Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 10 czerwca 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Nowacki (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Janusz Furmanek, Sędzia WSA Monika Krzyżaniak, , Protokolant Specjalista Agnieszka Kowalik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 czerwca 2016 roku sprawy ze skargi T. W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji w sprawie udzielenia koncesji na wydobywanie kopaliny oddala skargę.

Postanowieniem z dnia [...] nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] utrzymało w mocy postanowienie Burmistrza Gminy i Miasta C. z dnia [...], znak: [...], w przedmiocie uzgodnienia udzielenia przez Marszałka Województwa [...] koncesji na wydobywanie kopaliny ze złoża "A.", położonego na działkach nr [...], [...] i [...], w miejscowości B., gm. C., pow. D., woj. [...]. Powyższe rozstrzygnięcie wydane zostało w oparciu o art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz.U. z 2016 r., poz. 23) oraz art. 23 ust. 2a pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. - Prawo geologiczne i górnicze (tekst jednolity Dz.U. z 2015 r., poz. 196 z późn. zm.).

Ww. postanowienie wydano na podstawie następującego stanu faktycznego:

W dniu 24 grudnia 2015 r. do Urzędu Gminy i Miasta w C. wpłynęło pismo Marszałka Województwa [...] z dnia 21 grudnia 2015 r., w którym zwrócił się on do Burmistrza Gminy i Miasta C. o uzgodnienie udzielenia T. W. prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą "E. T. W." z siedzibą w B., koncesji na wydobywanie kruszywa naturalnego (piasku) ze złoża "A.", położonego w miejscowości B. na działkach nr [...],[...] i [...], w miejscowości B., gm. C., pow. D., woj. [...].

Postanowieniem z dnia [...], Burmistrz Gminy i Miasta C. odmówił uzgodnienia projektu koncesji podnosząc, iż działki, na których przewidziano eksploatację kruszywa, leżą na terenach, dla których nie został opracowany miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. W obowiązującym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy C. teren ten znajduje się na terenach rolnych z przewagą gleb chronionych II - IV klasy bonitacyjnej.

T. W., reprezentowany przez r.pr. J. K., wniósł zażalenie na powyższe postanowienie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] zarzucając:

1) błędy w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie, że działki przeznczone pod tereny górnicze znajdują się w przeważającej części na terenach rolnych z przewagą gleb chronionych II - IV klasy bonitacyjnej,

2) obrazę art. 7 ust. 2 w zw. z art. 23 ust. 2a pkt 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. -prawo geologiczne i górnicze.

Na podstawie tych zarzutów skarżący wniósł o:

1) zmianę zaskarżonego postanowienia i uzgodnienie projektu decyzji w sprawie udzielenia koncesji na wydobywanie kopalin ze złoża "A.", ewentualnie,

2) uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.

W uzasadnieniu skarżący argumentował, że zaskarżone postanowienie należy łączyć z decyzją Nr [...] o środowiskowych uwarunkowaniach wydaną przez Burmistrza Gminy C. w dniu 23 października 2015 r. W decyzji tej burmistrz szczegółowo określa zakres przedmiotowy przedsięwzięcia i sposób jego realizacji. Decyzja ta ma walor ostateczności i stanowi podstawę ubiegania się o koncesję u organu koncesyjnego - Marszałka Województwa [...]. Skarżący wskazał, iż nie ubiega się o nic więcej, niż to, co zostało ustalone w ww. decyzji ostatecznej. Ponadto uzasadnienie zawarte w postanowieniu nie jest zgodne z rzeczywistością, bo choć faktycznie dla obszaru inwestycji brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, to całkowitą nieprawdą jest twierdzenie, że planowane jest ono przeważnie na gruntach chronionych klasy ll-IV. Planowany obszar był wielokrotnie analizowany także przez burmistrza przed wydaniem decyzji i od tego czasu nic się nie zmieniło. Z aktualnego wypisu z rejestru gruntów jednoznacznie wynikają proporcje klasy gruntów V do IVB z przewagą tych pierwszych.

Po rozpatrzeniu odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] utrzymało w mocy zaskarżone postanowienie. Wskazało, iż stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. - Prawo geologiczne i górnicze powoływanej dalej jako "p.g.g.", działalność w zakresie wydobywania kopalin ze złóż może być wykonywana po uzyskaniu koncesji. Zgodnie z art. 22 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 22 ust. 4 p.g.g., jeżeli wydobycie kopaliny ze złoża w roku kalendarzowym przekroczy 20000 m, koncesji na wydobywanie kopalin ze złóż udziela marszałek województwa. Zgodnie natomiast z art. 23 ust. 2a pkt 1 p.g.g. w odniesieniu do działalności prowadzonej poza granicami obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej udzielenie koncesji na wydobywanie kopalin ze złóż, podziemne bezzbiornikowe magazynowanie substancji, podziemne składowanie odpadów albo podziemne składowanie dwutlenku węgla wymaga uzgodnienia z wójtem (burmistrzem, prezydentem miasta) właściwym ze względu na miejsce wykonywania zamierzonej działalności; kryterium uzgodnienia jest nienaruszanie zamierzoną działalnością przeznaczenia lub sposobu korzystania z nieruchomości określonego w sposób przewidziany w art. 7. W myśl art. 7 ust. 1 p.g.g. Podejmowanie i wykonywanie działalności określonej ustawą jest dozwolone tylko wówczas, jeżeli nie naruszy ona przeznaczenia nieruchomości określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz w odrębnych przepisach. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego podejmowanie i wykonywanie działalności określonej ustawą jest dopuszczalne tylko wówczas, jeżeli nie naruszy ona sposobu wykorzystywania nieruchomości ustalonego w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz w odrębnych przepisach (art. 7 ust. 2 p.g.g).

Kolegium wskazało, iż planowana przez T. W. działalność ma polegać na wydobywaniu kruszywa naturalnego ze złoża "A.", udokumentowanego na działkach nr [...], [...] i [...], w miejscowości B., obręb 25 B., gm. C., pow. D., woj. [...]. Dla wskazanego terenu gmina C. nie uchwaliła miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a zatem przy uzgodnieniu koncesji należy ocenić, czy zamierzona działalność nie będzie naruszała sposobu korzystania z nieruchomości ustalonego w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz w odrębnych przepisach.

Teren złoża "A." położony jest na obszarze zakwalifikowanym przez studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy C. jako obszar rolniczej przestrzeni produkcyjnej. Zapisy studium (rozdział III, pkt 2.5.) dla tego obszaru przedstawiają się w sposób następujący: (...) wszystkie kompleksy gleb o wysokiej II, III i IV klasie bonitacyjnej zostały zaliczone do rolniczej przestrzeni produkcyjnej predestynowanej do rozwoju intensywnego rolnictwa. Z racji ochrony tych gleb planowanie nowej zabudowy na tym obszarze ograniczono do niezbędnego zakresu odnoszącego się wyłącznie do zabudowy zagrodowej jednak z wyłączeniem wielkotowarowej produkcji zwierzęcej. Obszar predestynowany do rozwoju intensywnego rolnictwa przedstawiono na rysunku studium oznaczając go kolorem żółtym na rysunku studium dla gminy i symbolem R1 na rysunku studium dla miasta. W mieście obszary te wyłącza się z zabudowy. Pozostałe obszary występowania gleb słabszych klas bonitacyjnych, na których dopuszczone są zalesienia, oznaczono na rysunku studium dla gminy kolorem białym (fragmenty bez barwy). Graficznie oznaczono tereny rolne, na których w studium ustala się możliwość lokalizacji elektrowni wiatrowych (...)".

Z przytoczonych uwarunkowań wynika, że na obszarze rolniczej przestrzeni produkcyjnej nie przewiduje się działalności polegającej na eksploatacji kruszywa naturalnego. Organ zwrócił uwagę, że w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia organ pierwszej instancji posłużył się nieprecyzyjnym określeniem "terenów z przewagą gleb chronionych" podczas, gdy w studium takie określenie nie występuje w odniesieniu do obszaru rolniczej przestrzeni produkcyjnej, do którego zostały zaliczone wszystkie kompleksy gleb o wysokiej (II, III i IV) klasie bonitacyjnej. Działki wymienione we wniosku koncesyjnym są położone na terenie oznaczonym na rysunku studium kolorem żółtym, a przy tym niesporne jest, że na działkach tych są również grunty klasy IV. Z punktu widzenia zapisów Studium nie jest istotna szczegółowa klasyfikacja bonitacyjna konkretnych działek ewidencyjnych, tylko ich położenie na terenie obszaru rolniczej przestrzeni produkcyjnej, który to obszar, jak wynika z zacytowanego powyżej opisu, jest co do zasady predestynowany do rozwoju rolnictwa a nie innych działalności.

Kolegium zaznaczyło, że w studium znajdują się także zapisy odnoszące się do obszarów występowania surowców mineralnych (rozdział III, pkt 2.3.). Wskazuje się jednak w nich, że wszystkie złoża wymienione w części tekstowej studium zostały uwzględnione jako niekolizyjne wobec innych kierunków polityki przestrzennej. Jeżeli zaś chodzi o złoża nieuwzględnione w studium, a takim złożem jest oczywiście złoże "A.", to wnioski, które ewidentnie kolidują z zakładanymi lokalizacjami elektrowni wiatrowych na terenach rolniczych będą rozpatrzone po doprecyzowaniu konkretnych lokalizacji turbin. Stanie się to dopiero w toku procesu sporządzania planu miejscowego, bowiem w studium ustala się obowiązek sporządzania planu miejscowego dla lokalizacji elektrowni wiatrowych. Rejon lokalizacji elektrowni w rejonie F., G. i B. pokrywa się z obszarem potencjalnego występowania zasobów surowcowych kruszywa i dopiero w planie miejscowym mogą być rozstrzygnięte ewentualne kolizje przestrzenne dla obydwu kierunków polityki przestrzennej tego rejonu. Działki nr [...], [...] i [...] w miejscowości B. są położone w rejonie ustalonej w studium lokalizacji elektrowni wiatrowych.

Reasumując organ wskazał, że planowana przez skarżącego działalność, polegająca na wydobyciu kruszywa, jest niezgodna z ustalonym w studium sposobem wykorzystywania działek nr [...], [...] i [...], położonych w B., obręb 25 B.. Z tego względu zasadna była odmowa uzgodnienia przedłożonego przez Marszałka Województwa [...] projektu decyzji koncesyjnej.

W ocenie organu skarżący winien podjąć działania w kierunku zmiany zapisów studium i uwzględnienie w nim udokumentowanego złoża "A.". Bez takiej modyfikacji studium (bądź uchwalenia planu miejscowego z określoną lokalizacją obszaru górniczego) Burmistrz Gminy i Miasta C. w obowiązującym stanie prawnym nie będzie mógł pozytywnie uzgodnić projektu koncesji na eksploatację tego złoża. Skarżący niewątpliwie ma rację, że dysponowanie decyzją środowiskową jest wymagane do uzyskania koncesji na wydobycie kopalin, jednakże nie jest ona wyłącznym warunkiem uwzględnienia wniosku koncesyjnego. Należy pamiętać, iż postępowanie w przedmiocie udzielenia koncesji prowadzone jest na podstawie przepisów p.g.g., a przepisy te wymagają uzgodnienia przez burmistrza projektu decyzji w oparciu o przesłanki wymienione w art. 7 p.g.g., które nie są brane pod uwagę przy wydawaniu decyzji środowiskowej.

Na powyższe postanowienie T. W. wniósł skargę do WSA w Łodzi, zarzucając mu:

1 .błąd w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie iż działki przeznaczone pod tereny górnicze znajdują się w przeważającej części na trenach rolnych z przewagą gleb chronionych II-IV klasy bonitacyjnej,

2.obrazę art. 7 ust.2 w zw z art 23 ust.2a pkt 1 ustawy z 9 czerwca 2011 roku poprzez jego błędną wykładnię skutkującą niewłaściwym zastosowaniem.

3. naruszenie art. 95, 96 i 104 w/w ustawy poprzez wyciągnięcie ujemnych konsekwencji wadliwego działania (niedziałania) organów gminy dla strony

art. 9,10,11,12 i 13 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez ich niezastosowanie.

W związku z powyższymi zarzutami skarżący podniósł naruszenie zasad ogólnych postępowania administracyjnego wyrażonych w art. 8 a przede wszystkim 9 kpa. Wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy organowi I instancji w celu ponownego rozpatrzenia oraz o orzeczenie o kosztach postępowania według norm przepisanych.

W ocenie skarżącego zaskarżone postanowienie należy łączyć z decyzją nr [...] o środowiskowych uwarunkowaniach. Skarżący zauważył, że w toku postępowania burmistrz nie odwoływał się do studium, w postanowieniu o negatywnym uzgodnieniu, błędnie wskazywał kategorię gleb pod planowaną inwestycją. W zażaleniu strona prawidłowo wskazała tę kategorię, czego organ odwoławczy nie zakwestionował. Nie bez znaczenia jest też fakt, że dla planowanej inwestycji pozytywny raport wydał Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska. Skarżący wskazał, że art. 95 ust. 1 i 2 oraz art. 96 prawo geologiczne i górnicze a także przepisy ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym nakładają na organy gminy określone obowiązki o charakterze bezwzględnym wraz z sankcją za uchybienie im. Obowiązkiem takim jest wprowadzenie do studium w terminie dwóch lat od zatwierdzenia dokumentacji geologicznej, obszaru udokumentowanego złoża kopalin. Jeżeli gmina tego nie zrobi naraża się na postępowanie i sankcję o jakiej mowa w art. 96 prawa geologicznego i górniczego. Tak więc wyrażony pogląd przez SKO, że to strona winna zadbać o zgodność i prawidłowość zapisów w studium oraz, że błędne lub nieaktualne zapisy skutkują ujemnymi konsekwencjami dla strony skarżący uznał w świetle wskazanej regulacji za niewłaściwy. Skarżący wspomniał, że wedle wiedzy strony zapisy w studium nie były aktualizowane od 2006 roku pomimo otwarcia w ostatnim dziesięcioleciu kilku nowych kopalni.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] wniosło o jej oddalenie podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonym postanowieniu oraz argumenty przytoczone dla jego uzasadnienia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie jest zasadna.

Zgodnie z treścią art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku -Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem.

Natomiast, w myśl art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz.270 ze zm.) sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie:

1/ uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, jeżeli stwierdzi:

a/ naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy,

b/ naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego,

c/ inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy;

2/ stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach;

3/ stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w Kodeksie postępowania administracyjnego lub innych przepisach.

Z wymienionych przepisów wynika, iż sąd bada legalność zaskarżonego aktu pod kątem jego zgodności z prawem materialnym, określającym prawa i obowiązki stron oraz z prawem procesowym, regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej.

Badając legalność zaskarżonego postanowienia sąd nie stwierdził naruszenia przez organy administracji przepisów prawa materialnego ani procesowego w stopniu uzasadniającym jego uchylenie.

Podstawą prawną rozstrzygnięcia stanowiły przepisy ustawy z dnia 9 czerwca 2011r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz.U. z 2015r. poz.196 ze zm.), dalej p.g.g.

Zgodnie z treścią art.21 ust.1 pkt.2 wymienionej ustawy działalność w zakresie wydobywania kopalin ze złóż może być wykonywana po uzyskaniu koncesji.

W myśl art.22 ust.4 p.g.g. w zakresie nieokreślonym w ust. 1 i 2 koncesji na wydobywanie kopalin ze złóż udziela marszałek województwa.

Zgodnie z treścią art.23 ust.2a p.g.g. w odniesieniu do działalności prowadzonej poza granicami obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej:

1) udzielenie koncesji na wydobywanie kopalin ze złóż, podziemne bezzbiornikowe magazynowanie substancji, podziemne składowanie odpadów albo podziemne składowanie dwutlenku węgla,

2) wydanie decyzji inwestycyjnej, o której mowa w art. 49z ust. 1

- wymaga uzgodnienia z wójtem (burmistrzem, prezydentem miasta) właściwym ze względu na miejsce wykonywania zamierzonej działalności; kryterium uzgodnienia jest nienaruszanie zamierzoną działalnością przeznaczenia lub sposobu korzystania z nieruchomości określonego w sposób przewidziany w art. 7.

W myśl art.7 ust.1 p.g.g. podejmowanie i wykonywanie działalności określonej ustawą jest dozwolone tylko wówczas, jeżeli nie naruszy ona przeznaczenia nieruchomości określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz w odrębnych przepisach.

Zgodnie z treścią art.7 ust.2 p.g.g. w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego podejmowanie i wykonywanie działalności określonej ustawą jest dopuszczalne tylko wówczas, jeżeli nie naruszy ona sposobu wykorzystywania nieruchomości ustalonego w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz w odrębnych przepisach.

Z wymienionych przepisów wynika, że udzielenie koncesji na wydobywanie kopalin ze złóż wymaga uzgodnienia z właściwym wójtem (burmistrzem, prezydentem miasta) a jedynym kryterium uzgodnienia jest nienaruszenie zamierzoną działalnością przeznaczenia lub sposobu korzystania z nieruchomości, określonego w sposób przewidziany w art.7 p.g.g. Ten ostatni przepis stanowi natomiast, że wydobywanie kopalin, w razie braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jest dopuszczalne jeżeli nie naruszy ono sposobu wykorzystywania nieruchomości ustalonego w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. W orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, że brak naruszenia, o którym mowa w art.7 ust.2 p.g.g. ma miejsce wówczas gdy istnieje zgodność planowanego wydobywania kruszywa z zapisami studium. Nie jest przy tym wystarczające aby planowana działalność była niesprzeczna ze studium tj. dała się pogodzić z przeznaczeniem terenu w studium lecz działalność ta nie może naruszać postanowień studium. Innymi słowy musi istnieć zgodność planowanego przedsięwzięcia z założeniami studium. Pogląd taki wyraził WSA w Bydgoszczy w wyroku z 11 marca 2014r. w spr. II SA/Bd 1590/13, WSA w Krakowie w wyrokach z 18 listopada 2014r. w spr. III SA/Kr 832/14 i z 4 grudnia 2013r. w spr. III SA/Kr 286/13 oraz WSA w Warszawie w wyroku z 22 października 2014r. w spr. VI SA/Wa 1622/14. Sąd w obecnym składzie podzielił pogląd wyrażony w wymienionych orzeczeniach.

W rozpoznawanej sprawie T. W. zamierza podjąć działalność polegającą na wydobywaniu kruszywa naturalnego ze złoża "A." na terenie działek nr [...],[...] i [...] w miejscowości B., obręb 25 B., gmina C.. Dla gminy C. nie ma uchwalonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego a zatem przy uzgodnieniu koncesji należy ocenić czy zamierzona działalność skarżącego nie będzie naruszała sposobu korzystania z nieruchomości ustalonego w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego dla gminy C.. Jak wynika z wymienionego studium teren złoża "A." jest położony na obszarze rolniczej przestrzeni produkcyjnej. Obszar ten jest predystynowany do rozwoju intensywnego rolnictwa. Według zapisów studium planowanie nowej zabudowy na tym obszarze ograniczono do niezbędnego zakresu odnoszącego się wyłącznie do zabudowy zagrodowej z wyłączeniem wielkotowarowej produkcji zwierzęcej.

Analiza zapisów studium wskazuje, że na terenie złoża "A." nie przewiduje się eksploatacji kruszywa naturalnego gdyż jest to obszar rolniczej przestrzeni produkcyjnej. Na tym terenie przewidziano rozwój intensywnego rolnictwa. W związku z czym zamierzona działalność skarżącego narusza sposób wykorzystania obszaru na którym jest ona planowana, określony w studium. Istnieje sprzeczność planowanej działalności T.W. z zapisami studium. W sytuacji gdy istnieje taka niezgodność to brak jest podstaw do pozytywnego uzgodnienia zamierzonej działalności skarżącego. Organy administracji trafnie negatywnie uzgodniły projekt decyzji w sprawie udzielenia koncesji na wydobywanie kopaliny ze złożą "A.". Skoro istnieje sprzeczność zamierzonej działalności skarżącego z założeniami studium to pozytywne uzgodnienie projektu koncesji stanowiłoby naruszenie przepisu art.23 ust.2a pkt.2 w związku z art.7 ust.2 ustawy – Prawo geologiczne i górnicze.

Faktem jest, że złoże "A." nie zostało zapisane w obecnie obowiązującym studium. Zostało ono udokumentowane w listopadzie 2014r. a więc dwuletni termin do wprowadzenia go do studium, o którym mowa w art.95 ust.2 p.g.g., upływa w listopadzie 2016r. Jak wynika treści skargi T. W. wystąpił do Wojewody [...] o wydanie zarządzenia zastępczego w trybie art.96 ust.1 p.g.g. lecz w sprawie tej nie zostało dotychczas wydane żadne rozstrzygnięcie. Okoliczność ta nie ma jednak żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. W dacie wydania zaskarżonego postanowienia określone w studium przeznaczenie działek nr [...],[...] i [...] jest bowiem sprzeczne z zamierzoną działalnością skarżącego. W związku z czym brak było podstaw do pozytywnego uzgodnienia projektu decyzji w sprawie udzielania koncesji na wydobywanie kopaliny. Wspomnieć tylko należy, iż nawet gdyby w studium uwzględniono w przyszłości występowanie złoża "A." to nie oznacza automatycznie obowiązku uwzględnienia wniosku koncesyjnego skarżącego. Konieczna jest bowiem jeszcze zmiana zapisu studium dotycząca przeznaczenia terenu na którym występuje złoże "A.". Uwzględnienie w studium złoża kopalin oraz określenie przeznaczenia terenu na którym występuje te złoże to są dwie odrębne kwestie.

W ocenie sądu dla rozstrzygnięcia sprawy nie ma znaczenia podnoszony w skardze fakt wydania w dniu 23 października 2015r. przez Burmistrza Gminy i Miasta C. decyzji określającej środowiskowe uwarunkowania na uruchomienie kopalni kruszywa naturalnego ze złoża "A.". Zdaniem skarżącego wydanie tej decyzji winno skutkować pozytywnym uzgodnieniem projektu decyzji koncesyjnej.

Jak podkreśla się w orzecznictwie sądów administracyjnych decyzja środowiskowa stanowi załącznik sine qua non wniosku koncesyjnego. Pełni ona wyłącznie funkcję prejudycjalną (wstępną) wobec przyszłej koncesji. Decyzja środowiskowa jest wydawana w trybie odrębnych przepisów od tych jakie mają zastosowanie przy uzgodnieniu projektu decyzji w sprawie udzielenia koncesji na wydobywanie kopalin. W szczególności przy wydaniu decyzji środowiskowej nie uwzględnia się przepisu art.7 p.g.g., który ma kluczowe znaczenie przy uzgodnieniu, o którym mowa w art.23 ust.2a p.g.g. W związku z czym wydana decyzja środowiskowa nie ma znaczenia dla uzgodnienia decyzji koncesyjnej. Przyjęcie odmiennego poglądu prowadziłoby do sytuacji prawnie niedopuszczalnej gdyż organ koncesyjny nie badałby wówczas czy zachodzą przesłanki z prawa geologicznego i górniczego do udzielenia koncesji tylko byłby bezwzględnie związany decyzją środowiskową. Pogląd taki wyraził WSA w Warszawie w wyroku z 22 października 2014r. w spr. VI SA/Wa 1622/14, WSA w Krakowie w wyroku z 18 listopada 2014r. w spr. III SA/Kr 832/14 i WSA w Poznaniu w wyroku z 2 marca 2011r. w spr. II SA/Po 785/10.

Sąd w obecnym składzie podzielił pogląd wyrażony w wymienionych orzeczeniach i uznał, że zarzut skargi w tym zakresie nie jest zasadny.

Nieuzasadniony jest również zarzut podniesiony na rozprawie w dniu 10 czerwca 2016r., że inne podmioty uzyskały koncesje na wydobywanie kruszywa naturalnego na terenie gminy C. W związku z czym taka koncesja winna być również udzielona skarżącemu.

Należy zaznaczyć, że przedmiotem rozpoznawanej sprawy jest ocena legalności zaskarżonego postanowienia i ocena taka została dokonana. W niniejszej sprawie sąd natomiast nie oceniał prawidłowości wydania koncesji innym podmiotom na terenie gminy C. Nie wiadomo zresztą na jakie złoże wydane zostały koncesje innym podmiotom, jakie były wówczas zapisy studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz czy w ogóle koncesje te zostały wydane zgodnie z prawem. Wszystkie te kwestie pozostają poza zakresem rozważań sądu w niniejszej sprawie. W związku z czym nieuzasadniony jest zarzut skarżącego, że skoro innym podmiotom wydano koncesje na wydobywanie kruszywa naturalnego na terenie gminy C. to taka koncesja winna mu być również wydana.

Reasumując sąd uznał, że skarga nie jest zasadna. Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że planowana działalność T. W. na działkach nr [...],[...] i [...] narusza sposób wykorzystania tych działek określony w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. W sytuacji gdy istnieje sprzeczność planowanej działalności skarżącego z zapisami studium to organy administracji trafnie negatywnie uzgodniły projekt decyzji koncesyjnej. Rozpoznając sprawę sąd nie stwierdził naruszenia przepisów prawa materialnego bądź przepisów postępowania administracyjnego mogących mieć wpływ na wynik sprawy. Mając to na uwadze, na podstawie art.151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r., sąd oddalił skargę T. W.

R.T.