Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Iwona Wiesner po rozpoznaniu w dniu 19 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r., znak [...] w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji w zakresie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie przetwarzania odpadów w kwestii wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonego postanowienia.

Pismem z dnia 19 lipca 2017 r. A sp. z o.o. w S., reprezentowana przez pełnomocnika, wniosła skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r., znak [...] wstrzymujące z urzędu wykonanie decyzji Prezydenta Miasta B. z dnia [...] r. znak: [...] w przedmiocie wydania zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie przetwarzania odpadów.

Postanowieniem z dnia [...] r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. postanowiło odmówić wstrzymania wykonania postanowienia z [...] r. nr [...].

W ślad za skargą strona skarżąca złożyła pismem z dnia 22 sierpnia 2017 r. wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia.

W treści wniosku strona stwierdziła, że wykonanie postanowienia organu z dnia [...] r., z uwagi na działalność zakładu od 2014 r., spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Spółka podpisała wiele umów z kontrahentami, w tym z dostarczającymi odpady czy odbierających materiał z przetworzonych odpadów. W umowach przewidziane są kary za ich niezrealizowanie. Kary takie zostaną nałożone, zgodnie z zapisami tych umów, w razie niemożności odebrania przez skarżącą odpadów zgodnie z umowami.

Ponadto zwróciła uwagę, że rynek odpadowy jest o tyle specyficzny, że w razie niemożności dostarczania odpadów do konkretnej lokalizacji, kontrahenci będą zmuszeni do natychmiastowego poszukiwania nowych lokalizacji i podpisania stosownych, często długoterminowych umów. Odbudowanie pozycji, zdaniem strony, na rynku jest długotrwałe i nie gwarantuje powrotu do stanu poprzedniego.

Wstrzymanie wykonania decyzji, czyli faktyczny brak możliwości realizowania umów co do zasady wpływa również na brak zaufania kontrahentów do przedsiębiorstwa skarżącej i tym samym niemożność odbudowania utraconych kontaktów w przyszłości.

Wszystkie te skutki wiążą się z realnymi stratami dla skarżącej czy to z tytułu kar umownych związanych z niewykonaniem umów, czy też z tytułu utraty korzyści, które skarżąca mogła uzyskać kontynuując działalność. Utrata zaufania również przekłada się na realne straty skarżącej, poprzez brak możliwości uzyskania w przyszłości zysków z kontraktów.

Skarżąca do wniosku dołączyła umowy zawarte z kontrahentami oraz przesłuchanie Prezesa Zarządu skarżącej T. W. na okoliczność konsekwencji wstrzymania wykonania decyzji pod względem finansowym, utraty kontrahentów i realnych strat z tytułu, trudności odbudowania zaufania kontrahentów i możliwości utraty rynku, konieczności zwolnienia pracowników.

Pismem z dnia 28 sierpnia 2017 r. pełnomocnik strony skarżącej uzupełnił wcześniejszy wniosek o orzecznictwo. Ponadto stwierdził, że od rozstrzygnięcia wniosku zależy dalsze istnienie Spółki lub też postawienie jej w stan upadłości. Działalność w B. jest bowiem główną działalnością, przynoszącą około 95% przychodów. Wstrzymanie działalności spowoduje brak przychodów dla spółki i jednoczesną konieczności ponoszenia kosztów. Wobec wstrzymania wykonania decyzji strona skarżąca zmuszona będzie w najbliższych dniach wypowiedzieć umowy o pracę kilkunastu pracownikom z uwagi na brak środków na wypłatę wynagrodzeń po wstrzymaniu działalności. Zostaną również rozwiązane lub wypowiedziane umowy współpracy z kontrahentami, z dostawcami mediów oraz leasingowcami z uwagi na brak możliwości realizowania tych umów czy ponoszenia ich kosztów. W większości tych umów przewidziane są kary umowne, które Spółka będzie musiała zapłacić jednocześnie nie generując żadnego przychodu.

Wśród tych kontrahentów są podmioty publiczne, dla których skarżąca realizuje umowy na podstawie wygranych przetargów w ramach zamówień publicznych.

Są to przykładowo zamówienia dotyczące odbioru odpadów realizowane dla:

- B Sp. z o.o. w N. (umowa zawarta na 3 lata);

- C Sp. z o.o. w M. (umowa zawarta na 3 lata);

- D S.A. we W. (umowa zawarta na rok);

- E S.A. w S. (umowa zawarta na rok);

- F Sp. z o.o. w G. (umowa zawarta na rok);

- G Sp. z o.o. w R. (umowa zawarta na rok);

- H sp. z o.o. w T. (umowa zawarta na rok);

- I w L. (umowa zawarta na dwa lata);

- innych np. umowy zawarte z gminami R., B., H., P., S..

Kary w przypadku takich zamówień liczone są od wartości całego kontraktu, a ich wysokość może przewyższać rentowność/marżę danego kontraktu biorąc pod uwagę fakt, że średni czas realizacji kontraktu to około 2 lata.

Przy piśmie z dnia 1 września 2017 r. pełnomocnik strony skarżącej nadesłał kserokopie umów z licznymi kontrahentami z których wynika, że Spółce grożą wysokie kary umowne za niewykonanie umowy lub jej nienależyte wykonanie, a także kilkanaście wypowiedzeń umowy o pracę datowanych na dzień 30 sierpnia 2017 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm. - zwanej dalej p.p.s.a.) sąd może wstrzymać wykonanie aktu administracyjnego, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Instytucja wstrzymania wykonania ma jednak charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w przypadku zaistnienia przesłanek enumeratywnie wymienionych w tym przepisie. Możliwość udzielenia ochrony tymczasowej została zatem ograniczona do wystąpienia przynajmniej jednej z dwóch przesłanek wymienionych w powołanym przepisie. Uprawnienie to wiąże się z obowiązkiem uzasadnienia wniosku poprzez poparcie go stosownymi twierdzeniami i dokumentami na okoliczność spełnienia ustawowych przesłanek uzasadniających wstrzymanie. Argumentacja wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu musi w sposób przekonywujący pokazać konkretne relacje między brakiem wstrzymania zaskarżonego aktu, a wystąpieniem zagrożeń z art. 61 § 3 powołanej ustawy.

W niniejszej sprawie skarżąca wykazała, że w przypadku tej konkretnej sprawy zachodzą przesłanki do udzielenia jej ochrony tymczasowej. Wstrzymanie wykonania postanowienia objętego wnioskiem uzasadnione jest niebezpieczeństwem wyrządzenia skarżącej znacznej szkody oraz trudnymi do odwrócenia skutkami. Trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 3 sierpnia 2006 r., II SA/Bk 352/06 oraz postanowienia NSA z dnia 20 grudnia 2004 r., GZ 138/04, i z dnia 6 lutego 2009 r., II FZ 39/09).

W ocenie Sadu, skarżąca, wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia, uzasadniła swoje żądanie w sposób wyczerpujących i uprawdopodobniła okoliczności, które przemawiają za wystąpieniem przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a. Uprawdopodobnienie okoliczności mających uzasadnić wniosek o wstrzymanie wykonania jest obowiązkiem strony, a uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia jest uzasadnione. Tego rodzaju okoliczności skarżąca i jej pełnomocnik powołali, a Sąd w części wstępnej je opisał. Skarżąca nie poprzestała jedynie na gołosłownych twierdzeniach, ponieważ przedstawiła szereg dokumentów i wyjaśnień, z których wynika, że wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji mogłoby narazić ją na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody i spowodować trudne do odwrócenia skutki. Wniosek skarżącej Spółki zawiera więc argumenty uprawdopodabniające zasadność wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.

Podkreślić należy, że okoliczności podnoszone we wniosku o wstrzymanie skarżąca zobowiązana była uprawdopodobnić, a nie udowodnić. Wniosek zawiera spójną argumentację, popartą faktami z których wynika, że brak wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia uniemożliwi prowadzenie działalności gospodarczej, następstwem tego będzie konieczność rozwiązania umów o pracę, rozwiązanie umów z kontrahentami, uiszczenie kar umownych i utrata reputacji oraz poniesienie kosztów likwidacji działalności gospodarczej.

Zdaniem Sądu wskazane okoliczności uprawdopodabniają wystąpienie niekorzystnych z punktu widzenia interesów skarżącej następstw zaskarżonego postanowienia i należy zakwalifikować je jako możliwość wyrządzenia skarżącej znacznej szkody i trudnych do odwrócenia skutków.

W tym stanie rzeczy, Sąd na mocy art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.