Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Cezary Kosterna, Sędziowie Sędzia WSA Leszek Kobylski, Sędzia WSA Marek Wroczyński (sprawozdawca), Protokolant Referent Magdalena Krawczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 czerwca 2017 r. w Radomiu sprawy ze skargi R. P. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] września 2016 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę.

Decyzją nr [...] Wojewoda [...] (dalej także jako: "organ odwoławczy") biorąc za podstawę art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego (DZ.U z 2016 roku, poz. 23 ze zm. dalej jako k.p.a.) w związku z art. 82 ust. 3 ustawy z 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (DZ.U z 2016 roku, poz.290 ze zm. dalej jako Prawo budowlane), po rozpatrzeniu odwołania R. P. od decyzji Starosty R., nr [...]z dnia [...] czerwca 2016 roku zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę budynku usługowego (warsztat naprawy i wymiany ogumienia) na terenie działki oznaczonej Nr ewid. [...], położonej w miejscowości M., gmina Z. – utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Podstawą rozstrzygnięcia były następujące ustalenia faktyczne i dokonana ocena prawna.

Wojewoda [...] stwierdził, że inwestor wypełnił wszystkie obowiązki wynikające z art. 32 pkt 1 i 2 oraz art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

Złożył prawidłowo wypełnione oświadczenie o prawie dysponowania nieruchomością na cele budowlane, projekt budowlany został sporządzony zgodnie

z art. 34 Prawa budowlanego oraz spełnia wymagania § 8 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 27 kwietnia 2012 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (Dz.U. z 2012 r., poz. 464 ze zm.). Projekt budowlany sporządziła osoba posiadająca odpowiednie uprawnienia budowlane, zawiera on informację dotyczącą bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, wymagane opinie, uzgodnienia oraz warunki geotechniczne posadowienia obiektu

i warunki gruntowo – wodne. Działka inwestycyjna posiada dostęp do drogi publicznej. Posiada również analizę możliwości racjonalnego wykorzystania alternatywnych systemów zaopatrzenia w energię elektryczną. Przedmiotowa inwestycja nie jest zaliczana do inwestycji mogących znacząco oddziaływać na środowisko i nie tworzy zagrożenia dla działek sąsiednich.

Zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 1 prawa budowlanego, przed wydaniem decyzji

o pozwoleniu na budowę właściwy organ sprawdza między innymi zgodność projektu

z ustaleniami miejscowego planu albo wymaganiami decyzji o warunkach zabudowy

i zagospodarowania terenu. W niniejszej sprawie została wydana przez wójta gminy Z. decyzja nr [...]z dnia [...] listopada 2015 roku o ustaleniu warunków zabudowy. Zatwierdzony projekt jest zgodny z wytycznymi zawartymi w tej decyzji. Została zachowana wyznaczona linia zabudowy, maksymalna powierzchnia nowej zabudowy w stosunku do powierzchni działki nie przekracza 25% i wynosi [...] %, została zachowana wielkość powierzchni biologicznie czynnej, która wynosi [...] %, została zachowana wysokość elewacji frontowej budynku, która nie przekracza 3,5 m, szerokość elewacji frontowej nie przekracza 12 m, dach jest zgodny z decyzją – jednospadowy o nachyleniu [...] %. Decyzja o warunkach zabudowy dopuszcza zbliżenie projektowanego budynku do granicy z działką nr [...], o którym mowa w § 12 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 roku w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DZ.U

z 2015 roku, poz. 1422, dalej jako rozporządzenie), zgodnie z którym sytuowanie budynku w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, dopuszcza się w odległości 1,5 m od granicy lub bezpośrednio przy granicy, jeżeli wynika to z ustaleń miejscowego

planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy

i zagospodarowania terenu.

Organ odwoławczy wskazał, że zgodnie z art. 35 ust. 4 w razie spełnienia wymagań określonych w ust.1 oraz art. 32 ust. 4 prawa budowlanego właściwy organ nie może odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę.

Zdaniem organu nie doszło w przedmiotowym postępowaniu do naruszenia art. 10 § 1 k.p.a. zgodnie z którym organy są zobowiązane zapewnić stronom czynny udział w postępowaniu, a przed wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się co do zebranego materiału dowodowego oraz zgłoszonych żądań. Skarżący w tym postępowaniu był informowany przez organ I Instancji o prawie wypowiedzenia się co do zebranych dowodów oraz o prawie składania wyjaśnień i zgłaszania żądań, a przed organem odwoławczym organ skierował pismo o wskazanie wniosków dowodowych, których ewentualne złożenie zostało uniemożliwiane. Skarżący nie wskazał jakich konkretnych czynności procesowych nie mógł w związku z tym uchybieniem organu dokonać. W związku z tym, że skarżący przebywa w areszcie śledczym i osobiście nie mógł zapoznać się aktami sprawy został poinformowany, iż zgodnie z art. 32 k.p.a. strona może działać przez pełnomocnika, chyba że charakter czynności wymaga jego osobistego działania. Skarżący pełnomocnictwa nie udzielił w toczącym się postępowaniu. Organ zauważył, iż akt sprawy nie wynosi się poza budynek urzędu

i dlatego zarzut niedostarczenia akt sprawy do aresztu śledczego nie znajduje usprawiedliwionych podstaw.

W ocenie organu odwoławczego, organ I instancji podjął niezbędne kroki celem dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, zebrał i rozpatrzył w sposób wyczerpujący cały materiał dowodowy – stosownie do art. 7, art. 77 i art. 80 k.p.a. Nadto zgodnie z art. 107 § 3 k.p.a. wskazał okoliczności faktyczne sprawy, które uznał za udowodnione oraz dowody na których się oparł.

Wskazał, że nie występuje prawne ograniczenie w sposobie zagospodarowania przedmiotowej nieruchomości, zaś ewentualne niedogodności mogą stanowić podstawę roszczeń cywilnoprawnych. Z uwagi na cywilnoprawny charakter przedmiotu sporu brak jest podstaw do ingerencji organów administracji architektoniczno – budowlanej. Organ wskazał, że pozwolenie na budowę, szczególnie w obszarach zurbanizowanych,

w wielu wypadkach musi uwzględniać sprzeczne interesy. Granice tych praw

i interesów określają przepisy prawa budowlanego i innych aktów prawnych.

Skargę na decyzję organu odwoławczego wniósł R.P..

W skardze podnosił, iż uniemożliwiono mu zapoznanie się z aktami sprawy

i uważa, że powinny one być dostarczone do czytelni Aresztu Śledczego. Nie zgadzał się z organem, iż powinien ustanowić pełnomocnika w toku postępowania administracyjnego ponieważ nie chciał i nie mógł z tego przywileju korzystać z uwagi na fakt, iż nie znajduje odpowiedniego kandydata.

W jego ocenie organ nie zebrał całego materiału dowodowego, gdyż przedmiotowa inwestycja w jego ocenie należy do znacząco oddziaływujących na środowisko i stwarza zagrożenie dla sąsiednich działek o przeznaczeniu mieszkalnym. Z tego względu niezbędna była opinia Powiatowej Stacji Sanitarno – Epidemiologicznej dokonująca oceny natężenia dźwięku, który powstaje w tego rodzaju działalności związanej z wymianą opon. Opinia taka winna być przeprowadzona na koszt inwestora. Skarżący wskazywał, że decyzja w sprawie została skierowana do podmiotu, który nie był stroną postępowania (PINB), co winno skutkować stwierdzeniem jej nieważności.

R. P. wskazywał, że nie otrzymał decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, a o jej istnieniu dowiedział się z zaskarżonej decyzji. W związku z tym złożył wniosek o przywrócenie mu terminu do wniesienia odwołania od tej decyzji ponieważ została mu doręczona na adres domowy, w sytuacji gdy on przebywał w areszcie śledczym. Z tej racji przedmiotowe postępowanie winno zostać zawieszone.

Z tych też względów w jego ocenie wniesiona skarga zasługuje na uwzględnienie.

W odpowiedzi na skargę organ wnosił o jej oddalenie, podtrzymując dotychczas zaprezentowaną argumentację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1066), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. W ramach swej kognicji sąd bada, czy przy wydaniu zaskarżonego aktu nie doszło do naruszenia prawa materialnego i przepisów postępowania administracyjnego, nie będąc przy tym związanym granicami skargi, stosownie do treści art. 134 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.". Zgodnie z art. 145 § 1 pkt p.p.s.a. sąd uwzględnia skargę tylko w przypadku stwierdzenia naruszenia przepisów prawa materialnego lub istotnych, mających wpływ na wynik sprawy, wad w postępowaniu administracyjnym.

Rozpatrując sprawę pod kątem zgodności z prawem Sąd stwierdza, że zaskarżona decyzja nie jest dotknięta żadną z wad uzasadniających jej uchylenie, skarga zaś podlega oddaleniu.

Analizując zgromadzone w sprawie dokumenty, a także mając na względzie uzasadnienia obu wydanych w sprawie decyzji Sąd uznał, iż projekt budowlany został prawidłowo zatwierdzony, albowiem inwestor spełnił wszystkie wymogi konieczne do uzyskania pozwolenia na budowę. Podkreślić należy, że decyzja o pozwoleniu na budowę nie ma charakteru uznaniowego. Stanowi o tym wyraźnie przepis art. 35 ust. 4 Prawa budowlanego, zgodnie z którym w razie spełnienia wymagań określonych w art. 35 ust. 1 oraz w art. 32 ust. 4, właściwy organ nie może odmówić wydania decyzji

o pozwoleniu na budowę. Z powyższego wynika, iż organ nie można odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę, o ile przedłożony do zatwierdzenia projekt budowlany spełnia wymagania określone w art. 35 ust. 1 Prawa budowlanego, a inwestor dopełnił czynności wymienionych w art. 32 ust. 4 Prawa budowlanego.

Tym samym ocenie w niniejszej sprawie podlegało, czy zaskarżona decyzja zapadła z zachowaniem art. 35 ust. 1 i art. 32 ust. 4 Prawa budowlanego. Zgodnie z art. 32 ust. 4 Prawa budowlanego, pozwolenie na budowę może być wydane wyłącznie temu, kto złożył wniosek w tej sprawie w okresie ważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (pkt 1) oraz złożył oświadczenie, pod rygorem odpowiedzialności karnej, o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane (pkt 2). Dostrzec też trzeba, że z art. 35 ust. 1 Prawa budowlanego wynika, że przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę organ architektoniczno-budowlany sprawdza:

1) zgodność projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy

i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu, a także wymaganiami ochrony środowiska, w szczególności określonymi w decyzji

o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko;

2) zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi;

3) kompletność projektu budowlanego i posiadanie wymaganych opinii, uzgodnień, pozwoleń i sprawdzeń oraz informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia,

o której mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1b, zaświadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 7, oraz dokumentów, o których mowa w art. 33 ust. 2 pkt 6;

4) wykonanie - w przypadku obowiązku sprawdzenia projektu, o którym mowa w art. 20 ust. 2, także sprawdzenie projektu - przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane i legitymującą się aktualnym na dzień opracowania projektu - lub jego sprawdzenia - zaświadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 7.

W ocenie Sądu, akta sprawy wskazują na to, iż inwestor spełnił wymogi wynikające z cyt. powyżej art. 32 ust. 4 pkt 1 i 2, a organy orzekające dokonały sprawdzeń, o których mowa w ww. art. 35 ust. 1 Prawa budowlanego, słusznie uznając, że przedstawiony projekt jest kompletny.

W zakresie zarzutów podnoszonych przez skarżącego - strony pozbawionej wolności, co do braku możliwości zapoznania się z aktami sprawy i naruszenia przepisu art. 10 § 1 k.p.a. należy zauważyć, iż wskazany przepis i art. 73 § 2 k.p.a. nie zostały naruszone w sposób istotny w realiach niniejszej sprawy. Należy przywołać stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyrokach z dnia 28 lutego 2014 roku, sygn. akt I OSK 1642/12, z dnia 6 grudnia 2011 roku – sygn. akt I OSK 11/11 gdzie Sąd powiedział, że strona pozbawiona wolności nie może domagać się w sposób wiążący przesłania jej kserokopii akt aby zapoznać się z ich treścią. Strona może realizować swoje prawa poprzez pełnomocnika lub przedstawiciela, zaś procedura administracyjna nie przewiduje możliwości przesyłania stronie akt sprawy albo sprowadzania skarżącego do biura organu. Odstępstwo od tej reguły mogłoby wynikać z okoliczności szczególnych, wyjątkowych. W skardze R.P. podnosił, iż nie skorzystał z możliwości ustanowienia pełnomocnika w postępowaniu administracyjnym, ponieważ nie znajdował odpowiedniego kandydata. Nadto skarżący mimo zapytania organu nie wskazał, iż jakieś wnioski dowodowe składał, które nie zostały uwzględnione, a w jego ocenie miałyby istotny wpływ na wynik sprawy.

Odnosząc się do zarzutów w kwestii braku materiału dowodowego co do wpływu przedmiotowej inwestycji na przekroczenie norm ochrony środowiska w zakresie hałasu, to należy zauważyć, że z ostatecznej decyzji Wójta Gminy Z. nr [...] z dnia [...] listopada 2015 roku, wynika, iż przedmiotowej inwestycji nie dotyczą nakazy, zakazy, dopuszczenia i ograniczenia w zagospodarowaniu terenu wynikające z potrzeb ochrony środowiska i ochrony przyrody, o których mowa w ustawie z dnia 23 stycznia 2008 roku Prawo ochrony środowiska (tj. DZ.U z 2013 roku, poz. 1232 ze zm.) oraz ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 roku o ochronie przyrody (tj. DZ.U z 2013 roku, poz. 627 ze zm.).

Z dokumentacji złożonego projektu budowlanego wynika, że inwestycja nie koliduje z interesami osób trzecich, nie wpływa negatywnie na środowisko naturalne oraz jej użytkowników, nie powoduje zanieczyszczenia powietrza, wody i gleby. Przyjęte w projekcie rozwiązania przestrzenne funkcjonalne i techniczne eliminują wpływ obiektu na środowisko przyrodnicze, zdrowie ludzi i inne obiekty budowlane.

Zarzuty skarżącego o przekroczeniach norm hałasu, które ma powodować przedmiotowa inwestycja nie znajdują usprawiedliwienia. Ocena dokonana w decyzji

o warunkach zabudowy wskazywała, iż normy środowiskowe nie zostaną przekroczone. W sytuacji gdyby sytuacja w tym zakresie uległa zmianie, to w trybie ustawy prawo ochrony środowiska organ może wydać na podstawie art. 115a tej ustawy decyzję

o ograniczeniu norm hałasu.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak

w sentencji.