Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Bujko Sędziowie sędzia NSA Barbara Adamiak sędzia del. WSA Grzegorz Czerwiński /spr./ Protokolant Marcin Sikorski po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 2 września 2008 r., sygn. akt II SAB/Ol 15/08 w sprawie ze skargi J. S. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla m. Olsztyna w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 15 grudnia 2007 roku w sprawie wykonania robót budowlanych bez pozwolenia na budowę oddala skargę kasacyjną

Wyrokiem z dnia 2 września 2008 roku, sygn. akt II SAB/Ol 15/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę J. S.

na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Miasta Olsztyna w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 15 grudnia 2002 roku w sprawie wykonywania robót budowlanych bez pozwolenia na budowę.

Powyższy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie zapadł w następującym stanie faktycznym.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skardze z dnia 20 marca 2008 roku J. S. zarzucił Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego dla miasta Olsztyna bezczynność w przedmiocie wydania decyzji dotyczącej wykonywania robót budowlanych na działce przy

ul. [...] w Olsztynie przez sprawców samowoli budowlanej - E.

i S. R.. W ocenie skarżącego, wobec nieprzeniesienia, na podstawie art. 40 ust. 1 ustawy Prawo budowlane, pozwolenia na budowę wydanego w dniu

2 lutego 1990 roku dla Spółdzielni "[...]", roboty budowlane na działce przy

ul. [...] w Olsztynie realizowane były z naruszeniem art. 28 ust. 1 powołanej ustawy, a stosownie do treści art. 48 ust. 1 tej ustawy obiekt budowlany winien zostać rozebrany.

J. S. podniósł, że podjęcia przewidzianych prawem czynności oczekuje od 15 grudnia 2002 roku, to jest od dnia złożenia wniosku (skargi)

w przedstawionej sprawie do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, który przekazał go do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Miasta Olsztyna. Skarżący stwierdził, iż nie akceptuje stanowiska zawartego w piśmie Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego z dnia 17 sierpnia 2007 roku, że sprawę załatwiono decyzjami Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Miasta Olsztyna z dnia [...] kwietnia 2008 roku, znak: [...] oraz Warmińsko

Mazurskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] maja 2007 roku, znak: [...]. Podniósł, że decyzje te wydano w postępowaniu dotyczącym realizacji obiektu budowlanego przy ul. [...] w Olsztynie bez zezwolenia na wznowienie robót budowlanych. Tymczasem postępowanie w sprawie zezwolenia na wznowienie robót budowlanych nie jest tożsame z postępowaniem na okoliczność nieposiadania pozwolenia na budowę. Zdaniem J. S., wobec przedstawionych okoliczności należy uznać, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla Miasta Olsztyna pozostaje w bezczynności w wydaniu decyzji administracyjnej w sprawie braku pozwolenia na budowę.

W odpowiedzi na skargę, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla Miasta Olsztyna wniósł o jej oddalenie i podniósł, że z treści skargi nie wynika jednoznacznie, podjęcia jakiej czynności w ocenie skarżącego zaniechał organ nadzoru budowlanego.

Powiatowy Inspektor zauważył, że z ostatniego zdania skargi wynika, iż J. S. upatruje bezczynności w braku wydania decyzji w sprawie pozowania

na budowę. Wskazał, że do skargi dołączono kserokopię pisma Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego z dnia 31 lipca 2007 roku w sprawie zwrócenia się z prośbą do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Olsztynie o udzielenie informacji dotyczącej rozpatrzenia skargi J. S. "na okoliczność wykonywania robót na obiekcie przy ul. [...] w Olsztynie bez pozwolenia na budowę" oraz pismo Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego z dnia 17 sierpnia 2007 roku, w którym stwierdzono, że zgodnie z informacją uzyskaną z Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego dla Miasta Olsztyna, skarga została załatwiona decyzjami Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2007 roku i Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] maja 2007 roku. Ponadto nadesłano kopię decyzji Prezydenta Miasta Olsztyna z dnia [...] października 2007 roku, znak: [...] umarzającej postępowanie administracyjne w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia decyzji Kierownika Wydziału Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Miejskiego w Olsztynie

z dnia [...] lutego 1990 roku, nr [...] udzielającej pozwolenia na budowę, zabudowy mieszkaniowej 11-segmentowej z garażami w Olsztynie przy obecnej ul. [...].

W dalszej części odpowiedzi na skargę organ administracji podniósł,

że w związku z licznymi skargami J. S. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla Miasta Olsztyna pismem z dnia 23 sierpnia 2004 roku zawiadomił

o wszczęciu postępowania administracyjnego w przedmiocie wykonania przez S. i E. R. robót budowlanych na nieruchomości przy ul. [...] w Olsztynie bez pozwolenia na wznowienie robót budowlanych. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Olsztynie decyzją z dnia [...] maja 2007 roku, znak: [...] utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Olsztynie z dnia [...] kwietnia 2007 r. znak: [...], którą umorzono postępowanie.

W ocenie organu administracji, postępowanie dotyczące prowadzenia robót budowlanych przez S. i E. R. bez pozwolenia na wznowienie robót budowlanych zostało zakończone, co z kolei przesądza o braku podstaw

do stwierdzenia bezczynności Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego

w Olsztynie w tym zakresie. Odnośnie zaś do stanowiska skarżącego, że rzeczony organ administracji pozostaje w bezczynności polegającej na braku wydania decyzji w przedmiocie pozwolenia na budowę, w odpowiedzi na skargę wskazano na brak właściwości organu nadzoru budowlanego w tym zakresie.

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla Miasta Olsztyna zwrócił też uwagę, że J. S., przed wniesieniem skargi na bezczynność

do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, nie złożył do Warmińsko

Mazurskiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Olsztynie zażalenia w trybie

art. 37 k.p.a. Niezłożenie zażalenia do organu wyższego stopnia na niezałatwienie sprawy w terminie winno zaś skutkować odrzuceniem skargi na bezczynność przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie.

Pismem z dnia 21 maja 2008 roku Sąd pierwszej instancji wezwał skarżącego do nadesłania dokumentu potwierdzającego złożenie - przed wniesieniem skargi

na bezczynność - zażalenia do Warmińsko - Mazurskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Olsztynie na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Miasta Olsztyna w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 15 grudnia 2002 roku w sprawie likwidacji samowoli budowlanej przy ul. [...] w Olsztynie.

W odpowiedzi z dnia 26 maja 2008 roku skarżący wyjaśnił, że Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Olsztynie został poinformowany pismem Głównego Inspektora Budowlanego z dnia 31 lipca 2007 roku, iż Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla Miasta Olsztyna nie rozpatrzył skargi J. S. z dnia 15 grudnia 2002 roku. Zdaniem skarżącego, skargę z dnia

27 lipca 2007 roku przekazaną do Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego należy potraktować jako zażalenie do organu wyższego stopnia odnośnie

do bezczynności Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Miasta Olsztyna w wydaniu decyzji administracyjnej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, oceniając dopuszczalność skargi na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Miasta Olsztyna, podzielił stanowisko skarżącego wyrażone w piśmie z dnia 26 maja 2008 roku. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku stwierdził bowiem, że J. S. wyczerpał tryb zaskarżenia, gdyż na skutek jego pisma z dnia 27 lipca 2007 roku skierowanego do Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego, Warmińsko - Mazurski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Olsztynie pismem z dnia 31 lipca 2007 roku został poinformowany o braku rozpatrzenia do chwili obecnej skargi wniesionej przez J. S. w dniu 15 grudnia 2002 rku na okoliczność wykonywanych robót budowlanych na obiekcie przy ul. [...] w Olsztynie bez pozwolenia na budowę.

W dalszej części uzasadnienia wyroku z dnia Sąd pierwszej instancji ustalił,

że J. S. wystąpił do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego

ze skargą z dnia 15 grudnia 2002 roku na "okoliczność wykonywania robót

na obiekcie przy ul. [...] w Olsztynie bez pozwolenia na budowę".

W powołanym piśmie skarżący stwierdził, iż inwestor S. R. pomimo braku zatwierdzonej dokumentacji technicznej, planu realizacyjnego wykonuje prace niezwiązane z decyzją Wojewody Olsztyńskiego z dnia 4 kwietnia 1996 roku. Dobudowuje do swojego domu przybudówkę z naruszeniem art. 5 pkt 9 ustawy Prawo budowlane. Wskazał też, że o powyższym poinformował nadzór budowlany, jednakże prace budowlane nie zostały wstrzymane. Pismem z dnia 20 stycznia 2003 roku skargę z dnia 15 grudnia 2002 roku przekazano według właściwości Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego dla Miasta Olsztyna, do którego wpłynęła ona w dniu 29 stycznia 2003 roku. W dniu 20 października 2003 roku J. S. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla miasta Olsztyna w przedmiocie prowadzenia robót budowlanych oraz braku czynności kontrolnych na budowie w związku z jego skargą z dnia 15 grudnia 2002 roku. Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 12 marca 2004 roku, sygn. akt 2 IV SAB 522/03 powołana skarga została oddalona. Ponieważ Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 2 lipca 2002 roku, sygn. akt IV SA 2831/01 uchylił decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Miasta Olsztyna z dnia

25 czerwca 2001 roku udzielającą pozwolenia na wznowienie robót budowlanych, wobec kolejnych pism składanych przez skarżącego, organ administracji zawiadomił o wszczęciu w dniu 23 sierpnia 2004 roku postępowania administracyjnego

w przedmiocie wykonywania przez S. i E. R. robót budowlanych na nieruchomości przy ul. [...] w Olsztynie bez pozwolenia na wznowienie robót. Organ pierwszej instancji decyzją z [...] lutego 2005 roku umorzył postępowanie, a Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Olsztynie decyzją z dnia [...] marca 2005 roku utrzymał w mocy powołaną decyzję. Po rozpoznaniu sprawy ze skargi J. S., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 31 sierpnia 2005 roku, sygn. akt II SA/Ol 237/05 uchylił decyzję organu odwoławczego. Następnie, Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Olsztynie decyzją z dnia 20 grudnia 2005 roku orzekł o utrzymaniu w mocy decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Miasta Olsztyna. Na skutek kolejnej skargi wniesionej przez J. S. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 9 maja 2006r. sygn. akt II SA/Ol 62/06 uchylił zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzje organu pierwszej instancji. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla miasta Olsztyna decyzją z dnia [...] sierpnia 2006 roku ponownie orzekł o umorzeniu przedmiotowego postępowania. Po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez J. S. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia 6 października 2006 roku uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji. Z kolei decyzją z dnia [...] kwietnia 2007 roku, znak: [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla Miasta Olsztyna po raz kolejny umorzył postępowanie w sprawie wykonywania na terenie nieruchomości przy ul. [...] w Olsztynie robót budowlanych bez pozwolenia na wznowienie robót, a po rozpatrzeniu odwołania J. S. Warmińsko - Mazurski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Olsztynie decyzją z dnia [...] maja 2007 roku, znak: [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 19 marca 2008r. sygn. akt II SA/Ol 74/08 oddalił skargę J. S. na ostateczną decyzję organu odwoławczego.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Wojewódzki Sądu Administracyjny

w Olsztynie zasygnalizował także, że skarżący zainicjował wszczęcie postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności powołanej decyzji Warmińsko - Mazurskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Olsztynie z dnia [...] maja 2007 roku.

Mając na względzie ustalony stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji uznał, że organ nadzoru budowlanego nie pozostawał bezczynny w rozpoznaniu skargi J. S. z 15 grudnia 2002 roku, natomiast długi okres jej rozpoznawania wynikał z licznych środków odwoławczych, decyzji wydawanych w toku instancji oraz orzeczeń sądu administracyjnego zapadłych w tym przedmiocie.

Sąd stwierdził, że wbrew twierdzeniu skarżącego organ nadzoru budowlanego nie pozostawał bezczynny w rozpoznaniu sprawy dotyczącej okoliczności wykonywania robót budowlanych na obiekcie bez pozwolenia na budowę, skoro wypowiedział się w tym zakresie umarzając postępowania w zakresie wykonywania robót budowlanych bez pozwolenia na ich wznowienie. Wskazał też, że dopiero

we wniesionej do Sądu skardze J. S. sprecyzował, iż jego intencją było przeprowadzenie postępowania administracyjnego w kierunku realizacji wskazanej inwestycji bez pozwolenia na budowę, gdyż nowi inwestorzy, nabywając nieruchomość przy ul [...] w Olsztynie w dniu 28 lutego 1997 roku nie dokonali przeniesienia na swoją rzecz istniejącego pozwolenia na budowę wydanego w dniu 2 lutego 1990 roku dla Spółdzielni "[...]". Podniósł również, że wcześniej

w toku postępowania sądowoadministracyjnego ze skargi na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla miasta Olsztyn zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 12 marca 2004 roku, sygn. akt 2 IV SAB 522/03 - skarżący wskazywał jedynie na brak podjęcia przez organ administracji czynności w zakresie wykonywanych na obiekcie przy ul. [...] w Olsztynie robót budowlanych, a podjęcia działania w tym zakresie oczekiwał na skutek wniesionej przez siebie skargi do organu nadzoru budowlanego w dniu 15 grudnia 2002 roku. W rozpoznawanej zaś sprawie,

na podstawie tej samej skargi z dnia 15 grudnia 2002 roku, oczekiwał od organu nadzoru budowlanego wydania decyzji w przedmiocie prowadzenia robót budowlanych bez pozwolenia budowlanego.

Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, skoro aktualnie zmieniły się intencje skarżącego oraz oczekiwania co do podjęcia rozstrzygnięcia winien wystąpić z wnioskiem, w którym jednoznacznie określi w jakiej sprawie oczekuje podjęcia działań ze strony organów nadzoru budowlanego, bowiem jak słusznie wskazał Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Olsztynie, kwestia wydania pozwolenia budowlanego dla nowych inwestorów nie należy do jego właściwości.

Konkludując Sąd stwierdził, że organ nadzoru budowlanego nie pozostawał

w bezczynności, natomiast fakt, iż podjęte przez niego w sprawie rozstrzygnięcie nie satysfakcjonuje skarżącego nie może być traktowane jako bezczynność w rozpoznaniu sprawy w sposób jakiego oczekiwał skarżący.

W skardze kasacyjnej od Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

w Olsztynie z dnia 2 września 2008 roku, sygn. akt II SAB/Ol15/08 J. S. podniósł zarzuty naruszenia przepisów postępowania oraz prawa materialnego przez niewłaściwe zastosowanie mające istotny wpływ na wynik sprawy.

Zdaniem wnoszącego skargę kasacyjną zaskarżone orzeczenie zapadło

w wyniku błędnego ustalenia stanu faktycznego sprawy z naruszeniem art. 6, art. 7, art. 8 i art. 80 k.p.a. oraz art. 170 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Wnoszący skargę kasacyjną wskazał również na naruszenie art. 16 § 1 k.p.a. Jego zdaniem orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 lipca 2002 roku, sygn. akt IV SA 2831/01 "wyeliminowało" przedmiot postępowania, to jest zezwolenie na wznowienie robót budowlanych. Orzeczenie Sądu w sprawie

o sygn. akt II SAB/Ol 15/08 oparto więc na wieloletnim, bezprzedmiotowym postępowaniu zakończonym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

w Olsztynie z dnia 19 marca 2008 roku, sygn. akt II SA/Ol 74/08, które zaskarżono do Naczelnego Sądu Administracyjnego w związku z naruszeniem art. 170 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Zdaniem J. S. ta sama sprawa została prawomocnie osądzona wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 lipca 2002 roku, sygn. akt IV SA 2831/01, co rodzi konsekwencje nieważności postępowania określone w art. 183 § 2 pkt 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Ponadto J. S. zarzucił zaskarżonemu orzeczeniu naruszenie art. 28 ust. 1, art. 40 ust. 1 Prawa budowlanego stwierdzając, że legalizuje ono samowolę budowlaną od 28 lutego 1997 roku z naruszeniem procedur określonych w art. 48 ust. 1.

Wnoszący skargę kasacyjną stwierdził, że wniosek z dnia 15 grudnia 2002 roku dotyczący wszczęcia postępowania na okoliczność braku pozwolenia na budowę, a nie braku zezwolenia na wznowienie robót budowlanych i był konsekwencją bezczynności organu po orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 lipca 2002 roku sygn. akt IV SA 2831/01. W dalszej części uzasadnienia skargi kasacyjnej J. S. podniósł, że wyeliminowanie wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 lipca 2002 roku sygn. akt IV SA 2831/01 z obrotu prawnego decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] czerwca 2001 roku oraz ostatecznej decyzji Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Olsztyn z dnia 9 sierpnia 2001 roku powoduje, że stan prawny rozpatrywanej sprawy powraca do dnia sprzed 25 czerwca 2001 roku, zatem organ nadzoru budowlanego jest w bezczynności i w związku z art. 16 § 1 k.p.a. nie jest i nie był związany przedmiotem postępowania "zezwolenia na wznowienie robót", nie mającym zastosowania wobec uruchomienia procesu budowy decyzją ostateczną Wojewody Olsztyńskiego z dnia [...] kwietnia 1996 roku. Dalej wnoszący skargę kasacyjną odniósł się do uchybień organu w zakresie postępowania wszczętego w dniu 23 sierpnia 2004 roku. W jego ocenie wszczęte z urzędu postępowanie na okoliczność błędnego przedmiotu postępowania "zezwolenia na wznowienie robót" bez podania podstawy prawnej, w czasie, gdy w obrocie prawnym było pozwolenie na budowę z dnia 2 lutego 1990 roku wydane na rzecz zlikwidowanej Spółdzielni "[...]" było nielegalne. W ocenie wnoszącego skargę kasacyjną, sprowadzenie sprawy do stanu sprzed 25 czerwca 2001 roku, a nie jak błędnie wskazuje Sąd I instancji 2 lipca 2002 roku daje podstawy do uznania bezczynności organu wobec orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 lipca 2002 roku.

Zdaniem wnoszącego skargę kasacyjną, podstawowym obowiązkiem organu po przeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 lipca 2002 roku było wszczęcie postępowania na okoliczność braku "pozwolenia na budowę" , zbadania przebiegu budowy od 28 lutego 1997 roku, sprawdzenia uprawnień ustawowych Prawa budowlanego budynku realizowanego bezprawnie przez Państwa R. bez zatwierdzonej dokumentacji technicznej, bez planu sytuacyjnego, bez wytyczenia geodezyjnego obiektu, to jest wszystkich dokumentów wymaganych przez Prawo budowlane.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla miasta Olsztyna wniósł o jej odrzucenie z uwagi na niezachowanie wymogu określonego w art. 175 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga kasacyjna wniesiona przez J. S. nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.)

zwanej dalej w skrócie p.p.s.a - skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach:

1. naruszeniu prawa materialnego poprzez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie,

2. naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Skarga kasacyjna jest sformalizowanym środkiem zaskarżenia. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznając sprawę związany jest podstawami skargi kasacyjnej. Zgodnie z treścią art.183 § 1 p.p.s.a. sprawa rozpoznawana jest w granicach skargi kasacyjnej zaś z urzędu brana jest pod uwagę jedynie nieważność postępowania.

To wnoszący skargę kasacyjną określa granice kontroli przez Naczelny Sąd Administracyjny orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego podstawami skargi kasacyjnej oznacza konieczność prawidłowego określenia tych podstaw. Skarga kasacyjna powinna wskazywać konkretne przepisy prawa, którym uchybił sąd pierwszej instancji, uzasadnienie zarzutu ich naruszenia, a w razie zgłoszenia zarzutu naruszenia prawa procesowego należy dodatkowo wykazać, że uchybienie to mogło mieć istotny wpływ

na wynik sprawy. Obowiązkiem wnoszącego skargę kasacyjną jest precyzyjne wskazanie przepisów, które jego zdaniem, zostały naruszone i wykazanie, na czym to naruszenie polega. Skarga kasacyjna pozbawiona tych elementów uniemożliwia ocenę jej zasadności przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Pierwszy z podniesionych w skardze kasacyjnej zarzutów, to zarzut naruszenia art. 6, art. 7, art. 8 i art. 80 k.p.a..

Tak sformułowany zarzut nie spełnia wymogów wynikających z art.174 p.p.s.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny nie stosuje przepisów k.p.a. w sposób samoistny. Postawą prawną postępowania przed sądami administracyjnymi są przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Kodeks postępowania administracyjnego ma zastosowanie jedynie w postępowaniu przed organami administracji. Przepisy Kodeksu podlegają analizie przed sądem administracyjnym tylko w takim zakresie, w jakim Sąd kontroluje zgodność przeprowadzonego postępowania z tymi normami. Naruszenie przepisów k.p.a. w postępowaniu przed sądem administracyjnym może nastąpić jedynie pośrednio, to jest na skutek uwzględnienia skargi lub jej oddalenia w następstwie błędnej oceny, iż zaskarżone do sądu rozstrzygnięcie organu administracji zapadło z naruszeniem ewentualnie bez naruszenia przepisów Kodeksu, w sposób mający wpływ na wynik sprawy. Jeśli strona postępowania w skardze kasacyjnej chce zakwestionować ocenę sądu pierwszej instancji dotyczącą prawidłowości zastosowania przez organ administracji przepisów k.p.a., to powinna w zarzutach powołać przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, których naruszenie doprowadziło do niezasadnego jej zdaniem oddalenia skargi. Dopiero obok tych przepisów powołać należy przepisy k.p.a., które w ocenie strony nieprawidłowo zastosowano w postępowaniu administracyjnym.

Braki w zakresie wskazania podstaw kasacyjnych nie podlegają konwalidacji

i czynią skargę kasacyjną nieskuteczną uniemożliwiając dokonanie merytorycznej oceny tego środka zaskarżenia przez sąd kasacyjny (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 września 2007 roku, sygn. akt. II FSK 1007/06. LEX

nr 377587). Pogląd ten zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego należy w pełni podzielić.

Z przytoczonych wyżej względów nie może być uznany za spełniający wymogi wynikające z art.174 p.p.s.a. zarzut naruszenia art. 16 § 1 k.p.a.

Za bezzasadny uznać należy zarzut naruszenia art. 28 ust. 1, art. 40 ust. 1 poprzez to, że orzeczenie legalizuje samowolę budowlaną od 28 lutego 1997 roku

z naruszeniem procedur określonych w art. 48 ust. 1. Wojewódzki Sąd Administracyjny dokonywał oceny czy organ administracji pozostawał

w bezczynności. Dokonując tej oceny nie stosował przytoczonych przez wnoszącego skargę kasacyjną przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane.

Za bezzasadny uznać należy również zarzut naruszenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny art. 170 p.p.s.a. Jak wynika z treści skargi kasacyjnej, zdaniem wnoszącego tę skargę, naruszenie tego przepisu nastąpiło w związku z wydaniem przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie orzeczenia w sprawie o sygn. akt II SA/Ol 74/08. Orzeczenie to nie było przedmiotem oceny przez Naczelny Sąd Administracyjny w niniejszej sprawie.

Podnoszone w uzasadnieniu skargi kasacyjnej argumenty wskazują,

iż wnoszący skargę kasacyjną kwestionuje w istocie prawidłowość wydanych przez organy nadzoru budowlanego rozstrzygnięć. W ocenie wnoszącego skargę kasacyjną organy te powinny przeprowadzić dokładne postępowanie dowodowe oraz wydać innego rodzaju rozstrzygnięcia, niż te które zostały wydane. Tego rodzaju zarzuty nie mogą być podnoszone w postępowaniu w sprawie skargi na bezczynność organu administracji tylko w skardze na wydane w sprawie decyzje.

Zaskarżony wyrok nie zawiera uchybień, skutkujących koniecznością jego uchylenia lub stwierdzenia nieważności, które Naczelny Sąd Administracyjny byłby zobligowany wziąć pod uwagę z urzędu przy rozpoznawaniu skargi kasacyjnej.

Z przytoczonych wyżej względów skarga kasacyjna, jako pozbawiona usprawiedliwianych podstaw, na podstawie art. 184 p.p.s.a. została oddalona.