Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Artur Mudrecki (spr.), Sędzia del. WSA Dagmara Dominik - Ogińska, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 24 czerwca 2015 r. sygn. akt I SA/Łd 582/15 w sprawie ze skargi S[...] Spółka jawna z siedzibą w L. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 13 marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie przedłużenia terminu zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wykazanej w deklaracji VAT-7 za październik 2014 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę, 3) zasądza od S[...] Spółka jawna z siedzibą w L. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w L. kwotę 220 (słownie: dwieście dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z 24 czerwca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, w sprawie o sygn. I SA/Łd 582/15, uwzględnił skargę S. sp.j. z siedzibą w L. – nazywanej dalej "Spółką", i uchylił postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w L. z 13 marca 2015 r. w przedmiocie przedłużenia terminu zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, wykazanej w deklaracji VAT–7 za październik 2014 r.

1.2. Stan sprawy Sąd pierwszej instancji przedstawił następująco. W deklaracji VAT–7 złożonej 25 listopada 2014 r., Spółka wykazała nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu w terminie 25 dni. Pismem z 2 grudnia 2014 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego L. wezwał Spółkę do okazania oryginałów dokumentów dotyczących transportu, zamówień, płatności, korespondencji handlowej i innych dokumentów dotyczących nabyć, dostaw i wewnątrzwspólnotowych dostaw za październik 2014 r.

Następnie postanowieniem z 17 grudnia 2014 r., na podstawie art. 87 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – powoływanej dalej jako "u.p.t.u.", organ przedłużył Spółce termin zwrotu nadwyżki podatku naliczonego na należnym. W motywach postanowienia Naczelnik Urzędu Skarbowego wyjaśnił, że zasadność zwrotu wymagała dodatkowej weryfikacji. W tym celu zwrócił się do słowackiej administracji podatkowej z wnioskiem o weryfikację transakcji wewnątrzwspólnotowych z udziałem kontrahentów Spółki. Organ wyjaśnił, że jakkolwiek pytania organu dotyczyły wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zrealizowanej we wcześniejszych miesiącach, niemniej jednak informacje uzyskane w drodze pomocy prawnej będą miały również istotne znaczenie przy ocenie transakcji zawartych w październiku 2014 r.

1.3. Po rozpoznaniu zażalenia Spółki, wspomnianym na wstępie postanowieniem, Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. Dyrektor Izby Skarbowej zgodził się z Naczelnikiem Urzędu Skarbowego, że informacje uzyskane od słowackich organów podatkowych będą miały istotny wpływ na ocenę rzetelności wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów przeprowadzonych w badanym okresie. Wnioski złożone przez organ pierwszej instancji dotyczą bowiem transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw, które były tożsame podmiotowo i przedmiotowo z dostawami wykazanymi przez Spółkę w rejestrze za październik 2014 r. Do dnia wydania zaskarżonego postanowienia, Naczelnik Urzędu Skarbowego otrzymał od słowackich organów podatkowych informację, że rozpoczęły czynności wyjaśniające w zakresie rzetelności wspomnianych transakcji.

2. Skarga do Sądu pierwszej instancji.

2.1. W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi Spółka podniosła zarzut naruszenia art. 87 ust. 6 u.p.t.u. oraz art. 120, art. 121 § 1, art. 124, art. 125 § 1, art. 210 i art. 219 3 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) – powoływanej dalej jako "O.p.".

Pełnomocnik Spółki wytknął organom, że w uzasadnieniach postanowień nie wyjaśniły, jakie wątpliwości przemawiały za przedłużeniem terminu zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym.

2.2. W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o jej oddalenie.

3. Uzasadnienie rozstrzygnięcia Sądu pierwszej instancji.

3.1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uwzględnił skargę na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.) – powoływanej dalej jako "P.p.s.a.".

3.2. W motywach wyroku Sąd pierwszej instancji obszernie przedstawił unormowanie dotyczące zwrotu różnicy podatku naliczonego i należnego, zwracając przy tym uwagę na zasadę neutralności podatku od towarów i usług (art. 87 ust. 1, 2 i 6 u.p.t.u.). Następnie, odwołując się do wyroków Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 18 grudnia 1997 r. w sprawach Garaże Molenheide BVBA (C-286/94), Peter Schepens (C-340/95), Buremu Rik Decan-Business Reserch & Development NV (C-401/95) oraz anders BVBA (C-47/96) oraz wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 13 października 2008 r. (K 16/07), Sąd pierwszej instancji zwrócił uwagę, że postępowanie organów nie może naruszać zasady proporcjonalności. Działanie to nie może także podważać prawa podatnika do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego. Zdaniem Sądu pierwszej instancji, przedłużenie terminu zwrotu różnicy podatku jest dopuszczalne jeżeli pojawią się istotne wątpliwości co do jego zasadności. Dopiero wówczas organ może podjąć czynności zmierzające do dodatkowego zweryfikowania prawidłowości rozliczenia podatnika. Przy czym wątpliwości te powinny wynikać z obiektywnej oceny faktów, zdarzeń i dokumentów. W przeciwnym razie działanie organu będzie naruszało zasadę proporcjonalności i zasadę neutralności podatku od towarów i usług.

Odnosząc powyższe uwagi do zaskarżonego postanowienia, Sad zwrócił uwagę, że z jego treści nie wynika na jakiej podstawie organ podatkowy powziął wątpliwości co do przebiegu transakcji. Organ ograniczył się jedynie do stwierdzenia, że wystąpił do słowackich organów podatkowych o przeprowadzenie czynności weryfikujących kontrahentów Spółki. Dyrektor Izby Skarbowej w uzasadnieniu decyzji wyjaśnił, że Spółka widnieje w systemie VIES jako kontrahent słowackiej spółki, która podejrzana jest o udział w oszustwie karuzelowym. Ponadto wielu innych kontrahentów Spółki, zarówno z Polski jak i Słowacji, zostało zidentyfikowanych jako podmioty biorące udział w wyłudzaniu zwrotu podatku od towarów i usług. Niemniej jednak, zdaniem Sądu, okoliczności te nie wystarczają do stwierdzenia, że wątpliwości co do zasadności zwrotu nadwyżki podatku są istotne. W materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie twierdzenia te nie mają pokrycia, albo wątpliwości te dotyczą innych podmiotów. Nawet zakwestionowanie ich rzetelności nie powinno prowadzić do powstania wątpliwości związanych z rzetelnością transakcji wymienionych w zaskarżonym postanowieniu.

3.3.. Ponadto, Sąd pierwszej instancji zwrócił uwagę, że czynności sprawdzające, o których jest mowa w art. 87 ust. 2 u.p.t.u. wykonywane są na podstawie przepisów znajdujących się w Dziale V Ordynacji podatkowej. Zgodnie z art. 274c § 1 Ordynacji podatkowej, znajdującym się w Dziale V, przeprowadzenie czynności sprawdzających u kontrahenta podatnika jest możliwe tylko i wyłącznie w toku postępowania podatkowego albo kontroli podatkowej. Przepis ten nie przewiduje natomiast takiej możliwości w przypadku czynności podejmowanych na podstawie art. 87 ust. 2 u.p.t.u.

Tym samym przedłużenie terminu do zwrotu różnicy podatku z uwagi na oczekiwanie na zakończenie czynności realizowanych przez słowackie organy podatkowe, było sprzeczne z art. 274b § 1 Ordynacji podatkowej oraz art. 272 pkt 2 tej ustawy.

4. Skarga kasacyjna.

4.1. W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku pełnomocnik Dyrektora Izby Skarbowej podniósł zarzut naruszenia:

- art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) P.p.s.a. w zw. z art. 274b § 1 O.p. i art. 87 ust. 2 u.p.t.u. poprzez uwzględnienie skargi i błędne uznanie, że zaskarżone postanowienie w przedmiocie przedłużenia terminu zwrotu podatku naliczonego nad należnym wydane zostało z naruszeniem art. 274b § 1 O.p. i art. 87 ust. 2 u.p.t.u., ponieważ organy nie przedstawiły takich zdarzeń i dokumentów, których obiektywna ocena mogłaby wzbudzić uzasadnione wątpliwości co od prawidłowości rozliczenia podatku od towarów i usług za październik 2014 r. Tymczasem organy wskazały, że u podatnika prowadzona była kontrola podatkowa za wcześniejsze okresy rozliczeniowe, co dało podstawy do powzięcia wątpliwości co do zasadności zwrotu. W związku z tymi wątpliwościami koniecznym było wystąpienie z zapytaniem do słowackiej administracji podatkowej, dotyczącym rzetelności transakcji zawartych między podatnikiem a słowackim kontrahentem;

- art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) P.p.s.a. w zw. z art. 272 pkt 3 O.p. i art. 87 ust. 2 i 6 u.p.t.u. poprzez błędną wykładnię i przyjęcie, że podstawą do przedłużenia terminu zwrotu nie może być zwrócenie się do słowackiej administracji podatkowej z zapytaniem o kontrahentów Spółki i zawarte z nimi transakcje, ponieważ dotyczyły one innych okresów rozliczeniowych. Tymczasem organ wydał postanowienie o przedłużeniu terminu zwrotu nadwyżki w trakcie czynności sprawdzających, tym samym zgodnie z art. 277 O.p. odpowiednie zastosowanie powinien mieć art. 274c § 1 tej ustawy. Tym samym dokonując weryfikacji zwrotu podatku od towarów i usług w toku czynności sprawdzających organowi przysługują wszelkie uprawnienia przewidziane w Dziale V Ordynacji podatkowej. Między innymi te, o których jest mowa w art. 274c § 1 O.p.

4.2. Pełnomocnik organu wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi, ewentualnie merytoryczne rozpoznanie skargi i jej oddalenie. Ponadto pełnomocnik wniósł o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.

5. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje

5.1. Skarga kasacyjna ma usprawiedliwione podstawy.

5.2. Rację ma organ podatkowy, że w sprawie doszło do naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) P.p.s.a. w zw. z art. 87 ust. 2 u.p.t.u. w zw. z art. 87 ust. 6 tej ustawy i w zw. z art. 272 pkt 3 O.p.

5.3. Przypomnieć wypada, że stosownie do treści art. 87 ust. 2 u.p.t.u. "zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju [...]. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej lub postępowania kontrolnego na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty." Zaś, zgodnie z art. 87 ust. 6 u.p.t.u. "na wniosek podatnika, złożony wraz z deklaracją podatkową, urząd skarbowy jest obowiązany zwrócić różnicę podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, w przypadku gdy kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, wynikają z: 1) faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości zapłacone, z uwzględnieniem art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447, z późn. zm.), 2) dokumentów celnych, deklaracji importowej oraz decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34, i zostały przez podatnika zapłacone, 3) importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, lub dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, jeżeli w deklaracji podatkowej została wykazana kwota podatku należnego od tych transakcji - przy czym przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a, 4a-4f stosuje się odpowiednio." Zaś, zgodnie z art. 274b § 1 O.p. "jeżeli przeprowadzenie czynności sprawdzających zasadność zwrotu podatku wymaga przedłużenia terminu zwrotu podatku wynikającego z odrębnych przepisów, organ podatkowy może postanowić o przedłużeniu tego terminu do czasu zakończenia czynności sprawdzających."

5.4. Z treści art. 87 ust. 2 u.p.t.u., która ma odpowiednie zastosowanie do tzw. przyspieszonego zwrotu VAT przewidzianego w treści art. 87 ust. 6 tej ustawy wynika, że przepis ten zakreśla ramy postępowania organu podatkowego, w jakich to badanie ma się odbywać. Ustawodawca wskazuje bowiem na czynności sprawdzające, kontrolę podatkową i postępowanie podatkowe na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej lub postępowanie kontrolne na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. W związku z tym działania podejmowane przez organy podatkowe wobec podatnika mogą przyjąć tylko i wyłącznie opisane wyżej formy. Podkreślić należy, że art. 87 ust. 2 zdanie drugie u.p.t.u. stanowi wprost, że organ może przedłużyć termin zwrotu "do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego" w ramach wskazanych postępowań. Skoro weryfikacja w ramach wskazanych postępowań ma być "dokonywana", oznacza to, że postanowienie o przedłużeniu terminu zwrotu może być wydane odpowiednio w toku czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, postępowania podatkowego, bądź w toku postępowania kontrolnego. Organ podatkowy podejmując decyzję, o tym czy zasadność zwrotu podatku rzeczywiście wymaga dodatkowego zweryfikowania w ramach jednej z procedur wskazanych w art. 87 ust. 2 zdanie drugie u.p.t.u., musi opierać się na odpowiednich przesłankach wynikających ze stanu faktycznego danej sprawy. Organ podatkowy decyduje wyłącznie o konieczności dalszego badania zasadności zwrotu, a nie o samej zasadności zwrotu. Nie chodzi zatem o wykazanie, że zwrot jest niezasadny ani o wykazanie, że istnieją dowody przemawiające za niezasadnością zwrotu. Chodzi natomiast o wykazanie, że istnieją okoliczności przemawiające za potrzebą dodatkowej weryfikacji zasadności zwrotu podatku (por. wyrok NSA z dnia 11 lutego 2015 r. sygn. akt I FSK 2127/13, publ. CBOSA). Użyte w treści art. 87 ust. 2 zdanie drugie u.p.t.u., że "zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania" powinno być dokonywane w oparciu o co najmniej uprawdopodobnione przesłanki. Wspomniany warunek zakłada, że przed upływem ustawowego terminu zwrotu (zdanie pierwsze) podjęte zostały czynności zmierzające do zweryfikowania jego zasadności, lecz nie dały one jeszcze rezultatu lub jest on niejednoznaczny. Zaś uzasadnienie ma szczególnie istotne znaczenie dla ustalenia, czy organ podatkowy nie przekroczył granic wskazanych w ww. przepisie. Tym samym, w postanowieniu przedłużającym termin zwrotu VAT organ podatkowy powinien wskazać na powody odmowy dokonania zwrotu w ustawowym terminie i przedstawić istniejące w tym przedmiocie wątpliwości oraz wskazać, dlaczego uznał, że takie wątpliwości wystąpiły. Podatnik w tym zakresie powinien otrzymać jasną informację, z czego wynika powód przedłużenia terminu zwrotu VAT.

5.5. Taka sytuacja zaistniała w przedmiotowej sprawie, albowiem organ odwoławczy wyraźnie wskazał w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, że powodem przedłużenia zwrotu VAT było oczekiwanie na odpowiedź słowackiej administracji podatkowej na wystosowane do niej wnioski o weryfikację transakcji wewnątrzwspólnotowych dotyczących kontrahentów za wcześniejsze okresy rozliczeniowe. Zauważono, że oczekiwana odpowiedź od słowackiej administracji podatkowej będzie miała bezpośredni wpływ na ocenę rzetelności transakcji wewnątrzwspólnotowych z udziałem kontrahentów spółki przeprowadzonych w październiku 2014r., ze względu na fakt, że zarówno podmiot, jak i przedmiot transakcji, których dotyczą ww. wnioski, są tożsame z tymi, które są ujęte w przedstawionych przez spółkę rejestrach transakcji wewnątrzwspólnotowych za październik 2014r.

Wnioski te, czego nie zauważył Sąd pierwszej instancji, zostały wystosowane w ramach procedury kontroli podatkowej spółki za styczeń 2014r. i włączone do akt sprawy jako dowód. Zatem nie zaistniała w sprawie okoliczność na którą wskazuje Sąd pierwszej instancji, a mianowicie wystąpienie w ramach czynności sprawdzających do słowackiej administracji podatkowej z zapytaniem o kontrahentów skarżącej. Fakt, że dowody te dotyczyły wcześniejszych okresów rozliczeniowych nie wyklucza ich kwalifikacji jako okoliczności przemawiających za potrzebą weryfikacji zwrotu w danym okresie rozliczeniowym. Zwłaszcza, gdy zaistniała sytuacja tożsamości podmiotów i przedmiotu zwrotu VAT a dowody wskazują, że można mieć określone wątpliwości w przedmiocie prawidłowości rozliczenia VAT przez spółkę. Należy tym samym uznać, że wydając zaskarżone postanowienie organ podatkowy miał usprawiedliwione wątpliwości co do zasadności zadeklarowanego zwrotu podatku. Błędnie zatem w sprawie wywiedziono w zaskarżonym wyroku Sądu pierwszej instancji, że organ podatkowy dokonał błędnej wykładni art. 87 ust. 2 u.p.t.u. w zw. z art. 87 ust. 6 u.p.t.u. i w zw. z art. 272 pkt 3 O.p.

5.6. Nie można także zgodzić się z zastrzeżeniami Sądu pierwszej instancji, dotyczącymi niewyjaśnienia w zaskarżonym postanowieniu przyczyn, ze względu na które organ powziął wątpliwości co do zasadności zadeklarowanego przez Spółkę zwrotu. W motywach postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej wyjaśnił bowiem, że w obrocie prawnym pozostaje decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z 23 października 2014 r. wydana wobec C. sp. z o.o. oraz decyzja tego organu z 31 marca 2014 r., wydana wobec B. sp. z o.o. Obie decyzje wydano na podstawie art. 108 ust. 1 u.p.t.u.

Wynika z nich, że Spółka była jednym z podmiotów uczestniczących w łańcuchu fikcyjnych dostaw, których celem było wyłudzenie zwrotu podatku VAT wykazywanego w deklaracjach VAT-7 w związku z wewnątrzwspólnotową dostawą oleju rzepakowego. W motywach wspomnianych decyzji Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej wyjaśnił, że spółka B. miała zbywać olej rzepakowy P. sp. z o.o. Następnie spółka P. miała dostarczać olej spółce C. Spółka C. zbywała go następnie spółce A. Natomiast spółka A. miała dostarczać olej rzepakowy skarżącej Spółce. Dalej wspomniany towar miał być przedmiotem wewnątrzewspólnotowej dostawy realizowanej przez Spółkę na rzecz słowackich, czeskich oraz węgierskich spółek. Co więcej, zgodnie z informacją udzieloną przez czeską administrację podatkową, jeden z kontrahentów Spółki olej ten miał dostarczyć z powrotem spółce B. w ramach wewnątrzwspólotowej dostawy towarów (s. 7-8 postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej z 13 marca 2015 r.).

Należy w tym miejscu przywołać stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego, zawarte w wyroku z 11 lutego 2015 r. (sygn. akt I FSK 2127/13): "warunkiem, od którego uzależniona jest możliwość przedłużenia terminu zwrotu VAT jest «wymóg dodatkowego zweryfikowania» zasadności zwrotu podatku VAT. Przy czym organ podatkowy podejmując decyzję, o tym czy zasadność zwrotu podatku rzeczywiście wymaga dodatkowego zweryfikowania w ramach jednej z procedur wskazanych w art. 87 ust. 2 ustawy o VAT, musi opierać się na odpowiednich przesłankach wynikających ze stanu faktycznego danej sprawy. Muszą zatem wystąpić okoliczności, które wskazują, że istnieje potrzeba dodatkowej weryfikacji rozliczenia podatnika (zasadności zwrotu). Nie chodzi jednak przy tym o przesłanki, które mają charakter konkretnych dowodów świadczących o nieprawidłowościach w rozliczeniu czy konkretnych zarzutów, które można postawić podatnikowi. Na tym etapie postępowania, organ decyduje bowiem wyłącznie o konieczności dalszego badania zasadności zwrotu, a nie o samej zasadności zwrotu. Nie chodzi więc o wykazanie, że zwrot jest niezasadny ani o wykazanie, że istnieją dowody przemawiające za niezasadnością zwrotu. Chodzi natomiast o wykazanie, że istnieją okoliczności przemawiające za potrzebą dodatkowej weryfikacji zasadności zwrotu podatku. O tym, czy rozstrzygnięcie organu podatkowego o przedłużeniu terminu zwrotu podatku VAT jest zasadne, decydują wszystkie podane przez ten organ wątpliwości." Naczelny Sąd Administracyjny podobnie orzekł w wyrokach z 31 marca 2015 r. (sygn. akt I FSK 183/14), 12 stycznia 2016 r. (I FSK 899/15) oraz 12 lipca 2012 r. (sygn. akt I FSK 1552/11). Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą skargę kasacyjną w pełni podziela wyrażony w nich pogląd.

W świetle powyższego Sąd pierwszej instancji wyprowadził zbyt daleko idący wniosek, twierdząc, że skoro opisane przez organ wątpliwości dotyczą innych podmiotów, a nie spółek W. a.s i M. s.r.o – nie było podstaw do zastosowania art. 87 ust. 2 u.p.t.u. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, przedstawione przez organ okoliczności w wystarczającej mierze uzasadniały przeprowadzenie dodatkowej weryfikacji zasadności zwrotu, o której jest mowa w art. 87 ust. 2 u.p.t.u. Ponadto Sąd pierwszej instancji nie wziął pod uwagę, że do maja 2014 r. do Urzędu Skarbowego L. wpłynęło 30 zapytań od administracji podatkowych Słowacji i Węgier, dotyczących rzetelności wykonania transakcji zawieranych przez Spółkę z zagranicznymi kontrahentami. Z pism tych wynika, że Spółka zawierała umowy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z podmiotami, które w ocenie zagranicznych organów podatkowych, brały udział w łańcuchach fikcyjnych dostaw.

Tym samym, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, przedstawione przez organ wątpliwości wskazują, że wydanie postanowienie o przedłużeniu terminu do zwrotu nadpłaty podatku VAT w związku z transakcjami zawartymi z W. a.s i M. s.r.o, było uzasadnione.

5.7. Mając na względzie powyższe Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok i oddalił skargę na podstawie art. 188 P.p.s.a. w zw. z art. 151 P.p.s.a. O kosztach orzeczono na podstawie art. 203 pkt 2 P.p.s.a. w zw. z art. 205 § 2 tej ustawy.