Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 18 marca 2009 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Wiesław Kisiel po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 stycznia 2009 r., sygn. akt VIII SA/Wa 695/08, o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi K. J. na postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2008r. nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania postanawia: oddalić zażalenie

Postanowieniem z dnia [...] września 2008 r. Mazowiecki Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego stwierdził uchybienie terminu do wniesienia odwołania przez K. J. od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Radomiu z dnia [...] maja 2003 r. nr [...] w przedmiocie nakazania rozbiórki ogrodzenia. W skardze na postanowienie z dnia [...] września 2008 r. K. J. zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania tego postanowienia oraz wstrzymanie wykonania decyzji z dnia [...] maja 2003 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 13 stycznia 2009 r. VIII SA/Wa 695/08 odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia, gdyż Sąd może wstrzymać wykonanie jedynie zaskarżonego aktu lub czynności (art.61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm. dalej P.p.s.a). Skarga dotyczy wyłącznie postanowienia Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego stwierdzającego uchybienie terminu do wniesienia odwołani, więc rozpoznany może być jedynie wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia, ale już nie - decyzja Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Radomiu z dnia [...] maja 2003 r. Decyzja ta nie mogła być jeszcze przedmiotem zaskarżenia do sądu administracyjnego, bowiem w toku rozpoznania jest dopiero skarga na postanowienia stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia odwołania od tejże decyzji.

Przesłanką niezbędną przyznania ochrony tymczasowej jest także możliwość wykonania aktu, którego dotyczy wniosek. Wstrzymanie wykonania jest bowiem bezprzedmiotowe, gdy decyzja (postanowienie) nie podlega w ogóle wykonaniu. Przedmiotem skargi w sprawie jest postanowienie stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia odwołania, a takie postanowienie nie nakłada na skarżącego żadnych obowiązków. Brak jest zatem przymiotu wykonalności zaskarżonego postanowienia, co uniemożliwia wstrzymanie jego wykonania.

Zażalenie na powyższe postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 stycznia 2009 r., VIII SA/Wa 695/08 złożył K. J..

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego postanowienia, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art.61 § 3 P.p.s.a.). Wskazany przepis pozwala przyznać stronie na czas postępowania sądowoadmnistracyjnego ochronę tymczasową przed skutkami wykonania zaskarżonego postanowienia.

Warunkiem niezbędnym przyznania ochrony tymczasowej jest jednakże możliwość wykonania tego aktu, który został zaskarżony i którego dotyczy wniosek. Wstrzymanie wykonania aktów administracyjnych może dotyczyć tylko tych aktów, które kwalifikują się do dobrowolnego lub przymusowego wykonania. Brak możliwości wykonania aktu objętego wnioskiem powoduje, iż niemożliwe jest zaistnienie przesłanek określonych w art.61 § 3 zdanie pierwsze P.p.s.a.

Prawidłowo więc Sąd I. instancji odmówił wstrzymania zaskarżonego postanowienia stwierdzającego uchybienie terminu do wniesienia odwołania. Rozstrzygnięcie to nie nakłada na skarżącego żadnych obowiązków, które mogłyby być wykonane. Zaskarżone postanowienie nie posiada zatem przymiotu wykonalności, co uniemożliwia wstrzymanie jego wykonania.

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji na podstawie art.184 w związku z art.197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.).