drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego 658, Dostęp do informacji publicznej, Burmistrz Miasta, Oddalono skargę kasacyjną, I OSK 2118/11 - Wyrok NSA z 2012-01-20, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I OSK 2118/11 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2012-01-20 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2011-11-02
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Leszek Leszczyński /przewodniczący/
Małgorzata Pocztarek
Maria Werpachowska /sprawozdawca/
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
658
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
II SAB/Bk 34/11 - Wyrok WSA w Białymstoku z 2011-08-09
Skarżony organ
Burmistrz Miasta
Treść wyniku
Oddalono skargę kasacyjną
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 1 ust. 1, art. 6 ust. 1
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Leszek Leszczyński Sędziowie sędzia NSA Małgorzata Pocztarek sędzia del. WSA Maria Werpachowska (spr.) Protokolant asystent sędziego Dominika Człapińska po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Burmistrza Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 9 sierpnia 2011 r. sygn. akt II SAB/Bk 34/11 w sprawie ze skargi R. C. na bezczynność Burmistrza Ł. w przedmiocie informacji publicznej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 9 sierpnia

2011 r. sygn. akt II SAB/Bk 34/11 po rozpoznaniu sprawy ze skargi R. C.

na bezczynność Burmistrza Ł. w przedmiocie informacji publicznej w punkcie 1 zobowiązał Burmistrza Miasta Ł. do wykonania punktu 2 wniosku R. C. z dnia [...] kwietnia 2011 r. w przedmiocie przesłania kopii notatek w terminie 7 dni od daty zwrotu akt, w punkcie 2 wyroku oddalił skargę w pozostałym zakresie,

w punkcie 3 wyroku zasądził od Burmistrza Miasta Ł. na rzecz skarżącego R. C. kwotę 100 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Wyrok wydany został w następującym stanie sprawy.

R. C. pismem z dnia [...] kwietnia 2011 r. (data wpływu) zwrócił się do Burmistrza Ł. z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej poprzez przesłanie: 1) kopii materiałów wysyłanych przez Gminę Ł. Panu Ministrowi M. Boniemu (do Kancelarii Ministra Michała Boniego) przed lub po spotkaniach z Panem Ministrem przedstawicieli Gminy Ł. w obecnej kadencji; 2) kopii notatek sporządzonych przez Gminę Ł. dotyczących odbytych spotkań z Panem Ministrem M. Bonim (lub osobami występującymi w jego imieniu) przedstawicieli Gminy Ł. w obecnej kadencji.

Burmistrz Ł. pismem z dnia [...] kwietnia 2011 r. powiadomił wnioskodawcę,

iż do Ministra wysłano opracowanie pt. "Wstępna analiza i założenia do programu rozwoju miasta Ł.", dokument ten udostępniony jest na stronie internetowej: [...]. W pkt 2 pisma organ poinformował, iż notatki wewnętrzne

o charakterze roboczym, które zostały sporządzone przed i po spotkaniu z Ministrem, nie zostały potwierdzone przez wszystkie strony, a zatem nie są oficjalnym dokumentem i w konsekwencji nie mogą być udostępnione, albowiem nie stanowią informacji publicznej.

W dniu 2 maja 2011 r. R. C. złożył skargę na nieudostępnienie informacji publicznej na wniosek oraz niewydanie w tym zakresie decyzji.

W uzasadnieniu skargi podniósł, że informacje, o których udostępnienie wnioskował, są typowymi notatkami urzędowymi, mającymi charakter materiałów urzędowych i funkcjonującymi w urzędowym obiegu. W poprzedniej kadencji notatki takie były przekazywane różnym zainteresowanym osobom i instytucjom, stąd też aktualnie nie ma powodu, aby dokumenty takie nie były udostępniane.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie. Wyjaśnił, że notatki wewnętrzne o charakterze roboczym, niepodpisane przez wszystkie strony, nie stanowią oficjalnego wystąpienia czy prezentacji stanowiska organu, ani nie mają cech opisanych w ustawie o informacji publicznej. Powołując się na wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 listopada 2007 r., sygn. akt II SAB/Wa 68/07, Burmistrz podał, że nie stanowią informacji publicznej zapiski i notatki kadry urzędniczej, choćby tej najwyższego szczebla, jeśli nie nadano im charakteru oficjalnego. Końcowo organ wyjaśnił, że w przypadku, gdy żądana informacja nie stanowi informacji publicznej lub w stosunku, do której istnieje inny tryb dostępu, można odmówić jej udzielenia w formie zwykłego pisma.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zobowiązując Burmistrza Miasta Ł., na podstawie art. 149 § 1 P.p.s.a., w punkcie 1 wyroku z dnia 9 sierpnia 2011 r. sygn. akt II SAB/Bk 34/11 do wykonania punktu 2 wniosku skarżącego z dnia [...] kwietnia 2011 r. oraz oddalając, na podstawie art. 151 P.p.s.a., skargę w pozostałym zakresie w uzasadnieniu wskazał, że bezczynność w procesie udostępniania informacji publicznej jest to sytuacja, gdy podmiot objęty zakresem działania ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) nie reaguje na skierowany do niego wniosek pomimo upływu terminu ustawowego do załatwienia sprawy, udziela informacji niepełnej, odmawia w całości udzielenia informacji bez wskazania podstawy prawnej odmowy. W orzecznictwie przyjmuje się, iż obowiązek udostępnienia informacji publicznej na wniosek jest aktualny do momentu jego wykonania przez podmiot, do którego żądanie skierowano, ewentualnie do chwili jej uzyskania przez podmiot zainteresowany także w inny sposób, niekoniecznie bezpośrednio od adresata wniosku (vide postanowienie NSA z dnia 7 stycznia 2009 r., sygn. akt I OSK 1331/08 oraz wyroki: NSA z dnia 20 listopada 2003 r., sygn. akt II SAB 372/03 oraz WSA we Wrocławiu z dnia 7 grudnia 2004 r., sygn. akt IV SAB/Wr 25/04 - wszystkie dostępne w elektronicznej bazie orzeczeń sądów administracyjnych).

Analizując pkt 1 wniosku o udostępnienie informacji publicznej Sąd doszedł do przekonania, że Burmistrz Ł. pismem z dnia [...] kwietnia 2011 r. zadośćuczynił w całości powyższemu żądaniu. W piśmie tym poinformował skarżącego, że w obecnej kadencji odbyły się dwa spotkania władz samorządu łapskiego z Ministrem Michałem Bonim, a do Ministra przesłane zostało opracowanie "Wstępna analiza i założenia do programu rozwoju Miasta i Gminy Ł.", który to dokument udostępniony jest na stronie internetowej www. [...] w zakładce Strategie, programy, plany. Skoro żądany przez skarżącego dokument został wcześniej opublikowany na stronie internetowej, to dla zadośćuczynienia wnioskowi o udzielenie takiej informacji publicznej wystarczające było, jak uczynił to organ, wskazanie strony internetowej, na której dokument ten się znajduje. W tym zakresie Sąd podzielił stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zawarte w wyroku z dnia 4 sierpnia 2005 r. (sygn. akt

II SAB/Wa 80/05, Lex nr 188308), zgodnie z którym dysponent informacji publicznej jest zobowiązany do jej udostępnienia tylko wtedy, gdy informacja ta nie została wcześniej udostępniona i nie funkcjonuje w obiegu publicznym, co nie pozwala zainteresowanemu zapoznać się z jej treścią inaczej niż wskutek złożenia wniosku do odpowiedniego organu o udzielenie informacji.

W ocenie Sądu, skoro opracowanie "Wstępna analiza i założenia do programu rozwoju Miasta i Gminy Ł." jest dostępne na stronie internetowej Urzędy Gminy Ł., a skarżący ma dostęp do internetu, o czym świadczy wskazana we wniosku mailowa forma przekazania informacji, to Burmistrz Ł. nie pozostaje w bezczynności co do pkt 1 wniosku skarżącego z dnia [...] kwietnia 2011 r. W tym zakresie skarga podlegała oddaleniu.

W odniesieniu do pkt 2 wniosku skarżącego z dnia [...] kwietnia 2011 r. Sąd uznał, iż organ pomimo zareagowania na ten wniosek i wymiany pism ze skarżącym pozostaje w tym zakresie w bezczynności. Nie zgodził się z organem, że notatki urzędowe, sporządzone przez Gminę Ł. ze spotkań z Ministrem Bonim, nie są informacją publiczną. Pojęcie informacji publicznej ustawodawca określił w art. 1 ust. 1 i art. 6 powołanej ustawy, uznając, że jest nią każda informacja o sprawach publicznych, w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 ustawy. Z uwagi na użycie niezbyt precyzyjnych sformułowań przy ich wykładni należy kierować się art. 61 Konstytucji RP, zgodnie z którym prawo do informacji jest publicznym prawem obywatela, realizowanym na zasadach skonkretyzowanych w ustawie o dostępie do informacji publicznej. Uwzględniając powyższe w orzecznictwie sądowoadministracyjnym oraz w doktrynie utrwalił się pogląd, zgodnie z którym informacją publiczną jest każda wiadomość wytworzona przez szeroko rozumiane władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne, a także inne podmioty, które tę władzę realizują, bądź gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa, w zakresie ich kompetencji (vide: wyrok WSA w Kielcach z dnia 26 czerwca 2008 r., sygn. akt II SAB/Ke 7/08, wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt II SAB/Wa 85/07, wyrok WSA w Krakowie z dnia 30 stycznia 2009 r., sygn. akt II SAB/Kr 109/08, wyrok NSA z dnia 30 października 2002 r., sygn. akt II SA 181/02, wszystkie dostępne w elektronicznej bazie orzeczeń sądów administracyjnych). Sąd wyjaśnił, że art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej nie zawiera wyczerpującego katalogu informacji publicznych w tym danych publicznych. Stąd też nieuprawniony byłby wniosek, jak słusznie podkreśla skarżący, iż warunkiem uznania danych publicznych za informację publiczną jest jedynie zmaterializowanie tej informacji w formie dokumentów urzędowych, o jakich mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o dostępie do informacji publicznej. Z art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. b tejże ustawy wynika przy tym, że informacją publiczną są również stanowiska w sprawach publicznych zajęte przez organy władzy publicznej i przez funkcjonariuszy publicznych, w tym radnych i to niezależnie od formy utrwalenia tych stanowisk. Wyraz "informacja" obejmuje swoim znaczeniem znacznie szerszy zakres pojęciowy niż wyraz "dokumenty" i nie można zawężać i utożsamiać dostępu do informacji publicznej z dostępem do dokumentów. Należy jednak podnieść, że to dokument - w szerokim tego słowa rozumieniu - będzie podstawowym nośnikiem informacji publicznej (tak tutejszy Sąd w wyroku z dnia 8 października 2008 r., sygn. akt IV SAB/Po 14/08, Lex nr 509779).

Informacją publiczną jest nie tylko dokument urzędowy, tym niemniej informacja tego rodzaju winna być w jakiejś formie uprzednio uzewnętrzniona, utrwalona, a poprzez to możliwa do udostępnienia, czy w formie informacji prostej (nieprzetworzonej), czy to przetworzonej (np. wytworzonej w oparciu o istniejące zestawienia, rejestry).

Odnosząc powyższe poglądy do treści notatek, których udostępnienia zażądał skarżący, Sąd stwierdził, iż stanowią one informację publiczną. Po pierwsze, zostały wytworzone przez organ administracji publicznej, podpisane przez Sekretarza i Burmistrza Gminy Ł., po drugie dotyczą spraw publicznych Gminy Ł. Notatki zostały sporządzone oficjalnie, odnoszą się do konkretnych działań organów samorządu, dotyczą rozmów z przedstawicielami Rządu i są zachowane w aktach urzędowych jako dokumentowanie określonych urzędowych działań. Nie ma więc żadnych podstaw, aby traktować je, jak uczynił to organ, jako notatki wewnętrzne o charakterze roboczym.

Sąd uznał, że skarga jest zasadna w części dotyczącej pkt 2 wniosku skarżącego z dnia [...] kwietnia 2011 r. i w tym zakresie podlegała uwzględnieniu. Organ obowiązany jest do rozpatrzenia pkt 2 wniosku skarżącego z dnia [...] kwietnia 2011 r. o udostępnienie informacji publicznej, respektując zaprezentowaną wyżej ocenę prawną.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 9 sierpnia 2011 r., sygn. akt II SAB/Bk 34/11 w zakresie jego punktu 1 i 3 skargę kasacyjną wniósł Burmistrz Ł., reprezentowany przez radcę prawnego.

Zaskarżając wyrok w części, tj. w zakresie punktu 1 i 3 skarżący kasacyjnie wniósł o jego uchylenie w zakresie punktu 1 i 3 oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Powołując się na art. 174 pkt 1 i 2 P.p.s.a., zaskarżonemu wyrokowi, we wskazanym zakresie, skarżący kasacyjnie zarzucił:

I. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

1. art. 1 ust. 1 i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), poprzez błędną wykładnię, a w konsekwencji i niewłaściwe zastosowanie polegające na błędnym ustaleniu katalogu “informacji publicznych", o których mowa w tym przepisie i uznaniu, że sporna notatka stanowi informację publiczną

oraz

II. naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy, tj.:

1. art. 141 § 4 P.p.s.a., poprzez jego naruszenie polegające na tym, że nie została wskazana dokładna podstawa prawna rozstrzygnięcia, tj. niewskazanie, który dokładnie przepis (wraz z podaniem ustępu, punktu i litery) przesądza o tym, że nieudostępnienie notatki zostało uznane za nieudostępnienie informacji publicznej.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej pełnomocnik nie zgodził się ze stanowiskiem Sądu zawartym w zakwestionowanej części wyroku. Podniósł, że NSA w postanowieniu z dnia 19 stycznia 2011 r., sygn. akt I OSK 8/11 (Lex nr 741678) stwierdził, że ustawa o dostępie do informacji publicznej nie jest i nie może być środkiem do wykorzystywania jej w celu występowania z wnioskiem o udzielenie każdej informacji.

Pełnomocnik podkreślił, że w sprawie niniejszej chodzi o jedną notatkę, która jest tekstem o charakterze roboczym, będącym jedynie utrwalonym “na szybko" zapisem sporządzonym po spotkaniu. Nie zawiera ona żadnej informacji ani stanowiska, które nie byłyby zawarte w treści dokumentu “Wstępna analiza i założenia do programu rozwoju Miasta i Gminy Ł." udostępnionego skarżącemu. Zdaniem pełnomocnika strona ma prawo żądać sformalizowanych dokumentów, a przedmiotowa notatka nie dotyczy żadnego z postępowań administracyjnych ani oficjalnych wystąpień organu. Zdaniem strony należy rozgraniczyć definicję informacji i definicję zapisu (zapiski robocze sporządzone przez Burmistrza, czy pracownika organu).

Skarżący kasacyjnie nie zgodził się z twierdzeniem zawartym w wyroku, że notatka o charakterze roboczym ma status informacji publicznej, a zatem Sąd dokonał błędnej wykładni art. 1 ust. 1 i art. 6 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Gdyby notatka powyższa została sporządzona w toczącym się na zasadach przewidzianych w k.p.a. postępowaniu administracyjnym i włączona została do akt należałoby ją uznać za informację publiczną. W analizowanym stanie faktycznym

nie było prowadzone postępowanie administracyjne, a jedynie odbywały się rozmowy między Gminą, a Ministerstwem. Gdyby w okolicznościach sprawy sporządzono protokół spotkania, wówczas ten dokument stanowiłby informację publiczną. Nie może zaś mieć takiego charakteru jednostronne opisanie zdarzeń z odbytego spotkania,

nieuwzględniające stanowiska drugiej strony, o sporządzeniu którego druga strona

nie miała żadnej wiedzy, nie zweryfikowała go, nie podpisała. Pełnomocnik stwierdził, że notatka w tej postaci nie jest dokumentem obiektywnym.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną R. C., powołując się na dotychczasowe orzecznictwo sądowoadministracyjne, wniósł o jej oddalenie oraz zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego. Podkreślił, że zasada jawności działania organów gminy nakazuje, aby publicznemu udostępnieniu poddane były wszystkie dokumenty obrazujące czynności faktyczne i prawne podejmowane przez te organy, chyba, że ustawa ogranicza tę jawność.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Stosownie do art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. – zwanej dalej P.p.s.a.), Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, z urzędu bierze pod uwagę tylko nieważność postępowania sądowego. W niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki nieważności postępowania określone w art. 183 § 2 P.p.s.a.

Dokonując oceny zasadności wniesionej przez Burmistrza Ł. skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 20 stycznia 2011 r., sygn. akt II SAB/Ol 93/10, Naczelny Sąd Administracyjny doszedł do przekonania, że skarga ta nie ma usprawiedliwionych podstaw.

Za niezasadne należy uznać zarzuty naruszenia prawa materialnego art. 1 ust. 1 i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) przez błędną wykładnię, a w konsekwencji i niewłaściwe zastosowanie polegające na błędnym ustaleniu katalogu "informacji publicznych" i uznaniu, że sporna notatka stanowi informację publiczną.

W niniejszej sprawie jest niesporne, że spełniony jest zakres podmiotowy ustawy o dostępie do informacji publicznej, gdyż Burmistrz Ł. jest organem władzy publicznej jako organ jednostki samorządu terytorialnego będący adresatem żądanej informacji dotyczącej bezpośrednio spraw gminy. Jest zatem podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej będącej w jego posiadaniu (art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej).

Istota sporu sprowadza się do wyjaśnienia czy w sprawie spełniony został zakres przedmiotowy stosowania ustawy, a zatem czy żądana przez skarżącego notatka urzędowa ze spotkania przedstawicieli rządu z przedstawicielami gminy jest informacją publiczną.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 powołanej ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, "każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonych w niniejszej ustawie". Ponieważ stosowanie w praktyce przepisów zawierających tak niedookreślone pojęcia mogłoby napotykać na trudności, ustawodawca w art. 6 ust. 1 ustawy podjął próbę dookreślenia, poprzez wyliczenie, jakie informacje i dokumenty podlegają udostępnieniu jako informacja publiczna. Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy udostępnieniu podlega informacja publiczna, w szczególności o danych publicznych, w tym stanowiska w sprawach publicznych zajęte przez organy władzy publicznej i przez funkcjonariuszy publicznych w rozumieniu Kodeksu karnego.

Tak sformułowane przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej (art. 1 ust. 1 i art. 6 ust. 1) dały podstawę do przyjęcia zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie, że informacją publiczną jest każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do szeroko rozumianych władz publicznych oraz wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa (por. M. Jaśkowska, Dostęp do informacji publicznych w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, Toruń 2002, wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia: 30 października 2002 r., sygn. akt II SA 1956/02 - publ. M. Prawn. 2002/23/1059, 25 marca 2002 r., sygn. akt II SA 4059/02 – publ. M. Prawn. 2003/10/436, wyrok NSA z dnia 12 grudnia 2006 r., sygn. akt I OSK 123/06 – Lex nr 291357). Wykładnia ta uwzględnia zasadę "prawa do informacji" zawartą w art. 61 Konstytucji, zgodnie z którą prawo do informacji jest publicznym prawem obywatela realizowanym na zasadach skonkretyzowanych w ustawie o dostępie do informacji publicznej. Oznacza to, stosowanie w odniesieniu do tej ustawy takich zasad wykładni, które sprzyjają poszerzeniu a nie zawężeniu obowiązku informacyjnego.

W art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. b omawianej ustawy wskazano, że udostępnieniu podlega stanowisko w sprawach publicznych zajęte przez organy władzy publicznej, zatem informacją publiczną będzie każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych. Informacją taką będzie też treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej, które mają charakter informacji publicznej. Przymiot informacji publicznej posiadają dokumenty wytworzone przez organy władzy publicznej w ramach realizacji powierzonych zadań, zatem powstałe w związku z prowadzeniem tych zadań czy też konkretnych spraw.

W świetle przytoczonych rozważań nie może ulegać wątpliwości, jak trafnie zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku, że treść notatki sporządzonej po spotkaniu przedstawicieli Gminy Ł. z Ministrem Michałem Bonim stanowi informację publiczną. Skarżący kasacyjnie nie kwestionuje, że obywatel ma prawo wiedzieć jakie jest stanowisko danego organu i znać finał spotkań i rozmów. Jednakże uważa, że strona ma prawo żądać jedynie sformalizowanych dokumentów, notatek służbowych powstałych w ramach prowadzonego postępowania administracyjnego, a przedmiotowa notatka nie dotyczy żadnego z postępowań administracyjnych ani oficjalnych wystąpień. Z taką argumentacją nie można się zgodzić. Przedmiotowa ustawa nie zawęża dostępu do informacji publicznej wytworzonej jedynie w toku prowadzonych postępowań administracyjnych. Wręcz przeciwnie, jak wynika z art. 1 ust. 1 ustawy i art. 61 Konstytucji, udostępnieniu podlega każda informacja o sprawach publicznych. Niewątpliwie taką informację stanowi notatka z przebiegu spotkania przedstawicieli rządu z przedstawicielami Gminy Ł. Spotkanie to dotyczyło bowiem kwestii opracowania założeń do programu rozwoju Gminy Ł., który mieści się w zakresie zadań własnych gminy. Nie ma znaczenia twierdzenie autora skargi kasacyjnej, że notatka ta stanowi jedynie wersję roboczą przedstawiającą przebieg spotkania. Notatka ta została podpisana, jak wynika z akt sprawy, przez Sekretarza i Burmistrza Gminy Ł., zatem osoby będące funkcjonariuszami publicznymi w zakresie sprawowanych przez nich funkcji, zaś ewentualnie możliwe korekty sporządzonej notatki przez przedstawicieli rządu, co podnosi skarżący kasacyjnie, nie dyskwalifikuje tej notatki jako informacji o sprawach publicznych w rozumieniu powołanej ustawy.

Odnosząc się do poglądu wyrażonego w skardze kasacyjnej, że "przyjmując argumentację Sądu należałoby uznać, iż każdy zapisek roboczy sporządzony przez Burmistrza, czy nawet pracownika urzędu, będący jego własną koncepcją (niekoniecznie zgadzającą się ze stanowiskiem organu), może być przedmiotem żądania udostępnienia", to stwierdzić należy, iż Sąd I instancji takiego poglądu nie zawarł w uzasadnieniu orzeczenia, a także z rozważań Sądu taka konkluzja nie wynika. Sąd ten odniósł się do konkretnego dokumentu sporządzonego i podpisanego przez sekretarza i burmistrza gminy i ocenił czy treść tego konkretnego dokumentu stanowi informację publiczną.

Słusznie zatem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku przyjął, że notatka ta stanowi informację publiczną, a zatem organ nie udostępniając tej informacji pozostaje w bezczynności.

Jeśli chodzi o uzasadnienie zaskarżonego wyroku, to wbrew skardze kasacyjnej uzasadnienie zawiera wszystkie elementy przewidziane przepisem art. 141 § 4 P.p.s.a. WSA w sposób zwięzły przedstawił stan sprawy, opisał sformułowane skargą zarzuty, a następnie wyjaśniając stan prawny, który stanowił podstawę rozstrzygnięcia zawarł konkluzję, że organ obowiązany jest do rozpatrzenia pkt 2 wniosku skarżącego z dnia 12 kwietna 2011 r. Wskazał też w uzasadnieniu wyroku podstawę prawną rozstrzygnięcia art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o dostępie do informacji publicznej. Tym samym również ten zarzut należy uznać za nieuprawniony.

Skarżący kasacyjnie zaskarżył wyrok w pkt 3, tj. w zakresie zasądzenia od Burmistrza Miasta Ł. na rzecz skarżącego kwoty 100 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego i wniósł o jego uchylenie. Nie wskazał jednakże naruszonego w tym zakresie przepisu oraz zarzutu tego nie uzasadnił.

Niezależnie od powyższego Naczelny Sąd Administracyjny wskazuje, że zarzut ten jest niezasadny. Zgodnie z art. 200 P.p.s.a. w razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność albo dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw. Prawidłowo zatem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zasądził od organu na rzecz skarżącego 100 zł tytułem uiszczonego przez stronę wpisu sądowego.

Mając na uwadze powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, jak w sentencji wyroku na podstawie art. 184 P.p.s.a.



Powered by SoftProdukt