Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz Sędziowie: Sędzia WSA Władysław Kulon Sędzia WSA Anna Siedlecka (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Ewa Trojan po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 26 lutego 2019 r. sprawy ze skargi Z. M. na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego we W. z dnia (...) czerwca 2018 r. nr (...) w przedmiocie odmowy aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków I. oddala skargę w całości; II. przyznaje od Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na rzecz r. pr. F. F. kwotę 295,20 zł (słownie: dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy), w tym kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz kwotę 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) z tytułu podatku VAT.

Decyzją z dnia (...) lutego 2018 r. Nr (...) Starosta Powiatowy w T., działając na podstawie art. 22 ust. 1, art. 24 ust. 2c ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne, odmówił Z. M. aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów o budynków dla działki nr (...) (...) obręb O. Ś., gmina O. Ś. w zakresie przywrócenia "z powierzchni 764 m2 do powierzchni 850 m2 zgodnie z moim aktem notarialnym". Organ I instancji wyjaśnił, że Starosta T. nie znalazł podstaw, by uwzględnić żądanie wnioskodawcy, w szczególności z uwagi na fakt, że wprowadzone dane są zgodne z dokumentacją geodezyjną przyjętą do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w wyniku odnowienia operatu ewidencji gruntów miasta O.Ś. w latach 1978- 1980.

Od powyższej decyzji Z. M. wniósł odwołanie. Podniósł, że intencją złożonego wniosku o aktualizację było zwrócenie uwagi Starostwa na szereg błędów leżących po stronie urzędu. Sporna działka (...) (poprzedni nr (...)) została nabyta bezpośrednio od Skarbu Państwa i tak wyodrębniona działka powinna być wprowadzona do ewidencji gruntów w całości. Odwołujący wskazał, że mapka którą otrzymał od mamy (w aktach sprawy) przedstawia przedmiotową działkę nr (...) o pow. 850m2, której częścią była droga dojazdowa do działki. Odwołujący zarzuca także, że twierdzenie organu, iż podczas odnowienia operatu gruntów właściciele działki nr (...) wyrazili zgodę na aktualizację jest nieprawdziwe, gdyż w protokole jest podpis tylko jednego współwłaściciela nieruchomości. Materiał dowodowy nie ujawnia legitymacji do działania w imieniu drugiego współwłaściciela. Nie okazano im także mapki.

W tej sprawie nie ustalono w pełni stanu faktycznego. Rodzice skarżącego byli przekonani, że droga dojazdowa do działki stanowi jej integralną część, bowiem do 1988 r. płacili podatki od powierzchni 850 m2.

W ślad za odwołaniem Z.M. składał do organu II instancji dodatkowe pisma wyjaśniające zatytułowane jako "wniosek".

Decyzją z dnia 20 czerwca 2018 r. (...) Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego, po rozpatrzeniu odwołania Z. M. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Starosty T..

W motywach rozstrzygnięcia organ odwoławczy opisał przebieg postępowania administracyjnego, począwszy od wpływu wniosku Z. M. z dnia 6 lipca 2017 r. do Starostwa. Organ wymienił także wszystkie przedłożone przez stronę materiały związane z przedmiotową nieruchomością a także wskazał, że organ I instancji poinformował stronę o treści art. 10 k.p.a.

W swoich rozważaniach przywołał stosowne przepisy, które w niniejszej sprawie należało uwzględnić przy rozstrzygania sprawy, zawarte w ustawie z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. z 2016 r, poz. 2101 ze zm.) i rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków.

W dalszej części uzasadnienia organ odwoławczy wyjaśnił, że stan faktyczny i prawny nieruchomości ustalono na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, a w szczególności wymienionych na str. 9 – 13 uzasadnienia decyzji.

Jak stwierdził (...)WINGiK we W., Z. M. pismem z dnia 6 lipca 2017 r. wystąpił do Starosty T. o "korektę map Gminy O. Ś., w szczególności wyznaczenie granic mojej własnościowej działki zgodnie z aktem notarialnym (Repertorium (...))". Na dołączonym do pisma załączniku graficznym oznaczył fragment działki ewidencyjnej nr (...), wpisując jednocześnie uwagę "sporna działka nr (...)". Pismem z dnia 4 września 2017 r. Z. M. doprecyzował wniosek, wnosząc "o korektę map działek gminnych, które uwzględniają nabyte przez mnie prawo, potwierdzone aktem notarialnym, do dysponowania działką nr (...) w całości tj. 850m2, oraz aktualizację działki (...) w O. Ś. z powierzchni 764 m2 do powierzchni 850 m2, zgodnie z moim aktem notarialnym." Jako dowód strona przedłożyła m.in. kopię pisma Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w T. (dalej: PPRN) z dnia 30 czerwca 1971 r.(znak: zgł. (...)), skierowanego do B. K.. W piśmie tym organ wskazał, iż " postanowił dokonać częściowych zmian granicy uprzednio przygotowanej działki w ten sposób, by można było wybudować dom na starych fundamentach, a zatym przesunięcie granicy działki w kierunku południowym o około 4-5 mb".

Organ odwoławczy stwierdził, że w aktach księgi wieczystej nr (...), prowadzonej przez Sąd Rejonowy w T., znajdują się dokument "Mapa" sporządzony w dniu 12 marca 1971 r. dla "nieruchomości gruntowej położonej w O. Ś. Przy ul. B. B. (...)", na którym wskazano działkę nr (...) o powierzchni 770 m2 oraz dokument "Plan" sporządzony w dniu 5 sierpnia 1971 r. dla tej nieruchomości, na którym wykazano działkę nr (...) o powierzchni 850 m2. Z analizy tych dwóch dokumentów wynika, że granice przedstawione w dokumencie "Plan" zostały "przesunięte" w stosunku do granic przedstawionych na dokumencie "Mapa" o około 3,5 mm w kierunku południowym, co w skali 1:1250 wynosi 4,38 m. Zatem dokument zatytułowany 'Plan" prezentuje przebieg granicy działki nr (...) po zmianie o której mowa w piśmie z dnia 30 czerwca 1071 r.

Równocześnie w piśmie PPRN w T. z dnia 30 czerwca 1071 r. (nr (...)) wskazano, że " zajdzie również konieczność poszerzenia co najmniej 1 m istniejącej drogi dojazdu do posesji obywatelki. W tym celu zostanie ograniczona o 1 m działka użytkowana przez O. K. W., do eksploatacji droga po poszerzeniu zostanie oddana po okresie uprawowym". Z akt sprawy nie wynika, aby tak poszerzona droga została włączona do działki nr (...).

Z akt sprawy wynika także, że w latach 1978 – 1980 dokonano "odnowienia operatu ewidencji gruntów miasta O. Ś.". W ramach prac geodezyjnych dokonano pomiaru bezpośredniego punktów granicznych działek ewidencyjnych, w tym punktów granicznych działki nr (...) oraz dokonano obliczenia pól powierzchni działek ewidencyjnych. W sporządzonym wykazie zmian danych ewidencyjnych, w Stanie starym wpisano działkę nr (...) o pow. 8 a 50 m2, natomiast w Stanie nowym wpisano działkę nr (...) o pow. 7 a 64 m2. W sprawozdaniu technicznym, wchodzącym w skład dokumentacji geodezyjnej, wpisano: "w wyniku gruntownej analizy aktów notarialnych, faktycznego stanu władania i wyjaśnienia szeregu pomyłek (także w dokumentach Państwowego Biura Notarialnego w T.), oraz biorąc pod uwagę wyniki obliczeń – dokonano w dniach 13-18.12.1979 r. oraz 14-21.01.1980r. Ogłoszenia stanu władania w obecności geodety Miejskiego w O.Ś. , sporządzając protokół. Przyjęto zasadę wprowadzania do ewidencji gruntów nowo obliczonych powierzchni, o ile różnią się od dotychczasowych o więcej niż 5 m2". W czynnościach ogłoszenia brała udział J. M., będąca współużytkownikiem wieczystym działki nr (...), która nie wniosła zastrzeżeń do granic i powierzchni działek, o czym świadczy podpisany "Protokół ogłoszenia wyników pomiaru stanu władania gruntami (...)". W protokole tym wykazano powierzchnię 0,0764 ha.

Organ odwoławczy wyjaśnił dalej, że z analizy dokumentacji przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, sporządzonej w związku z odnowieniem ewidencji gruntów, przedstawiającej przebieg granic działki nr (...), w szczególności zarysu pomiarowego – stwierdzono, że podczas "odnowienia" nie dokonano zmiany przebiegu granicy, która została uwidoczniona w dokumencie "Plan", sporządzonym w dniu 5 sierpnia 1971 r., zaś zmiana powierzchni jest wynikiem obliczeń dokonanych na podstawie nowych pomiarów. Powierzchnia wykazana w tej dokumentacji geodezyjnej wynosząca 0,0764 ha, została ujawniona w księdze wieczystej nr (...). Również w postępowaniu administracyjnym zakończonym decyzją Burmistrza Gminy O. Ś. z dnia (...) grudnia 1998 r. nr (...), orzekającej o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, przedmiotem była nieruchomość "oznaczona jako dz. nr geodez. (...) o pow. 764 m2 obręb miasto O.Ś.".

Jednocześnie organ stwierdził, że z treści wniosku Z. M. z dnia 6 lipca 2017 r., odwołania od kwestionowanej decyzji Starosty T. z dnia 5 lutego 2018 r. oraz pism strony ( z 10.04.2018r. I z 17.05.2018 r.) wynika, że wysuwa on roszczenia do prawa własności części działki ewidencyjnej nr (...), należącej do zasobu nieruchomości Skarbu Państwa, stanowiącej drogę dojazdową do działki nr (...).

Rolą ewidencji, jak stwierdził organ, jest ewidencjonowanie (rejestrowanie) a nie rozstrzyganie sporu własnościowego. W ramach postępowania ewidencyjnego nie może dojść do załatwienia sporu o granice czy też powierzchnię działek, ponieważ organy ewidencyjne nie są uprawnione do rozstrzygania tego rodzaju kwestii.

Przebieg granic działki ewidencyjnej nr (...) jest wykazany w operacie ewidencyjnym na podstawie dokumentacji geodezyjnej, przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Operat techniczny z "odnowienia operatu ewidencji gruntów" został przyjęty do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego i na jego podstawie dokonano aktualizacji ewidencji gruntów i budynków. Niezależnie od oceny prawidłowości sporządzenia tej dokumentacji Starosta T. nie jest uprawniony do przywrócenia stanu poprzedniego w postępowaniu aktualizacyjnym.

Organ wyjaśnił przy tym, odnosząc się do treści żądania strony zawartych w pismach z dnia 17.05.2018 r., i 18 maja 2018 r. o "wgląd w dokumenty" , że zawiadomienie z dnia 18 maja 2018 r. organ poinformował stronę o uprawnieniach wynikających z art. 10 § 1 k.p.a.

W skardze na powyższą decyzję z dnia 17 lipca 2018 r. Z. M. nie sformułował zarzutów. W piśmie procesowym z dnia 8 października 2018 r., ustosunkowując się do odpowiedzi na skargę, ponownie przywołał istotne, w jego ocenie, dokumenty (dokładnie wymienione i oznaczone w tym piśmie), wskazując na szereg nieprawidłowości Urzędu Miasta i Gminy O. Ś. oraz Starostwa w T., które miały wiedzę o faktycznym przebiegu działki nr (...) , która swymi częściami przylegała do granic nowo zakupionej działki nr (...). Skarżący zanalizował dokumenty związane ze sporną działką, znajdujące się w Księdze wieczystej Sądu Rejonowego i stwierdził, że w zasobach ewidencji znajduje się błąd, który prowadzi do jego powielenia przez inne organy, które "bazują na tej ewidencji". Nie zgodził się ze stwierdzeniem Starosty, że złożenie podpisu na liście pomiarów może być podstawą do "odebrania części działki".

W dalszej części uzasadnienia pisma podnosi szereg okoliczności związanych z zainicjowaną przez niego procedurą aktualizacji danych ewidencyjnych. W jego ocenie, trakcie obmiaru musiało dojść do pomyłki w ustaleniu faktycznych granic działki nr (...), co znacząco zaniżyło jej powierzchnię. Wskazuje, że brakującą powierzchnię pomiędzy 850 m2 a 764 m2 można odnaleźć w całości w dzierżawionej działce (86 m2). Organ odwoławczy nie powiązał przedstawionych dokumentów jako udokumentowaną ciągłość procedury administracyjnej zakończonej Aktem Notarialnym. Pomiędzy "Mapką" z pow. 770 m2 i Aktem Notarialnym z pow. 850 m2 , którą dysponuje Starosta była bowiem przeprowadzona procedura administracyjna a wartość wykazana w Akcie Notarialnym nie jest błędem w pomiarach lecz powierzchnią uznaniową uwzględniającą rekompensatę za pozostawione mienie. Uważa, że Starosta T. zaniechał odtworzenia danych poprzez zwrócenie się do organów, które mogłyby dysponować pełną historią działki. Starosta "zna tę sprawę co najmniej od 2000 r. i nie zrobił nic" w tej sprawie.

W związku z powyższym skarżący wnosi do Sądu, aby w swym postępowaniu nakazał Staroście T. wykonanie na własny koszt wszelkich niezbędnych czynności w celu aktualizacji danych w ewidencji gruntów.

W odpowiedzi na skargę (...) Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie wobec braku sprecyzowanych zarzutów w skardze.

Uczestniczący w rozprawie przed Sądem pełnomocnik z urzędu skarżącego podtrzymał wnioski i zarzuty zawarte w skardze, następnie uzupełnione w piśmie procesowym z dnia 8.10.2018 r. i wniósł o przyznanie od Skarbu Państwa kosztów zastępstwa procesowego nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, składając w tym celu stosowne oświadczenie.

Pełnomocnik organu, po zapoznaniu się z treścią pisma skarżącego z dnia 8 października 2018 r. podtrzymał stanowisko organu i wniósł jak w odpowiedzi na skargę.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:

Wojewódzki Sąd Administracyjny, zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (p.p.s.a.), sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej i stosownie do art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. (Dz. U. z 2017 r. poz. 2188 z późn. zm.) - Prawo o ustroju sądów administracyjnych, kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem (legalności), jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Jednocześnie w oparciu o art. 134 § 1 p.p.s.a. Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami oraz powołaną podstawą prawną.

W ocenie Sądu, skarga Z.M. nie jest uzasadniona. Zaskarżone rozstrzygnięcie nie narusza bowiem ani prawa materialnego, ani też organ odwoławczy nie naruszył reguł procedury administracyjnej w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, bądź skutkującym wznowieniem tego postępowania.

W odniesieniu do zarzutów skargi wyjaśnić należy, że dane ewidencyjne mają charakter informacyjno - techniczny i odnoszą się do konkretnej działki ewidencyjnej. Ewidencja rejestruje jedynie stany prawne wynikające z określonych dokumentów urzędowych, a zatem stany ustalane w innym trybie lub przez inne uprawnione organy orzekające. Natomiast dla obywateli i organów państwowych moc wiążącą mają tylko dane dotyczące opisu gruntów (ich położenia, konturu granic, rodzaju użytków, itp.). Szczególnie w kontekście wywodów skargi zaznaczyć wypada, że ewidencja nie rozstrzyga natomiast żadnych sporów do gruntów i budynków, zaś organy ewidencyjne nie są uprawnione do merytorycznej weryfikacji dokumentów na podstawie, których dokonują zmian w ewidencji. Ustawa - Prawo geodezyjne i kartograficzne, zgodnie z art. 1 reguluje sprawy dotyczące m.in. ewidencji gruntów i budynków obejmujące informacje dotyczące m.in. gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty (art. 20 ust. 1 pkt 1); budynków - ich położenia, przeznaczenia, funkcji użytkowych i ogólnych danych technicznych (art. 20 ust. 1 pkt 2), przy czym celem tej ewidencji nie jest ustalenie stanu prawnego nieruchomości - jak w przypadku ksiąg wieczystych. Świadczy o tym wprost art. 21 ust. 1 tej ustawy.

Ochronie i rejestracji praw podmiotowych służą natomiast księgi wieczyste (ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2017 r. poz. 1007), a spory na tle własności i sposobu korzystania z nieruchomości mogą być dochodzone przed sądami powszechnymi lub w innych odrębnych postępowaniach. W art. 1 jako cel prowadzenia ksiąg wieczystych wskazano ustalenie stanu prawnego nieruchomości. Uznać zatem należy, że rejestr ewidencji gruntów i budynków jest wyłącznie odzwierciedleniem aktualnego stanu prawnego dotyczącego danej nieruchomości i ma charakter deklaratoryjny, a nie konstytutywny, co oznacza, że nie kształtuje nowego stanu prawnego nieruchomości, a jedynie potwierdza stan prawny nieruchomości zaistniały wcześniej. To z kolei oznacza, że ujawniony w ewidencji gruntów stan prawny musi być oparty na odpowiednich dokumentach (prawomocnych orzeczeniach sądowych, ostatecznych decyzjach administracyjnych, czynnościach prawnych dokonanych w formie aktów notarialnych, spisanych umowach i ugodach w postępowaniu sądowym i administracyjnym lub innych dokumentach posiadających moc dowodową dla ustalenia prawa własności).

Skarżący domagał się od organu zmiany wpisu dotyczącego powierzchni działki nr (...) (poprzednio (...)) z obecnej pow. 764 m2 (dokonanej wskutek wprowadzenia zmian związanych z odnowieniem ewidencji gruntów i budynków w 1980 r.) na poprzednią pow. 850 m2 (wynikającą z aktu notarialnego z 1971 r. - umowa sprzedaży i aktu notarialnego z 1974 r.- umowa o dożywocie), uzasadniając ten wniosek faktem nie ujęcia w obrysie działki (...) dodatkowej powierzchni, tj. 86 m2 z części działki nr (...) (działka drogowa). Na potwierdzenie swoich racji przywołuje w szczególności: pismo z dnia 30 czerwca 1971 r. (znak: (...)), dokument "Mapa" z dnia 12 marca 1971 r., dokument "Plan" z 5 sierpnia 1971 r., wniosek PPRN w T. z dnia 6 sierpnia 1971 r. o dokonanie zmiany w księdze wieczystej nr (...) polegającej na zmianie powierzchni działki nr (...) z 770 m2 na 850 m2, a więc wskazując na szereg dokumentów sporządzonych przed dokonaniem w latach 1978 – 1980 odnowienia ewidencji gruntów i budynków dla miejscowości O.Ś.. Dokumenty powyższe odnoszą się do działki nr (...) z tego okresu, kiedy właścicielką działki była p. B.K. a następnie J. M. i J. M..

Organ odwoławczy oceniając oba dokumenty, tj. "Plan" i "Mapkę" z 1971 r. stwierdził, że z analizy tych dokumentów wynika, iż nastąpiło powiększenie działki poprzez "przesuniecie" o ok. 3,5 mm w kierunku południowym (co daje - 4, 38m). Jednocześnie stwierdził organ, że w wyniku odnowienia ewidencji gruntów w 1980 r. nie dokonano zmiany przebiegu granicy, która została uwidoczniona w dokumencie "Plan" z 5 sierpnia 1971 r., czemu nie przeczy skarżący. Oznacza to, zdaniem organu, że zmiana powierzchni działki nr (...) jest wynikiem obliczeń dokonanych na podstawie nowych pomiarów w latach 1978 – 1980.

Sąd podziela w pełni ustalenia i argumenty organów obu instancji przedstawione w zaskarżonych decyzjach.

Skarżący wysuwa roszczenie do części działki drogowej nr (...), która w rejestrze gruntów figuruje jako grunt pozostający w zasobie nieruchomości Skarbu Państwa. W ocenie Sądu, ma rację organ odwoławczy wskazując, że w niniejszej sprawie w zakresie roszczenia do części działki drogowej nr (...), kwestie te nie mogą zostać usunięte w trybie administracyjnym służącym aktualizacji zapisów widniejących w ewidencji. W takiej sytuacji konieczne jest wszczęcie postępowania przed sądem powszechnym, który będzie władny rozstrzygać spory na tle stanu prawnego obu nieruchomości.

Ewidencja gruntów pełniąc funkcje informatyczno-techniczne, nie rozstrzyga sporów o prawa do gruntów, ani nie nadaje tych praw. Rejestruje jedynie stany prawne ustalone w innym trybie lub przez inne organy orzekające. Stąd też poprzez żądanie wprowadzenia zmian w ewidencji, nie można dochodzić ani udowadniać swoich praw właścicielskich, czy uprawnień do władania nieruchomością, podczas gdy skarżący poprzez sprostowanie zapisów ewidencji gruntów zmierzał do powiększenia powierzchni działki nr (...) kosztem działki nr (...)., a więc zmierzał do odmiennego ukształtowania prawa własności.

Wprowadzenie zmian w danych zawartych w ewidencji możliwe jest jedynie w oparciu o odpowiednie dokumenty, określające zmianę dotychczasowych danych ewidencyjnych. Chodzi tu przede wszystkim o prawomocne orzeczenia sądowe, akty notarialne, akty normatywne, czy opracowania geodezyjne i kartograficzne, przyjęte do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, zawierającego wykazy zmian danych ewidencyjnych. Ponieważ skarżący nie przedłożył organowi ewidencji dokumentacji niezbędnej do wprowadzenia zmian danych objętych ewidencją gruntów, Sąd uznając odmowę dokonania takich zmian za zgodną z prawem, stwierdził że organ nie naruszył przepisów art. 20 ust. 1 pkt 1, 2, 3 ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne., Ewidencja gruntów i budynków nie ma przy tym charakteru prawotwórczego. Jej zadaniem jest odzwierciedlanie w sposób prawidłowy aktualnego stanu prawnego, a nie tworzenie stanu prawnego nowego (zob. wyrok WSA w Białymstoku z dnia 6 października 2015 r., sygn. akt II SA/Bk 467/15 zam. na stronie internetowej Centralnej Bazy Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/, dalej: CBOSA). Zatem aktualizacja operatu ewidencyjnego polega na zastąpieniu dotychczasowych zapisów ewidencyjnych nowymi lub na ich zmodyfikowaniu, przy czym konieczność dokonania zmiany lub modyfikacji (aktualizacji) powinna być wystarczająco udokumentowana,

Należy również wyjaśnić, że w ramach aktualizacji można również prostować oraz usuwać wadliwe dane, ale jedynie w przypadku, gdy istniejące w bazie danych ewidencyjnych wpisy noszą znamiona oczywistych omyłek. Jednakże z taką sytuacją nie mamy do czynienia w badanej sprawie. Ewidencja gruntów i budynków ma charakter deklaratoryjny, a zatem niezgodność danych w niej ujawnionych musi być oczywista i niewymagająca przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego.

Tymczasem strona w przedmiotowej sprawie w ogóle nie wykazała, aby w zakresie powierzchni jej działki nr (...) ujawnionej w ewidencji w 1980 r., popełniono oczywistą omyłkę, nie zmieniono bowiem przebiegu jej granicy. Dlatego żądanie strony skarżącej, aby dokonano zmiany danych w ewidencji gruntów i budynków odnośnie powierzchni jej działki w oparciu o archiwalną dokumentację, nie mogło odnieść oczekiwanego przez nią skutku. Skarżący nie przedstawił bowiem żadnego dokumentu przyjętego do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, który określałby przebieg granicy w sposób inny.

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, że organy administracyjne nie naruszyły przepisów prawa materialnego, które miałoby wpływ na wynik sprawy. Nie naruszyły też przepisów postępowania, które mogłoby mieć istotny wpływ na wynik sprawy. A zatem Sąd - nie znajdując podstaw do uchylenia zaskarżonych decyzji - na podstawie powołanych wyżej przepisów ustawy o pomocy społecznej oraz art. 151 p.p.s.a. orzekł - jak w sentencji. Orzeczenie o przyznaniu wynagrodzenia pełnomocnikowi z urzędu znajduje swoją podstawę w treści przepisu § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej adwokata udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2018 r., poz. 1184 ze zm.).