Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Małgorzata Masternak – Kubiak po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 4 sierpnia 2014 r., sygn. akt II SA/Gl 947/14 oddalające wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi R. Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] maja 2014 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za nieprzekazanie w terminie sprawozdania kwartalnego z odbierania odpadów postanawia: oddalić zażalenie.

POSTANOWIENIE

Dnia 18 listopada 2014 r.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie:

Sędzia NSA Małgorzata Masternak – Kubiak

po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2014 r.

na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej

zażalenia R. Sp. z o.o. z siedzibą w W.

na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach

z dnia 4 sierpnia 2014 r., sygn. akt II SA/Gl 947/14

oddalające wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji

w sprawie ze skargi R. Sp. z o.o. z siedzibą w W.

na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C.

z dnia [...] maja 2014 r., nr [...]

w przedmiocie kary pieniężnej za nieprzekazanie w terminie sprawozdania kwartalnego z odbierania odpadów

postanawia:

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z dnia 4 sierpnia 2014 r. oddalił wniosek R. Sp. z o.o. z siedzibą w W. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej przez nią decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] maja 2014 r., nr [...], w przedmiocie nałożenia na skarżącą Spółkę kary pieniężnej w wysokości 31.000 zł za przekazanie po terminie sprawozdań podmiotu odbierającego odpady komunalne od właścicieli nieruchomości za I i II kwartał 2013 r.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji został zawarty w skardze, zaś w jego uzasadnieniu podniesiono argument wyrządzenia Spółce szkody w postaci konieczności zapłaty kary pieniężnej, która nie ma oparcia w przepisach prawa. Szkoda ta będzie wynikała z niewłaściwych działań organów administracji publicznej prowadzących postępowanie, przede wszystkim wskutek błędnej wykładni przepisów ustawy czystościowej. Zwrócono uwagę, że postępowanie administracyjne odnosi się do oddziału spółki w C., który nie świadczy usługi odbioru odpadów komunalnych na terenie gminy P. Oznacza to, że oddział ten nie uzyskuje regularnych przychodów z prowadzenia działalności na tym terenie i tym samym nie dysponuje środkami płatniczymi, które bez uszczerbku dla działalności inwestycyjnej oddziału pozwalałaby na uregulowanie kary pieniężnej. Podkreślono także, że wyegzekwowanie kary nie pozostanie bez poważnych konsekwencji dla działalności operacyjnej oddziału, w tym może wywołać nieprzewidziane skutki w zatrudnieniu lub jakości świadczonych usług.

Rozpoznając powyższy wniosek Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, powołując się na art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej: P.p.s.a.), stwierdził, że skarżąca nie przedstawiła żadnych konkretnych okoliczności, które mogłyby uzasadniać wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Mimo ciążącego na niej obowiązku Spółka nie przedstawiła dokumentów mogących świadczyć o jej trudnej sytuacji finansowej i tym samym umożliwiających Sądowi rzeczywistą jej ocenę. Nie wykazała, aby wykonanie zaskarżonej decyzji mogło spowodować utratę płynności finansowej prowadzonego przez skarżącą przedsiębiorstwa. Samo natomiast zmniejszenie ilości środków finansowych spowodowane wykonaniem zaskarżonej decyzji, nie stanowi znacznej szkody, o której mowa w art. 61§ 3 P.p.s.a.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła R. Sp. z o. o., podnosząc zarzut naruszenia art. 61 § 3 P.p.s.a. W oparciu o powyższe wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia.

W uzasadnieniu skarżąca stwierdziła, iż wymierzona kara pieniężna nie znajduje żadnego uzasadnienia w przepisach prawa. Z tego też względu jej wyegzekwowanie pozostawałoby w sprzeczności z zasadą słuszności oraz zasadą legalizmu. Wyjaśniono, że postępowanie w niniejszej sprawie odnosi się do działalności Oddziału Spółki w C. w zakresie aktywności na terenie gminy P. (populacja [...] osób), nie zaś do działalności grupy R. na terenie całej Polski. W ocenie skarżącej zapłata kwoty 31.000 zł naraża przedsiębiorcę na poniesienie znacznej szkody. Wykonanie zaskarżonej decyzji przez skarżącą miałoby niekorzystne konsekwencje zarówno dla sposobu działalności gospodarczej, jakości świadczonych usług, jak i w odniesieniu do stosunków pracowniczych (zwolnienia). Kwota 31.000 zł jest istotna dla prowadzonej działalności gospodarczej, w tym dla regularnego wypłacania ciążących na Spółce świadczeń, przewyższa bowiem miesięczne należności z tytułu składek ZUS uiszczanych przez oddział w związku z zatrudnianiem 40 pracowników. Na poparcie powyższych twierdzeń Spółka przedstawiła oświadczenia, zawierające informacje o: łącznej wysokość składki ZUS odprowadzanej za pracowników zatrudnionych w R. Sp. z o.o. Oddział w C. oraz miesięcznym wynagrodzeniu pracownika Spółki wskazanego Oddziału.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z zasadą wykonalności decyzji ostatecznych, wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonej decyzji (art. 61 § 1 P.p.s.a.). Jedynie w wyjątkowych sytuacjach, na wyraźny wniosek skarżącego, sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji, jeśli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w przypadku wykonania decyzji, która w wyniku późniejszego uwzględnienia skargi zostanie uchylona lub zostanie stwierdzona jej nieważność. Przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji nie można utożsamiać z oceną legalności wydanej decyzji, celem instytucji wstrzymania wykonania aktu jest jedynie tymczasowe ukształtowanie stosunków do czasu merytorycznego rozpoznania sprawy przez sąd. Z powyższego wynika, że sąd wyłącznie bada zaistnienie przesłanek określonych w art. 61 § 3 P.p.s.a., przede wszystkim w oparciu o okoliczności wskazane we wniosku.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w niniejszej sprawie nie zachodziły podstawy do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Wniosek skarżącej Spółki o wstrzymanie wykonania decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] maja 2014 r. w przedmiocie kary pieniężnej za nieprzekazanie w terminie sprawozdania kwartalnego za odbiór odpadów był bowiem lakoniczny, a wskazane w nim ogólne względy nie dawały Sądowi I instancji podstaw do wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu. Należy w tym miejscu podkreślić, że podstawą do wstrzymania wykonania decyzji o nałożeniu administracyjnej kary pieniężnej mogą być jedynie wykazane przez stronę skarżącą okoliczności, z których wynikałoby, że uiszczenie nałożonej kary spowoduje znaczną szkodę, lub też trudne do odwrócenia skutki. W niniejszej zaś sprawie ani we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji ani też we wniesionym środku odwoławczym Spółka nie przedstawiła stosownego dokumentu, który potwierdzałby, że uiszczenie kary w wysokości 31.000 zł doprowadzi do znacznej szkody w jej majątku, bądź będzie miało znaczący wpływ na spadek kondycji finansowej prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Dołączone przez skarżącą do zażalenia oświadczenia, zawierające informacje o: łącznej wysokość składki ZUS odprowadzanej za pracowników zatrudnionych w R. Sp. z o.o. Oddział w C. oraz miesięcznym wynagrodzeniu pracownika Spółki wskazanego Oddziału, nie mogą świadczyć o spełnieniu przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, bowiem wynika z nich jedynie do jakich finansowych obciążeń Spółka jest zobowiązana z tytułu zatrudniania pracowników. Powyższych danych nie można uznać za wystarczające, ponieważ w niepełny sposób obrazują rzeczywisty stan majątkowy Spółki. Brak danych dotyczących m.in. bilansu zysków i strat z ostatniego roku obrotowego, wykazu środków trwałych, umożliwia ocenę czy uiszczenie kwoty nałożonej kary stwarzałoby niebezpieczeństwo spowodowania znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków.

Wyjaśnić ponadto należy, że obowiązek o charakterze pieniężnym, a takiego dotyczy niniejsza sprawa, ma z natury charakter odwracalny. Oznacza to, że w razie jego zrealizowania, a następnie uwzględnienia skargi, objęta skarżoną decyzją kwota pieniężna będzie podlegała zwrotowi.

Odnosząc się zaś do wywodów strony w zakresie nieprawidłowości w wydaniu zaskarżonej decyzji, Naczelny Sąd Administracyjny wskazuje, iż na etapie rozpoznawania wniosku o wstrzymanie wykonania nie podlega badaniu kwestia legalności zaskarżonego rozstrzygnięcia, będzie bowiem ona przedmiotem rozpoznania na rozprawie.

Mając zatem na uwadze wskazane okoliczności, podnieść należy, że strona skarżąca nie sprostała wymogowi uprawdopodobnienia wystąpienia przesłanek o których mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a., dlatego też uznać należało, że zaskarżone postanowienie odpowiada prawu.

Z powyższych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.