Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Sędziowie Sędzia WSA Diana Trzcińska (spr.) Asesor WSA Magdalena Dobek - Rak po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2020 r. w Gdańsku w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A Spółki z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 6 lutego 2020 r. Nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie lokalizacji inwestycji celu publicznego 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Wójta Gminy z 4 grudnia 2019 r. nr [...], 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz A Spółki z o.o. z siedzibą w W. kwotę 597 zł (słownie: pięćset dziewięćdziesiąt siedem 00/100 złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

A. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z 6 lutego 2020 r., którym utrzymano w mocy postanowienie Wójta Gminy z 4 grudnia 2019 r. o zawieszeniu z urzędu postępowania w sprawie o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Zaskarżone postanowienie zostało wydane w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Decyzją z 6 sierpnia 2019 r. Wójt Gminy orzekł o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla budowy stacji bazowej telefonii komórkowej A. na działce nr [...] w obrębie ewidencyjnym K., gmina O.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z 19 listopada 2019 r. uchyliło w całości ww. decyzję Wójta Gminy o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia. Kolegium uznało, że na skutek obwieszczenia Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z 18 lipca 2019 r. o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie wpisania do rejestru zabytków nieruchomych województwa układu ruralistycznego wsi K. wraz z otoczeniem w granicach jak na załączniku graficznym (gm. O., pow. S.), zmianie uległ stan faktyczny i prawny wnioskowanego terenu, co organ ustalający lokalizację inwestycji celu publicznego powinien uwzględnić w prowadzonym postępowaniu. Zdaniem Kolegium, Wójt powinien w tych okolicznościach rozważyć zasadność ewentualnego zawieszenia postępowania do czasu wydania ostatecznej decyzji o wpisie zabytku do rejestru.

Rozpoznając ponownie sprawę Wójt Gminy, powołując się na art. 97 § 1 pkt 4 i art. 101 § 3 k.p.a., postanowieniem z 4 grudnia 2019 r. zawiesił z urzędu postępowanie w sprawie o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego dla inwestycji obejmującej budowę stacji telefonii komórkowej na działce nr [..] położonej we wsi K., obręb ewidencyjny K. (z obszarem oddziaływania obejmującym części dz. geod. [..] oraz w zasięgu osi głównej wiązki promieniowania anten sektorowych w odległości 200 m od środka anten części działek geod. o numerach [..]-[..], a także części działek nr [..]-[..], dla których pola elektromagnetyczne o wartościach wyższych od dopuszczalnego 0,1 W/m2 w obr. K., gm. O.) do czasu wydania ostatecznej decyzji o wpisie zabytku do rejestru nieruchomości województwa układu ruralistycznego wsi K. wraz z otoczeniem.

W uzasadnieniu wskazano, że zgodnie z art. 10a ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (t. j. Dz. U. z 2020 r., poz. 282, dalej u.o.z.) od dnia wszczęcia postępowania o wpis do rejestru zabytków do dnia, w którym decyzja w tej sprawie stanie się ostateczna, przy zabytku, którego dotyczy postępowanie zabrania się prowadzenia m.in. robót budowlanych i podejmowania innych działań, które mogłyby prowadzić do naruszenia substancji lub zmiany wyglądu zabytku. Zakaz ten dotyczy także robót budowlanych objętych pozwoleniem na budowę albo zgłoszeniem, a także działań określonych w innej decyzji pozwalającej na ich prowadzenie. Zdaniem organu, wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla obszaru działki nr [..] dla inwestycji polegającej na budowie stacji telefonii komórkowej uzależnione jest od wydania ostatecznej decyzji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków o wpisie zabytku do rejestru.

W zażaleniu na powyższe postanowienie A. wskazała, że art. 10a ust. 1 i 2 u.o.z. nie stosuje się do zabytku służącego obronności i bezpieczeństwu państwa. Dla zachowania obronności i bezpieczeństwa państwa niezbędna jest bezprzewodowa łączność publiczna. Zatem, infrastruktura telekomunikacyjna powinna być zakwalifikowana do elementów służących obronności i bezpieczeństwa państwa. Powołano się także na przepisy ustawy o zarządzeniu kryzysowym dotyczące infrastruktury krytycznej.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze, powołując się na art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 i art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. oraz art. 53 ust. 4 pkt 2 w zw. z art. 56 ustawy z dnia 23 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2020 r., poz. 293 ze zm., dalej u.p.z.p.), postanowieniem z 6 lutego 2020 r. utrzymało w mocy postanowienie Wójta Gminy. Kolegium wskazało w uzasadnieniu, że w dniu 18 lipca 2019 r. Wojewódzki Konserwator Zabytków wydał obwieszczenie o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie wpisania do rejestru zabytków nieruchomych województwa układu ruralistycznego wsi K. wraz z otoczeniem w granicach jak na załączniku graficznym (gm. O., pow. S.). Wnioskowana inwestycja, stacja bazowa telefonii komórkowej, ma zostać zlokalizowana na terenie działki nr [..] obręb ewidencyjny K. gmina O.

Wskazano też, że stosownie do treści art. 53 ust. 4 pkt 2 u.p.z.p. decyzje, o których mowa w art. 51 ust. 1 tej ustawy wydaje się po uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków - w odniesieniu do obszarów i obiektów objętych formami ochrony zabytków, o których mowa w art. 7 u.o.z. oraz ujętych w gminnej ewidencji zabytków. Wymóg dokonania uzgodnienia wynika z obowiązku zgodności decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji z przepisami odrębnymi, a ustalenie tej zgodności następuje właśnie poprzez uzgodnienie zamierzenia inwestycyjnego z właściwymi organami. Nadanie uzgodnieniu prawnej formy postanowienia, na które przysługuje zażalenie i skarga do sądu administracyjnego, i które może być przedmiotem weryfikacji w trybach nadzwyczajnych powoduje, że choć postępowanie uzgodnieniowe ma charakter akcesoryjny i jest częścią szeroko rozumianego postępowania w sprawie głównej, to jego wynik jest wiążący dla organu prowadzącego postępowanie główne. Reasumując, Kolegium uznało, że dopóki nie zostanie zakończone ostatecznie postępowanie wszczęte z urzędu 18 lipca 2019 r. przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, to Wójt Gminy nie może się wypowiedzieć w decyzji co do wnioskowanej na terenie działki nr [..] obr. K. inwestycji celu publicznego. Zasadnie zatem zostało wydane postanowienie o zawieszeniu postępowania, gdyż nie ma możliwości stwierdzenia zgodności wnioskowanej inwestycji z przepisami odrębnymi, co może nastąpić dopiero w wyniku dokonania uzgodnienia konserwatora zabytków, którego istotą jest uzyskanie oceny wyspecjalizowanego organu administracji w kwestii ustaleń zawartych w decyzji dotyczących wartości zabytkowych nieruchomości.

Na powyższe postanowienie A. wniosła skargę do sądu, wnioskując o jego uchylenie oraz o uchylenie poprzedzającego go postanowienia Wójta Gminy oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

Zaskarżanemu postanowieniu zarzucono naruszenie prawa materialnego: art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. w związku z art. 53 ust. 4 pkt 2 i art. 58 ust. 1 u.p.z.p. poprzez bezpodstawne zawieszenie postępowania w sprawie wydania decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego, w związku z rozpoczęciem przez właściwe organy procedury objęcia ochroną terenu, który na dzień wydawania postanowień nie był ochroną objęty, co nie wypełnia przesłanki uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ.

Zdaniem skarżącej, zawieszenie postępowania jest bezpodstawne. Art. 97 §1 pkt 4 k.p.a. stanowi podstawę do zawieszenia tylko w przypadku, gdy z obowiązujących przepisów wynika obowiązek dokonania uzgodnienia. Na dzień wydawania postanowienia, ww. teren nie został skutecznie wpisany do rejestru. W art. 53 ust. 4 pkt 2 u.p.z.p. przewidziany jest obowiązek uzgodnienia tylko w przypadku, gdy dany obszar lub obiekt wpisany jest do właściwego rejestru, a nie w przypadku gdy w związku z takim obszarem zostało dopiero wszczęte postępowanie o objęcie ochroną. Zdaniem skarżącej, należy w takim przypadku kierować się art. 58 ust 1 ww. ustawy, który przewiduje tylko jedną sytuację uzasadniającą zawieszenie postępowania w przypadku wszczęcia procedury i jest to jedynie wszczęcie prac w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie.

W piśmie z 1 czerwca 2020 r. swoje stanowisko w sprawie przedstawił uczestnik postępowania J. S., wnosząc o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie, aczkolwiek nie z powodów z niej wynikających.

Dokonując kontroli legalności zaskarżonego postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego sąd dostrzegł naruszenie przepisów prawa materialnego - które miało wpływ na wynik sprawy.

Podstawą prawną niniejszego postanowienia jest art. 10a ust. 1 i 2 u.o.z. w związku z art. 97 § 1 k.p.a. Zgodnie z treścią tego pierwszego przepisu od dnia wszczęcia postępowania w sprawie wpisu zabytku do rejestru do dnia, w którym decyzja w tej sprawie stanie się ostateczna, przy zabytku, którego dotyczy postępowanie, zabrania się prowadzenia prac konserwatorskich, restauratorskich, robót budowlanych i podejmowania innych działań, które mogłyby prowadzić do naruszenia substancji lub zmiany wyglądu zabytku. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, dotyczy także robót budowlanych objętych pozwoleniem na budowę albo zgłoszeniem, a także działań określonych w innej decyzji pozwalającej na ich prowadzenie. Z kolei, art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. stanowi, że organ administracji publicznej zawiesza postępowanie gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd.

Bezsporne w niniejszej sprawie jest to, że obwieszczeniem Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z 18 lipca 2019 r. organ ten poinformował o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie wpisania do rejestru zabytków nieruchomych województwa układu ruralistycznego wsi K. wraz z otoczeniem. Zdaniem organów administracji obu instancji orzekających w niniejszej sprawie, dotyczącej lokalizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu gminnym polegającej na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej na terenie zlokalizowanym we wsi K. (działka nr [..]), okoliczność wszczęcia postępowania dotyczącego wpisu do rejestru zabytków, stosownie do art. 10a ust. 1 i 2 u.o.z., stanowi przeszkodę do orzeczenia o wniosku inwestora. Organ odwoławczy wskazał przy tym na treść art. 53 ust. 4 u.p.z.p., z którego wynika obowiązek uzgodnienia lokalizacji inwestycji celu publicznego z wojewódzkim konserwatorem zabytków w sytuacji, gdy dany obszar lub obiekt jest objęty określoną formą ochrony zabytków (w szczególności wpisem do rejestru zabytków nieruchomych). Zdaniem tego organu, dopóki nie zostanie zakończone postępowanie dotyczące wpisu do rejestru zabytków Wójt nie może się wypowiedzieć w decyzji co do wnioskowanej na terenie działki nr [..] w K. inwestycji celu publicznego.

Sąd orzekający w niniejszym składzie nie podziela tego stanowiska i dokonanej wykładni przepisów art. 10a ust. 1 i 2 u.o.z. w zw. z art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że na podstawie art. 9 ust. 1, 2, 3 i 3a u.o.z., zabytek nieruchomy wpisuje się do rejestru na podstawie decyzji wydanej przez wojewódzkiego konserwatora zabytków "z urzędu bądź na wniosek właściciela zabytku nieruchomego lub użytkownika wieczystego gruntu", na którym znajduje się zabytek nieruchomy. W trybie określonym w ust. 1, do rejestru może być również wpisane otoczenie zabytku wpisanego do rejestru, a także nazwa geograficzna, historyczna lub tradycyjna tego zabytku. Wpis do rejestru historycznego układu urbanistycznego, ruralistycznego lub historycznego zespołu budowlanego nie wyłącza możliwości wydania decyzji o wpisie do rejestru wchodzących w skład tych układów lub zespołu zabytków nieruchomych. Informację o wszczęciu postępowania w sprawie wpisania zabytku nieruchomego do rejestru oraz o ostatecznym zakończeniu tego postępowania wojewódzki konserwator zabytków przekazuje niezwłocznie właściwemu staroście. Wszczęcie postępowania w sprawie wpisu do rejestru zabytków, na podstawie art. 10a u.o.z., uruchamia tzw. ochronę tymczasową określonego obiektu lub obszaru, która funkcjonuje w okresie od wszczęcia postępowania do wydania ostatecznej decyzji o wpisie. Art. 10a ust. 1 u.o.z. stanowi, że od dnia wszczęcia postępowania w sprawie wpisu zabytku do rejestru do dnia, w którym decyzja w tej sprawie stanie się ostateczna, przy zabytku, którego dotyczy postępowanie, zabrania się prowadzenia prac konserwatorskich, restauratorskich, robót budowlanych i podejmowania innych działań, które mogłyby prowadzić do naruszenia substancji lub zmiany wyglądu zabytku. Przepis ten wprowadza zatem określone zakazy, które wynikają z mocy samego prawa. Wprowadzenie wynikającej z mocy prawa ochrony przysługującej w okresie postępowania o wpis do rejestru zabytków, powoduje, że wszczęcie postępowania o wpis nie stanowi zagadnienia wstępnego, w stosunku do postępowania w sprawie udzielenia pozwolenia na budowę, czy warunków zabudowy (lokalizacji inwestycji celu publicznego). Podkreślić przy tym należy, że wszczęcie postępowania o wpis nie skutkuje zakazem prowadzenia wszelkich robót, ale tylko takich które mogą naruszyć substancję lub wygląd zabytku i są podejmowane bezpośrednio przy zabytku (por. E. Skorczyńska, Skutki wszczęcia postępowania w sprawie wpisu do rejestru zabytków dla procesu inwestycyjnego - w świetle wykładni art. 10a ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, Przegląd Prawa Publicznego 2019 nr 2, s. 52-62). Ochrona zabytku w okresie postępowania o wpis wynika z mocy samego prawa (art. 10a ust. 1 u.o.z.), a zakazy o których mowa w art. 10a u.o.z. obowiązują inwestora od dnia wszczęcia postępowania w sprawie wpisu zabytku do rejestru. W konsekwencji, inwestor nie może prowadzić przy zabytku robót do czasu zakończenia postępowania o wpis, nawet gdyby posiadał decyzję administracyjną uprawniającą go do prowadzenia takich robót (np. pozwolenie na budowę). Powyższe zakazy bowiem, jak to już wskazano powyżej, obwiązują z mocy prawa, a zatem nie podlegają modyfikacji, czy wyłączeniu na skutek indywidualnych rozstrzygnięć organów administracji (aktów stosowania prawa).

Jednoczenie sąd orzekający w niniejszym składzie podziela stanowisko wyrażone w wyroku NSA z 21 września 2011 r., sygn. akt II OSK 1369/10 (www. nsa.gov.pl), w którym sąd ten wskazał (na tle analizy, czy wszczęcie postępowania o wpis stanowi zagadnienie wstępne w postępowaniu dotyczącym wydania pozwolenia na budowę), że do czasu wpisu do rejestru można prowadzić postępowanie administracyjne w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę, a wpisanie obiektu budowlanego lub obszaru do rejestru zabytków nie stanowi zagadnienia wstępnego, od rozstrzygnięcia którego zależy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę. W ocenie sądu orzekającego w niniejszym składzie, jeżeli zaakceptować ww. pogląd Naczelnego Sądu, że wszczęcie postępowania o wpis do rejestru zabytków nie stanowi zagadnienia wstępnego w postępowaniu dotyczącym wydania pozwolenia na budowę, to tym bardziej nie ma ono takiego charakteru w postępowaniu w przedmiocie warunków zabudowy (lokalizacji inwestycji celu publicznego). Podkreślić należy, że decyzja o pozwoleniu na budowę stanowi dla inwestora uprawnienie do realizacji inwestycji w kształcie opisanym w decyzji. W przeciwieństwie do tego, decyzja o warunkach zabudowy, w tym o lokalizacji inwestycji celu publicznego, nie ma takiego charakteru, nie uprawnia do realizacji inwestycji, stanowiąc jednak obligatoryjny akt, wiążący organ w postępowaniu w przedmiocie pozwolenia na budowę i poprzedzający jego wydanie. Zgodnie bowiem z art. 55 u.p.z.p. decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego wiąże organ wydający decyzję o pozwoleniu na budowę.

Jednocześnie należy zauważyć, że na etapie analizy zgodności inwestycji z przepisami dotyczącymi gospodarowania przestrzenią jednak ustawodawca przewiduje uwzględnienie wymogów dotyczących ochrony zabytków. Wynika to z art. 19a ust. 1a u.o.z., który stanowi, że w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, decyzji o warunkach zabudowy, decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej lub decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego uwzględnia się w szczególności ochronę:

1) zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru i ich otoczenia;

2) innych zabytków nieruchomych, znajdujących się w gminnej ewidencji zabytków.

W tym samym kierunku ukształtowane są przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 4 u.p.z.p. w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się w szczególności wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej. Wyrazem tego jest przytoczona przez organ odwoławczy regulacja art. 53 ust. 4 pkt 2 u.p.z.p., zgodnie z którą decyzje o lokalizacji inwestycji celu publicznego wydaje się po uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków – w odniesieniu do obszarów i obiektów objętych formami ochrony zabytków, o których mowa w art. 7 u.o.z. oraz ujętych w gminnej ewidencji zabytków. Brak ostatecznego wpisu terenu lub obiektu do rejestru zabytków nie generuje jednak obowiązku uzgodnienia z konserwatorem zabytków decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego, co jednak nie oznacza – jak wskazano powyżej – braku ochrony terenu, o którego losach jako zabytku orzeka Wojewódzki Konserwator Zabytków. Aktualna jest bowiem ochrona tymczasowa uregulowana w art. 10a u.o.z., która funkcjonuje z mocy prawa i skutkuje zakazami podejmowania działań, które mogłyby prowadzić do naruszenia substancji lub zmiany wyglądu zabytku. Myli się w konsekwencji Kolegium twierdząc, że art. 10a u.o.z. kreuje sytuację, która stanowi przeszkodę w uzgodnieniu decyzji o lokalizacji analizowanej inwestycji celu publicznego z konserwatorem zabytków. Byt postępowania uzgodnieniowego jest bowiem związany z ostatecznym wpisem nieruchomości do rejestru zabytków, a nie z wszczęciem tego postępowania. Cytowany przepis nie kreuje zagadnienia wstępnego, ani przeszkody dla postępowania uzgodnieniowego z konserwatorem zabytków, które w takich okolicznościach – wszczęcia postępowania o wpis zabytku - nie jest przeprowadzane. Wypowiedź konserwatora jako organu uzgadniającego w ramach postępowania uzgodnieniowego nie jest konieczna dla przyszłego zabezpieczenia substancji zabytku, bo taką funkcję spełnia ochrona, zagwarantowana z mocy prawa w art. 10a u.o.z.

Z kolei, na etapie pozwolenia na budowę, który stanowi kolejny etap procesu inwestycyjnego, niezbędnego dla jego zgodnego z prawem przeprowadzenia, funkcjonują przepisy nakładające na inwestora obowiązek uzyskania pozwolenia konserwatorskiego na wykonywanie robót budowlanych przy zabytku, wymagające przy projektowaniu i budowie obiektów budowlanych spełnienia warunków dotyczących ochrony obiektów wpisanych do rejestru zabytków. I tu podobnie, dopiero wpisanie obiektu budowlanego lub obszaru do rejestru zabytków skutkuje tym, że wymagane staje się uzyskanie pozwolenia na prowadzenie robót budowlanych w otoczeniu zabytku. W takiej też sytuacji wydanie pozwolenia na budowę musi poprzedzać uzyskanie przez inwestora stosownego pozwolenia od wojewódzkiego konserwatora zabytków. Podobnie zatem, jak w odniesieniu do postępowania w przedmiocie lokalizacji inwestycji celu publicznego zagadnieniem wstępnym w rozumieniu art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. nie jest niejako automatycznie kwestia, czy dany obiekt budowlany lub obszar winien zostać wpisany do rejestru zabytków. Wydanie decyzji o lokalizacji celu publicznego, podobnie jak rozstrzygnięcie sprawy o zatwierdzenie projektu budowlanego i udzielenie pozwolenia na budowę jest możliwe bez uprzedniego orzeczenia o objęciu określonego obiektu budowlanego lub otoczenia ochroną konserwatorską. Wskazane wyżej przepisy prawa materialnego wiążą określone skutki dla procesu budowlanego wyłącznie z istniejącym wpisem do rejestru zabytków, a nie z potencjalną możliwością takiego wpisu.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem sądu, sprawa wpisu do rejestru zabytków nie powinna być traktowana jako zagadnienie wstępne w stosunku do postępowania w sprawie lokalizacji inwestycji celu publicznego również z tego względu, że decyzja ta, biorąc pod uwagę jej charakter, i tak nie uprawnia inwestora do realizacji inwestycji, a niezależnie od tego - do czasu wpisu do rejestru zabytków lub odmowy tego wpisu, nie będzie uprawniać inwestora do rozpoczęcia robót budowlanych, które w jakikolwiek sposób mogłyby prowadzić do naruszenia substancji lub zmiany wyglądu potencjalnego zabytku lub jego otoczenia. Nie istnieją zatem racjonalne przesłanki do wstrzymywania, na czas trwania postępowania o wpis, procesu uzyskiwania innych decyzji, koniecznych do realizacji inwestycji, tym bardziej – gdy art. 10a u.o.z. o tym wprost nie stanowi. W konsekwencji, wykładnia analizowanych przepisów prawa dokonana przez organy orzekające w sprawie jest nieprawidłowa, co miało niewątpliwie wpływ na wynik niniejszej sprawy.

Biorąc pod uwagę powyższe, sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie organu I instancji (punkt 1 wyroku).

O kosztach postępowania sąd orzekł w punkcie drugim sentencji wyroku na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 2 p.p.s.a., zasądzając na rzecz A. od Samorządowego Kolegium Odwoławczego kwotę 597 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania (100 zł tytułem wpisu, 17 zł tytułem opłaty skarbowej oraz 480 tytułem wynagrodzenia pełnomocnika).

Sprawę rozpoznano w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym na podstawie art. 119 pkt 3 p.p.s.a.