Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys, Sędziowie sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk,, sędzia WSA Mirosław Wincenciak (spr.), Protokolant Marta Marczuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 09 marca 2010 r. sprawy ze skargi J. H. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2009 r., nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Starosty B. z dnia [...] września 2008 r., nr [...], 2. stwierdza, że zaskarżone decyzje nie mogą być wykonane w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, 3. zasądza od Wojewody [...] na rzecz skarżącego J. H. kwotę 757 (słownie: siedemset pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., Wojewoda [...] utrzymał w mocy decyzję Starosty [...] z dnia [...] września 2008 r., Nr [...], na mocy której zatwierdzono projekt budowlany i udzielono Zakładowi PHU "S." D. S. zam. w B. P. przy ul. W. P., pozwolenia na przebudowę rozbudowę i nadbudowę budynku handlowego na obiekt handlowo-usługowo-magazynowy z zapleczem administracyjno-biurowym, na działce nr [...], położonej w B. P. u zbiegu ulic W. P. i W.

U podstaw tego rozstrzygnięcia legły następujące ustalenia:

W dniu 10 lipca 2008 roku D. S. wystąpiła do Starosty [...] z wnioskiem o zatwierdzenie projektu budowlanego i udzielenie pozwolenia na przebudowę, rozbudowę i nadbudowę budynku handlowego na obiekt handlowo-usługowo-magazynowy z zapleczem administracyjno-biurowym na działce nr [...] położonej w B. [...] u zbiegu ulic W. P. i W.. W dniu 14 lipca 2008 roku zawiadomiono strony o wszczęciu postępowania. Po otrzymaniu zawiadomienia Pani A. H. w piśmie z dnia 22 lipca 2008 roku poinformowała organ l instancji, że nie wyraża zgody na budowę omawianego obiektu w odległości 1,5 m ze względu na to, że taka lokalizacja ograniczy możliwość użytkowania jej działki. Poinformowała też, że jej współwłaściciele tj. Pan J. H. i Pani M. I. H. przebywają za granicą i podała ich adres. Starosta [...] wysłał ponownie na wskazany adres zawiadomienie o wszczęciu postępowania. Do dnia podjęcia decyzji nie wróciły zwrotne potwierdzenia odbioru. Ponieważ organ administracji architektoniczno-budowlanej jest związany ustawowo 65- dniowym terminem do wydania decyzji w dniu [...] września 2008 roku decyzją Nr [...] zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na ww. zamierzenie. O decyzji tej odwołała się Pani A. H. i pełnomocnik J. H.. Pani A. H. nie wyraziła zgody na lokalizację budynku w odległości 1,5 m od granicy. Wskazała także, że w dokumentacji i decyzji nie podano jaki rodzaj handlu będzie prowadzony, jakiego typu usługi mają być prowadzone i co będzie składowane w części magazynowej. Skarżąca podniosła, że ściany z bloczków szklanych to są praktycznie okna, tylko nie otwierane. Poza tym zarzuciła, że nie udostępniono jej do wglądu wniosku skierowanego do Ministra Budownictwa. Według A. H. realizacja inwestycji zgodnie z zatwierdzonym projektem w przyszłości ograniczy zabudowę jej działki. Z kolei H. M., pełnomocnik Pana J. H., w odwołaniu podniósł zarzut naruszenia przepisów art. 6, 9, 10, 40 i 41 K.p.a. Uzasadniając zarzuty zawarte w odwołaniu skarżący stwierdził, że jego mocodawca Pan J. H. od kilkunastu lat mieszka w USA i nie był informowany o możliwości zapoznania się z aktami, i wypowiedzenia się o zabranych dowodach i materiałach - zgodnie z art. 10 K.p.a. Bez upoważnienia do działania ani do przyjmowania korespondencji, pisma kierowane do niego przesyłane były na adres matki Pani A. H., co narusza przepisy K.p.a., w szczególności: zasadę praworządności, zasadę udzielania stronie pełnej informacji, zasadę udziału strony na każdym etapie postępowania.

Zdaniem organ II instancji zarzut Pani A. H., że z akt sprawy nie wynika, jakiego rodzaju handel i jakie usługi będą prowadzone oraz co będzie składowane w magazynach, jest nieprawdziwy, ponieważ w opisie do projektu budowlanego określono, że w obiekcie będzie prowadzona działalność z zakresu handlu asortymentem ogrodniczym i wielobranżowym, z częścią administracyjną, handlową i magazynową na l piętrze. Obiekt nie będzie miał wpływu na środowisko i zagospodarowanie działki sąsiedniej. Wskazano także, że ściana z luksferów traktowana jest jak ściana pełna i nie pełni ona funkcji okna. Ponadto wyjaśniono, że organ występując do Ministra Budownictwa o upoważnienie do wyrażenia zgody na odstąpienie o warunków technicznych, nie ma obowiązku zapoznawania z nim stron postępowania. To Minister ocenia na podstawie przedłożonych materiałów czy upoważnienia udziela czy też nie. W omawianej sprawie Starosta B. takie upoważnienie otrzymał i na jego podstawie wydał postanowienie, w którym wyraził zgodę na lokalizację budynku w odległości 1,5 m od granicy z działką skarżących. Taka lokalizacja umożliwi również skarżącej przy ewentualnej budowie możliwość zlokalizowania swojego budynku w takiej samej odległości od granicy z działką sąsiednią. Odnosząc się do zarzutów podnoszonych przez pełnomocnika Pana J. H., organ odwoławczy stwierdził, że nie zostały naruszone przepisy K.p.a., ponieważ zawiadomienie o wszczęciu postępowania odebrała Pani A. H. w dniu 16 lipca 2008 roku, przez co doręczenie było zgodne z art. 43 K.p.a. Organ l instancji po uzyskaniu adresu Pana J. H. wysłał ponownie na adres w USA, wskazany przez matkę, zawiadomienie o wszczęciu postępowania, którego potwierdzenie odbioru do dnia dzisiejszego nie wróciło do Starosty [...]. Ponieważ organ nie ponosi winy za zaistniałą sytuację, a jest ustawowo związany 65-dniowym terminem do wydania decyzji o pozwoleniu na budowę, w dniu 10 września 2008 roku wydał skarżoną decyzję, doręczając ją między innymi Pani Annie H. i pełnomocnikowi Pana J. H.

W konkluzji organ stwierdził, że Inwestorzy do wniosku przedłożyli wymagane dokumenty, a planowana budowa nie ma ujemnego wpływu na środowisko i na zagospodarowanie działki sąsiedniej. Nie narusza także ustaleń decyzji o warunkach zabudowy, a Minister Budownictwa upoważnił Starostę [...] do wyrażenia zgody na odstąpienie od warunków technicznych. Zatem organ pierwszej instancji nie miał podstaw do odmowy zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia. Dlatego też organ odwoławczy nie znalazł podstaw do uchylenia skarżonej decyzji.

W skardze wywiedzionej do tut. Sądu pełnomocnik J. H. zarzucił kwestionowanej decyzji oraz decyzji organu I instancji, naruszenie zasad k.p.a.: zasady praworządności (art. 6 k.p.a. ), zasady udzielania stronie informacji (art. 9 ), zasady wysłuchania stron (art. 10 ), poprzez niezawiadomienie J. H. o wszczęciu postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budowę; naruszenie zasady jawności postępowania poprzez ukrycie przed pełnomocnikiem istotnego dla sprawy dokumentu - upoważnienia Ministra Infrastruktury do dokonania przez Starostę [...] odstępstw od obowiązujących przepisów, co wywarło istotny wpływ na wynik sprawy; zaniechanie ustalenia obszaru oddziaływania objętego skarżoną decyzją, poprzez zaniechanie ustalenia wszystkich stron postępowania; błędną interpretację i błędne zastosowanie przepisów dotyczących odległości budynku od granic działki, a przez to naruszenie interesów J. H. Pełnomocnik skarżącego wniósł o uchylenie obu decyzji w całości i zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W motywach skargi podniesiono, że niezasadne jest stanowisko organów obu instancji, iż w sprawie zostało skutecznie doręczone zawiadomienie w formie doręczenia zastępczego, gdyż warunkiem skuteczności takiego doręczenia jest doręczenie pisma dorosłemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy . Zatem doręczenie pisma, na adres w którym J. H. mieszkał przed laty a obecnie mieszka jego matka, nie może być uznane za prawnie skuteczne. Ponadto nie ma znaczenia czy matka mieszkająca pod wskazanym adresem podpisała jego odbiór czy też nie. Ponadto pełnomocnik podniósł, że w czasie zapoznawania się z aktami sprawy w biurze Starosty [...] we wrześniu 2008 r. organ nie udostępnił mu do wglądu upoważnienia Ministra Infrastruktury do wyrażenia zgody na dokonanie odstępstw od obowiązujących warunków technicznych w trybie art. 9 Prawa budowlanego. Ukrywanie przed stroną części akt sprawy stanowi naruszenie art. 73 § 1, art. 7 i art. 8 k.p.a. Ponadto zlokalizowanie obiektu w odległości 1,5 m od granicy działki, której właścicielem jest J. H. przepisów nie spełnia. Zgodnie z § 272 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 04.2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, lokalizacja budynku w odległości 1,5 m od granicy może mieć miejsce w odniesieniu do zabudowy jednorodzinnej, rekreacyjnej i zagrodowej rolniczej. Jak wynika natomiast z wydanego pozwolenia przedmiotem inwestycji jest budynek handlowo-usługowo-magazynowy, który może być zaliczony w części do kategorii PM jako budynek magazynowy lub ZL jako budynek użyteczności publicznej (handel i usługi). W obu przypadkach w stosunku do takiego obiektu nie mają zastosowania przepisy § 12 Rozporządzenia dotyczące odległości od granic działki lecz przepisy § 271 dotyczące odległości między budynkami w tym znajdującymi się na działce sąsiedniej. Projektowany budynek, ze względu na swój charakter, niewątpliwie będzie źródłem hałasu. Ponadto, w cenie pełnomocnika, budowa tak wysokiego budynku na sąsiedniej działce w przyszłości uniemożliwi rozbudowę budynku na działce stanowiącej współwłasność skarżącego. Planowany budynek spowoduje też zacienianie działki skarżącego. W ocenie skarżącego lokalizacja budynku w pobliżu granicy działki, zwiększenie immisji hałasu, drgań oraz pogorszenie, a nawet uniemożliwienie w przyszłości, warunków naturalnego oświetlenia, zacienianie działki i budynków stanowi naruszenie interesów osób trzecich, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 9, a poza tym naruszenie art. 5 ust. 1 pkt 1 lit b,d i e, w zakresie bezpieczeństwa pożarowego, zapewnienia odpowiednich warunków zdrowotnych oraz naruszenie art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b, w zakresie odpowiedniego usytuowania budynku na działce. Ponadto udzielone przez Ministra Infrastruktury upoważnienie do wyrażenia zgody na dokonanie odstępstw nie obliguje Starosty [...] do bezwzględnego wyrażenia takiej zgody. Dlatego Starosta [...] nie może uzasadniać lokalizacji budynku w pobliżu granicy działki tym, że jest związany udzielonym upoważnieniem.

W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał swoja wcześniejszą argumentację. Ponadto wskazał, że organ występując do Ministra o upoważnienie do wyrażenia zgody na odstąpienie od warunków technicznych nie ma obowiązku zapoznawania z nim stron postępowania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Zgodnie z przepisem § 12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2002r Nr 75 poz.690), co do zasady, budynki na działce budowlanej sytuuje się od granicy z sąsiednią działką budowlaną w odległości nie mniejszej niż 4 m - w przypadku budynku zwróconego ścianą z otworami okiennymi lub drzwiowymi w stronę tej granicy oraz 3 m - w przypadku budynku zwróconego ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych w stronę tej granicy. Jednocześnie, w myśl art. 9 Prawa budowlanego, ustawodawca przewidział, że w przypadkach szczególnie uzasadnionych dopuszcza się odstępstwo od przepisów techniczno-budowlanych. Ocena, czy w danej sytuacji zachodzą przypadki szczególnie uzasadnione, należy do organów administracji architektoniczno-budowlanej oraz ministra, który ustanowił odpowiednie przepisy techniczno-budowlane. O konieczności zastosowania odstępstwa od przepisów techniczno- budowlanych mogą decydować zatem zarówno względy natury faktycznej (np. ukształtowanie terenu czy istniejący stan zagospodarowania sąsiednich nieruchomości), jak też użytkowe czy techniczne. W myśl art.9 ust.2 Prawa budowlanego właściwy organ, po uzyskaniu upoważnienia ministra, który ustanowił przepisy techniczno-budowlane, w drodze postanowienia, udziela bądź odmawia zgody na odstępstwo. Jak wynika z ustępu 4 omawianego przepisu minister może uzależnić upoważnienie do wyrażenia zgody na odstępstwo od spełnienia dodatkowych warunków.

W realiach rozpoznawanej sprawy zauważyć należy, że postanowienie Starosty [...] z [...] listopada 2007 r., znak: [...], o wyrażeniu zgody na odstępstwo nie zawiera uzasadnienia. Dodać też trzeba, że postanowienie to nie wymagało uzasadnienia, gdyż nie przysługiwało na nie zażalenie (art.124§2 k.p.a.). Nie budzi jednak wątpliwości, iż przesłanka odstępstwa od przepisów techniczno - budowlanych, jaką jest wystąpienie przypadków szczególnie uzasadnionych, wymaga wyjaśnienia i skonkretyzowania w decyzji w przedmiocie pozwolenia na budowę. Zaskarżona decyzja, ani decyzja organu I instancji, nie wyjaśniają na czym polegać miałby szczególnie uzasadniony przypadek w odniesieniu do planowanej inwestycji. Jeśli istotnie w rozpatrywanej sprawie występuje szczególny przypadek, o którym mowa w art. 9 ust. 1 Prawa budowlanego, to jednoznaczne określenie, na czym on polega musi znaleźć się w decyzji administracyjnej, podlegającej kontroli instancyjnej oraz kontroli sprawowanej przez sąd administracyjny.

Podkreślić też należy, że postanowienie Starosty [...] o wyrażeniu zgody na zastosowanie odstępstwa zostało wydane w dniu [...].11.2007 r., natomiast wniosek D. S. o wydanie pozwolenia na przebudowę, rozbudowę i nadbudowę na działce numer [...] w B. P., został złożony do organu I instancji w dniu 10.07.2008 r. Zatem o wyrażeniu zgody na odstępstwo od warunków technicznych organ orzekł przed wszczęciem postępowania administracyjnego w przedmiocie wydania pozwolenia na budowę. W tym miejscu trzeba zauważyć, że art. 9 Prawa budowlanego jest umieszczony w części ogólnej tej ustawy. Biorąc pod uwagę treść art. 9 Prawa budowlanego, jak i umieszenie tego przepisu w części ogólnej ustawy, należy uznać, że wydanie postanowienia przez starostę o wyrażeniu zgody na odstępstwo od warunków technicznych nie musi być wydane po wszczęciu postępowania administracyjnego o wydanie pozwolenia na budowę. Zgoda na odstępstwo od warunków technicznych może być wydana również przed złożeniem wniosku o wydanie pozwolenia na budowę, tak jak miało to miejsce w rozpoznawanej sprawie. Wówczas jednak by nie narazić się na zarzut dowolności i naruszenia interesów osób trzecich z materiału dowodowego (uzasadnienia postanowienia, uzasadnienia decyzji) winno wynikać, że przed wyrażeniem zgody na odstępstwo od warunków technicznych starosta analizował okoliczności związane z planowaną inwestycją, i że w rozpoznawanej sprawie mamy do czynienia ze szczególnie uzasadnionym przypadkiem - w rozumieniu art. 9 Prawa budowlanego. Jak już wspomniano postanowienie Starosty [...] z [...].11.2007 r. żadnej argumentacji w tej mierze nie zawiera. Także w decyzji Starosty [...] z [...].09.2008 r. , jak i decyzji organu odwoławczego nie ma żadnego odniesienia do kwestii zaistnienia szczególnie uzasadnionego przypadku w rozpoznawanej sprawie. Zauważyć też należy, że w aktach administracyjnych nie ma wystąpienia Starosty [...] z [...] września 2007 r. do Ministra Budownictwa o wyrażenie zgody. Zapewne w owym wystąpieniu, zgodnie z art. 9 ust. 3 Prawa budowlanego, była szczegółowa analiza przyczyn uzasadniających odstąpienie od warunków technicznych, co być może rzuciłoby światło na motywy postanowienia Starosty i mogło sanować brak uzasadnienia w decyzji, w zakresie motywów odstąpienia od warunków technicznych. W zaistniałej sytuacji, zdaniem Sądu, organy naruszyły przepisy postępowania: art. 7, art. 8, art. 77 k.p.a. oraz art. 107 § 3 k.pa., gdyż, w świetle akt sprawy, nie wskazano okoliczności przemawiających za wyrażeniem zgody na odstępstwo od warunków technicznych w rozpoznawanej sprawie. W konsekwencji organ I instancji naruszył art. 9 Prawa budowlanego a organ odwoławczy to naruszenie zaaprobował. Naruszenie art. 9 Prawa budowlanego polega na "automatyzmie" zastosowania tego przepisu i stwierdzeniu, że skoro Minister wydał upoważnienie do rozstrzygnięcia w przedmiocie wyrażenia zgody na odstępstwo od warunków technicznych, to należy wyrazić zgodę na odstępstwo od warunków technicznych. Naruszenie przepisów postępowania mogło mieć wpływ na poprawność rozstrzygnięcia w sprawie, gdyż w materiale dowodowych winny znaleźć się konkluzje odnośnie tego czy nawet przy takich gabarytach planowanej inwestycji, jakie wynikają z przedłożonego projektu budowlanego, konieczne jest przysunięcie planowanej inwestycji na odległość 1,5 m od działki skarżącego. Czy nie można było na przykład rozważać przesunięcia bryły planowanego budynku w głąb działki Inwestorki kosztem zmniejszenia szerokości drogi wewnętrznej bądź zmniejszenia gabarytów budynku, tak by nie trzeba było uzyskiwać zgody na odstępstwo. Jak wynika z załącznika nr 1 do decyzji, mapa zasadnicza w skali 1: 500, dostęp do pomieszczeń budynku, części sytuowanej równolegle do granicy działki skarżącego, ma mieć szerokość 560 cm. Można więc było rozważać czy odsunięcie bryły budynku o 3 m od działki skarżącego i tym samym zwężenie dostępu do tego budynku na działce Inwestorki do szerokości 410 cm, na odcinku zaznaczonym na mapie literami "D" "C", jest do zaakceptowania z punktu widzenia funkcji planowanego obiektu, a także warunków technicznych.

Zasadny okazał się także zarzut naruszenia art. 10 k.p.a. Wprawdzie sam pełnomocnik przyznaje w skardze, że przed wydaniem decyzji przez organ I instancji zapoznawał się z aktami sprawy. Jednakże, jak już wspomniano, w aktach administracyjnych nie ma wystąpienia Starosty [...] z 17 września 2007 r., do Ministra Budownictwa, o wyrażenie zgody na odstępstwo od warunków technicznych. W konsekwencji stronom nie udostępniono całego materiału dowodowego, zgromadzonego w sprawie. Zauważyć należy, że zarzut nieudostępnienia do wglądu wniosku Starosty [...] podnosiła w odwołaniu A. H. Odnosząc się do tego zarzutu organ odwoławczy wskazał, że organ nie ma obowiązku zapoznawania stron z wnioskiem, gdyż to Minister ocenia czy udzielić upoważnienia staroście czy też nie. Argumentacja organu odwoławczego co do braku podstaw udostępniania stronom wystąpienia do Ministra jest w sposób oczywisty błędna. Niewątpliwie Starosta nie musiał tego czynić występując do Ministra ani doręczać swego postanowienia pozostałym stronom. Skoro jednak wystąpienie do Ministra o wyrażenie upoważnienia na odstępstwo od warunków technicznych, zgoda Ministra i postanowienie Starosty, stanowią podstawę do odstąpienia od warunków technicznych w tej sprawie, to na etapie postępowania o wydanie pozwolenia na budowę dokumenty te stanowią istotny element materiału dowodowego i winny być udostępnione stronom w celu zaznajomienia w trybie art. 10 § 1 k.p.a. W świetle powyższych okoliczności a także faktu, że wniosku Starosty 17 września 2007 r nie ma w aktach przesłanych do tut. Sądu za zasadny należało uznać zarzut naruszenia 8 i 10 k.p.a., gdyż wprawdzie strony mogły zapoznać się z materiałem dowodowym w sprawie, tyle że - niekompletnym. Niewątpliwie też nieudostępnienie części akt stoi w sprzeczności z zasadą pogłębiania zaufania organów państwa do obywateli. Takie działanie może sprawiać wrażenie, że organy odmawiając udostępniania części dokumentacji mają coś do ukrycia. Dodać też należy, że pełnomocnik J H. podnosi w skardze, iż organ I instancji nie udostępnił mu do wglądu w/w upoważnienia Ministra. Co prawda w aktach przesłanych do tut. Sądu znajduje się kopia w/w upoważnienia Ministra. Biorąc jednak pod uwagę argumentację organów być może również i ten dokument nie znajdował się w aktach administracyjnych w momencie udostępniania ich pełnomocnikowi. Zauważyć też należy, że akta administracyjne obu instancji nie są ponumerowane. Błędna jest również interpretacja przepisów o doręczeniach, dokonana przez organy. Obowiązkiem organów jest ustalenie adresów stron a w razie niemożności ich ustalenia należy stosować art. 34 k.p.a. Chybiony jest natomiast zarzut niewskazania w decyzji obszaru oddziaływania obiektu. Punkt 7 decyzji Starosty [...] zawiera ustalenia w tej mierze. Rację też mają organy wskazując, ze ściana z luksferów jest traktowana jako tzw. ściana pełna. Nietrafny jest także zarzut dotyczący niemożności, co do zasady, udzielenia zgody na odstępstwo od warunków technicznych dla obiektów innych niż mieszkalne. Art. 9 ustawy Prawo budowlane nie wskazuje ograniczeń przedmiotowych, zatem zgodnie z regułą lege non distinguente nec nostrum est distinguere nie ma powodów do stosowania wykładni zawężającej.

W ponownie przeprowadzonym postępowaniu organy uzasadnią czy w rozpoznawanej sprawie zachodzi przypadek szczególnie uzasadniony, w rozumieniu art. 9 ust. 1 Prawa budowlanego. Brak w aktach wniosku z 17.09. 2007 r. do Ministra oraz brak uzasadnienia w wydanych orzeczeniach czyniły niemożliwym dokonanie oceny przez Sąd w zakresie zgodności z prawem udzielonego odstępstwa od warunków technicznych. W ponownie przeprowadzonym postępowaniu organy umożliwią stronom zapoznanie się z kompletnym materiałem dowodowym oraz uwzględnią pozostałe wskazówki Sądu.

Z powyższych względów wobec naruszenia przez organ I instancji art. 9 oraz naruszenia przez organy obu instancji przepisów postępowania , art. 7, art. 8, art. 10 § 1, art. 77§ 1, art. 107 § 3 k.p.a., działając na postawie art. 134 § 1 i art. 135 w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit a) i c) p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji. Konsekwencją uwzględnienia skargi było zamieszczenie w wyroku obligatoryjnego stwierdzenia o niemożliwości wykonania zaskarżonej decyzji do czasu uprawomocnienia się wyroku (art. 152 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). O zwrocie kosztów postępowania sądowego od organu na rzecz skarżącego, orzeczono na podstawie art. 200 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.-