Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 14 grudnia 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska, Sędziowie Sędzia NSA Anna Stępień (spr.), Sędzia WSA Jolanta Rosińska, Protokolant Pomocnik sekretarza Izabela Bielińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 grudnia 2016 roku sprawy ze skargi M. M. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...] nr [...] znak: [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki budynku oddala skargę. LS

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] nr [...], znak [...] [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł., po rozpatrzeniu odwołania M. M., utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Z. z dnia [...] nr [...].

Jak wynika z akt sprawy pismem z dnia 8 sierpnia 2014 r. B. B.-M. zwróciła się do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Z. o kontrolę budynku wzniesionego w R. na nieruchomości przy ul. A 3. Do powyższego pisma dołączyła pismo z dnia 4 sierpnia 2014 r. Starostwa Powiatowego w Z., z którego wynika, że w archiwum urzędu nie odnaleziono dokumentacji dotyczącej udzielenia M. M. pozwolenia na budowę lub pozwolenia na rozbiórkę budynku usytuowanego w granicy działki położonej w miejscowości R. przy ul. A 3.

W dniu 15 grudnia 2014 r. PINB w Z. zwrócił się do Urzędu Gminy w Z. o udzielenie informacji, czy wydano pozwolenie na budowę, albo czy przyjęto zgłoszenie wykonania robót budowlanych nie wymagających uzyskania pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego zlokalizowanego w miejscowości R. przy ul. A 3, położonego na działce nr ewid. 278, której właścicielami są Z. M. i M. M.. Przekazana przez Urząd Gminy w Z. dokumentacja dotyczyła wydania pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego, szamba szczelnego bezodpływowego oraz ogrodzenia terenu działki w R. na terenie działek nr ewid. 315/1 i 315/2. Powyższa dokumentacja została odesłana, gdyż powyższe działki nie były objęte przedmiotowym postępowaniem.

W trakcie oględzin nieruchomości przeprowadzonych w dniu 23 stycznia 2015 r. ustalono, iż działka nr ewid. 278/1 jest własnością M. M., co wynika

z aktu notarialnego Repertorium A nr [...] z dnia [...] Na powyższej nieruchomości prowadzona jest budowa budynku mieszkalnego dwukondygnacyjnego z dwoma garażami, której inwestorem jest M. M..

W dniu przeprowadzenia oględzin budynek znajdował się w stanie surowym otwartym. Budynek ma konstrukcję murowaną, ściany z pustaka typu max na zaprawie cementowo-wapiennej, drewniane stropy oraz drewniany dach jednospadowy kryty blachą. Przedmiotowy budynek, którego budowa została rozpoczęta w 2014 r., został usytuowany w miejscu starych budynków gospodarczych rozebranych ze względu na ich zły stan techniczny. Ponadto znajduje się w granicach z działką nr ewid. 277 i działką nr ewid. 279. W trakcie oględzin nie okazano decyzji o pozwoleniu na budowę.

Postanowieniem z dnia [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Z. nakazał wstrzymanie robót budowlanych prowadzonych przy budowie budynku mieszkalnego realizowanego w R. przy ul. A 3, działka nr ewid. 278/1 oraz nałożył na inwestora i właściciela nieruchomości M. M. obowiązek przedłożenia w terminie do dnia 30 czerwca 2015 r. dokumentów dotyczących budynku mieszkalnego realizowanego samowolnie na wskazanej wyżej działce, tj.: zaświadczenia Wójta Gminy Z. o zgodności budowy z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu - w przypadku braku obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego; dokumentów, o których mowa w art. 33 ust. 2 pkt 1, 2 ustawy Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r., tj.: 4 egzemplarzy projektu budowlanego wraz z opiniami, uzgodnieniami, pozwoleniami i innymi dokumentami wymaganymi przepisami szczególnymi oraz zaświadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 7 ustawy Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r. aktualnym na dzień opracowania projektu; oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

Po bezskutecznym upływie wskazanego w powyższym postanowieniu terminu Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Z. decyzją nr [...] z dnia [...]nakazał inwestorowi i właścicielowi nieruchomości M.M. rozbiórkę budynku mieszkalnego, dwukondygnacyjnego z dwoma garażami w przyziemiu, konstrukcji murowanej, o wymiarach z rzutu poziomego 14,35m x 10,42m, samowolnie realizowanego na działce nr ewid. 278/1 w R. przy ul. A 3, usytuowanego w granicach z działkami nr ewid. 277 i nr ewid. 279.

W odwołaniu od tej decyzji M. M. nie zgodził się z podjętym rozstrzygnięciem, prosząc PINB o wyznaczenie kolejnego terminu do złożenia dokumentacji dotyczącej budynku mieszkalnego, ponieważ uchybienie polegające na niezłożeniu dokumentacji nastąpiło z przyczyn od niego niezależnych. Odwołujący poinformował, że pracuje w Szwecji i sprawami związanymi z budową budynku zajmowała się jego siostra. Inwestor zadeklarował, że posiada wszystkie dokumenty.

[...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł. działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., art. 48 ust. 1 i art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (j.t. Dz.U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.) – dalej w skrócie "Prawo budowlane", utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Uzasadniając podjęte rozstrzygniecie organ wskazał, że na podstawie art. 6 ustawy

o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw z dnia 20 lutego 2015 r. (Dz.U. z 2015 r., poz. 443), która weszła w życie z dniem 28 czerwca 2015 r., do spraw wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy decyzją ostateczną stosuje się przepisy dotychczasowe. W związku z powyższym

w przedmiotowej sprawie, która została wszczęta przed dniem 28 czerwca 2015 r., mają zastosowanie przepisy ustawy Prawo budowlane w brzmieniu sprzed nowelizacji dokonanej ww. ustawą.

[...]WINB przywołał następnie art. 28 ust. 1, art. 29 i wyjaśnił, że budynek mieszkalny budowany przez M. M. na działce nr ewid. 278/1 w R. przy ul. A 3 nie mieści się w katalogu obiektów, które nie wymagają pozwolenia na budowę. Dlatego też stosuje się do niego wskazaną wyżej ogólną zasadę wyrażoną

w art. 28 ust. 1 ustawy Prawo budowlane. W analizowanym postępowaniu ustalono, iż inwestor rozstrzygnięciem takim nie dysponował, co stanowi naruszenie przepisu art. 48 ustawy Prawo budowlane. Zgodnie z treścią art. 48 ust. 1 ustawy Prawo budowlane właściwy organ nakazuje, z zastrzeżeniem ust. 2, w drodze decyzji, rozbiórkę obiektu budowlanego, lub jego części, będącego w budowie albo wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę. Zasada ta nie będzie miała zastosowania jedynie w przypadku, gdy zostanie udowodnione, że samowolna budowa jest zgodna

z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a zwłaszcza

z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Kolejnym warunkiem umożliwiającym odstąpienie od stwierdzenia przymusowej rozbiórki obiektu lub jego części jest udowodnienie, że budowa nie narusza przepisów. Jeżeli zachodzą przedstawione powyżej okoliczności organ nadzoru budowlanego, zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, powinien - w drodze postanowienia - wstrzymać prowadzenie robót budowlanych. W postanowieniu tym organ nakłada obowiązek przedłożenia stosownych dokumentów. Stosownie do art. 48 ust 4 ustawy Prawo budowlane

w przypadku niespełnienia w wyznaczonym terminie obowiązków, o których mowa

w ust. 3, stosuje się przepis ust. 1.

W rozpatrywanej sprawie PINB w Z. postanowieniem z dnia [...] nakazał wstrzymanie robót budowlanych prowadzonych przy budowie budynku mieszkalnego oraz nałożył na inwestora i właściciela nieruchomości M. M. obowiązek przedłożenia w terminie do dnia 30 czerwca 2015 r. opisanych w tymże postanowieniu dokumentów dotyczących budynku mieszkalnego samowolnie realizowanego. Wobec powyższego organ I instancji umożliwił M.M. legalizację przedmiotowego budynku, jednak w wyznaczonym terminie inwestor nie wywiązał się z obowiązku nałożonego powyższym postanowieniem wydanym w trybie art. 48 ust. 2 i ust. 3. Dlatego też organ I instancji - stosownie do art. 48 ust. 4 ustawy Prawo budowlane - zobligowany był do wydania decyzji nakazującej rozbiórkę przedmiotowego budynku mieszkalnego zgodnie z art. 48 ust. 1 ww. ustawy. Organ nadzoru budowlanego nie dysponuje swobodą co do dalszego trybu postępowania, gdyż konstrukcja normy prawnej zawartej w art. 48 ustawy Prawo budowlane nie pozostawia mu luzu decyzyjnego ani też możliwości odmiennego od wskazanego rozstrzygnięcia sprawy. Odnosząc się do treści odwołania [...]WINB stwierdził, że M. M. nie wywiązał się w zakreślonym terminie z obowiązku nałożonego postanowieniem z dnia [...], jak również nie podjął żadnych kroków w tym kierunku po upływie określonego przez organ I instancji terminu wykonania tego obowiązku, tym bardziej, że decyzję nakazującą rozbiórkę przedmiotowego budynku mieszkalnego wydano dopiero w dniu [...]. Wobec powyższego inwestor miał wystarczająco dużo czasu na przedłożenie dokumentów, które - jak twierdzi - posiada. Dokumenty te nie zostały również załączone do odwołania od decyzji nr [...]. Fakt, iż M. M. zobowiązał siostrę do pilnowania spraw dotyczących przedmiotowego budynku, z których to wyżej wymieniona nie wywiązała się, nie stanowi okoliczności zwalniającej organ z obowiązku prowadzenia postępowania zgodnie z przepisami ustawy Prawo budowlane.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi M. M. wniósł o przychylne rozstrzygnięcie jego sprawy i podniósł, że nie złożył wymaganych do legalizacji dokumentów, ponieważ pracuje w Szwecji. Zwrócił się z prośbą

o umożliwienie mu złożenia kompletnych dokumentów, co pozwoliłoby mu na wznowienie robót budowlanych i dokończenie budowy budynku. Skarżący wskazał, że zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gminy Z., istniejąca zabudowa znajduje się w rejonie mieszkalnictwa jednorodzinnego. Jednocześnie zobowiązał się do częściowej rozbiórki wykonanego obiektu w granicy z działką sąsiednią nr 279, ul. A 5, co zapewni zachowanie prawidłowych warunków usytuowania budynku, zgodnie z ustawą Prawo Budowlane.

W odpowiedzi na skargę [...]WINB wniósł o jej oddalenie i podtrzymał stanowisko zaprezentowane w motywach zaskarżonej decyzji.

Postanowieniem z dnia [...] sąd odrzucił skargę na podstawie art. 220 § 3 i art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a.

Pismem z dnia 15 maja 2016 r. skarżący wystąpił do tutejszego sądu z wnioskiem o przywrócenie terminu do usunięcia braków formalnych skargi oraz o wtrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

Postanowieniem z dnia [...] sąd przywrócił skarżącemu termin do uiszczenia wpisu sądowego, natomiast w dniu [...] postanowił o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji.

W piśmie procesowym z dnia 14 grudnia 2016 r. M. M. wniósł

o odroczenie rozprawy i załączył zwolnienie lekarskie, potwierdzające jego niezdolność do pracy. Ponadto wniósł o przeprowadzanie postępowania mediacyjnego z udziałem stron i uczestników postępowania, celem wyjaśnienia okoliczności faktycznych

i prawnych sprawy, mając przede wszystkim na względzie możliwość prawnego

i faktycznego zalegalizowania samowoli budowlanej bądź ewentualnie o jego zawieszenie do czasu zakończenia postępowania legalizacyjnego. Skarżący wyjaśnił, że działał w błędnym przekonaniu, że dokonana przez niego modernizacja istniejącego dotąd, starego budynku mieszkalno-użytkowego nie wymaga podjęcia działań formalnoprawnych. Jednocześnie skarżący dodał, że aktualnie posiada już projekt budowlany oraz dokumenty niezbędne do wystąpienia z wnioskiem do Wójta Gminy Z. o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.

Na rozprawie w dniu 14 grudnia 2016 r. sąd postanowił oddalić wniosek skarżącego o odroczenie rozprawy.

Uczestniczka postępowania B. B.-M. wniosła o oddalenie skargi i złożyła pismo procesowe z dnia 13 grudnia 2016 r. wraz z załącznikami,

w którym wniosła o skorygowanie odległości i wysokości budynku wzniesionego

w granicy z działką nr 279 przez M. M. zgodnie z prawem budowlanym oraz zgodnie ze zobowiązaniem skarżącego do częściowej rozbiórki budynku.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:

Skarga nie jest zasadna.

Stosownie do treści art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (j.t. Dz.U. z 2016 r., poz. 1066) w zw. z art. 3 § 1 ustawy

z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) – przywoływanej dalej w tekście jako "p.p.s.a.", sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Wspomniana kontrola sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Innymi słowy, sąd administracyjny bada, czy zaskarżony akt administracyjny (decyzja, postanowienie) jest zgodny z obowiązującymi w dacie jego podjęcia przepisami prawa materialnego, określającymi prawa i obowiązki stron oraz przepisami proceduralnymi normującymi podstawowe zasady postępowania przed organami administracji publicznej.

Sąd kontrolując legalność decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. utrzymującej w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Z. nakazującej M.M. rozbiórkę budynku mieszkalnego, dwukondygnacyjnego z dwoma garażami w przyziemiu, konstrukcji murowanej, o wymiarach z rzutu poziomego 14,35m x 10,42m, zrealizowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę na działce nr ewid. 278/1 w R. przy ul. A 3, w granicach z działkami nr ewid. 277 i 279 stwierdził, że odpowiada ona przepisom obowiązującego prawa i brak jest podstaw do usunięcia jej z obrotu prawnego.

Podstawę materialnoprawną wspomnianego rozstrzygnięcia stanowił przepis art. 48 Prawa budowlanego, w brzmieniu sprzed nowelizacji dokonanej ustawą o zmianie ustawy – Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw z dnia 20 lutego 2015 r. (Dz.U. z 2015 r., nr 443), która weszła w życie z dniem 28 czerwca 2015 r. Według art. 6 wspomnianej ustawy nowelizującej do spraw wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy decyzją ostateczną stosuje się przepisy dotychczasowe.

Z akt administracyjnych wynika, że postępowanie w sprawie niniejszej zostało wszczęte i niezakończone ostateczną decyzją przed dniem 28 czerwca 2015 r., zatem zgodnie z dotychczasową treścią art. 48 Prawa budowlanego, właściwy organ nakazuje, z zastrzeżeniem ust. 2, w drodze decyzji, rozbiórkę obiektu budowlanego, lub jego części, będącego w budowie albo wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę (ust. 1 ). Jeżeli budowa, o której mowa w ust. 1:

1) jest zgodna z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym,

a w szczególności:

a) ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo

b) ustaleniami ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,

2) nie narusza przepisów, w tym techniczno-budowlanych, w zakresie uniemożliwiającym doprowadzenie obiektu budowlanego lub jego części do stanu zgodnego z prawem

- właściwy organ wstrzymuje postanowieniem prowadzenie robót budowlanych (ust. 3).

W postanowieniu, o którym mowa w ust. 2, ustala się wymagania dotyczące niezbędnych zabezpieczeń budowy oraz nakłada obowiązek przedstawienia,

w wyznaczonym terminie: pkt 1 - zaświadczenia wójta, burmistrza albo prezydenta miasta o zgodności budowy z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego; pkt 2 - dokumentów, o których mowa w art. 33 ust. 2 pkt 1, 2 i 4 oraz ust. 3; do projektu architektoniczno-budowlanego nie stosuje się przepisu art. 20 ust. 3 pkt 2 (ust. 3). W przypadku niespełnienia w wyznaczonym terminie obowiązków, o których mowa w ust. 3, stosuje się przepis ust. 1 (ust. 4). Przedłożenie w wyznaczonym terminie dokumentów, o których mowa w ust. 3, traktuje się jak wniosek o zatwierdzenie projektu budowlanego i pozwolenie na wznowienie robót budowlanych, jeżeli budowa nie została zakończona (ust. 5).

W orzecznictwie sądowym wypracowanym na tle przywołanej normy prawnej, które tutejszy sąd w pełni podziela, podkreśla się, że istota regulacji przepisu art. 48 Prawa budowlanego, a w szczególności art. 48 ust. 2 i 3 Prawa budowlanego, ma na celu umożliwienie inwestorowi wykazania, że budowa zrealizowana przez niego bez pozwolenia na budowę spełnia wymogi planowania i zagospodarowania przestrzennego i możliwe jest doprowadzenie obiektu do stanu zgodnego z prawem. Wobec tego nakaz rozbiórki obiektu może zostać orzeczony dopiero wówczas, gdy okaże się, że nie ma prawnych możliwości jego legalizacji. Oczywiście legalizacja samowoli budowlanej nie jest obowiązkiem, a uprawnieniem inwestora. Legalizacja ta możliwa jest w razie zgodności samowolnie wykonanej inwestycji z przepisami o planowaniu

i zagospodarowaniu przestrzennym oraz z przepisami techniczno-budowlanymi, po przedłożeniu przez inwestora w zakreślonym terminie, określonej w powyższych przepisach dokumentacji (por: np. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 lutego 2011 r. sygn. akt II OSK 348/10 - Lex nr 1071270, 17 lutego 2012 r. sygn. akt II OSK 2290/10 – Lex nr 1138129, 26 lutego 2013 r. sygn. akt II OSK 2016/11 – Lex nr 1312808, 26 lutego 2013 r. sygn. akt II OSK 2050/11 - Lex nr 1312811, 28 stycznia 2016 r. sygn. akt II OSK 1309/14 - Lex nr 2034046 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 8 maja 2014 r. sygn. akt II SA/Łd 55/14 – Lex nr 1531566).

Tytułem przypomnienia wskazać trzeba, że zasadą jest, iż roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę,

z zastrzeżeniem art. 29-31, które to przepisy normują sytuacje, gdy pozwolenie na budowę nie jest wymagane, a inwestor winien zgłosić właściwemu organowi zamiar ich wykonania. Przepisy te jednak - jak poprawnie ustaliły organy orzekające w sprawie - nie wymieniają budowy budynku mieszkalnego, zatem nie budzi wątpliwości, że realizacja takiego budynku w każdym przypadku wiąże się z koniecznością uprzedniego uzyskania przez inwestora decyzji o pozwoleniu na budowę nawet wówczas, gdy rozebrano dotychczas istniejące w tym miejscu budynki będące w złym stanie technicznym i na istniejących fundamentach rozpoczęto budowę przedmiotowego budynku.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy jest w przekonaniu sądu kompletny, zaś ustalony przez organy administracyjne na jego podstawie stan faktyczny nie budzi żadnych wątpliwości. Przede wszystkim niespornym jest, że na działce nr 278/1

w miejscowości R., przy ul. A 3, stanowiącej własność M. M. prowadzona jest od 2014 r. budowa budynku mieszkalnego, dwukondygnacyjnego, z dwoma garażami, usytuowanego w granicy z działką nr ewid. 277 i 279. W trakcie oględzin nieruchomości przeprowadzonych w dniu 23 stycznia 2015 r. pełnomocnik skarżącego nie okazał pozwolenia na budowę. Ustalono wówczas, że budynek znajduje się w stanie surowym otwartym, posiada on konstrukcję murowaną, ściany wykonane zostały z pustaka typu max na zaprawie cementowo-wapiennej, drewniane stropy, dach drewniany jednospadowy. Przedmiotowy budynek został usytuowany w miejsce starych budynków gospodarczych, które rozebrano z uwagi na ich zły stan techniczny. Poczynione ustalenia udokumentowano protokołem i dokumentacją fotograficzną. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że inwestor nie legitymował się decyzją o pozwoleniu na budowę, uprawniającą go do prowadzenia wspomnianej wyżej inwestycji.

Niespornym jest również, że PINB wydając postanowienie z dnia [...] wstrzymujące prowadzone roboty budowlane przy budowie budynku mieszkalnego

i zobowiązujące inwestora i właściciela nieruchomości do przedłożenia w terminie do dnia 30 czerwca 2015 r. określonych dokumentów, umożliwił M.M. zalegalizowanie samowoli budowlanej i pouczył go prawidłowo o ewentualnych skutkach z art. 48 ust. 1 Prawa budowlanego. Z akt sprawy wynika, że do czasu wydania przez organ I instancji decyzji o nakazie rozbiórki, jak i na etapie postępowania odwoławczego strona nie przedłożyła jakichkolwiek dokumentów, celem umożliwienia organowi kontynuowania procedury legalizacyjnej, świadczących zarazem o jej zainteresowaniu prowadzonym w tym przedmiocie postępowaniem. Skarżący, podobnie jak i jego pełnomocnik, pozostawili wezwanie organu do złożenia rzeczonej dokumentacji bez jakiejkolwiek odpowiedzi. Zupełna bierność M. M. w toku prowadzonego postępowania administracyjnego i gołosłowne twierdzenie zawarte w odwołaniu o posiadaniu wymaganej dokumentacji, niczym zresztą nie poparte, obligowało organ I instancji do wydania decyzji o nakazie rozbiórki, zaś organ odwoławczy do utrzymania w mocy tej decyzji.

Dodać w tym miejscu trzeba, że bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy pozostaje okoliczność, iż przyczyną niezłożenia dokumentów jest fakt, że skarżący pracuje i przebywa od wielu lat w Szwecji, a wszelkimi sprawami dotyczącymi budynku zajmowała się siostra. To w interesie skarżącego jest umocowanie właściwej osoby, która pod jego nieobecność będzie w jego imieniu gromadzić niezbędne dokumenty

i czuwać na legalnym prowadzeniem budowy. Wreszcie skarżący winien zdawać sobie sprawę z tego, że wszelkie uchybienia pełnomocnika obciążają jego. Nie jest także okolicznością usprawiedliwiającą stwierdzoną samowolę budowlaną nieznajomość przepisów obowiązującego prawa.

Reasumując, ustalony stan faktyczny i prawny sprawy obligował organ do wydania decyzji nakazującej rozbiórkę budynku w trybie art. 48 ust. 1 w zw. z ust. 4 Prawa budowanego, gdyż rozstrzygnięcie wydane na tej podstawie nie ma charakteru fakultatywnego. Zaskarżona decyzja niewątpliwie nie narusza norm prawa materialnego

i procesowego, co obligowało sąd do oddalenia skargi.

Odnosząc się w tym miejscu do wniosku skarżącego o odroczenie terminu rozprawy wskazać trzeba, że jest to już drugi z kolei wniosek w tym przedmiocie. Pierwszy wniosek o odroczenie terminu rozprawy złożony przez pełnomocnika skarżącego na rozprawie w dniu 26 października 2016 r. został uwzględniony,

a rozprawa odroczona do dnia 14 grudnia 2016 r. Z akt sprawy wynika, że skarżący aktywnie uczestniczy w postępowaniu przedkładając pisemnie swoje stanowisko

w sprawie, czego dowodem jest chociażby pismo złożone do akt sprawy w dniu 14 grudnia 2016 r., którego treść wskazuje ponadto, że powodując zwłokę w zakończeniu sprawy ( alternatywnie wnioskował o zawieszenie postępowania ) liczy na "polubowne" jej załatwienie.

W wyroku z dnia 24 września 2015 r. sygn. akt I OSK 370/14 Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, który tutejszy sąd w pełni akceptuje, że w każdym przypadku istotne znaczenie ma to, czy korzystanie z przyczyny odroczenia polegającej na nieobecności strony spowodowanej długotrwałą chorobą następuje dla realizacji celu, jakiemu przepis art. 109 p.p.s.a. służy oraz czy nieodroczenie rozprawy w takiej sytuacji procesowej spowoduje naruszenie tego prawa. Jeżeli choroba strony stanęła na przeszkodzie jedynie jej obecności na rozprawie, a nie ograniczyła aktywności

w postępowaniu, wyrażającej się w składaniu pism przedstawiających stanowisko

w sprawie, w zgłaszaniu wniosków i dowodów oraz wypowiadaniu się co do twierdzeń

i dowodów drugiej strony, to można zasadnie twierdzić, że jej prawo do wysłuchania zostało zrealizowane. Taka sytuacja - w przekonaniu składu orzekającego - miała miejsce właśnie tej sprawie, co sąd miał na względzie oddalając wniosek o odroczenie rozprawy. Na marginesie wskazać trzeba, że skarżący miał wystarczająco dużo czasu do ewentualnego udzielenia pełnomocnictwa profesjonalnemu pełnomocnikowi.

Jedocześnie sąd odnosząc się do treści pisma skarżącego z dnia 14 grudnia 2016 r. wskazuje, że zgodnie z treścią art. 115 § 1 p.p.s.a. wniosek w przeprowadzenie postępowania mediacyjnego mógł zostać złożony przed wyznaczeniem pierwszej rozprawy. Termin ten jest terminem zawitym, co powoduje, że nie mógł on być uwzględniony ( por. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz pod redakcją prof. Romana Hausera i prof. Marka Wierzbowskiego, 2. Wydanie, Wydawnictwo C.H.Beck str. 504 ). Ponadto należy zwrócić uwagę na to, że sąd administracyjny orzeka o zgodności z prawem działań administracji i uznając tę zgodność nie powinien działać w sporze jako mediator.

Mając powyższe na względzie sąd oddalił skargę na podstawie art. 151 p.p.s.a.

MR