Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie WIkp. w składzie: Przewodniczący: Asesor WSA Joanna Brzezińska po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku [...] o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania postanawia odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.

W dniu 28 stycznia 2008 r. S.S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. [...] o stwierdzeniu niedopuszczalności odwołania w sprawie odmowy zwrotu opłaty za wydanie karty pojazdu. W skardze zawarto również wniosek o przywrócenie uchybionego terminu do jej wniesienia z uwagi na chorobę skarżącego przebywanie na radioterapii , chemioterapii oraz częste wizyty Ośrodku Onkologicznym w Łodzi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Brak jest podstaw do przywrócenia skarżącemu uchybionego terminu do wniesienia przedmiotowej skargi.

W myśl przepisu art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, póz. 1270z późn.zm), przywoływanej dalej jako: "P.p.s.a.", czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jeżeli jednak strona uchybiła terminowi do dokonania czynności bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu (art. 86 § 1), gdy uchybienie terminu powoduje dla niej ujemne skutki w zakresie postępowania sądowego.

Zgodnie z przepisem art. 87 ww. ustawy, warunkami skuteczności takiego wniosku są:

1) uprawdopodobnienie w nim okoliczności wskazujących na brak winy strony w uchybieniu terminu,

2) złożenie wniosku do sądu w ciągu tygodnia od dnia ustania przyczyny tego uchybienia,

3) jednoczesne dokonanie tej czynności procesowej, której strona nie dokonała w ustawowym terminie.

Zgodnie z przepisem art. 53 w zw. z art. 54 § 1 ww. ustawy, skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie, za pośrednictwem organu, którego działanie jest przedmiotem skargi. Na podstawie akt sprawy ustalono, że S.S. otrzymał ostateczne postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gorzowie Wlkp. z dnia 10 lipca 2007 r.

- w dniu 18 lipca 2007 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru). W myśl wskazanych wyżej przepisów ustawowy trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi na przedmiotowe postanowienie upłynął bezskutecznie w dniu 18 sierpnia 2007 r.

Skarżący złożyła wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wraz ze skargą w dniu 28 stycznia 2008 r. (tj. ponad 5 miesięcy po upływie terminu). Ponieważ we wniosku nie uprawdopodobniono okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu, ani też nie wskazano daty ustania przyczyny uchybienia terminu, zarządzeniami z dnia 10 kwietnia oraz 15 maja 2007 r. Sąd wezwał skarżącego do wykazania, w terminie 7 dni, że uchybienie terminu do wniesienia skargi nastąpiło bez jego winy oraz kiedy ustały przyczyny, z powodu których ono nastąpiło. Jednocześnie pouczono skarżącego, że brak odpowiedzi w zakreślonym terminie spowoduje odrzucenie wniosku o przywrócenie uchybionego terminu. Powyższe wezwania pozostały bezskuteczne.

W ocenie Sądu zawarte we wniosku bardzo ogólne stwierdzenia o złym stanie zdrowia skarżącego oraz przebywaniu na rehabilitacji, chemioterapii oraz w ośrodku Onkologii w Łodzi są niewystarczające do uznania, że ponad pięciomiesięczne uchybienie terminu do wniesienia skargi nastąpiło bez jego winy zwłaszcza, że nie zostały w żaden sposób udokumentowane bądź w inny sposób uprawdopodobnione. Należy podkreślić, że wiek ani też zły stan zdrowia nie zostały przewidziane jako obligatoryjne przesłanki przywrócenia stronie uchybionego terminu do dokonania czynności procesowej. Każdorazowo Sąd musi zatem badać, czy w konkretnej sprawie strona bez swojej winy, nie dokonała czynności procesowej.

Przedmiotowy wniosek dotyczy przywrócenia terminu do wniesienia skargi do sądu administracyjnego, który jest terminem trzydziestodniowym. Nie negując zatem faktu choroby skarżącego i jego okresowych pobytów w zakładach leczniczych skarżący mimo wezwania Sądu nie przedłożył żadnych dowodów celem wykazania braku winy w uchybieniu terminu oraz ustalenia faktycznej daty ustania przyczyny uchybienia terminu procesowego. W ocenie Sądu treść skargi i wniosku nie umożliwiają stwierdzenia w sposób nie budzący wątpliwości, czy faktycznie skarżący był pozbawiony rzeczywistej możliwości działania w sprawie do końca terminu wniesienia skargi. Nie jest także możliwym ustalenie, kiedy stan zdrowia skarżącego umożliwił mu podjęcie czynności zmierzających do wniesienia skargi do sądu (napisanie skargi i nadanie jej w placówce pocztowej osobiście, lub za pośrednictwem innej osoby), gdyż skarżący mimo wezwania daty takiej nie wskazał.

W konsekwencji należało stwierdzić, iż S.S. nie uprawdopodobnił przyczyny uniemożliwiającej mu wniesienia skargi w ustawowym terminie, ani też rzeczywistej daty ustania przyczyny uchybienia terminu.

Z uwagi na fakt, iż brak jest w niniejszej sprawie możliwości konkretnego określenia daty kiedy faktycznie ustała ewentualna przyczyna uchybienia terminu, nie było podstaw do uznania, że wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi był spóźniony, a w konsekwencji jego odrzucenia, zgodnie z przepisem art. 88 P.p.s.a.

Z tych przyczyn Sąd, na podstawie art. 86 § 1 a contrario w zw. z art. 87 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekła jak w sentencji.