Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 5 maja 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka Sędziowie Sędzia NSA Anna Stępień (spr.) Sędzia WSA Barbara Rymaszewska Protokolant Specjalista Aleksandra Błaszczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 maja 2016 roku sprawy ze skargi Stowarzyszenia A w W. na bezczynność Dyrektora Centrum Egzaminów Medycznych w Ł. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. stwierdza, że bezczynność organu miała miejsce bez rażącego naruszenia prawa; 2. umarza postępowanie w zakresie zobowiązania organu do załatwienia wniosku strony skarżącej Stowarzyszenia A w W. z dnia 22 grudnia 2015 roku. LS

W dniu 22 lutego 2016 r. Stowarzyszenie A z siedzibą w W. wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na bezczynność Dyrektora Centrum Egzaminów Medycznych w Ł. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej dotyczącej arkuszy pytań testowych i prawidłowych odpowiedzi do tych arkuszy z zakresu Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego z dziedziny Anestezjologia i Intensywna Terapia, z wszystkich sesji egzaminacyjnych w roku 2014 i 2015, domagając się zobowiązania Dyrektora Centrum Egzaminów Medycznych w Ł. do załatwienia wniosku z dnia 22 grudnia 2015 r.

Według strony skarżącej organ wskutek bezczynności naruszył art. 61 ust. 1 Konstytucji RP, w zakresie, w jakim przepis ten stanowi normatywną gwarancję prawa do informacji publicznej, poprzez nieuprawnione ograniczenie tego prawa oraz art. 13 ust. 1 ustawy

z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2015 r., poz. 2058) - dalej w skrócie "u.d.i.p", w zakresie, w jakim przepis ten stanowi o tym, że udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, poprzez brak udostępnienia informacji publicznej we wskazanym terminie.

Odpowiadając na skargę Dyrektor Centrum Egzaminów Medycznych w Ł. wniósł o umorzenie postępowania bądź ewentualnie o oddalenie skargi oraz zasądzenie od skarżącego na rzecz organu kosztów postępowania według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie Dyrektor wyjaśnił, że CEM zostało powołane w drodze zarządzenia Ministra Zdrowia z dnia 31 lipca 2001 r. w sprawie utworzenia Centrum Egzaminów Medycznych, a obecnie działa na podstawie zarządzenia Ministra Zdrowia z dnia 22 czerwca 2010 r. w sprawie Centrum Egzaminów Medycznych (Dz.Urz. Min. Zdrowia Nr 9, poz. 55 ze zm.). Zgodnie z § 1 Statutu CEM, stanowiącego załącznik nr 1 do zarządzenia, CEM jest państwową jednostką budżetową podległą ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, z siedzibą w Ł. Przedmiotem działalności CEM jest realizacja zadań związanych z organizowaniem i przeprowadzaniem egzaminów medycznych. Na mocy § 3 ust. 1 Statutu, działalnością CEM kieruje Dyrektor, który reprezentuje CEM na zewnątrz. Aktualnie funkcję tę pełni dr hab. M. K.

Dalej organ wyjaśnił, że zasady organizacji i przeprowadzania Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnej (zwanego dalej "PES") są unormowane m.in. w art. 16r-16x ustawy

z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (j.t. Dz.U. z 2015 r., poz. 464 ze zm.) - zwanej "u.z.l.". Przywołując brzmienie art. 16r ust. 8, ust. 11 i 12 u.z.l. Dyrektor CEM podniósł, że skarżący wystosował do CEM wniosek, w którym zwrócił się o udostępnienie "arkuszy pytań testowych i prawidłowych odpowiedzi do tych arkuszy

z zakresu Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego w dziedzinie Anestezjologia

i Intensywna Terapia, wszystkich sesji egzaminacyjnych w roku 2014 i 2015". Wniosek ten został skierowany do CEM pocztą elektroniczną w dniu 22 grudnia 2015 r. Wnioskodawca wskazywał, że żądane materiały należy przesłać zwrotnie pocztą elektroniczną. Dyrektor CEM nie ustosunkował się jednak do tego wniosku, gdyż przez przeoczenie pracowników CEM nie został on zaewidencjonowany i przekazany do dalszego procedowania. Niedopatrzenie ze strony pracowników przyjmujących korespondencję spowodowane było prawdopodobnie natłokiem podań i pism, jakie

w owym czasie były kierowane do CEM, ponieważ z dniem 31 grudnia 2015 r. upływał termin składania zgłoszeń do PES, który ma być przeprowadzony w sesji wiosennej 2016 r. CEM otrzymywało więc w tym okresie bardzo liczną korespondencję, sięgającą setek pism dziennie.

W związku z nieudzieleniem odpowiedzi wnioskodawca wystąpił w dniu 22 lutego

2016 r. ze skargą do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi zarzucając Dyrektorowi CEM bezczynność. Po jej otrzymaniu Dyrektor CEM niezwłocznie ustosunkował się do żądań Stowarzyszenia i wydał merytoryczną decyzję w sprawie

z dnia [...], mocą której odmówił udostępnienia żądanych materiałów.

W związku z powyższym organ wniósł o umorzenie postępowania w trybie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. z uwagi na jego bezprzedmiotowość. Z ostrożności procesowej Dyrektor CEM wniósł o oddalenie skargi jako niezasadnej ze względu na brzmienie art. 16r ust. 12 u.z.l., który stanowi, że żądane materiały nie podlegają udostępnieniu na zasadach określonych w u.d.i.p.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (j.t. Dz.U. z 2014 r., poz. 647 ze zm.) w zw. z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - przywoływanej dalej w tekście jako "p.p.s.a.", sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Wspomniana kontrola sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Obejmuje ona między innymi orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 (art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a.).

W rozpoznawanej sprawie Stowarzyszenie A z siedzibą w W. zaskarżyło bezczynność Dyrektora Centrum Egzaminów Medycznych w Ł. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej określonej we wniosku z dnia 22 grudnia 2015 r.

Problematyka dostępu do informacji publicznej unormowana została przez ustawodawcę w przepisach ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Informację publiczną stanowi bowiem każda informacja o sprawach publicznych. Podlega ona udostępnieniu i ponownemu wykorzystaniu na zasadach

i w trybie określonych w niniejszej ustawie (art. 1 ust. 1). Przykładowe wyliczenie danych posiadających charakter informacji publicznych zawiera art. 6 ust. 1 u.d.i.p., zaś katalog podmiotów zobowiązanych do jej udostępnienia określa art. 4 u.d.i.p., wymieniając przede wszystkim jako obowiązanych do udostępnienia informacji publicznej władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 u.d.i.p. przepisy ustawy nie naruszają przepisów innych ustaw określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi, pod warunkiem że nie ograniczają obowiązków przekazywania informacji publicznej do centralnego repozytorium informacji publicznej, o którym mowa w art. 9b ust. 1, zwanym dalej "centralnym repozytorium.

Jedną z ustawowych form dostępu do informacji publicznej jest jej udostępnienie na wniosek zainteresowanego podmiotu (art. 7 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 10 ust. 1 u.d.i.p.). W takiej sytuacji udostępnienie informacji publicznej następuje w drodze czynności materialno-technicznej w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. i powinno nastąpić bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku,

z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 15 ust. 2 (art. 13 ust. 1 u.d.i.p.). Natomiast odmowa udostępnienia informacji publicznej powinna zostać rozstrzygnięta w drodze decyzji administracyjnej, o której stanowi art. 16 u.d.i.p. W przypadku, gdy wnioskowane informacje nie stanowią informacji publicznej, a także wówczas gdy adresat wniosku nie dysponuje żądanymi informacjami, powinien powiadomić o tym wnioskodawcę pisemnie. Z bezczynnością organu na gruncie rozważanej ustawy mamy zatem do czynienia wówczas, gdy w zakreślonym ustawą terminie adresat wniosku nie udostępnia wnioskowanej informacji, ani też nie wydaje decyzji administracyjnej

o odmowie jej udostępnienia. Strona ma prawo kwestionowania bezczynności organu zawsze, gdy uznaje, że żądane przez nią informacje są informacjami publicznymi

i powinny być jej udzielone w trybie wnioskowym na podstawie przepisów u.d.i.p. Przy czym nie jest możliwe skuteczne podniesienie zarzutu bezczynności w sytuacji, gdy żądana informacja nie stanowi informacji publicznej. W przypadku takiej skargi sąd dokonuje kwalifikacji żądanych informacji i w zależności od ich charakteru podejmuje stosowne rozstrzygnięcie. Stwierdzając lub nie stwierdzając bezczynności organu

w zakresie informacji publicznej ocenia wówczas prawidłowość dokonania przez organ kwalifikacji wniosków, zapewniając stronie niezbędną ochronę sądową w zakresie dostępu do informacji publicznej (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lutego 2014 r. sygn. akt I OSK 2355/13 – Lex nr 1446540).

W rozpoznawanej sprawie strona skarżąca wnioskiem z dnia 22 grudnia 2015 r. domagała się udostępnienia w trybie przepisów u.d.i.p. arkuszy pytań testowych

i prawidłowych odpowiedzi do tych arkuszy z zakresu Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego z dziedziny Anestezjologia i Intensywna Terapia, z wszystkich sesji egzaminacyjnych w roku 2014 i 2015. Nie budzi ponadto żadnych wątpliwości, że Dyrektor Centrum Egzaminów Medycznych w Ł. będący adresatem wniosku jest podmiotem zobligowanym do jej udostępnienia w rozumieniu art. 4 ust. 1 u.d.i.p. Okolicznością niesporną pomiędzy stronami postępowania jest wreszcie fakt, że bezczynność organu ustała po wniesieniu przez skarżące Stowarzyszenie skargi do tutejszego sądu, ponieważ decyzją z dnia [...] znak [...] Dyrektor Centrum Egzaminów Medycznych w Ł. odmówił stronie skarżącej udostępnienia żądanej informacji publicznej z uwagi na brzmienie art. 16r ust. 12 u.z.l., stanowiącego, że zadania testowe nie podlegają udostępnieniu na zasadach określonych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Rozstrzygnięcie organu doręczono stronie skarżącej w dniu 15 marca 2016 r. Na marginesie dodać trzeba, że kwestia ewentualnej oceny zgodności z prawem podjętej przez organ decyzji administracyjnej pozostaje poza zakresem rozważań sądu w sprawie niniejszej.

Z uwagi na to, że celem skargi na bezczynność jest przymuszenie organu do określonego zachowania, w tym wypadku do udostępnienia informacji publicznej bądź wydania decyzji o odmowie jej udostępnienia, bezprzedmiotowym stało się zobowiązanie organu do załatwienia wniosku skarżącego Stowarzyszenia z dnia 22 grudnia 2015 r.

Mając powyższe na względzie sąd umorzył postępowanie we wskazanym zakresie, o czym orzekł w punkcie 2 sentencji wyroku na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a.

W okolicznościach sprawy niniejszej sąd stwierdził, iż bezczynność organu nie miała charakteru rażącego. Z wyjaśnień Dyrektora CEM wynika, że wniosek z dnia 22 grudnia 2015 r. nie został zaewidencjonowany i przekazany do dalszego procedowania z uwagi na niedopatrzenie pracowników przyjmujących korespondencję, co spowodowane było natłokiem podań i pism, jakie w owym czasie były kierowane do CEM. Z dniem 31 grudnia 2015 r. upływał termin składania zgłoszeń do PES, który ma być przeprowadzony w sesji wiosennej 2016 r. CEM otrzymywało więc w tym okresie bardzo liczną korespondencję, sięgającą setek pism dziennie. Niespornym jest również, że po wpłynięciu skargi na bezczynność organ uczynił zadość wnioskowi

w przewidzianej prawem formie. Zachowanie Dyrektora CEM nie było zatem celowe, ani zamierzone.

W związku z powyższym sąd orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku na podstawie art. 149 § 1a p.p.s.a.

LP