że wyłączenie przepisów dotyczących podziałów nieruchomości rolnych, dotyczy wyłącznie nieruchomości/działek oznaczonych w całości jako rolne. Na potwierdzenie powyższego stanowiska już sam organ I instancji wydający decyzję odmowną w przedmiocie złożonego między innymi przez P. P. wniosku z 10 grudnia 2020 r., w uzasadnieniu powołał się na orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 27 maja 2015 r., w którym to orzeczeniu sąd powiedział wprost, że podział nieruchomości o charakterze mieszanym (gdzie nieruchomość jest jednocześnie przeznaczona na cele rolne i w części przeznaczona na innych niż rolny cel) nie jest możliwy w trybie ustawy o gospodarce nieruchomościami, gdyż organ orzekający nie ma podstaw prawnych do wydawania w takiej sytuacji decyzji, z uwagi na brak kompetencji w tym zakresie. Innymi słowy mówiąc, gdyby współwłaściciele złożyli wniosek o podział działki [...] w trybie ustawy o gospodarce nieruchomościami, jak sugerują organy obu orzekających w tej sprawie instancji, wówczas właściwy organ powinien odmówić takiego podziału, z uwagi na brak kompetencji w tym zakresie. Zaznaczyć należy, iż takie stanowisko, w całości podziela też Samorządowe Kolegium Odwoławcze we Wrocławiu. Przykładowo jedynie w treści odwołania złożonego przez P. P., przywołano postanowienie z dnia 23 stycznia 2019 r. wydane w sprawie o sygnaturze SKO 4116/2/19, w którym to w tożsamej sprawie, organ za Naczelnym Sądem Administracyjnym w Warszawie wskazał, że z mocy art. 92 ugn, jeżeli wpłynie wniosek o podział nieruchomości, właściwy organ bada czy dotyczy on nieruchomości rolnej lub leśnej, a dalej jaki jest cel podziału. I tylko gdy zachodzą okoliczności, które świadczą o konieczności wydzielenia nowych dróg będących niezbędnymi drogami dojazdowymi do nieruchomości wchodzących w skład gospodarstw rolnych albo spowodowałoby to wydzielenie działek gruntu o powierzchni mniejszej niż 0,3000 ha, ma zastosowanie tryb podziału nieruchomości przewidziany w ustawie o gospodarce nieruchomościami. W przeciwnym wypadku przepisy te nie mają zastosowania (wyrok z dnia 30 stycznia 2013 r. IOSK 155/11). We wskazanej sprawie nieruchomość została przeznaczona w miejscowym planie pod uprawy rolnicze lub zalesienia (R2) oraz drogi publiczne lokalne (KDL). W ocenie organu (SKO we Wrocławiu), nieruchomość ta, w przeważającej części przeznaczona została w planie miejscowym na cele rolne i leśne, co musiało doprowadzić do wniosku, że w przypadku tego gruntu nie wydaje się decyzji zatwierdzającej projekt podziału, a zastosowanie mają przepisy Prawo geodezyjne i kartograficzne i wniosek rozstrzygany jest czynnością materialno - techniczną.

Dowód: Kopia postanowienia SKO we Wrocławiu z dnia 23 stycznia 2019 r. - w aktach sprawy. Skarżąca dodaje, że żaden z organów obu instancji, w najmniejszy nawet sposób nie wyjaśnił, dlaczego w jego ocenie (pomimo jednoznacznego brzmienia orzeczeń Wojewódzki Sądów Administracyjnych oraz Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu) w niniejszej sprawie nie należało zastosować przepisów ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. Tym samym organy te naruszyły przepisy art. 8 i 9 Kodeksu postępowania administracyjnego — w myśl których organy administracyjne winny prowadzić postępowanie w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej oraz są obowiązane do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego. W szczególności organy nie wskazały, z którego przepisu dokładnie wynika zakaz stosowania ustawy Prawo Geodezyjne i kartograficzne, w przypadku nieruchomości o tak zwanym charakterze mieszanym. Niewątpliwie takie podejście ogranicza wykonywanie prawa własności współwłaścicielom działki [...] położonej w [...]. Podkreślenia wymaga fakt, że jak już powyżej wskazano, współwłaściciele działki [...] Obręb [...] złożyli wniosek o aktualizację informacji w rejestrze gruntów i budynków, w drodze czynności materialno — technicznej, na podstawie dokumentacji technicznej przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Na taki tryb jako prawidłowy i jedyny właściwy, w tego rodzaju przypadkach, wskazywały: zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach jak i Samorządowe Kolegium Odwoławcze we Wrocławiu, w powołanych wyżej rozstrzygnięciach. Zauważyć też należy, że dokumentacja geodezyjna będąca podstawą podziału została do zasobu przyjęta, co potwierdza sam organ w wydanej przez siebie decyzji, należało na jej podstawie zmienić informacje znajdujące się w ewidencji gruntów i budynków. Co więcej na portalu Geodeta widnieje informacja, że w dniu 28 stycznia 2021 r. wprowadzono wnioskowane zmiany do systemu, a później 23 lutego 2021 r. wycofano podział w trybie rolnym. Dowód: Print screen z portalu Geodeta - w aktach sprawy. Na zakończenie wreszcie pełnomocnik zwraca uwagę na fakt, iż jakkolwiek w myśl ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, organ dokonujący czynności materialno- technicznej mającej na celu ujawnienie podziału nieruchomości rolnej nie ocenia zgodności podziału z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, to w rozpoznawanym przypadku dokonany podział w żaden sposób nie narusza postanowień obowiązującego planu dla działki [...] Obręb [...], ani też nie wyklucza wydzielenia w przyszłości z działki [...], części pod poszerzenie ul. [...] (KDL2). Biorąc pod uwagę całość przytoczonej argumentacji, wnoszę jak w petitum skargi, to jest o uchylenie decyzji, przekazanie do ponownego rozpoznania i merytoryczne rozstrzygnięcie zgodnie z wnioskiem.

W doręczonej sądowi odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny rozpatrując sprawę zważył:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż orzeczenia kompetentnych organów nie naruszają prawa.

Zgodnie z zapisem art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1647 z późn. zm.) - sądy administracyjne powołane są do badania zgodności z prawem decyzji, postanowień, czynności i innych aktów administracyjnych. Zatem kontrolują czy organy administracyjne wydające zaskarżone akty nie dopuściły się naruszenia przepisów prawa materialnego lub procesowego i to naruszenia mającego bądź mogącego mieć istotny wpływ na wynik sprawy czy stanowiącego podstawę wznowienia postępowania, albo wreszcie naruszenia prawa uzasadniającego ich nieważność, albowiem jedynie wówczas jest możliwe uchylenie kwestionowanej decyzji bądź stwierdzenie jej nieważności (art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Przy czym, po myśli art. 134 tej ustawy, sądy te nie są związane zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Odnośnie do rozpoznanej sprawy należy pamiętać, że stosownie do treści art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 578 z późn. zm.) podziału nieruchomości można dokonać, jeżeli jest on zgodny z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodność z ustaleniami planu dotyczy zarówno przeznaczenia terenu, jak i możliwości zagospodarowania wydzielonych działek gruntu (ust. 2 tego przepisu). Oznacza to, że projekt podziału działek zobowiązany jest uwzględnić przeznaczenie terenu określone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego i z tego punktu widzenia ocenić, czy proponowany projekt podziału nieruchomości skarżących będzie realizował to przeznaczenie.

W niniejszej sprawie organ pierwszej instancji uznał, iż, z uwagi na niejednolity charakter przeznaczenia działki, nie można dokonać podziału nieruchomości oznaczonej jako działka ewidencyjna nr [...] obręb [...] w toku niniejszego postępowania i z tym poglądem należy się zgodzić. Działka, której projekt podziału przedłożono, według planu jako podstawowe przeznaczenie ma charakter rolny (k. 3 akt organu), a wnioskodawcy określili swój wniosek jako "wniosek o zmianę informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków na podstawie art. 24 ust. 2a pkt 2 prawa geodezyjnego i kartograficznego", na podstawie dokumentacji geodezyjnej przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego o identyfikatorze TZ.430.5304.2020. W ramach dodatkowych informacji we wniosku napisano, że podział dotyczy nieruchomości rolnej, (oznaczonej jako działka ewidencyjna nr [...] obręb [...], gmina [...]). Z opinii Wójta Gminy [...] (k. 33) w zakresie dopuszczalności podziału tejże działki nr [...], wskazano, że zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego północno - środkowej części wsi [...], zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy Kobierzyce nr XLIX/548/05 z dnia 8 września 2005 r. część działki [...] (na granicy z działką [...]) w tym planie jest przeznaczona na poszerzenie drogi ul. [...], (KDL2), a pozostała część stanowi teren rolny. Mamy zatem do czynienia z działką o niejednolitym przeznaczeniu (rolnym w przeważającej większości i drogowym w części) wedle obowiązującego aktu prawa miejscowego. Obowiązujący plan miejscowy jest w myśl art. 87 ust. 2 Konstytucji jest źródłem prawa o powszechnie obowiązującego na danym obszarze. Zatem jego ustalenia determinują sposób wykonywania prawa własności poprzez określenie przeznaczenia i sposobu zagospodarowania terenu i muszą być uwzględniane przez orzekające w sprawie organy. W konsekwencji, podział nieruchomości objętej postępowaniem jest możliwy i dopuszczalny w sposób przewidziany prawem obowiązującym na poziomie różnych aktów prawnych. W zakresie nieruchomości o charakterze nierolnym i nieleśnym postępowanie toczy się w trybie powołanej wcześniej ustawy o gospodarce nieruchomościami, natomiast w przypadku działek rolnych lub leśnych w trybie ustawy prawo geodezyjne i kartograficzne, poprzez sporządzenie operatu podziałowego, przyjętego do zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Są to zatem dwa odrębne tryby, dokonywane w zupełnie innych postępowaniach. W pierwszej kolejności winno nastąpić wydzielenie działki pod poszerzenie drogi, o ile zostaną spełnione przesłanki z art. 93 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Dopiero po uzyskaniu decyzji wydzielającej pas gruntu pod działkę drogową, możliwe będzie/było by wyodrębnienie działek w trybie rolnym.

Pamiętać trzeba, że zgodnie z art. 92 ustawy o gospodarce nieruchomościami przepisów tej ustawy regulujących zasady podziału nieruchomości nie stosuje się do nieruchomości położonych na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele rolne i leśne lub w przypadku braku takiego planu wykorzystywanych na takie cele, chyba, że dokonanie podziału spowodowałoby konieczność wydzielenia nowych dróg nie będących drogami dojazdowymi do nieruchomości albo spowodowałoby wydzielenie działek gruntu o powierzchni mniejszej niż 0,3000 ha. Z powyższego wynika zatem, że w sytuacji przedłożenia przez stronę projektu podziału nieruchomości o niejednolitej funkcji - w części rolnej lub leśnej, a w części drogowej- przewidującego wydzielenie nowych działek nie tylko na terenie drogowym, ale i na terenie rolnym lub leśnym, nie ma podstaw do prawnych do wydania decyzji zatwierdzającej taki podział. Niesporne przy tym pozostaje, że w stanie faktycznym sprawy nie mamy do czynienia z wyjątkiem od tej reguły, a mianowicie w wyniku podziału nie doszło by do wydzielenia działek gruntu o powierzchni mniejszej niż 0,3000 ha przeznaczonych na powiększenie sąsiedniej nieruchomości lub dojdzie do regulacji granic między sąsiadującymi nieruchomościami, czyli jeżeli w wyniku podziału nastąpiłaby regulacja granic między sąsiadującymi nieruchomościami, albo jeżeli podział ma na celu wydzielenie gruntu pod drogi wewnętrzne (art. 92 ust. 3a). W niniejszej sprawie - jak wskazano powyżej- proponowana do podziału działka ma niejednorodną funkcję. Działając zatem na podstawie i w granicach prawa zasadnie organy obu instancji uznały, że taki podział nie może być zatwierdzony.

Przechodząc do zarzutów skargi trzeba podnieść, że przedstawione przez stronę postanowienie SKO we Wrocławiu dotyczyło kwestii opiniującej negatywnie wstępny projekt podziału nieruchomości, a umorzenie postępowania nastąpiło z tej przyczyny, że do podziału tamtej nieruchomości nie mają zastosowania przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami. Podobnie w sprawie I OSKA 1558/11 Naczelny Sąd Administracyjny zajmował się kwestią braku podstaw do wdrożenia trybu opiniującego podział nieruchomości, bowiem (zdaniem NSA) z art. 93 ust. 2 a w zw. z art. 92 wynika, że podział działek objętych tamtym postępowaniem jest w ogóle niedopuszczalny. Jak bowiem sąd skonstatował," w niniejszej sprawie z jej akt wynika, że nieruchomość T. G., projektowana do podziału, jest tą, o której mowa w art. 92 – użytkiem rolnym, a jej powierzchnia wynosi [...] m2, w wyniku podziału miałyby powstać działki o pow. [...] m2 i [...] m2, przy czym żadna z tych nowo projektowanych działek nie jest przeznaczona ani na powiększenie sąsiedniej, ani na regulację granic między sąsiadującymi nieruchomościami, nie zachodzi też sytuacja o której mowa w art. 95".

W takiej sytuacji nie ma sprzeczności między argumentacją SKO i sądu, a zaprezentowaną w kontrolowanym postępowaniu.

Z przytoczonych przyczyn Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu na zasadzie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.