Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Dzbeńska po rozpoznaniu w dniu 5 października 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej "W." Spółki z o.o. z siedzibą w S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 czerwca 2010 r., sygn. akt II SAB/Wa 91/10 o odrzuceniu skargi "W." Spółki z o.o. z siedzibą w S. na bezczynność Dyrektora Transportowego Dozoru Technicznego w przedmiocie dostępu do informacji publicznej postanawia: oddalić skargę kasacyjną

Postanowieniem z dnia 29 czerwca 2010 r., sygn. akt II SAB/Wa 91/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę "W." Spółki z o.o. z siedzibą w S. na bezczynność Dyrektora Transportowego Dozoru Technicznego w przedmiocie dostępu do informacji publicznej.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd I instancji wskazał, iż wnioskiem z dnia 13 marca 2009 r. "W." Sp. z o.o. z siedzibą w S. zwróciła się do Dyrektora Transportowego Dozoru Technicznego w Warszawie o udostępnienie centralnego katalogu pytań egzaminacyjnych dla kierowców pojazdów przewożących towary niebezpieczne.

W odpowiedzi na wniosek, Dyrektor Transportowego Dozoru Technicznego pismem z dnia 8 kwietnia 2009 r. poinformował Spółkę, że centralny katalog pytań egzaminacyjnych dla kierowców pojazdów przewożących towary niebezpieczne ma zastosowanie jedynie dla potrzeb egzaminu i nie powinien być stosowany w innych przypadkach, niż egzamin dla kierowców. Ponadto w piśmie wyjaśniono, że Transportowy Dozór Techniczny, jako jednostka upoważniona, podaje do publicznej wiadomości przykładowe pytania egzaminacyjne, dla każdego rodzaju kursu dokształcającego i taki też przykładowy katalog pytań egzaminacyjnych znajduje się na stronie internetowej Transportowego Dozoru Technicznego.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Spółka "W." zarzuciła Dyrektorowi Transportowego Dozoru Technicznego bezczynność w zakresie realizacji jej wniosku z dnia 13 marca 2009 r., twierdząc, że centralny katalog pytań egzaminacyjnych dla kierowców pojazdów przewożących towary niebezpieczne stanowi informację publiczną, która powinna zostać jej udostępniona.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucając skargę stwierdził, że nie został spełniony zakres przedmiotowy stosowania ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.). Żądany przez Spółkę centralny katalog pytań egzaminacyjnych dla kierowców pojazdów przewożących towary niebezpieczne nie stanowi bowiem, w ocenie Sądu I instancji, informacji publicznej.

Centralny katalog pytań egzaminacyjnych dla kierowców pojazdów przewożących towary niebezpieczne niewątpliwe zawiera treści intelektualne, mogące wzbudzać zainteresowanie zarówno samych egzaminowanych, jak i przedsiębiorców organizujących dla nich kursy i szkolenia w tym zakresie, ale z pewnością tworzy materiał abstrakcyjny, jakim jest szereg pytań, z których dopiero ułożone zostaną zestawy pytań, mające sprawdzić poziom wiedzy osób ubiegających się o zaświadczenie ADR ("bank pytań"). Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w pełni zaakceptował stanowisko przedstawione przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 26 września 2001 r., sygn. akt IV CKN 458/00 (Lex nr 52711), w którym odróżniono dokument urzędowy od materiału urzędowego.

Skoro zatem centralny katalog pytań egzaminacyjnych dla kierowców pojazdów przewożących towary niebezpieczne nie podlega udostępnieniu w trybie i na zasadach określonych w ustawie o dostępie do informacji publicznej, gdyż nie posiada przymiotu informacji publicznej, to w sprawie niniejszej nie mogło dojść do jego udostępnienia.

Skargę kasacyjną na powyższe postanowienie wniosła "W." Spółka z o.o. z siedzibą w S., wnosząc o uchylenie przedmiotowego orzeczenia i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

Autor skargi kasacyjnej zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

1) art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej poprzez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że działanie podmiotu realizującego zadanie publiczne w postaci przygotowania centralnego katalogu pytań egzaminacyjnych nie stanowi sprawy publicznej;

2) art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez jego niezastosowanie w przedmiotowej sprawie;

3) art. 6 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że przygotowany przez Dyrektora Transportowego Dozoru Technicznego centralny katalog pytań egzaminacyjnych dla kierowców przewożących towary niebezpieczne wykorzystywany do przeprowadzania pytań na egzaminie państwowym nie stanowi dokumentu urzędowego.

W uzasadnieniu wskazano, że centralne katalogi pytań egzaminacyjnych stanowią zbiory całkowicie realne (nie zaś abstrakcyjne) i mają oficjalny charakter, bowiem przybierają postać rozstrzygnięcia organu i dopiero na podstawie tych katalogów układane są testy egzaminacyjne.

Ponadto, przygotowanie centralnego katalogu pytań egzaminacyjnych na egzamin państwowy, przez jednostkę upoważnioną zgodnie z ustawą, jest działaniem podmiotu realizującego zadania interesu publicznego. Zatem centralny katalog pytań egzaminacyjnych stanowi informację o sprawach publicznych podlegającą udostępnieniu na podstawie ustawy.

Niezależnie od powyższego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sposób nieprawidłowy uznał, że centralny katalog pytań egzaminacyjnych nie stanowi dokumentu urzędowego, wadliwie interpretując art. 6 ust. 2 ustawy w oderwaniu od art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a powołanej ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.

Zgodnie z art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej powoływanej jako "P.p.s.a.", Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania. W sprawie nie występują przesłanki nieważności określone w art. 183 § 2 P.p.s.a., zatem Naczelny Sąd Administracyjny związany był granicami skargi kasacyjnej.

Istota sporu w niniejszej sprawie sprowadza się do ustalenia czy centralny katalog pytań egzaminacyjnych dla kierowców przewożących towary niebezpieczne wykorzystywany na egzaminie państwowym stanowi informację publiczną, podlegającą udostępnieniu na podstawie art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o dostępie do informacji publicznej udostępnieniu na zasadach w niej określonych podlegają dane publiczne, ale tylko takie, które mają treść i postać dokumentów urzędowych. Z kolei zgodnie z art. 6 ust. 2 cytowanej ustawy dokumentem urzędowym jest treść oświadczenia woli lub wiedzy, utrwalona i podpisana w dowolnej formie przez funkcjonariusza publicznego, w rozumieniu Kodeksu karnego, w ramach jego kompetencji, skierowana do innego podmiotu lub złożona do akt sprawy. Zatem nie każdy dokument jest dokumentem urzędowym w rozumieniu ustawy.

Odnosząc powyższe rozważania do stanu faktycznego Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że żądana przez skarżącą Spółkę informacja nie stanowi informacji publicznej w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. W wyroku z dnia 26 września 2001 r., sygn. akt IV CKN 458/00 Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że "bank pytań" testowych, stosowanych przy egzaminach na prawo jazdy stanowi materiał abstrakcyjny, z których dopiero zostaną ułożone zestawy pytań. O ile zatem można by określić test używany w trakcie egzaminu jako dokument urzędowy, o tyle nie sposób tak traktować materiału testowego, z którego wyłaniane są pytania testowe mające sprawdzić stan wiedzy osób ubiegających się o stosowne pozwolenie.

Naczelny Sąd Administracyjny podziela powyżej przytoczony pogląd i w tej sytuacji stwierdza, że centralny katalog pytań egzaminacyjnych dla kierowców pojazdów przewożących towary niebezpieczne nie stanowi dokumentu urzędowego w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o dostępie do informacji publicznej. Dopiero z chwilą użycia takiego materiału w konkretnej sprawie straciłby on cechę abstrakcyjności i nabrałby charakteru informacji publicznej.

W konsekwencji trafnie wywiódł Sąd I instancji, że w sytuacji gdy żądana informacja nie ma waloru informacji publicznej organ, do którego skierowano wniosek, winien jedynie pisemnie poinformować wnioskodawcę, że sprawa nie dotyczy informacji publicznej. Brak zatem było podstaw do załatwienia wniosku Spółki w trybie ustawy do informacji publicznej.

Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 w zw. z art. 182 § 1 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w postanowieniu.