Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Grzegorz Dudar, Sędziowie sędzia WSA Elżbieta Lemańska (spr.), sędzia WSA Małgorzata Roleder, Protokolant sekretarz sądowy Natalia Paulina Janowicz, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 października 2022 r. sprawy ze skargi H. G. i H. G. na decyzję Wojewody P. z dnia [...] maja 2022 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia we wznowionym postępowaniu wysokości odszkodowania za nieruchomość przejętą pod drogę 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Wojewody P. solidarnie na rzecz skarżących H. G. i H. G. kwotę 714 (siedemset czternaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Wnioskiem z 30 lipca 2021 r. znak [...] Wójt Gminy Z. wystąpił do Starosty Z. (dalej: organ pierwszej instancji, Starosta) z prośbą o ustalenie wysokości odszkodowania dla H. G. i H. G. będących uczestnikami scalenia i podziału nieruchomości objętych miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy Z. dla części obszaru geodezyjnego: C., K., N. Jak wskazano we wniosku, odszkodowanie dotyczy "nabytych z mocy prawa działek gruntu wydzielonych pod nowe drogi lub pod poszerzenie dróg istniejących, a także urządzeń, których właściciele nie mogli odłączyć od gruntu oraz drzew i krzewów".

Organ pierwszej instancji powołał rzeczoznawcę majątkowego z zakresu szacowania nieruchomości dla potrzeb ustalenia wysokości odszkodowania. Sporządził on operat szacunkowy, w którym określił wartość przejętej na rzecz Gminy Z. powierzchni gruntu (300 m2) na kwotę 16 802 zł.

Decyzją z [...] grudnia 2021 r. znak [...] Starosta ustalił wysokość odszkodowania za nieruchomość o pow. 0,0300 ha, przejętą pod drogi w wyniku postępowania o scaleniu i podziale nieruchomości zatwierdzonego uchwałą Nr [...] Rady Gminy Z. z dnia [...] kwietnia 2019 r. w sprawie scalenia i podziału nieruchomości, wydzieloną z działki oznaczonej przed scaleniem nr [...] o pow. 0,3000 ha, położonej w obrębie N. na kwotę 16 802 zł.

Doręczenie powyższej decyzji H. i H. G. nastąpiło 30 grudnia 2021 r. W zaświadczeniu z 14 stycznia 2022 r. znak [...] Starosta stwierdził, że ww. decyzja stała się ostateczna 14 stycznia 2022 r.

W piśmie z 19 stycznia 2022 r. H. i H. G. złożyli wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania. Wskazali m.in., że błędnie ustalono kwotę odszkodowania, bowiem nie zostały uwzględnione urządzenia znajdujące się na działce, zaś ze względów epidemicznych nie mogli złożyć odwołania. Postanowieniem z [...] stycznia 2022 r. Wojewoda P. (dalej: organ drugiej instancji, Wojewoda ) odmówił przywrócenia terminu do wniesienia odwołania.

W dniu 17 lutego 2022 r. H. G. złożyła wniosek o wznowienie postępowania zakończonego decyzją z [...] grudnia 2021 r. Stwierdziła m.in., że z uwagi na chorobę stron postępowania korespondencja odbierana była przez sąsiadkę, a o treści decyzji odszkodowawczej dowiedzieli się 18 stycznia 2022 r. W jej ocenie, przy wycenie nie uwzględniono wartości ogrodzenia i nasadzeń.

Postanowieniem z [...] lutego 2022 r. organ pierwszej instancji wznowił postępowanie administracyjne. Wywiódł, że nie miał wiedzy o istnieniu ogrodzenia oraz nasadzeń na części działki, która stała się własnością Gminy, a biegły rzeczoznawcza w swoim operacie nie ujął tych elementów.

W tak wznowionym postępowaniu dopuszczono dowód z uzupełniającego operatu szacunkowego, zawierającego szacunek pominiętych wcześniej elementów nieruchomości mających wpływ na jej wartość. Elementy te oszacowano na kwotę 54 791 zł.

Decyzją z [...] marca 2022r. nr [...] ustalono wysokość odszkodowania za nieruchomość o pow. 0,0300 ha, przejętą pod drogi w wyniku postępowania o scaleniu i podziale nieruchomości zatwierdzonego uchwałą Nr [...] Rady Gminy Z., wydzieloną z działki oznaczonej przed scaleniem nr [...] o pow. 0,3000 ha, położonej w obrębie N., na kwotę 71 593 zł.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył Wójt Gminy Z. Zakwestionował prawdziwość ustalenia, że o istnieniu ogrodzenia oraz nasadzeń organ pierwszej instancji dowiedział się po wydaniu decyzji. Zdaniem Wójta, w aktach sprawy znajduje się dokumentacja potwierdzająca, iż ustalenie wartości nieruchomości powinno dotyczyć nie tylko gruntu, ale także nasadzeń i ogrodzenia. Nieprawidłowe rozpoznanie wniosku przez organ pierwszej instancji nie może prowadzić do obciążenia kosztami Gminy.

Zaskarżoną decyzją z [...] maja 2022 r. nr [...] Wojewoda P., orzekając na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 w związku z art. 145 § 1 pkt 5 oraz art. 151 § 1 pkt 1 K.p.a., uchylił decyzję organu pierwszej instancji z [...] marca 2022 r. oraz odmówił uchylenia decyzji tego organu z [...] grudnia 2021 r.

Zdaniem Wojewody, mimo że Starosta nie zbadał dotrzymania terminu do wniesienia przez stronę wniosku o wznowienie postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a. – termin ten został zachowany. Natomiast nie wystąpiła ustawowa podstawa wznowienia, o której mowa w art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a. Wojewoda wskazał na treść wniosku Wójta Gminy Z. o wszczęcie postępowania o ustalenie odszkodowania oraz treść protokołu uzgodnień podpisanego przez strony postępowania 26 lipca 2021 r., w których to dokumentach wskazano, że przedmiotem postępowania o ustalenie odszkodowania była kwota odszkodowania dla uczestników scalenia i podziału za nabyte z mocy prawa, przez Gminę, działki gruntu wydzielone pod nowe drogi lub pod poszerzenie dróg istniejących, a także za urządzenia, których właściciele nie mogli odłączyć od gruntu oraz drzewa i krzewy. W ocenie organu odwoławczego, błędnie organ pierwszej instancji przyjął, że w operacie szacunkowym sporządzonym 19 listopada 2021 r. nie oszacowano wszystkich elementów składających się na wartość nieruchomości. Błędnie też Starosta przyjął, że brak wyceny nasadzeń i ogrodzenia jest nową okolicznością lub nowym dowodem istniejącym w dniu wydania decyzji, który nie był temu organowi znany. Jak wskazał Wojewoda, w ugruntowanym orzecznictwie sądowym stwierdzono, że nie można przyjąć, iż dana okoliczność była nieznana organowi, który wydał decyzję (art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a.), jeśli wynikała ona z materiałów będących w dyspozycji tego organu. Przez nową okoliczność istotną dla sprawy należy rozumieć taką okoliczność, która mogła mieć wpływ na odmienne rozstrzygnięcie sprawy, co oznacza, iż w sprawie zapadłaby decyzja co do swej istoty odmienna od rozstrzygnięcia dotychczasowego. A zatem fakt, że np. urzędnik nie dostrzegł określonej okoliczności wcześniej i jej nie uwzględnił, nie może uzasadniać wznowienia postępowania. Także błędna ocena dowodu, który istniał i był znany organowi, nie może stanowić uzasadnienia wznowienia postępowania w trybie art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a. Dowody na istnienie okoliczności, o których mowa w tym przepisie, nie mogą znajdować się w aktach sprawy administracyjnej zakończonej wydaniem ostatecznej decyzji, aby możliwe było na podstawie tych okoliczności wznowienie postępowania. Podstawa wznowienia z art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a. zachodzi jedynie wówczas, gdy po wydaniu decyzji ostatecznej pojawią się nowe dowody istniejące w dniu wydania tej decyzji, nieznane organowi, który ją wydał. W konsekwencji, w ocenie Wojewody, organ pierwszej instancji nie miał podstaw, aby pomimo dostrzeżonej wadliwości operatu szacunkowego wznowić postępowanie, a następnie wydać decyzję z [...] marca 2022 r. W związku z tym odwołanie jest zasadne.

Skargę do sądu administracyjnego złożyli H. i H. G. Zarzucili naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

- art. 80 K.p.a., polegające na wybiórczej analizie i arbitralnej ocenie materiału dowodowego co do okoliczności, czy w postępowaniu w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość przejętą pod drogę Staroście znany był fakt, że na nieruchomości tej znajdują się ogrodzenie oraz nasadzenia (drzewa i krzewy) o znacznej wartości, tj. na oparciu się w tym zakresie jedynie na protokole uzgodnień z 26 lipca 2021 r., który Wojewoda zinterpretował w sposób dowolny i błędny, podczas gdy przeciwne wnioski wynikają z operatu szacunkowego ustalającego wartość nieruchomości;

- naruszenie art. 7 i art. 77 K.p.a., przez nierozważenie w sposób wszechstronny i wyczerpujący istotnej w prowadzonym postępowaniu wznowieniowym okoliczności, czy fakt, że na nieruchomości znajdują się ogrodzenie oraz nasadzenia (drzewa i krzewy), był znany organowi pierwszej instancji w postępowaniu ustalającym odszkodowanie, a w konsekwencji błędne przyjęcie, że fakt ten był mu znany.

Skarżący zarzucili również naruszenie prawa materialnego, tj. art. 138 § 1 pkt 2 i art. 151 § 1 pkt 1 K.p.a. przez bezzasadne uchylenie decyzji organu pierwszej instancji z [...] marca 2021 r. i odmowę uchylenia błędnej decyzji tego organu z [...] grudnia 2021 r., mimo iż w sprawie zaistniały podstawy do uchylenia decyzji na podstawie art. 150 § pkt 2 K.p.a.

W ocenie skarżących, poza sporem pozostaje, iż decyzją organu pierwszej instancji z [...] grudnia 2021 r. przyznano im odszkodowanie z tytułu przejęcia nieruchomości pod drogę w wyniku scalenia i podziału, które stanowi ok. 23,5% jej wartości, a zatem jest ponad czterokrotnie niższe niż odszkodowanie należne zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. W sprawie wyszły na jaw nowe okoliczności, istniejące w chwili wydania decyzji pierwszoinstancyjnej z [...] grudnia 2021 r., a nieznane organowi. Okoliczności te dotyczą stanu faktycznego nieruchomości, a dokładnie istnienia ogrodzenia oraz nasadzeń, które to elementy zwiększają wartość nieruchomości czterokrotnie w stosunku do wartości ustalonej. W ocenie skarżących, Wojewoda nie rozważył w sposób wyczerpujący i wszechstronny kluczowej w postępowaniu wznowieniowym okoliczności, czy fakt, że na nieruchomości znajdują się ogrodzenie i nasadzenia czterokrotnie zwiększające jej wartość, był znany Staroście. Czyniąc błędne ustalenie, że okoliczność ta była znana organowi pierwszej instancji, organ odwoławczy oparł się na wybiórczej i arbitralnej ocenie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy. Tymczasem sformułowania protokołu uzgodnień z 26 lipca 2021 r., w tym punkt pierwszy, w sposób ogólny i abstrakcyjny opisuje przedmiot uzgodnień, o których mowa w art. 106 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, przytaczając treść tego przepisu. Nie odnosi się do stanu konkretnej nieruchomości. Do nieruchomości odnoszą się dopiero kolejne punkty protokołu. Protokół nie jest ponadto dowodem na okoliczność stanu faktycznego nieruchomości, dowodem takim jest operat szacunkowy, z którego wprost wynika, że: "nieruchomość jest niezabudowana i nieogrodzona bez naniesień i nasadzeń". W dacie wydawania decyzji z [...] grudnia 2021 r. w aktach sprawy nie znajdował się żaden dokument, który wskazywałby na istnienie ogrodzenia i nasadzeń. Przeciwnie, znajdował się tam operat wskazujący jednoznacznie na brak takich elementów. Starosta powziął informacje o rzeczywistym stanie nieruchomości od skarżących, po wydaniu decyzji z [...] grudnia 2021 r., co potwierdza postanowienie o wznowieniu postępowania oraz uzasadnienie ww. decyzji Starosty.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie. Podtrzymał stanowisko z uzasadnienia skarżonej decyzji. Podkreślił, że z protokołu uzgodnień podpisanego przez strony postępowania 26 lipca 2021 r. oraz z wniosku Wójta Gminy Z. z 30 lipca 2021 r. wynika, że organowi pierwszej instancji znana była okoliczność, iż odszkodowanie należy się za działki gruntu, wydzielone pod nowe drogi lub pod poszerzenie dróg istniejących, a także za urządzenia, których właściciele nie mogli odłączyć od gruntu oraz drzewa i krzewy. Fakt ten wynika z materiału dowodowego będącego w dyspozycji organu. Nie jest więc możliwe przyjęcie, że okoliczności te stały się znane dopiero w toku dalszego postępowania. Zdaniem Wojewody, niemożliwość w ocenie organu wojewódzkiego wszczęcia postępowania wznowieniowego z uwagi na niespełnienie wszystkich przesłanek nie oznacza, iż nie można podważyć decyzji organu pierwszej instancji w toku innego nadzwyczajnego postępowania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje.

Skarga podlega uwzględnieniu, bowiem zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem art. 151 § 1 pkt 1 w związku z art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a., a naruszenie to miało istotny wpływ na wynik sprawy.

W rozpoznawanym przypadku nie było kwestionowane zachowanie przez skarżącą terminu do złożenia wniosku o wznowienie postępowania (art. 148 § 1 K.p.a.), jak też sąd nie stwierdza podstaw do podważenia z urzędu ustaleń organów w tym zakresie. Natomiast spór w sprawie niniejszej dotyczy wystąpienia podstawy wznowienia z art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a., zgodnie z którym w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, który wydał decyzję. Organ pierwszej instancji wskazał, że stanowi ww. podstawę wznowienia brak jego wiedzy - w momencie wydawania decyzji z [...] grudnia 2021 r. o ustaleniu odszkodowania - o istnieniu nasadzeń i naniesień (ogrodzenie) na szacowanej nieruchomości (części wydzielonej z działki nr [...]), co skutkowało nieuwzględnieniem ich w wycenie tej nieruchomości i miało wpływ na ustaloną wysokość odszkodowania. Nie zgodził się z tą oceną organ odwoławczy, zdaniem którego od początku postępowania w sprawie ustalenia odszkodowania znana była organowi pierwszej instancji okoliczność, że odszkodowanie ma obejmować nie tylko grunt, ale także pozostałe części składowe nieruchomości.

W ocenie sądu, stanowisko Wojewody nie zostało oparte na prawidłowo wyłożonej i zastosowanej podstawie wznowienia z art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a. Nie uwzględnia także całego materiału dowodowego znajdującego się w aktach administracyjnych, co świadczy o naruszeniu przepisów procesowych o postępowaniu wyjaśniającym wskazanych w skardze (art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 K.p.a.) – w zakresie dotyczącym wyjaśnienia sprawy, jaki był wymagany do ustalenia wystąpienia podstawy wznowienia postępowania.

Jak wskazuje się w orzecznictwie i literaturze przedmiotu, w podstawie z ww. przepisu występują dwa odrębne człony: jeden dotyczy ujawnienia nowych okoliczności faktycznych, drugi – nowych dowodów (J. Borkowski, Zmiana i uchylenie ostatecznych decyzji administracyjnych, s. 88). Ustawodawca posługuje się wyraźnie alternatywą "lub" (vide B. Adamiak [w] Adamiak/Borkowski, KPA, Komentarz, 8 wyd., Warszawa 2006, art. 145 Nb 17). Uprawnia to do takiego rozumienia przepisu art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a., które za podstawę wznowienia pozwala traktować: ujawnienie dowodu, który istniał w momencie wydawania decyzji w postępowaniu zwykłym a nie był znany organowi, lecz ma istotne znaczenie dla sprawy; ujawnienie nowej okoliczności faktycznej wynikającej z dowodów, które powstały po wydaniu decyzji kończącej postępowanie w trybie zwykłym lecz istniejącej w dniu jej wydawania, która to okoliczność ma istotne znaczenie dla sprawy; jak również ujawnienie błędnego ustalenia stanu faktycznego (co należy odróżnić od błędnej oceny stanu faktycznego pod względem prawnym), np. na podstawie dowodu, który powstał po wydaniu decyzji kończącej postępowanie zwykłe, ale wskazującego na to, iż decyzja ta została oparta na nieprawidłowych ustaleniach co do stanu faktycznego. W konsekwencji, jak wskazano w orzecznictwie, nie można przyjąć, że nowy dowód w sprawie ma tylko o tyle znaczenie dla wznowienia postępowania, o ile za jego pośrednictwem można wykazać istnienie nowej, istotnej dla sprawy okoliczności. Ujawnienie nowych dowodów może prowadzić nie tylko do ustalenia nowych okoliczności, ale do zmiany oceny stanu faktycznego sprawy (vide np. wyroki w sprawach II OSK 1755/12 z 19 grudnia 2013 r., II OSK 2038/14 z 26 kwietnia 2016 r.; I OSK 20/20 z 2 lipca 2022 r., orzeczenia.nsa.gov.pl).

W sprawie niniejszej z uzupełnienia operatu szacunkowego sporządzonego w marcu 2022 r. (decyzja w postępowaniu zwykłym została wydana [...] grudnia 2021 r. na podstawie operatu szacunkowego z listopada 2021 r. i stała się ostateczna 14 stycznia 2022 r.) wynika, że na szacowanej nieruchomości znajdują się nasadzenia i naniesienia (ogrodzenie), których wartość łączna wynosi 54 791 zł. Wartość wyłącznie gruntu według operatu z listopada 2021 r. wyniosła 16 802 zł. Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2021 r., poz. 1899 ze zm.), dalej: u.g.n., za działki gruntu, wydzielone pod nowe drogi albo pod poszerzenie dróg istniejących, a także za urządzenia, których właściciele lub użytkownicy wieczyści nie mogli odłączyć od gruntu, oraz za drzewa i krzewy gmina wypłaca, z zastrzeżeniem ust. 1a, odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między właścicielami lub użytkownikami wieczystymi a właściwym organem wykonawczym jednostki samorządu terytorialnego lub starostą. Dopłatę, o której mowa w art. 105 ust. 2, oraz odszkodowanie, jeżeli nie dojdzie do jego uzgodnienia, ustala się i wypłaca według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości. Odszkodowanie wypłaca właściwy organ. Zdaniem sądu, treść tego przepisu wskazuje, że odszkodowanie może składać się z kilku części, w tym równowartości gruntu oraz urządzeń, których od gruntu nie można odłączyć a także oszacowanej wartości drzew i krzewów. Okoliczność zatem, że w sprawie niniejszej na szacowanym gruncie znajdowało się ogrodzenie oraz drzewa i krzewy, które nie zostały uwzględnione w wysokości ustalonego w postępowaniu zwykłym odszkodowania – ma niewątpliwie istotne znaczenie w sprawie w rozumieniu art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a.

Nieuwzględnienie tej okoliczności w postępowaniu zwykłym stanowi błędne ustalenie stanu faktycznego. Nie można zgodzić się z organem odwoławczym, że istnienie konkretnych nasadzeń i naniesień było znane organowi pierwszej instancji w momencie wydawania decyzji ostatecznej w postępowaniu zwykłym.

Wiedzę organu pierwszej instancji o tej okoliczności wyprowadza Wojewoda z treści wniosku o ustalenie odszkodowania, tj. pisma Wójta Gminy Z. z 30 lipca 2021 r. znak [...], a konkretnie z zawartego w nim sformułowania: "proszę o naliczenie kwoty odszkodowania [...] za nabyte z mocy prawa, przez Gminę Z. działki gruntu wydzielone pod nowe drogi lub pod poszerzenie dróg istniejących, a także za urządzenia, których właściciele nie mogli odłączyć od gruntu oraz drzewa i krzewy" oraz z treści protokołu uzgodnień z 26 lipca 2021 r., a konkretnie ze sformułowania: "Przedmiotem uzgodnień jest kwota odszkodowania dla Uczestników scalenia i podziału, za nabyte z mocy prawa, przez Gminę Z. działki gruntu wydzielone pod nowe drogi lub pod poszerzenie dróg istniejących, a także za urządzenia, których właściciele nie mogli odłączyć od gruntu oraz drzewa i krzewy". Zdaniem jednak sądu, powyższe dokumenty nie dają pełnego obrazu stanu faktycznego, w jakim orzekał organ pierwszej instancji w postępowaniu zwykłym. Jak trafnie zwrócił uwagę pełnomocnik skarżących w skardze, ocena prawna Wojewody pomija fakt, iż na s. 9 operatu szacunkowego z listopada 2021 r. znajduje się następujący zapis odnośnie stanu techniczno-użytkowego wycenianego gruntu: "Nieruchomość jest niezabudowana i nieogrodzona bez naniesień i nasadzeń", co rzeczoznawca majątkowy sporządzający operat szacunkowy miał stwierdzić po oględzinach dokonanych 8 listopada 2021 r. (vide s. 5 tego operatu). Wobec tak jednoznacznego stwierdzenia zamieszczonego przez biegłego w operacie szacunkowym z listopada 2021 r., który to operat był podstawą ustalenia wysokości odszkodowania w decyzji kończącej postępowanie zwykłe, ogólne stwierdzenia wniosku o ustalenie odszkodowania i protokołu uzgodnień – zawierające wyłącznie nawiązanie do ogólnych sformułowań ustawowych, bez jakiegokolwiek odniesienia się do stanu faktycznego wycenianej działki – nie mogą świadczyć o tym, że w postępowaniu zwykłym o ustalenie odszkodowania stan faktyczny sprawy został ustalony prawidłowo. Skoro odszkodowanie ma odpowiadać wartości elementów konkretnie wskazanych w przepisie art. 106 ust. 1 u.g.n., tj. wartości gruntu oraz urządzeń, których nie można odłączyć od gruntu oraz drzew i krzewów – oszacowanie wyłącznie wartości gruntu, w sytuacji gdy na nieruchomości znajdują się również inne elementy relewantne z punktu widzenia treści art. 106 ust. 1 u.g.n. – nie jest prawidłowym ustaleniem stanu faktycznego. Skoro zaś istnienie tych dodatkowych elementów ujawniono w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości dopiero po uzyskaniu przez decyzję kończącą postępowanie zwykłe przymiotu ostateczności – wystąpiła podstawa wznowienia z art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a. w postaci ujawnienia nowych okoliczności, na podstawie dowodów powstałych po zakończeniu postępowania zwykłego decyzją ostateczną, które to okoliczności nie były znane organowi pierwszej instancji wydającemu tę decyzję (vide operat szacunkowy z listopada 2021 r. wskazujący na brak naniesień i nasadzeń), a miały istotne znaczenie w sprawie (kluczowe dla wysokości odszkodowania z punktu widzenia treści art. 106 ust. 1 u.g.n.).

Stąd odmienna ocena prawna Wojewody P. nie może zostać zaakceptowana. Jest ona wynikiem nieprawidłowej, bo zbyt wąskiej, wykładni przepisu art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a. Skutkowała też nieprawidłowym, nie dość pogłębionym ustaleniem stanu faktycznego w sprawie, nieuwzględniającym treści dokumentów, na których budował swoją wiedzę o stanie faktycznym sprawy organ pierwszej instancji (operat szacunkowy z listopada 2021 r.). Doszło więc do niewłaściwego ustalenia stanu faktycznego w postępowaniu zwykłym, co ujawniono dopiero po jego ostatecznym zakończeniu. W okolicznościach sprawy niniejszej odpowiada to przesłance z art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a. W konsekwencji, uchylenie przez Wojewodę decyzji Starosty Z. na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 K.p.a. i orzeczenie przy zastosowaniu art. 151 § 1 pkt 1 K.p.a. (odmowa uchylenia we wznowionym postępowaniu decyzji ostatecznej wydanej w postępowaniu zwykłym – z uwagi na brak podstawy wznowienia) nie znajduje uzasadnienia w okolicznościach sprawy.

W wyniku niniejszego wyroku organ odwoławczy ponownie rozpozna odwołanie Wójta Gminy Z. mając na uwadze ocenę prawną sformułowaną w niniejszym uzasadnieniu przez sąd (art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. z 2022 r., poz. 329 ze zm., dalej: P.p.s.a.), wynikającą z przytoczonego orzecznictwa.

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. "a" i "c" P.p.s.a. orzeczono jak w sentencji.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 P.p.s.a. W skład tych kosztów sąd wliczył wpis od skargi w kwocie 200 zł, opłaty skarbowe od pełnomocnictwa w kwocie 34 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 480 zł (§ 14 ust. 1 pkt 1 lit. "c" rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800).