drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego, Dostęp do informacji publicznej, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Oddalono skargę kasacyjną, I OSK 416/08 - Wyrok NSA z 2008-09-25, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I OSK 416/08 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2008-09-25 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2008-03-31
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Aleksandra Łaskarzewska /sprawozdawca/
Małgorzata Pocztarek
Marek Stojanowski /przewodniczący/
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
II SA/Bk 646/07 - Wyrok WSA w Białymstoku z 2007-12-18
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Oddalono skargę kasacyjną
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 10 ust 1, art. 12 ust 2, art. 1 ust 2, art. 30 ust 1
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 184
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski, Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek, Sędzia del. WSA Aleksandra Łaskarzewska (spr.), Protokolant Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 25 września 2008r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 18 grudnia 2007 r. sygn. akt II SA/Bk 646/07 w sprawie ze skargi J. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie udzielenia informacji publicznej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 18 grudnia 2007r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę J. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z dnia [...] czerwca 2007r. nr [...].

W uzasadnieniu wywiedziono co następuje: wnioskiem z dnia [...].03.2007r. J. B. zwrócił się do Burmistrza Sokółki o udostępnienie informacji publicznej poprzez nadesłanie kopii uchwały Rady Miejskiej w Sokółce o zatwierdzeniu projektu zmiany studium Miasta i Gminy Sokółka oraz projektu planu zagospodarowania przestrzennego miasta Sokółka z tym zastrzeżeniem, że załączone do uchwał mapy nie mogą zostać pomniejszone przy przetwarzaniu informacji publicznej. W odpowiedzi na wniosek Burmistrz Sokółki poinformował, że uchwała w sprawie zmiany studium z dnia 1 marca 2005r. oraz uchwała z dnia 31 marca 2006 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Sokółka znajdują się w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie internetowej Urzędu Miejskiego w Sokółce. Uchwała z dnia 31 marca 2006r. została zamieszczona także w Dzienniku Urzędowym Województwa Podlaskiego nr 129 poz. 1229 z 2006r. Jednocześnie organ poinformował, że załącznik graficzny do uchwały w sprawie zmiany studium nie został umieszczony na stronie internetowej, a także pouczył o możliwości zapoznania się z nim w siedzibie Urzędu. Organ nadmienił także, że w związku ze znacznym rozmiarem załącznika nie posiada możliwości, by go skopiować w sposób żądany we wniosku. Wskazał orientacyjny koszt wykonania kserokopii, pouczył, że o ile skarżący w terminie 14 dni nie złoży wniosku o wykonanie kopii i nie wniesie opłaty postępowanie zostanie umorzone w trybie art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej ( Dz. U.2001.112.1198. ze zm. ). Wnioskujący zażądał przedłużenia terminu do wykonania kserokopii map, ponownie wniósł o wydanie kopii uchwał. Nadmienił, że w jego ocenie umieszczenie uchwał w Biuletynie nie może ograniczać jego prawa do uzyskania kopii uchwał. Pismem z dnia [...] kwietnia 2007r. poinformowano wnioskodawcę, że jeżeli jest zainteresowany wydaniem mu kopii mapy, stanowiącej załącznik do uchwały w sprawie zmiany studium winien złożyć wniosek w terminie 14 dni.

W przeciwnym wypadku postępowanie zostanie umorzone. J. B. w dniu [...] kwietnia 2007r. zapoznał się z załącznikami graficznymi do uchwal w sprawie miejscowego planu i zmiany studium. Pismem z dnia [...] maja 2007r. wniósł o:

- podjęcie w trybie art. 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej decyzji o odmowie sporządzenia kserokopii uchwały o zmianie studium z dnia 1 marca 2005r. oraz uchwały w sprawie zmiany planu z dnia 31 marca 2005r.

- umorzenie postępowania w sprawie kserokopii mapy studium z uwagi na odstąpienie przez stronę od tego żądania

- wykonanie w podanym zakresie kserokopii map stanowiących załącznik do uchwały w sprawie miejscowego planu z dnia 31 marca 2006r..

Dnia [...] maja 2007r. Burmistrz Sokółki na podstawie art. 14 ust. 2 cyt. ustawy o dostępie do informacji publicznej i art. 105 kpa decyzją umorzył postępowanie administracyjne w sprawie wniosku J. B. ([...]). W uzasadnieniu podkreślono, że w sprawie wyłączony został obowiązek udostępniania na wniosek informacji publicznej, gdyż żądane informacje umieszczone zostały w biuletynie informacji publicznej. Nadto organ podniósł, ze z załącznikami graficznymi do przedmiotowych uchwał wnioskujący zapoznał się w Urzędzie Miejskim. Przepis art. 14 ust.2 zastosowano, gdyż zainteresowany nie złożył wymaganego wniosku co do wykonania kserokopii mapy studium.

Po rozpoznaniu odwołania J. B. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Białymstoku decyzją z dnia [...] czerwca 2007r. uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i umorzyło postępowanie ( [...]). W uzasadnieniu wskazano, ze brak było podstaw do umorzenia postępowania w trybie art. 14 ust.2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. W drodze zwykłego pisma należało powiadomić wnioskodawcę, że skoro żądana informacja znajduje się na stronie BIP, to nie jest udzielana w formie wnioskowej. Ponadto wbrew odwołującemu w sprawie nie doszło do odmowy udzielenia informacji. Z taką odmową mamy do czynienia wówczas, gdy stronie ograniczono do niej dostęp powołując się na art. 5, 22 ustawy.

Zdaniem Wojewódzkiego Sądu w Białymstoku informacje dotyczące uchwał i załącznika graficznego do uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie podlegały udostępnieniu na wniosek, zostały bowiem udostępnione w BIPie. Żądanie ich udostępnienia na wniosek było zatem bezprzedmiotowe. Postępowanie organu w takiej sytuacji winno być ograniczone do poinformowania skarżącego, że żądane dane umieszczone zostały na stronach internetowych BIPu Urzędu Miejskiego. Umorzeniu ze względu na bezprzedmiotowość podlegało żądanie udostępnienia załącznika graficznego studium. Załącznik ten nie został umieszczony na stronach BIPu. Ponadto żądanie w tym względzie zostało cofnięte. Zastosowanie znalazł więc art. 105 kpa.

Skargę kasacyjną na powyższy wyrok złożył J. B.. Powołując się na art. 174 pkt.1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz.U. 2002.153.1270. ze zm. ), dalej p.p.s.a. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie przepisów prawa materialnego i procesowego:

-art. 10 ust.1 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że przepis obejmuje również osoby wnioskujące o pomoc w skorzystaniu z BIPu odwołujące się do własnej niepełnonosprawności.

- art. 1 ust 2 cyt. ustawy poprzez brak rozpatrzenia zarzutów niezasadnego stosowania przez organ przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, gdy tymczasem w przedmiotowej sprawie należało uwzględnić treść art.30 ust.1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennymi ( Dz.U. 2003.80. 717. ze zm. ), dalej u.p.z.p. , art. 28 ust. 2, 28 lit. a), 28 lit. b) ustawy z dnia 20 lipca 2000r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (D.U.2007.68.449.), a przez to brak właściwego stosowania przepisów prawa materialnego.

- art.141§4 p.p.s.a. przez brak powołania w uzasadnieniu stanowiska skarżącego z rozprawy i brak odniesienia się do niego w wyroku.

- art. 183§2 pkt. 4 p.p.s.a. wskutek zaistnienia przesłanki nieważności, wywołanej naruszeniem zasad tworzenia składu orzekającego poprzez przydzielenie do składu orzekającego dwóch asesorów.

Na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w dniu 25 września 2008r. skarżący podtrzymał wywody skargi kasacyjnej. Poinformował, że otrzymał żądaną uchwałę i plan zagospodarowania przestrzennego. Wniósł o zasądzenie kosztów postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga okazała się niezasadna.

Stosownie do art. 183§1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, z urzędu biorąc pod uwagę nieważność postępowania.

Zgodnie z art. 174 p.p.s.a. skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach:

1) naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie ,

2) naruszeniu przepisów postępowania jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Wobec takich regulacji nie może budzić wątpliwości, że wywołane skargą kasacyjną postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym nie polega na ponownym rozpoznaniu w jej całokształcie. Uzasadnione jest zatem odnoszenie się do poszczególnych zarzutów, składających się na podstawy kasacyjne i wyznaczających zakres badania przez sąd II instancji.

Odnosząc się do podniesionych w niniejszej sprawie zarzutów w pierwszej kolejności zbadaniu podlegał zarzut naruszenia wskazanych w skardze kasacyjnej przepisów prawa procesowego. Nie sposób zgodzić się ze skarżącym, iż w przedmiotowej sprawie dopuszczono się nieważności postępowania z uwagi na sprzeczność składu orzekającego z przepisami prawa. Żadna norma prawna nie wyłącza udziału w składzie orzekającym Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego dwóch asesorów. Powierzenie pełnienia czynności sędziowskich asesorowi w rozumieniu art. 26§2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. prawo o ustroju sądów administracyjnych ((Dz.U.02.153.1269. ze zm.) uprawnia asesora do orzekania na rozprawach. W zakresie powierzonych mu zadań pełni wszystkie czynności w tym sądzie. Jeśli zatem ustawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi posługuje się pojęciem sędziego dla określenia np. składu sądu, to pojęcie jest równoznaczne z pojęciem asesora, któremu powierzono pełnienie czynności sędziowskich.

W istocie rację ma skarżący, że Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 21 października 2007r. stwierdził niezgodność z art. 45 ust.1Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej przepisu art. 135 § 1 prawa o ustroju sądów powszechnych ( Dz.U. 2001.98.107. ze zm. ), który stanowi o powierzeniu asesorowi czynności sędziowskich. Przepis ten jednak zgodnie z wyrokiem Trybunału traci moc obowiązującą dopiero po upływie 18 miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku Trybunału Konstytucyjnego w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego brak jest podstaw do stwierdzenia naruszenia przepisu art. 141§4 p.p.s.a. W myśl powołanej normy uzasadnienie orzeczenia powinno zawierać zwięzłe przedstawienie stanu sprawy, zarzutów przedstawionych w skardze, stanowiska pozostałych stron, podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie. Sąd I instancji dokonał kontroli decyzji organu z punktu widzenia jej zgodności z prawem, uwzględniając w wyroku wszystkie elementy wskazane w art. 141§4 p.p.s.a. Wprawdzie zgodzić należy się z autorem skargi kasacyjnej, że sąd I instancji nie przytoczył w uzasadnieniu wyroku stanowiska przedstawionego przez skarżącego na rozprawie, jaka odbyła się w dniu 6 grudnia 2007r. przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym W Białymstoku. Niemniej jednak w uzasadnieniu orzeczenia można odszukać argumentację odnoszącą się przedstawionych wówczas zarzutów. Sąd I instancji wywiódł bowiem, że żądanie skarżącego zgłoszone zostało w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. W piśmie z dnia [...] maja 2007r., precyzującym żądanie w przedmiocie udzielenia informacji skarżący powołał się wyłącznie na uregulowania ustawy o dostępie do informacji publicznej., domagając się nawet wydania decyzji w trybie art. 16 tejże ustawy.

Za niezasadny uznać należy zarzut naruszenia przepisu art. 10 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez błędną jego wykładnię polegającą na uznaniu, ze przepis ten ma zastosowanie również do osoby niepełnosprawnej, wnioskującej o skorzystanie z BIPu, a także, że stanowi podstawę odmowy dokonania wydruku informacji w nim udostępnionej. W istocie bowiem norma ta nie zawiera szczególnych postanowień pozwalających na odmienne traktowanie osób niepełnosprawnych. Zgodzić należy się z Sądem I instancji, że wykładnia tego przepisu pozwala na jednoznaczne przyjęcie, iż tylko informacja publiczna nieudostępniona w Biuletynie udostępniana jest na wniosek. Organ administracji w przypadku informacji udostępnionej w Biuletynie nie ma obowiązku dokonywania wydruków z Biuletynu i przesyłania ich żądającemu. Takie uregulowanie wydaje się racjonalne, gdyż nie jest celowe ponowne udostępnianie informacji publicznej udostępnionej już w Biuletynie, skoro umożliwia to kopiowanie tej informacji, jej wydruk, przesłanie oraz przeniesienie na odpowiedni powszechnie stosowany nośnik informacji. Oznacza to w istocie możliwość przetwarzania jej tymi wszystkimi sposobami, które z woli ustawodawcy, wyrażonej w art. 12 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej ma umożliwić podmiot udostępniający informację publiczną.

Wbrew zarzutom skarżącego w sprawie nie naruszono norm przepisu art.1 ust. 2 cyt. ustawy o dostępie do informacji o publicznej ani przepisu art. 30 ust. 1 u.p.z.p. jak i przepisu art. 28 a) , b) ustawy o ogłaszaniu aktów normatywnych przez ich niezastosowanie.

W istocie bowiem słusznym było przyjęcie, że skarżący domagał się realizacji uprawnień z ustawy o dostępie do informacji publicznej, na co wskazuje treść powołanego wyżej pisma J. B. z dnia [...] maja 2007r.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że skarżący mimo opublikowania żądanych uchwał w Biuletynie mógł domagać się ich udostępnienia przez stosowny organ w trybie dopuszczonym przepisami cyt. ustaw o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jak i o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych, żądając w przypadku pierwszej z ustaw otrzymania wskazanych wypisów i wyrysów studium oraz planu, w przypadku drugiej wydruku aktu prawnego.

Należało jedynie zgłosić żądanie w tym względzie.

Podkreślenia wymaga, że skarżący na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym oświadczył, że otrzymał już żądane dokumenty.

W tym stanie rzeczy skarga kasacyjna podlegała oddaleniu na podstawie art. 184 p.p.s.a. i dlatego orzeczono jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt