Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wanda Zielińska - Baran, Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska - Litwiniec, Sędzia WSA Tomasz Wykowski (spr.), Protokolant Izabela Urbaniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 maja 2009 r. sprawy ze skargi M. G. i M. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy. - oddala skargę -

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego decyzją z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W., zwane dalej "SKO", utrzymało w mocy decyzję Prezydenta W. z dnia [...] czerwca 2007 r. nr [...], ustalającą na wniosek M. W. warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy dla inwestycji polegającej na zmianie sposobu użytkowania części obiektu budowlanego - budynku mieszkalno – gospodarczo -magazynowego na mieszkalno – magazynowo - usługowy (usługi medyczne) na działce ew. nr [...] w obrębie [...] położonej przy ul. [...], na terenie [...] w W.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, iż decyzją z dnia [...] czerwca 2007 r. nr [...] organ I instancji pozytywnie rozpatrzył wniosek M. W. o ustalenie warunków zabudowy. Od decyzji tej odwołanie wnieśli M. i M. G. - współwłaściciele nieruchomości sąsiadującej z terenem inwestycji, zwani dalej "skarżącymi", podnosząc m. in., że dopuszczona przez organ I instancji zmiana sposobu użytkowania budynku prowadzi do zalegalizowania samowoli budowlanej na tym terenie. Po rozpoznaniu odwołania SKO decyzją z dnia [...] grudnia 2007 r. nr [...] uchyliło w całości decyzję organu I instancji z dnia [...] czerwca 2007 r. i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ. Decyzja SKO z dnia [...] grudnia 2007 r. została zaskarżona przez M. P. i M. W. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który prawomocnym wyrokiem z dnia 26 maja 2008 r. sygn. akt IV SA/WA 269/08 uchylił zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że o ile organ powziął uzasadnioną wątpliwość co do legalności budynku należącego do skarżących, winien był zwrócić się do organu nadzoru budowlanego z zapytaniem, czy prowadzi on postępowanie w sprawie samowoli budowlanej. Pozytywna odpowiedź tego organu uzasadniałaby zawieszenie postępowania odwoławczego do czasu zakończenia postępowania w przedmiocie samowoli budowlanej, natomiast odpowiedź negatywna obligowałaby SKO do uznania kwestii za wyjaśnioną, a w konsekwencji do orzeczenia w sprawie co do meritum. Sąd wskazał również, że z postanowienia spadkowego z dnia [...] listopada 1991 r. sygn. akt [...] wynika, że spadek po B. R. nabył Skarb Państwa, Izba Skarbowa ul.[...]. Rozpatrując sprawę ponownie, w następstwie uprawomocnienia się wyroku z dnia 26 maja 2008 r. , SKO, pismem z dnia [...] listopada 2008 r., zwróciło się do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] W. o wyjaśnienie czy organ ten prowadzi postępowanie administracyjne w sprawie samowoli budowlanej na działce nr ew.[...]. Pismem z dnia [...] grudnia 2008 r. organ ten udzielił odpowiedzi, wskazując, że nie prowadzi postępowania administracyjnego w sprawie samowoli budowlanej na działce przy ul. [...] w W. Jednocześnie organ ten wyjaśnił, że ostateczną decyzją z dnia [...] października 2008 r. udzielono M. P. pozwolenia na użytkowanie budynku mieszkalnego – łącznika dwukondygnacyjnego z garażami w przyziemiu, nadbudowanej jednej kondygnacji w istniejącym budynku gospodarczo-magazynowym oraz przebudowanego istniejącego budynku mieszkalnego na działce nr [...]. Wskazano także, że inwestycja została zrealizowana ze zmianami nie odbiegającymi w sposób istotny od zatwierdzonego projektu budowlanego.

Rozpoznając ponownie sprawę SKO, odnosząc się do powyższego pisma stwierdziło, że kwestia zrealizowanych obiektów budowlanych na działce nr ew. [...] będąca przedmiotem odwołania została ostatecznie wyjaśniona. Przechodząc w związku z tym do merytorycznego rozpatrzenia sprawy organ podniósł, że z przeprowadzonej w zaskarżonej decyzji analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu w zakresie warunków, o których mowa w art. 61 ust. 1-5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", sporządzonej zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1588), wynika że na przedmiotowym terenie, w sąsiedztwie działki ew. nr [...] znajdują się budynki o funkcji usługowej. Zatem zmiana sposobu użytkowania części obiektu budowlanego - budynku mieszkalno – gospodarczo - magazynowego na mieszkalno – magazynowo - usługowy (usługi medyczne), jest zgodna z art. 61 ust. 1 pkt 1 w/w ustawy. Organ stwierdził również, że miejsca parkingowe będą zapewnione na działce nr ew. [...] należącej do inwestora oraz - zgodnie z wnioskiem - na działce sąsiedniej, za zgodą właściciela tej działki – Z. G. - na bezterminowe i nieodpłatne korzystanie przez wnioskodawców lub osoby trzecie przez nich wskazane z części działki ew. nr [...] przy ul. [...]. SKO stwierdziło również, że zarzuty dotyczące tarasu i komina nie mają znaczenia dla przedmiotowej sprawy.

Skargę na powyższą decyzję wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego M. i M. G. Zaskarżonej decyzji skarżący zarzucili naruszenie:

- art. 7, 8, 9, 10, 26, 28, 35, 36, 61 § 4 kpa,

- art. 61 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym,

- przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane,

- § 2 ust. 7 obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 stycznia 1999 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym,

- art. 42 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych,

- § 126, 204 i 323 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie,

- § 11 pkt 1 ust. 10 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego,

- przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,

- przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 9 października 2002 r. w sprawie szczegółowego trybu przeprowadzania kontroli działania organów administracji architektoniczno-budowlanej oraz wzoru protokołu kontroli i sposobu jego sporządzania.

W uzasadnieniu skargi skarżący podnieśli, że decyzja Prezydenta W. z dnia [...] czerwca 2007 r. narusza prawo, bowiem uprawnia ona inwestora do zmiany sposobu użytkowania części obiektu budowlanego, budynku mieszkalno – gospodarczo - magazynowego wybudowanego niezgodnie z prawem. Z informacji uzyskanych przez skarżących od Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego wynika, że na wybudowanie tego obiektu właściciel otrzymał pozwolenie na budowę. Pomimo faktu, że budynek ten wybudowano w ostrej granicy z działką należącą do M. i M. G. (na co skarżący nigdy nie wyrazili zgody), nie zostali oni powiadomieni o toczącym się w tej sprawie postępowaniu. Skarżący podnieśli również, że uciążliwości powstałe w związku z wybudowaniem przez inwestora pięciometrowego komina oraz tarasu o powierzchni ok. 40 m ², nie pozwalają im zgodzić się z zaproponowanymi w decyzji organu I instancji warunkami zabudowy. Stwierdzili także, że decyzja ta narusza § 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. poprzez nieokreślenie obszaru objętego analizą, § 5 pkt 1 tego rozporządzenia oraz zawiera niezgodne z prawem stwierdzenie, że skarżący w piśmie z dnia [...] marca 2007 r. nie zgodzili się z prowadzeniem jakiejkolwiek budowy i odrzucili w całości propozycję budowy, gdy tymczasem skarżący w piśmie tym oświadczyli, iż nie zgadzają się z prowadzeniem jakiejkolwiek budowy i odrzucają w całości propozycję warunków zabudowy zgłoszoną przez inwestora w dniu [...] stycznia 2007 r. Skarżący podnieśli ponadto, że pomimo zawiadomienia ich pismem z dnia [...] maja 2008 r. przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] W. o planowanej na dzień [...] czerwca 2008 r. godz. 12.00 wizji w sprawie użytkowania i robót budowlanych prowadzonych na terenie przedmiotowej inwestycji, pozbawiono ich możliwości wzięcia w niej udziału, gdyż jak dowiedzieli się z rozmowy telefonicznej przeprowadzonej z pracownikiem w/w organu wizja ta odbyła się o wcześniejszej godzinie niż wynikało to z zawiadomienia, a zapowiedziana w tej rozmowie kolejna wizja nie odbyła się do dnia wniesienia skargi. Skarżący wskazali również, że teren planowanej inwestycji nie powinien obejmować obszaru B'B"C"C' wyznaczonego na działce ew. nr [...], gdyż obszar ten został udostępniony przez jego właściciela Z. G. inwestorowi jedynie od dnia [...] lutego 2007 r. do dnia [...] maja 2007 r. Odnosząc się z kolei bezpośrednio do treści zaskarżonej do Sądu decyzji skarżący podnieśli, że organ nie zajął w niej stanowiska odnośnie podnoszonej w odwołaniu kwestii ustalenia w decyzji nr [...] linii rozgraniczających terenu planowanej inwestycji oraz zarzutu nieustalenia przez organ I instancji spadkobierców zmarłej B. R. i zapewnienia im udziału w postępowaniu, jak również wbrew treści pisma Z. G. z dnia [...] września 2007 r. uznał, że w aktach sprawy znajduje się zgoda właściciela działki ew. nr [...] na bezterminowe i nieodpłatne korzystanie przez wnioskodawców lub osoby trzecie przez nich wskazane z części tej nieruchomości.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując

stanowisko w sprawie.

Na rozprawie przed Sądem w dniu 22 maja 2009 r. skarżący podniósł, że: (-) przedmiotowy budynek stanowi samowolę budowlaną, albowiem do stycznia 2007 r. w Urzędzie [...] brak było jakiejkolwiek dokumentacji na jego temat, (-) budynek objęty zaskarżoną decyzją jest budynkiem nowym, którego budowa rozpoczęła się w maju 2006 r. przez obecnych inwestorów, (-) nie brał udziału w postępowaniu dotyczącym realizacji tego budynku, (-) poprzedni właściciel postawił na przedmiotowej działce wiatę na samochód dostawczy typu Nysa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Sąd rozpoznał skargę na decyzję SKO z racji sprawowania wymiaru sprawiedliwości, polegającego na kontrolowaniu działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem (art.1§1 i §2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych - Dz.U. z dnia 20 września 2002 r., Nr 153, poz.1269 z późn.zm.). Kontrola ta obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na decyzje administracyjne (art.3§2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. Nr 153, poz.1270 z późn. zm. – zwanej dalej "p.p.s.a.").

Skargę należało oddalić, albowiem zaskarżona decyzja, podobnie jak i utrzymana nią w mocy decyzja organu pierwszej instancji, nie naruszają przepisów prawa procesowego, czy też materialnego w stopniu upoważniającym do ich wyeliminowania z obrotu prawnego.

Materialnoprawną podstawę zaskarżonej decyzji stanowią przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art.59 ust.1 zdanie pierwsze ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym zmiana zagospodarowania terenu w przypadku braku planu miejscowego, polegająca na budowie obiektu budowlanego lub wykonaniu innych robót budowlanych, a także zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, z zastrzeżeniem art. 50 ust. 1 i art. 86, wymaga ustalenia, w drodze decyzji, warunków zabudowy.

Zgodnie z art.71 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2006 r. nr 156, poz.1118 z późn.zm.) przez zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części rozumie się w szczególności podjęcie bądź zaniechanie w obiekcie budowlanym lub jego części działalności zmieniającej warunki: bezpieczeństwa pożarowego, powodziowego, pracy, zdrowotne, higieniczno-sanitarne, ochrony środowiska bądź wielkość lub układ obciążeń.

Zgodnie z art. 61 ust. 1 ustawy wydanie decyzji o warunkach zabudowy uzależnione jest od łącznego spełnienia warunków wymienionych w pkt 1-5 (zapewnienie kontynuacji istniejącej już zabudowy w zakresie jej funkcji oraz cech architektonicznych i urbanistycznych, istnienie dostępu do drogi publicznej, zapewnienie wystarczającego uzbrojenia terenu, brak konieczności uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne, zgodność z przepisami odrębnymi).

W świetle przywołanego wyżej przepisu zmiana zagospodarowania terenu uzależniona została od dostosowania się przez nową inwestycję do określonych cech zagospodarowania terenu sąsiedniego (tzw. zasada dobrego sąsiedztwa). Powyższe ma służyć zagwarantowaniu ładu przestrzennego, określonego w art. 2 pkt 1 ww. ustawy jako takie ukształtowanie przestrzeni, które tworzy harmonijną całość oraz uwzględnia w przyporządkowanych relacjach wszelkie uwarunkowania i wymagania funkcjonalne, gospodarczo-społeczne, środowiskowe, kulturowe oraz kompozycyjno-estetyczne. Zasada dobrego sąsiedztwa określa konieczność dostosowania nowej zabudowy do wyznaczonych przez zastany w danym miejscu stan dotychczasowej zabudowy, cech i parametrów o charakterze urbanistycznym (zagospodarowanie terenu) i architektonicznym (ukształtowanie wzniesionych obiektów). W celu spełnienia tych wymagań w procesie decyzyjnym związanym z ustalaniem warunków zabudowy, ustawodawca ustanowił obowiązek przeprowadzenia wstępnej analizy warunków i zasad zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy wynikającej z przepisów odrębnych (art. 53 ust. 3 pkt 1 w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy).

Przedmiotem planowanej inwestycji jest zmiana sposobu użytkowania części obiektu budowlanego budynku mieszkalno – gospodarczo – magazynowego na mieszkalno – magazynowo – usługowy (usługi medyczne) na działce nr ew.[...] w obrębie [...], położonej przy ulicy [...], na terenie [...] w W.

W decyzji pierwszoinstancyjnej wskazano, że zmiana przeznaczenia – sposobu użytkowania części wybudowanego budynku mieszkalno – gospodarczo – magazynowego z gospodarczego na działalność usługową nieuciążliwą dla otoczenia (usługi medyczne ) nie powoduje zmian w zakresie: obowiązującej linii zabudowy, wskaźnika wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki, wysokości górnej krawędzi elewacji frontowej, geometrii dachu i szerokości elewacji frontowej.

Ze sporządzonej w postępowaniu pierwszoinstancyjnym analizy stanu zagospodarowania otoczenia inwestycji wynika, że w najbliższym sąsiedztwie terenu planowanej inwestycji znajdują się budynki o funkcji usługowej: przy ulicy [...]– budynek biurowy, przy ulicy [...]– budynek apteki, przy ulicy[...] – budynek biurowy i sklep, przy ulicy [...]– budynek banku i restauracja, przy ulicy [...]– hotel, przy ulicy [...] – hurtownia i przy ulicy [...]– sklep. Jak stwierdza się w analizie, planowana inwestycja polega na zmianie przeznaczenia części budowanego budynku mieszkalno – gospodarczo – magazynowego z gospodarczego na działalność usługową nieuciążliwą dla otoczenia (usługi medyczne), nie ma wpływu na intensywność wykorzystania terenu, nie zmienia parametrów istniejącego budynku i jest możliwa z uwagi na kontynuację istniejącej w otoczeniu funkcji usługowej. W analizie wskazano, że wykazuje ona możliwość łącznego spełnienia warunków zawartych w pkt 1-5 art.61 ust.1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a zatem możliwe jest ustalenie warunków zabudowy dla planowanego zamierzenia inwestycyjnego. Stanowisko to podtrzymał organ odwoławczy.

W ocenie Sądu stanowisko to jest słuszne, albowiem w świetle przytoczonych ustaleń należy mówić o spełnieniu się warunków wskazanych w art.61 ustawy, upoważniającym organ do pozytywnego rozpatrzenia wniosku inwestora.

Zarzuty skargi nie zasługują na uwzględnienie.

Odnośnie zarzutu, że planowana inwestycja spowoduje zalegalizowanie samowoli budowlanej należy stwierdzić, iż kwestia ta została wyjaśniona w postępowaniu odwoławczym. W wykonaniu wyroku WSA z dnia 26 maja 2008 r. SKO, związane treścią art.153 p.p.s.a., stanowiącym, że Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, zwróciło się do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] W. z zapytaniem, czy organ ten prowadzi postępowanie administracyjne w sprawie samowoli budowlanej na terenie inwestycji. Organ ten poinformował SKO, że: 1)

postępowanie tego rodzaju nie jest prowadzone, 2) decyzją z dnia [...] października 2008 r. nr [...] udzielono M. W. i M. P. pozwolenia na użytkowanie budynku mieszkalnego – łącznika dwukondygnacyjnego z garażami w przyziemiu, nadbudowanej jednej kondygnacji w istniejącym budynku gospodarczo – magazynowym oraz przebudowanego istniejącego budynku mieszkalnego na działce nr ewid.[...] w obrębie [...] w W., 3) inwestycja została zrealizowana ze zmianami nie odbiegającymi w sposób istotny od zatwierdzonego projektu budowlanego. W tej sytuacji uznać należy, że poruszona przez skarżącego kwestia legalizacji samowoli budowlanej została wyjaśniona w postępowaniu odwoławczym. Pisemne wyjaśnienia organu właściwego we wskazanym wyżej zakresie upoważniały organ odwoławczy do przyjęcia, że zagrożenia, o którym wspomina skarga nie ma. Jeżeli skarżący nadal utrzymują, że na terenie inwestycji znajduje się samowola budowlana winni rozważyć zwrócenie się do właściwego organu nadzoru budowlanego o wszczęcie stosownego postępowania.

Odnośnie zarzutu pominięcia skarżących jako strony w postępowaniu o udzielenie pozwolenia budowlanego stwierdzić należy, iż kwestia ta wykracza poza przedmiot ocenianego postępowania o ustalenie warunków zabudowy. Skarżący winni rozważyć w tej sytuacji złożenie wniosku o wznowienie postępowania administracyjnego zakończonego ostateczną decyzją udzielającą pozwolenia na budowę.

Odnośnie wątpliwości skarżących co do tego, który stan zagospodarowania nieruchomości będącej terenem inwestycji, tj. stan tego za gospodarowania z jakiej daty, będzie tym, do którego odnosi się decyzja ustalająca warunki zabudowy, Sąd ponownie podkreśla, że nie upoważnia do zrealizowania żadnej nowej zabudowy, w tym przebudowy, nadbudowy, czy rozbudowy. Zmiana sposobu użytkowania budynku ma nastąpić wg stanu na dzień wydania decyzji pierwszoinstancyjnej, według załącznika graficznego do tej decyzji.

Kwestia eksploatacji komina wykracza poza postępowanie w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy. O ile skarżący są w stanie wykazać szkodliwy wpływ tego elementu zagospodarowania terenu inwestycji na swoją nieruchomość, winni rozważyć zwrócenie się do organów inspekcji sanitarnej, ewentualnie ochrony środowiska.

Skarżący wyrażają obawę, że także taras znajdujący się na terenie inwestycji

może stanowić dla nich źródło uciążliwości. O ile te obawy się urzeczywistnią, skarżącym będzie przysługiwała ochrona na zasadach wskazanych w przepisach prawa cywilnego. Zgodnie bowiem z art.144 tego kodeksu właściciel nieruchomości powinien przy wykonywaniu swego prawa powstrzymywać się od działań, które by zakłócały korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę, wynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych.

W analizie wskazano, że z uwagi na charakter inwestycji, tj. zmianę przeznaczenia części budowanego budynku mieszkalno – gospodarczo –magazynowego z gospodarczego na działalność usługową nieuciążliwą dla otoczenia, jak również jej zakres, który nie powoduje zmian w: obowiązującej linii zabudowy, wskaźniku wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki, wysokości górnej krawędzi elewacji frontowej, geometrii dachu i szerokości elewacji frontowej, nie wyznaczono granic obszaru analizowanego.

Należy w związku z powyższym wskazać, że rozporządzenie wykonawcze do ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym zobowiązuje organ orzekający w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy do wyznaczenia w analizie obszaru analizowanego. Brak wyznaczenia tego obszaru należy w tej sytuacji uznać za formalne uchybienie przy sporządzaniu materiału dowodowego w sprawie, niemniej uchybienie to nie może prowadzić do wyeliminowania decyzji organów obu instancji z obrotu prawnego, albowiem nie miało ono istotnego wpływu na wynik niniejszej sprawy. Sytuację, w której przedmiotem inwestycji nie jest realizacja nowej zabudowy w ścisłym znaczeniu tego słowa, a jedynie zmiana sposobu użytkowania istniejącego obiektu budowlanego, należy uznać za sytuację o szczególnym charakterze. Odmiennie niż ma to miejsce przy inwestycjach łączących się z posadowieniem na terenie inwestycji nowych obiektów budowlanych lub szeroko rozumianym powiększeniem obiektów istniejących, gdzie istnieje konieczność ocenienia obszaru analizowanego pod kątem licznych wyszczególnionych w rozporządzeniu wykonawczym parametrów zabudowy, obowiązki organu orzekającego w przedmiocie inwestycji polegającej wyłącznie na zmianie sposobu użytkowania, a zatem inwestycji, która co do zasady nie ingeruje w ład przestrzenny, sprowadzają się w szczególności do ustalenia, czy planowany sposób użytkowania istniejącego obiektu budowlanego występuje w otoczeniu inwestycji. Obowiązek ten został przez organ wykonany. W analizie wykazano, że w

otoczeniu inwestycji występuje liczna zabudowa o charakterze usługowym.

W ocenie Sądu brak podstaw do wysuwania twierdzeń, że w postępowaniu administracyjnym nie zapewniono udziału wszystkim podmiotom posiadającym interes prawny w rozumieniu art.28 k.p.a. Kwestię następstwa prawnego po S. R. przesądził Sąd w poprzednim wyroku.

Podniesiona w skardze kwestia ewentualnych nieprawidłowości przy dokonywaniu wizji lokalnej przeprowadzanej w czerwcu 2008 r. przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego pozostaje poza zakresem ocenianego postępowania w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy.

W odniesieniu do podniesionego w skardze zarzutu wadliwego poprowadzenia linii rozgraniczających teren planowanej inwestycji należy wskazać, co następuje. Decyzja organu I instancji ustala warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania oraz jego zabudowy wyłącznie na działce nr ew.[...]. Przedmiotem tej inwestycji jest wyłącznie zmiana sposobu użytkowania części obiektu budowlanego budynku mieszkalno – gospodarczo – magazynowego na mieszkalno – magazynowo – usługowy (usługi medyczne), znajdującego się na działce nr ew.[...]. Z załącznika graficznego do decyzji wynika, że działka nr [...] jest prostokątem, którego narożniki są oznaczone literami ABCD. Z tego samego załącznika wynika również, ze linie rozgraniczające cały teren planowanej inwestycji oznaczono linią ciągłą i literami ABB’B’’C’C’’CDA. Wynika stąd, że w świetle załącznika graficznego do decyzji teren planowanej inwestycji wykracza poza działkę nr [...] i obejmuje również działkę nr [...]. Powyższe uznać należy za uchybienie, która nie ma jednakże istotnego wpływu na wynik sprawy. Raz jeszcze bowiem należy podkreślić, że decyzja upoważnia inwestora wyłącznie do zmiany sposobu użytkowania istniejącego budynku znajdującego się na działce nr [...], nie upoważnia go natomiast do podejmowania żadnych działań na działce nr [...].

Skarga nie ma zatem usprawiedliwionych podstaw.

Z powyższych względów Sąd orzekł jak w sentencji na podstawie art.151 p.p.s.a.