Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Skowrońska – Pastuszko Sędziowie Sędzia WSA Anna Juszczyk – Wiśniewska Sędzia WSA Jacek Niedzielski (spr.) Protokolant Sekretarz sądowy Anna Pakuła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi Zakładu [...] spółka z ograniczoną odpowiedzialnością na indywidualną interpretację Ministra Rozwoju i Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1. Uchyla zaskarżoną indywidualną interpretację w całości. 2. Zasądza od Ministra Rozwoju i Finansów – Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 680 zł (sześćset osiemdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Skarżący, Zakład [...] Sp. z o.o., wniósł skargę na interpretację indywidualną Ministra Finansów z [...] sierpnia 2016 r. wydaną w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do wartości początkowej wynagrodzenia zapłaconego za nabycie zintegrowanego systemu informatycznego oraz dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tego systemu.

Skarga została wywiedziona na postawie następującego stany faktycznego.

W dniu 23 maja 2016 r. skarżący złożył wniosek, uzupełniony pismem z [...] lipca 2016 r. - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie: zaliczenia do wartości początkowej wynagrodzenia zapłaconego za nabycie zintegrowanego systemu informatycznego (pytanie nr 1), okresu dokonywania odpisów amortyzacyjnych od zintegrowanego systemu informatycznego (pytanie nr 2).We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny. Skarżący zakupił zintegrowany system informatyczny klasy ERP (zwany dalej ZSI). Wnioskodawca wskazał, że z postanowień umowy wynika, iż (§ 1) przedmiotem umowy jest zakup i dostawa do siedziby Zamawiającego oraz instalacja, konfiguracja i wdrożenie zintegrowanego systemu informatycznego klasy ERP, zwanego dalej ZSI. Na mocy umowy Zamawiający nabywa licencję oprogramowania wraz z wdrożeniem i gwarancją, zaś Wykonawca sprzedaje Zamawiającemu licencje ZSI oraz usługi związane z jego wdrożeniem i utrzymaniem zgodnie z warunkami oraz postanowieniami SIWZ i ofertą Wykonawcy. Wykonawca zobowiązany jest dostarczyć przedmiot umowy do siedziby Zamawiającego oraz dokonać instalacji, konfiguracji, wdrożenia, jak również zapewnić integrację i wymianę danych z oprogramowaniem użytkowanym przez Zamawiającego. Wykonawca zobowiązuje się w ramach wynagrodzenia przeszkolić pracowników Zamawiającego z zakresu obsługi ZSI. Szkolenie nie jest limitowane liczbą godzin, a zakończenie szkolenia następuje po podpisaniu protokołu. Przedmiot zamówienia obejmuje także zapewnienie przez Wykonawcę pełnego wsparcia technicznego producenta ZSI na okres obowiązywania gwarancji, w tym dostęp do wszystkich aktualizacji ZSI, które Wykonawca udostępni w tym okresie. Za wykonanie przedmiotu umowy, Wykonawca otrzyma wynagrodzenie w wysokości 308.000 zł netto. Wynagrodzenie za wykonanie przedmiotu umowy obejmuje wszelkie koszty związane z wykonaniem przedmiotu umowy, w tym koszty szkoleń pracowników z zakresu obsługi ZSI, koszty dostawy i wdrożenia ZSI, udzielenia licencji dla oprogramowania, dostawy urządzeń niezbędnych do prawidłowej pracy ZSI wraz z wymaganymi certyfikatami, atestami, wsparcia i gwarancji oraz koszty transportu, podróży, niezbędnych opłat i podatków łącznie z podatkiem VAT.

Z § 7 umowy wynika, że oprogramowanie systemu ZSI, wraz z dostarczoną do niego dokumentacją stanowi przedmiot praw autorskich i podlega ochronie na podstawie przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wykonawca jako Licencjodawca udziela Zamawiającemu licencji na ZSI, do korzystania zgodnie z jego przeznaczeniem oraz warunkami licencji, które będą przedmiotem odbioru na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego.

Dalej skarżący stwierdził, że strony umowy na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego dokonali odbioru przedmiotu umowy zgodnie ze szczegółowym opisem zawartym we wniosku.

Pismem z [...] lipca 2016r. będącym odpowiedzią na wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku, skarżący doprecyzowała stan faktyczny wskazując, że na spółkę nie zostało przeniesione autorskie prawo majątkowe. Wszelkie prawa autorskie majątkowe i prawa zależne do oprogramowania należą do producenta oprogramowania (licencjodawcy). Zintegrowany system informatyczny został spółce (Licencjobiorcy) udostępniony do korzystania z zachowaniem dla Licencjodawcy praw autorskich (tzw. umowa licencyjna). Licencjodawca z chwilą podpisania umowy udzielił użytkownikowi odpłatnej, niewyłącznej licencji na oprogramowanie, do korzystania zgodnie z jego przeznaczeniem oraz warunkami licencji. Licencjobiorcy ([...]) przysługuje prawo do korzystania z oprogramowania w zakresie następujących pól eksploatacji:

a) prawo wprowadzania do pamięci komputera,

b) prawo wewnętrznego przetwarzania danych przez użytkownika,

c) prawo wykonania kopii zapasowej (bezpieczeństwa),

d) prawo do wykorzystywania oprogramowania w toku i w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,

e) prawo do wykorzystania, przetwarzania i przekazywania na zewnątrz dokumentów (w tym zestawień, szablonów, wyliczeń itp.) wygenerowanych przy użyciu oprogramowania,

f) kopiowania i przenoszenia oprogramowania (w całości lub w części) na inne komputery i nośniki magnetyczne lub jakiekolwiek inne nośniki informacji, z zachowaniem procedury dezaktywacji i aktywacji oprogramowania (przeniesienie oprogramowania wymaga zachowania procedury jego deaktywacji i aktywacji).

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym zadano następujące pytania:

1. Czy wynagrodzenie zapłacone przez spółkę za nabycie zintegrowanego systemu informatycznego klasy ERP obejmujące zakres wskazany we wniosku stanowi w całości wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej tj. zintegrowanego systemu informatycznego klasy ERP?

2. Czy okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnej i prawnej tj. zintegrowanego systemu informatycznego klasy ERP nie może być krótszy niż 24 miesiące, tj. wynikający z art. 16m ust. 1 pkt 1)?

Zdaniem wnioskodawcy wynagrodzenie zapłacone za nabycie wartości niematerialnej i prawnej, tj. zintegrowanego systemu informatycznego klasy ERP obejmujące zakres wskazany we wniosku stanowi wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej, tj. zintegrowanego systemu informatycznego klasy ERP z wyłączeniem urządzeń niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania ZSI stanowiących jego integralną część (2 szt. czytników kodów kreskowych z kart drogowych (do identyfikacji kierowcy/motorniczego) - wartości netto 270 zł/szt. (łącznie wartość sprzętu - 540 zł netto, 2 szt. kolektorów do obsługi zleceń dla pracowników zaplecza technicznego (mechaników) - o wartości netto 2.500 zł/szt. (łączna wartość sprzętu - 5.000 zł netto, 1 szt. alkomatu do badania trzeźwości zintegrowanego i współpracującego z ZSI – o wartości 2.000 zł netto/szt., inne - dodatkowy czytnik kart kierowcy/motorniczego - o wartości 2.000 zł netto/ szt.).

Wartość początkowa zintegrowanego systemu informatycznego klasy ERP wyniesie: łączne wynagrodzenie 308.100 zł netto minus wartość wskazanych urządzeń - 4 9.540 zł netto = 298.560 zł netto. Urządzenia te stanowią każdy z osobna odrębne środki trwałe o wartości początkowej nie przekraczającej 3.500 zł i wydatki na ich nabycie stanowią koszty uzyskania przychodów w 100% w miesiącu oddania ich do używania. Stanowisko wnioskodawcy oparte zostało w zakresie pytania 1 na przepisie art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast w zakresie pytania 2 na podstawie art. 16 m ust. 1 pkt 1 wskazanej ustawy, zgodnie, z którym okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tej wartości niematerialnej i prawnej - zintegrowanego systemu informatycznego klasy ERP nie może być krótszy niż 24 miesiące.

W udzielonej w dniu [...] sierpnia 2016 r. interpretacji Minister Finansów stwierdził, że stanowisko skarżącego w zakresie zaliczenia do wartości początkowej wynagrodzenia zapłaconego za nabycie zintegrowanego systemu informatycznego (pytanie nr 1) - jest nieprawidłowe, natomiast w zakresie okresu dokonywania odpisów amortyzacyjnych od zintegrowanego systemu informatycznego (pytanie nr 2) - jest bezprzedmiotowe.

Uzasadniając swoje stanowisko Minister Finansów wskazał, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z regulacji tej wynika, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła pozyskiwania przychodu. Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Stosownie natomiast do art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b tej ustawy: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania autorskie lub pokrewne prawa majątkowe oraz licencje - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Minister Finansów podkreślił, że definicję pojęcia "licencja" zawiera ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 666 ze zm.), zgodnie z którą przez "licencję" należy rozumieć umowę o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowę o korzystanie z utworu, która obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione. Wskazał również, że podstawą legalnego korzystania przez dany podmiot z oprogramowania komputerowego jest umowa:

1) zakupu autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, w następstwie której nabywca nabywa nieograniczone prawa do korzystania z programu na wszystkich jego polach eksploatacji, zaś zbywca wyzbywa się całości autorskich praw majątkowych,

2) o korzystanie z autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, następstwem której korzystający nabywa prawa do eksploatowania tego programu na tych polach eksploatacji, w zakresie których korzystanie - bez zgody właściciela majątkowych praw autorskich do programu - stanowiłoby naruszenie tych praw. Zakres ochrony majątkowych praw autorskich do programu komputerowego wskazuje art. 74 ust. 4 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

3) korzystanie z egzemplarza programu, w tym na podstawie umowy najmu lub użyczenia, która nie przenosi na korzystającego żadnych praw autorskich do programu i w następstwie której korzystający może eksploatować taki program tylko w zakresie, w jakim jest to niezbędne do korzystania z tego programu zgodnego z jego przeznaczeniem. W szczególności, w następstwie takiej umowy korzystający nie nabywa prawa do eksploatowania tego programu na tych polach eksploatacji, w zakresie których korzystanie - bez zgody właściciela majątkowych praw autorskich do programu - stanowiłoby naruszenie tych praw. W szczególności korzystający nie może więc rozpowszechniać programu uzyskanego na podstawie takiej umowy,

4) której przedmiotem jest przeniesienie własności egzemplarza programu komputerowego, a która nie przenosi na nabywcę żadnych autorskich praw majątkowych do tego programu. W następstwie takiej umowy korzystanie przez nabywcę z oprogramowania ograniczone jest wyłącznie do zakresu, w jakim jest to niezbędne do korzystania z programu zgodnie z jego przeznaczeniem.

Stosownie do art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 14, uważa się, w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia. Zgodnie z art. 16g ust. 3 tejże ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Stosownie zaś do art. 16g ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Organ podkreślił, że w przypadku systemów komputerowych, mamy bardzo często do czynienia z procesem ich wdrożenia, aby przedmiotowa wartość niematerialna i prawna nadawała się do gospodarczego wykorzystania. Na proces ten składa się zespół czynności dostosowawczych, takich jak: zaprojektowanie, budowa i wdrożenie oprogramowania, dostarczenie i udzielenie przez wykonawcę licencji na korzystanie z oprogramowania, czy wykonanie migracji danych z wcześniejszego systemu do dostarczonego oprogramowania. Są to niewątpliwie czynności związane z instalacją, wdrożeniem i uruchomieniem systemu komputerowego, umożliwiające jego użytkowanie.

W ocenie Ministra Finansów z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że mamy do czynienia z umową o korzystanie ze zintegrowanego systemu informatycznego (ZSI), która nie przenosi na licencjobiorcę (tj. Spółkę) żadnych praw autorskich do niego i w następstwie której licencjobiorca (tj. Spółka) może eksploatować takie oprogramowanie tylko w zakresie, w jakim jest to niezbędne do korzystania z tego systemu zgodnego z jego przeznaczeniem. W następstwie takiej umowy, Spółka nie nabyła prawa do eksploatowania tego programu na tych polach eksploatacji, w zakresie których korzystanie - bez zgody właściciela majątkowych praw autorskich do programu - stanowiłoby naruszenie tych praw. W szczególności licencjobiorca (tj. Spółka) nie może rozpowszechniać programu uzyskanego na podstawie takiej umowy.

Ostatecznie Minister Finansów stwierdził, że wynagrodzenia zapłaconego przez spółkę za nabycie zintegrowanego systemu informatycznego (ZSI) obejmujące: dostawę, instalację i konfigurację ZSI; w tym integrację z oprogramowaniem zamawiającego w zakresie wymiany danych, przeszkolenia pracowników zamawiającego w zakresie obsługi ZSI, dostawę licencji ZSI, dokumentacji technicznej oraz instrukcji użytkowania oraz certyfikatów i atestów oraz przekazanie administracyjnych haseł dostępowych do systemu ZSI nie można uznać za cenę nabycia ZSI, stanowiącą wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych.

Organ nie zgodził się również ze stanowiskiem skarżącego, że urządzenia niezbędne do prawidłowego funkcjonowania ZSI stanowiące jego integralną część "stanowią każdy z osobna odrębne środki trwałe o wartości początkowej nie przekraczającej 3.500 zł i wydatki na ich nabycie stanowią koszty uzyskania przychodów w 100% w miesiącu oddania ich do używania.

Organ dokonujący interpretacji uznał, że wynagrodzenie winno być oceniane i kwalifikowane, na zasadach ogólnych. Spełnia ono przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a związek z przychodami ma charakter pośredni. Moment ich potrącalności określa tym samym art. 15 ust. 4d i ust. 4e tej ustawy. Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast stosownie do art. 15 ust. 4e ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W ocenie organu udzielenie odpowiedzi na pytanie nr 2 dotyczącego okresu dokonywania odpisów amortyzacyjnych od zintegrowanego systemu informatycznego uzależnione było od uznania odpowiedzi na pytanie nr 1 za prawidłowe i tym samym stało się bezprzedmiotowe.

Powyższą interpretację, po bezskutecznym wezwaniu organu do usunięcia naruszenia prawa, Zakład [...] Sp. z o.o., zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zarzucając jej:

- naruszenie przepisów postępowania, to jest art. 14c § 1 i 2 w zw. z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz., 613, ze zm.) poprzez nie uwzględnienie pełnego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i niezgodne z nim ustalenie przedmiotu umowy, w rezultacie czego uznano stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe, pomimo tego, że umowa ta jest w rzeczywistości umową licencyjną, co powoduje, że koszt tej umowy jako dotyczącej wartości niematerialnych i prawnych należy do kosztów uzyskania przychodów podlegających amortyzacji, jak również poprzez sprzeczność interpretacji, w której pomimo przyjęcia, że występuje wartość niematerialna i prawna, skonstatowano, że nie podlega ona amortyzacji wbrew temu, że wynika z to z przywołanych w interpretacji przepisów;

- niewłaściwą ocenę stanu faktycznego, poprzez przyjęcie, że zapisy umowy o wdrożeniu programu, zmieniają jej przedmiot i niweluje licencję, podczas gdy umowa o korzystanie ze zintegrowanego systemu informatycznego (zwanego dalej ZSI), pozostaje umową licencyjną przez co należy do wartości niematerialnych i prawnych;

- niewłaściwą ocenę co do zastosowania w sprawie przepisów prawa materialnego, to jest przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 6, art. 16b ust.1, art. 16f oraz art. 16g ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 851, ze zm.) w przedstawionej we wniosku sprawie, uznając za nieprawidłowe stanowisko wnioskodawcy o tym, że całe wynagrodzenie zapłacone za nabycie ZSI będącego wartością niematerialną i prawną stanowi wartość początkową od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, podczas gdy zgodnie z wymienionymi powyżej artykułami oraz art. 3 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (Dz.U. z 2016r., poz. 1047) i art. 2 ust. 2, art. 41 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994r. o prawach autorskich i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2016r., poz. 666) program komputerowy nabyty przez wnioskodawcę wraz z licencją o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywany przez podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej stanowi wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji;

- dopuszczenie się błędu wykładni przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 6, art. 16b ust.1, art. 16f oraz art. 16g ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych przyjmując, że nie mają one zastosowania do wartości niematerialnej i prawnej będącej przedmiotem wskazanej we wniosku umowy, to jest ZSI wraz z licencją, organ w swoim stanowisku dopuścił się błędu wykładni przepisów art. 15 ust. 1, ust. 4d oraz ust. 4e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych przyjmując, że mają one zastosowania do wartości niematerialnej i prawnej będącej przedmiotem wskazanej we wniosku umowy, to jest ZSI wraz z licencją, i na ich podstawie wynagrodzenie za jego zakup winno być oceniane i kwalifikowane na zasadach ogólnych, ponieważ jest to wykluczone z powodu podstaw do zastosowania przepisów wymienionych w punkcie powyższym zgodnie z którymi ZSI wraz z licencją jako wartość niematerialna i prawna podlega amortyzacji.

Wskazując na powyższe zarzuty wniesiono o uchylenie w całości zaskarżonej interpretacji oraz zasądzenie kosztów postepowania.

Uzasadniając swoje stanowisko skarżący zaprezentował argumentację przedstawioną we wniosku o udzielenie interpretacji oraz w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na skargę Minister Rozwoju i Finansów wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest uzasadniona.

Na wstępie wyjaśnić należy, że zgodnie z regulacją art.1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1066), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości między innymi poprzez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym zasadą jest, że kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach, których katalog zawiera art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm. - zw. dalej: "P.p.s.a."). W określonych przez ten przepis granicach kognicji sądów administracyjnych mieści się m.in. orzekanie w sprawach skarg na pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydane w indywidualnych sprawach (art. 3 § 2 pkt 4a P.p.s.a.).

Zgodnie z art. 146 § 1 P.p.s.a. sąd, uwzględniając skargę na akt lub czynność, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 i 4a, uchyla ten akt lub interpretację albo stwierdza bezskuteczność czynności. W wypadku zaś nieuwzględnienia skargi, sąd, w myśl art. 151 P.p.s.a., skargę oddala.

Zaznaczyć również należy, że stosownie do treści 57a P.p.s.a. skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Spór między stronami dotyczył możliwości zaliczenia wydatków związanych z zakupem i wdrożeniem systemu komputerowego do wartości początkowej licencji jako wartości niematerialnych i prawnych.

Sąd podziela stanowisko skarżącej, że umowa o korzystanie z oprogramowania (czyli licencja w rozumieniu art. 41 ust. 2 ustawy o prawie autorskim) stanowi prawo majątkowe (wartość niematerialną i prawną) podlegające amortyzacji na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Sądu wskazana przez skarżącego we wniosku o udzielenie interpretacji, umowa bezsprzecznie dotyczyła korzystania z utworu jakim bez wątpienia jest program komputerowy (art.1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim).

Stosownie do art. 16b ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do użytkowania autorskie lub pokrewne prawa majątkowe lub licencje, o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Wbrew twierdzeniom organu, z przepisu tego nie można wyprowadzić wniosku, że przeniesienie praw majątkowych stanowi warunek do uznania umowy o korzystanie z oprogramowania (licencji) za wartość niematerialną i prawną (por. wyrok WSA z 15 stycznia 2015 r., sygn. akt I SA/Rz 1026/14 dostępny w: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Niezasadnie zatem organ stwierdził, że wydatków związanych z nabyciem i wdrożeniem zintegrowanego systemu informatycznego ZSI, nie można uznać za wydatki na nabycie składnika majątku trwałego, stanowiącego wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej.

Niezależnie od powyższego, zasadnie skarżąca zarzuca, że dokonana przez organ interpretacja zaprzecza stanowi faktycznemu zakreślonemu we wniosku o wydanie interpretacji, w którym wskazano, że spółka nabędzie licencję na zintegrowany system informatyczny ZSI.

W orzecznictwie sądów administracyjnych nie jest kwestionowany pogląd, że stan faktyczny zaprezentowany we wniosku jest dla organu podatkowego (a także sądu administracyjnego) wiążący. Dlatego też w postępowaniu w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji nie może toczyć się spór o stan faktyczny. Postępowanie to nie może zmierzać do kwestionowania przez organ podatkowy stanu faktycznego podawanego przez wnioskodawcę, lecz organ ten ma obowiązek przyjąć do sformułowania oceny prawnej taki stan faktyczny, jaki podaje podatnik (por. wyrok NSA z dnia 16 lutego 2007 r., I FSK 97/06, wyrok NSA z dnia 11 stycznia 2012 r., I FSK 1828/11, dostepny w: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Dlatego też organ dokonujący interpretacji winien był przyjąć, że w sprawie mamy do czynienia z umową o korzystanie z oprogramowania stanowiącą licencję w rozumieniu art. 41 ust. 2 Prawa autorskiego, stosownie do którego licencją jest umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu.

Tym samym uznać należało, że bezpodstawne było uznanie za bezprzedmiotowe udzielenia odpowiedzi na pytanie nr 2.

Z powyższych względów, zaskarżona interpretacja narusza art. 16b ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zw. z art. 41 ust. 2 Prawa autorskiego oraz art. 14c Ordynacji podatkowej.

Przy ponownym rozpoznawaniu sprawy organ powinien udzielić interpretacji przy założeniu, że licencja jest wartością niematerialną i prawną, podlegającą amortyzacji.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd, na podstawie 146 § 1 P.p.s.a., uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 2 P.p.s.a.

-----------------------

10

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

#