Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zofia Flasińska Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 21 czerwca 2018 r. sygn. akt II SA/Go 276/18 w sprawie ze skargi M. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Z. z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy I. uchyla zaskarżony wyrok, zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Z. z dnia [...] listopada 2017 r. znak [...], II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Z. na rzecz M. M. kwotę 1604 zł (jeden tysiąc sześćset cztery złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 czerwca 2018 r. sygn. akt II SA/Go 276/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim oddalił skargę M. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Z. z dnia [...] stycznia 2018 r. znak: [...] utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta Z. z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...] odmawiającą M. M. i R. M. ustalenia na działce nr [...] obręb [...] przy ul. [...] w Z. warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie dwóch budynków mieszkalnych jednorodzinnych wolnostojących.

W motywach powyższego wyroku Sąd pierwszej instancji podzielił stanowisko Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Z. (zwanego dalej w skrócie SKO w Z.), że analiza przesłanek określonych w art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1073, z późn. zm.) zwanej dalej w skrócie "u.p.z.p." prowadzi do wniosku, że planowana inwestycja nie spełnia warunku określonego w pkt 4 ww. przepisu, zgodnie z którym do wydania decyzji o warunkach zabudowy wymogiem koniecznym jest, aby teren nie wymagał uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo był objęty zgodą na takie wykorzystanie, uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów, które utraciły moc na podstawie art. 67 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139, z późn. zm.).

Sąd podniósł, że zgodnie wypisem z rejestru gruntów, który ma walor dokumentu urzędowego działka nr [...] należąca do M. M. i R. M. jest gruntem o powierzchni 0,12 ha będącym lasem oznaczonym symbolem – [...]. Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 909, z późn. zm.) zwanej dalej w skrócie "u.o.g.r.l.", grunty leśne wymagają uzyskania zgody marszałka województwa wyrażanej po uzyskaniu opinii izby rolniczej na wyłączenie tych gruntów na cele nieleśne. Jednocześnie w świetle art. 7 ust. 1 u.o.g.r.l. przeznaczenie gruntów na cele nierolnicze i nieleśne, teren wymaga zgody, o której mowa w ust. 2 dokonywanej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, sporządzonym w trybie określonym w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zwrócono uwagę, że zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przyjętym uchwałą Rady Gminy Z. z dnia 29 listopada 1994 r. nr IV 126/94, teren na którym położona jest działka gruntu nr [...] przeznaczony został pod zabudowę mieszkaniowo – usługową, oznaczony symbolem [...]. Stosownie do treści art. 67 u.p.z.p. uchwała ta utraciła moc z dniem 31 grudnia 2003 r. Z materiału dowodowego wynika, że organ prowadził czynności w celu ustalenia, czy przy podjęciu powyższej uchwały działka nr [...] objęta była zgodą na wyłączenie jej z przeznaczenia na cele nieleśne (o której mowa w art. 61 ust. 1 pkt 4 u.p.z.p.). W pismach z dnia 6 i 18 września 2017 r. Prezydent Miasta Z. stwierdził, że z dokumentów nie wynika, aby taka zgoda została wydana. W piśmie z dnia 11 września 2017 r. Także Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Z. stwierdził, że dla obszaru działki nr [...] nie została wydana decyzja zezwalająca na wyłączenie gruntu leśnego z produkcji leśnej. W tej sytuacji Sąd uznał, że brak dokumentacji potwierdzającej uzyskanie zgód nie uprawnia do uzyskania przez skarżących pozytywnej decyzji o warunkach zabudowy, bowiem warunek wskazany w art. 61 ust. 1 pkt 4 u.p.z.p. nie został spełniony.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła M. M., zaskarżając go w całości i zarzucając Sądowi pierwszej instancji, na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) zwanej dalej w skrócie P.p.s.a., naruszenie:

1) przepisów prawa materialnego:

a) art. 7 ust. 2 pkt 5 i ust. 3 u.o.g.r.l. w związku z art. 61 ust. 1 pkt 4 u.p.z.p. polegające na ich zastosowaniu w sytuacji, gdy w stanie faktycznym mającym miejsce w niniejszej sprawie ww. przepisy w zakresie zgód uzyskiwanych przy sporządzaniu miejscowych planów, które utraciły moc na podstawie art. 67 ustawy, o której mowa w art. 88 ust. 1 tj. miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z dnia 29 listopada 1994 r., nie miały zastosowania;

b) art. 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2017 r. poz. 788, z późn. zm.) poprzez jego niezastosowanie w sytuacji, gdy działka nr [...] nie posiada cech wskazanych w tym przepisie;

c) art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 1982 r. Nr 11, poz. 79 z późn. zm.) poprzez jego niezastosowanie w sytuacji, gdy wynika z niego, że w przypadku gruntów rolnych i leśnych, zgodnie z art. 7 tej ustawy ich przeznaczenia na nierolne i nieleśne można było dokonać w ramach planów zagospodarowania przestrzennego gmin, miast oraz gmin i miast;

2) przepisów postępowania:

a) art. 151 P.p.s.a. poprzez oddalenie skargi na ww. decyzję i w konsekwencji nieuwzględnienie naruszenia przez organ administracji publicznej art. 76 § 1 i § 3 oraz art. 7 i art. 77 K.p.a. w związku z art. 61 ust. 1 pkt 4 u.p.z.p. oraz w związku z art. 3 ustawy o lasach poprzez błędne przyjęcie, że działka nr [...] jest gruntem stanowiącym las co ma wynikać z dokumentu urzędowego (ewidencji gruntów), a więc wymaga zgody na zmianę przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne, podczas gdy przy uwzględnieniu ww. ustawy o lasach taka ewidencja nie mogła zostać sporządzona w celu stwierdzania tej okoliczności;

b) art. 151 P.p.s.a. poprzez oddalenie skargi na ww. decyzję i w konsekwencji nie uwzględnienie naruszenia przez organ administracji art. 7, art. 77 i art. 78 K.p.a. w związku z art. 61 ust. 1 pkt 4 u.p.z.p. oraz w związku z art. 7 ust. 1 - ust. 5 u.o.g.r.l. poprzez błędne przyjęcie, że wobec działki [...] nie była wydana zgoda na zmianę przeznaczenia gruntu na cele nieleśne podczas, gdy działka [...] mogła być objęta zgodą uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów, które utraciły moc na podstawie art. 67 ustawy, o której mowa w art. 88 ust. 1, i w tym zakresie nie zachowanie obowiązków wyczerpującego zebrania materiału dowodowego (art. 7 i art. 77 K.p.a.) poprzez nieuzyskanie informacji od podmiotów, które takie zgody wyrażają, a o których mowa w art. 7 ww. ustawy.

W oparciu o powyższe zarzuty wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania, ewentualnie zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uchylenie decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego i poprzedzającej ją decyzji Prezydenta Miasta Z., a także o zasądzenie na rzecz skarżącej zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) zwanej dalej w skrócie "P.p.s.a.", Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej z urzędu biorąc pod rozwagę jedynie nieważność postępowania.

W tej sprawie Sąd nie stwierdził wystąpienia jakiejkolwiek przesłanki nieważności postępowania, a tym samym rozpoznając tę sprawę Naczelny Sąd Administracyjny związany jest granicami skargi. Związanie granicami skargi oznacza związanie podstawami zaskarżenia wskazanymi w skardze kasacyjnej oraz jej wnioskami. Naczelny Sąd Administracyjny bada przy tym wszystkie podniesione przez skarżącego zarzuty naruszenia prawa (tak Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale pełnego składu z dnia 26 października 2009 r. sygn. akt I OPS 10/09, opub. w ONSAiWSA 2010 z. 1 poz. 1).

Zgodnie z art. 174 P.p.s.a. skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach: 1) naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, a także 2) naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Strona skarżąca kasacyjnie, stosowanie do treści art. 176 P.p.s.a. ma obowiązek przytoczyć podstawy skargi kasacyjnej wnoszonej od wyroku Sądu pierwszej instancji i szczegółowo je uzasadnić wskazując, które przepisy ustawy zostały naruszone, na czym to naruszenie polegało i jaki miało wpływ na wynik sprawy. Rola Naczelnego Sądu Administracyjnego w postępowaniu kasacyjnym ogranicza się do skontrolowania i zweryfikowania zarzutów wnoszącego skargę kasacyjną.

Przystępując do kontroli zaskarżonego wyroku należy stwierdzić, że zgodnie z art. 61 ust. 1 pkt 4 u.p.z.p. wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest możliwe jedynie w przypadku, gdy teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo jest objęty zgodą uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów, które utraciły moc na podstawie art. 67 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 z późn. zm.). Nie budzi wątpliwości, że teren obejmujący działkę nr [...], obręb [...] przy ul. [...] w Z. stanowi las (Ls VI) i taki stan zagospodarowania tego terenu został uwidoczniony w ewidencji gruntów. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2017 r. poz. 2101, z późn. zm.), ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów w zakresie m.in. rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas bonitacyjnych. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków potwierdzają stan faktyczny (por. wyrok NSA z 15 maja 2014 r. sygn. akt I OSK 2566/12, opub. w Lex nr 1586061). W orzecznictwie sądowym wyrażono pogląd, że w postępowaniu dotyczącym ustalenia warunków zabudowy dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków mają walor dokumentu urzędowego i stanowią dowód tego, co zostało w nich stwierdzone (wyrok NSA z 9 sierpnia 2016 r. sygn. akt II OSK 2868/14, opub. w Lex nr 2119359). Dopóki wpis o przeznaczeniu leśnym działki będzie znajdował się w ewidencji gruntów, dopóty organy w procedurze ustalania warunków zabudowy będą zobowiązane do respektowania jej przeznaczenia jako teren leśny (tak NSA w wyroku z dnia 12 czerwca 2018 r. sygn. akt II OSK 1811/16, opub. w Lex nr 2510481).

W związku z powyższym nie jest zasadnym zarzut zawarty w skardze kasacyjnej, zgodnie z którym Sąd pierwszej instancji dokonał błędnej wykładni w wyniku której nie zastosował art. 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2017 r. poz. 788, z późn. zm.) w sytuacji, gdy działka nr [...] nie posiada cech wskazanych w tym przepisie. Powołany przepis definiuje pojęcie lasu na potrzeby ustawy o lasach wskazując, że jest to albo obszar o określonej powierzchni pokryty uprawami leśnymi lub przejściowo jej pozbawiony alb też związany z gospodarką leśną. W zakresie obejmującym ten zarzut nie jest zasadnym zarzucane Sądowi pierwszej instancji naruszenie przepisów postępowania poprzez nieuwzględnienie naruszenia przez organ administracji publicznej art. 76 § 1 i § 3 oraz art. 7 i art. 77 K.p.a. w związku z art. 61 ust. 1 pkt 4 u.p.z.p. oraz w związku z art. 3 ustawy o lasach i błędne przyjęcie, że działka nr [...] jest gruntem stanowiącym las, podczas gdy przy uwzględnieniu ww. ustawy o lasach taka ewidencja nie mogła zostać sporządzona w celu stwierdzania tej okoliczności.

W postępowaniu dotyczącym ustalania warunków zabudowy, organy administracyjne nie mają kompetencji do dokonywania samodzielnych ustaleń co do rodzaju użytków gruntowych objętych wnioskiem inwestora. Jeżeli w ocenie właściciela nieruchomości rodzaj użytku gruntowego obejmującego jego działkę uległ zmianie i jest inny niż wpisany do ewidencji gruntów i budynków, to powinien wszcząć odrębne postępowanie. Zmiana danych zawartych w ewidencji następuje w wyniku przeprowadzenia postępowania aktualizacyjnego objętego przepisami Prawa geodezyjnego i kartograficznego. Takiej zmiany nie można dokonywać w postępowaniu objętym ustalaniem warunków zabudowy. Dopóki więc treść wpisu w ewidencji gruntów będzie wskazywała, że działka nr [...] stanowi las, to nie można przyjmować, że działka ta nie jest lasem na potrzeby postępowania w przedmiocie ustalania warunków zabudowy. W tym zakresie Sąd pierwszej instancji nie naruszył prawa i prawidłowo wskazał na brak naruszenia przez organy administracji art. 7 K.p.a., art. 76 § 1 i § 3 K.p.a. oraz art. 77 K.p.a. w związku z art. 61 ust. 1 pkt 4 u.p.z.p.

Natomiast zasadnym jest zarzut naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 7 ust. 2 pkt 5 i ust. 3 u.o.g.r.l. w związku z art. 61 ust. 1 pkt 4 u.p.z.p. poprzez ich błędne zastosowanie. Trafnie podnosi strona skarżąca kasacyjnie, że skoro plan miejscowy został uchwalony przez Radę Gminy Z. w dniu 29 listopada 1994 r., to należało dla oceny wymaganej zgody na zmianę przeznaczenia gruntu leśnego na cele nieleśne stosować przepisy obowiązujące w tej dacie, tj. ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 1982 r. Nr 11, poz. 79 z późn. zm.), a nie ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 1995 r. Nr 16, poz. 78), która - zgodnie z jej art. 37 - weszła w życie z dniem 15 marca 1995 r.

Co do zasady zasadne są zarzuty dotyczące naruszenia przez Sąd pierwszej instancji przepisów prawa materialnego, tj. art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych poprzez jego niezastosowanie w sytuacji, gdy wynika z niego, że w przypadku gruntów leśnych zmiana ich przeznaczenia na nieleśne można było dokonać w ramach miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego gmin.

Nie ulega wątpliwości, że zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy Z. z dnia 29 listopada 1994 r. nr IV/26/94 teren działki nr [...] objęty był przeznaczeniem [...] jako zabudowa mieszkalno-usługowa. W tym planie miejscowym obowiązującym do końca 2003 r. działka nr [...] objęta była przeznaczeniem nieleśnym. W takiej sytuacji obowiązkiem organów prowadzącym to postępowanie było ustalenie, czy na etapie uchwalania ww. planu miejscowego była wymagana zgoda na zmianę przeznaczenia terenów leśnych na tereny nieleśne, czy też taka zgoda nie była wymagana z tego powodu, że teren ten nie stanowił gruntu leśnego (lasu) do dnia 29 listopada 1994 r. Sąd pierwszej instancji wskazał na taką możliwość, jednakże nie mając oparcia w zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym przyjął, że jest możliwym inne niż leśne zakwalifikowanie tej działki przed dniem 29 listopada 1994 r. Dokonywanie przez Sąd pierwszej instancji hipotetycznych ustaleń nie popartych zgromadzonym materiałem dowodowym skutkuje naruszeniem przepisów postępowania. Jeżeli to naruszenie mogło mieć wpływ na sposób rozstrzygnięcia danej sprawy, to spełnia ono przesłankę z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. zgodnie z którym Sąd pierwszej instancji uchyla zaskarżoną decyzję, jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W związku z tym trafnie strona skarżąca kasacyjnie zarzuca, że w tej sprawie w oparciu o tak zgromadzony materiał dowodowy nie było podstaw do oddalenia skargi w oparciu o art. 151 P.p.s.a., skoro organy administracyjne wbrew art. 7, art. 77 i art. 78 K.p.a. w związku z art. 61 ust. 1 pkt 4 u.p.z.p. oraz w związku z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych nie wykazały, że na etapie uchwalania ww. planu miejscowego w zakresie obejmującym działkę nr [...] nie była wydana zgoda na zmianę przeznaczenia gruntu na cele nieleśne, podczas gdy działka ta mogła być objęta taką zgodą lub wyłączona spod obowiązku jej uzyskiwania z uwagi na inny sposób określenia rodzaju użytku gruntowego.

Ponieważ przedmiotowy plan miejscowy stanowił także w dacie podjęcia uchwały z dnia 29 listopada 1994 r. akt prawa miejscowego (art. 26 ust.2, art. 32 i art. 33 ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym, Dz. U. z 1989 r. Nr 17, poz. 99 z późn. zm.), to nie było dopuszczalnym przyjmowanie a priori, że nie wydawano zgody na zmianę przeznaczenia terenu leśnego na cele nieleśne. Jak bowiem wynikało to z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych, w dacie uchwalania ww. przeznaczenie gruntu leśnego na nieleśny można było dokonać jedynie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Tym samym w tej sprawie obowiązkiem organów administracyjnych było ustalenie, czy w trakcie postepowania poprzedzającego uchwalanie planu przez Radę Gminy Z. w dniu 29 listopada 1994 r. działka nr [...] wymagała zmiany jej przeznaczenia z terenu leśnego na nieleśny, bądź też jej sposób użytkowania był inny niż leśny i dlatego nie wymagano uzyskiwania zgody na jej przeznaczenie jako teren zabudowy mieszkaniowo-usługowej.

Nie stanowiła w tej sprawie należytego wyjaśnienia tej okoliczności odpowiedź z dnia 26 września 2017 r. Kierownika Biura Zagospodarowania Przestrzennego Miasta Z. informująca o braku wydania zgody na zmianę przeznaczenia działki nr [...] na cele nieleśne i nierolne. W tej sprawie, w związku z treścią planu miejscowego kwalifikującego teren działki nr [...] jako zabudowę mieszkaniowo-usługową, obowiązkiem organów było wyczerpujące wyjaśnienie okoliczności związanych z takich przeznaczeniem planistycznym tej działki. Nie można było uznać za wyjaśnienie tej kwestii stanowiska Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Z. z dnia 11 września 2017 r. zgodnie z którym dla działki nr [...] nie została wydana decyzja zezwalająca na wyłączenie gruntu z produkcji leśnej. Wyłączanie gruntu leśnego i rolnego z działalności leśnej lub rolnej na inne cele nie jest dokonywane na etapie uchwalania planu miejscowego.

Tym samym organy administracyjne w tym zakresie naruszyły zasadę wynikającą z art. 7 K.p.a. nakazującą podejmowanie wszelkich czynności celem dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy oraz art. 77 i art. 78 K.p.a. nakazujących zarówno wyczerpujące zebranie i rozpatrzenie całego materiału dowodowego jak i przeprowadzenie dodatkowych dowodów w sprawie.

Skutkiem tego było przedwczesne stwierdzenie, że nie było wydawanej zgody na zmianę przeznaczenia działki nr [...] na teren nieleśny i że działka ta mogła mieć inne przeznaczenie niż leśne przed datą 29 listopada 1994 r.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie, ponieważ większość z podniesionych przez stronę skarżącą kasacyjnie zarzutów jest zasadna. Uznając przy tym sprawę za dostatecznie wyjaśnioną do rozpoznania, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 188 P.p.s.a. uchylił zaskarżony wyrok oraz zaskarżoną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Z. z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...] wraz z poprzedzającą ją decyzją Prezydenta Miasta Z. z dnia [...] listopada 2017 r.

Ponownie prowadząc postępowanie w tej sprawie organy powinny szczegółowo wyjaśnić kwestie dotyczące ustalenia przeznaczenia w planie miejscowym z 29 listopada 1994 r. działki nr [...] mając na uwadze, że także i w wówczas obowiązującej procedurze planistycznej zgoda na zmianę przeznaczenia gruntu z leśnego na nieleśny wymagała wyrażania stanowisk przez szereg organów. Być może w aktach planistycznych znajdują się także inne dowody pozwalające na ustalenie dokonania zmiany przeznaczenia planistycznego działki nr [...] z terenu leśnego na teren nieleśny. Wszelkie zaś niejasności lub nieścisłości, które nie zostaną wyjaśnione, nie powinny być interpretowane na niekorzyść strony.

W toku ponownie prowadzonego postępowania organy powinny również podjąć czynności celem ustalenia, w jakiej dacie nastąpiło wpisanie do ewidencji gruntów dla działki nr [...] lasy klasy VI jako rodzaju użytku i ewentualnie jaki był wpis przed tą zmianą.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 203 pkt 1 P.p.s.a. zgodnie z którym w razie uwzględnienia skargi kasacyjnej, stronie która wniosła tę skargę należą się niezbędne koszty postępowania od organu, jeżeli w wyniku uwzględnienia skargi kasacyjnej został uchylony wyrok sądu pierwszej instancji oddalający skargę. W tej sprawie należało od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Z. zasądzić na rzecz M. M. kwotę 1604 złote stanowiąca zwrot kosztów postępowania sądowego. Koszty te obejmują kwotę 500 złotych uiszczoną tytułem wpisu od skargi, kwotę 100 złotych stanowiącą wpis od skargi kasacyjnej, kwotę 250 złotych tytułem zwrotu opłaty kancelaryjnej za sporządzenie uzasadnienia wyroku sądu pierwszej instancji, kwoty opłat za udzielenie pełnomocnictw w wysokości 34 złotych (2 x po 17 złotych) oraz wynagrodzenie radcy prawnego będącego pełnomocnikiem skarżącej kasacyjnie w wysokości 480 złotych za postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym obliczone na podstawie § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 265) oraz w wysokości 240 złotych za postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym obliczone na podstawie § 14 ust. 1 pkt 2 lit. b w związku z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c ww. rozporządzenia w sprawie opłat za czynności radców prawnych.